“ก็... ผมก็แค่ต้องการให้จิมไปทำงานที่สาขาบนฝั่ง ที่นั่นเหมาะกับเขามากกว่าที่นี่”
“แต่ป้าไม่เห็นด้วย ป้าเป็นแม่เขานะ”
“เป็นแม่ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเจ้าชีวิตของลูกนี่ครับ กว่าสองปีมานี้ จิมน่าจะชดเชยให้คุณป้าได้หมดแล้ว”
“นี่เราจะก้าวก่ายแม้แต่เรื่องในครอบครัวของป้าหรือไง”
“ผมไม่ได้ก้าวก่ายครอบครัวของคุณป้าครับ แต่จิมเป็นลูกน้องของผม ผมสั่งให้เขาไปทำงาน เขาก็ต้องไป ถ้าเขาไม่ไปเขาก็ต้องถูกไล่ออก และออกไปจากเกาะอยู่ดี คุณป้าต้องการแบบไหนล่ะครับ..”
เจคอปยืนจังก้ากอดอกมองผู้เป็นป้าเขม็งด้วยแววตาจริงจัง นางจารุวรรณเม้มปากแน่นดวงตาขุ่นขวาง ก่อนจะหันไปมองลูกชาย
“ถ้าแกไป ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่..”
“ขอบคุณครับ.. งั้นผมลาคุณแม่ตรงนี้เลยก็แล้วกัน รักษาตัวนะครับคุณแม่ ผมอาจจะไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แต่ขอให้รู้ไว้ว่าผมรักและหวังดี ห่วงใยคุณแม่เสมอ..”
จารณเดินมากราบแ
ตอนที่24.“ถ้าเธอพูดว่าลงโทษ นั่นก็เท่ากับว่ายอดทำผิดน่ะสิถึงโดนท่านเจ้าเกาะลงโทษ แล้วยอดทำอะไรผิดล่ะ..”“ก็นั่นสิคะ..”“อ้าว..” เจคอปขมวดคิ้วยุ่งกว่าเดิม“คือ.. อรได้ยินพวกคนงานคุยกันน่ะค่ะว่า ตั้งแต่คุณยอดมาที่นี่ก็มีแต่เรื่องไม่ดีเกิดขึ้น อีกอย่างบางคนก็ไม่รู้ว่าคุณเจคแต่งงานกับเธอแล้ว หรือแค่อยู่กินกันเฉยๆ ซึ่งมันผิดธรรมเนียมของชาวเกาะเรา.. บางคนก็คิดว่าคุณยอดอาจจะมาหลอกลวงคุณเจค หรือมาแค่หวังเกาะคุณเจคน่ะค่ะ ที่อรพูดนี่อรหวังดีนะคะ”อรชรพูดเสียงอ่อยท่าทางดูเหมือนเด็กน้อยไร้พิษภัย เจคอปจึงยิ้มบางๆ“เธอจะบอกว่าพวกเขาคิดว่าฉันกับยอดผิดผีกันจนท่านเจ้าเกาะพิโรธอย่างนั้นเหรอ”“ก็.. อรไม่รู้ค่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง” หญิงสาวส่ายหน้าซื่อๆ เจคอปจึงถอนใจออกมาอย่างหนักหน่วง“บางทีชาวเกาะควรจะได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ ให้กระจ่าง ฉันคงต้องจัดงานแต่งงานขึ้นให้เป็นที่รับรู้โดยทั่วกัน ให้เป็นพิธีการไปเลย พวกนั้นจะได้ไม่คิดมากว่ายอดเป็นคนนอก เธอว่าดีไหม” อรชรอ้าปากค้างพูดไม่ออก กับสิ่งที่ได้ยิน เจคอปจึงยิ้มให้เธอ“ขอบใจมากนะอร ถ้าเธอไม่พูดเรื่องนี้ฉันก็ลืมไปเลย ว่าฉันลืมจัดพิธีการแต่งงาน ถึงว่าสิ ถึง
ตอนที่25.“เออจริงด้วย.. แล้วตอนนี้คุณริสาจะเป็นยังไงบ้างนะแก” นุ่นพยักหน้าเห็นด้วย“ตอนนี้ฉันห่วงคุณยอดมากกว่า ลองมาทรงนี้ คงรอดยาก”“นี่แกคิดว่าจะมีเรื่องถึงตายเลยเหรอ”นุ่นหน้าตื่น มองไปรอบๆ ตัวอย่างระแวง เธอกับแนนและบรรดาสาวใช้ที่ทำงานในคฤหาสน์เองก็มาร่วมงานและนั่งกินอาหารกันอยู่ที่โต๊ะอีกมุมหนึ่ง ตอนนี้มีเพียงเธอสองคน เพราะคนอื่นๆ ออกไปเต้นรำ ร้องเพลงกันอยู่รอบกองไฟที่ชายหาด บรรยากาศกำลังสนุกสนาน ยอดนรีกับเจคอปก็ร่วมวงกับแขกเหรื่ออย่างมีความสุข“ฉันมีลางสังหรณ์นะนังนุ่น” แนนทำท่าครุ่นคิด“อะไรวะ เอ็งอย่าพูดเป็นเล่นไปนะนังแนน ฉันยิ่งกลัวๆ อยู่ ชาวเกาะเขาลือกันว่าผีท่านเจ้าเกาะออกอาละวาด จับไข้หัวโกร๋นกันหลายรายแล้วเนี่ย” นุ่นทำท่าขลาดกลัวพลางมองรอบกายอย่างหวาดระแวง“โอ้ย.. นังนี่ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”“อ้าว แล้วแกหมายถึงเรื่องอะไร ตอนนี้ใครๆ ก็พูดถึงเรื่องผีท่านเจ้าเกาะ&
ตอนที่26.ทางด้านยอดนรีก็กำลังเผชิญหน้ากับนางจารุวรรณที่วันนี้เดินมาหาเธอถึงห้องพัก หญิงสาวมองผู้เป็นป้าสะใภ้ของสามีที่สีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจ แต่จะไม่พอใจอะไรนั้น เธอเองก็ยังไม่รู้ว่า นางไม่พอใจอะไรกันแน่ระหว่างไม่พอใจที่เธอแต่งเข้าเป็นสะใภ้ของเกาะจำปูน หรือเพราะเธอไม่ได้เป็นคนที่นางเลือกไว้ให้เป็นเมียของเจคอป เพราะเธอแอบได้ยินว่านางจารุวรรณได้แอบหาหญิงสาวไว้ให้กับเจคอปแล้ว และหวังจะใช้หญิงสาวคนนั้นเป็นเครื่องมือในการฉกชิงผลประโยชน์จากเจคอป แต่ผิดที่เธอเข้ามาแทรกกลางเสียก่อน...แต่ยอดนรีก็ฉลาดพอที่จะไม่แสดงว่าเธอรู้แผนการของนางจารุวรรณ...“คุณป้ามีอะไรกับยอดหรือคะ..”“มีน่ะมีแน่” นางบอกด้วยน้ำเสียงที่ถือตัวเย่อหยิ่ง ยอดนรียิ้มๆ แล้วทำหน้าจ๋อยๆ สงบเสงี่ยม เหมือนเกรงกลัวต่อป้าสะใภ้ของสามี“คุณป้าบอกยอดมาได้เลยค่ะ ถ้าช่วยได้ยอดจะช่วย”“แน่ใจหรือ”&ldquo
ตอนที่27.ทั้งบางบ้านก็มีคนร้ายบุกเข้าไปในบ้านสร้างความปั่นป่วนหวาดผวาให้แก่เจ้าของบ้าน หลอกหลอนให้หวาดผวาจนชาวเกาะไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องอยู่อย่างหวาดผวา จับตัวคนร้ายก็ไม่ได้ ทั้งยังต้องโดนผีหลอกกันมายาวนานหลายเดือนจนชาวบ้านไม่เป็นอันทำอะไร ส่งผลกระทบต่อการทำงานของทุกคนบนเกาะ ทำให้งานล่าช้าไปมากจนทำให้เกิดความเสียหายต่อการส่งสินค้าของบริษัท และนั่นมันทำให้เจคอปไม่อาจจะอยู่นิ่งเฉยได้อีกหรือว่าเขาจะต้องงัดไม้ตายมาใช้ก่อนเวลาที่วางแผนไว้...“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ยังไงก็ขอให้ท่านเจ้าเกาะเมตตาชาวเกาะด้วยก็แล้วกัน”“ข้าเมตตาพวกมันอยู่แล้ว.. ถ้านังนั่นไปจากเกาะเมื่อไหร่ เกาะจะสงบสุขเมื่อนั้น”“ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยเมียผมจากเกาะนี้ไปหรอกครับ..”“บังอาจ แกจะลองดีกับข้าใช่มั้ย”“ก็ถ้าคุณเป็นเจ้าเกาะจริงๆ เป็นปู่ทวดย่าทวดของพวกเราจริงๆ คุณจะโกรธผม และคนในครอบครัวจนทำร้ายชาวบ้านทำไมล่ะครับ.. เพราะทุกคนที่นี่ก็เป็นลูกหลานของท่านเจ้าเกาะทั้งนั้น อีกอย
ตอนที่28.เจคอปครางออกมาอย่างพึงพอใจกับบทรักที่เมียสุดที่รักปรนเปรอให้ มือหนาบีบเคล้นสะโพกงามเร่งให้เธอควบขับเร็วขึ้นๆ“พี่เจคขา..” เธอเอ่ยเสียงแผ่วพร่า นัยน์ตากลมโตหวานเยิ้มเต็มไปด้วยเปลวเสน่หาน่าหลงใหล“โอ.. ยอด ยอดรัก เมียจ๋า เก่งสุดๆ”เจคอปเอ่ยชมภรรยาจากใจจริง และสอดเสยกายแกร่งสอดประสานกับจังหวะรักที่ร้อนแรงขึ้นทุกขณะอย่างไม่ยอมแพ้ และเขาก็ไม่ยอมให้เธอได้คุทเกมรักเพียงคนเดียวอีกต่อไป มือหนาพลิกร่างงามให้อยู่ใต้อาณัติของตน ในขณะที่ร่างยังคงสอดประสานกันอย่างแนบแน่น เขายกเรียวขาเสลาพาดบ่าแกร่งก่อนจะโหมแรงเข้าโรมรันอย่างเร่าร้อน ยอดนรีกำผ้าปูที่นอนแน่น ดวงตาหลับพริ้มครวญครางอย่างซ่านเสียวรัญจวน และในที่สุดพวกเขาก็สามารถจับจูงมือกันไปสู่สะพานแห่งดวงดาวที่พร่างพรายด้วยความสุขสม และพากันเที่ยวท่องในดินแดนหฤหรรษ์อย่างไม่มีเบื่อหน่าย...นางจารุวรรณรู้สึกว่าวันนี้นายจรัญดูแปลกไป นางมองหน้าสามีที่ดูอารมณ์ดีกว่าทุกวันที่ผ่านมาด้วย
ตอนที่29.“ไม่ว่าผลของพินัยกรรมจะออกมายังไง จะเหมือนที่ฉันบังคับให้อีแก่นั่นมันเขียนตามที่ฉันบอกรึเปล่า ฉันก็มีแผนสำรองอยู่ดี ฉันรอเวลานี้มานาน ฉันจะไม่ยอมเสียแรงเปล่าหรอกน่า”“งั้นก็โอเค ถ้าเธอมั่นใจว่าแผนของเราจะสำเร็จฉันก็เบาใจ เอาล่ะ งั้นฉันออกไปก่อนนะ จะต้องไปแสดงบทลูกชายที่ดีเสียหน่อย”นายจรัญบอกพร้อมทั้งปรับสีหน้าให้เป็นเศร้าสร้อย ตาแดงๆ เดินจากไปนางอรุณีมองตามนายจรัญไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า ด้วยความหวังอันเรืองรอง เพราะอีกไม่นาน นางก็จะได้ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า นางคือใคร...“หึ ในที่สุดก็มีวันนี้ แม่คะ หนูทำสำเร็จแล้ว หนูได้แก้แค้นให้แม่แล้ว”แม่บ้านผู้แสนดี สงบเสงี่ยมเรียบร้อย มีชีวิตที่น่าสงสารในสายตาของทุกคนบนเกาะ ยิ้มกว้างด้วยความสะใจ...“พวกนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ” เจคอปสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเมื่อลูกน้องคนสนิทรายงาน“ตามน้ำไปก่อน จัดการทุกอย่
ตอนที่30.“คิดจะทำอะไร”นางอรุณีไม่ตอบแต่ยิ้มบางๆ ดวงตาวาวโรจน์ แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับอรชรที่ปรากฏกายขึ้น และเมื่อเห็นหน้านายจรัญเธอก็ชะงักเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลงหลุบตามองพื้น“คุณพ่อ..”“ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง..”“พวกเราจะลงมือคืนนี้ค่ะ”“เอาให้มันขวัญกระเจิงทั้งเกาะเลยนะลูกรักของพ่อ..” นายจรัญยิ้มกว้างอย่างพอใจ“วันของเรากำลังจะมาถึงแล้ว.. อีกไม่นานพวกเราจะได้อยู่พร้อมหน้าและทุกอย่างก็จะเป็นของพวกเรา ต่อไปนี้ อรชรของแม่ก็จะเป็นเจ้าของเกาะแสนสวยนี้ ทั้งสวยและรวยมากเลยล่ะลูกรัก” นางอรุณีเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความหวังอันเรืองรองนางคาดหวังมาเนิ่นนานถึงวันนี้ วันที่นางจะได้ครอบครองเกาะนี้และได้ประกาศกรรมสิทธิ์เหนือทุกคน รวมถึงเจคอป เมื่อถึงวันเปิดพินัยกรรมและทุกอย่างที่นางวางแผนไว้สำเร็จลุล่วง ทุกคนจะต้องก้มหัวให้นางกับลูก...“ได้ข่าวว่าพวกมันจะลงมือคื
ตอนที่31.ยอดนรีบอกด้วยรอยยิ้มแล้วดึงร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องน้ำจัดการอาบน้ำอาบท่าให้เขาเสียดิบดีราวกับว่าเขาเป็นเด็กตัวน้อยๆ เจคอปหัวเราะชอบใจ และยอมรับการบริการจากเมียรักด้วยความเต็มอกเต็มใจ วันรุ่งขึ้นทุกอย่างบนเกาะนั้นยังดูเงียบสงบ และทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตปกติเช่นทุกวัน เหมือนว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่พิธีไว้อาลัยให้แด่คุณยายจำปูนเสร็จสิ้นลงแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเปิดพินัยกรรม ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่เจคอป ยอดนรี นางจารุวรรณ นายจรัญ และ นายอุเทน ทนายความประจำตระกูลที่ทำหน้าที่เป็นทนายความประจำตระกูลของเจคอปมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย แม้จะอายุจะล่วงเลยมาหกสิบกว่าปีแล้ว แต่นายอุเทนก็ยังดูแข็งแรงกระฉับกระเฉง ท่าทางฉลาดเฉลียวคล่องแคล่ว“เอาล่ะครับในเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าแล้วผมก็จะทำการเปิดพินัยกกรรมฉบับสุดท้ายของคุณยายจำปูนแล้วนะครับ”“เดี๋ยวสิคะคุณทนาย แต่เรายังมาไม่ครบกันเลยนะคะ ขาดตาจิม”นางจารุวรรณร้องขัดขึ้นเมื่อไม่เห็นลูกชาย ที่กลับมาร่วมงานศพของคุณยาย แต่หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการแล้ว ก็ยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย“ไม่ต้องรอคุณจิมหรอกครับ เพราะคุณจิมกลับขึ้นฝั่งไปแล้ว”
ตอนที่46.อวสาน“ยอด ท้อง แล้วค่ะ เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”“หา… จริงเหรอยอด ไชไย้ๆๆๆ พี่เจคจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”เจคอปกระโดดตัวลอย แล้วโอบกอดร่างอวบอิ่มของเมียรักแน่นอย่างสุดแสนจะดีใจ ทั้งหอมแก้มซ้ายขวาอย่างสุดแสนรัก“เห็นไหมล่ะว่า ยอดน่ะเป็นสะใภ้ที่แสนดีแค่ไหน”“ครับเชื่อครับ เราไปบอกคุณยายกันเถอะ”“ค่ะ…” ยอดนรียิ้มกว้างแล้วจะเดินเคียงข้างไปกับเขา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจคอปหยุดเดินเสียดื้อๆ“มีอะไรคะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว“ไม่ได้สิ เดี๋ยวยอดเหนื่อย พี่อุ้มดีกว่า”“บ้าพี่เจค ยอดไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ยอดเดินเองได้ไปกันเถอะ ““ไม่เอา พี่จะอุ้ม” คราวนี้คนที่อยากจะอุ้มเมียรักทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ แต่มันไม่ได้ดูน่ารักสักนิดเลย“เอางี้ ให้ยอดขี่หลังดีกว่า”“ได้ครับที่รัก มาเลย”เจ
ตอนที่45.“จ้าจาจ๋า” น้องเจมส์ชูแขนมาหานางจารุวรรณอย่างคุ้นเคยมากขึ้น และดูท่าจะติดคุณย่าเสียแล้ว“มาให้ย่าอุ้มหน่อยคนเก่ง” นางรับร่างของน้องเจมส์มาแล้วหอมแก้มยุ้ยๆ นั้นอย่างมันเขี้ยวและรักใคร่“ให้ป้ายอดอุ้มบ้างสิครับ”“ยอดอุ้มๆๆ” แล้วน้องเจมส์ก็โผมาหายอดนรีอย่างยินดี“ยอดฉวย..” น้องเจมส์เอ่ยขึ้นพร้มทั้งหอมแก้มยอดนรีอีกด้วย ยอดนรีกับริสาหัวเราะกับท่าทางแก่แดดของพ่อหนูน้อย“เจ้าตัวแสบนี่ประจบไปเรื่อย”“แววเจ้าชู้ออกแบบนี้ ได้พ่อมาเต็มๆ ใช่ไหมคะ” ริสาเอ่ยยิ้มๆ ล้อเลียนสามี“แหม.. ริสาก็ จิมเลิกเจ้าชู้ตั้งแต่เจอริสาแล้ว”“ขอให้จริงเถอะค่ะ เพราะถ้ามีวอกแวกสักนิดเจอดีแน่..”“ไม่กล้าหรอกจิมครับรักริสาคนเดียวและจะรักตลอดไป” จารณเข้ามาโอบกอดร่างบอบบางของภรรยาอย่างเอาใจ“พี่เจคก็เหมือนกันนะคะ ถ้าแอบวอกแวกนอกใจยอดล่ะก็..”ยอดนรีทำท่าเอานิ้วปาดคอและทำ
ตอนที่44.กว่าสิบปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับนายจรัญก็ไม่ค่อยได้มาวอแวกับนาง และก็ต่างคนต่างอยู่ จนเมื่อเกิดเรื่องที่คุณยายพลัดตกบันได ซึ่งมีนายจรัญเป็นผู้เห็นเหตุการณ์และนางก็อยู่จุดที่เกิดเหตุพอดี ทำให้นางระแวงและกลัวว่าจะมีคนรู้เรื่องจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อกลบเกลื่อนความผิดนั้น ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำ แต่นายจรัญกลับมาทำทีพูดให้นางระแวงและหลงคล้อยตาม ว่าจะต้องจัดฉากสร้างเรื่องบิดเบือน เพื่อไม่ให้ใครสงสัยตนโดยหารู้ไม่ว่านั่นคือแผนการที่นายจรัญกับนางอรุณีวางแผนไว้ “ยอดบอกแล้วว่าคุณป้าน่ะ แกก็คนดีคนหนึ่ง” ยอดนรีบอกสามียิ้มๆ“แต่ก็เกือบจะเสียคนเพราะโลภมาก”“นั่นเพราะความคิดชั่ววูบนะคะ แต่พี่จิมก็รักแม่ของเขามาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอร้องให้พี่เจคให้โอกาสแม่ของเขาหรอกค่ะ อีกอย่างพวกเขาก็น่าสงสารนะคะ สูญเสียคนในครอบครัวโดยที่ไม่รู้เลยมาเป็นสิบปี”“นั่นสินะ นั่นล่ะพี่ถึงเห็นใจจิมกับคุณป้า เลยอยากให้โอกาสแกแก้ตัว แต่ถ้าหากว่ายอดกล่อมไม่สำเร็จ พี่ก็คงไม่ใจร้า
ตอนที่43.หัวใจที่เคยแข็งกระด้างและเต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในอกของนางก็พลันเย็นยะเยือก เมื่อเห็นใบหน้าของพ่อหนูน้อยที่เดินเตาะแตะเข้ามาในห้องนั่งเล่น น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้านั้นก็ไหลออกมาอาบแก้มอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว...“สวัสดีค่ะคุณยาย คุณ เอ่อ คุณ.. จารุวรรณ..”ริสาไหว้ผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับจารณอย่างอ่อนหวาน และพ่อหนูน้อยเมื่อเห็นจารณก็ยิ้มแป้นอวดฟันซี่เล็กๆ อย่างดีอกดีใจ“ป้อๆ ป้อจ๋า.. ถึง คิด ถึง..”“พ่อก็คิดถึงน้องเจมส์ครับ”น้องเจมส์ หรือเด็กชาย รณภพ ลูกของเขากับริสา อดีตผู้ช่วยฝีมือดีของคุณยายจำปูนที่ถูกนางจารุวรรณวางแผนบีบให้ออกไปจากเกาะ แต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็ทำให้มีเด็กชายรณภพในวันนี้...“ธุจ้าคุณย่าจาจ๋าสิครับ”“ตุ๊จ้าจา” น้องเจมส์ยกมือป้อมๆ ขึ้นสวัสดีคุณย่าด้วยท่าทางตื่นเต้นยิ้มแย้ม แล้วพ่อหนูน้อยก็เอียงคอมองอย่างสงสัย“จ
ตอนที่42.“ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูอรให้ดี สัญญา..”นายทัศนัยเงยหน้ามองหลานสาวที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความรักและคำมั่นสัญญา ว่าจะรักและดูแลทายาทของหญิงที่เขาเคยชอบมากจนถึงขั้นเกือบจะรัก และได้ทอดทิ้งไปเพราะความรักสนุก และไม่อยากจะมีภาระผูกพันในวันวาน แต่นับจากนี้ชายวัยใกล้ฝั่งก็บอกตัวเองว่าจะชดเชยทุกอย่างให้กับหลานสาวคนนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้อรชรจะต้องมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอนเขาสัญญา...“ไปอยู่กับตานะหนูอร..”“ค่ะคุณตา”อรชรตอบรับด้วยรอยยิ้ม สองตาหลานกอดกันด้วยความรักที่ก่อเกิดขึ้นในใจได้ไม่ยาก และอรชรก็รอคอยวันที่เธอจะได้มีญาติที่แท้จริงสักคนมานานแสนนาน...คุณยายจำปูนมองสองตาหลานด้วยความสุข...“อรไปนะคะพี่เจค พี่ยอด..” อรชรบอกลาเจคอปกับยอดนรีอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่จะต้องจากไปแล้วจริงๆ ก็อดใจหายไม่ได้ แม้จะอาลัยอาวรณ์เจคอป
ตอนที่41.การตายของนางจำปาทำให้คุณยายจำปูนรู้สึกเวทนาไม่น้อย และนางก็ไม่อยากให้นางอรุณีหรือทัศนีย์ ต้องมีจุดจบเช่นเดียวกับแม่ของนาง อย่างน้อยๆ คำสั่งเสียของสามีที่รักที่เคยได้บอกไว้ว่า สงสารสองแม่ลูกคู่นี้ที่พบเจอแต่เรื่องราวเลวร้ายและตกทุกข์ได้ยาก อยากให้นางช่วยเหลือและชี้ทางที่ดีให้กับหลาน คุณยายเห็นแล้วว่า ญาติผู้พี่เป็นอย่างไร ดังนั้นนางจึงทำใจละวางความแค้นที่มีต่อนางอรุณีลงและให้อภัย เพื่อเป็นทาน เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องผูกบ่วงเวรกรรมต่อกันอีก แม้นางจะสูญเสียลูกชาย แม้ว่านายจรัญไม่เอาไหนนัก เพราะชอบทำตัวเหมือนคนไม่เอาถ่าน แต่นายจรัญก็เป็นลูกที่ดี อย่างน้อยๆ เขาก็รักลูกเมียไม่เคยไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย แม้จะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญชอบเที่ยวเตร่ แต่การทำงานก็ไม่เคยมีปัญหา แต่ก็นั่นล่ะ.. นายจรัญผู้เป็นลูกชายนั้นอายุสั้นนัก จากไปเสียตั้งแต่ยังหนุ่มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย และนางก็ได้นายจรัญตัวปลอมมาอยู่ข้างกายหลายปีทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเลว เป็นส่วนผสมของมนุษย์ที่อาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่นี่ล่ะคือมนุษย์ เมื่อคุณยายจำปูน
ตอนที่40.“ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอนะนี.. ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้รู้ไว้ว่าฉันรักเธอกับลูกเสมอ จะไม่ทอดทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวแน่นอน...”ยิ่งนายจรัญพูดนางอรุณีก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อรชรเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกคน สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันร้องได้ด้วยความเศร้าเสียใจและผิดหวังกับความจริงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้ายอดนรีกับเจคอปมองสบตากันด้วยความรู้สึกที่เวทนาสงสารสามคนพ่อแม่ลูกตรงหน้ายิ่งนัก เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วกุมมือใหญ่ของเขาไว้ เจคอปบีบมือบางในอุ้งมือหนาของตนเบาๆ อย่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...“เรื่องทั้งหมดนั้นเพราะฉันเอง.. ฉันคนเดียวที่ผิด” คุณทัศนัยเอ่ยขึ้น ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอหน่วย“หากฉันไม่เห็นแก่ตัวและยอมมารับผิดชอบจำปากับลูกเสียตั้งแต่ตอนนั้นทุกอย่างคงไม่เลยเถิดมาจนเป็นแบบนี้”“ใช่.. เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณ.. คุณทำลายอนาคตของผู้หญิงถึงสามคน ที่สำคัญคุณท
ตอนที่39.“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่จำปาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ที่ฉันพูดไปก็คือความจริง และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างน้อยๆ พี่จำปาก็มีศักดิ์เป็นพี่ ฉันจึงยอมให้พี่จำปามาเสมอ อยากจะชดเชยอะไรหลายๆ อย่างให้ ตอนที่ลำบาก อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ไม่เคยขัด ฉันกับพี่จักรหยิบยื่นให้พี่จำปาเสมอ แต่เหมือนพี่จำปาจะไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่เคยพอใจในสิ่งที่ได้ นอกจากใช้ชีวิตเสเพลรักสนุกไปวันๆ ฉันเคยไปขอเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นพฤติกรรมแย่ๆ ของพี่จำปา แต่เขาก็ไม่ยอม และบอกว่าหากฉันอยากได้เธอมาเลี้ยงฉันจะต้องให้พี่จักรรับพี่จำปากลับเกาะในฐานะเมียใหญ่ และให้ฉันเป็นเมียรอง ข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของพี่จำปากทำให้พวกเราเอือมระอา และเลิกไปวุ่นวายกับพี่จำปา แต่แทนที่พี่จำปาจะปรับปรุงตัวหรือยอมรับความเป็นจริง กลับสร้างเรื่องให้พวกเราด้วยการบอกใครๆ ว่าฉันเป็นเมียน้อย เป็นคนที่แย่งคนรักของพี่สาว เธอคงไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั้นมีวีรกรรมร้ายกาจแค่ไหน แต่ถ้าเธอจะคิดสักนิดเธอจะรู้ว่าแม่ของเธอนั้นร้ายกาจ และใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรองกับ
ตอนที่38.“ฉันรู้ และรู้มานานแล้วว่าพวกเธอเป็นใคร ฉันพยายามให้โอกาสพวกเธอมาเสมอ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันมองผ่าน ทำเป็นไม่สนใจ และให้โอกาสพวกเธอมาตลอด จนโอกาสสุดท้ายที่ฉันหยิบยื่นให้พวกเธอ แล้วพวกเธอไม่ใส่ใจมัน... และนี่ก็จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายอีกครั้งที่ฉันจะหยิบยื่นมันให้พวกเธอ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย... สุดท้ายจริงๆ จะไม่มีโอกาสดีๆ แบบนี้ให้พวกเธออีกแล้ว”คุณยายจำปูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาคมกล้าเด็ดเดี่ยว จนคนมองเสียวสันหลัง“เข้ามาสิอรชร จะได้ไม่มีอะไรติดค้างใจกันอีกจนทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตในภายภาคหน้า”นางอรุณีกับนายอำนาจหันขวับไปมองตามสายตาของคุณยายก็พบว่าอรชรเดินเข้ามาพร้อมๆ กับคนของเจคอปที่ประกบซ้ายขวา“อร.. ลูกไปอยู่ไหนมา ไหนบอกว่า..”“จริงรึเปล่าคะแม่ ที่พวกเขาบอก”อรชรไม่ตอบคำถามของมารดา แต่ถามกลับไป นางอรุณีได้แต่อึ้ง อึกอักพูดไม่ออก แล้วหันกลับไปมองคุณยายจำปูนที่เลิกคิ้วมองเหมือนจะเป็นการบอกนัยๆ ว่าให้นางเป็นค