“ไม่ว่าผลของพินัยกรรมจะออกมายังไง จะเหมือนที่ฉันบังคับให้อีแก่นั่นมันเขียนตามที่ฉันบอกรึเปล่า ฉันก็มีแผนสำรองอยู่ดี ฉันรอเวลานี้มานาน ฉันจะไม่ยอมเสียแรงเปล่าหรอกน่า”
“งั้นก็โอเค ถ้าเธอมั่นใจว่าแผนของเราจะสำเร็จฉันก็เบาใจ เอาล่ะ งั้นฉันออกไปก่อนนะ จะต้องไปแสดงบทลูกชายที่ดีเสียหน่อย”
นายจรัญบอกพร้อมทั้งปรับสีหน้าให้เป็นเศร้าสร้อย ตาแดงๆ เดินจากไป
นางอรุณีมองตามนายจรัญไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า ด้วยความหวังอันเรืองรอง เพราะอีกไม่นาน นางก็จะได้ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า นางคือใคร...
“หึ ในที่สุดก็มีวันนี้ แม่คะ หนูทำสำเร็จแล้ว หนูได้แก้แค้นให้แม่แล้ว”
แม่บ้านผู้แสนดี สงบเสงี่ยมเรียบร้อย มีชีวิตที่น่าสงสารในสายตาของทุกคนบนเกาะ ยิ้มกว้างด้วยความสะใจ...
“พวกนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ” เจคอปสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเมื่อลูกน้องคนสนิทรายงาน
“ตามน้ำไปก่อน จัดการทุกอย่
ตอนที่30.“คิดจะทำอะไร”นางอรุณีไม่ตอบแต่ยิ้มบางๆ ดวงตาวาวโรจน์ แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับอรชรที่ปรากฏกายขึ้น และเมื่อเห็นหน้านายจรัญเธอก็ชะงักเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลงหลุบตามองพื้น“คุณพ่อ..”“ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง..”“พวกเราจะลงมือคืนนี้ค่ะ”“เอาให้มันขวัญกระเจิงทั้งเกาะเลยนะลูกรักของพ่อ..” นายจรัญยิ้มกว้างอย่างพอใจ“วันของเรากำลังจะมาถึงแล้ว.. อีกไม่นานพวกเราจะได้อยู่พร้อมหน้าและทุกอย่างก็จะเป็นของพวกเรา ต่อไปนี้ อรชรของแม่ก็จะเป็นเจ้าของเกาะแสนสวยนี้ ทั้งสวยและรวยมากเลยล่ะลูกรัก” นางอรุณีเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความหวังอันเรืองรองนางคาดหวังมาเนิ่นนานถึงวันนี้ วันที่นางจะได้ครอบครองเกาะนี้และได้ประกาศกรรมสิทธิ์เหนือทุกคน รวมถึงเจคอป เมื่อถึงวันเปิดพินัยกรรมและทุกอย่างที่นางวางแผนไว้สำเร็จลุล่วง ทุกคนจะต้องก้มหัวให้นางกับลูก...“ได้ข่าวว่าพวกมันจะลงมือคื
ตอนที่31.ยอดนรีบอกด้วยรอยยิ้มแล้วดึงร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องน้ำจัดการอาบน้ำอาบท่าให้เขาเสียดิบดีราวกับว่าเขาเป็นเด็กตัวน้อยๆ เจคอปหัวเราะชอบใจ และยอมรับการบริการจากเมียรักด้วยความเต็มอกเต็มใจ วันรุ่งขึ้นทุกอย่างบนเกาะนั้นยังดูเงียบสงบ และทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตปกติเช่นทุกวัน เหมือนว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่พิธีไว้อาลัยให้แด่คุณยายจำปูนเสร็จสิ้นลงแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเปิดพินัยกรรม ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่เจคอป ยอดนรี นางจารุวรรณ นายจรัญ และ นายอุเทน ทนายความประจำตระกูลที่ทำหน้าที่เป็นทนายความประจำตระกูลของเจคอปมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย แม้จะอายุจะล่วงเลยมาหกสิบกว่าปีแล้ว แต่นายอุเทนก็ยังดูแข็งแรงกระฉับกระเฉง ท่าทางฉลาดเฉลียวคล่องแคล่ว“เอาล่ะครับในเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าแล้วผมก็จะทำการเปิดพินัยกกรรมฉบับสุดท้ายของคุณยายจำปูนแล้วนะครับ”“เดี๋ยวสิคะคุณทนาย แต่เรายังมาไม่ครบกันเลยนะคะ ขาดตาจิม”นางจารุวรรณร้องขัดขึ้นเมื่อไม่เห็นลูกชาย ที่กลับมาร่วมงานศพของคุณยาย แต่หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการแล้ว ก็ยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย“ไม่ต้องรอคุณจิมหรอกครับ เพราะคุณจิมกลับขึ้นฝั่งไปแล้ว”
ตอนที่32.แต่สำหรับนางอรุณีที่หวนกลับมาที่นี่ตามคำสั่งเสียของผู้เป็นแม่อีกครั้งในวัยสาวสวยสด โดยมีเป้าหมายจะมาทวงคืนสิ่งที่ตัวเองควรจะได้ นางเข้ามาพบคุณยายจำปูนและบอกว่าตัวเองเป็นใคร และต้องการมีส่วนแบ่งในทรัพย์สินของนายหัวจักร แต่อีกฝ่ายกลับเมินเฉย ไม่ได้ตื่นเต้นยินดีกับการมาของนาง และยังบอกให้กลับไปถามแม่ใหม่ว่าตัวเองเป็นใครกันแน่ ตอนนั้นนางโกรธมากเพราะคิดว่าถูกไล่อย่างไม่ไว้หน้า และไม่ยอมรับคำเตือน คำบอกจากคุณยายจำปูน แต่ก็ยอมกลับด้วยความคับแค้นใจแน่นอนว่านางกลับมาที่บ้านบนแผ่นดินใหญ่อีกครั้งและกลับมาถามแม่ของตนว่า สิ่งที่คุณยายจำปูนพูดเป็นความจริงหรือไม่ แต่แม่ของนางก็ยืนยันหนักแน่นว่าตนเป็นลูกของนายหัวจักร และมีสิทธิ์ในทรัพย์สินของตระกูลอย่างแน่นอน และบอกให้นางแก้แค้นคนพวกนั้นแทนนางด้วย และไม่กี่วันหลังจากนั้นแม่ของนางก็เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว ทำให้นางยิ่งเจ็บแค้นคนเกาะจำปูนนักดังนั้นเมื่อจัดการงานศพของแม่เสร็จสิ้นนางก็ไปศัลยกรรมหน้าตา และปลอมแปลงเอกสารชื่อแซ่ จาก ทัศนีย์ เป็น อรุณี
ตอนที่33.นายจรัญพูดเตือนสติภรรยา แต่ดูเหมือนว่านางจารุวรรณจะดีใจและเหิมเกริมในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะได้ครอบครอง เพราะอย่างไรเสีย จารณก็จะต้องทำตามความต้องการของนางอยู่แล้ว“ถึงยังไง ที่นี่ก็เป็นของตาจิม พรุ่งนี้ตาจิมจะกลับมา ก็มาดูกันใครจะอยูใครจะไป”เจคอปจึงเดินกลับมาหยุดยืนตรงหน้าของผู้สูงวัยกว่าแล้วเอ่ยขึ้นเนิบๆ“คืนนี้หลับให้สบายนะครับคุณป้า.. เพราะคุณป้าอาจจะต้องเก็บรักษาหนังสือฉบับนี้เอาไว้ดีๆ อย่าให้ห่างกาย อย่าให้หายล่ะ ผมขอเตือนว่าหาที่เก็บดีๆ จนกว่านายจิมจะกลับมาถึงเกาะ”“นี่.. หมายความว่ายังไง”“ก็หมายความตามนั้นล่ะครับ คุณป้าชื่นชมในสิ่งที่อยากจะได้ให้นานๆ นะครับ ผมยินดีด้วย ยอดเราไปดูคนงานเก็บหอยมุกกันดีกว่า”ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินจูงมือภรรยาเดินจากไปเงียบๆ ไม่ได้สนใจใยดีกับการได้หรือไม่ได้อะไรในวันนี้เลย“พี่เจคคะ..”ยอดนรีอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองสองสามีภรรยาที่ยืนมองพวกตนเงียบๆ แล้วเงยหน้าเอ่ยกับสามีด้วย
ตอนที่34.ตอนแรกเธอก็สงสัยนางจารุวรรณว่าอาจจะส่งคนมาทำร้ายเธอ แต่เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วกลับพบว่า คนอย่างนางจารุวรรณนั้นขี้ขลาดตาขาว และนับว่าเป็นคนที่โง่เขลามากกว่าจะฉลาด แต่กลับทำตัวเย่อหยิ่งถือดีจนถูกจับมาเป็นเบี้ยในเกมของสองแม่ลูกคู่นี้และที่สำคัญ แผนการของพวกเขามันเลวร้าย ใช้หลายคนเป็นเครื่องมือ และยังใจคอเหี้ยมโหดถึงขนาดฆ่าคนไปแล้วหลายคน และยังสร้างเรื่องหลอกลวงชาวบ้านให้หวาดผวา ขนาดตัวเธอเองก็แอบผวาอยู่เหมือนกัน หากไม่รู้ความจริงเธอก็คงกลัวผีไปอีกนานเลยทีเดียว“ไม่ตอบแสดงว่าจริง แต่เสียใจด้วยนะ พี่เจคน่ะเป็นสามีของฉันแล้ว ชะนีคนอื่นอย่าได้หวังจะได้แอ้ม เพราะฉันเป็นคนรักผัวหลงผัวและหวงผัวมาก ใครหน้าไหนมาแหยม เจอดีแน่..”“หน้าไม่อาย”“คนที่หน้าไม่อายคือคนที่แอบรักผัวชาวบ้าน และพยายามหลอกผีให้เมียเขาสติแตกมากกว่านะ”“ตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่..” อรชรถามด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว มองยอดนรีตาเขียวขุ่น“คำถามนี้เธอน่าจะรู้นะ
ตอนที่35.“หึ.. เลอะเทอะเหรอ.. ก็ไม่รู้สินะ แต่ท่านปู่ย่าเจ้าเกาะบอกความลับอะไรบางอย่างกับฉันด้วยนะ และสิ่งที่ท่านบอกกับฉันนี่ คิดว่าเธอเองก็คงรู้ดีว่า มันเป็นเรื่องที่รู้กันแค่เธอกับแม่แน่นอน.. เธออยากรู้ไหม..” อรชรหน้าซีดมองยอดนรีอย่างไม่อยากเชื่อถือนัก“แกอย่ามาสร้างเรื่องหลอกฉันเลย..”“งั้นฟังนะว่าฉันพูดจริงไหม เรื่องที่เธอเป็นทายาทของเกาะเหมือนกันเพราะว่า แม่ของเธอคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวของท่านตาจักรและไม่ได้รับความเป็นธรรม ส่วนเธอที่เป็นลูกของชายอื่นก่อนที่แม่ของเธอจะมาแต่งงานกับนายอำนาจหรือก็คือนายจรัญ ลุงของพี่เจค และเขาเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอไม่ใช่ลูกของเขา แต่เป็นลูกของผู้ชายอีกคน และเธอเองก็คิดว่าเขาคือพ่อแท้ๆ มาตลอด.. แต่เพราะความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างจะอธิบายยาก ก็เลยทำให้เธอกับเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ ติดจะมึนๆ ตึงๆ ใส่กันด้วยซ้ำ เรื่องนี้เธอคงไม่รู้สินะว่าจริงๆ แล้ว นายอำนาจไม่ได้พ่อแท้ๆ แต่เป็นพ่อเลี้ยง แม่ของเธอคงไม่ได้บอก...”อรชรหน้าซีดลงอีกไม่อยากจะยอมรับในสิ่งท
ตอนที่36.“พี่เจค.. อย่าเสียใจไปเลยนะคะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว”“เราไปกันเถอะ”นางอรุณีกับนายจรัญเดินทางมาถึงที่ศาลเจ้าเกาะ พร้อมกับนางจารุวรรณที่ก็มาด้วย เพราะรู้ข่าวว่าจะมีการเข้าทรงปู่ย่าเจ้าเกาะ เพื่อทำนายทายทัก ซึ่งตอนนี้ก็มีชาวบ้านมารอกันหลายสิบคนแล้ว นางอรุณียิ้มร่าเมื่อเห็นนายอำนวยในชุดขาวที่ดูน่าเลื่อมใสนั่งอยู่กลางวงล้อมของชาวบ้าน แล้วปรายตามองไปยังนางจารุวรรณที่ก็เพิ่งจะมาถึงพร้อมกัน ด้วยแววตาของผู้ชนะ เหยียดตามองเหมือนจะดูแคลนนิดๆ เพราะในใจของนางคิดว่าตัวเองมีแต้มต่ออีกฝ่าย และวันนี้นางจะได้ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ใครคือตัวจริง“นึกว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว ท่านผู้ดูแลศาลว่าอะไรบ้างจ๊ะ”“ท่านเจ้าเกาะบอกว่าพินัยกรรมเป็นของปลอม และคนที่จะเป็นเจ้าของเกาะที่แท้จริงไม่ใช่มีแค่คุณจิมกับคุณเจค” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้น และอีกคนก็อดสงสัยไม่ได้“แล้วมันจะเป็นของปลอมได้ยังไง แล้วมีใครอีกที่จะเป็นทา
ตอนที่37.“เอาล่ะครับทุกคน ในเมื่อต่างก็รู้แล้วว่า เรื่องผีเจ้าเกาะที่ออกหลอกหลอนอาละวาดตลอดหลายคืนที่ผ่านมาเป็นเรื่องโกหก ก็แยกย้ายกันกลับบ้านเถอะนะครับ ทุกอย่างผมจะจัดการต่อไปเอง รับรองได้ว่าคนพวกนี้จะไม่มีทางมาสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราได้อีก และผมจะบอกว่า เรื่องพวกนี้มันเป็นเพียงแผนชั่วของนายอำนวยกับพวกที่ต้องการขายเครื่องลางของขลังเท่านั้น แต่ผมก็เชื่อว่า ท่านเจ้าเกาะ ท่านปู่ย่าของพวกเรานั้นมีจริง และคงช่วยปกป้องคุ้มครองพวกเราเสมอ ไม่อย่างนั้นท่านคงปล่อยให้พวกเราถูกหลอกลวงจากคนพวกนี้อยู่อีกนาน และผมก็เชื่อว่า พวกท่านจะดูแลปกป้องคุ้มครองพวกเราไปชั่วลูกชั่วหลาน หากว่าเราไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อบรรพบุรุษของเรา ไม่ได้ทำสิ่งที่เลวร้าย ยังไงซะผมก็เชื่อว่าท่านจะต้องคุ้มครองพวกเราให้อยู่รอดปลอดภัย ผ่านพ้นทุกอุปสรรคไปได้เหมือนที่ผ่านมา ส่วนเรื่องทายาทที่แท้จริงของท่านเจ้าเกาะก็มีเพียง คุณยาย ผมและก็จิมเท่านั้น ที่มีข่าวลือว่า ยังมีทายาทคนอื่นอีกน้นก็คงไม่ต้องให้บอกใช่ไหมครับว่า เป็นฝีมือของใคร หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจนะครับ ส่วนเรื่องที่ผมต้องออกอุบายว่าคุณยายได้เสียชีวิตแล้วนั้นก็เพื่อเป็นกา
ตอนที่46.อวสาน“ยอด ท้อง แล้วค่ะ เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”“หา… จริงเหรอยอด ไชไย้ๆๆๆ พี่เจคจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”เจคอปกระโดดตัวลอย แล้วโอบกอดร่างอวบอิ่มของเมียรักแน่นอย่างสุดแสนจะดีใจ ทั้งหอมแก้มซ้ายขวาอย่างสุดแสนรัก“เห็นไหมล่ะว่า ยอดน่ะเป็นสะใภ้ที่แสนดีแค่ไหน”“ครับเชื่อครับ เราไปบอกคุณยายกันเถอะ”“ค่ะ…” ยอดนรียิ้มกว้างแล้วจะเดินเคียงข้างไปกับเขา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจคอปหยุดเดินเสียดื้อๆ“มีอะไรคะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว“ไม่ได้สิ เดี๋ยวยอดเหนื่อย พี่อุ้มดีกว่า”“บ้าพี่เจค ยอดไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ยอดเดินเองได้ไปกันเถอะ ““ไม่เอา พี่จะอุ้ม” คราวนี้คนที่อยากจะอุ้มเมียรักทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ แต่มันไม่ได้ดูน่ารักสักนิดเลย“เอางี้ ให้ยอดขี่หลังดีกว่า”“ได้ครับที่รัก มาเลย”เจ
ตอนที่45.“จ้าจาจ๋า” น้องเจมส์ชูแขนมาหานางจารุวรรณอย่างคุ้นเคยมากขึ้น และดูท่าจะติดคุณย่าเสียแล้ว“มาให้ย่าอุ้มหน่อยคนเก่ง” นางรับร่างของน้องเจมส์มาแล้วหอมแก้มยุ้ยๆ นั้นอย่างมันเขี้ยวและรักใคร่“ให้ป้ายอดอุ้มบ้างสิครับ”“ยอดอุ้มๆๆ” แล้วน้องเจมส์ก็โผมาหายอดนรีอย่างยินดี“ยอดฉวย..” น้องเจมส์เอ่ยขึ้นพร้มทั้งหอมแก้มยอดนรีอีกด้วย ยอดนรีกับริสาหัวเราะกับท่าทางแก่แดดของพ่อหนูน้อย“เจ้าตัวแสบนี่ประจบไปเรื่อย”“แววเจ้าชู้ออกแบบนี้ ได้พ่อมาเต็มๆ ใช่ไหมคะ” ริสาเอ่ยยิ้มๆ ล้อเลียนสามี“แหม.. ริสาก็ จิมเลิกเจ้าชู้ตั้งแต่เจอริสาแล้ว”“ขอให้จริงเถอะค่ะ เพราะถ้ามีวอกแวกสักนิดเจอดีแน่..”“ไม่กล้าหรอกจิมครับรักริสาคนเดียวและจะรักตลอดไป” จารณเข้ามาโอบกอดร่างบอบบางของภรรยาอย่างเอาใจ“พี่เจคก็เหมือนกันนะคะ ถ้าแอบวอกแวกนอกใจยอดล่ะก็..”ยอดนรีทำท่าเอานิ้วปาดคอและทำ
ตอนที่44.กว่าสิบปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับนายจรัญก็ไม่ค่อยได้มาวอแวกับนาง และก็ต่างคนต่างอยู่ จนเมื่อเกิดเรื่องที่คุณยายพลัดตกบันได ซึ่งมีนายจรัญเป็นผู้เห็นเหตุการณ์และนางก็อยู่จุดที่เกิดเหตุพอดี ทำให้นางระแวงและกลัวว่าจะมีคนรู้เรื่องจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อกลบเกลื่อนความผิดนั้น ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำ แต่นายจรัญกลับมาทำทีพูดให้นางระแวงและหลงคล้อยตาม ว่าจะต้องจัดฉากสร้างเรื่องบิดเบือน เพื่อไม่ให้ใครสงสัยตนโดยหารู้ไม่ว่านั่นคือแผนการที่นายจรัญกับนางอรุณีวางแผนไว้ “ยอดบอกแล้วว่าคุณป้าน่ะ แกก็คนดีคนหนึ่ง” ยอดนรีบอกสามียิ้มๆ“แต่ก็เกือบจะเสียคนเพราะโลภมาก”“นั่นเพราะความคิดชั่ววูบนะคะ แต่พี่จิมก็รักแม่ของเขามาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ขอร้องให้พี่เจคให้โอกาสแม่ของเขาหรอกค่ะ อีกอย่างพวกเขาก็น่าสงสารนะคะ สูญเสียคนในครอบครัวโดยที่ไม่รู้เลยมาเป็นสิบปี”“นั่นสินะ นั่นล่ะพี่ถึงเห็นใจจิมกับคุณป้า เลยอยากให้โอกาสแกแก้ตัว แต่ถ้าหากว่ายอดกล่อมไม่สำเร็จ พี่ก็คงไม่ใจร้า
ตอนที่43.หัวใจที่เคยแข็งกระด้างและเต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในอกของนางก็พลันเย็นยะเยือก เมื่อเห็นใบหน้าของพ่อหนูน้อยที่เดินเตาะแตะเข้ามาในห้องนั่งเล่น น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้านั้นก็ไหลออกมาอาบแก้มอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว...“สวัสดีค่ะคุณยาย คุณ เอ่อ คุณ.. จารุวรรณ..”ริสาไหว้ผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับจารณอย่างอ่อนหวาน และพ่อหนูน้อยเมื่อเห็นจารณก็ยิ้มแป้นอวดฟันซี่เล็กๆ อย่างดีอกดีใจ“ป้อๆ ป้อจ๋า.. ถึง คิด ถึง..”“พ่อก็คิดถึงน้องเจมส์ครับ”น้องเจมส์ หรือเด็กชาย รณภพ ลูกของเขากับริสา อดีตผู้ช่วยฝีมือดีของคุณยายจำปูนที่ถูกนางจารุวรรณวางแผนบีบให้ออกไปจากเกาะ แต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็ทำให้มีเด็กชายรณภพในวันนี้...“ธุจ้าคุณย่าจาจ๋าสิครับ”“ตุ๊จ้าจา” น้องเจมส์ยกมือป้อมๆ ขึ้นสวัสดีคุณย่าด้วยท่าทางตื่นเต้นยิ้มแย้ม แล้วพ่อหนูน้อยก็เอียงคอมองอย่างสงสัย“จ
ตอนที่42.“ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูอรให้ดี สัญญา..”นายทัศนัยเงยหน้ามองหลานสาวที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความรักและคำมั่นสัญญา ว่าจะรักและดูแลทายาทของหญิงที่เขาเคยชอบมากจนถึงขั้นเกือบจะรัก และได้ทอดทิ้งไปเพราะความรักสนุก และไม่อยากจะมีภาระผูกพันในวันวาน แต่นับจากนี้ชายวัยใกล้ฝั่งก็บอกตัวเองว่าจะชดเชยทุกอย่างให้กับหลานสาวคนนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้อรชรจะต้องมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอนเขาสัญญา...“ไปอยู่กับตานะหนูอร..”“ค่ะคุณตา”อรชรตอบรับด้วยรอยยิ้ม สองตาหลานกอดกันด้วยความรักที่ก่อเกิดขึ้นในใจได้ไม่ยาก และอรชรก็รอคอยวันที่เธอจะได้มีญาติที่แท้จริงสักคนมานานแสนนาน...คุณยายจำปูนมองสองตาหลานด้วยความสุข...“อรไปนะคะพี่เจค พี่ยอด..” อรชรบอกลาเจคอปกับยอดนรีอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่จะต้องจากไปแล้วจริงๆ ก็อดใจหายไม่ได้ แม้จะอาลัยอาวรณ์เจคอป
ตอนที่41.การตายของนางจำปาทำให้คุณยายจำปูนรู้สึกเวทนาไม่น้อย และนางก็ไม่อยากให้นางอรุณีหรือทัศนีย์ ต้องมีจุดจบเช่นเดียวกับแม่ของนาง อย่างน้อยๆ คำสั่งเสียของสามีที่รักที่เคยได้บอกไว้ว่า สงสารสองแม่ลูกคู่นี้ที่พบเจอแต่เรื่องราวเลวร้ายและตกทุกข์ได้ยาก อยากให้นางช่วยเหลือและชี้ทางที่ดีให้กับหลาน คุณยายเห็นแล้วว่า ญาติผู้พี่เป็นอย่างไร ดังนั้นนางจึงทำใจละวางความแค้นที่มีต่อนางอรุณีลงและให้อภัย เพื่อเป็นทาน เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องผูกบ่วงเวรกรรมต่อกันอีก แม้นางจะสูญเสียลูกชาย แม้ว่านายจรัญไม่เอาไหนนัก เพราะชอบทำตัวเหมือนคนไม่เอาถ่าน แต่นายจรัญก็เป็นลูกที่ดี อย่างน้อยๆ เขาก็รักลูกเมียไม่เคยไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย แม้จะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญชอบเที่ยวเตร่ แต่การทำงานก็ไม่เคยมีปัญหา แต่ก็นั่นล่ะ.. นายจรัญผู้เป็นลูกชายนั้นอายุสั้นนัก จากไปเสียตั้งแต่ยังหนุ่มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย และนางก็ได้นายจรัญตัวปลอมมาอยู่ข้างกายหลายปีทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเลว เป็นส่วนผสมของมนุษย์ที่อาจจะไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่นี่ล่ะคือมนุษย์ เมื่อคุณยายจำปูน
ตอนที่40.“ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอนะนี.. ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้รู้ไว้ว่าฉันรักเธอกับลูกเสมอ จะไม่ทอดทิ้งเธอให้โดดเดี่ยวแน่นอน...”ยิ่งนายจรัญพูดนางอรุณีก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น อรชรเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกคน สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันร้องได้ด้วยความเศร้าเสียใจและผิดหวังกับความจริงที่ปรากฎอยู่ตรงหน้ายอดนรีกับเจคอปมองสบตากันด้วยความรู้สึกที่เวทนาสงสารสามคนพ่อแม่ลูกตรงหน้ายิ่งนัก เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วกุมมือใหญ่ของเขาไว้ เจคอปบีบมือบางในอุ้งมือหนาของตนเบาๆ อย่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...“เรื่องทั้งหมดนั้นเพราะฉันเอง.. ฉันคนเดียวที่ผิด” คุณทัศนัยเอ่ยขึ้น ดวงตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอหน่วย“หากฉันไม่เห็นแก่ตัวและยอมมารับผิดชอบจำปากับลูกเสียตั้งแต่ตอนนั้นทุกอย่างคงไม่เลยเถิดมาจนเป็นแบบนี้”“ใช่.. เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณ.. คุณทำลายอนาคตของผู้หญิงถึงสามคน ที่สำคัญคุณท
ตอนที่39.“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่จำปาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ที่ฉันพูดไปก็คือความจริง และเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือด อย่างน้อยๆ พี่จำปาก็มีศักดิ์เป็นพี่ ฉันจึงยอมให้พี่จำปามาเสมอ อยากจะชดเชยอะไรหลายๆ อย่างให้ ตอนที่ลำบาก อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ไม่เคยขัด ฉันกับพี่จักรหยิบยื่นให้พี่จำปาเสมอ แต่เหมือนพี่จำปาจะไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่เคยพอใจในสิ่งที่ได้ นอกจากใช้ชีวิตเสเพลรักสนุกไปวันๆ ฉันเคยไปขอเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นพฤติกรรมแย่ๆ ของพี่จำปา แต่เขาก็ไม่ยอม และบอกว่าหากฉันอยากได้เธอมาเลี้ยงฉันจะต้องให้พี่จักรรับพี่จำปากลับเกาะในฐานะเมียใหญ่ และให้ฉันเป็นเมียรอง ข้อเสนอที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของพี่จำปากทำให้พวกเราเอือมระอา และเลิกไปวุ่นวายกับพี่จำปา แต่แทนที่พี่จำปาจะปรับปรุงตัวหรือยอมรับความเป็นจริง กลับสร้างเรื่องให้พวกเราด้วยการบอกใครๆ ว่าฉันเป็นเมียน้อย เป็นคนที่แย่งคนรักของพี่สาว เธอคงไม่รู้ว่าแม่ของเธอนั้นมีวีรกรรมร้ายกาจแค่ไหน แต่ถ้าเธอจะคิดสักนิดเธอจะรู้ว่าแม่ของเธอนั้นร้ายกาจ และใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรองกับ
ตอนที่38.“ฉันรู้ และรู้มานานแล้วว่าพวกเธอเป็นใคร ฉันพยายามให้โอกาสพวกเธอมาเสมอ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันมองผ่าน ทำเป็นไม่สนใจ และให้โอกาสพวกเธอมาตลอด จนโอกาสสุดท้ายที่ฉันหยิบยื่นให้พวกเธอ แล้วพวกเธอไม่ใส่ใจมัน... และนี่ก็จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายอีกครั้งที่ฉันจะหยิบยื่นมันให้พวกเธอ และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย... สุดท้ายจริงๆ จะไม่มีโอกาสดีๆ แบบนี้ให้พวกเธออีกแล้ว”คุณยายจำปูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาคมกล้าเด็ดเดี่ยว จนคนมองเสียวสันหลัง“เข้ามาสิอรชร จะได้ไม่มีอะไรติดค้างใจกันอีกจนทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตในภายภาคหน้า”นางอรุณีกับนายอำนาจหันขวับไปมองตามสายตาของคุณยายก็พบว่าอรชรเดินเข้ามาพร้อมๆ กับคนของเจคอปที่ประกบซ้ายขวา“อร.. ลูกไปอยู่ไหนมา ไหนบอกว่า..”“จริงรึเปล่าคะแม่ ที่พวกเขาบอก”อรชรไม่ตอบคำถามของมารดา แต่ถามกลับไป นางอรุณีได้แต่อึ้ง อึกอักพูดไม่ออก แล้วหันกลับไปมองคุณยายจำปูนที่เลิกคิ้วมองเหมือนจะเป็นการบอกนัยๆ ว่าให้นางเป็นค