หลินหลินสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสงบสติอารมณ์ก่อนจะเผชิญหน้ากับอสรพิษตรงหน้า นางจำได้ว่าดวงตาตรวจสอบบอกว่ามันคือ อสรพิษแสงอาทิตย์ งูพิษระดับ 5 ที่มีชื่อเสียงในเรื่องการกินงูพิษอื่นเป็นอาหาร ถึงแม้จะมีพิษร้ายแรง แต่มันก็ขึ้นชื่อเรื่องนิสัยรักสงบ ไม่ดุร้าย"เจ้าพูดได้ไหม?" หลินหลินเอ่ยถามอย่างระมัดระว
สูญสิ้นผู้พิทักษ์ วิหารย่อมพังทลาย หลินหลินมองข้อความนี้ก่อนจะเบิกตากว้าง..."ทุกคน พยายามยื้อมันไว้ก่อน และห้ามฆ่ามันเด็ดขาดนะเจ้าคะ ข้าคิดว่ามีวิธีเปิดประตูวิหารนี้ได้!"หลินหลินตะโกนบอกหลินหลินทรุดตัวลง พลังเวทจากมิติไหลเวียนไปทั่วร่าง นางหลับตาลงสัมผัสถึงพลังงานรอบตัว และพยายามเชื่อมต่อกับวิหาร
การเดินทางกลับค่ายอพยพเป็นไปอย่างราบรื่น ปราศจากอุปสรรคใดๆ ราวกับธรรมชาติเปิดทางให้เหล่านักเดินทางผู้กล้าหาญ เมื่อขบวนของหลินหลินมาถึง ทุกคนในค่ายต่างพากันออกมาต้อนรับด้วยความยินดี เหล่าทหารที่ร่วมเดินทางต่างเล่าขานถึงประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นในการผจญภัยครั้งนี้ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้ที่อยู่
สองสายตาสบประสานนางใช้มือเรียวลูบไล้ที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา..."ข้าชอบทุกอย่างที่เป็นท่าน ""คิ้วนี้...ดวงตาคู่นี้ ...จมูกนี้...และปากนี้ "หลินหลินน้อมตัวลงมาประกบกับปากหนา ระหว่างที่พูดกับเขานางก็ใช้ร่องรักของนางถูไถลำท่อนเอ็นที่แข็งตัวเต็มที่ของเขา จนเผลอหลุดเข้าไปในตัวของนาง“อ้าา”..!/ “อืม”…!
"คนอะไร กินดุชะมัด" หลินหลินพึมพำกับตัวเอง "เล่นเอานางไม่ได้นอนเลย"นางอดคิดไม่ได้ว่าพี่ชายของนางบอกว่าเทียนชุนไม่สนใจผู้หญิงมาก่อน นี่เขาต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดไปแน่ๆหลินหลินลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะค่อยๆ ย่องออกจากห้องไปแต่ทันทีที่นางปิดประตู เทียนชุนก็ลืมตาขึ้น เขายกยิ้มมุมปา
แสงอรุณของวันใหม่สาดส่องเข้ามาในค่าย หลินหลินตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น หลังจากได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม นางรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและพร้อมสำหรับวันใหม่"วันนี้อยากทานอะไรกันบ้างจ๊ะเด็กๆ?" หลินหลินถามทุกคนด้วยรอยยิ้ม"อะไรก็ได้ขอรับ/เจ้าค่ะ" เสียงตอบรับดังขึ้นพร้อมเพรียง"มีใครไม่ทานปลาบ้างไห
"เจ้าไม่สนใจข้าบ้างหรือ?"อสูรร้ายถามหลินหลินไม่ตอบ นางใช้โอกาสที่มันเผลอ ฟาดฟันกระบี่ลงไปอย่างรวดเร็ว หัวของอสูรขาดกระเด็น!"ขอโทษนะ"หลินหลินพูดเสียงเรียบ"แต่สามีของข้าหล่อเหลากว่าเจ้าเยอะหึ! "เทียนชุนที่ได้ยินคำพูดนั้นถึงกับหัวเราะลั่นในที่สุด การต่อสู้ก็จบลง เหล่าทหารและเทียนชุนสามารถเอาชนะอ
หลินหลินและเทียนชุนทะยานเข้าสู่สนามรบ พวกเขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ ฝ่าทะลวงผ่านฝูงไฮยีน่าเข้าไปหาหวาหวาและอาจิน"อย่ากลัวนะ พวกพี่มาแล้ว!"หลินหลินตะโกนบอกน้อง ๆเทียนชุนพุ่งเข้าไปช่วยไป๋หูและเสี่ยวเฮยต่อสู้กับไฮยีน่าระดับ 7 และ 8 หลายตัว พลังน้ำแข็งของเขาปะทะกับพลังอสูร เกิดเป็นคลื่นพลั
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก