"สังหารนางซะ!" เสียงของสตรีหนึ่งเดียวในกลุ่มดังขึ้น นางจ้องมองหลินหลินด้วยสายตาเหยียดหยามและเกลียดชังสวี่เจียฉี่ คู่หมั้นองค์ชาย 5 แคว้นหาน ชั่วร้าย นักเวทระดับ 4 ดวงตาตรวจสอบแสดงข้อมูลของสตรีผู้นั้นหลินหลินแค่นเสียงเย็นชา ไม่จำเป็นต้องบอก ข้าก็รู้ว่าเจ้าชั่วช้าแค่ไหน แค่สิ่งที่เจ้าทำกับเ
"นั่นมัน!! เวทระดับ 8"เฟรี้ยว! เฟรี้ยว! เฟรี้ยว! เฟรี้ยว! เฟรี้ยว!"อ๊าาาาาาาา อ๊าาาาาาาา ขาข้า ขาข้า" เสียงร้องระงมของศัตรู ดังก้องป่า ยิ่งทำให้หลินหลินแสยะยิ้ม ลูกธนูพุ่งตัดขาขวาของทุกคน อย่างแม่นยำ พวกมัน ดิ้นทุรนทุราย เลือดสีแดงสดไหลนอง เจิ่งนองไปทั่วพื้น "กรี๊ดดดดด.....แก..แก.
หลินหลินยิ้มเยาะ นางจดจำคำพูดนี้ได้ขึ้นใจ มันเป็นคำพูดที่สวี่เจียฉี่ใช้ตอนทรมานไป๋หูและเสี่ยวเฮย ตอนนี้ กลิ่นคาวเลือดเริ่มคุ้งกระจายไปทั่ว สัตว์อสูรหลายตัวกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ หลินหลินหัวเราะชอบใจ ไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ก็มีคนมาช่วยกำจัดพวกมัน" คุณหนู"หลิวเคอที่มาถึงได้สักพักแล้ว แต่ไม่กล้
ท้องฟ้าเริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง... ตอนนี้นางต้องพาคนของนางออกจากป่าให้ไวที่สุด! สัตว์อสูรบุกมาเยอะมาก พวกมันคงกำลังต่อสู้แย่งชิงอาหารกันอย่างดุเดือด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่เหลือจะต้องเจอกับอะไร ก็คงไม่ต่างจากเสี่ยวเฮย นางใจดีเตือนพวกมันแล้วแท้ๆ"ไปทางนั้น! เราต้องไปทางนั้น!"ทุกคนไม่รีรอ ความ
หลินหลินเงยหน้าสบตากับเทียนชุน คิ้วเขาขมวดเป็นปมอีกแล้ว นางเอามือทาบไว้กับแก้มของเขา "ข้าไม่ทำอะไรที่ไม่มั่นใจหรอกเจ้าค่ะ ทางที่สองคนนั้นหนีไป มีสัตว์อสูรระดับ 4 นับ 10 ตัว ระดับ 5 อีก 3 ตัว และที่ข้าไม่ได้บอกก็คือ... ข้าดีดน้ำวิเศษเรียกสัตว์อสูรไว้ที่อาภรณ์และเส้นผมของพวกมัน ท่านยังคิดว่าข้าใจอ่อน
"พี่และท่านแม่ทัพต่างก็คาดการณ์ไว้ไม่กี่ประเด็น และหนึ่งในนั้นคือเจ้า เพราะก่อนเจ้าออกเดินทาง เรื่องราวของเจ้าโด่งดังไปทั่วเมือง แต่ยังโชคดีที่ท่านแม่ทัพส่งของหมั้นแลกดวงชะตาป้องกันไว้แล้ว""จริงหรือเจ้าคะ แล้วท่านพ่อท่านแม่ ไม่ตกใจหรือเจ้าคะ""ก็มีบ้าง แต่พวกท่านห่วงเจ้ามากกว่า เมื่อพวกเราปร
นางแนะนำอาจินกับหวาหวาให้กับระบบ และพาพวกเขาเข้านอน ตอนนี้ถึงเวลานอนแล้ว เด็กน้อยทั้งสองก็หลับลงอย่างรวดเร็วตอนนี้ไป๋หูกับเสี่ยวเฮยยังไม่ฟื้น ไว้นางจะมาหาพวกเขาใหม่" ออกจากมิติ " พรึ่บ!พี่ใหญ่ หลินหลินเดินเข้าไปหาพี่ชายทันทีที่ออกมา"ไปทานข้าวกันเจ้าค่ะ...ท่านแม่ทัพคงรอนานแล้ว" หลินหลินเดินนำออ
หากคิดทำอะไร เขาต้องรอบคอบให้มาก....ไม่ให้เรื่องราวบานปลาย ครั้งนี้แม้ตั้งใจมาพบหน้านาง แต่ดูท่าแล้ว เสด็จพี่เขาคงรู้แผนของเขาแล้ว คงต้องใช้แผนอื่นสินะรัชทายาท หยางเฟิงหรง เขาคือว่าที่ฮ่องเต้คนต่อไป และจำเป็นต้องการเสียงสนับสนุนจากพี่ชายตรงหน้า วันนี้เขาคงต้องถอยก่อนหลินหลินไม่ได้รับรู้เหตุการณ์วุ
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก