ทุกครั้งที่เขียนจดหมายถึงบิดามารดา นางจะมีความสุขมาก ความสุขใจที่ย้ำเตือนว่าชาตินี้นางมีครอบครัวแล้ว ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปหลินหลินวางจดหมายไว้บนโต๊ะในถุงมิติ นางมองดูโต๊ะที่ว่างเปล่า หม้อข้าวต้มหายไปจนหมดสิ้นแล้ว อีกไม่นาน พวกเขาคงจะกลับมารับอาหารอีกครั้ง"หลินเอ๋อร์ พี่เข้าไปในกระโจ
ข้าจะไม่โกรธท่านแม้แต่น้อย ท่านจะเป็นท่านแม่ทัพที่ข้านับถือ แต่ไม่ใช่ว่าที่สามี" หลินหลินขยับกาย หมายจะลุกออกจากตักของเขา เพื่อให้เขาได้ตัดสินใจ แต่วงแขนแกร่งกลับรั้งนางไว้ นางหันไปมอง ก็พบว่าเขากำลังจ้องมองนางอยู่ก่อนแล้ว"ข้าเพียงไม่ชอบให้ผู้ใดมาสัมผัสเจ้า นอกจากตัวข้า""ยกเว้นครอบครัวของ
เวลานี้ท่านแม่ทัพพานางมายังคลังเก็บเสบียงของกองทัพ หลินหลินสำรวจดูแล้ว เห็นว่าที่นี่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ผู้ที่ลักลอบขโมยเสบียงคงต้องวางแผน เริ่มลงมือตั้งแต่การขนย้ายระหว่างเดินทาง เพราะหากเป็นของจำนวนมาก คงไม่มีทางที่ผู้ใดจะล่วงรู้เห็น ดูท่าแล้ว คนร้ายน่าจะมีพวกพ้องอยู่ไม่น้อย และที่สำ
"เข้ามิติ!"“เสี่ยวเฮย ข้ามาแล้ว...”"โอ๊ย...ฮ่าๆๆ อย่าทับสิ อย่าทับ ตัวเจ้าหนักขึ้นนะ เสี่ยวเฮยน้อย"“นายหญิงมาเสียที ข้าคิดถึงท่านนัก”" มา มาให้ข้ากอดหน่อยสิ ให้หายคิดถึง จุ๊บ อืม...น่ารักจริงๆ เสี่ยวเฮย ว่าแต่ไป๋หูยังไม่ออกมาจากถ้ำอีกหรือ"" ยังเลยขอรับ ข้า...ข้าอยู่คนเดียว เหงามากเล
เช้านี้เหล่าทหารได้กินข้าวผัดไข่ใส่ผัก ใส่หมูติดมัน กินคู่กับน้ำซุปหลัวโป (หัวไชเท้า) กระดูกหมู เพิ่มซาลาเปาให้อีกคนละ 1 ลูก มื้อนี้นางจัดเต็ม เพราะอีกไม่กี่วันพวกเขาก็ต้องกลับไปกินอาหารจากค่ายแล้ว ถือซะว่านางทำเพื่อคนที่สละชีวิตเพื่อแว่นแคว้น ให้ได้กินของดีๆ บ้างล่ะกัน คิดแบบนี้แล้วนางก็รู้สึกดีเป็
"เอ่อ... ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพสอนข้าแล้ว เพียงแต่แค่อยากมาชมฝีมือคนอื่นดูบ้างเท่านั้น" สีหน้าประหม่าของหลินหลินยิ่งทำให้นายกองตวนชอบใจยิ่งนักนายกองตวนส่งสัญญาณให้ลูกน้องทางสายตา และพยายามเดินเข้าใกล้หลินหลิน หลินหลินที่รู้จุดประสงค์ของเขาดีอยู่แล้ว จึงส่งสัญญาณให้ผู้คุ้มกันไม่ต้องทำอะไร"คุณ
"มีใครอยากพนันไหมเจ้าคะ? ใครอยากลงฝั่งนายกองตวน ลงชื่อที่โต๊ะนี้ ส่วนใครอยากลงฝั่งข้า ลงชื่อที่โต๊ะนี้เจ้าค่ะ" เพียงหลินหลินพูดจบ ทหารทุกนายก็กรูกันไปลงชื่อฝั่งนายกองตวน เห็นแบบนั้น นายกองตวนก็ยืดอกหัวเราะชอบใจเขาดึงเงินออกจากถุงมิติ "2,000 เหรียญทอง พร้อมโฉนดบ้านต่างๆ รวมกันแล้วน่าจะเกิน 3,000 เ
"ดี... ดีขอรับ"นายกองตวนเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ เขากระซิบข้างหูคนสนิท "หาให้เจอก่อนที่หลินหลินจะยิงเสร็จ ไม่งั้นพวกเราตายแน่""ดีที่สตรีนางนี้โง่เขลา มีแต่คนที่เห็นศัตรูอ่อนกำลังแล้วจะรีบเชือด แต่นางกลับให้ศัตรูนั่งพัก ช่างเป็นสตรีที่โง่งมมีไว้แค่เรื่องบนเตียงเสียจริง"หลินหลินยิ้มเย็น ก่อนจะก้
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก