ไม่รักผึ้งแล้วอาจะรอจนป่านนี้หรือ

กล้าหาญที่เอายาจากตึกใหญ่มาถึงห้องเปิดเข้ามาก็เจอแต่ความว่างเปล่า คนตัวเล็กที่เขานอนกอดเมื่อคืนไม่อยู่แล้ว มีแต่ร่องรอยบทพิศวาทของเขากับเธอ รอยเลือดสีแดงเป็นหลักฐานได้ดี

กล้าหาญเดินมาหาที่เรือนเล็ก ปกติเขาจะไม่มาเพราะถือว่าที่นี่ที่ส่วนตัวของเพียงขวัญ แต่ตอนนี้ต้องล่วงล้ำแล้ว กล้าหาญเดินมาเจอกับไตรคุณที่มาหาเมียเช่นกันก่อนที่ไตรคุณจะเอ่ยกับเขา

“พ่อเลี้ยง อย่าบอกนะว่าตามหาเมียเด็กน่ะ”

กล้าหาญมองหน้าไตรคุณทันที เขาถอนหายใจ นามสกุล ธนสกุลธิราวัตน์คงมีไม่กี่คน ไตรคุณจะรู้ว่าเขาเป็นใครคงไม่แปลกจึงเอ่ยตอบไป

“หมอคิดว่าไงล่ะ”

“ผมกำลังจะไปดูคอนโดไอ้ธามให้หนูผึ้งเขาอยู่ พ่อเลี้ยงจะเอาอย่างไรล่ะ จะอยู่ที่นี่อีกสามเดือนจนหมดสัญญา หรือจะจ่ายค่าปรับแล้วอุ้มเมียเด็กกลับไปนอนกกที่คฤหาสน์”

“อยู่ที่นี่แหละ จะให้เรียนที่เดียวกับขวัญ ใกล้บ้านด้วยผมมีเรื่องที่ดินที่เชียงใหม่ต้องไปจัดการ ให้อยู่คอนโดผมห่วง”

“ห่วงหรือหวง หึๆ”

ทั้งคู่เดินมาจนถึงชิงช้าก็ได้ยินเสียงสี่สาวคุยกัน มีเสียงคนร้องไห้ แน่นอนเป็นเสียงน้ำผึง

“ฮือๆๆฮึกๆๆ มึงกูไม่รู้จะทำไงดี”

“มึงเป็นอะไรกันแน่ผึ้ง อากล้าเขาข่มขืนมึงหรือ กูไม่เข้าข้างนะถ