บทที่ 25

หร่วนหนิงอวี่พูดจบ ศาลาก็เงียบลง

นางจ้องมองที่พื้น ผ่านไปเวลานาน ก็ยังไม่ได้ยินเสียงใดๆจากผู้ชายข้างบน

แม้ว่าสมุหราชเลขาธิการเซี่ยผู้วางแผนล่วงหน้าได้อย่างรอบคอบ และมีอํานาจบาตรใหญ่ในชาติที่แล้ว ก็ถอยกลับไปสิบปี แต่โมเมนตัมที่ลึกลับของเขาดูเหมือนจะไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่นั้นมา

นางอดไม่ได้ที่จะหลั่งเหงื่อที่หลัง และทําให้เสื้อผ้าเปียก

เซี่ยหลิงกําลังมองนางอยู่

ข้างในดูเหมือนจะมีความสังเกต ความประเมิน และแม้กระทั่งมี...ความสงสัยที่เห็นได้ยาก

หัวใจของหร่วนหนิงอวี่ตึงเครียด

นางเงียบไปครู่หนึ่ง ปกปิดความกลัวในใจไว้ นางพูดอย่างสงบว่า "สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในสวน ที่เกิดอะไรขึ้น หรือข้ามีความแค้นอะไรกับเหวินจิงจิงนั้น ต่างไม่ใช่เรื่องของท่านพี่หรอก"

"ข้าสามารถสาบานกับพระเจ้าได้ การทุบคน ข้าคิดว่าข้าไม่ได้ทำผิด แม้ว่าจะมาใหม่อีกครั้ง ข้าก็ไม่เสียใจ"

ในไม่ช้า เสียงของนางก็ชั่วร้ายขึ้นมาก

"ข้าเกลียดแค่ว่าทําไมข้าถึงไม่ได้ทุบอย่างแม่นยำ ทุบให้นางตาย ทําให้นางเสียโฉมไป"

ดวงตาของเซี่ยหลิงเย็นชาไปแล้ว

ตอนแรกคิดว่านางจะได้รู้ผิดแล้วแก้ไข แต่ยังไงก็ไม่คิดว่านางเพิ่งยอมรับผิด อีกไม่นานก็พู