คุณยายจ้านกล่าวกับไห่หลิง: "คุณกับน้องสาวไม่รู้วิธีใช้ชื่อตระกูลจ้านให้เป็นประโยชน์ หากคุณตกลงให้ฉันจัดการให้เด็กๆ สองสามคนมาที่ร้านของคุณ ฉันรับประกันว่าธุรกิจของคุณจะเฟื่องฟู"หากลูกชายทั้งเก้าคนของตระกูลจ้านมาทานอาหารเช้าที่ร้านของเธอ พวกเขาจะเป็นโฆษณาเดินได้แต่ไห่หลิงปฏิเสธที่จะวิธีดังกล่าว“คุณยาย พวกเราต้องการที่จะพึ่งพาตัวเอง ป้าของฉันก็อยากจะช่วยเสมอ แต่ฉันปฏิเสธ ซึ่งทำให้ถงถงยิ่งกดดันมากขึ้น”“คุณยาย กินข้าวหรือยัง ถ้าคุณไม่รังเกียจ คุณอยากจะร่วมโต๊ะกับเราไหม”ไห่หลิงป้อนข้าวลูกชายของเธอก่อนและยังไม่ได้กินเองคุณยายจ้านตอบโดยไม่ใส่ใจ “ฉันกินอาหารมาทุกประเภทแล้ว ฉันไม่รังเกียจเลย การทานอาหารกับพวกคุณสองคนทำให้ฉันรู้สึกเชื่อมโยงกับโลกแห่งความเป็นจริงมากขึ้น”เธอเคยชินกับงานเลี้ยงใหญ่ แต่การทานอาหารจานเดียวที่มีแต่ผักเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศที่ดีไห่หลิงนำอาหารที่เธอทำออกมาและกล่าวขอโทษ "คุณยาย ฉันกำลังคิดว่าจะทานอาหารระหว่างแม่และลูกชายเพียงลำพัง ฉันทำอาหารแค่จานเดียวเท่านั้น"หมูผัดแตงกวาคุณยายจ้านกล่าวกับเธอว่า "เธอรู้ว่ายายเป็นใคร ถ้าเธอไม่ชอบ เธอจะไม่มาหาโดยเฉพาะใน
คุณยายจ้านวางจานลง เพราะอิ่มแล้วลู่ตงหมิงรู้อยู่แล้ว "ใช่ครับ หยางหยางฉลาดมาก ""คุณยังอยากจะให้กังหันลมกับหยางหยางเล่นอีก? ถ้าอยากจะให้ ก็ให้ของเล่นพัมนาทักษะแก่เขา ให้กังหันลมเหมือนเดิมตลอด ไม่ได้รู้สึกแปลกใหม่ นายไม่ได้เห็นเหรอว่า หยางหยางสนใจแค่กินและไม่สใจกังหันลมของนายเลย"หลานชายคนโตของเพื่อนกับหลานลายคนโตของเธอนิสัยเหมือนกันซูหนานเป็นข้อยกเว้น เพราะการพูดจาของซูนันอยู่ในระดับเดียวกับจ้านห่าวหยูคุณยายจ้านไม่แน่ใจว่า ลู่ตงหมิงสนใจไห่หลิงหรือไม่ แต่เธอก็มั่นใจว่า ลู่ตงหมิงพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อเอาชนะใจหยางหยาง และมีท่าทีอยากให้หยางหยางเรียกเขาว่าพ่อลู่ตงหมิง: .........ฉันแค่ชอบหยางหยางเด็กคนนี้เองลู่ตงหมิงค่อยๆ พูดว่า "ฉันไม่เคยดูแลเด็กคนไหนมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาชอบของเล่นอะไร ครั้งสุดท้ายที่ฉันให้กังหันลมกับหยางหยางเขามีความสุขมากและยังยอมให้ฉันกอดเขาอีกด้วย ดังนั้นฉันคิดว่าเขาชอบกังหันลม ก็เลยซื้อให้เขาอีก"คุณยายจ้าน "..."เขาเป็นแค่จอมซื่อบื้อ ที่ไม่รู้วิธีปรับตัวทำให้เธอสงสัยเลยว่า เพราะหลานที่ซื่อบื้อแบบลู่ตงหมิง เลยทำให้คุณนายลู่เพื่อนเก่าผู้ล่วงลับของเธ
คุณยายจ้านรู้สึกขอบคุณที่ลู่ตงหมิงไม่ใช่หลานของเธอเมื่อคิดถึงหลานชายคนโต คุณยายจ้านแอบถอนหายใจเงียบๆคนประเภทเดียวกันมักจะชอบจับกลุ่มกันลู่ตงหมิงเป็นเพื่อนสนิทของจ้านหยิน ซึ่งทั้งสองคนมีนิสัยคล้ายกันมากหลังจากตรวจสอบค่าน้ำและค่าไฟกับพ่อบ้านเสร็จแล้ว ลู่ตงหมิงก็วางสายและพูดกับไห่หลิงว่า "จำนวนเงินถูกต้อง"เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาและเก็บค่าเช่าที่เพิ่งได้รับลงไป จากนั้นก็พูดกับไห่หลิงว่า “ครั้งหน้าคุณจะจ่ายค่าเช่า ให้โอนค่าเช่าไปให้พ่อบ้านหรือฉันก็ได้ ฉันจะบอกพ่อบ้านให้จดบันทึกเอาไว้”ไห่หลิงพยักหน้าและอธิบายว่า “เดือนที่แล้ว ฉันโอนเงินให้ผ่าน WeChat เดือนนี้บัตรธนาคารที่เชื่อมกับ WeChat หมดเงิน จึงต้องเอาสมุดบัญชีไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน หลังจากจ่ายค่าปรับปรุงร้านแล้ว เงินเหลือพอสำหรับค่าเช่าร้าน ดังนั้นฉันจะให้เงินสดแทนค่ะ"เธอฝากเงินจำนวนเล็กน้อยในบัญชี WeChat เพื่อสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวัน และฝากเงินส่วนใหญ่ไว้ในบัญชีธนาคาร"งั้นที่นี่มีอะไรอีกไหมที่คุณต้องการความช่วยเหลืออีกไหม?"ไห่หลิงรีบตอบกลับว่า “เสร็จหมดแล้ว แค่กำลังรอเปิดร้าน”"มีการแจกใบปลิวโฆษณาไหม?"ไห่หลิงยิ
"คุณยายจ้าน งั้นผมขอตัวก่อน"ลู่ตงหมิงก้มตัวลงแตะศีรษะของหยางหยาง จากนั้นจึงพูดกับคุณยายจ้าน หลังจากที่คุณยายจ้านพยักหน้า เขาจึงรีบออกไปคุณยายจ้านเห็นเขาขับรถออกไป จึงมองไปที่ไห่หลิง ไห่หลิงนั่งลงที่แคชเชียร์แล้วหยิบสมุดบันทึกขนาดเล็กและคอมพิวเตอร์ออกมา หลังจากคำนวณแล้ว เธอคำนวณว่าใช้เงินไปเท่าไรตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาดูแลร้านจนถึงปัจจุบัน รวมถึงการปรับปรุงด้วยคุณยายจ้าน: ...ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมากเกินไปไห่หลิงไม่สนใจลู่ตงหมิงเลยอย่างไรก็ตาม คุณยายจ้านยังคงนั่งลงตรงข้ามกับไห่หลิงและถามอย่างลังเลว่า "ไห่หลิง เธอมีแผนอะไรในอนาคตไหม?"“ฉันหวังว่าร้านกินได้ไม่อั้นของฉันจะเปิดสาขาได้มากมายทั่วประเทศ”“การเริ่มต้นธุรกิจเป็นเรื่องสำคัญ แต่ชีวิตส่วนตัวของเธอล่ะ หลังจากปีใหม่ เธออายุเพียงสามสิบเอ็ดปีเท่านั้น เธอยังสาวอยู่ คุณเคยคิดถึงอะไรไหม คำสัญญาที่ฉันให้ไว้ยังคงใช้ได้ตราบเท่าที่เธอเต็มใจ ฉันจะแนะนำเให้ธอรู้จักกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมซึ่งซื่อสัตย์และมีความสามารถ”"ฉันรับประกันว่าการแต่งงานครั้งที่สองของคุณจะดีกว่าการแต่งงานครั้งแรก และคุณจะมีชีวิตที่ดีกว่าสามีเก่าของเธอร้อยเท่า ปล่อยใ
ไห่หลิงและลู่ตงหมิงเองนั้น.....ความเป็นไปได้ที่จะลงเอยกันนั้นน้อยมากไห่หลิงยังไม่เต็มใจที่จะแต่งงานเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวย พี่น้องทั้งสองคนไม่มีความทะเยอทะยานเช่นนั้นคุณยายจ้านก็ล้มเลิกความคิดนี้เช่นกันหลังจากออกจากร้านของไห่หลิง ลู่ตงหมิงก็กลับไปที่ลู่ซื่อกรุ๊ปและเข้าไปในห้องทำงานซีอีโอของเขา จากนั้นเขาก็เอนหลังลงบนโซฟาและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความถึงจ้านหยินตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง บริษัทก็เงียบเช่นกันเขาถามจ้านหยินว่า "ฉันรบกวนนายไหม?"จ้านหยินที่เกลี้ยกล่อมให้ภรรยาของเขาอยู่ที่ออฟฟิศเพื่องีบหลับกับเขา กำลังนอนหลับอย่างสบาย แต่ถูกปลุกด้วยข้อความของลู่ตงหมิงหากลู่ตงหมิงไม่ใช่เพื่อนสนิทของเขา จ้านหยินคงคลานผ่านสัญญาณโทรศัพท์เพื่อต่อยลู่ตงหมิงไห่ถงยังไม่ตื่น และหลังจากที่จ้านหยินจิ้มริมฝีปากของเธอ เขาก็หยิบโทรศัพท์ของเขาและเดินออกจากเลานจ์อย่างง่ายดาย เมื่อเขาไปถึงโซฟา เขาก็ทิ้งตัวลงเหมือนลู่ตงหมิง"มีอะไร?"หลังจากรับข้อความตอบกลับจากเพื่อนของเขา ลู่ตงหมิงก็ไม่รู้จะพูดอะไรสักครู่ จึงตอบกลับสองคำ "ไม่มีอะไร"จ้านหยินโกรธมากเขาโทรหาลู่ตงหมิงเมื่อลู่ตงหมิงรับสา
"บางทีซางหวู่เหิงอาจลงมือไปแล้วก็ได้"ทั้งสองตระกูลเป็นเพื่อนบ้านกัน และซางหวู่เหิงซื้อตระกูลจางที่อยู่ติดกัน หลังจากทำลายกำแพงระหว่างสองครอบครัวได้แล้ว พวกเขาสามารถเชื่อมต่อและขยายพื้นที่วิลล่าของตระกูลซางได้ตระกูลซางไม่ขาดแคลนเงิน หากซางหวู่เหิงต้องการซื้อ ใครจะสามารถแข่งขันกับเขาได้"ถ้านายสนใจ ฉันสามารถช่วยให้นายหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ รอสักครู่"ลู่ตงหมิงรู้สึกผิดที่ปลุกเพื่อนของเขา เขาจึงอยากชดเชยโดยทำอะไรดีๆ สักอย่างเขาคิดแบบนั้นเขาถามใครบางคนในโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่งและได้รับคำตอบอย่างรวดเร็วว่าวิลล่าขนาดใหญ่ของตระกูลจางถูกซื้อไปแล้วลู่ตงหมิงคิดว่าซางหวู่เหิงเป็นผู้จับจอง แต่เมื่อเขาถามอีกฝ่าย พวกเขาบอกว่าพวกเขาไม่รู้ว่าใครซื้อ แต่ไม่ใช่ซางหวู่เหิง ซางหวู่เหิงต้องการซื้อวิลล่าของตระกูลจางเพื่อขยายอาณาเขตของตนเอง แต่โชคไม่ดี การประมูลล่าช้า และวิลล่าของตระกูลจางถูกซื้อไปโดยคนอื่นวิลล่าของตระกูลจางเป็นบ้านมือสอง แต่ก็มีที่ดินแปลงใหญ่ซึ่งทุกคนก็จับตามอง สำหรับตัวบ้านเอง ผู้ซื้อรายใหม่คงจะทำตามที่ลู่ตงหมิงแนะนำ: เปลี่ยนเค้าโครงฮวงจุ้ยและปรับปรุงใหม่ หรืออาจจะรื้อทิ้งแล้วส
ไห่ถงเอนตัวพิงหน้าอกของจ้านหยิน หาวและพูด: “ฉันลืมบอกอะไรคุณไป”"อะไร?"จ้านหยินให้ความสำคัญกับทุกสิ่งที่ภรรยาของเขาอยากพูดคุย ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม“ญาติของฉันจากบ้านเกิดคิดแผนชั่วขึ้นมา พวกเขาต้องการให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันคนหนึ่งเข้ารับการศัลยกรรมเพื่อให้มีหน้าตาเหมือนฉัน จากนั้นก็แทนที่ฉัน โดยกลายเป็นนนายหญิงใหญ่ของตระกูลจ้าน”สีหน้าของจ้านหยินหมองลง“ลูกพี่ลูกน้องของฉันคนนั้นอายุเท่ากับฉัน เนื่องจากพ่อของเธอและพ่อของฉันดูคล้ายกัน และพวกเราทั้งคู่ก็ดูเหมือนพ่อของเรา เราเลยมีความคล้ายคลึงกันเล็กน้อย นั่นคือสิ่งที่ผู้คนเคยพูดเมื่อเราเป็นเด็ก”“ฉันไม่ได้เจอเธอเลยตั้งแต่พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตไปสิบกว่าปี ฉันเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เธอหน้าตาเป็นยังไง”จ้านหยินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “คนพวกนั้นเพ้อเจ้อจริงๆ ถงถง พ่อตาของฉันเป็นลูกแท้ๆ ของปู่ย่าคุณจริงเหรอ?”“นั่นไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกแท้ๆ ก็ตาม พ่อแม่ของฉันถูกลำเอียงอย่างรุนแรง การเป็นลูกแท้ๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกอุปถัมภ์”"ไห่เซียวเจินควรศัลยกรรมไปแล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอจะไปทำศัลยกรรมที่ไหน คุณขอให้ใครสักคนสืบหาแล
พวกเขาจึงทำได้เพียงรอให้อีกฝ่ายหมดหวังและฝ่าฝืนกฎหมายก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสส่งพวกเขาเข้าคุก"พวกเขามีงานอดิเรกที่ไม่ดีหรือเปล่า?""การพนัน คนแก่เกือบทั้งหมดในหมู่บ้านชอบเล่นการพนัน หลังอาหารกลางวัน พวกเขาเล่นการพนันทุกวัน ฉันไม่แน่ใจว่าลุงของฉันเล่นการพนันหรือเปล่า แต่ฉันสงสัยว่าพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องในระดับหนึ่ง"ดวงตาสีเข้มของจ้านหยินกะพริบเมื่อมีแผนการในใจของเขา แต่เขาไม่ได้พูดออกมา เขากลับบอกกับไห่ถงเพียงว่า "ปล่อยให้พวกเขาเป็นหน้าที่ของฉันเถอะ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ แม้ว่าท้องฟ้าจะถล่มลงมา ฉันจะค้ำยันให้คุณ คุณเพียงแค่จดจ่อกับสิ่งที่คุณต้องการทำก็พอ"“คุณแน่ใจนะว่าไม่ต้องการให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ เรายังไม่ได้ไปร่วมงานด้วยกันเลย”ไห่ถงเหลือบมองเขา “คุณคือนายน้อยจ้านผู้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าคุณจะไปร่วมงานเลี้ยง คุณก็ถูกล้อมรอบไปด้วยบอดี้การ์ด คนธรรมดาอย่างฉันไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้พอที่จะเห็นว่าคุณหน้าตาเป็นยังไงด้วยซ้ำ”จ้านหยิน: “......นั่นมันในอดีต”เขาจำได้ว่าเมื่อไห่ถงไปร่วมงานเลี้ยงกับเพื่อนสนิทของเธอ ทั้งสองสามีภรรยาก็ไปร่วมงานนั้น อย่างไร