บทที่ 1266

ไห่หลิงพูดอย่างตรงไปตรงมา: "ร้านนั้นเป็นของประธานลู่ ประธานลู่บอกว่าในฐานะที่ฉันเป็นพี่สาวของจ้านหยิน เขาจะเรียกเก็บค่าเช่าร้านจากฉันเดือนละ 40,000 บาท รวมค่าน้ำค่าไฟด้วย ซึ่งรวมแล้วเกือบ 50,000 บาท"

คุณนายลู่ถอนหายใจด้วยความโล่งใจเมื่อได้ยินว่าลูกชายของเธอได้รับเงินจากไห่หลิง

อย่างน้อยลูกชายของฉันก็ไม่ได้เปิดร้านให้ไห่หลิงฟรีๆ

ไห่หลิงเป็นพี่สาวของจ้านหยิน และเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ลูกชายของเธอจะคิดค่าเช่าเพียงเดือนละ 40,000 บาท ซึ่งเป็นเรื่องปกติ

"เด็กคนนั้นยังเรียกเก็บเงินเธออยู่ เธอเป็นพี่สาวคนโตของนายน้อยจ้าน ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะเรียกเก็บเงินจากคุณได้"

คุณนายลู่พูดอย่างตั้งใจ

ไห่หลิงรีบพูด "สาธารณะก็สาธารณะ ส่วนตัวก็ส่วนตัว หากประธานลู่ไม่คิดเงินฉัน ฉันก็คงไม่กล้าเช่า"

“คุณจ่ายเงินให้เขาแล้วเขาก็ยอมรับ?”

“ใช่ เมื่อเดือนที่แล้วฉันจ่ายเงินให้เขาเป็นเงินสด ประธานลู่รับค่าเช่ามานับต่อหน้าฉันก่อนที่เขาจะจากไป เดือนนี้เขาบอกฉันว่าฉันจะโอนให้พ่อบ้านของเขาก็ได้”

คุณนายลู่เริ่มสงสัยว่าเธอคิดมากไปหรือเปล่า

หากลูกชายคนเล็กของเธอมีความรู้สึกต่อไห่หลิงจริงๆ เขาคงไม่ยอมรับค่าเช่าขอ