บทที่ 718

"ฮัดชิ่ว!"

อีกด้านหนึ่ง

ลู่เฉินที่เอาตัวออกไปได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพิ่งกลับมาที่ศูนย์ศิลปะการต่อสู้เหยียนหลง ก็เสียงจามออกมาแบบไม่รู้สาเหตุ

ในใจแอบบ่นว่า คงไม่ใช่ใครกำลังด่าเขาอยู่หรอกนะ

"คุณลุง!"

ในเวลานี้เสียงเรียกก็ดังขึ้น

เมื่อลู่เฉินเงยหน้าขึ้น ก็เห็นหวงยินยินยืนขึ้นจากเก้าอี้และโบกมือให้เขาไม่หยุด ดูเหมือนว่าเธอรอมานานแล้ว

"ขอโทษนะ เมื่อกี้เกิดเรื่องนิดหน่อยเลยมาช้า " ลู่เฉินเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม

"ไม่เป็นไร ฉันเพิ่งมาถึง" หวงยินยินไม่ถือสา

"อ้อใช่แล้ว แล้วพ่อคุณล่ะ" ลู่เฉินมองซ้ายมองขวาแต่กลับไม่พบหวงป๋อ

"พ่อฉันมีธุระด่วน ตอนนี้มาไม่ได้ เขาให้ฉันมาคาราวะครูด้วยตัวเอง แล้วก็เขาให้ฉันเอาจดหมายฉบับนี้ให้คุณ"

หวงหยินยินพูดพลางหยิบซองกระดาษออกมายื่นให้กับลู่เฉิน

ลู่เฉินเปิดซองจดหมายสิ่งของสองอย่างก็ได้ร่วงลง

ตัวหนึ่งคือจดหมายพับ อีกตัวหนึ่งคือหยกสลักคำว่า "เหลย"

เมื่ออ่านจดหมายจบแล้ว ลู่เฉินก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าในเร็วๆนี้หวงป๋อคงไม่กลับมา

"คุณลุง จดหมายของพ่อฉันเขียนอะไรไว้บ้าง" หวงยินยินอยากรู้อยากเห็น

"พ่อของคุณบอกว่า เขาจะเดินทางไกล ถ้าช้าก็หนึ่งปี ถ้าเร็