Share

บทที่ 706

"ตึง!"

เมื่อฟังเสียงอู้อี้จากชั้นล่าง ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและไม่ตอบสนองเล็กน้อย

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

วินาทีที่แล้ว หูต้าฟายังคงหัวเราะอย่างกําเริบเสิบสาน ปรากฏว่าวินาทีต่อมา เละเป็นขี้เถ้า

"ช่างกล้านัก คุณกล้าที่จะฆ่าคนในที่สาธารณะหรือ ใครให้ความกล้าขนาดนี้มาเนี่ย"

หลังจากกระสับกระส่ายเล็กน้อย หูเฉียวหลานก็โกรธจัดทันที

หูต้าฟาไม่เพียงแต่เป็นคนสนิทของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นหลานชายของเธอด้วย เด็กตรงหน้าเขาบอกว่าฆ่าก็ฆ่าด้วย ไม่ได้ทําให้เธออยู่ในสายตาเลย

"คุณหญิงหลี่ คุณอย่าโบยความผิดนะ ผมไม่ได้ทําอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าเขากระโดดลงมาเอง" ลู่เฉินพูดเบาๆ

“ด้วยสายตาหลายคู่ที่จ้องมองพวกเราอยู่ คุณยังกล้าพูดเล่นอีกเหรอ?” หูเฉียวหลานดูไม่ใจดี

“ใครดูอยู่บ้าง” ลู่เฉินมองไปที่หงหนิวและคนอื่นๆ: “คุณเห็นไหม?”

"ไม่มี ผมไม่เห็นอะไรเลย" หงหนิวส่ายหัวทันที

"ชิงเหยา เห็นหรือยัง" ลู่เฉินมองไปรอบ ๆ

"ฉันไม่เห็นนะคะ" หลี่ชิงเหยาส่ายหัวตาม

หูต้าฟาฆ่าน้องชายของเขาและยังมีชีวิตอยู่

"เฮ้ย ไม่มีใครเห็นเลย"

ลู่เฉินยักไหล่และยิ้มว่า "คุณหญิงหลี่ คุณ่แล้วตาพร่าหรือเปล่า เลยมองผิดไปน่ะคร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status