เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 562
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 563
"หา?" เมื่อมองดูหวงฝู่เจี๋ยที่มีท่าทางนอบน้อมและสุภาพต่อลู่เฉินมากขึ้น พวกหลัวทงหลาย ๆ คนก็ตะลึงตาค้างเลย แต่ละคนเบิกตากว้าง รู้สึกยากที่จะเชื่อเล็กน้อย คุณชายตระกูลหวงฝู่ผู้เพียบพร้อม หนึ่งในสิบคุณชายแห่งมณฑลหนาน หวงฝู่เจี๋ยที่รู้จักกันในนามที่สุดของผู้มีอำนาจ คาดไม่ถึงว่าจะต้อนรับไอ้กระจอกคนหนึ่งด้วยหน้าเปื้อนรอยยิ้ม? เป็นไปได้ยังไงกัน?! "ไม่สิ ไม่ใช่มั้ง? ลู่เฉินถึงกับรู้จักกับคุณชายเจี๋ยเหรอ?” รอยยิ้มบนใบหน้าของจูฉิงแข็งทื่อไปแล้ว เดิมทีคิดว่าหวงฝู่เจี๋ยพุ่งมาหาหลัวทง แต่ผลที่ได้นั้นคาดไม่ถึงว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายคือลู่เฉิน และดูจากการแสดงออก ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายดูเหมือนว่าจะค่อนข้างดีเลยทีเดียว “ไอ้หมอนี่มันมีดีอะไร คาดไม่ถึงว่าจะไต่เต้าไปถึงคุณชายเจี๋ย?!” นอกจากความประหลาดใจของเจิ้งเจี้ยนแล้ว ยังเป็นความริษยาที่มีมากกว่า ไอ้กระจอกคนหนึ่ง เอาคุณสมบัติมาจากไหนมาพูดคุยอย่างสนุกสนานกับขุนนางชั้นสูงสุด? “ทําไมถึงเป็นแบบนี้?" หลัวทงตะลึงงันอยู่ตรงที่เดิม ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ถูกหวงฝู่เจี๋ยมองข้ามไปก็แล้วไปเถอะ แต่เขาไม่มีทางยอมรับได้จริง ๆ การดํารง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 564
“เอาล่ะ ผมจะขอชนแก้วแก้วหนึ่งกับทุกคนก่อน" ฉาวก้วนทั้งสองมือถือแก้วเหล้าไว้อยู่ กวาดตาผ่านผู้คนทุกคนไปทีละคน และดื่มจนหมดในครั้งเดียว เมื่อเห็นดังนั้นแล้ว ทุกคนก็พากันลุกขึ้น และยกแก้วขึ้นเพื่อชนกลับ หลังจากการทักทายกันผ่านไป ก็ถึงขั้นตอนของการมอบของขวัญอย่างรวดเร็ว "ท่านฉาว นี่คือม้าสีทองที่ผมสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันเพื่อท่าน ขออวยพรให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงและสมปรารถนาในทุก ๆ เรื่อง” “ท่านฉาว หยกก้อนนี้เป็นเครื่องประดับเดียวของท่านอ๋องในยุคโบราณ หวังว่าท่านจะชื่นชอบ” "ท่านผู้นำฉาว ภาพวาดนี้เป็นของแท้ของถังป๋อหู เป็นของล้ำค่าอย่างแท้จริง ณ ที่นี้ ผมขอให้ท่านมีสุขภาพที่ดีและยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ตลอด!” แขกเหรื่อคนแล้วคนเล่า ถือของขวัญเดินขึ้นไปข้างหน้า และเริ่มแสดงความยินดีทุกรูปแบบ ในสถานที่จัดงานมีเศรษฐีมากมายและผู้มีอํานาจรวมตัวกัน ขั้นตอนการมอบของขวัญนี้ มีความหมายแอบแฝงด้วยการประลองเปรียบเทียบฐานะ ใครให้ของขวัญที่มีค่ามากที่สุด และหายากที่สุด ก็สามารถได้หน้าครั้งใหญ่ ด้านหนึ่งสามารถแสดงความสามารถของตัวเองได้ ในอีกด้านหนึ่งก็สามารถสานสัมพันธ์อันดีกับตระกูลฉาวได้ ดัง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 565
"เกิดเหตุอะไรกัน?" มองไปที่เกี้ยวเจ้าสาวที่ถูกยกเข้าประตูมา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน และกระซิบกระซาบ วันนี้ไม่ใช่ว่าเป็นวันงานอายุยืนครบรอบอายุห้าสิบปีของฉาวก้วนหรอกเหรอ? ซ่างกวนหงยกเกี้ยวเจ้าสาวมาคันหนึ่งนับว่าหมายความว่าอะไร? จงใจจะล่มงาน? "หลานชาย นี่คุณหมายความว่าอย่างไร?” ฉาวก้วนหุบรอยยิ้มเก็บไปช้า ๆ เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเด็ดขาดขนาดนี้ พอปรากฏตัวก็มุ่งตรงไปที่ประเด็นหลัก ไม่มีพูดไร้สาระเลยสักนิด "ตามสัญญาหมั้น วันนี้ผมต้องสู่ขอฉาวซวนเฟย" ซ่างกวนหงพูดเฉยเมย “หมั้นหมาย? สู่ขอ?” “ไม่ใช่มั้ง? หรือว่าซ่างกวนหงกับฉาวซวนเฟยได้ทำการหมั้นกันแล้ว?” "หนุ่มมีความสามารถกับสาวสวยทั้งสองคน หมั้นกันก็เป็นเรื่องปกติ แต่แค่วิธีการสู่ขอแบบนี้ ออกจะกะทันหันเกินไปหน่อย" ผู้คนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ มีที่ประหลาดใจ มีที่สงสัยแคลงใจ มีที่ริษยา มีที่อยากรู้อยากเห็น ในวันงานเลี้ยงวันเกิดก็มาสู่ขอถึงที่บ้าน นี่น่าจะเป็นประวัติการณ์ครั้งหนึ่งแล้วไหม? "หลานชาย เรื่องการหมั้นหมาย วันหลังค่อยว่ากัน วันนี้เป็นวันงานวันเกิดอายุยืนของผม สามารถไว้หน้ากันหน่อยได้ไหม?” ฉาวก้วนพูดเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 566
ในเวลานี้ จู่ ๆ ฉาวอี้หมิงก็ตบโต๊ะลุกขึ้นและตะโกนพูดด้วยความโกรธ "ซ่างกวนหง! อย่าคิดว่าคุณมีความสามารถนิดหน่อย ก็จะมาทำตัวป่าเถื่อนที่นี่ได้ ตระกูลฉาวของผมไม่ใช่คนอ่อนแอที่คุณจะสามารถมาจัดการได้อยู่หมัดตามใจชอบนะ" “คุณเป็นใครอีกล่ะ? มีสิทธิ์อะไรมาสนทนากับผม?” ซ่างกวนหงกวาดมองด้วยสายตาเย็นชา "เหอะ! คุณฟังผมให้ดีเลยนะ!" ฉาวอี้หมิงยืดอกและเงยหน้าขึ้น "ผมชื่อฉาวอี้หมิง ตอนนี้เป็นนายทหารระดับสูงของหูเป้าฉี ยกทัพปราบปรามทั้งทัพเล็กทัพใหญ่สิบกว่าครั้ง เคยฆ่าคนไปหลายร้อยคน!" "นายทหารตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แม้แต่ผู้ช่วยนายพลก็ไม่ใช่ เอาความกล้ามาจากไหน กล้ามาทำตัวบ้าต่อหน้าผม?” ซ่างกวนหงพูดอย่างเรียบเฉย "แม้ว่าผมจะเป็นแค่นายทหารคนหนึ่ง แต่นายพลของผมคือเทพแห่งสงครามหงยิง ผมไม่เชื่อว่าคุณยังจะกล้าท้าทายเทพแห่งสงครามหงยิงอีก!" ฉาวอี้หมิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "จ้าวหงยิง?" ซ่างกวนหงเลิกคิ้วเล็กน้อย ในที่สุดใบหน้าก็มีความหวั่นไหวเล็กน้อยแล้ว ในฐานะที่เป็นเทพแห่งสงครามหญิงคนแรกของประเทศหลง จ้าวหงยิงไม่เพียงแต่มีคุณูปการมากยิ่งและภูมิหลังที่ลึกล้ำเท่านั้น แต่ยังมีระดับความรู้ลึกซึ้งด้านกังฟูที่น
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 567
"หา?" เมื่อมองไปที่ฉาวอี้หมิงที่บาดเจ็บสาหัสล้มลงกับพื้น ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตกใจกันไป ใครก็ไม่คาดคิดว่า ซ่างกวนหงแค่เพียงนิ้วเดียว ก็เอาชนะนายทหารระดับสูงของหูเป้าฉีนายหนึ่งได้ ความสามารถนี้ จะยังไม่แกร่งเกินไปแล้วไหม? สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือฉาวอี้หมิงมีเทพแห่งสงครามหงยิงดันหลัง ซ่างกวนหงทําร้ายคนในที่สาธารณะ ไม่ใช่ว่ากำลังตบหน้าของเทพแห่งสงครามหงยิงเหรอ? อีกฝ่ายดึงดันยโสโอหัง? หรือไม่กลัวเพราะถือว่ามีคนหนุนหลังกันแน่? “ใจกล้านักซ่างกวนหง! ถึงกับกล้าทําร้ายลูกหลานตระกูลฉาวของผม คิดว่าตระกูลฉาวของผมไม่มีผู้ประสบความสำเร็จจริง ๆ เหรอ?” หลังจากตะลึงอึ้งไปสักพัก ตระกูลฉาวทุกคนก็พากันตบโต๊ะลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ โดนคนรังแกจนถึงขนาดนี้แล้ว เป็นธรรมชาติที่จะอดรนทนไม่ไหว "ซ่างกวนหง! ผมเป็นนายทหารของหูเป้าฉี คุณกล้าทําร้ายผม เทพแห่งสงครามหงยิงจะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน!" ฉาวอี้หมิงลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ เขาทั้งโกรธทั้งตกใจ ตั้งแต่เด็กเขามีพรสวรรค์อยู่เหนือกว่าใคร มีความเข้าใจอันดีเยี่ยม ดังนั้นตั้งแต่อายุยังน้อย ๆ ก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนคนห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 568
ซ่างกวนหงกระทืบเท้าอย่างรุนแรง ลมปราณที่รุนแรงพุ่งชนที่ร่างของฉาวอี้หมิงอย่างจัง "ฟู่!" ฉาวอี้หมิงถูกทำให้ตกใจจนถอยกลับไปเรื่อย ๆ และพ่นเลือดออกมาอีกครั้ง "คุณ..." เขากัดฟันไปมา กล้าโมโหแต่ไม่กล้าพูด เขารู้ว่าวันนี้เขาซวยแล้วจริง ๆ "ซ่างกวนหง! คุณรังแกคนแรงมากเกินไปนะ!" เมื่อเห็นลูกชายได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง ฉาวเปียวอดไม่ได้ที่จะโกรธจัดขึ้นมาในทันที "หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เลือกมาสักทางเถอะ จะขึ้นรถเกี้ยวหรือเข้าโลงศพกันแน่?” ซ่างกวนหงยืนกุมมือไว้ข้างหลัง เขาทั้งคนดูมีสง่าราศี "ซ่างกวนหง! คุณคิดว่าลำพังด้วยตัวคุณคนเดียว ก็จะสามารถปราบปรามทั้งตระกูลฉาวได้เหรอ? หยิ่งผยองมากยิ่งจริงเลย!" ฉาวเปียวพูดด้วยความโกรธ "ใครบอกว่าผมตัวคนเดียว?" ซ่างกวนหงยกมือขึ้นและดีดนิ้ว "เข้ามา" “ตึงๆๆๆ..." เสียงของเขาเพิ่งหยุดลง ทันใดนั้นข้างนอกประตูก็มีเสียงก้าวเดินที่เป็นระเบียบดังขึ้น จากไกลจนถึงใกล้ ดังขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดที่เครื่องดื่มเหล้าในแก้วบนโต๊ะ ล้วนเริ่มกระเพื่อมขึ้นมาเล็กน้อย ตามมาติด ๆ ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน กลุ่มบอดี้การ์ดชุดดําสวมหน้ากากที่ติดอาวุธครบชุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 569
"ต้องการเอาฉาวซวนเฟยไป คุณ เคยถามผมแล้วหรือยัง?" ลู่เฉินขวางที่ข้างหน้า สีหน้าเย็นชา ไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย "หือ?" บนหน้าของแขกเหรื่อทุกคนแสดงความตกใจ เกินความคาดหมายมาก ๆ ใครก็ไม่คาดคิดว่าในเวลานี้จะยังมีคนกล้าท้าทายซ่างกวนหง ใจกล้าเกินไปแล้วไหม? “ลู่เฉิน ไอ้หมอนี่ออกไปทําไม? หรือว่าจะไม่เอาชีวิตแล้ว?” จูฉิงเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และไม่พูดว่าตัวตนของซ่างกวนหงเป็นเช่นไร แค่กองกำลังทหารที่อยู่ข้างหลังตอนนี้ ก็มีพลังสยบเพียงพอแล้ว "เหอะ! กล้ายั่วยุนายพลหู่เวยเหรอ? ไม่รู้จักความเป็นความตายจริง ๆ!” เจิ้งเจี้ยนหัวเราะอย่างเย็นชา ซ่างกวนหงมีกำลังทหารในมืออยู่มาก และดำเนินการอย่างเผด็จการ ขอแค่เขาออกคําสั่งไปเสียงหนึ่ง ก็สามารถยิงลู่เฉินจนพรุนเป็นรังผึ้งได้เลยทันที "ไอ้โง่! คิดว่าตัวเองรู้จักหวงฝู่เจี๋ย ก็จะสามารถอวดอำนาจต่อหน้าซ่างกวนหงได้งั้นเหรอ? น่าขันสิ้นดี!" หลัวทงมีสีหน้าเหมือนมองคนตาย แม้ว่าหวงฝู่เจี๋ยจะมีสถานะไม่ต่ำต่อย แต่ก็ไม่มีตำแหน่งข้าราชการและไม่มีอาชีพ ไม่มีทางมาเปรียบเทียบกันกับซ่างกวนหงได้เลย "ตอนนี้มีปัญหาแล้ว" สุ่ยหนิงซือข
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 570
เห็นว่าซ่างกวนหงต้องการจะทำจริง ๆ ฉาวซวนเฟยและหวงฝู่เจี๋ยก็ยืนขึ้นมาในเวลาเดียวกัน และส่งเสียงให้หยุด "ซ่างกวนหง พูดก็คือพูด ก่อเรื่องก็คือก่อเรื่อง คนนี้เป็นเพื่อนผม คุณอย่าทำอะไรไม่คิดดีที่สุด" หวงฝู่เจี๋ยก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ยืนเคียงข้างกับลู่เฉิน ดูลักษณะเหมือนจะเดินเคียงข้างไปด้วยกัน พฤติกรรมเช่นนี้ ทําให้คนจำนวนไม่น้อยล้วนเผยสีหน้าประหลาดใจ ไม่แปลกที่ลู่เฉินกล้าที่จะบ้าขนาดนี้ ที่แท้คือมีคนสนับสนุน "หวงฝู่เจี๋ย คนที่ผมจะฆ่า ไม่มีใครปกป้องไว้ได้หรอก คุณก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น" ซ่างกวนหงมีสีหน้าเย็นชา และไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย แค่ลูกผู้ดีมีเงินที่ไม่ยอมทำงานคนหนึ่งเอง เขาก็ไม่ได้เอามาวางไว้ในสายตาด้วยซ้ำ "ซ่างกวนหง จะทำอะไรก็เหลือทางไว้ให้ถอยบ้าง ทําไมต้องทําอย่างเด็ดขาดขนาดนี้ด้วย?” หวงฝู่เจี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อย "ไปให้พ้น กระสุนไม่ทำให้คิดได้เลย" ซ่างกวนหงคายคำพูดออกมาสองสามคําอย่างเย็นชา "คุณ..." หวงฝู่เจี๋ยสีหน้าหนักแน่น แม้ว่าจะเป็นคุณชายของตระกูลที่มีอำนาจที่สุดเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งหรือพลังอํานาจ เขาก็ด้อยกว่าซ่างกวนหงมาก ถ้าอีกฝ่ายต้องการใช้
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
