“แล้วอย่ามาขอร้องหยุดงานแล้วกัน” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงต่ำ ยกยิ้มมองร่างเล็กด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เขาค่อย ๆ ก้าวขึ้นเตียงตรงมายังหญิงสาวอย่างช้าๆไม่รอให้อีกฝ่ายได้โต้แย้ง ชายหนุ่มบดจูบเธอดูดดื่ม พลางลูบไล้ฝ่ามือร้อนทั่วกายหญิงสาว มิลินสั่นสะท้าน ทุกที่ที่ชายหนุ่มสัมผัสนั้นทิ้งไอร้อนวูบวาบเอาไว้ ไม่นานร่างเล็กก็อ่อนระทวย ขยับเรียวปากเล็กตอบกลับชายหนุ่มเช่นเดียวกันมาเฟียหนุ่มบดเบียดร่างกายลงมาถูไถเข้ากับช่วงล่างของหญิงสาว เขาเอื้อมมือขึ้นถลกเสื้อยืดตัวโคร่งของมิลินขึ้น ก่อนจะถอดมันออก บราเซียสีหวานถูกปลดออกอย่างเชี่ยวชาญ มิลินได้สติอีกทีก็ถูกฝ่ามือหนาบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มของตนเองแล้ว"อ๊า" ร่างเล็กครางออกมาเบาในลำคอ เมื่อถูกมือหนาฟอนเฟ้นหน้าอกคู่สวย นิ้วร้ายตวัดเขี่ยส่วนยอดไวความรู้สึกเบาๆ จนมันเริ่มแข็งเป็นไตมาเฟียหนุ่มผละริมฝีปากออกก่อนจะโน้มตัวลงมาตวัดเลียเม็ดเชอร์รี่สีชมพูอ่อน ทำเอาหญิงสาวเผลอสะดุ้ง ริมฝีปากร้อนครอบครองอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ตวัดเลียเม้มหยอกล้อ จนเธอแอ่นกายให้เขาได้สัมผัสมันโดยสะดวกชายหนุ่มช้อนสายตาขึ้นมองหญิงสาวที่หลับตาแน่น คิ้วสวยขมวดเป
…ปึก ปึก ปึกร่างเล็กเบ้หน้าเหยเก เมื่อถูกแก่นกายร้อนผ่าวกระแทกเข้ามาลึกจนชนปากมดลูก“อึก...อย่าค่ะ...จุก” เธอร้องบอกไม่เป็นภาษารู้สึกจุกหน่วงท้องน้อยเป็นอย่างมาก เมื่อปลายหัวหยักกระแทกใส่ร่องสาวเธอจนสุด แต่ในความจุกนั้นกลับแฝงไปด้วยความวาบหวาม“อ๊า~ อย่ารัดแน่น” มาเฟียหนุ่มหลุบมองท่อนเอ็นผลุบเข้าออกร่องเล็ก ร่างกายหญิงสาวถูกใจเขามาก ยิ่งตักตวงมากเท่าไหร่กลับยิ่งไม่เคยรู้สึกพอเสียที ราวกับเสพติดกายเธอไปเสียแล้ว“ลึกไป...อ๊ะ...ช้าหน่อย”“เสียวชิบ ทนจุกหน่อยนะครับ” ร่างแกร่งครางกระเส่าออกมาอย่างสุดกลั้น เมื่อถูกเนื้อนุ่มตอดรัดกายเอาไว้แน่น พยายามยั้งแรงไม่กระแทกเข้าไปจนสุด แต่ก็ยังคงขยับสะโพกหนักหน่วงไม่เปลี่ยนนิ้วสากเอื้อมลงมาบดบี้ติ่งเนื้อสีหวานไวความรู้สึกกระตุ้นอารมณ์ความต้องการให้หญิงสาว“อ๊า...อย่าค่ะ...อ๊ะ...อ๊ะ” ร่างเล็กครางลั่นเสียงหวาน พยายามขยับกายหนีแต่ก็ถูกฝ่ามือหนาล็อกเอวเอาไว้แน่น จนต้องร่อนขยับเอวเล็กเมื่อถูกความเสียวซ่านเข้าเล่นงานแทน“ซี๊ดดดด เซ็กซี่จังลิน” มาเฟียหนุ่มสูดปากมองภาพเย้ายวนเบื้องหน้าตรงด้วยความหลงใหล เริ่มยับยั้งแรงอารมณ์กระสันของตนเองไว้ไม่
@คฤหาสน์ไคโรสองวันผ่านไป..หลังจากคืนวันนั้นที่ชายหนุ่มแวะมานอนค้างกับเธอพร้อมสั่งห้ามไม่ให้เธอไปทำงานที่ร้านจนกว่าจะสอบเสร็จ ชายหนุ่มจอมเผด็จการก็ใช้สายตาคมกดดัน จนหญิงสาวต้องหอบร่างตนเองมาอาศัยอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ของชายหนุ่มตามคำสั่ง ช่วงกลางวันชายหนุ่มจะปล่อยให้เธออ่านหนังสือสอบเต็มที่โดยไม่เข้ามาก่อกวน แถมยังอำนวยความสะดวกให้เธอโดยการให้ลูกน้องนำหนังสือที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาการสอบมาให้เธอศึกษาเพิ่มช่วงกลางวันชายหนุ่มจะออกไปทำงานข้างนอก และจะกลับเข้ามาเย็นๆ เพื่อรับประทานอาหารเย็นพร้อมเธอ แต่หลังจาก 4 ทุ่ม ชายหนุ่มจะทำทุกวิถีทางให้เธอหยุดสนใจเรื่องการเรียน และตักตวงความสุขจากร่างกายเธออย่างเร่าร้อนทุกค่ำคืนจนเธอหมดแรงจนผล็อยหลับไปก่อนทุกที เธอได้แต่สงสัยว่าชายหนุ่มกินอะไรเข้าไปถึงได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกับการทำเรื่องอย่างว่าวันนี้เธอไปมหาลัยโดยมีลูกน้องของไคโรเป็นคนไปส่ง และมารับเธอกลับมายังคฤหาสน์ของเขาอีกครั้ง เธอต้องพยายามหลบเลี่ยงหาข้ออ้างสารพัดเพื่อไม่ให้เพื่อนรักอย่างคลีโอเห็น เนื่องจากเธอรู้สึกเขินอายที่มีความสัมพันธ์กับพี่ชายของเพื่อนสนิท อีกทั้งช
@คฤหาสน์ไคโรมิลินในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นสบาย ๆ ก้าวลงบันไดมาจากชั้นบน เธอเดินตรงไปยังห้องครัวที่อยู่ด้านนอกตัวบ้าน โดยที่นี่จะมีห้องครัว 2 ที่ คือภายในบ้านเอาไว้ใช้เตรียมหรืออุ่นอาหารง่าย ๆ ส่วนการประกอบอาหารจริง ๆ จะใช้ครัวใหญ่ที่ด้านนอกแทน เหล่าแม่บ้านหลายคนกำลังช่วยกันเตรียมวัตถุดิบมือเป็นระวิง“ทำไมอาหารเยอะจังเลยค่ะ” มิลินเอ่ยถามทันทีที่ตนเดินเข้ามาถึง“พอดีเพื่อนนายจะแวะมาทานข้าวด้วย เลยเตรียมเอาไว้เยอะหน่อย” ป้าพรที่กำลังทำอาหารหันกลับมาอธิบายด้วยท่าทางใจดี“อ๋อ...ให้ลินช่วยอะไรดีคะ”“คุณลินช่วยนังแพรวหันผักก็ได้ค่ะ”“พี่แพรวลินช่วยนะคะ” มิลินเสนอตัวท่าทางขยันขันแข็ง ยิ่งสร้างความประทับใจให้เหล่าแม่บ้านเป็นอย่างมาก เนื่องจากความเป็นกันเองไม่ถือตัวของอีกฝ่าย"ได้ค่ะ เดี๋ยวเอาผักอันนี้ไปล้างแล้วมาหันเป็นชิ้นใหญ่ ๆ นะคะ"“วันนี้ทำเมนูอะไรเหรอคะ”“ปกติพวกคุณ ๆ เขาไม่ค่อยชอบทานอาหารไทยกันเท่าไหร่ ป้าเลยจะทำสเต๊กเนื้อกับพวกสปาเกตตี้ค่ะ”มิลินพยักหน้ารับรู้ก่อนจะนำมันฝรั่ง แครอท หน่อไม้ฝรั่ง ไปล้างให้สะอาด แล้วหั่นเป็นชิ้นค่อนข้างใหญ่นิดหนึ่ง นำไปต้มให้สุกเพื่
"อื้อ~" ร่างเล็กงัวเงียตื่นขึ้นมาในเช้าของวันถัดมา เมื่อคืนเธอไม่รู้ว่าตนเองเผลอหลับไปตอนไหน ช่วงล่างแสบระบมจากการกระทำดุเดือดเร่าร้อนของมาเฟียหนุ่ม หญิงสาวตัวต้นเหตุคงยังหลับสนิทลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเธอหันมองนาฬิกาที่วางอยู่หัวเตียงก็สะดุ้งเฮือก ปัดแขนแกร่งที่โอบรั้งร่างเปลือยเปล่าของเธอออกก่อนจะวิ่งลงจากเตียงทั้งสภาพนั้น"แย่แล้ว" เธอพึมพำออกมา เมื่อพบว่าตอนนี้เป็นเวลา 8 โมง 15 นาที แต่เธอมีคลาสต้องเข้าเรียน 9 โมงเช้า ร่างเล็กกระวีกระวาดรีบอาบน้ำแต่งตัว ใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุดมาเฟียหนุ่มปรือตามองหญิงสาววิ่งวุ่นอยู่ในห้องก็อดยกยิ้มเอ็นดูไม่ได้ เมื่อคืนกว่าเขาจะยอมปล่อยมิลินก็เป็นเวลาเกือบรุ่งสางแล้ว"รีบอะไรขนาดนั้น""มีเรียนสิคะ""หยุดวันหนึ่งไหม นอนไปนิดเดียวเอง""เพราะพี่ไคโรคนเดียวเลย" ร่างเล็กหันมามองด้วยแววตาคาดโทษ ก่อนจะคว้ากระเป๋าถือใบโปรดวิ่งออกไปจากห้อง"หึ" ไคโรยกยิ้มแค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ ทั้งสงสารและขบขันไปพร้อมกัน ร่างสูงทิ้งตัวนอนลงอีกครั้ง คว้าหมอนข้างมากอดก่ายเป็นตัวแทนของหญิงสาวที่ลุกออกไปแล้ว สูดดมกลิ่นกายหอมละมุนที่ยังคงติดอยู่ ไม่น
@มหาวิทยาลัย H"ช่างเป็นวันที่ยาวนาน" คลีโอบ่นออกมา สองสาวเดินหมดเรี่ยวแรงออกมาจากห้องเรียน หลังจากตั้งหน้าตั้งตาจดสรุปเนื้อหาที่เข้มข้นก่อนสอบ"วันนี้แวะกินข้าวกันไหม เดี๋ยวไปส่ง""เอ่ออ..." มิลินพยายามนึกหาข้อแก้ตัวเนื่องจากวันนี้ลูกน้องของไคโรต้องเป็นคนมารับเธอ"จริงด้วย อาจารย์นิรุตมีเรียกเข้าไปคุยเรื่องรายงาน แกกลับไปก่อนก็ได้""หื้อ นานไหม ฉันรอได้นะ""ไม่เป็นไรแก ไม่รู้เลยว่าใช้เวลานานหรือเปล่า""เอางั้นเหรอ" คลีโอครุ่นคิดมองเธอครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ยักไหล่ตกลงตามข้อเสนอของเธอ"งั้นก็กลับดี ๆ นะ เย็นมากแล้ว""ได้ พรุ่งนี้เจอกัน" ร่างเล็กส่งยิ้มโบกมือให้เพื่อนสาว เดินแยกไปอีกทางเพื่อไม่ให้เพื่อนสงสัย มิลินรอสักพักจนแน่ใจว่าคลีโอน่าจะเดินออกไปจากตึกเรียนแล้ว จึงเดินลงไปรอลูกน้องของไคโรทันทีที่ลงมาถึงหน้าตึกรถยุโรปคันหรูก็จอดรอไว้อยู่แล้ว เธอจึงเปิดประตูและก้าวขึ้นรถไป"พี่เจสันเมื่อเช้าขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้พี่ลินต้องเข้าเรียนไม่ทันแน่ๆ""ไม่เป็นไรครับ" เจสันส่งยิ้มแหย ๆ ให้ร่างเล็กที่เบาะหลังกำลังชวนเขาคุยอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ได้รับรู้ถึงหายนะที่กำลังรอเธอ
"ลิน ขอโทษที่ทำรุนแรงไป พี่หวงลินมากนะ" ไคโรหน้าเสียเมื่อเห็นร่างเล็กเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด ร่างสูงกอดหญิงสาวไว้แน่น ใจแกร่งเต้นผิดจังหวะเริ่มหวาดกลัวว่าเธอจะไม่ยอมยกโทษให้"อึก ปล่อยลินไปเถอะ" ร่างเล็กเอ่ยขอร้อง แต่อีกฝ่ายไม่สามารถทำตามคำขอเธอได้ไคโรยืนซ้อนกอดร่างเล็กเอาไว้จากด้านหลัง ลูบแขนเธอเบาๆปล่อยให้หญิงสาวร้องไห้ออกมาจนพอใจผ่านไปสักพักมิลินก็เช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าหวาน พยายามจะดึงแขนแกร่งที่กอดรัดเธอไว้ออก"ขอโทษครับ" ร่างสูงเอ่ยเสียงนุ่มข้างหูด้วยน้ำเสียงจริงจัง "อย่าเกลียดพี่เลยนะ""อึก พี่ไคโรใจร้าย" ตวัดสายตามองชายหนุ่มอย่างตัดพ้อ"พี่รู้ พี่หวงเราแทบบ้า มีอะไรบอกพี่ดีๆไม่ได้เหรอ""ลินผิดขนาดนั้นเลยเหรอคะ ที่ลินไปช่วยงานรุ่นพี่ยัยคลี""ไม่ได้ผิด แต่พี่ไม่ชอบ พี่หวง ไม่อยากให้ผู้ชายที่ไหนเห็นเราแต่งตัวแบบนั้น แล้วชุดนอนนั่นอีก เราว่ามันไม่เกินไปเหรอ""...""ลินก็น่าจะรู้ว่าพี่รู้สึกยังไง เห็นเมียตัวเองใส่ชุดวาบหวิวให้ผู้ชายอื่นเห็น จะไม่ให้พี่โกรธเหรอครับ""มะ...เมียอะไรกันค่ะ" ร่างเล็กร้องถามตะกุกตะกัก หัวใจยอมทรยศกลับเต้นแรง"ก็เราไงเมียพี่" มาเ
@โรงพยาบาลไคโรออกมาสูบบุหรี่ยังลานจอดรถ อัดควันสีขาวเข้าปอดเพื่อหวังระบายความรู้สึกหงุดหงิดและกระวนกระวายภายในใจแม้หมอจะแจ้งว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ก็ไม่ยอมอธิบายอะไรเพิ่มเติม ภาพช่วงล่างเต็มไปด้วยเลือดของหญิงสาวสร้างความวิตกให้เขาไม่น้อย เขาคงไม่มีทางสบายใจได้เลยหากไม่เห็นเธอด้วยตาตนเอง…ครืด ครืดหลังจากอัดบุหรี่เข้าไปสองตัวติด มือถือในกระเป๋าเขาก็ดังขึ้น"ว่าไง"(คุณลินตื่นแล้วครับ)"เออเดี๋ยวกูเข้าไป" เขาโยนบุหรี่ในมือทิ้งก่อนจะใช้รองเท้าขยี้ รีบเดินกลับเข้าไปยังด้านในโรงพยาบาล"สวัสดีครับ" คุณหมอหนุ่มเจ้าของไข้เอ่ยทักหญิงสาวตัวเล็กบนเตียงเสียงนุ่ม"ค่ะ""หมอขอสอบถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ไหมครับ""หมายถึงอะไรคะ" มิลินเอียงคอมองคุณหมอด้วยความสงสัย"คือตามตัวคนไข้มีร่องรอยคล้ายถูกทำร้ายร่างกาย บริเวณช่องคลอดมีการฉีกขาด หากมีเหตุถูกขืนใจ ทำร้ายร่างกายสามารถแจ้งทางโรงพยาบาลให้ดำเนินคดีได้นะครับ ไม่ต้องกลัวไปนะครับ""เอ่อคือ..." มิลินรีบยกคอเสื้อของชุดคนไข้ขึ้นมาปกปิดร่องรอยด้วยความเขินอาย"มีชายหนุ่มอ้างตัวเป็นสามีของคุณเป็นคนพามาส่ง ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ
หลายเดือนผ่านไปความสัมพันธ์ของเธอและไคโรดำเนินไปตามปกติ ทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกันเลย อาจจะด้วยมิลินเป็นคนหัวอ่อน ว่าง่าย ไม่จุกจิกจู้จี้ แต่ไคโรก็ทำหน้าที่แฟนอย่างดี เอาใส่ใจ เทคแคร์ ไม่เคยทำอะไรให้แฟนสาวไม่สบายใจแม้แต่น้อยเมื่อเดือนก่อนชายหนุ่มได้พาเธอไปอิตาลี เพื่อพบเจอพ่อแม่ของเขาแล้ว ซึ่งทั้งคู่ก็ใจดีและเป็นกันเองกับเธอมาก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ราบรื่นเป็นอย่างดีครืด ครืด ครืดโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของมิลินสั่นเบาๆ ขณะที่สองสาวเพื่อนรักกำลังเดินออกจากคลาสเรียน"แป๊บนะแก พี่ไคโรน่าจะโทรมา"มิลินหันไปบอกเพื่อนสาว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และก็ต้องอมยิ้มหวานเพราะสายที่โทรมาคือแฟนหนุ่มของเธอตามคาด"ค่ะพี่ไคโร"(เลิกเรียนหรือยังครับ)"เพิ่งเลิกพอดีเลยค่ะ ลินกับยัยคลีกำลังจะลงจากตึกกัน"(โอเค พี่เดินไปซื้อโกโก้ปั่นมาให้ รอหน้าคณะนะครับ)"ได้ค่ะ"ร่างเล็กก้มหน้างุด เขินอายทุกครั้งกับการเอาใส่ใจของชายหนุ่ม โดยมีสายตาล้อเลียนของคลีโอจ้องมองไม่วางตา"สวีทเว่อร์ มดจะไต่ขึ้นขาฉันแล้ว" ร่างสมส่วนอดเอ่ยปากแซวออกมาไม่ได้"แกก็ พูดเกินไป นี่จะไป
หลังจากทั้งคู่ทานดินเนอร์แสนโรแมนติกเสร็จก็จูงมือพากันกลับมายังห้อง แต่แล้วคู่รักเข้าใหม่ปลามันที่ควรสวีทหวานพูดจาภาษารักก็ต้องมายืนถกเถียงกันอยู่นานภายในห้องนอนหรูแทน"ไม่เอาจริง ๆ ลินไม่เชื่อพี่หรอก" มิลินหน้ามุ่ย มือเล็กถือเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำเสียที"พี่เคยผิดคำพูดเหรอครับ""ถ้าพี่ไคโรอาบพร้อมลิน พี่ไม่จบแค่อาบน้ำเฉย ๆ แน่""เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอ" มาเฟียหนุ่มส่งสายตาออดอ้อน พยายามทำหน้าตาน่าสงสารหวังให้หญิงสาวยอมใจอ่อน"พี่ทำลินหลายรอบแล้วนะคะ ปล่อยลินอาบน้ำดี ๆ เถอะ""พี่ก็แค่อยากช่วยลินถูหลังไง อีกอย่างอาบพร้อมกันไม่ต้องเปลืองน้ำด้วย"ร่างเล็กกลอกตาขึ้นมองด้านบน เมื่อได้ฟังเหตุผลจากชายหนุ่ม เขาร่ำรวยเสียจนเรียกได้ว่าเป็นมหาเศรษฐีจะมากังวลอะไรกับค่าน้ำประปาของทางโรงแรม ฟังอย่างไรก็ดูเป็นแค่ข้ออ้างรังแกเธอมากกว่า"วันนี้ลินไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ วันหลังได้ไหม" ถกเถียงกันอยู่นานแฟนหนุ่มหน้ามึนก็ไม่ยอมแพ้เสียที จนหญิงสาวต้องเดินเข้าไปใกล้ร่างสูง ท่อนแขนเรียวโอบเอวเขาไว้หลวมๆ พลางเกยคางบนแผงอกกำยำเงยหน้ามองชายหนุ่มตาปริบ
ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเป็นแดงอมส้มของเวลาเกือบจะ 6 โมงเย็น หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีฟ้าอ่อนด้านในสวมเสื้อกล้ามตัวเล็กสีขาวคู่กับกางเกงยีนขาสั่นสีซีด สายลมจากทะเลพัดจนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอปลิวไสว จนต้องรวบมันเอาไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง พลางหันไปส่งยิ้มหวานให้ตากล้องร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาข้างกายทั้งคู่เดินเล่นเลียบริมหาดส่วนตัวหน้าที่พัก มือเล็กอีกข้างหิ้วรองเท้าแตะหนีบสีขาวไปด้วย เม็ดทรายเนื้อละเอียดติดตามนิ้วเท้า น้ำเย็นเฉียบของทะเลกระทบผิวระลอกแล้วระลอกเล่าชายหนุ่มแต่งกายสบาย ๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กระดุมเสื้อถูกปลดลงมา 3 เม็ด เผยให้เห็นแผงอกกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม ท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล แว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน มุมปากยกขึ้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองหญิงสาวผ่านกล้องมือถือ แม้จะดูเรียบง่ายแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบ พร้อมใบหน้าคมคายก็ทำให้เขาดูราวกับเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากรันเวย์เขาเก็บภาพมิลินอีกหลายรูปทุกจังหวะการขยับตัว หญิงสาวหันมาส่งยิ้มให้บ้าง บางครั้งก็หันมองเหม่อไปยังท้องทะเล ทุกอิริยาบถดูสวยงามน่ารักเป็นธรรมชาติ จนทำให้คนที่ไม่เคยต้องถ่าย