ภายในรถคันหรูที่ขับตรงไปยังตึกสูงที่เป็นสถานที่ทำเงินติดอันดับของประเทศ ความยิ่งใหญ่และอำนาจบารมีของตระกูลคาเวนเป็นที่รู้จักของผู้คนมากมายและมีอิทธิพลไปทั่วทุกวงการธุรกิจ
“เรื่องเมื่อคืนจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
คุณชายมาเฟียเอ่ยถามคนสนิทเสียงเรียบ โดยที่ภายในใจนั้นร้อนรุ่มไม่ต่างจากเมื่อคืน เพียงเพราะเห็นหญิงสาวในชุดนักศึกษา ความสวยความสาวของเธอตราตรึงใจจนเขาไม่สามารถสลัดความต้องการออกไปได้เลย
“เรียบร้อยครับ”
“หาตำแหน่งดีๆ ในบริษัทไว้รอเธอด้วย”
“ครับ”
ถึงจะไม่เข้าใจในการกระทำของเจ้านายแต่ก็ยอมตอบตกลงทำตามและสรุปเอาเองว่าเจ้านายคงยังไม่เบื่อเด็กสาวคนนั้น ส่วนเรื่องความรักคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน เพราะเจ้านายของเขาไม่เคยรักใคร
ร่างสูงก้าวเดินเข้าไปในลิฟต์ของตึกใหญ่ ด้วยท่าทางน่าเกรงขามทั้งความสูงที่เกินมาตรฐานชายไทยของเขาและอำนาจบารมีที่มีของชายหนุ่มทำให้เขาดูสมบูรณ์แบบไปหมด
“คุณไนล่ามารอที่ห้องครับ” คชาที่พึ่งจะได้รับข้อมูลจากเลขาสาวอีกคนที่เป็นผู้ช่วยของเขาจึงรีบรายงานเจ้านาย
ส่วนไนล่านั้นคือดาราสาว ผู้หญิงในสต๊อกของเขาอีกรายที่เอาไว้คลายเครียดตามคอนเซ็ปท์มาเฟียกับสาวสวย และไม่ได้มีแค่ไนล่าหรอกนะที่เป็นเครื่องระบายอารมณ์ของเขา ยังมีสาวสวยในวงการอีกหลายคนที่ยอมพลีกายถวายตัวมาขอเป็นหนึ่งในคอลเลคชั่นของมาเฟียหนุ่ม
“วันนี้มีงานด่วนไหม?”
“ตอนเช้ามีเอกสารรออนุมัติสองฉบับครับ ส่วนช่วงบ่ายต้องไปงานเปิดตัวโชว์รูมของคุณธนโชติ”
คุณชายมาเฟียพยักหน้าแทนคำตอบเพราะเลี่ยงงานสังคมพวกนี้ไม่ได้ ยิ่งพวกคู่ค้าที่ทำธุรกิจร่วมกันมานานตั้งแต่รุ่นคุณปู่ยิ่งเลี่ยงไม่ได้เลย
หลังจากเคลียร์งานด่วนเสร็จคุณชายมาเฟียก็เข้าไปหาดาราสาวที่นั่งรอจนหน้าบูดบึ้งไปหมด ที่ผ่านมาเธอเคยคิดว่าความสวยของเธอจะทำให้เธอเหนือกว่าผู้ชายรอบข้าง จนกระทั่งได้เจอกับผู้ชายคนนี้คนที่ไม่วิ่งเข้าหาเธอเหมือนผู้ชายทั่วไป เขาเย็นชาราวกับไม่รู้จักกัน ทว่าลีลารักของเขานั้นกลับดุดันถูกใจเธอสุดๆ
“งานยุ่งเหรอคะ”
ดาราสาวหน้าสวยหวานเดินเข้ามาสวมกอดประธานหนุ่มด้วยท่าทางออดอ้อน ใช้จริตที่สะสมมาจากงานแสดงอย่างเต็มที่
“คืนนี้ว่างไหม?”
“สำหรับคุณ ว่างเสมอค่ะ จะชวนออกเดทเหรอคะ แต่ขอที่ลับๆ หน่อยนะ”
“ลับอยู่แล้ว สามทุ่มจะให้ลูกน้องไปรับ แต่งตัวสวยๆ ล่ะ”
หญิงสาวฉีกยิ้มจนแก้มแทบแตก โดยที่ไม่รู้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่เธอนั้นลืมไม่ลงไปชั่วชีวิต
…
หลังจากดาราสาวออกไปแล้ว ประธานหนุ่มก็ไปนั่งยังที่ประจำจัดการเคลียร์งานด่วนที่วางอยู่ตรงหน้าตามปกติ จนกระทั่ง…
Line!
เสียงแจ้งเตือนจากแอปดังขึ้นพร้อมแนบภาพหญิงสาวในชุดนักศึกษาทำให้ประธานหนุ่มถึงกับต้องวางงานตรงหน้า แล้วมาให้ความสนใจกับคนในภาพ สายตาคมจ้องมองหน้าจอมือถือของตัวเองอยู่นานสองนานราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน
“มันเป็นใคร!”
น้ำเสียงทุ่มต่ำติดไปทางหงุดหงิดเอ่ยถามออกมา โดยที่สายตานั้นยังมองดูสภาพของผู้หญิงในชุดนักศึกษาพอดีตัว เรียวขาขาวที่โผล่พ้นกระโปรงทำให้เขาหงุดหงิด แต่คงไม่เท่ากับไอ้หน้าหล่อที่เดินเคียงข้างมากับเธอ ดูจากภาพก็รู้ว่ามันคิดอะไรกับผู้หญิงของเขา
“เพื่อนในกลุ่มของเธอครับ” คชาตอบไปโดยที่ในหัวมีคำถามผุดขึ้นมา เขาไม่เคยเห็นเจ้านายเป็นแบบนี้มาก่อน โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง
“ไปสืบมาว่ามันเป็นใคร”
“ครับ”
“เดี๋ยว!”
“ครับ”
“ตอนบ่าย ไปรับเธอมาหาฉันที่เพนท์เฮ้าส์”
“ครับ”
คชาก้มหัวรับคำสั่งด้วยความแปลกใจ ทุกก้าวเดินยังคงพยายามหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายตัวเอง
…
@มหาวิทยาลัย
หญิงสาวเดินยิ้มร่าออกมากับกลุ่มเพื่อน ขณะที่พูดคุยเรื่องมื้อเที่ยงว่าจะไปร้านไหนกันแล้วจะไปฉลองวันเกิดธามไทที่ไหน น่าขำตรงที่ไม่มีใครเสนอร้านเดียวกันสักคน
“วันเกิดทั้งทีจะไปร้านเดิมเหรอ กระจอกว่ะ”
ไฟท์เตอร์หนุ่มหน้าหล่อลุคแบดบอยว่าที่ไอดอลคนดังเอ่ยขึ้นมา หลังจากที่เจ้าของงานวันเกิดอย่างธามไทจะไปฉลองร้านประจำตามความต้องการของมาริสา
“มันเป็นเจ้าภาพตามใจมันเถอะ”
กราฟฟิคหนุ่มมาดนิ่งลูกเจ้าของห้างดังเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิด เพราะไอ้สองตัวนี้มันถกเถียงเรื่องนี้กันมาตั้งแต่เช้าแล้ว อีกคนอยากไปร้านพี่ชายตัวเอง ส่วนอีกคนอยากไปร้านผู้หญิงที่ตัวเองชอบ ใช่แล้ว!! ธามไทกำลังจีบมาริสาอยู่
“ไปร้านที่ไฟท์บอกก็ได้ ทำงานเสร็จเราจะตามไป” มาริสาตัดปัญหาด้วยการยอมตามไป จริงๆ เธอไม่ได้อยากให้มาร้านที่เธอทำงานอยู่แล้ว เพียงแต่ธามไทอยากมาจัดที่ร้านเพื่อเอาใจครอบครัวของเธอก็เท่านั้น
แต่นั่นคือสิ่งที่เธอไม่ต้องการให้เกิดขึ้น เธอไม่อยากให้เขาเข้ามามีอิทธิพลกับครอบครัวไปมากกว่านี้ เพราะสถานะของเธอกับธามไทมันต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ฉันขอที่บ้านให้แล้ว ทำไมยังต้องทำงานอีก” ธามไทหันไปถามหญิงสาวที่เขาตามจีบตั้งแต่ปีหนึ่งด้วยท่าทางไม่พอใจ
“วันนี้พี่แนนหยุด ที่ร้านไม่มีใครช่วยแม่” มาริสาตอบไปด้วยท่าทางปกติ ซึ่งห่างเหินเป็นปกติต่างจากธามไทที่แสดงอาการน้อยใจอย่างชัดเจน
“ตกลงไปร้านกูป่ะ?”
“เออ ไปไหนก็ไป ก็แค่วันเกิด ไม่ได้มีอะไรสำคัญหรอก”
พูดจบก็เดินไปทันที โดยที่ไม่หันกลับมามองกลุ่มเพื่อนเลยแม้แต่น้อย ทำเอาเพื่อนๆ งงกันหมด
“มันงอนใครวะ? ฉันหรือเธอ?” ไฟท์เตอร์หันไปถามมาริสาด้วยความสงสัย เขาก็แค่อยากเลี้ยงเพื่อนแบบสมฐานะและเป็นส่วนตัวไม่มีพวกนักข่าวคอยตามก็เท่านั้น
“จะไม่ง้อหน่อยเหรอ วันนี้วันเกิดมันนะ”
“สงสารธามนะ สาลองไปคุยกับธามดีๆ ไหม” อมีนาที่ฟังเหตุการณ์อยู่ลองเสนอขึ้นมา เธอเข้าใจทั้งสองฝ่ายเพราะสนิทกันกับทั้งสองคน เข้าใจเหตุผลของมาริสาและเข้าใจการกระทำของธามไทด้วย
“อมีนา!” เสียงของใครบางคนดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวเบี่ยงเบนความสนใจไปตามเสียง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่คือคชาคนสนิทของคุณชาย
“ใครเหรอ?” เพื่อนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เลขาของคุณชายน่ะ ไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวเราตามไป”
ร่างบางก้าวเดินไปหาคนสนิทของคุณชายอย่างเร่งรีบ ก่อนที่เพื่อนสนิทจะถามอะไรไปมากกว่านี้
“คุณคชามีอะไรกับมีนเหรอคะ” เธอชิงถามก่อนให้จบๆ เนื่องจากชายหนุ่มไม่ได้มาแค่คนเดียว แต่มีคนติดตามมาด้วยถึงสองคน แล้วยังแต่งตัวดูดีจนนักศึกษามองกันเป็นตาเดียว
“คุณชายต้องการพบ” คชาตอบเสียงสุภาพพร้อมกับเปิดประตูรถให้หญิงสาว โดยที่ไม่ถามความคิดเห็นเธอเลยสักคำ
“เอ่อ… คุณชายมีเรื่องอะไรเหรอคะ ทำไมต้องเรียกพบมีนตอนนี้”
อมีนามองคุณเลขาด้วยความสงสัย ทั้งสงสัยคุณชายและสงสัยว่าคชารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ มหาวิทยาลัยออกจะกว้าง
“ขึ้นรถก่อนเถอะ ส่วนเรื่องนั้นค่อยไปถามคุณชายเอง”“หญิงสาวนิ่งไปสักพักก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนที่ตอนนี้ได้หายไปหมดแล้ว ราวกับรู้ว่าเธอจะไม่ได้ไปด้วย ทำไมวันนี้ถึงมีแต่เรื่องแปลกๆ นะ“ไปเถอะ คุณชายไม่ชอบรออะไรนานๆ”“ค่ะ”ร่างบางก้าวขึ้นไปบนรถหรูอย่างเลี่ยงไม่ได้ ใช่ว่าเธออยากไปหาเขาแต่สถานการณ์บีบบังคับ ทั้งสายตาคนรอบข้างและอำนาจของคุณชายที่ไม่ใช่แค่เจ้านายของเธอ…>>อีกด้านLine!คชา : กำลังไปครับข้อความจากคนสนิททำให้คุณชายมาเฟีย เผลอยกยิ้มที่มุมปากออกมาโดยไม่รู้ตัว ในหัวจินตนาการไปแล้วว่าจะลงโทษหญิงสาวยังไง โทษฐานที่เข้าใกล้ชายอื่นที่ไม่ใช่เขาอ้าส์! ใบหน้าหล่อบูดบึ้งขึ้นมาทันทีที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรนอกเหนือจากกฎของตัวเองที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับของเล่นของตัวเอง“ฉันไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับเธอหรอกอมีนา” เขาเอ่ยออกมาขณะที่เดินไปเปิดตู้เพื่อหาเครื่องดื่ม“ฉันก็แค่สนุกกับร่างกายสดใหม่ของเธอเท่านั้น!” เขาบอกตัวเองก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มเมื่อแอลกอฮอล์ไหลเวียนไปทั่วร่างกายสมองก็พลันคิดไปถึงตอนที่เขาได้สัมผัสเรือนร่างสวยเป็นครั้งแรก แน่นอนว่ามันไม่ใช่คืนวานที่ผ่านมาในคืนที่เขา
ตึกตัก!! ตึกตัก!!หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมานอกอกมือหนาที่วางอยู่ตรงเอวและความแนบชิดเกินงามทำให้เธอทำตัวไม่ถูกเลย สมองเบลอไปหมดและทวีคูณขึ้นเมื่อได้ยินประโยคต่อมา“หายเจ็บหรือยัง?”“คุณชาย… หมายถึงอะไรคะ?”หญิงสาวเอ่ยถามเสียงสั่นและมองคนตรงหน้าด้วยท่าทางตื่น หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะโดยเฉพาะตอนที่อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอ เขายกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเลื่อนมือมาที่ชายกระโปรงของเธอ มือหนาค่อยๆ ลูบไล้และล้วงลึกเข้าไปใต้ร่มผ้าด้วยความตื่นเต้นหมับ!มือเรียวคว้าหมับเข้าที่สิ่งแปลกปลอมใต้ร่มผ้า ก่อนที่เขาจะล้วงลึกไปมากกว่านี้ แน่นอนว่าการกระทำของเธอทำให้คุณชายมาเฟียไม่พอใจเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าขัดใจเขาเลยสักครั้ง“อย่าขัดใจฉัน คือกฎอีกข้อที่ควรจำให้ขึ้นใจ” เขาบอกเสียงดุพร้อมกับถลกชายกระโปรงนักศึกษาขึ้นไปเหนือเอว ทำเอาร่างเล็กเย็นวูบวาบไปถึงใจกลางสาว แม้อากาศภายในห้องจะเย็นยะเยือกแต่ร่างกายกลับร้อนรุ่ม“คุณชายอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”“ฉันจะทำหรือไม่ทำ ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง” น้ำเสียงอันทรงพลังติดไปทางดุดันและอำนาจบารมีที่เขามีทำให้หญิงสาวไม่กล้าขัดข
จังหวะการขยับร่างกายเป็นไปอย่างทุลักทุเล ทั้งขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานของเขาและการขาดประสบการณ์ของหญิงสาว เธอพยายามทำอย่างเต็มที่แล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆ“อ๊ะ!” อมีนาส่งเสียงออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว ยิ่งขยับก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงใจกลางสาวราวกับมันจะฉีกขาดให้ได้ แผลเก่ายังไม่หายดีเลย แผลใหม่มาอีกแล้ว“บอบบางเสียจริง” มาเฟียหนุ่มมองใบหน้าสวยด้วยความหงุดหงิด ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีช่างขัดใจเขาเหลือเกินพรึบ!!!ร่างสวยถูกจับพลิกให้ไปนอนราบลงกับโซฟาหรู โดยที่จุดเชื่อมต่อยังคงสอดผสานเป็นหนึ่งเดียวเมื่อเขาได้เห็นเลือดสีสดตรงหว่างขาจึงรู้สาเหตุของความเจ็บนั้นทันทีอักเสบจนได้ ถึงจะรู้อย่างนั้นก็ยังดันทุลังขยับเอวยัดเจ้าโลกเข้าไปจนสุดความยาว“อ๊ะ! เจ็บค่ะ!”ร่างสวยสั่นสะท้านหน้าท้องแบนราบหดเกร็ง แต่ยิ่งเธอเจ็บปวดมากเท่าไหร่ภายในร่างกายก็ยิ่งบีบรัดแน่นมากขึ้นเท่านั้น“อ้าส์! เจ็บหรือเสียวกันแน่ถึงได้รัดแน่นขนาดนี้”เสียงคำรามจากลำคอแกร่งและท่าทางสุดทรมานของเขาทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ และลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ มือเล็กที่เคยดันหน้าท้องแกร่งให้ออกห่างก็ได้ผ่อนแรงลงทำให้อีกฝ่ายขยับได้สะดวกมากขึ้น“แบบนี้ค่อย
หนึ่งเดือนต่อมาความสัมพันธ์ที่เร่าร้อนยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง อมีนาในฐานะนางบำเรอทำหน้าที่ได้ดีขึ้นทุกวัน เธอเรียนรู้และใช้ประสบการณ์อันน้อยนิดเพื่อเอาใจชายที่รัก แม้จะเอาเรื่องหนี้มาเป็นข้ออ้าง แต่ตัวเธอรู้ดีว่าเธอทำไปเพราะอะไร การได้ใกล้ชิดเขาทำให้เธอมีความสุขมีกำลังใจในการใช้ชีวิตเฉกเช่นวันนี้ที่รู้ว่าเขาจะมาทานข้าวกับคุณย่า เธอจึงตื่นแต่เช้ามาทำหน้าที่แม่ครัวจัดเตรียมอาหารด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ท่าทางอารมณ์ดีผิดปกติของเธอทำให้คนในครัวแปลกใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเพื่อนสนิทอย่างเพียงดาว“หม้อต้มซุปมันมีดีอะไรเหรอ ถึงได้ยิ้มให้มันขนาดนั้น” เพียงดาวมองเพื่อนรักด้วยสายตาจับผิด นอกจากท่าทางที่มีความสุขเกินไปช่วงนี้อมีนายังชอบหายไปในช่วงดึกๆ อีก เห็นบอกว่าทำงานพาร์ทไทม์แต่พอถามว่าทำที่ไหนก็ชอบเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด“หรือมีเรื่องอะไรดีๆ เล่าให้ฟังบ้างสิ” เพียงดาวถามต่อ ทว่าอีกฝ่ายก็เอาแต่ยิ้มและยืนยันว่าไม่มีอะไร“มันก็แค่มีความสุขกับการทำงานน่ะ” อมีนาตอบเพื่อนรักพร้อมรอยยิ้มและหันไปทำอาหารต่อ ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความสุขและยิ่งนึกถึงข้อความจากใครบางคนก็ยิ่งเขินจนหน้าแดง‘คืนนี้เ
เวลา 18:30 น.ณ ห้องทำงานใหญ่ไคล์ตัลผู้นำหมายเลขหนึ่งของตระกูลนั่งคุยงานกับอดีตผู้นำอย่างผู้เป็นพ่ออย่างเคร่งเครียด เนื่องจากราคาประมูลที่ดินทำคาสิโนรั่วไหล ทำให้คู่ค้าเสนอราคาตัดหน้าไปเพียงไม่กี่บาท“เรื่องซื้อที่ตัดหน้าไปก็ไม่น่าเจ็บใจเท่าพวกมันวางแผนสร้างคาสิโนเหมือนเรา”ไคล์ตัลขบกรามแน่นกับสิ่งที่พ่อเอ่ยออกมา เรื่องนั้นเขารู้ดีว่ามันน่าเจ็บใจมากแค่ไหน และที่น่าเจ็บใจมากกว่านั้นคือคนที่มันคาบข่าวไปบอกคู่แข่งคือคู่นอนของเขา เขาไม่น่าไปไว้ใจผู้หญิงร้อยมารยาแบบนั้นเลย“แล้วจัดการยังไง ได้ยินว่าหล่อนเป็นดาราไม่ใช่เหรอ?”รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าหล่อทันที เขาไม่ได้จัดการหรอกนะ ลูกน้องเขาต่างหากที่รุมจัดการและถ่ายคลิปส่งมาเป็นหลักฐาน“เธอไม่กล้าเอาความลับเราไปบอกใครอีกแน่นอนครับ”“คราวหลังก็ระวังเรื่องผู้หญิงด้วย คราวนี้ได้ข้อมูลสำคัญไป คราวหน้าอาจจะอะไรที่มากกว่านั้น” เป็นคำเตือนจากผู้มีประสบการณ์มาก่อน เพราะอำนาจบารมีมาพร้อมกับความอันตราย“ครับ ผมจะระวังตัวมากกว่านี้”เขายอมรับว่าไว้ใจผู้หญิงจนเกินไป เขาหลงคิดว่าดาราสาวที่มีสัมพันธ์กันมานานจะไม่หักหลังเขา แต่เธอก็ทำลงไปจนได้ มันน
ร่างสวยหลบอยู่ในมุมมืดของตึกใหญ่ ถึงเธอจะรีบแค่ไหนก็ต้องรอให้พี่ๆ ออกจากห้องครัวไปก่อน รอให้ทางสะดวกไม่มีใครเธอจึงจะเดินไปตึกของคุณชายได้พี่ๆ แม่บ้านต่างตรวจเช็คความเรียบร้อยภายในห้องครัวกันอย่างละเอียด และพูดคุยเรื่องร้านที่จะไปกินเลี้ยงกันอยู่นาน‘เมื่อไหร่ทุกคนจะออกมานะ’ อมีนาถามตัวเองในใจ ยิ่งรอให้ทางสะดวกคุณชายก็ต้องรอนานและไม่พอใจเธอแน่นอนหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ เพื่อตั้งสติตัวเอง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วรีบเดินผ่านประตูห้องครัวไปทันทีเฮ้อ~อมีนาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อไม่มีใครเห็นเธอ ร่างบางเดินตามมุมของตึกใหญ่เพื่อที่จะไปหาคุณชายที่ตึกด้านหลังที่อยู่ไกลกันพอสมควร“ทำไมถึงมาช้า” คชาที่ยืนรออยู่หน้าตึกถามออกมาด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด“คือว่า…” อมีนาไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายสาเหตุจากตรงไหนก่อนดี“รีบเข้าไปได้แล้วอย่าให้คุณชายต้องรอ!” ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูห้องใหญ่ให้หญิงสาวได้เดินเข้าไป ก่อนที่เขาจะปิดประตูห้องเอาไว้เหมือนเดิม“ทำไมถึงยังใส่ชุดเดิม” ร่างหนานั่งอยู่โซฟากลางห้องใหญ่เอ่ยถามด้วยท่าทางนิ่งเรียบ ก่อนจะยกแก้วไวน์ชั้นดีขึ้นมาจิบเพื่อระงับอารมณ์พุ่งพล่านที่อยู่ภา
สองร่างเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียงกว้างด้วยท่าทางหมดแรง หลังจากที่บทรักอันเร่าร้อนจบลงไปในเวลาเกือบเช้า“อ๊ะ!” ร่างเล็กค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแต่ความเจ็บแสบตรงใจกลางสาวทำให้เธอเผลอร้องออกมา“จะไปไหน” คุณชายมาเฟียที่นอนหลับตาอยู่ข้างๆ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“มีนจะกลับห้องค่ะ” อมีนาก้มหน้าตอบด้วยความเขินอาย เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา“เดี๋ยวให้คนเอายาไปให้”“ค่ะ” ใบหน้าสวยพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ แล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่คนละทิศคนละทางหญิงสาวมองซ้ายมองขวาเพื่อตรวจเช็คต้นทาง เมื่อทางสะดวกและไม่มีใครผ่านมาเธอจึงรีบเดินออกจากห้องของคุณชายทันทีร่างสวยกลับเข้ามาในห้องพักของตัวเองด้วยรอยยิ้ม เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้คุณชาย ถึงแม้จะเป็นความสุขชั่วคราวเธอก็ดีใจและมีความสุขมากหลังจากที่อมีนาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอก็เผลอนอนหลับด้วยความเหนื่อย เนื่องจากไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืน ถึงจะเป็นการนอนพักเพียงไม่กี่นาทีแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้นอนพักเสียงนาฬิกาปลุกข้างเตียงดังขึ้นแจ้งเตือนเมื่อถึงเวลาทำงานในครัวของอมีนา ทุกวันเธอจะต้องเข้าครัวเพื่อเ
สองวันต่อมาหลังจากที่อมีนาส่งข้อความจบความสัมพันธ์กับคุณชายในวันนั้นเธอก็เอาแต่เก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูดคุยกับใครและไม่ค่อยสดใสเหมือนเมื่อก่อน จนทุกคนในครัวรู้สึกสงสัยและแปลกใจไปตามๆ กัน“เป็นอะไรหรือเปล่า” พี่นิดที่ทำหน้าที่แม่ครัวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงในระหว่างที่ช่วยกันทำอาหารอยู่“เปล่าค่ะ” อมีนาตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ สายตายังคงจับจ้องไปที่อาหารที่เธอทำ“ไม่สบายหรือมีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะ” พี่นิดยังคงพูดคุยและแสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน“มีนไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวยังคงยืนยันคำตอบเดิมเพื่อความสบายใจของคนรอบข้าง“แล้วทำไมถึงดูเศร้าๆ อกหักหรือเปล่า” พี่นิดยังคงถามต่อ“เปล่าค่ะ มีนยังไม่มีแฟนเลยจะอกหักได้ยังไง” ร่างบางปฏิเสธส่วนทางด้านคุณชายก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ หญิงสาวก็ส่งข้อความมาแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ส่งข้อความหรือโทรถามเธอ เขาได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ รอให้เธอเป็นฝ่ายโทรมาแต่เธอก็ไม่โทรกลับมาสักทีชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเมื่อทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่ ในเมื่อเธอไม่โทรไม่มาหาเขา เขาก็จะเป็นฝ่ายไปหาเธอเอง“คุณชายจะไปไหนครับ?” คชาถามผู้เป็นเจ้านายด้วย
อมีนานั่งเงียบอยู่สักพักเพื่อคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น บางทีเธอก็มีส่วนผิดที่แกล้งพูดให้เขาอยากรู้ จนเขาต้องรีบขับรถมาหาเธอแบบนี้และในครั้งนี้เธอก็มีส่วนผิดไปด้วย จะโทษเขาคนเดียวก็ไม่ได้“มีนมีเรื่องอะไรจะบอกพี่เหรอครับ”หลังจากที่นั่งเงียบและรอให้หญิงสาวใจเย็นลงสักพัก เขาจึงเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งเพื่อว่าเธอจะยอมบอกหญิงสาวไม่ตอบอะไรมีเพียงความเงียบที่เป็นสิ่งปกคลุมบรรยากาศภายในห้อง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรบางอย่างออกมา“มีนมีของจะให้ค่ะ”มือบางยื่นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ถูกห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญสีน้ำเงิน ภายนอกดูเรียบหรูแต่ขนาดกล่องกลับเล็กจนน่าแปลกใจใบหน้าหล่อมองกล่องที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสงสัยและแปลกใจในเวลาเดียวกัน แต่ภายในใจเขาก็คิดไปด้วยว่าอะไรจะอยู่ในกล่อง“เปิดดูสิคะ” หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมกับรอยยิ้ม เธอนั่งมองชายหนุ่มที่กำลังแกะกล่องของขวัญอย่างตั้งใจ“มีนท้องใช่ไหม”ทันทีที่แกะออกและได้เห็นแท่งเล็กๆ ที่อยู่ด้านในไคล์ตัลก็เดาได้ทันทีว่าต้องใช่อย่างที่เขาคิดเอาไว้อย่างแน่นอน“ค่ะ พี่ไม่ตื่นเต้นเหรอคะ” หญิงสาวพยักหน้าตอบก่อนจะถามกลับด้วยความแปลกใจ“ไม่ตื่นเต้น แต่พี่
เช้าวันต่อมาเป็นอีกวันที่อมีนาตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบชายหนุ่มที่อยู่ข้างกาย มีเพียงกระดาษโน้ตใบเล็กๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆ ข้างเตียงนอนมือบางยื่นไปหยิบกระดาษมาอ่าน เพราะคิดว่าคงจะเป็นข้อความจากชายหนุ่มที่เขียนฝากไว้ให้เธออย่างแน่นอน‘วันนี้พี่มีงานด่วน แล้วจะรีบกลับมาหานะครับ’ทันทีที่อ่านจบใบหน้าสวยก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเขาเคยบอกเธอเอาไว้ว่าถ้าหากเขามีงานด่วนเขาจะเขียนข้อความเอาไว้จะได้ไม่ต้องรบกวนเวลานอนพักผ่อนของเธอหญิงสาวเก็บกระดาษไว้ในลิ้นชักก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะลงไปเล่นกับไมเนอร์ลูกชายคนเล็กลงมาเล่นกับไมเนอร์ได้สักพักอมีนาก็ขอตัวออกมาซื้อของข้างนอก โดยที่มีคนขับรถพาออกมาเช่นเคย เพราะเป็นคำสั่งของคุณชายที่สั่งเอาไว้ว่าห้ามให้เธอออกไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด“ให้ผมลงไปซื้อให้ไหมครับ” คนขับรถเอ่ยถามเหมือนกับทุกครั้งตามหน้าที่ เพราะข้างนอกอากาศค่อนข้างร้อนมาก“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธก่อนจะเดินลงจากรถและตรงไปยังร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกล“ซื้อที่ตรวจครรภ์หน่อยค่ะ” อมีนาเอ่ยบอกสิ่งที่เธอต้องการอย่างไม่ลังเล“ค่ะ”เมื่อจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยหญิงสาวก็หยิบของใส่ในกระเป๋าส
ห้าวันต่อมาและแล้วก็มาถึงวันที่ทุกคนจะต้องเดินทางกลับ หลังจากที่การเดินทางถูกเลื่อนแล้วเลื่อนอีก เพราะเด็กๆ ติดใจอยากอยู่ต่อ งอแงไม่ยอมกลับ แต่อมีนาก็พูดคุยกับลูกๆ ให้เข้าใจ จนในที่สุดเด็กๆ ก็ยอมกลับแต่โดยดีคฤหาสน์หลังใหญ่กำลังวุ่นวายและทำอาหารรอต้อนรับเจ้าของบ้านหลังจากที่ไปเที่ยวกันนานหลายวัน ก่อนจะเดินทางกลับคุณหญิงได้โทรบอกแม่บ้านจัดเตรียมอาหารไทยเอาไว้ทั้งคาวและหวาน เพราะรู้ดีว่าทุกคนนั้นคิดถึงอาหารไทยมากแค่ไหนเดินทางมาถึงบ้านในช่วงบ่ายเด็กๆ ก็นอนหลับสบายมาตลอดทาง แต่ทว่าหน้าที่ของคนเห็นแม่เมื่อมาถึงบ้านก็ต้องเก็บของออกจากกระเป๋าให้เรียบร้อย“ทำอะไรอยู่ครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องนอน“มีนเก็บของอยู่ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่ได้ทำเพื่อลูกๆ และสามี“เหนื่อยไหมครับ พักก่อนก็ได้นะ” ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง เพราะสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่เธอไม่จำเป็นต้องทำเองด้วยซ้ำ แค่เรียกแม่บ้านมาทำให้ก็จบแล้ว“นิดหน่อยค่ะ”“หิวไหมครับ”หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบช่วงนี้เธอกินข้าวไม่ค่อยอร่อย ส่วนใหญ่จะเน้นของทานเล่นมากกว่าอาหาร“วัน
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาการเดินทางไปทำงานต่างประเทศไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อสำหรับไคล์ตัลอีกต่อไป เพราะการทำงานเป็นแค่เพียงเรื่องเล็กน้อย แต่การได้พาลูกๆ และคนในครอบครัวเที่ยวนั้นเป็นเรื่องสำคัญยิ่งกว่าทำงานเพียงไม่กี่วันแต่อยู่เที่ยวต่อเกือบหนึ่งอาทิตย์ นานๆ จะได้พาลูกมาเที่ยวก็ต้องอยู่เที่ยวนานๆ ให้คุ้มค่ามากที่สุด“สนุกไหมครับ” ไคล์ตัลหันไปถามลูกๆ ที่เดินตามหลัง หลังจากที่พาไปเที่ยวสวนสนุกที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของโลก“สนุกครับ” มาร์เวลตอบเสียงดัง“สนุกมากเลยค่ะ” ตามด้วยเสียงของมิราที่ยิ้มกว้างมาแต่ไกล“วันนี้เที่ยวสวนสนุกมาทั้เรางวันแล้ว เรากลับบ้านพักกันก่อนดีกว่านะคะ”“ค่ะ รอไมเนอร์โตก่อนแล้วเราค่อยพาไมเนอร์มาเที่ยวสวนสนุกกันอีกนะคะ” มิราสนุกจนอยากจะมาเที่ยวอีกครั้ง แต่ก็ติดตรงที่ว่าอยู่ไกล คงต้องรอน้องโตก่อนค่อยมาเที่ยวด้วยกันคงจะสนุกมากแน่ๆ“ได้ครับ ไว้พ่อจะพามาอีกนะ” ไคล์ตัลตอบลูกสาว“ถ้าคุณพ่อไปทำงานต่างประเทศแบบนี้อีกชวนมิรากับมาร์เวลไปเป็นเพื่อนได้นะครับ” มาร์เวลรีบเสนอตัวเองกับน้องสาวขึ้นมาทันที วันนี้อากาศหนาวหิมะตก ไมเนอร์ยังเด็กก็เลยต้องรอพี่ๆ อยู่ที่บ้านพัก“ได้ครับ” ไคล์ตัลหัวเร
หนึ่งเดือนต่อมาหลังจากที่ชายหนุ่มไม่ไปทำงานอยู่นานหลายเดือน ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะต้องไปทำงานอย่างหนักหน่วงกันแล้ว เนื่องจากบริษัทเติบโตไปในทางที่ดีมากขึ้นและมีคู่ค้าให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก ไคล์ตัลก็เลยต้องได้ออกงานและเดินทางไปพบปะและพูดคุยกับคู่ค้าใหม่ๆ อยู่บ่อยครั้ง“เลิกงานแล้วเหรอคะ” อมีนาเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในบ้านด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด“ครับ” ชายหนุ่มยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ“วันนี้งานเยอะเหรอคะหรือว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า” อมีนายังคงถามต่อเพราะสีหน้าและท่าทางของไคล์ตัลยังคงแสดงออกอย่างชัดเจนเหมือนกับว่าเขากำลังมีปัญหาอะไรบางอย่าง“เปล่าครับ” ไคล์ตัลปฏิเสธ“แล้วทำไมถึงทำหน้าเคร่งเครียดแบบนี้ด้วยคะ” หญิงสาวยื่นแก้วน้ำดื่มเย็นๆ มาให้ชายหนุ่มได้ดื่ม เพื่อจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง“พอดีมีงานที่ต่างประเทศที่พี่จะต้องไปเคลียร์ แต่พี่ไม่อยากไป” ร่างหน้าดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนจะตอบหญิงสาว“ทำไมถึงไม่อยากไปล่ะคะ” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย เพราะถ้าเป็นเรื่องงานเขาไม่น่าจะมีปัญหาอะไร“ถ้าไปก็ต้องไปหลายวัน พี่ไม่อยากห่างลูก” ไคล์ตัลตอบเสียงเบาตั้งแต่มี
เช้าวันต่อมาหลังจากกิจกรรมปั้มลูกคนสุดท้ายจบลงอมีนาก็หมดแรงและนอนหลับสบายจนลืมเวลาตื่น จนกระทั่งได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งเอาไว้ในเวลาเก้าโมงเช้ามือบางยื่นไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงดังรบกวนโดยที่เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว“พี่ไคล์ตัล” หญิงสาวเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มในขณะที่เธอนอนหลับตาอยู่และไม่รู้เลยว่าภายในห้องมีใครอยู่หรือเปล่า แต่ปกติในห้องนอนตอนเช้าก็มีแค่เธอกับเขาที่นอนด้วยกันทว่าในห้องกลับเงียบไร้เสียงตอบรับใดๆ อมีนาจึงลุกขึ้นนั่งและมองสำรวจรอบๆ ห้องนอนแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครอยู่ในห้อง“หายไปไหนนะ” หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอ ทำไมวันนี้เธอถึงได้นอนตื่นสายขนาดนี้นะ“สงสัยจะไปทำงานแล้วแน่เลย”อมีนาคิดไปในทางที่ดีเพราะเมื่อวานได้ยินชายหนุ่มบ่นว่าจะต้องไปทำงาน เธอรีบลุกจากเตียงนอนแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวทันทีเมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยอมีนาก็ลงมาหาลูกที่ห้องนั่งเล่น เพราะช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ไมเนอร์นั่งกำลังเล่นอยู่กับพี่เลี้ยง ส่วนมิราก
หนึ่งปีต่อมาบ้านหลังใหญ่เต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ มีลูกๆ หลานๆ คอยเติมเต็มความสุขให้กันในครอบครัว“ไมเนอร์นอนหรือยังครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเบาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังกล่อมลูกนอนอยู่ แต่เอขก็ไม่มั่นใจว่าลูกหลับหรือยังเพราะมองไม่ค่อยถนัดชู่ววว~อมีนาส่งสัญญาณเพื่อให้อีกฝ่ายเงียบก่อน เพราะลูกกำลังจะเคลิ้มหลับถ้าหากมีเสียงดังรบกวนลูกอาจจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาได้คุณแม่คนสวยกล่อมลูกน้อยนอนจนหลับสนิทก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปหาชายหนุ่มที่ออกไปรออยู่ด้านนอกโชคดีที่อมีนาฝึกไมเนอร์ให้นอนและตื่นเป็นเวลา เธอพาลูกเข้านอนตอนสองทุ่ม ไมเนอร์ก็นอนยาวจนถึงเช้าได้อย่างสบาย ไม่ตื่นมางอแงกลางดึก“มีอะไรคะ” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนรออยู่“พี่มีของจะให้” มือหนาจูงมือหญิงสาวเข้าห้องนอนตัวเองทันทีใบหน้าสวยขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยและแปลกใจในการกระทำของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรและยอมเดินตามเขาไปอย่างว่าง่าย“ชุดอะไรคะ”เมื่อเปิดดูของที่อยู่ในถุงแบรนด์เนมอมีนาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจทันที ซึ่งเป็นชุดที่ดูไม่เหมือนชุดเลยสักนิด เนื้อผ้าก็บางโปร่งเวลาที่ใส่ก็คงจะเหมือนกับไม่ได้ใส่ เพราะถ้าใส
สองวันต่อมา“เก็บของเสร็จหรือยังลูก” คุณหญิงเดินเข้ามาถามเมื่อวันนี้อมีนาจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว“เสร็จแล้วครับ กำลังรอมีนเปลี่ยนชุดอยู่ครับ” ไตล์ตัลตอบคุณแม่ ไม่นานอมีนาก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเดรสยาวคลุมเข่า“งั้นแม่ลงไปรอข้างล่างนะ จะไปจ่ายค่าโรงพยาบาลให้” คุณหญิงบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไป“คุณแม่ท่านใจดีกับมีนมากเลยนะคะ” อมีนาอดที่จะท้วงขึ้นมาไม่ได้และรู้สึกเกรงใจที่คุณหญิงทำทุกอย่างให้เธอขนาดนี้“ก็คุณแม่รักและเอ็นดูมีนไง” ไคล์ตัลกอดหญิงสาวแล้วช่วยพยุงเธอเดินมายังรถเข็นเนื่องจากแผลผ่าคลอดยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่และอมีนาก็ยังรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ อยู่บ้าง เจ้าหน้าที่จึงมาช่วยเข็นรถให้เธอนั่ง“มีน…” เสียงใครบางคนเรียกอมีนาขึ้นมาในระหว่างที่มายืนรออยู่ที่หน้าห้องกุมารเวชกรรม“เพียงดาว” อมีนายิ้มกว้างออกมาเมื่อได้เห็นเพื่อนรักอย่างเพียงดาวหลังจากที่ไม่ได้เจอและไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปี“สวัสดีค่ะคุณชาย” เพียงดาวยกมือขึ้นไหว้อดีตเจ้านายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อนรัก“มาทำอะไรเหรอ” อมีนาถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยเพราะตรงนี้เป็นตึกเด็กและเธอก็มายืนรอรับลูกชายกลับบ้าน“พาหลานมาหาหมอน่ะ
วันต่อมาหลังจากที่เมื่อวานทุกคนได้เห็นหน้าสมาชิกใหม่ก็ดีใจและตื่นเต้นกันใหญ่ ทำเอามิรากับมาร์เวลไม่อยากกลับบ้าน เพราะอยากจะเล่นกับน้องมากกว่า แต่ทุกคนก็ช่วยกันพูดให้เด็กๆ เข้าใจจนยอมกลับบ้านกันได้“ทำไมใส่ชุดนี้กันล่ะ” คุณตาถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเด็กๆ ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนทั้งๆ ที่วันนี้ไม่ใช่วันหยุด“มาร์เวลจะไปหาน้องครับ” มาร์เวลตอบขึ้นมาก่อนใคร“แต่วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะครับ” คุณตาพยายามพูดด้วยเหตุผล“ไม่ไปครับ มาร์เวลอยากไปหาน้อง” มาร์เวลยังคงยืนยันคำตอบเดิม“มิราก็อยากไปหาน้องค่ะ” ตามมาด้วยเสียงของมิรา“งั้นเราไปหาน้องกันนะ ย่าไลน์บอกคุณครูให้แล้วว่าวันนี้มิรากับมาร์เวลไม่ไปโรงเรียน” คุณย่าพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี สรุปว่าวันนี้ทุกคนจะต้องไปที่โรงพยาบาลกันหมด“เย้ๆ ไปหาน้องกันครับ” มาร์เวลกับมิรากระโดดดีใจกันยกใหญ่ที่จะได้ไปหาน้องคุณตาได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางของคุณย่ากับหลานๆ ที่ดูตามใจกันสุดๆ ไม่ว่าหลานจะพูดอะไรก็ตามใจทุกอย่างใช้เวลาไม่นานทุกคนก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาล ก่อนจะมุ่งตรงไปยังห้องวีไอพีที่เคยมาเมื่อวาน โดยที่มีมิรากับมาร์เวลเดินนำทางอยู่ตลอด“มาร์เวลกับมิรามาหาน้องแ