เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่84
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-04 16:44:09
บทที่เกี่ยวข้อง
หยุดเสือ ตอนที่85
“อย่าไปนะครับ พี่ขอร้องงง!!!”เสียงตะโกนของพี่เฮลยังคงเอ่ยขึ้นอย่างต่อเนื่องแต่ฉันรีบสะบัดหัวแรงๆและรีบใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากบริษัทนี้ผ่านพรมแดงที่เราเดินเข้ามาด้วยกัน ผ่านรถลีมูนซีนที่เรานั่งกอดกันมา จนฉันออกมาถึงหน้าบริษัทได้ ฉันก็โบกมือเรียกแท็กซี่อย่างไวและรีบเปิดประตูขึ้นรถทันทีที่รถแท็กซี่จอด“ไปสนามบินค่ะ! ไปอย่างไวเลยนะคะ ฉันรีบ!!!”ฉันพูดขึ้นรัวเร็ว แท็กซี่ก็พยักหน้ารับรู้และบึ่งรถออกจากหน้าบริษัทยักษ์ใหญ่นี้อย่างไวเพื่อพาฉันไปสนามบิน สนามบินนานาชาติดูไบ“นี้ค่ะ”ฉันถอดรองเท้าส้นสูงสีดำให้คนขับรถแท็กซี่“เอานี้ไปขายนะคะ น่าจะได้หลายบาทอยู่ ฉันไม่มีเงินสด”ฉันพูดรัวเร็วและรีบเปิดประตูลวจากรถมุ่งหน้าเข้าไปในสนามบิน พรึบ“อลิศา ภัททกิจโภคิน!!”ฉันวิ่งไปที่เคาร์เตอร์ของพนักงานในสนามบินและเอ่ยบอกชื่อฉันไป พนักงานผู้หญิงรีบเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันและรีบลุกขึ้นอย่างไว“คุณอลิซ อลิศา ภัททกิจโภคิน สวัสดีค่ะ”เธอรีบยกมือไหว้ฉัน ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเธอถึงรู้จักฉัน เพราะสนามบินทุกๆประเทศจะมีชื่อม๊าของฉันและนามสกุลของฉันเป็นหุ้นส่วนใหญ่ “ฉันจะกลับประเทศไทย!”ฉันบอกเฮไปพลางหันมองไปทางข้างหลังของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่86
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์รัฐดูไบงานเลี้ยงของพนักงานHHDกรุ๊ปเฮล ปรมะ....“โอ้ย!ปล่อยโว้ย อะไรหนักหนาว่ะเนี่ย!!!”ผมพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดและสะบัดแขนทั้งสองข้างที่มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ที่ผมไม่รู้จักและก็ไม่อยากรู้จักด้วยกอดรัดแขนผมไว้ซะเเน่นพรึบ ตุ๊บ“โอ้ย!”“โอ้ยเจ็บ!!”เสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บของผู้หญิงสองที่ล้มลงด้วยก้นกระเเทกพื้นจากการสะบัดแขนของผม ผมหันขวับและรีบจะวิ่งลงจากเวทีเพื่อไปตามหาน้องอลิซเพื่ออธิบายทุกอย่างให้เธอฟังพรึบ“พี่เฮลคะ!”เสียงของแอนนาเอ่ยขึ้นพลางคว้าแขนผมไปกอดไว้อย่างแน่นทำให้หน้าอกตู้มๆของเธอถูเสียดสีไปกับแขนของผม ผมมองหน้าเธออย่างไม่พอใจ“คุณทำบ้าอะไรของคุณแอนนา คุณพูดแบบนั้นไปได้ยังไง!!!”ผมหันไปตะโกนเสียงดังใส่หน้าแอนนา พนักงานที่อยู่ในงานต่างพากันมองมาที่ผมกับแอนนาเพราะระดับผู้บริหารสองคนมาทะเลาะกันเอง“แอนนาชอบคุณนะคะคุณเฮล”แอนนาเอ่ยบอกผม ใบหน้าและนำ้เสียงของเธอช่างทำให้ผมอยากจะจับเธอมาฟาดไปกับกำแพงของห้องจัดงานที่นี้“แต่คุณรู้ไหม ผมน่ะโคตรเกลียดคุณเลย นิสัยแบบนี้ คุณยังมียางอายอยู่รึป่าว ผมถามแค่นี้ ผมมีเมียแล้วและผมก็รักเธอมาก เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับผมสักท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่87
ตึง“อลิศา ภัททกิจโภคิน บินไปรึยัง!!!”ผมเอามือตบลงไปบนเคาร์เตอร์และเอ่ยถามพนักงานผู้หญิงอย่างเสียงดัง เธอมองมาที่ผมด้วยสีหน้าตกใจแต่ก็ค่อยๆยอมลุกขึ้นยืน“คุณอลิซออกไฟท์บินเมื่อกี้นี้ค่ะ ดิฉันเพิ่งขึ้นไปส่งเธอมา”เธอตอบผมด้วยนำ้เสียงสั่นๆ เธอคงจะกลัวหน้าตาและเเววตาที่ดุดันของผมตอนนี้มาก เพราะผมไม่เคยหงุดหงิดใส่ผู้หญิงหรือด่าว่าผู้หญิงคนไหนเลย“ไปที่ไหน!!!!”ผมตะคอกถาทเธอตามความหงุดหงิดของตัวเอง“ประเทศไทยค่ะ”เธอก็รนรานตอบผม คำตอบของเธอทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาเพราะเธอไปแค่ประเทศไทยและเธอคงจะกลับบ้าน “เอาเที่ยวบินไปประเทศไทยให้ผมวันนี้ตอนนี้และเดี๋ยวนี้!!!”ตึงผมพูดเสร็จก็วางธนบัตรหนึ่งปรึกใหญ่บนโต๊ะเคาร์เตอร์หน้าเธอทันที “คะค่ะ”เธอตอบผมด้วยนำ้เสียงสั่นกระตุกด้วยความกลัว ผมก็ไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นไปยังเครื่องที่กำลังจะออกทันที ผมวิ่งเข้าไปและเริ่มนั่งไม่ติด เพราะผมกลัว กลัวคำพูดของเธอที่เธอบอกผมว่า ถ้าผมผิดคำสัญญาผมจะไม่มีทางได้เจอเธออีก ผมกลัวเธอจะเข้าใจผมผิดไป ผมเองก็ไม่ร็เหมือนกันว่าแอนนาจะกล้าทำขนาดนี้และแหวนที่เธออ้างว่าเป็นแหวนของวงศ์ตระกูลผมมันยิ่งไม่ใช่เลย เพราะแหวนวงศ์ตระกูลอยู่ในกล่อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่88
ประเทศไทยหนึ่งเดือนต่อมาบนดอยสูงที่ห่างไกลความเจริญอลิซ อลิศา....“นายหญิงจ้า นายหญิง”เสียงของคุณน้าภรรยาผู้ใหญ่บ้านมาเรียกฉันที่ตรงบันไดบ้านชั้นล่างบ้านนี้เป็นของลูกสาวเธอที่ลูกสาวของเธอได้ไปอยู่กับสามีของเธอที่หมู่บ้านอื่น เธอให้ฉันมาอยู่“จ้าาา หนูมาแล้วค่ะ^_^”ฉันรีบเดินและให้เสียงเธออย่างไวเพราะฉันนัดกับเธอว่าฉันจะเข้าไปในเมืองกับเธอและผู้ใหญ่บ้านเพราะฉันรู้สึกว่าตัวเองขึ้เซาเหนื่อยง่ายและหิวบ่อยมากฉันรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายจึงอยากจะเข้าไปในเมืองเพื่อให้หมอตรวจร่างกายฉันสักหน่อย“จ๊ะ รถพร้อมแล้วจ๊ะ”คุณน้าเอ่ยขึ้นพลางยิ้มอย่างใจดีส่งมาให้ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มให้เธอและเดินไปคล้องแขนเธอและพากันเดินออกมาจากบ้านเรือนหลังที่ฉันพักอาศัยอยู่มาเกือบจะสองอาทิตย์กว่าๆแล้ว เพราะตอนแรกฉันไปอยู่ญี่ปุ่นกับเฮียคาร์แต่มีคนมาตามหาฉัน ฉันจึงต้องหนีจากญี่ปุ่นมาที่นี้ ที่นี้คือสถานที่ที่ฉันอยากจะมาพักใจอยู่มากที่สุด อยู่กับธรรมชาติและเด็กๆน่ารักทั้งหลายของฉัน“หนูอลิซมองอวบๆขึ้นนะจ๊ะ”ลุงผู้ใหญ่บ้านเอ่ยขึ้นในขณะที่เรานั่งรถเข้ามาในเมือง โดยรถที่ฉันกับลุงผู้ใหญ่และคุณน้านั่งโดยสารมาคือรถกะบะคันเก่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่89
“ใช่จ๊ะ นี้น้องอลิซเหรอ โตเป็นสาวแล้ว สวยมากเลย^_^”เธอลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาหาฉัน ฉันก็โผลเข้ากอดเธอ เราสองคนกอดกันอยู่สักพัก“ฉันไปรอข้างนอกนะจ๊ะนายหญิง”คุณน้าที่ยืนอยู่ข้างๆฉันเอ่ยขึ้น ฉันจึงผละกอดจากพี่มิรินและหันไปพยักหน้าให้เธอ แล้วเธอก็เดินออกไปจากที่ห้องนี้ ฉันก็หันมามองหน้าพี่มิริน“พี่มิรินอยู่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอคะ”ฉันเอ่ยถามพี่มิรินทันทีที่ก้นของฉันหย่อนลงบนเก้าอี้ข้างหน้าพี่มิริน พี่มิรินมองฉันและยิ้มร่า“จ๊ะ พี่กลับมาได้สองปีแล้ว^_^”พี่มิรินตอบฉันและเธอก็หยิบปรอตมาวัดไข้ฉัน ฉันก็ยกแขนขึ้นเล็กน้อยให้เธอเสียบปรอตมาที่ใต้จักกระแร้ฉัน“ไม่มีไข้นะจ๊ะ หนูเป็นอะไรมาไหนลองเล่าอาการให้พี่ฟังสิ”พี่มิรินหยิบปรอตวัดไข้ออกไปพลางเอ่ยถามอาการฉัน ฉันก็เล่าอาการของฉันให้เธอฟัง เธอก็ฟังและจดข้อมูลของฉันลงไปในสมุดบันทึกของโรงพยาบาลเธอก็อมยิ้มตลอดเวลาที่ฉันเล่าอาการของฉันให้เธอฟัง“ปัสสาวะใส่นี้นะจ๊ะแล้วเอามาให้พี่^_^”พี่มิรินบอกพร้อมกับยื่นขวดสีใสอันเล็กมาให้ฉัน ฉันก็รับขวดสีใสใบเล็กมาและพยักหน้าเข้าใจและเดินเข้าไปในห้องนำ้ที่อยู่ข้างหลังพี่มิริน ฉันปัสสาวะใส่ขวดสีใสเสร็จและก็นำมาให้พี่มิร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่90
ผับH&H22:50น.เฮล ปรมะ....“เหม็นว่ะ กลิ่นเชี้ยอะไรว่ะ!!!”ผมโวยวายขึ้นเมื่อพนักงานผับของผมยกถาดอาหารเข้ามาตรงโต๊ะผม“เชี้ยไรมึง ก็ข้าวผัดปูที่มึงชอบไง แดกๆๆหน่อยเว้ย เดี๋ยวไส้ก็ขาดตายกันพอดีแดกแต่เหล้า!!!”ไอพอร์ชโวยขึ้นทันที ที่ผมบ่นก็มันเหม็นจริงๆนี้น่า เหม็นจนจะอ้วกอีกแล้วเนี่ย“อ่ะ แดกซ่ะ!!!”ไอพอร์ชยกจานข้าวผัดปูมาวางตรงหน้าผมและเอ่ยขึ้น ผมก็มองหน้ามันสลับกับจานข้าวผัดปูและรีบยกมือขึ้นมาปิดรูจมูกตัวเองแทบไม่ทัน เมื่อกลิ่นอันเหม็นของข้าวผัดปูรอยเข้ามากระทบกับจมูกของผมทำให้ผมได้รู้ถึงกลิ่นของมัน เมื่อก่อนทันไม่ได้มีกลิ่นแบบนี้นี้หว่า พนักงานเอาข้าวปูดมาให้ผมกินรึป่าว“อุบ อุบ”ผมทำหน้าผะอืดผะอมเหมือนจะอ้วก ผมเป็นแบบนี้มาสองสามวันแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ว่าจะไปหาหมอสักหน่อยวันนี้ แต่ช่วงนี้ผมยุ่งๆไม่สิที่จริงผมยุ่งมาเป็นเดือนแล้ว เพราะน้องอลิซหายไปผมส่งคนให้ไปเฝ้าดูที่บ้านไอเอคาร์ที่ญี่ปุ่นก็ไม่มีอะไรเพิ่มขึ้นไม่มีน้องอลิซอยู่ที่โน่นตอนแรกคนของผมรายงานมาว่าน้องอลิซไปอยู่บ้านไอเอคาร์พอผมรู้ผมก็เดินทางไปญี่ปุ่นทันทีและสั่งคนของผมบุกบ้านไอเอคาร์ที่มีลูกน้องของมันนับร้อยคนผมเอาคนของผมไปมาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่91
“หน้ามึงมองซีดๆอ่ะดมนี้ดิ”ไอพอร์ชเอ่ยขึ้นพลางส่งหลอกยาดมมาให้ผม ผมจึงยื่นมือไปรับหลอดยาดมของไอพอร์ชมายัดเข้าไปในรูจมูกของผมทันที “มีอีกม่ะ ขออีกอัน”ผมพูดขึ้นพลางกระดิกมือรอยาดมจากมัน มันก็ด่าผมพึมพำๆแต่ก็ยอมส่งหลอดยาดมอีกอันมาให้ผม ผมก็รีบเอามายัดรูจมูกอีกข้างที่เหลือของผมทันที พร้อมๆกับหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย มันเหนื่อยทั้งกายและใจของผมไปหมดแล้วตอนนี้ ถ้าอาการที่ผมเป็นอยู่คืออาการของคนที่แพ้ท้องแทนเมียจริงๆผมก็โคตรดีใจอ่ะที่น้องอลิซของผมกำลังจะมีลูกกับผม ที่นี้ผมจะได้หาวิธีในการง้อเธอได้ง่ายขึ้น ติ๊ดๆๆๆๆ “โหล”โทรศัพท์ของไอพอร์ชดังขึ้นและมันก็กดรับสาย ผมก็นอนหลับตาฟังมันพูดกับคนในสายโทรศัพท์สงสัยจะเป็นเด็กๆของมันแน่นอนเลย “จริงเหรอ โอเครๆๆๆรู้เรื่อง ขอบใจมาก”ไอพอร์ชพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ ผมที่ได้ยินนำ้เสียงมันเเปลกจึงรับยันตัวลุกนั้งมองมันทันที “โอ้ย”ผมร้องขึ้นเมื่อผมขยับศรีษะของผมก็รู้สึกเวียนหัวคลื่นไส้ขึ้นมา “ค่อยๆสิว่ะ!!”ไอพอร์ชหันมาดุผมและมันก็กดอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ของมัน ผมก็นั่งมองมันไปพลางสูดยาดมไปด้วยอีกมือก็นวดขมับตัวเองเบาๆเพื่อให้อาการเวียนหัวของผม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04หยุดเสือ ตอนที่92
บ้านพักของอลิซบนดอยสูงที่ห่างไกลความเจริญ05:00น.อลิซ อลิศา...“อื้อออ”ฉันครางขึ้นเล็กน้อยและบิดขี้เกียจไปมา และค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งออดดดด“หิวอะไรเวลานี้ล่ะคะลูกขา หนูรู้ไหมว่าม๊าน่ะกลัวผี”ฉันพูดกับลูกของฉันพลางเอามือลูบหน้าของตัวเองไปด้วย ฉันหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูก็ต้องเบะปากทำหน้าเศร้า เพิ่งจะตีห้าหิวข้าวซ่ะงั้น จะเดินไปหาคุณน้าก็เกรงใจเธอ จะลงไปข้างล่างก็กลัวจะเจอเข้ากับสิ่งลี้ลับ “เอ่อจริงสิ ฉันซื้อขนมมานี้หน่า”ฉันพูดขึ้นอย่างดีใจและนำไม้ขีดไฟจุดเข้าไปที่ตะเกียงเพื่อทำให้ห้องนี้สว่างขึ้นมา ฉันอยู่ที่นี้คนเดียวมาเป็นอาทิตย์ได้ยังไงเนี่ยแกะๆๆๆๆ“อื้ออ ของอร่อย^_^”ฉันพูดขึ้นอย่างดีใจที่ตอนนี้ฉันใช้จมูกสูดดมกลิ่นขนมปังข้างในยัดใส่สตอเบอร์รี่ของโปรดของฉันที่เพิ่งจะไปซื้อกับคุณน้ามาเมื่อวานที่ไปหาหมอ“กินแล้วนะคะ กินน่ะลูก นี้น่ะของชอบของม๊าเลยน่ะ ถ้าหนูเป็นผู้หญิงม๊าจะให้หนูชื่ออลิน จะได้เข้ากับชื่อของม๊า^_^”ฉันกัดขนมปังไปพลางพูดถึงชื่อลูกไปและทำหน้าฟินกับความอร่อยของขนมปังก้อนใหญ่ที่อยู่ในมือฉัน“ฮึ”เสียงหัวเราะของใครสักคนดังขึ้นเบาๆทำให้ฉันหยุดการกระทำในการกินขนมปังและหันไปทางต้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-04
บทล่าสุด
หยุดเสือ ตอนที่100(THE END)
“พี่เฮลนี้มันเกาะส่วนตัวเหรอคะ?”ฉันเมื่อมองไปรอบๆของหมู่เกาะนี้ก็ต้องร้องขึ้นอย่างตกใจเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่เฮลทันที เกาะนี้อยู่ห่างไกลจากเกาะอื่นๆและยังอยู่ตรงใจกลางของทะเลที่สวยงามที่นี้อีก บ้านหลังสวยงามนั้น ที่นี้ช่างน่าอยู่ซะเหลือเกิน มูลค่าของเกาะนี้น่าจะไม่ตำ่กว่าพันล้าน “ครับ เกาะส่วนตัวของพี่เองและพี่เพิ่งซื้อเมื่อเดือนที่เเล้ว ที่เราแต่งงานกัน พี่สั่งคนมาสร้างบ้านที่นี้เพื่อให้เป็นเรือนหอของเราสองคน^_^”พี่เฮลเอ่ยบอกฉันทันทีหลังจากที่เราทั้งคู่หยุดมองพื้นที่รอบๆบ้าน ฉันเอนตัวหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาและยื่นมือขึ้นไปโอบรอบคอของพี่เฮล “เกาะนี้เป็นของน้องอลิซครับ ชื่ออลิซเบลีซ^-^”พี่เฮลเอ่ยบอกฉัน และเราทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน “ที่จริงพี่เฮลไม่ได้มาเจรจาธุรกิจใช่ไหมคะ?”ฉันเออ่ยถามเขาไป พี่เฮลก็ยิ้มแหะๆให้ฉันและพยักหน้าหล่อไปให้ฉัน “ฟอดดด ฟอด ขอบคุณนะคะที่ใส่ใจคำพูดของอลิซและยังจะจดจำทุกรายละเอียดที่อลิซชอบ^_^”ฉันเขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มพี่เฮลทั้งสองข้าง ดวงตาของพี่เฮลเบิกโตขึ้น ฉันกลับมายืนดังเดิมและเอ่ยบอกเขา ฉันทราบซึ้งใจจริงๆที่เขาใส่ใจคำพูดของฉันและนู้ว่าฉันชอบอะไร บ้านที
หยุดเสือ ตอนที่99
ประเทศ เบลีซ ทะเลแคริบเบียน “น้องอลิซครับ มองกล้องหน่อยครับ”พี่เฮลที่ยืนถือกล้องที่คล้องคอเขาอยู่เอ่ยขึ้น ฉันจึงหันไปมองเขา แชะ “เมียใครเนี่ย สวยที่สุดเลย^_^”เสียงร่าเริงของพี่เฮลเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่วิ่งเข้ามานั่งเเนบชิดกับร่างกายของฉัน ฉันจึงเบี่ยงตัวและหันไปหาเขา“ไหนพี่เฮลบอกว่ามีเจรจาธุรกิจ?”ฉันเอ่ยถามข้อข้องใจของตัวเองออกไปทันที เพราะตอนนี้เราทั้งคู่กำลังเดินทางโดยสารเรือสปีชโบ๊ทเพื่อไปยังหมู่เกาะที่อยู่รอบๆของทะเลแคริบเบียนน่ะสิ ฉันก็เลยงงอยู่เนี่ย พี่เฮลถอดเเว่นกันแดดสีชาออกพร้อมกับยิ้มที่พิฆาตใจสุดๆมาให้ฉัน นับวันพี่เฮลยิ่งน่ารักน่าหยิกขึ้นไปทุกที อ้อนยิ่งกว่าลูกแมวเหมียวอีกน่ะ“ก็มีครับ แต่ต้องไปที่หมู่เกาะทางด้านนู้นนนนน่ะ”พี่เฮละอ่ยบอกฉันพลางชี้นิ้วไปที่เกาะน้อยๆที่ห่างออกไป ฉันก็มองตามปลายนิ้วของเขาไป“เห้อ ไกลจัง อลิซเริ่มเหนื่อยแล้วนะคะ”ฉันหันมาบอกพี่เฮลและเริ่มเอื้อมมือไปกอดเอวเขาและซุกใบหน้าไปซบกับแผงอกของสามีผู้น่ารักทันที สามีของฉันเขาก็โอบกอดร่างฉันและเอามือลูบศีรษะฉันเบาๆ สัมผัสอ่อนโอนและอบอุ่นของเขาทำให้ฉันค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า เราออกเดินทางจาก
หยุดเสือ ตอนที่98NC+
“งื้อออ เอาเมียทุกคืนยังหาว่าพี่ไม่สนใจอีกเหรอครับ แล้วถ้าแบบที่เขาเรียกว่าสนใจเนี่ยต้องเอาทุกเวลาเลยรึป่าวครับ^_^”นำ้เสียงเเละเเววตาเจ้าเล่ห์เริ่มส่องประกายวิบวับของเขา ทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันจึงเบะปากใส่เขาและเลิกสนใจเขาหันมาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมาช้อปปิ้งเสื้อผ้าให้ลูกฉันดีกว่า ที่เขาพูดมามันก็จริงนั้นแหละ ไม่ว่าพี่เฮลจะกลับดึกแค่ไหน ต้องมาแหย่ฉันที่นอนหลับอยู่ให้ตื่นทุกทีและเราก็เริ่มบรรเลงเพลงรักมอบความสุขให้กันและกันทุกคืน ตลอดเวลาที่เราแต่งงานกันมา เขาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาทำให้ฉันเจ็บใจ เขามีเเค่ฉันเพราะฉันส่งสายสืบให้ไปตามติดชีวิตเขา และสายสืบเพิ่งจะรายงานผลงานว่าพี่เฮลวันๆหนึ่งนั่งอยู่แต่โต๊ะทำงานกับกองเอกสารกองโต มือกุมขมับเพราะเครียดที่ไม่มีเวลาให้ฉัน กิจการของพี่เฮลเริ่มเติบโตขึ้นทุกวัน ตอนนี้บริษัทและโรงแรมของสามีฉัน โด่งดังไปทั่วโลกยอดเข้าพักในแต่ละเดือนก็ทะลุหนึ่งพันล้านบาททุกเดือนในทุกๆสาขา ลูกฉันจะต้องเกิดมาบนกองเงินกองทองแน่ๆมีแด๊ดดี้ขยันขนาดนี้“อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปเจรจาธุรกิจที่เบลีซ น้องอลิซไปกับพี่ได้ไหมครับ?”พี่เฮลพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงอ้อนๆฉันที่กำล
หยุดเสือ ตอนที่97
“ร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่เหรอ”ฉันที่เหลือบสายตาเห็นร้านนมสดเปิดใหม่และร้านถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ฉันจึงเปิดไฟเลี้ยวและเลี้ยวหัวรถเข้าจอดที่ร้านแห่งนี้ทันทีแต่ในจังหวะนั้น สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นร่างสูงของผู้ชายในชุดสูทสีดำที่คุ้นตาฉัน“พี่เฮล มาทำอะไรที่นี่?”ฉันพูดขึ้นเมื่อมองไปที่ป้ายของร้านดอกไม้ เขามาซื้อดอกไม้ไปให้ใคร “สันดานเดิมๆกลับมาเหรอ?”ฉันพูดขึ้นในจังหวะที่ฉันเห็นพี่เฮลยืนพูดคุยยิ้มหวานกับผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวนั้นเธอเองก็ยิ้มให้พี่เฮลอย่างมีความสุข ฉันกำหมัดแน่นมองทั้งคู่ที่พูดคุยกันกระหนุงกระหนิงพรึบ“หึ มาทำอะไรกันเหรอคะ!!!”ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของคนสองคนนี้ได้ยังไง พี่เฮลมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจผู้หญิงคนนั้นก็มองมาที่ฉันและยิ้มแหย่ๆมาให้ฉัน“น้องอลิซ มาได้ไงครับ ออกมาทำไมเดี๋ยวไม่สบายน่ะ!”พี่เฮลรีบเดินเข้ามาหาฉันและเขากำลังจะเอื้อมมือมาจับตัวฉัน แต่ฉันเหวี่ยงตัวหลบทำให้เขาจับตัวฉันไม่โดน“คุณอลิซเหรอคะ?”ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามขึ้นพี่เฮลก็มองหน้าฉันสลับกับหน้าผู้หญิงคนนั้น“ใช่ครับ นี้คุณอลิศาภรรยาของผมเอง”พี่เฮลเดินมายืนข้างฉันและผายมือมาที่ฉันเพื่
หยุดเสือ ตอนที่96
1เดือนต่อมาบ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์14:30น.อลิซ อลิศา...“เป็นไงมึง เมื่อคืนหนักป่ะ?”เสียงหวานของฮันนี่เอ่ยถามฉันดังมาแต่ไกล ฉันจึงหันกลับไปมองหน้ามันพร้อมกับเบะปากมองบนใส่มัน สภาพมันเหมือนคนอดหลับอดนอนเหนื่อยล้าเหมือนฉันนี้แหละ มันเพิ่งจะเดินกลับมาจากบ้านพี่รามน่ะ บ้านพี่รามอยู่ข้างๆบ้านของฮันนี่นี้แหละ ฉันกับพี่เฮลแต่งงานกันแล้ว งานเเต่งของเราสองคนถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่สมกับฐานะทางบ้านของเราทั้งคู่ งานเช้าเราจัดกันที่บ้านฉันและงานหมั้นและงานแต่งสวมแหวนเราจัดกันตอนเช้าพร้อมกันเลยและตอนมืดเราไปกินเลี้ยงกันที่โรงแรมหรูในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์กัน มี๊กับแด๊ดของพี่เฮลท่านใจดีมากรักและเอ็นดูฉัน มี๊ของพี่เฮลมองจะเห่อๆๆหลานลูกในท้องฉันมากเลย ทำเฟื้องฟ้าของฉันก็แอบกระซิบวันที่มี๊กับแด๊ดของพี่เฮลและพี่เฮลพากันไปสู่ขอฉันที่บ้านของฉัน ม๊าฉันบอกว่าผู้ชายคนนี้แหละที่มารอที่บ้านฉันทุกเช้าเมื่อตอนที่ฉันเข้าไปดูงานในบริษัทคนที่หล่อๆๆที่ม๊าฉันชมก็คือพี่เฮลนี้แหละ แหละที่สำคัญน่ะพี่เฮลน่ะประจบประแจงม๊าฉันจนม๊าฉันหลงพี่เฮลไปอีกคนแล้วอ่ะ“หนักคงจะสู้ของมึงไม่ได้ มองท่าเดินเหมือนขาอ่อนหมดแรง”ฉันพูดด้วยนำ้เสียง
หยุดเสือ ตอนที่95
พี่เฮลเดินเข้ามาหาฉัน ฉันก็ลุกขึ้นยืน“น้องอลิซพูดจริงเหรอครับ?”พี่เฮงเดินทาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันและเอ่ยถามฉัน นำ้เสียงของเขาช่างตื่นเต้นและดีใจใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเขาตอนนี้มันกลับทำให้ฉันลืมความผิดของเขาที่เคยทำให้ฉันร้องไห้เสียใจกับเรื่องเดิมๆไม่รู้กี่หนหดหายไปหมดเลย“ค่ะ ทำไมพี่เฮลถึงไม่บอกอลิซล่ะคะ ว่าพี่เฮลคือพี่ชายคนนั้น”ฉันเอ่ยถามเขาไปในจังหวะที่พี่เฮลยื่นมือของเชามาจับมือฉันไปกุมไว้ข้างหนึ่ง“พี่ไม่รู้ว่าหนูยังรอพี่”เขาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆพลางก้มหน้าลง ฉันจึงยิ้มขึ้นและเอื้อมมือไปกุมโครงแก้มของพี่เฮลพลางยกใบหน้าของเขาให้กลับมามองสบตากับฉัน“ทำไมจะไม่รอล่ะคะ ก็เราสัญญากันไว้แล้วหนิ^_^”ฉันพูดขึ้นพี่เฮลเบิกตาโตมองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ สงสัยเขาจะจำไม่ได้ ฉันเองก็จำไม่ได้เพียงแต่ว่าฉันเอารูปถ่ายทั้งสองใบมาเรียงต่อกันและพลิกด้านหลังดูก็พบข้อความตัวหนังสือที่ถูกเขียนด้วยดินสอสีดำตัวสะอดาเรียบร้อยแต่ไม่ค่อยสวยเหมือนรายมือของผู้ชาย“สักวันเราจะเป็นแฟนกันสัญญาน่ะ”ฉันพูดขึ้นและหยิบรูปถ่ายทั้งสองใบที่ฉันถือมาด้วยให้พี่เฮลดู พี่เฮลก็มองรูปถ่ายทั้งสองใบสลับกับหน้าฉัน“ลองต่อกันและพ
หยุดเสือ ตอนที่94
12:00น.นำ้ตกอลิซ อลิศา...ซึบ จุ๋ม “เขามาทำอะไรน่ะ?”ฉันที่เดินหาพี่เฮลจนขึ้นมาที่นำ้ตกก็ต้องตกใจปนแปลกใจกับแผ่นหลังของผู้ชายที่คุ้นเคยตรงสะพานนั้น เขากำลังขยี้อะไรอยู่สักอย่างเสื้อผ้าที่เขาใส่คือชุดหม้อฮ้อมสีนำ้เงินและกางเกงขาก๊วยสีนำ้เงินเช่นเดียวกัน“ซักผ้าเหรอ?”ฉันมองไปที่กะละมังสองลูกที่วางอยู่บนสะพานไม้ที่ชาวบ้านมาทำกันไว้เพื่อเวลามาซักผ้าที่นี้จะได้สะดวกปกติคุณน้าเป็นคนซักผ้าให้ฉันน่ะ“พี่เฮลคะ!”ฉันตะโกนเรียกพี่เฮล ที่ตอนนี้เขากำลังนั่งเอามือปาดเหงื่อตัวเองอยู่เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นตามใบหน้าหล่อของเขาใบหน้าซีดและริมฝีปากซีดๆหันหน้ามามองฉันทันทีที่ได้ยินเสียงฉันที่ตะโกนเรียกเขา“น้องอลิซอย่าเดินมาตรงนี้น่ะครับ พื้นมันลื่นหนูกลับไปรอพี่ที่บ้านก่อนนะครับ แดงร้อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอาน่ะ”พี่เฮงเอ่ยพูดบอกฉันทั้งแววตาและน้ำเสียงของเขาสื่อถึงความเป็นห่วงได้อย่างชัดเจน ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านำ้ตาของฉันมันกำลังจะไหลออกมา“พี่เฮลมาซักผ้าให้อลิซทำไมคะ?”ฉันเอ่ยถามเขากลับไปและเริ่มส่องสายตามองหาที่ร่มๆเพื่อจะเดินเข้าไปเพราะตอนนี้ฉันเริ่มร้อนขึ้นมาแล้วสิ“พี่อยากจะทำอะไรให้น้องอลิซมั่งน่ะครั
หยุดเสือ ตอนที่93
“ก็ได้ค่ะ!!”ฉันพูดบอกเขาพลางจับมือของเขาให้ปล่อยแขนฉันและฉันก็เดินขึ้นไปนอนบนที่นอนพี่เฮลก็ยืนยิ้มให้ฉัน “รีบไปทำสิคะ อลิซหิวจนจะกินหัวพี่เฮลได้อยู่แล้วเนี่ย!”ฉันตะโกนใส่เขาพลางทำตาดุๆใส่ “ครับๆๆไปเดี๋ยวนี้ครับ”พี่เฮลรีบรนรานเดินผิดเดินถูกและรีบเปิดประตูวิ่งลงบันไดบ้านไป ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาหัวเราะๆเบากับท่าทางของเขา และฉันก็ยื่นมือไปลูบหน้าที่แลนราบท้องของตัวเอง “ป่ะป๊าเขาจะรักแม่จริงๆรึป่าวคะลูก?”ฉันเหลือบตามองไปยังหน้าท้องของฉันพลางเอ่ยพูดคุยปรับทุกข์และถามเขา บางทีตอนนี้ฉันกำลังจะเป็นแม่คนแล้ว ฉันควรจะคิด คิดเยอะๆเพราะฉันไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว 07:00น. “ฟอดดดด ฟอดดดด”สัมผัสหนักๆกดลงมาบนแก้มทั้งสองข้างของฉัน “อื้อออ อย่ายุ่งคนกำลังนอนอยู่!!”ฉันบ่นไปอย่างหงุดหงิดพลางผลิกตัวหันมานอนตะแคงแทน พรึบ “อื้อออ”ฉันครวญครางขึ้นอย่างขัดใจเมื่อมีมือหนาโอบกอดเอวของฉันแผ่นหลังของฉันไปกระทบเข้ากับแผงอกสุดเเกร่งของใครสักคนแต่ตอนนี้ความง่วงของฉันมันไม่สามารถทำให้ฉันลืมตามามองหน้าเขาได้ เห็นไหมล่ะฉันบอกแล้วว่าตอนนี้น่ะฉันขี้เซาเป็นอันดับสองอ่ะ เพราะอันดับหนึ่งคือเรื่องกิน “พี่คิดถึงหนูแ
หยุดเสือ ตอนที่92
บ้านพักของอลิซบนดอยสูงที่ห่างไกลความเจริญ05:00น.อลิซ อลิศา...“อื้อออ”ฉันครางขึ้นเล็กน้อยและบิดขี้เกียจไปมา และค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งออดดดด“หิวอะไรเวลานี้ล่ะคะลูกขา หนูรู้ไหมว่าม๊าน่ะกลัวผี”ฉันพูดกับลูกของฉันพลางเอามือลูบหน้าของตัวเองไปด้วย ฉันหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูก็ต้องเบะปากทำหน้าเศร้า เพิ่งจะตีห้าหิวข้าวซ่ะงั้น จะเดินไปหาคุณน้าก็เกรงใจเธอ จะลงไปข้างล่างก็กลัวจะเจอเข้ากับสิ่งลี้ลับ “เอ่อจริงสิ ฉันซื้อขนมมานี้หน่า”ฉันพูดขึ้นอย่างดีใจและนำไม้ขีดไฟจุดเข้าไปที่ตะเกียงเพื่อทำให้ห้องนี้สว่างขึ้นมา ฉันอยู่ที่นี้คนเดียวมาเป็นอาทิตย์ได้ยังไงเนี่ยแกะๆๆๆๆ“อื้ออ ของอร่อย^_^”ฉันพูดขึ้นอย่างดีใจที่ตอนนี้ฉันใช้จมูกสูดดมกลิ่นขนมปังข้างในยัดใส่สตอเบอร์รี่ของโปรดของฉันที่เพิ่งจะไปซื้อกับคุณน้ามาเมื่อวานที่ไปหาหมอ“กินแล้วนะคะ กินน่ะลูก นี้น่ะของชอบของม๊าเลยน่ะ ถ้าหนูเป็นผู้หญิงม๊าจะให้หนูชื่ออลิน จะได้เข้ากับชื่อของม๊า^_^”ฉันกัดขนมปังไปพลางพูดถึงชื่อลูกไปและทำหน้าฟินกับความอร่อยของขนมปังก้อนใหญ่ที่อยู่ในมือฉัน“ฮึ”เสียงหัวเราะของใครสักคนดังขึ้นเบาๆทำให้ฉันหยุดการกระทำในการกินขนมปังและหันไปทางต้น
