22:30น.อลิซ อลิศา...“น้องอลิซครับ!”เสียงเรียกของผู้ชายเอ่ยเรียกฉันในขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดบ้านพักมาเพราะฉันไปเดินเล่นริมทะเลมา“มีอะไรคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่ผู้ชายเพื่อนของพี่เฮลไป รู้สึกว่าน่าจะชื่อพี่พอร์ชมั้ง เขามีสีหน้าที่รำบากใจ“ช่วยไปดูไอเฮลทีจะได้ไหมครับ?”“แล้วทำไมต้องเป็นอลิซ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยความไม่เข้าใจ คนอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องเป็นฉัน“มันเอาแต่เพ้อเรียกหาแต่น้องอลิซน่ะสิครับ”เขาบอกฉันด่วยสีหน้าจริงจัง และดูเหมือนเขาจะไม่ได้โกหก“ช่วยเพื่อนพี่สักนิดนะครับ พี่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย”เขาบอกฉันด้วยท่าทางรีบร้อน ฉันจึงพยักหน้ารับเขาและเดินนำหน้าเขาไปที่ลานหน้าบ้านที่จัดปาตี้ ก็เห็นผู้ชายเปลือยท่อนบนสวมกางเกงขาสั่นนอนราบไปกับพื้นปูน เขานอนพูดอะไรไม่รู้พึมพำๆคนเดียว ในมือถือขวดเหล้าราคาเเพงขึ้นกระดกเพียวๆและข้างๆตัวเขาก็มีขวดเหล้าเกลื่อนกล่านเต็มไปหมด“น้องอลิซ”เสียงของเขายังคงเรียกชื่อฉันมืออีกข้างก็ยื่นขึ้นสูงแกว่งไปแกว่งมาเหมือนหาอะไรสักอย่าง ทั้งๆที่สายตาของเขาหลับลงอยู่แท้ๆ ฉันเดินเข้าไปหาเขานั่งลงข้างๆตัวเขาและมองไปตามใบหน้าที่แดงกำ่จากพิษของแอลกอฮอล์ กล่ินเ
“พี่รักน้องอลิซนะ”อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงเบา เบามากจริงๆลอยเข้ามาในหูของฉันจากที่ไกลไกล ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันหูเเว่วหรือคิดมากจนเกิดจิตหลอนหลอกตัวเองไปเอง ฉันจึงตั้งสมาธิปล่อยให้เข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง และครั้งนี้ฉันก็สามารถเข้าสู้ห่วงนิทราได้จริงๆ “อื้ออออ”ฉันร้องขึ้นด้วยความเสียวตรงจุดอ่อนไหวและเริ่มเย็นไปทั้งร่างฉันไม่แน่ใจว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่าตัวของฉันเริ่มร้อนวูบวาบขึ้นฉันเป็นอะไร ฉันรีบลืมตาขึ้นทันทีและมองผ่านความมืดนั้น ฉันเห็นร่างของผู้ชายกำลังนั่งอยู่ข้างล่างตรงหว่างขาของฉัน เขาตับขาทั้งสองข้างของฉันอ้าออกจากกัน“ทะทำอะไร!”ฉันพูดขึ้น“เลิกกับมันซะ!!”เสียงที่คุ้นหูฉันเอ่ยขึ้น และฉันผิดอีกแล้ว ฉันเป็นคนโง่อีกแล้ว“ไม่เลิก!!!”ฉันตะโกนกลับไปเพราะฉันรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร และร่างของพี่เฮลก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปเปิดไฟ จนห้องนี้สว่างวาบขึ้นมา ทำให้ฉันตกใจกับภาพที่เห็น คือรอบๆตัวฉันมีกล้องตั้งขาอยู่ประมาณ5ตัวรอบทิศทุกมุม และตอนนี้ฉันไม่ได้นอนอยู่บนโซฟาแล้ว ฉันกับมานอนบนเตียงนอนขนาดใหญ่แทน“นายคิดที่จะทำอะไร?!”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงหวาดระแวง เขาหันมาแสยะยิ้มให้ฉ
แนะนำตัวละคร พระเอก ชื่อเล่นเฮล ชื่อจริง นายปรมะ รัตนบูรภาพิทักษ์ อายุ29ปี รูปหล่อพ่อรวย เจ้าของธุรกิจโรงแรมหรูระดับท็อปของประเทศในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์ควบตำแหน่งเจ้าของคลับH&H เจ้าชู้ กระล่อน ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า สาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลัง เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า แถมรวยโคตรๆๆ “เสือก็คือเสือ ไม่มีทางเป็นแมวเหมียวไปได้หรอกครับ น้องอลิซหึหึๆ” นางเอก ชื่อเล่น อลิซ ชื่อจริง นางสาวอลิศา ภัททกิจโภคิน อายุ25ปี สาวสวยหมวยตัวเล็ก สายลุย ห้าวๆ แมนๆ น่ารักมีความมั่นใจในตัวเองสูง สถานะไม่โสดเพราะมีคนของใจอยู่แล้ว “ก็แค่พี่ชายของเพื่อนนะคะ^-^” เพราะเหตุผลบางอย่างทำให้เธอต้องเข้าไปใกล้ชิดเขา จนทำให้เกิดความใกล้ชิดกลับกล่ายขึ้นเป็นบ่อเกิดแห่งความรัก แต่เสือก็คือเสือ จะหยุดแค่ลูกแมวน้อยได้อย่างนั้นเหรอ? ___________________________ ตอนที่1บริษัทสาขาใหญ่ รัตนบูรภาพิทักษ์15:00น.ห้องท่านประธาน...เฮล ปรมะ....“อื้อออ คุณเฮลคะ จั๊กจี้คะ”“ฟอดด จุ๊ฟฟฟ อื้อ ก็ทำพี่กลับบ้างสิครับ^_^”ผมบอกคนได้ร่างด้วยนำ้เสียงแหบพร่า เราสองคนกำลังทำกิจกรรมออกกำลังกายอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของผมที
“พร้อมแล้วหนิครับ^_^”ผมเอ่ยบอกเธอพลางทำหน้าตาเจ้าเล่ห์เพราะผมเอานิ้วเรียวของผมไปถูไถความเป็นสาวของเธอที่ตอนนี้ชุ่มแฉะพร้อมสู้รบกับผมแล้วล่ะครับ“อื้ออออ พี่เฮลคะเสียวค่ะ อร๊ายยยยยย”แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะร่างบางร้องครวญครางเมื่อผมได้ใช้ปลายนิ้วแหวกว่ายเล่นกับช่องทางรักของเธอจนร่างกายของเธอกระตุกเกร็งปล่อยนำ้หวานออกมาเลอะเต็มง่ามนิ้วมือของผม “อื้ออออ เสร็จแล้วเหรอครับคนสวย^_^”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเธอและเอ่ยถามเธอด้วยนำ้เสียงหวาน ร่างบางก้มหน้าลงมามองผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม “นำ้หวานทนไม่ไหวแล้วคะ พี่เฮล”เธอบอกผมพลางค่อยๆถ่อยหลังเข้าไปนั่งลงบนโซฟาตัวแพง แล้วค่อยๆยกขาทั้งสองข้างขึ้นเผยความเป็นสาวที่พร้อมสู้รบสู้สายตาของผม ผมมองเธอและกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นแล้วค่อยๆเดินเข้าไปย่อตัวลงตรงหว่างขาของเธอ พร้อมกับจับความเป็นชายของผมจ่อไปที่ใจกลางความเป็นสาวของเธอที่ชุ่มแฉะเบ่งบาน ผมก้มลงไปมองจุดเชื่อมต่อของเธอและผม ผมอยากจะลองเปิดซองผู้หญิงดูสักครั้งจัง ผมสัญญาเลยอ่ะ ถ้าผมได้เปิดซิงผู้หญิงผมจะไม่สวมถุงป้องกัน ผมจะเสียบสด“จะเข้าแล้วนะครับคนสวย^-^”ผมบอกเธอ แล้วไม่รอคำตอบจากร่างบางผมจับขาทั้งสองข้างของเธออ้าออก
“เบาไม่ได้หรอกครับหึๆๆๆ”ผมเอ่ยบอกเธอไป และยิ่งเพิ่มแรงเอวให้มากกว่าเดิม จนร่างบางสั่นกระตุกเกร็งไปหลายรอบในขณะที่ผมยังคงไปไม่ถึงจุดความสุขพั่บ พั่บ พั่บ ตั๊บ ตั๊บติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดตึ๋งงงงงงงงงงงงงงงงง“ใครวะเเม่ง!!!”ผมสถบขึ้นอย่างหงุดหงิด แม่งเวลาทั้งวันเสือกไม่โทร เสือกมาโทรเวลาความสุขกูตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ“อื้ออออออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”ร่างบางครางกระเส่าเมื่อผมกระเเทกความเป็นชายเข้าออกช่องทางรักของเธออย่างหนักหน่วงและเป็นจังหวะ หน้าอกหน้าใจทั้งสองตู้มกระเพื่อมขึ้นลงตามเเรงกระเเทกของผม จนผมอดใจไม่ไหวต้องเอื้อมมือขึ้นไปบีบคลึงทั้งสองเต้าของเธอ “อื้อออออออออ จ๊วฟฟฟฟ จ๊วฟฟฟฟแผล๊บ แปล๊บ”ผมก้มหน้าลงไปฟัดเต้าอู้มๆทั้งสองเต้าพลางดูดดึงยอดอกสีนำ้ตาลนั้นอย่างมันส์เขี้ยว “อื้อออ อย่ากัดสิคะ นำ้หวานเจ็บ”ร่างบางงอแงเมื่อผมขบฟันลงไปหยอกเย้ากับยอดอกของเธอ แต่ผมไม่ได้สนใจเสียงของเธอยังคงดูดดึงยอดอกอย่างหมั้นเขี้ยว ส่วนท่อนร่างผมก็กระแทกใส่ช่องทางรักของเธออย่างไม่ยั้งเหมือนกันพั่บๆๆ พั่บๆๆๆๆๆ ตั่บๆๆๆๆๆ“อื้ออออ นำ้หวานไม่ไหวแล้วค่าาาอื้ออออออร๊ายยยยย”ตั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พั่บๆๆๆๆๆๆผมเร่งจังหวะเเรงขึ้นเพื่
โรงพยาบาล SA11:45น.อลิซ อลิศา....เชิญคุณอลิศาที่ห้องตรวจ1ค่ะ”“ค่า^_^”ฉันขานรับนางพยาบาลแล้วรีบลุกขึ้นยืนจัดชุดกระโปรงสีขาวยาวถึงหัวเข่าแขนตุ๊กตาพร้อมกับจัดทรงผมให้เรียบร้อยแล้วเอื้อมมือลงไปหยิบกระเป๋าข้าวกล่องสีชมพูหวานแหววที่ฉันทำเองขึ้นมาถือแล้วค่อยๆเดินแบบนางสาวไทยเข้าไปยังห้องตรวจ“นายเเพทย์ คณาธิป ฤาฉัตรชัย”“อื้ออออออ”ฉันอ่านชื่อนายแพทย์หน้าห้องตรวจหมายเลขหนึ่งแล้วยืนบิดตัวไปมาพลางยิ้มกว้างขึ้น จะได้เจอคุณหมอสุดหล่อแล้วดีใจจัง^~^แอ๊ดดดดดดด“สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ”เสียงคุณหมอนุ่มนวลชวนน่าหลงใหลเอ่ยชวนฉันให้นั่งลงเมื่อฉันเปิดประตูห้องตรวจของคุณหมอเข้ามาแต่เขายังไม่ได้เงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมามองหน้าฉัน ฉันอมยิ้มขึ้นเมื่อมองไปที่ใบหน้าขาวใสของผู้ชายในเสื้อกราวสีขาวเขานั่งพิมพ์อะไรสักอย่างดวงตาจ้องมองไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยม เป็นแบบนี้ประจำที่ฉันเปิดประตูห้องตรวจเข้ามาแล้วเจอเขา กรอบแว่นตาสีดำไม่ได้ช่วยบดบังความหล่อของหมอกรูฟได้เลย“สวัสดีค่ะ คุณหมอ^_^”ฉันเดินเข้าไปนั่งที่นั่งตรงหน้าของหมอกรูฟและเอ่ยกล่าวคำทักทายเขาพร้อมยกมือขึ้นไหว้ หมอกรูฟเงยหน้าขึ้นมามองฉันพร้อมกับยกมือขึ้
22:30น. โรงแรมDS “นี่อีลิซ มันจะไม่โป๊เกินไปเหรอว่ะ”แซนนี้รั้งแขนฉันไว้ตอนที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในงาน แต่ก็ต้องหยุดชะงักหันกลับไปมองแรงใส่แซนนี้เพื่อนสนิทสุดเยิ้มของฉันเองที่จริงฉันเป็นคนมีเพื่อนเยอะมากแต่สนิทที่สุดคงมีแซนนี้แล้วก็ฮันนี่แหละ “ไม่โป๊หรอกมึง มึงดูใครๆเขาก็ใส่กัน”ฉันชี้นิ้วเข้าไปในงานที่มีผู้หญิงผู้ชายพากันเดินกอดก่ายกันในชุดว่ายนำ้สุดโป๊ ฉันอยู่ในชุดทูพีชสีดำคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว ส่วนแซนนี้มันอยู่ในชุดทูพีชสีขาวเข้ากับหุ่นของมันดีเหมือนกันนั้นแหละ “เออ เอากับมันสิ นี้มึงชอบพี่หมอกรูฟของมึงมากเลยเหรอว่ะ”แซนนี้เอ่ยถามฉัน ฉันก็หันไปมองหน้ามันพร้อมกับก้มหน้าลงไปใกล้ๆหน้ามัน“ป่ะป๊าของลูกกู เข้าใจป่ะ”ฉันบอกมันเสร็จก็สบัดผมสั้นของฉันใส่มันและถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของฉันทิ้งลงพื้นและรีบดึงแขนมันเดินเข้าไปในงานทันที“คนเยอะมาก พี่หมอกรูฟอยู่ไหน”ฉันพึมพำกับตัวเองและเริ่มส่องสายตามองหาร่างของคนที่ฉันกำลังตามหาอยู่ และสายตาของฉันก็ไปสดุดเข้ากับผู้ชายในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์แผงอกสุดลำ่ที่ขาวนวลน่าสัมผัสใส่เพียงแค่กางเกงขาสั้นสีฟ้ารองเท้าแตะกำลังยืนกระดกแก้วเหล้าในมืออยู่อีกมือหนึ่
"หึๆๆเฮียกล้ามากที่กล้าหลอกอลิซ!”ฉันเอ่ยบอกเฮียเคไปพลางกระชากแขนเขาให้เดินออกมาจากชนหมู่มากนั้น ไปหาที่ลับตาและปลอดผู้คนคุยกันเพื่อฉันจะได้จัดการเฮียได้ง่ายๆยังไงล่ะ“เดี๋ยวก่อนจ๊ะ อลิซจ๋า ดื่มนำ้เย็นๆก่อนนะ เผื่ออารมณ์จะได้เย็นลง”เมื่อฉันพาเฮียเคเดินมาในที่ห่างไกลผู้คนฉันที่กำลังยืนหอบด้วยความเหนื่อยก็ถูกเฮียเคยื่นแก้วใสใส่น้ำสีฟ้าส่งมาให้ฉันดื่ม“อลิซไม่ดื่ม!”“โห้อลิซ เฮียแค่หลอกเราเล่นนิดๆหน่อยๆเองนะ อย่าซีเรียสสิคะคนดี”เฮียเคเห็นว่าฉันโกรธเขามากจึงใช้ลูกอ้อนเข้าประจบฉันทันทีเฮียทำหน้าใสซื่อใส่ฉัน“นิดๆหน่อยๆเองเหรอคะ 3เดือนเนี่ยน่ะ นิดๆหน่อยๆของเฮียอ่ะ!”ฉันขึ้นเสียงใส่เฮียเคจนเฮียเคสะดุ้งสุดตัว ใครๆก็รู้ว่าถ้าฉันโมโหล่ะก็สิ่งที่อยู่รอบๆตัวฉันจะต้องเละเเน่ๆ“นี้จ๊ะอลิซ อลิซดื่มนี้หน่อยน่ะ เพื่อจะได้มีเสียงด่าเฮียต่อยังไงล่ะ เฮียจะยืนให้อลิซด่าเฮียทั้งคืนเลยครับ ดื่มนะครับนะนะ”เฮียเคพยายามเกลี้ยกล่อมฉันให้ฉันดื่ม ฉันที่กำลังคอแห้งก็เลยรับแก้วนำ้สีฟ้ามีจากเฮีย“หมดแก้วเลยจ๊ะ จะได้มีแรงด่าเฮียเยอะๆไง”ฉันกระดกแก้วเหล้าในมือหมดแก้วตามคำบอกของเฮียเคเพราะฉันจะด่าอีเฮียมันทั้งคืนแน่ๆเผลอๆ
“พี่รักน้องอลิซนะ”อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงเบา เบามากจริงๆลอยเข้ามาในหูของฉันจากที่ไกลไกล ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันหูเเว่วหรือคิดมากจนเกิดจิตหลอนหลอกตัวเองไปเอง ฉันจึงตั้งสมาธิปล่อยให้เข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง และครั้งนี้ฉันก็สามารถเข้าสู้ห่วงนิทราได้จริงๆ “อื้ออออ”ฉันร้องขึ้นด้วยความเสียวตรงจุดอ่อนไหวและเริ่มเย็นไปทั้งร่างฉันไม่แน่ใจว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่าตัวของฉันเริ่มร้อนวูบวาบขึ้นฉันเป็นอะไร ฉันรีบลืมตาขึ้นทันทีและมองผ่านความมืดนั้น ฉันเห็นร่างของผู้ชายกำลังนั่งอยู่ข้างล่างตรงหว่างขาของฉัน เขาตับขาทั้งสองข้างของฉันอ้าออกจากกัน“ทะทำอะไร!”ฉันพูดขึ้น“เลิกกับมันซะ!!”เสียงที่คุ้นหูฉันเอ่ยขึ้น และฉันผิดอีกแล้ว ฉันเป็นคนโง่อีกแล้ว“ไม่เลิก!!!”ฉันตะโกนกลับไปเพราะฉันรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร และร่างของพี่เฮลก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปเปิดไฟ จนห้องนี้สว่างวาบขึ้นมา ทำให้ฉันตกใจกับภาพที่เห็น คือรอบๆตัวฉันมีกล้องตั้งขาอยู่ประมาณ5ตัวรอบทิศทุกมุม และตอนนี้ฉันไม่ได้นอนอยู่บนโซฟาแล้ว ฉันกับมานอนบนเตียงนอนขนาดใหญ่แทน“นายคิดที่จะทำอะไร?!”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงหวาดระแวง เขาหันมาแสยะยิ้มให้ฉ
22:30น.อลิซ อลิศา...“น้องอลิซครับ!”เสียงเรียกของผู้ชายเอ่ยเรียกฉันในขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดบ้านพักมาเพราะฉันไปเดินเล่นริมทะเลมา“มีอะไรคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่ผู้ชายเพื่อนของพี่เฮลไป รู้สึกว่าน่าจะชื่อพี่พอร์ชมั้ง เขามีสีหน้าที่รำบากใจ“ช่วยไปดูไอเฮลทีจะได้ไหมครับ?”“แล้วทำไมต้องเป็นอลิซ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยความไม่เข้าใจ คนอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องเป็นฉัน“มันเอาแต่เพ้อเรียกหาแต่น้องอลิซน่ะสิครับ”เขาบอกฉันด่วยสีหน้าจริงจัง และดูเหมือนเขาจะไม่ได้โกหก“ช่วยเพื่อนพี่สักนิดนะครับ พี่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย”เขาบอกฉันด้วยท่าทางรีบร้อน ฉันจึงพยักหน้ารับเขาและเดินนำหน้าเขาไปที่ลานหน้าบ้านที่จัดปาตี้ ก็เห็นผู้ชายเปลือยท่อนบนสวมกางเกงขาสั่นนอนราบไปกับพื้นปูน เขานอนพูดอะไรไม่รู้พึมพำๆคนเดียว ในมือถือขวดเหล้าราคาเเพงขึ้นกระดกเพียวๆและข้างๆตัวเขาก็มีขวดเหล้าเกลื่อนกล่านเต็มไปหมด“น้องอลิซ”เสียงของเขายังคงเรียกชื่อฉันมืออีกข้างก็ยื่นขึ้นสูงแกว่งไปแกว่งมาเหมือนหาอะไรสักอย่าง ทั้งๆที่สายตาของเขาหลับลงอยู่แท้ๆ ฉันเดินเข้าไปหาเขานั่งลงข้างๆตัวเขาและมองไปตามใบหน้าที่แดงกำ่จากพิษของแอลกอฮอล์ กล่ินเ
“พี่ราเชนทร์โทรมาเดี๋ยวกูมาน่ะ”ฉันที่ดูโทรศัพท์ว่าใครโทรมาก็เอ่ยบอกฮันนี่มันก็พยักหน้ารับรู้สีหน้ามันก็ไม่ค่อยดีแต่ฉันยังไม่อยากถามมันตอนนี้ ฉันรีบออกไปรับสายพี่ราเชนทร์ ก่อนที่ฉันกำลังจะเดินออกมาฉันก็ดั้นไปสบตากับพี่เฮลที่ยืนย่างกุ้งกับปลาอยู่มองมาทางฉันด้วยสายตาที่มันเศร้าจนฉันรู้สึกเจ็บตี๊ดที่หัวใจขึ้นมา “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ คุณชายราเชนทร์”ฉันที่ออกมานั่งอยู่ตรงระเบียงห่างไกลเสียงเพลงก็กดรับสายพี่ราเชนทร์ทันที(สวัสดีครับ คุณหนูอลิซเด็กดื้อ!)“งื้อออ เค้าขอโทษ เค้าลืม”ฉันรีบทำนำ้เสียงออดอ้อนใส่ปลายสายทันที เพราะฉันลืมโทรไปบอกเขาน่ะสิว่าฉันน่ะถึงแล้ว และที่สำคัญฉันถึงตั้งแต่บ่ายแล้วน่ะ(ลืมหรือพี่ไม่เคยสำคัญ?)นำ้เสียงของพี่ราเชนทร์เอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงขำๆฉันรู้ว่าเขาพูดเล่น “สำคัญสิค่ะสำคัญ สำคัญมากกกกกก”ฉันก็พูดยี้ยวนกวนประสาทพี่ราเชนทร์ไป ปลายสายก็หัวเราะคิกคักขอบใจใหญ่(ถึงนานรึยังครับ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วง)“ขอโทษค่ะ ถึงตั้งแต่บ่ายแล้ว แล้วพี่ราเชนทร์ล่ะคะถึงนานรึยัง?”(เพิ่งถึงครับ และกำลังจะออกไปทานข้าวกับลูกค้าแล้วนะครับ)“อ้อค่ะ งั้นพี่ราเชนทร์ไปทานข้าวเถอะคะ เพราะอลิซกำลังจะกิ
ตลาดริมหาดทะเลต่างจังหวัดอลิซ อลิศา...“อืมมม อร่อยมากค่ะ^_^”ฉันกัดกินปลาหมึกย่างนำ้จิ้มรสเด็ดอย่างเอร็ดอร่อย “อร่อยจริงๆครับ^_^”พี่เฮลที่ยืนกินปลาหมึกอยู่ข้างๆฉันก็มองหน้าฉันและพูดขึ้น พอพูดดีด้วยหน่อยทำเป็นได้ใจ ตีซี้เลยน่ะ“ขอบคุณนะครับ^_^”พี่เฮลพูดขึ้น ตอนนี้พวกเรามาเดินเล่นกันพอดีฉันเห็นร้านปลาหมึกย่างเลยชวนเขามา เพราะฉันจะทำให้เขาเห็นว่าฉันไม่ได้แคร์หรือรู้สึกอะไรกับเขา ในเมื่อเขาขอที่จะเป็นพี่ชายของฉัน ฉันก็ยินดีที่จะให้เขาเป็น“ขอบคุณอะไรคะ?”“ก็ที่น้องอลิซทำตามที่พี่ขอร้อง เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมครับ?”เขาเอ่ยถามฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าเขา“เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมแบบตอนนั้นคงไม่ได้ อลิซคงจะให้พี่เฮลได้แค่ในสถานะ พี่ชาย”ฉันบอกเขาไป ใบหน้าของเขาเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันแต่เป็นรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มขึ้นมามาก“ครับ แค่พี่ชายก็ดีพอแล้วที่พี่จะได้รับมัน”เขาบอกฉันและหันข้างให้ฉัน ฉันจึงเบนตัวไปมองทางฮันนี่เพราะตอนนี้พี่รามเดินมาสบทบกับพวกเราสองคนแล้ว แล้วเขาก็พูดคุยพลางกินปลาหมึกย่างกับพี่เฮลไปด้วย"ฮันนี่ๆๆๆ!!มานี้เร็วมากินปลาหมึกเร็วสิเดี๋ยวพี่เฮลกินหมด”ฉันตะ
“ไปได้เลยครับลุง”พี่เฮลหันไปสั่งคุณลุงคนขับรถ “ครับคุณเฮล”คุณลุงคนขับรถขานรับคำสั่งคุณเฮลและเคลื่อนล้อรถออกมาจากบ้านของฮันนี่ “ไอรามไหนๆๆมึงก็ไม่มีคนข้างๆๆกายมึงแล้วเผอิญว่ากูเอาสาวมาเพื่อไอเฮลแต่มันไม่เอางั้นกูให้มึงคนหนึ่ง"พอรถเคลื่อนมาได้สักพักเสียงอันคุ้นหูจากผู้ชายคนที่นั่งเบาะข้างหลังฉันก็ดังขึ้น ทำให้พี่เฮลหันมามองหน้าฉันทันที แต่ฉันทำเป็นไม่สนใจเขาหันไปหน้าไปมองหน้าฮันนี่แทนและเอามือไปตบไหล่มันเบาๆเพื่อให้กำลังใจมัน อีนี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีช่างไม่สงสัยกูกับพี่ชายมึงเลยน่ะเนี่ย “กูโอเครๆๆ”มีนพยักหน้ารับฉันพลางยิ้มน้อยๆให้ฉันเพื่อบอกว่ามีนไหวจริงๆ “กูไม่ชอบผู้หญิงสำส่อน!!”เสียงพี่รามตอบขึ้นมา ทำให้อีฮันนี่มันยิ้มขึ้นอย่างสะใจ ฉันจึงหันไปมองหน้ามัน ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆพี่รามต้องมีใจให้ฮันนี่แต่ๆและเขาไม่ใช่เสืออย่างเพื่อนๆเขาแน่นอน พวกเพื่อนๆของพี่เฮลพูดอะไรกันอยู่อีกพัก ฉันก็ขี้เกียจฟังหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบฟังเพลงตลอดเวลาที่ฉันนั่งอยู่เหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจับมองตลอด “พี่ราเชนทร์หล่อกว่าพี่ไฟท์แฟนอีแซนนี้ป่ะ”อยู่ๆฮันนี่ก็สกิดไหล่ฉันพร้อมดึงหูฟังข้างหนึ่งออกไปและเอ่ยถามฉันเสียงไม
วันเดินทาง...บ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์อลิซ อลิศา....“ขอบคุณนะคะที่มาส่งอลิซ^_^”ฉันเอ่ยบอกพี่ราเชนทร์ไป ที่ตอนนี้เขากำลังจะลากกระเป๋าเดินทางของฉันอยู่“เดี๋ยวอลิซลากไปเองค่ะ พี่ราเชนทร์มีไฟท์บินหนิคะ เป็นถึงผู้บริหารต้องไปให้ตรงเวลานะคะ อย่าดื้อค่ะ!”ฉันบอกพี่ราเชนทร์ไปพลางเดินเข้าไปแย่งกระเป๋าลากของฉันมาจับไว้และเอ่ยบอกเขา ที่จริงฉันชวนเขาไปด้วยเเต่บังเอิญว่าพี่ราเชนทร์มีประชุมที่กระบี่ในวันพรุ่งนี้และวันนี้เขาต้องออกเดินทางเหมือนกันเขาเลยไปกับฉันไม่ได้“ก็ได้ครับ คุณผู้หญิง^_^”พี่ราเชนทร์ยิ้มให้ฉันพลางเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ เขามักจะเรียกฉันแบบนี้แหละ เราไปเที่ยวด้วยกัน ไปทานข้าวด้วยกันตลอดสองวันที่ผ่านมาเขาทำให้ฉันลืมความเจ็บปวดไปได้แต่เขาก็แทนที่ผู้ชายคนนั้นไม่จริงๆ“ดูแลตัวเองด้วยนะครับ อย่าให้เป็นหวัดน่ะ พี่เป็นห่วง”พี่ราเชนทร์เดินเข้ามาบอกฉันพลางขยี้ผมเล่น เขาเป็นคนน่ารัก คุยเก่งขยันและมีความเป็นผู้นำสูงมากเขาทำตัวเป็นพี่ชายกึงๆพ่อมากกว่าอ่ะ“ค่าาา พี่ราเชนทร์ก็ดูแลตัวเองดีๆๆนะคะอย่าทำงานหนักจนเกินไป ระวังจะปวดไมเกรนอีกนะคะ”ฉันบอกพี่ราเชนทร์ไปพลางยื่นมือทั้งสองข้างไปนวดขมับให้เขา เขาก็หั
“แฟนอย่างนั้นเหรอ นายกล้าพูดว่าเราเป็นแฟนกันอย่างนั้นเหรอ แล้วมีแฟนอยู่แล้วไปเอากับคนอื่นได้ยังไงว่ะ!!!”ฉันปี๊ดแตกระงับอารมณ์ไม่ไหวแล้วจริงๆ นำ้ตาของฉันเริ่มคลอที่ดวงตาทั้งสองข้าง“น้องอลิซพูดเรื่องอะไรครับ พี่ไม่เข้าใจ”เขาบอกฉันพลางทำสีหน้าวิตกกังวล “หน้าด้านดีเนอะ ผู้ชายเฮงซวย!!”ฉันด่าเขาไปด้วยเสียงดัง จนนำ้ลายฉันกระเต็นไปโดนหน้าของเขา เขาไม่ได้มีสิหน้ารังเกียจหรืออะไร เขามองมาที่ฉันอยู่อย่างนั้น เรามองหน้ากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรอยู่นาน“ใครเล่าอะไรให้น้องอลิซฟังครับ?”“ไม่มีใครเล่าอะไรให้อลิซฟังทั้งนั้นแหละค่ะ พี่เฮลเป็นคนที่น่าจะรู้ดีรู้อยู่แก่ใจว่าทำอะไรลงไป”ฉันพูดเขาก็เงียบยืนมองหน้าฉันนิ่งไม่เถียงฉันกลับ สีหน้าของเขาเหมือนคนรู้สึกผิด“ผู้หญิงแบบอลิซไม่ยินดีใช้ผู้ชายร่วมกับใครค่ะ”“อลิซเป็นเซเลบเกลียดของมือสองเป็นที่สุด”ฉันพูดบอกเขาไป เขาก็ยิ่งเงียบสายตาที่เขามองมาที่ฉันเป็นสายตาแห่งรู้สึกผิด ฉันจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายคนนี้“ปล่อยอลิซไปเถอะนะคะ ปล่อยให้อลิซไปเจอผู้ชายที่เขารักอลิซจริงๆและมีแค่อลิซคนเดียวจะได้ไหมค่ะ อลิซไม่อยากเจ็บจี๊ดๆตรงนี้อีกแล้วพี่เฮล!!!ฉันบอกเขาไปพลางกุมหน
“สวัสดีค่ะคุณป้าคนาราง”ฉันยกมือไหว้สวัสดีท่าน ท่านก็ยกมือรับไหว้ฉัน“สวัสดีจ๊ะหนูอลิซ โตเป็นสาวแล้วน่ารักมากจ๊ะ”คุณป้าคนาเอ่ยชมฉัน และเธอก็ผายมือเชิญให้ฉันกับม้านั่งฉันกับม๊าก็นั่งลงตามคำเชิญฉันก้มหัวให้ท่านและนั่งลง ท่านก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับม๊าของฉัน แอ๊ดดด“ขอโทษครับที่ผมมาสาย”ผู้ชายร่างสูงโปร่งยืนก้มหัวพลางเอ่ยขึ้น ทั้งฉันม๊าฉันและคุณป้าคนาหันมองไปทางคนมาใหม่ทันที“ไม่เป็นไรจ๊ะตาราเชนทร์”ม๊าเฟื้องฟ้าเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาชื่นชม เหมือนม๊าฉันจะชอบผู้ชายคนนี้มากเลยนะน่ะ“ครับ สวัสดีครับคุณน้าเฟื้องฟ้า”ผู้ชายคนนั้นยกมือไหว้ม๊าของฉันม๊าฉันก็ยกมือรับไหว้และท่านก็หันไปมองหน้าคุณป้าคนาทั้งคู่ยิ้มกริ่มขึ้นมา ฉันจึงหันไปมองที่ผู้ชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคลุมด้วยสูทสีดำแต่งตัวดูภูมิฐานเหมือนพวกนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่ยืนยิ้มหวานให้ผู้ใหญ่ทั้งสอง“นั่งสิลูกราเชนทร์”คุณป้าคนาเอ่ยขึ้น ผู้ชายคนนั้นก็ก้มหัวและนั่งลง มารยาทของเขาช่างดูเรียบร้อยจริงๆเขามองมาที่ฉัน ทำให้เราสบตากันโดยบังเอิญ“คนนี้น่าจะเป็นน้องอลิซใช่รึป่าวครับ?”เขาเอ่ยถามฉัน นำ้เสียงของเขาช่างไพเราะนุ่มนวลรับกับใบห
“มึง กูเจ็บว่ะ”ฉันบอกมันพลางพูดด้วยนำ้เสียงสะอื้น นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันร้องไห้ให้กับผู้ชาย “มึงเจ็บอะไร?”มันถามฉัน “เจ็บตรงนี้ เจ็บจี๊ดๆตรงนี้เลยมึง กูเจ็บฮืฮๆๆๆ”ฉันบอกมันพลางยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง แซนนี้มันก็ลูบผมฉันเเล้วมันก็คว้าร่างของฉันเข้าไปกอด “ไม่เป็นไรมึงไม่เป็นไรไม่ต้องร้องมึง กูจะอยู่ข้างๆมึงเอง”แซนนี้ลูบหลังฉันเพื่อปลอบฉันก็กอดร่างของมันแน่นเอาหน้าซุกลงไปบนไหล่ของมันและร้องไห้ออกมา ยิ่งหลับตาฉันก็ยิ่งเห็นภาพ ภาพเขากำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตาฉัน ทั้งๆที่เรายังไม่ได้บอกเลิกกัน ทั้งๆที่เขาเป็นคนที่มาขอฉันเป็นแฟน แต่ทำไมเขาทำกับฉันแบบนี้ “กูอยากกลับบ้าน พากูกลับบ้านหน่อยนะ”ฉันบอกแซนนี้และผละตัวออกมาจากมัน มันก็พยักหน้าให้ฉันพลางหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาให้ฉันซับนำ้ตา “อืม เดี๋ยวกูโทรบอกอีฮันเอง”แซนนี้บอกฉันพลางหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าของมันและกดโทรหาฮันนี่ มันคุยกับฮันนี่อยู่สักพักและมันก็ยืนขึ้นจับมือฉันเดินออกมาจากตรงนั้น ตรงที่ฉันเจ็บครั้งแล้วครั้งเล่ากับผู้ชายคนนี้ “จากวันนี้เป็นต้นไป นายคือคนที่ฉันไม่เคยรู้จัก เราไม่เคยรู้จักกัน