“ม้าพวกนี้มาจากที่ใดกัน ทำไมมากมายขนาดนี้ หรือว่าอาเสี้ยวจะเป็นคนเอามา แล้วไปเอาม้ามาจากไหนทั้งฝูงขนาดนี้"“คารวะนายท่านขอรับ”“ตามสบายเถอะพ่อครัวหวัง แล้วนี่คุณชายใหญ่ยังไม่ตื่นอีกหรือ”“ยังขอรับ”“แล้วม้าพวกนี้มาจากไหนรึ ทำไมมากมายขนาดนี้”“เรื่องนี้ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบขอรับ ตื่นมาตอนเช้าก็พบว่ามีพ
หลังจากที่นายเหนือหัวของแคว้นเหลียงได้รับฟังข้อความที่แม่ทัพรัตติกาลฝากมาถึงเขา แต่แทนที่จะฟังคำเตือนว่าให้ต่างคนต่างอยู่ ไม่เพียงไม่ฟังเท่านั้น ยังเตรียมส่งกำลังทหารไปกดดันที่ชายแดนต้าโจวเพิ่มอีกด้วยฮ่องเต้แคว้นเหลียงนอกจากจะไม่เชื่อแล้ว ยังคิดว่านี่เป็นข้ออ้างของคนที่ทำงานผิดพลาดก็เลยกุเรื่องขึ้น
หมอตำแยตัดสายสะดือ นำเด็กไปทำความสะอาด หมอตำแยยังไม่ทันได้ฟาดก้นเด็กเลย เจ้าตัวก็ชิงร้องไห้ก่อนอีก คนพี่ที่คลอดออกมาก่อนหน้านั้นก็ร้องตามเสียงดังลั่น หมอตำแยรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที นอกจากจะไม่เคยทำคลอดท้องแฝดแล้วยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เด็กที่ออกมาก่อนนั้นเป็นผู้ชาย ส่วนคนน้องนั้นเป็นน้อง
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นซื่อที่อยู่เดือนครบหนึ่งเดือนพอดี หลังจากออกเดือน นางรีบไปอาบน้ำทันที การอยู่เดือนในวันที่อากาศร้อนเช่นนี้ทำให้ไม่สบายตัวอยู่บ้าง หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็เข้ามาดูลูกน้อยทั้งสองคน ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่นางอยู่เดือนหยางเสี้ยวจะเป็นคนที่ดูแลน้องสาวน้องชายเสียส่วนใหญ่
“อาเสี้ยวขึ้นไปบนเขายังไม่กลับลงมาเจ้าค่ะ พี่สะใภ้เจียงใกล้จะคลอดหรือยังเจ้าคะท่านลุงใหญ่”“ใกล้แล้วล่ะ ขออย่าได้คลอดวันเดียวกันกับเมียอาเทาเลย ไม่เช่นนั้นล่ะยุ่งแน่ หมอตำแยที่ไปบอกกล่าวเอาไว้มีแค่คนเดียวด้วย”“พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วง หมอตำแยของลูกสะใภ้อาเทาเตรียมเอาไว้แล้วล่ะ สะใภ้รองอาเสี้ยววิ่งขึ้นเขา
เช้าวันต่อมาหยางเสี้ยวเข้าเมืองเพื่อนำสมุนไพรไปขาย และต้องการหาหญิงรับใช้มาช่วยท่านแม่ดูแลบ้านและดูแลน้องสาวน้องชายด้วย อีกไม่นานหยางเสี้ยวคิดว่าตัวเองน่าจะได้ออกเดินทางไปตามที่ต่าง ๆ แต่ก่อนที่จะออกเดินทางจะต้องจัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อยเสียก่อนเมื่อคืนเจ้าเขียวได้เล่าเรื่องความลับของตระกูลหย
“หลงจู๊ ข้ารบกวนท่านสักเรื่องจะได้หรือไม่”“เรื่องอันใดรึ”“ข้าอยากหาสาวใช้ให้ท่านแม่ สัก 3-4 คน ท่านช่วยแนะนำได้หรือไม่”“เรื่องแค่นี้เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปที่ร้านค้าทาสของทางการ เจ้าไปเลือกเอาและจ่ายเงิน เท่านี้ก็เรียบร้อยแล้ว”“ขอรับ ขอบคุณท่านมาก เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ”หยางเสี้ยวไปที่ร้านค้าทาสของทาง
"หลังจากจัดการเรื่องในบ้านเรียบร้อยแล้ว หยางเสี้ยวก็เริ่มว่างงาน ส่วนเรื่องคนในบ้านของท่านปู่เขาไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายมากนัก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลุงใหญ่ เขาเพียงแค่รับผิดชอบในการซื้อสาวใช้ พ่อบ้าน เด็กรับใช้ชายให้เท่านั้น ถึงแม้ว่าคนรับใช้หรือพ่อบ้านที่รับเข้ามาใหม่จะทำงานที่จวนใหญ่ตระกูลหยาง แ
“อืม เด็กต้องได้รับการอบรมเลี้ยงดู เราเข้าใจ เรื่องนี้ก็ให้แล้วกันไปเถอะ ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องพะย่ะค่ะ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ”หลังจากลับมาจากจวนจ้านหยางอ๋อง เจ้ากรมพิธีการก็จัดการขายสาวใช้ที่ยุแยงและคอยให้ท้ายบุตรสาวของเขา ออกไปจนหมด นอกจากนี้แล้วยังตำหนิฮูหยินเอกที่ไม่อบรมบุตรสาวให้ดี ฮูหยินเองก็ไ
หลังจากหยางอันทิ้งระเบิดเอาไว้ก่อนหันหลังจากไป สองนายบ่าวกลับจวนไปด้วยความหวานหวั่นในใจ หวาดกลัวว่าหยางอันจะพาจ้านหยางอ๋องบุกมาที่จวน ตอนนี้คุณหนูห้าผู้ที่เคยหยิ่งผยองกลับร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว สาวใช้ที่ติดตามข้างกายเช่นอิ๋งชุนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักเท่าไหร่ ทั้งคู่ต่างโทษกันไปมาสุดท้ายแล้วจึงไปขอค
“พี่เจวี๋ยพวกเราไม่ผิด เหตุใดต้องยอมด้วย เจ้ากรมพิธีการแล้ว อย่างไร หน้าใหญ่มากหรือเจ้าคะ พระสนมเอกแล้วอย่างไร ทำอันใดได้เจ้าคะ ผิดคือผิด ถูกคือถูก จะมาเห็นผิดเป็นถูกกลับขาวเป็นดำแบบนี้หรือเจ้าคะ บอกเลยต่อให้สิบเจ้ากรมพิธีการข้าก็ไม่กลัว หึ” หยางอันสะบัดหน้าหยางอันไม่ยอมเดินกลับไปตามที่เมิ่งเจวี๋ย
เมิ่งเจวี๋ยพาหยางอันเดินออกจากโรงเตี๊ยมมุ่งหน้าไปยังพ่อค้าขายถังหูลู่ ทั้งสองคนเพียงแค่อยากรู้ว่ารสชาติของถังหูลู่ที่เมืองหลวงกับรสชาติที่บ้านเกิดของพวกเขาถังหูลู่ที่ไหนจะอร่อยกว่ากันเท่านั้น นอกจากนี้การนั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องแคบๆไม่ใช่สิ่งที่หยางอันชอบ “พี่เจวี๋ยท่านดูสิถังหูลู่ของเมืองหลวงมีขนาด
“ท่านอ๋องข้าน้อยมีตาหาแววไม่ ขอท่านอ๋องอภัยด้วยพะย่ะค่ะ”“ลุกขึ้นเถอะเจ้าจะทำให้เรื่องใหญ่โตไปทำไม ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีก็พอ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องพะย่ะค่ะ ”“ขอบใจเช่นนั้นเราขอตัวก่อน”รถม้าของหยางเสี้ยวเคลื่นที่เข้าไปในเมืองและวิ่งออกไปจนลับสายตา ทหารรักษาประตูเมืองถอนหายใจด้วยความโล่งอก อ๋องทมิฬแม้จ
หลังจากหยางเสี้ยวฝึกจนสำเร็จแล้ว ก่อนที่เขาจะขึ้นไปเที่ยวเล่นที่แดนเทพ จำเป็นต้องสะสางงานก่อน ในระหว่างที่เขาเก็บตัวฝึกเป็นท่านพ่อหยางเทียนกับท่านลุงหยางเทาคอยรับรายงานเรื่องราวต่างๆและคอยแก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆแทนเขาอยู่เสมอ โชคดีที่เจ้าเมืองทั้ง 7 หัวเมืองเป็นคนใจซื่อมือสะอาด อีกทั้งยังได้ท่านลุงตู้ป๋อ
“พวกเจ้ามาหาผู้ใดเช่นนั้นรึ”“ท่านพ่อ ข้าเองขอรับ หยางเสี้ยว”“อาเสี้ยวหรือ ใช่อาเสี้ยวจริง ๆ ด้วย เจ้าโตขึ้นมากจนพ่อจำไม่ได้ สามปีแล้วที่เจ้าไม่ได้กลับมาบ้านเลย ตอนนี้ฝึกสำเร็จแล้วหรือไม่ แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน สหายของลูกหรือ”“นั่นลวี่เช่อ เฮยเช่อ ปักษา ต้าไป๋ โหวจื่อ ไป๋หู่ เต่าดำ หลันเช่อ ฉีหลิน
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หยางเสี้ยวเก็บตัวฝึกอยู่สามปี ในที่สุดก็เลื่อนขั้นมาจนถึงขั้นมหายานได้สำเร็จ ตอนนี้เขาสามารถเดินทางขึ้นไปแดนเทพได้แล้ว อีกทั้งสามารถเปิดใช้งานค่ายกลทางขึ้นลงแดนเทพกับตำหนักหมอกทมิฬได้เช่นเดียวกัน จากเด็กน้อยเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้กลับกลายมาเป็นหนุ่มน้อยวัย 14 ย่าง 15 ปี หน้า
ลมหนาวสายหนึ่งพัดมา หยางเสี้ยวรู้สึกว่าวันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก เขามาอยู่ที่นี่ได้เกือบสามปีแล้ว พอผ่านปีใหม่ครั้งนี้เขาก็จะมีอายุ 11 ปี ในโลกนี้ เวลาเกือบสามปีตระกูลหยางมีการเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้น ตัวเขาเองก็มีภาระแสนหนักอึ้งบนบ่า แต่ตอนนี้ถือว่าทุกอย่างลุล่วงไปด้วยดีแล้ว ตระกูลหยางจะมี