โครงการไร่นาสวนผสมของหยางเสี้ยวตอนนี้กำลังเข้าที่เข้าทาง เด็กชายขึ้นเขาไปขุดต้นอ่อนของผลไม้ หรือบางทีก็ขุดต้นใหญ่ลงมาปลูกที่สวน องุ่นป่าที่เกิดอยู่ หยางเสี้ยวกับพวกลวี่เช่อไปย้ายลงมาปลูกในที่ดินผืนใหม่ นอกจากจะย้ายองุ่นลงมาแล้ว ยังย้ายลิ้นจี่ลงมาด้วย ตอนเช้าไม่มีต้นไม้หรือต้นผลไม้สักต้น แต่พอตื่นเช
หลิวผิงไม่เคยเข้าป่าลึกมาก่อน อย่างมากที่สุดก็ภูเขาอู๋หลง แต่ไม่ได้เข้าไปในป่าลึกนัก เพราะมีแม่กับน้อง ๆ ที่ต้องดูแล เขาไม่กล้าที่จะเข้าไปเสี่ยงในป่าลึกขนาดนั้น แต่ว่าครั้งนี้แตกต่างออกไปจากเดิม เพราะมีหยางเสี้ยวกับลูกพี่ต้าไป๋มาด้วย ป่าลึกแค่ไหนเขาก็ยังรู้สึกว่าปลอดภัย หลิวผิงเป็นคนเรียบง่าย จิตใจ
หลังจากเตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ไปหลบอยู่บริเวณพุ่มไม้ ในระหว่างที่หยางเสี้ยวกำลังวางแผนจะจับไก่ฟ้าอยู่นั้น ทางด้านเฮยเช่อกับลวี่เช่อได้เปิดฉากปะทะกันระหว่าง งูเทพกับงูจิตมาร เฮยเช่อกลัวว่าจะมีคนมาเห็นการต่อสู้ของพวกเขา จึงได้ลากงูจิตมารเข้าไปในป่าลึกและลากไปจนถึงสันเขาชิงหลง “ฟ่อ เจ้างู
หยางเสี้ยวและพรรคพวกกลับมาถึงหมู่บ้าน พวกเขาแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน เจียงเว่ยรีบกลับบ้านไปทำเล้าไก่กับหยางเฟย ส่วนไก่ฟ้าอีกสองตัวเจียงเว่ยให้เขาเอากลับไปให้ท่านย่าต้มน้ำแกงบำรุงร่างกายของท่านแม่ที่กำลังอุ้มท้องน้องของเขาอยู่“ท่านน้า กว่าที่น้องของข้าจะออกมาข้าก็อายุปาเข้าไป 15 ปีแล้ว เหตุใดท่า
หยางเสี้ยวคิดว่าปัญหาโจรป่าพวกนี้ก่อความไม่สงบให้กับชาวบ้าน อีกทั้งในตอนนี้ท่านแม่ของเขาท้องแก่ และในเวลาเดียวกัน มีท่านป้าเจียง อาเล็ก ป้าสะใภ้ ล้วนเป็นหญิงท้องแก่กันทั้งนั้น แต่เพราะข่าวโจรป่าออกปล้นชิงชาวบ้านทำให้หญิงตั้งครรภ์เหล่านี้ยากจะสงบใจลงได้ และความเครียดของมารดาส่งผลกับเด็กในครรภ์ “ข้าค
เด็กชายไม่รอให้คนของสำนักคุ้มภัยได้กล่าวขอบคุณเสียด้วยซ้ำ ก็ให้ฉีหลินพาหายตัวออกไปจากตรงนั้นเหมือนกับว่าไม่เคยมีเขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว“ยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย ผู้มีพระคุณก็ไปเสียแล้ว”“นั่นสิ หากไม่ได้คนผู้นั้นยื่นมือเข้าช่วยเหลือพวกเรา เกรงว่าพวกเราคงได้ไปเฝ้ายมบาลกันหมด สินค้าเหล่านี้ก็คงไปไม่
“ท่านแม่ ข้ามาแล้ว”“มาแล้วหรืออาเสี้ยว พักนี้ลูกยุ่งวุ่นวายเรื่องอันใดอยู่ มีอันใดให้พ่อกับแม่ช่วยหรือไม่ บ่าเล็ก ๆ ของเจ้าไม่จำเป็นต้องแบกอะไรเอาไว้มากมายขนาดนั้น พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน มีเรื่องอันใดลูกบอกกับพวกเราได้ พ่อกับแม่พร้อมสนับสนุนเจ้า” “ขอบคุณท่านแม่ที่เป็นห่วงขอรับ ข้าไม่ได้ทำอันใด
ปลายยามห้ายในขณะที่ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างเข้านอนกันหมด นอกหมู่บ้านมีชายชุดดำควบม้าเข้ามาในหมู่บ้านพร้อมอาวุธครบมือ หยางเสี้ยวมองเห็นขบวนม้าที่วิ่งเข้ามาในหมู่บ้านได้ชัดเจน“ฉีหลิน พวกมันมาแล้ว ไป อย่าให้พวกมันเข้ามาในหมู่บ้านได้”“ฟ่อ งูจะกินให้เรียบเลย” ลวี่เช่อ“ฟ่อ เหลือเอาไว้สอบสวนเค้นหาความจริงส
“อืม เด็กต้องได้รับการอบรมเลี้ยงดู เราเข้าใจ เรื่องนี้ก็ให้แล้วกันไปเถอะ ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องพะย่ะค่ะ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ”หลังจากลับมาจากจวนจ้านหยางอ๋อง เจ้ากรมพิธีการก็จัดการขายสาวใช้ที่ยุแยงและคอยให้ท้ายบุตรสาวของเขา ออกไปจนหมด นอกจากนี้แล้วยังตำหนิฮูหยินเอกที่ไม่อบรมบุตรสาวให้ดี ฮูหยินเองก็ไ
หลังจากหยางอันทิ้งระเบิดเอาไว้ก่อนหันหลังจากไป สองนายบ่าวกลับจวนไปด้วยความหวานหวั่นในใจ หวาดกลัวว่าหยางอันจะพาจ้านหยางอ๋องบุกมาที่จวน ตอนนี้คุณหนูห้าผู้ที่เคยหยิ่งผยองกลับร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว สาวใช้ที่ติดตามข้างกายเช่นอิ๋งชุนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักเท่าไหร่ ทั้งคู่ต่างโทษกันไปมาสุดท้ายแล้วจึงไปขอค
“พี่เจวี๋ยพวกเราไม่ผิด เหตุใดต้องยอมด้วย เจ้ากรมพิธีการแล้ว อย่างไร หน้าใหญ่มากหรือเจ้าคะ พระสนมเอกแล้วอย่างไร ทำอันใดได้เจ้าคะ ผิดคือผิด ถูกคือถูก จะมาเห็นผิดเป็นถูกกลับขาวเป็นดำแบบนี้หรือเจ้าคะ บอกเลยต่อให้สิบเจ้ากรมพิธีการข้าก็ไม่กลัว หึ” หยางอันสะบัดหน้าหยางอันไม่ยอมเดินกลับไปตามที่เมิ่งเจวี๋ย
เมิ่งเจวี๋ยพาหยางอันเดินออกจากโรงเตี๊ยมมุ่งหน้าไปยังพ่อค้าขายถังหูลู่ ทั้งสองคนเพียงแค่อยากรู้ว่ารสชาติของถังหูลู่ที่เมืองหลวงกับรสชาติที่บ้านเกิดของพวกเขาถังหูลู่ที่ไหนจะอร่อยกว่ากันเท่านั้น นอกจากนี้การนั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องแคบๆไม่ใช่สิ่งที่หยางอันชอบ “พี่เจวี๋ยท่านดูสิถังหูลู่ของเมืองหลวงมีขนาด
“ท่านอ๋องข้าน้อยมีตาหาแววไม่ ขอท่านอ๋องอภัยด้วยพะย่ะค่ะ”“ลุกขึ้นเถอะเจ้าจะทำให้เรื่องใหญ่โตไปทำไม ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีก็พอ”“ขอบพระทัยท่านอ๋องพะย่ะค่ะ ”“ขอบใจเช่นนั้นเราขอตัวก่อน”รถม้าของหยางเสี้ยวเคลื่นที่เข้าไปในเมืองและวิ่งออกไปจนลับสายตา ทหารรักษาประตูเมืองถอนหายใจด้วยความโล่งอก อ๋องทมิฬแม้จ
หลังจากหยางเสี้ยวฝึกจนสำเร็จแล้ว ก่อนที่เขาจะขึ้นไปเที่ยวเล่นที่แดนเทพ จำเป็นต้องสะสางงานก่อน ในระหว่างที่เขาเก็บตัวฝึกเป็นท่านพ่อหยางเทียนกับท่านลุงหยางเทาคอยรับรายงานเรื่องราวต่างๆและคอยแก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆแทนเขาอยู่เสมอ โชคดีที่เจ้าเมืองทั้ง 7 หัวเมืองเป็นคนใจซื่อมือสะอาด อีกทั้งยังได้ท่านลุงตู้ป๋อ
“พวกเจ้ามาหาผู้ใดเช่นนั้นรึ”“ท่านพ่อ ข้าเองขอรับ หยางเสี้ยว”“อาเสี้ยวหรือ ใช่อาเสี้ยวจริง ๆ ด้วย เจ้าโตขึ้นมากจนพ่อจำไม่ได้ สามปีแล้วที่เจ้าไม่ได้กลับมาบ้านเลย ตอนนี้ฝึกสำเร็จแล้วหรือไม่ แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน สหายของลูกหรือ”“นั่นลวี่เช่อ เฮยเช่อ ปักษา ต้าไป๋ โหวจื่อ ไป๋หู่ เต่าดำ หลันเช่อ ฉีหลิน
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หยางเสี้ยวเก็บตัวฝึกอยู่สามปี ในที่สุดก็เลื่อนขั้นมาจนถึงขั้นมหายานได้สำเร็จ ตอนนี้เขาสามารถเดินทางขึ้นไปแดนเทพได้แล้ว อีกทั้งสามารถเปิดใช้งานค่ายกลทางขึ้นลงแดนเทพกับตำหนักหมอกทมิฬได้เช่นเดียวกัน จากเด็กน้อยเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้กลับกลายมาเป็นหนุ่มน้อยวัย 14 ย่าง 15 ปี หน้า
ลมหนาวสายหนึ่งพัดมา หยางเสี้ยวรู้สึกว่าวันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก เขามาอยู่ที่นี่ได้เกือบสามปีแล้ว พอผ่านปีใหม่ครั้งนี้เขาก็จะมีอายุ 11 ปี ในโลกนี้ เวลาเกือบสามปีตระกูลหยางมีการเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้น ตัวเขาเองก็มีภาระแสนหนักอึ้งบนบ่า แต่ตอนนี้ถือว่าทุกอย่างลุล่วงไปด้วยดีแล้ว ตระกูลหยางจะมี