เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่เจ็บ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-06 09:16:58
บทที่เกี่ยวข้อง
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ โชคร้าย
ค่ำคืนมืดมิดเดียวดาย ทั้งที่ก่อนหน้านั้นแช่น้ำอบประทินผิวไว้รอแต่คำพูดของเสี่ยวโอราวกับใบมีดกรีดลงกลางใจ“เจ้าตามข้า มีเรื่องอะไรหรือ”อิงจื่อพุ่งตัวเข้าโอบกอดโจต้าเหมิงหยาดน้ำตาไหลริน“จื่อจื่อเจ้าเป็นอะไรไปใครทำร้ายเจ้าใครทำร้ายเจ้าจื่อจื่อ”น้ำเสียงตื่นตกใจไม่น้อย ร่างบางสะอื้นจนตัวสั่นในอ้อมกอดโจต้าเหมิง จะไม่ให้เขาตกใจได้อย่างไร เพราะมีเพียงครั้งเดียวที่โจต้าเหมิงจะเห็นรอยน้ำตาของอิงจื่อนั่นคือตอนที่เข้าบอกว่าไม่อาจมาสู่ขอนางได้ เพราะบิดาและมารดาไม่ยอม และนางจำต้องเข้าวังหากเขาไม่สู่ขอนางเสียก่อน“ท่านรักข้าไหม”โจต้าเหมิงกอดรวบร่างบางไว้แนบอก“ยิ่งกว่านั้น”“ท่านจะอยู่ข้างข้าใช่ไหม”“ทำไมเจ้าพูดแบบนั้นข้าโจต้าเหมิงมีเจ้าเพียงคนเดียวในใจ เข้าวังในครั้งนี้ข้าตัดขาดตระกูลเพื่อเจ้า”“เช่นนั้นท่านจะทำเพื่อข้าใช่ไหม”โจต้าเหมิงยิ้มเชยคางมนขึ้นมาสบตาอิงจื่อสอดมือสองข้างเข้าที่ลำคอของโจต้าเหมิง ดึงใบหน้าหล่อเหลาให้โน้มลงมาแล้วบรรจงมอบจูบหวานให้กับโจต้าเหมิง“ข้าติดสินบนท่าน แล้วจากนั้นค่อยมารับรางวัล”น้ำเสียงหวานหยด โจต้าเหมิงยกแขนขึ้นรวบร่างบางพาเดินไปที่แท่นนอนจิวยี่ที่เดินผ่านมา เอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ มันจะไม่มีดีดีแล้วล่ะ
“ฝ่าบาทข้าน้อยผิดไปแล้วข้าน้อย เอ่อ เอ่อผิดไปแล้ว”“องครักษ์”เฉินหยวนฮ่องเต้ตะโกนเสียงดังลั่น เสี่ยวเอิงรีบวิ่งเข้ามาตัวสั่นงันงกและไม่รอช้ารีบเข้ามาประคองหนิงอันให้ลุกขึ้น องครักษ์นับสิบวิ่งเข้ามาในห้อง“เกิดอะไรขึ้น”เสี่ยวเอิงก้มลงกระซิบกับหนิงอัน“ไม่ทราบเหมือนกันเจ้าค่ะ”โจต้าเหมิงก้มหน้าหลบตาแต่พูดขึ้นเบาๆ“ฝ่าบาทโปรด ....ไว้ชีวิตด้วยข้าน้อยผิดไปแล้ว”เฉินหยวนฮ่องเต้กัดฟันจนเป็นสันนูน โจต้าเหมิงยิ้มเศร้าๆ หลับตาลงช้าๆ ไม่มีคำปฏิเสธและยอมรับผิดแค่นั้นก็ทำให้เฉินหยวนฮ่องเต้คิดไปเอง แค่แรงโทสะก็ทำให้หน้ามืดตามัวด้วยความรักที่กลายเป็นแค้น“ชั่วช้า”หันกลับไปชักกระบี่ข้างกายองครักษ์ที่ยืนรอท่าเสียบเข้าที่ยอดอกของโจต้าเหมิงในทันทีเลือดสดๆ ไหลทะลัก“กรี๊ดดดดดด สะสะเสี่ยวเอิงเกิดอะไรขึ้น ทำไมฝ่าบาทต้องฆ่าเขา”หนิงอันตกใจกลัวอย่างเห็นได้ชัดกรีดร้องดังลั่น“พระสนม แย่แล้วเจ้าค่ะเราคงไม่พ้นตาย”เสี่ยวเอิงเองก็ไม่รู้เรื่องราวอะไร หนิงอันตัวสั่นเทาโจต้าเหมิงยิ้มหยัน“จงตายไปเสีย”คว้าคอเสื้อของโจต้าเหมิงแค่นเสียงพูดพ่นคำเกลียดชังออกมาเบาๆ“ฮ่าาาาฝ่าบาทฆ่าข้าโจต้าเหมิงก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ยามลง
ร่างอ้อนแอ้นของหวังอิงจื่อเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับขนมก้อนใส่ไว้ในถาด“น้องหญิง”หนิงอันยิ้มสดใสดวงตากลมโตบ่งบอกว่ามีความหวัง“พี่สาวอิงจื่อ ท่านมาพอดี”“ข้ามานี่เพื่อ มาถามเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้น ฝ่าบาทแวะไปที่ตำหนักกุ้ยฮวาดื่มจนเมามาย พร่ำพูดเรื่องราวที่ตำหนักสวรรค์ประทานข้าไม่อาจลำดับเรื่องราวต่างๆ ได้จึงอยากฟังจากปากเจ้า”วางถาดขนมตรงหน้าหนิงอันที่เอื้อมมือหยิบขนมตั้งใจจะกินทว่ากับชะงักวางขนมลงกับถาดเช่นเดิมหนิงอันกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“ท่านอยากฟังความจริงหรือว่า …อยากจะให้ข้ายืนยันว่าเรื่องที่ได้ยินมาไม่ใช่ความจริง”อิงจื่อยิ้ม“เราสองคนเหมือนพี่น้องข้าเข้ามาในวังหลวงก็เหมือนตัวคนเดียว เดิมเจ้าดีกับข้าไม่น้อย วันนี้ข้าจึงอยากจะให้ความเป็นธรรมกับเจ้า”หนิงอันยิ้มขมขื่น“หากท่านเห็นว่าข้าเป็นพี่น้องกับท่านจริงช่วยพูดกับฝ่าบาทบอกกับฝ่าบาทว่าข้าไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืนนี้ข้าตื่นมาก็พบฝ่าบาทและองครักษ์อยู่ในห้องพร้อมกับคนผู้นั้นแล้ว ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร และข้าก็ไม่ได้ให้เขาเข้ามานอนในแท่นบรรทมของข้า จะได้ไหมท่านช่วยพูดแทนข้าช่วยอธิบายแทนข้า”หนิงอันเขย่ามืออิงจื่อด้วยความหวัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ รอ
ตำหนักฮ่องเต้“สนมกู้สุ่ยเอ่อ มาแล้วววว”เสียงขันทีขานดังๆ สุยเอ่อที่แต่งองค์เสียงดงาม เดินเข้ามายังบริเวณตำหนักองครักษ์รีบเข้ามาขวางไว้“อะพวกเจ้าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มาขวางข้าไว้ทำไม”“ขออภัยพระสนม ฝ่าบาทไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปในตอนนี้”องครักษ์ประสานมือพูดด้วยนำเสียงนอบน้อม“แม้แต่ข้าอย่างนั้นหรือ”สุ่ยเอ่อทำสีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจ“พ่ะย่ะค่ะ”เสี่ยวโอรีบวิ่งมายืนตัวตรงประสานมือตรงหน้า“พระสนมฝ่าบาททรงไม่อยากพบผู้ใดในตอนนี้ พระสนมกลับไปก่อนไว้พระทัยเย็นขึ้นเสี่ยวโอจะให้คนไปแจ้งพระสนมที่ตำหนักหลานฮวา”สุ่ยเอ่อถอนหายใจกำลังจะก้าวเดินออกจากตำหนักฮ่องเต้“เสี่ยวโอ ยกเครื่องเสวย ฝ่าบาทพร้อมเสวยแล้ว”เสียงหวานหยดของอิงจื่อดังมาจากทางด้านหลังสุ่ยเอ่อหันมายิ้มเหยียดที่มุมปาก“สนมหวังอย่างนั้นหรือ เสี่ยวโอไหนเจ้าบอกว่าไม่พบผู้ใด”“อิงจื่อถวายพระพรสนมสุ่ยเอ่อ พี่หญิงพระทัยเย็นก่อน ฝ่าบาทไม่ต้องการพบผู้ใดจริงๆ เพราะอิงจื่อไม่ได้เพิ่งมาแต่อยู่ที่นี่กับฝ่าบาทตั้งแต่คืนก่อนที่เกิดเรื่องแล้ว ฝ่าบาทไม่ยอมให้อิ่งจื่อไปไหน อิงจื่อจำต้องอยู่…ปรนนิบัติ”เสี่ยวโอก้มหน้านิ่ง“เชอะ จะบอกว่าฝ่าบาทเรียกหาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ รอ2
“ช่างเถอะ เรากินแค่อิ่มดีเสียอีกไม่ต้องลำบาก ก่อนหน้านั้นต้องมานั่งกุมขมับว่าจะกินอย่างไรจึงจะครบทุกอย่าง กลัวว่าฝ่าบาทจะหาว่าข้าไม่ชอบอาหารที่ฝ่าบาทสั่งมาถึงตอนนี้สบายดีจะตาย ไม่ต้องคิดหาทางว่าจะเอาอาหารที่มากมายเหล่านั้นไปให้ผู้ใดในแต่ละวัน จริงไหมเสี่ยวเอิง”ฝืนยิ้มกว้างจนเสี่ยวเอิง ต้องปาดน้ำตา“เจ้าค่ะ… พระสนมอึกๆๆๆ แต่เราก็ไม่ควรต้องมาเจออะไรแบบนี้พระสนมไม่ได้ผิดเสียหน่อย”เสี่ยวเอิงสะอื้นอย่างหนัก“อย่าร้องสิเสี่ยวเอิงเจ้าร้องข้าร้องตามนะ ข้าให้พี่สาวอิงจื่อนางช่วยพูดกับฝ่าบาทให้แล้วข้าเชื่อว่านางจะต้องเห็นแก่ข้าบ้าง แล้วหากนางพูดไปฝ่าบาทจะต้องฉุกคิดขึ้นมาบ้างจริงไหม”ยิ้มเศร้าๆ“เสี่ยวเอิงไม่ร้องแล้วเจ้าค่ะ รอให้พระสนมคลอดองค์ชายทุกอย่างอาจเปลี่ยนไปตอนนี้ฝ่าบาทอาจยังทรงกริ้วอยู่เหมือนท่านพี่หมอไป๋พูดไว้ อีกไม่นานฝ่าบาทจะต้องคิดได้ และกลับมารักพระสนมเช่นเดิม”หนิงอันกะพริบตาไล่หยาดน้ำตา“คงไม่มีวันนั้น ข้าคงต้องหวานอมขมกลืน อยู่ไม่สู้ตายไปตลอด”“อย่ากังวลข้ากำลังหาทางช่วยเจ้า”ไป๋เยว่เทียนหอบหลวมยาเข้ามาวางตรงหน้าเปิดฝาหลวมยาหยิบไก่ตุ๋น ขาหมูตุ่น กับขนมก้อนมาวางเสียตั้งมากมายกอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ อันตรายรอบด้าน
ห้องเครื่อง“พี่สาวข้าขอแค่ข้าวเปล่าวันนี้พระสนมนำสิ่งนี้ให้ข้ามามอบให้พี่สาวเป็นสินน้ำใจเราขอข้าวมากหน่อย”นางกำนัลห้องเครื่องสีหน้าเคร่งเครียดปรายตามองเสี่ยวเอิงยกแหวนหยกขึ้นมาส่องตรงดวงอาทิตย์คะเนราคาค่างวด“ทำไมต้องมากหน่อยข้าวในห้องเครื่องมีจำกัด ตำหนักอื่นก็ต้องกิน ตำหนักสวรรค์ประทานไม่ได้ครึกครื้นเหมือนก่อนแล้วมีเพียงเจ้ากับนายหญิงของเจ้าเช่นไรจึงขอมากหน่อย”กว่าจะให้ก็ต้องพูดให้เจ็บใจเสียหน่อย“เอ่อ เอ่อพระสนมท้องโตมากแล้วช่วงนี้ก็กินอาหารได้มากกว่าเดิมเป็นข้าเอง ที่กลัวว่าพระสนมจะไม่อิ่ม”“อ่อแบบนี้นี่เองข้าคิดว่านายหญิงของเจ้าตั้งใจขอข้าวไปเผื่อชายชู้เสียอีกคิกๆๆๆ”เสี่ยวเอิงกัดฟันแน่นถลกแขนเสื้อขึ้นก่อนจะคว้าแหวนหยกในมือของนางในห้องเครื่องคนนั้นมาคืน“ไม่ให้ก็ไม่ต้องมาใส่ความกัน หุบปากเจ้าเสียเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริงและไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ยังไม่มีการไต่สวนแม้แต่ฝ่าบาทยังไม่กล้าลงทัณฑ์พระสนมเจ้าถือดีอย่างไรมาพูดเช่นนี้”นางในห้องเครื่องเบ้ปาก“ก็ข้าเห็นว่าองครักษ์คนนั้นเป็นคนที่พระสนมให้ข้าวกินประจำนี่ หรือเจ้าจะเถียง ใครๆ เขาก็พูดกัน”ปากยื่นปากยาวไม่ยอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ น่าห่วง
ตักข้าวใส่ถ้วยพยุงหนิงอันมานั่งที่โต๊ะ“เสี่ยวเอิงมากินเสียพร้อมกัน”เสี่ยวเอิงยิ้ม“เจ้าค่ะ”นั่งลงใกล้ๆหนิงอัน หลายวันมานี้ต้องนั่งกินข้าวกับหนิงอันตลอดเพราะหนิงอันกินคนเดียวก็กินได้ไม่กี่คำ“วันนี้ก็เหมือนทุกวันใช่ไหม”เสี่ยวเอิงชะงักวางตะเกียบลงบนถ้วยข้าว ยิ้มเศร้าๆ“เจ้าค่ะเหมือนทุกวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงฝ่าบาทก็ยังคงเงียบ ไม่มีบัญชาอะไรลงมาและ ก็ยัง…อยู่กับสนมอิงจื่อไม่ให้ใครรบกวนเช่นเดิม”หนิงอันพุ้ยข้าวใส่ปาก เสี่ยวเอิง ฉีกเนื้อไก่วางบนถ้วยข้าวให้อีกคนกินจนแก้มป่อง“สนมอิงจื่อคงจะพูดกับฝ่าบาทเรื่องของข้าแล้ว ในเมื่อผ่านมาหลายวันเช่นนี้แต่ทำไมฝ่าบาทไม่มีบัญชาอะไรต่อจากนี้เล่า”เสี่ยวเอิงถอนหายใจ“พระสนม ท่านคิดหรือว่าสนมหวังจะพูดแทนท่าน ข้าบอกแล้วการที่ได้รับการโปรดปรานเป็นโชคใหญ่และนางไม่มีทางแบ่งโชคของนางให้ท่าน”หนิงอันยิ้มเศร้าๆ“ช่างเถอะกินกันเถอะท้องอิ่มเข้าไว้จึงดี”เสี่ยวเอิงฉีกไก่วางในถ้วยข้าวให้อีก“พระสนมกินเยอะๆ”หนิงอันคีบเนื้อไก่วางลงบนถ้วยข้าวของเสี่ยวเอิง“เจ้าก็ต้องกินเยอะๆ หากไม่มีเจ้าค่อยไปรับเอาข้าวเอาน้ำมาให้ข้าข้าเองก็คงลำบากท้องโตเหลือเกิน”เสี่ยวอันสูดลม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ยาเร่งคลอด
อิงจื่อรับอาสา“ไม่ต้อง เสี่ยวโอนำยาไปเคี่ยว”อิงจื่อหน้าเปลี่ยนสี แต่เพียงครู่เดียวก็แสร้งแย้มยิ้มได้เช่นเดิม“ฝ่าบาทอิงจื่อรู้ดีว่าฝ่าบาทกลัวว่าอิงจื่อจะเหนื่อย แต่อิงจื่ออยากจะทำเพื่อฝ่าบาทบ้าง ”ตั้งใจพูดให้ไป๋เยว่เทียนเห็นว่าเฉินหยวนห่วงใยนาง เพื่อจะได้นำไปพูดต่อให้หนิงอันได้รู้“ไม่ต้อง”เฉินหยวนตวาดดังๆเสี่ยวโอวิ่งมาประสานมือยิ้มไม่หุบ ไป๋เยว่เทียนขยับตัวเข้าไปจับชีพจรของเฉินหยวน“เอ่อ สองสามวันมานี้ ไป๋เยว่เทียนไปที่ตำหนักสวรรค์ประทาน”ดวงตาคมของเฉินหยวนฮ่องเต้แข็งกร้าวโบกมือห้ามไป๋เยว่เทียน“ข้าไม่ต้องการได้ยินคำว่าตำหนักสวรรค์ประทานและคำอื่นๆ ที่ท่านก็ควรจะรู้ว่าข้าไม่อยากจะฟังเช่นกันหากยังอยากให้ข้าพูดคุยกับท่าน ท่านก็ควรหยุดพูดคำเหล่านั้นเสีย”อิงจื่อซ่อนยิ้ม“ฝ่าบาทไป๋เยว่เทียนเข้าใจพระทัยฝ่าบาทดี เมื่อรักมากก็มักจะเป็นเช่นนี้แต่ฝ่าบาทไม่ทรงแปลกพระทัยบ้างหรือไรข้าน้อย ตรวจโลหิตของเสี่ยวเอิงมียานอนหลับอ่อนๆ อยู่ในกระแสเลือดซึ่งเสี่ยวเอิงนางไม่ต้องใช้ยานี้ก็กินอิ่มนอนหลับ และยิ่งกว่านั้น ก็ไม่เพียงแต่เสี่ยวเอิงที่มียานอนหลับในกระแสเลือด”เฉินหยวนขมวดคิ้ว“อิงจื่อก็ได้ยินมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
บทล่าสุด
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ตอนพิเศษ
เรื่องราวก่อนหน้าที่หนิงอันจะเข้าวังหนิงอันนั่งชิงช้าจากเถ้าวัลย์ ใบหน้างามสวมอาภรณ์สีชมพูขาว ใบหน้าสะอาดสดใส บนชิงช้าแกว่งไกล ร่างสูงของเฉินหยวนยืนตะลึงจังงังในมือกำธนูไว้แน่นเขาเข้าป่าล่าสัตว์และตามกระต่ายป่ามาจนกระทั่งพบเข้ากับใบหน้างดงามและรอยยิ้มสดใสนั้น“เทพีสวรรค์หรือไร”เสี่ยวโออมยิ้ม“ฝ่าบาท คุณหนูหนิงอันบุตรีบ้านหลี่ หลี่หนิงอัน”“บุตรีใต้เท้าหลี่อย่างนั้นหรือบิดานางเป็นขุนนางตงฉิน ดีเลยเสี่ยวโอพรุ่งนี้ให้ใต้เท้าหลี่เข้าพบข้าที่ตำหนักทรงงาน ข้ากำลังต้องการขุนนางกรมคลังคนใหม่ปลดคนของตระกูลกู้เสีย”เสี่ยวโอประสานมือ“ข้าอยากรับนางในตำแหน่งสนม”เฉินหยวนยิ้มกว้างในรอบหลายปีที่ผ่านมา“ฮะๆๆๆๆๆ เสี่ยวเอิงแกว่งสูงขึ้นไปอีกได้ยินไหมเสี่ยวเอิง”“คุณหนูเจ้าขา สูงแล้วเจ้าค่ะอันตรายเจ้าค่ะนายหญิงจะดุเสี่ยวเอิงที่ยอมตามใจคุณหนูหากเกิดพลาดพลั้งบาดเจ็บ เสี่ยวเอิงต้องโดนทำโทษแน่เลย”“ไม่ต้องห่วงน่าเห็นไหมท่านพี่ไป๋คอยรับข้าอยู่ด้านหลัง”ไป๋เยว่เทียนเอามือไพล่หลังยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกลนักคอยระวังและจับจตามองหนิงอันอยู่“สนุกจังฮ่าๆๆๆๆๆ ข้าอยากจะยกชิงช้าอันนี้กลับไปไว้ที่บ้านหลี่”ไป๋เยว่เทียนส่า
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
หนิงอันวิ่งไปหยุดตรงหน้าเฉินหยวนฮ่องเต้ แต่กลับสะดุดชายกระโปรงตัวเองเฉินหยวนรวงบร่างบางไว้ในอ้อมแขนอมยิ้มกับความซุกซน“โอ๊ะๆๆๆ ฝ่าบาทเก่งจังรับหนิงอันไว้ได้ทัน”ยิ้มกว้างสดใสเมื่อร่างบางถูกรวบว้ในอ้อมแขนของเฉินหยวนดวงตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อเหลาของเฉินหยวนนิ่ง เฉินหยวนยกมือขึ้นลูบที่แก้มเนียนเบาๆ รอยยิ้มที่เขา เห็นนางในครั้งแรกรอยยิ้มที่อยากจะยิ้มตามยกมือขึ้นอังหน้าผาก หนิงอันเบี่ยงตัวหลบ เฉินหยวนฮ่องเต้ยิ้มน้อยๆ หนิงอันคนเดิม กลับมาแล้วหนิงอันเลือกที่จะจดจำเรื่องราวดีๆ ลบทิ้งเรื่องราวเลวร้ายเสียกำมือเรียวของเฉินหยวนฮ่องเต้มาแนบแก้มเนียน“หนิงอันไม่ชอบให้ใครเอามืออังหน้าผากมันเหมือนว่าหนิงอันกำลังป่วยและต้องกินยา”ไป๋เยว่เทียนยิ้มพยักหน้าให้เสี่ยวเอิงกับเสี่ยวโอออกไปข้างนอก“ในที่สุดก็มีวันนี้”กดจมูกโด่งลงบนแก้มเนียนสองสามที“อะวันไหนกัน ฝ่าบาทขี้โกงฝ่าบาทเอาเปรียบหนิงอัน”“หืม ข้าขอโทษเอาแบบนี้ไถ่โทษโดยการมอบตำแหน่งฮองเฮาให้กับสนมหลี่ดีไหม”พูดไปยิ้มไปหนิงอันทำตาโต“ฝ่าบาทแล้วสนมคนอื่นเล่าฝ่าบาทเอาพวกนางไปไว้ไหนยอมยกตำแหน่งฮองเฮาให้หนิงอันง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ”เฉินหยวนจูงมืออีกค
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้เฝ้ามองด้วยความเจ็บปวดในใจ หมอหลวงหนุ่มไป๋เยว่เทียนถอนหายใจยาวสุดจะสะกดกลั้นความรู้สึกหดหู่นั้นได้เช่นกัน“ฝ่าบาท พระสนมไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว นอกจากโลกที่นางสร้างขึ้นมา โลกที่มีเพียงนางกับโอรส ธิดาทั้งสอง”“พอกันที เจ้าเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว หนิงอัน”น้ำเสียงแหบแห้งในลำคอเฉินหยวนฮ่องเต้คว้ามัดฟางโยนทิ้งไปคนละทิศละทาง รวบร่างบางไว้แนบกาย“ลูกแม่ลูกแม่ อย่าๆๆๆ อย่าพาพวกเขาไป เอาลูกข้าคืนมา ได้โปรดคืนพวกเขามาฮือๆๆๆๆๆ ได้โปรดคืนพวกเขาให้ข้า….”หนิงอันสะอื้นอย่างหนักมือไขว่คว้าหามัดฟางสายตาเหม่อลอยแสดงอาการตื่นตกใจและหวาดกลัว มองหามัดฟางที่เฉินหยวนฮ่องเต้โยนทิ้งไป แม้เฉินหยวนฮ่องเต้จะกอดไว้แน่น ไม่ยอมให้นางไปเก็บเอามัดฟางเหล่านั้น“ฝ่าบาท อย่าทำร้ายพระสนมอีกเลย”ท่านหมอไป๋เยว่เทียน ส่งเสียงเตือนเบาๆ รีบเก็บมัดฟางส่งให้สนมหนิงอัน นางรับมาไว้ในอ้อมแขนเห่กล่อม ด้วยบทเพลงโศกสลด ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ยังสดใสเหมือนเมื่อครั้งแรกที่เฉินหยวนฮ่องเต้ได้พบนาง เขายังจำมันได้ดี“ไม่เป็นไรแล้วลูกแม่ พวกเขาทำอะไรพวกเจ้าไม่ได้หรอก…..เสด็จพ่อจะต้องปกป้องเรา”เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ล
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ไป๋เยว่เทียนรอด้านนอก”ก้าวเดินออกจากห้องปล่อยให้เแฺนหยวนกับหนิงอันอยู่ในห้องเฉินหยวนฮ่องเต้ เดินเข้ามาทรุดกายตรงหน้าหนิงอันกอดรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน ไม่เพียงแต่ไม่ปัดป้องหนิงอันยังนิ่งเฉยไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเฉินหยวนก้มลงกดจมูกโด่งที่แก้มเนียน“เจ้ายังโกรธข้าอยู่หรือ”“ฝ่าบาท หนิงอันอยากจะกลับไปที่ตระกูลหลี่ ฝ่าบาทหนิงอันอยากจะหย่ากับฝ่าบาทเสียเพื่อว่าต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับมาที่วังหลวงอีก”เฉินหยวนนิ่งงัน“เจ้า ไม่อยากอยู่กับข้าแล้วหรือไร เจ้า….หมดรักข้าแล้วหรือไร”หนิงอันถอนหายใจยาว“หนิงอันไม่อาจปรนนิบัติฝ่าบาทได้อีกแล้วในตอนนี้ในหัวใจหนิงอันว่างเปล่า ความรักใคร่ทั้งหมดไม่มีเหลือแล้ว ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพราะฝ่าบาทยอมให้อิงจื่ออุ่นเตียงหากแต่ สำหรับเราทั้งสองมันจบลงแล้ว มันจบลงแล้วจริงๆ หนิงอันไม่อาจกลับไป ที่เดิมได้อีกแล้ว ไม่อาจกลับไปอยู่ข้างกายฝ่าบาทได้อีกแล้ว ”“แต่ข้ารักเจ้าหนิงอันเจ้าจะจากข้าไปแล้วหรือไร”“หนิงอัน ไม่อาจบอกว่าไม่เหลือเยื่อใยให้กับฝ่าบาทแล้ว แต่หากฝ่าบาทยังรัก หนิงอันฝ่าบาทก็ควรจะปล่อยหนิงอันไปเสีย”เฉินหยวนนิ่งงัน“เข้าใจแล้ว ข้ายินดีจะปล่อยเจ้าไป”หน
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา”พูดไปพร้อมกับดวงตาที่หรี่ปรือ และในที่สุดก็เอนกายหลับใหล เฉินหยวนรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน“นางฟื้นขึ้นมาจะอาละวาดไหม
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ“ทำอย่างไรดี ท่านหมอ”ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา“ไม่ พี่หมอไป๋อย่าให้เขามาใกล้ข้าและลูกของข้า เขาเป็นคนเอา
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนพยักหน้าขึ้นลง“ข้าเองก็คิดถึงเจ้าก้อนแป้งทั้งสองแล้วเช่นกันพรุ่งนี้ให้พาพวกเขาเข้าวังพบกับหนิงอันเสียพร้อมกันนางจะดีใจแค่ไหนกันนะ ที่พบหน้าพวกเขา เจ้าก่อนแป้งที่อ้วนจ่ำม่ำ ข้าแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะได้เห็นว่าหนิงอันจะมีท่าทีเช่นไรเมื่อพบกับเจ้าก่อนแป้ง”ยิ้มด้วยดวงตาเปี่ยมสุขทุกอย่างสงบเรียบร้อยแล้วสามเดือนมานี้เขาจัดการคนในตระกูลกู้ที่ละคน สับเปลี่ยนเอาคนของเขาเข้าทำหน้าที่แทนคนไหนแข็งข้อก็หาหลักฐานเอาผิดตระกูลกู้ที่ครองอำนาจมายาวนานทุจริตตั้งแต่ล่างขึ้นไปข้างบน ไม่เว้นแม่แต่ไทเฮาที่รับเอาส่วยจากคนในตระกูลที่ดูแลส่วนสำคัญในวังหลวง“ไปรอรับท่านหมอที่ด้านหน้ากันดีกว่า”เฉินหยวนลุกจากแท่นนั่ง วางถ้วยตุ๋นรากบัวที่กินจนหมด ตื่นเต้นที่จะได้พบหนิงอันเช่นกัน“รับบัญชาฝ่าบาท”เสี่ยวโอพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความดีใจที่หนิงอันจะได้ออกมาจากคุกใต้ดินเสียที“ไป๋เยว่เทียนถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี“ไปกันเถอะ”ไป๋เยว่เทียนประสานมือยิ้มกว้าง“นัอมบัญชาฝ่าบาท”เฉินหยวนฮ่องเต้และไป๋เยว่เทียนสาวเท้ายาวๆ ยังคุกใต้ดิน ที่ด้านนอกเป็นกำแพงสูงถึงสองชั้น ลอดผ่านกำแพงชั้นแรกเข้าไป ได้ยินเสีย
