LOGINShare
บทที่ 480
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 481
หลินเซียงหันไปมองทันที พบเพียงอาคารที่กำลังก่อสร้างหลายหลังโดยไม่มีสิ่งอื่นใดแต่สายตาที่มองมานั้นช่างจริงจังเหลือเกินหลินเซียงไม่คิดว่าตัวเองจะรู้สึกผิดพลาดแดดร้อนจัดส่องลงมาบนตัวเธอ เธอกลับรู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อยตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว เธอจึงรวบเสื้อโค้ตสีเบจที่สวมอยู่แล้วเดินเร็วไปข้างหน้า ที่นี่ไม่ปลอดภัย จึงควรตรวจสอบให้เสร็จแล้วจากไปโดยเร็ว...รถหรูหลายคันจอดอยู่ที่ประตูทางเข้าพื้นที่ก่อสร้าง หัวหน้าคนงานมีสีหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน ก่อนจะยื่นหมวกนิรภัยให้“ประธานลู่ครับ ที่นี่อันตราย ทำไมท่านถึงมาเองล่ะครับ?”ลู่สือเยี่ยนรูปร่างสูงโปร่งสง่างาม สวมโค้ตสีดำ ทั้งตัวดูสง่างามและเย็นชา ท่าทางการเคลื่อนไหวทุกอย่างแสดงถึงความสูงส่ง คิ้วเข้มบนใบหน้าหล่อเหลาแผ่พลังอำนาจอันร้ายกาจซ่งจั่วรับหมวกนิรภัยแล้วส่งให้เขาลู่สือเยี่ยนสวมหมวกไปพลางพูดไปพลางว่า “ผมมาไม่ได้เหรอ?”หวังกงถึงกับสะอึกไปครู่หนึ่งลู่สือเยี่ยนดูเหมือนยังหนุ่ม แต่ใครจะคิดว่านิสัยจะเข้าใจยากถึงเพียงนี้แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ ลู่สือเยี่ยนก็เดินเข้าไปข้างในแล้วซ่งจั่วยิ้มบาง และพูดว่า “ที่นี่เป็นพื้นที่ที่ด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 482
หลินเซียง “ฮ่า ฮ่า ตลกดี”ลู่สือเยี่ยน “ชอบก็ดีแล้ว”สุดท้ายหลินเซียงอดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก ก่อนจะรีบดึงแขนออก แล้วเดินไปที่ประตูลู่สือเยี่ยนรูปร่างสูงใหญ่เดินตามหลังเธอ แม้เธอจะเดินเร็วแค่ไหน เขาก็ยังตามทันได้อย่างไม่ยากเย็น ท่าทางราวกับกำลังเดินเล่นอยู่หลินเซียง “…”ช่วงขายาวนี่มันดีจริง ๆ!คนอื่นที่เห็นเหตุการณ์นี้ต่างพากันงุนงง หวังกงหันไปถามซ่งจั่ว “คุณซ่งครับ นี่มันอะไรกัน?”เกิดอะไรขึ้น?แต่ซ่งจั่วไม่ตอบคำถามเขา กลับชี้ไปที่แบบแปลนในจุดหนึ่งแล้วถามว่า “ตรงนี้คืออะไรครับ?”หวังกงรีบอธิบายอย่างตั้งใจทันทีแบบนี้ก็ไม่มีใครสนใจลู่สือเยี่ยนและหลินเซียงอีกต่อไปหลังออกจากพื้นที่ก่อสร้าง หลินเซียงเดินไปยังสถานีรถไฟใต้ดินลู่สือเยี่ยนยังคงเดินตามหลังเธอ เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นดังขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนเหยียบย่ำอยู่บนหัวใจหลินเซียงรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกทั้งคู่หย่ากันแล้ว ทำไมเขายังคงรั้งเธอไว้ไม่ปล่อย?เธอหันไปมองเขา “คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”ลู่สือเยี่ยนล้วงมือลงในกระเป๋าเสื้อโค้ต ท่าทางสง่างามแต่ดูผ่อนคลายในเวลาเดียวกัน ได้ยินดังนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “นั่งรถไฟใต
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 483
หลินเซียงจ้องมองเขา “แล้วได้ข้อสรุปว่าไง?”ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามา พ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเธอเต็ม ๆ “ข้อสรุปก็คือ ยิ่งคุณทำหน้าเย็นชาใส่ ผมก็ยิ่งชอบ”หลินเซียง “…”เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่เธอค่อย ๆ ก้มหน้าลง รอให้ลมพัดควันบุหรี่นั้นไป จากนั้นก็ถามว่า “ลู่สือเยี่ยน คุณชอบฉันเพราะการใช้ชีวิตร่วมกันในปีที่ผ่านมา หรือว่าชอบฉันทีหลัง?”ลู่สือเยี่ยน “มันต่างกันตรงไหนเหรอ?”หลินเซียง “ไม่มีหรอก แต่ฉันแค่อยากรู้”ลู่สือเยี่ยนสูบบุหรี่คำหนึ่ง แก้มตอบลงเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงความเซ็กซี่ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ เขาพูดว่า “ผมไม่รู้”แต่หลินเซียงพูดว่า “แต่ฉันชอบคุณในปีนั้น ไม่ใช่คุณตอนนี้ คุณตอนนี้น่ารำคาญมาก”เธอพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีแววหวั่นไหวใด ๆ ในดวงตา พูดจบก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมือของลู่สือเยี่ยนที่กำลังถือบุหรี่สั่นไหวเล็กน้อย ความรู้สึกเหมือนมีมีดเล่มหนึ่งเสียบลงกลางอก เลือดไหลชุ่มโชก ความเจ็บปวดทิ่มแทงหัวใจจนแทบทนไม่ไหว!เกลียดเขา…ตอนนี้เธอเกลียดเขาขนาดนี้เลยเหรอ?ทำไม?ลู่สือเยี่ยนเหยียบบุหรี่ทิ้งทันที เดินตามเธอไปอย่างรวดเร็ว จับข้อมือเธอไว้แล้วมองอย่างลึกซึ้ง “
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 484
“ดังนั้น แม้ว่าเราจะหย่ากันแล้ว คุณก็จะไม่คำนึงถึงความรู้สึกของฉันใช่ไหม?”เสียงของหลินเซียงเบามาก เหมือนกระจายไปกับลมลู่สือเยี่ยนคลายแรงที่กำข้อมือเธอลงเล็กน้อย พูดว่า “หลินเซียง คุณลองพิจารณาที่จะยอมรับผมใหม่เถอะ เรากลับมาแต่งงานกันเหมือนเดิม”หลินเซียงดึงข้อมือของตัวเองออกอย่างแรง “เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณอีก!”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็วลู่สือเยี่ยนมองดูฝ่ามือที่ว่างเปล่าของเขา ดวงตาของเขาแสดงออกถึงความโกรธแค้น เงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางที่เธอจากไป ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดอีกครั้งและสูบอย่างแรงหย่า?ตลอดชีวิตนี้อย่าหวังเลย!ต่อให้ตาย เธอก็เป็นแค่ของเขาเท่านั้น!…หลินเซียงไม่ได้กลับไปที่สตูดิโอตอนบ่าย ซ่งซ่งมีเวลาว่าง พวกเธอนัดกันไปกินปลาเผาปลาเผาร้อน ๆ ช่วยขับไล่ความหนาวเย็นในใจเธอออกไปได้ซ่งซ่งถามว่า “ตอนนี้เธอหย่าแล้ว ต่อไปมีแผนยังไงบ้าง?”หลินเซียงพูดว่า “ทำโครงการในมือให้เสร็จ แล้วก็ลาออกจากงานที่อวิ๋นเฉิง”ซ่งซ่งตาเป็นประกาย “ไปไหน? พาฉันไปด้วยสิ!”หลินเซียง “ฉันยังคิดไม่ออก แต่ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 485
เสียงของเจียงอินอินอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความขอโทษ “ขอโทษนะคะ เขาไปอาบน้ำแล้วค่ะ พอเขาออกมา เดี๋ยวฉันจะบอกเขาว่าคุณโทรมาหา”หลินเซียงเลิกคิ้ว “เขากำลังอาบน้ำอยู่ที่ไหน?”เจียงอินอินอึ้งไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าถึงแม้จะพูดแบบคลุมเครือขนาดนี้แล้ว เธอยังจะถามต่ออีกเหรอ?แต่เธอก็ยังพูดว่า “ที่โรงแรม”หลินเซียง “แล้วทำอะไรกันที่โรงแรม?”เจียงอินอิน “…”เธอมองโทรศัพท์มือถือด้วยความสงสัยว่าคนที่อยู่ปลายสายนี่ใช่หลินเซียงจริงหรือเปล่า?รู้สึกว่าไม่เหมือนกับที่เคยเจอครั้งก่อนเลย?ผู้หญิงคนไหนก็ตามที่ได้ยินบทสนทนาแบบนี้คงจะวางสายไปแล้วจริงไหม?ทำไมถึงยังถามต่ออีก?เจียงอินอินอดทนพูดว่า “คุณหลินคะ เดี๋ยวให้คุณสือเยี่ยนพูดกับคุณเองนะ”หลินเซียง “คุณใช้โทรศัพท์ของเขาได้ ทำไมถึงบอกไม่ได้ล่ะว่าพวกคุณทำอะไรกันอยู่ที่โรงแรม?”เจียงอินอิน “…”พูดไม่ออกซ่งซ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ฟังอยู่เช่นกัน ปิดปากกลั้นหัวเราะ น้ำตาแทบจะเล็ดออกมาแล้ว!หลินเซียงมองเธอแล้วหันไปพูดกับเจียงอินอินที่ปลายสาย “ไม่ต้องวางสายหรอกค่ะ พอเขาออกมาแล้วก็ส่งโทรศัพท์ให้เขาเลยก็ได้ ตอนนี้ฉันว่างอยู่พอดี เราคุยกันหน่อยก็ได้”เจียงอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 486
ซ่งซ่งมองเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสาร“เซียงเซียงที่รักของฉัน รู้แบบนี้ตั้งแต่แรก เธอไม่ควรเก็บไอ้ผู้ชายสารเลวคนนี้กลับบ้านเลย”หลินเซียงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “เพราะงั้น ผู้ชายไม่มีหางข้างทางอย่าไปเก็บมาเลี้ยงเชียว”“…”ตอนที่ลู่สือเยี่ยนโทรมา ทั้งสองคนกำลังดูหนังอยู่ในห้องดูหนังหลินเซียงมองโทรศัพท์มือถือ แล้วพูดกับซ่งซ่ง “ดูไปก่อนนะ ฉันรับโทรศัพท์ก่อน”ซ่งซ่งพยักหน้า โบกมือให้เธอหลินเซียงออกจากห้องดูหนัง ปิดประตู แล้วรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล?”เสียงทุ้มต่ำและมีเสน่ห์ของลู่สือเยี่ยนดังขึ้น “มีอะไรเหรอ?”หลินเซียงถาม “อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนอึ้งไปชั่วขณะ “อาบน้ำอะไร?”หลินเซียงจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้ฟังด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ฉันไม่ติดว่าคุณจะโทรกลับมาหาฉันเร็วขนาดนี้”เพราะหลังจากอาบน้ำแล้ว ก็มีเรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นตามปกติน้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลงเล็กน้อย “แล้วไง ได้ยินผู้หญิงคนอื่นพูดว่าผมอาบน้ำ คุณไม่มีความรู้สึกอะไรเลยเหรอ?”หลินเซียง “ก็มีบ้าง”ลู่สือเยี่ยนถามทันที “จริงเหรอ?”หลินเซียงพูดว่า “ใช่ ความรู้สึกเดียวคือ ฉันโทรมาไม่ถูกเวลา ครั้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 487
ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นเป็นอย่างไรกันแน่?เจียงอินอินบีบนิ้วมือแน่น แล้วพูดขึ้นว่า “สือเยี่ยน ที่จริงแล้วคุณยังชอบคุณหลินอยู่ใช่ไหมล่ะ? ที่ฉันพูดแบบนี้ก็เพื่อจะลองแหย่คุณหลินดูเผื่อว่าเธอจะยังชอบคุณอยู่เหมือนกัน ถ้าเธอได้ยินแบบนี้ เธอคงจะหึงและเสียใจ ขอโทษนะ ฉันใจร้อนไปเอง ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”ใต้แสงสลัว ใบหน้าหล่อเหลาของลู่สือเยี่ยนดูแข็งกร้าวคมชัด ดวงตาเรียวเล็กของเขาไร้ซึ่งอุณหภูมิใด ๆ ขณะมองเจียงอินอิน“ความใจร้อนของคุณทำให้ผมรู้สึกถึงการดูหมิ่น”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่น้อยสีหน้าของเจียงอินอินแสดงความอับอายเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นว่า “รับรองได้เลย ต่อไปนี้จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”ลู่สือเยี่ยนไม่ได้มองเธออีกแม้แต่แวบเดียว หันไปมองซ่งจั่วแล้วพูดว่า “ซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ฉัน”จากนั้นเขาก็ส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้ซ่งจั่ว เพื่อให้เขาโอนถ่ายข้อมูลและเปลี่ยนซิมการ์ด“ครับ”ซ่งจั่วรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปในห้องส่วนตัว ผู้คนในชุดสูทที่เห็นลู่สือเยี่ยนกลับมาต่างลุกขึ้นยืนยกแก้วเหล้าทันที“ประธานลู่ โครงการครั้งนี้สำเร็จลุล่วงได้ต้องขอบคุ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 488
ซ่งซ่งกัดฟัน “รออยู่นั่นแหละ!”พูดจบก็วางสาย แล้วแสดงท่าทางลับหลังให้ดูหลินเซียงนั่งดูอย่างเพลิดเพลินซ่งซ่งแสดงเสร็จแล้วก็หายใจออกอย่างโล่งอก แล้วพูดขึ้นว่า “เซียงเซียง คืนนี้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอไม่ได้นะ เธออยู่คนเดียวจะเหงาไหม? หรือหาหนุ่มน้อยมาอยู่เป็นเพื่อนดี? สวี่ซิงเย่เป็นไง?”หลินเซียงผลักหัวเธอ “ไปเถอะ”ซ่งซ่ง “อื้อ อื้อ อื้อ!”…ฟู่จิ่นซิ่วอยู่ไม่ไกลจากเฟิงหลินหย่วนซ่งซ่งเดินไปประมาณยี่สิบนาทีก็ถึงเธอกดกริ่งประตู แล้วมองฟู่จิ่นซิ่วหน้าตายฟู่จิ่นซิ่วยกคิ้ว “ดึกดื่นขนาดนี้ ยังจะเล่นละครอยู่อีก?”ซ่งซ่งถามว่า “คุณฟู่ ไม่ทราบว่าแบบตรงไหนที่ทำให้คุณรู้สึกว่าไม่เข้าท่า?”ฟู่จิ่นซิ่วมองเธอด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย แล้วให้เธอเข้าไปในบ้านรองเท้าแตะหน้าประตูเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ซ่งซ่งมองดูแล้วมุมปากกระตุกเธอนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่เกรงใจ มองไก่ทอดและเครื่องดื่มที่เตรียมไว้บนโต๊ะกาแฟ ยิ่งไม่เกรงใจเข้าไปใหญ่ดึกดื่นขนาดนี้เรียกมาทำงานล่วงเวลา นี่แหละสิ่งที่เธอสมควรได้รับ!ฟู่จิ่นซิ่วมองดูเธอกินไก่ทอดอย่างเอร็ดอร่อย แล้วพูดว่า “คุณนี่ไม่มีความเกรงใจจริง ๆ”ซ่งซ่ง “มีของอร่อ
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
