เข็มทิศใช้เวลาเพียงไม่นานก็กลับมาถึงบริษัท ..พอมาถึงเขาก็ตรงไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด"กล้องเสียครับ" พนักงานที่ประจำอยู่ในห้องนั้นได้ตรวจเช็คแล้วก็เลยแจ้งเขาไป"มันจะเสียได้ยังไง พวกนายทำงานกันยังไงถึงปล่อยให้กล้องเสีย!""ขอโทษครับที่ทำงานสะเพร่า""เช็คดูกล้องทุกตัวที่สามารถจะจับภาพตรงนั้นได้""เช็คดูแล้วครับมีแค่กล้องตัวนี้ตัวเดียวที่หันหน้าไปตรงมุมนั้น ผมว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นคงจะเพราะสะดุดขาตัวเองล้มมากกว่า"พอไม่ได้ความ เข็มทิศก็เลยรีบขึ้นมาที่ชั้นบน"คุณแก้วกานดาเดินไม่ระวังสะดุดขาตัวเองล้มจริงๆ นะคะ ให้กนกไปสาบานที่วัดไหนก็ได้" พอเห็นว่าเขากำลังหาที่มาที่ไปในการล้มของแก้วกานดา กนกก็เลยถึงกับสาบาน เพราะเธอเป็นคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นเข็มทิศรีบกลับมาที่โรงพยาบาล เพราะกลัวว่าถ้าเธอตื่นขึ้นมาจะไม่เห็นเขาอยู่ด้วย"เธอคงจะเหนื่อยมากก็เลยพักผ่อนนานไปหน่อย อย่าเป็นห่วงเลยนะลูก" แม่เห็นว่าลูกชายนั่งทำหน้าไม่สู้ดีนัก ก็เลยพูดให้กำลังใจอีกครั้ง"ตั้งแต่ทำโปรเจคนี้เธอก็ทุ่มเทเวลาให้กับมัน เมื่อเช้านี้คงจะตื่นมาทำตั้งแต่เช้ามืด" ชายหนุ่มพูดเพ้อไปเพียงคนเดียว แต่คนที่นั่งอยู่ในห้อง
"ปล่อยนะ! ฉันไม่ยอมรับข้อหาที่พวกคุณยัดเยียดให้หรอก""คุณมีสิทธิ์เรียกทนายได้ทุกเมื่อ แต่ตอนนี้พวกเราต้องเชิญตัวคุณไปที่โรงพักก่อน""ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ยอม ตำรวจจะรังแกประชาชนหรือไง!!""จับเลยจ่า" ผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุด ได้สั่งลูกน้องให้จับ เพราะคุยกับคนแบบนี้คงจะไม่จบง่ายๆ แน่"กรี๊ดดฉันไม่ยอม!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!" ถึงแม้กนกจะไม่ยอมให้จับ แต่ก็ถูกนำตัวลงมา ..พอลงมาถึงข้างล่างกนกพยายามหาอะไรมาบังหน้าตัวเองไว้เพราะอายพนักงานที่มองมาส่วนตำรวจอีกชุด ตอนนี้ได้อยู่ในห้องสำหรับควบคุมกล้องวงจรปิด"คุณตำรวจจะมาจับผมได้ยังไงครับ""เราไม่ได้จับ เราแค่มาเชิญคุณไปให้ปากคำ""ผมไม่รู้ไม่เห็นด้วย จะเชิญผมไปแบบนี้ไม่ได้""จะรู้หรือไม่รู้เดี๋ยวก็รู้กัน พาตัวไปเลย"เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในห้องนั้นถูกจับตัวไปด้วย เพราะเข็มทิศผิดสังเกต ทำไมกล้องถึงเสียได้จังหวะ และทำไมคนควบคุมห้องนั้นถึงรู้ว่าเกิดอุบัติเหตุแบบไหน ทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้พูดเลยว่าเธอสะดุดล้มพอจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จเข็มทิศก็รีบกลับมาที่โรงพยาบาล"เดี๋ยวผมดูแลเธอเอง หนูนากับคุณแม่กลับไปเถอะ""แม่ว่าให้แม่อยู่ดีกว่า..ลูกนั่นแหละกล
วันต่อมา.. ในห้องประชุม"ที่ทำมามันใช่ไหมเนี่ย!" เข็มทิศเรียกประชุมแค่ฝ่ายที่เกี่ยวข้อง และตอนนี้เขาก็นั่งทำหน้ามุ่ยเมื่อเห็นเอกสารโปรเจคที่ภรรยาคิดขึ้นมาแต่ให้ลูกน้องทำต่อ"ผมว่าให้เจ้าของโปรเจคเป็นคนทำต่อให้เสร็จดีกว่าไหมครับ""ใช่แล้วครับถ้าไม่งั้นโปรเจ็คดีๆ แบบนี้ต้องพังแน่"ในขณะที่ทุกคนกำลังเครียดอยู่นั้น ประตูห้องประชุมก็ได้ถูกเปิดเข้ามา"พ่อได้ยินว่าเรียกประชุม มีประชุมอะไรกันเหรอ" คนที่เข้ามาใหม่ก็คือไทเกอร์ท่านประธานของบริษัท ซึ่งเข็มทิศไม่ได้ให้คนแจ้งท่านไปว่าเรียกประชุม "ประชุมเรื่องโปรเจคของเจ้าหญิงนั่นแหละครับพ่อ" ในเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าเธอคือเจ้าหญิงเขาก็เลยเรียกเธอแบบให้เกียรติ"โปรเจคนี้คนอื่นทำไม่ได้หรอก ถ้าเจ้าตัวไม่ทำเอง" ไทเกอร์รู้ดีว่าคงไม่มีใครสานต่อโปรเจคนี้ได้ถ้าเจ้าตัวไม่ทำเอง แต่ที่เขายังไม่พูดอะไร ก็เพราะอยากจะให้ทุกคนใช้ความคิดดู"ทำไมครับ""ก็ระดับมันสมองของแต่ละคนไม่เท่ากันไง"พอคำนี้ออกจากปากของท่านประธานทุกคนในที่ประชุมต่างก็มองหน้ากันไปมา ..อาจจะถูกด่าทางอ้อม แต่ทุกคนก็ยอมรับว่ามันสมองของพวกเขาคงจะเดินตามรอยเจ้าหญิงไม่ได้หลังการประชุม.."เอาไงดีคะ" จ
ความต้องการในตัวเธอมันเพิ่มมากขึ้นตลอดเวลา เข้าใกล้เธอทีไรเลือดในกายก็ร้อนผ่าว ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรก แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย อย่างที่พูดไว้คือเขาก็เหมือนผู้ชายทั่วไป..มีแอบดูคลิปและเคยสัมผัสความเป็นชายของตัวเองมาบ้างแล้ว แต่กับผู้หญิงเขาเก็บไว้ให้คนที่คิดว่าใช่เท่านั้น"พอแล้วค่ะ..ไหนคุณบอกว่าพรุ่งนี้จะให้ฉันไปทำงานไง" ในคืนเดียวกันนั้น ถึงแม้ครั้งที่สองเพิ่งจะผ่านไปในห้องน้ำ แต่เขาก็ยังมีความต้องการในตัวเธออยู่ พอทานข้าวเสร็จชายหนุ่มก็เริ่มเล้าโลมเธออีกครั้ง จนหญิงสาวขอร้องไว้เช้าวันต่อมา"ทำไมตื่นเช้าจังเลยล่ะครับ" คนร่างหนาที่เพิ่งจะรู้สึกตัวตื่น ได้มองดูภรรยาซึ่งตอนนี้กำลังเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะออกไปทำงาน"ฉันไม่ได้ตื่นเช้าหรอกค่ะ คุณต่างหากที่ตื่นสาย"ใบหน้าหล่อคมยกยิ้มขึ้น ..แม้แต่คำพูดคำจาเธอยังดูฉลาดกว่าคนปกติทั่วไป เข็มทิศก็เลยต้องได้รีบลุกขึ้นจากที่นอน แต่ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ เขาก็ได้ชื่นใจเธอไปฟอดใหญ่"ทำไมถึงไม่รอลงมาพร้อมกันล่ะครับ" ออกจากห้องน้ำก็ไม่เจอเธออยู่ในห้องนั้นแล้ว เขาก็เลยต้องได้รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามลงมาข้างล่าง"ฉันลงมาเตรียมอาหารช่ว
เย็นวันเดียวกัน"เห็นไหมกลับมาที่บ้านก็ไม่มีอะไรทำแล้ว คุณน่าจะให้ฉันเอางานกลับมาทำด้วย" เธอขอเขาเอางานกลับมาทำที่บ้านด้วยเผื่อว่าจะเสร็จเร็วกว่ากำหนด แต่เข็มทิศก็ไม่ยอม"คุณไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ผมอยากให้คุณทำแบบสบายๆ""ก็ได้ค่ะ" แก้วกานดารู้ดีว่าที่เขาไม่ให้เอามาทำเพราะเป็นห่วง อยากให้เธอพักผ่อนมากๆ"หิวข้าวหรือยัง ป่านนี้ข้างล่างคงเตรียมอาหารเสร็จแล้ว""หิวมากเลยค่ะ""ถ้าหิวมากขนาดนั้น กินผมรองท้องก่อนค่อยลงไปดีไหม""คุณเข็มทิศ!" พูดเรื่องหิวข้าวอยู่ดีๆ เขายังวนเข้ามาในเรื่องนี้ได้อีก พอรู้ความหมายของเขา ใบหน้างามถึงกับแดงขึ้นมาจนเห็นได้ชัด"ผมชอบเวลาที่คุณอายจัง""คนบ้าที่ไหนจะชอบเวลาคนอื่นอาย""ก็คนบ้าคนนี้ไง""ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว..หิวข้าว" ร่างบางรีบตรงมาที่ประตู ถ้าขึนยังคุยกับเขาต่อ คงได้เสียตัวแน่"แม่กำลังจะให้คนขึ้นไปตามอยู่พอดี""แก้วก็เลยไม่ได้ลงมาช่วยคุณแม่จัดเตรียมอาหาร""จะช่วยแม่ทำไม แม่ก็มีป้าช่วยอยู่แล้วนี่ไง" ที่รักหมายถึงแม่บ้าน ..ส่วนมากกับข้าวที่เอาตั้งโต๊ะ ที่รักจะเป็นคนปรุงเองทั้งหมด เพราะนางคิดว่ามันเป็นการใส่ใจครอบครัวเช้าวันต่อมา "คุณไม่ต้องลุกแต่เช้าขน
พอข่าวนี้แพร่กระจายออกไป จากที่คนไม่ค่อยรู้จักเข็มทิศ หรืออาจจะรู้จักในวงแคบ เพราะส่วนมากผู้คนจะรู้จักไทเกอร์ผู้เป็นพ่อมากกว่า ..พอข่าวนี้ออกไป ทุกคนต่างก็จับตามองนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีไอเดียเจ๋ง"คุณคิดว่าคนจะเชื่อเหรอว่าเป็นฝีมือของผม" ชายหนุ่มพูดในขณะที่เลื่อนเก้าอี้ให้กับภรรยาได้นั่ง"คุณจะกลัวอะไรคะ ฉันก็อยู่ข้างคุณนี่ไง"ในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น ไทเกอร์ก็ได้เดินเข้ามา"เข็มทิศคุณลุงอยากจะคุยด้วย" คุณลุงที่ไทเกอร์พูดถึงก็คือราชสีห์ และทศกัณฐ์พวกเขานั่งอยู่กับนักธุรกิจใหญ่อีกหลายคน"คุณไปกับผมไหม" ชายหนุ่มหันมาถามภรรยา เพราะกลัวเธอจะไม่ค่อยชอบคุยกับคนแก่"ไม่ค่ะ" ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากคุยกับคนแก่ แต่ลุกเดินบ่อยๆรู้สึกเมื่อยขามากกว่า"ถ้างั้นเดี๋ยวผมกลับมานะครับ""ค่ะ"เข็มทิศรีบเดินตามผู้เป็นพ่อมาอีกมุมหนึ่งของงานนั้น เพราะคิดว่าทักทายพวกลุงๆ เสร็จแล้วก็จะรีบกลับไปหาเธอ"สวัสดีครับคุณลุง" เขาทักทายผู้ใหญ่แบบไทยๆ ด้วยการไหว้"หลานชายของลุงเก่งมากเลยนะ ที่คิดไอเดียแบบนี้ขึ้นมาได้ แถมยังครอบคลุมไปทั่ว" ราชสีห์ยื่นมือมาโอบไหล่หลานชายแล้วก็ตบเบาๆ"เออ..ครับ" ใจจริงอยากจะบอ
ขับรถออกมาจากโรงแรม เข็มทิศก็พาเธอตรงกลับมาที่บ้าน"เพิ่งจะบ่ายโมงเองทำไมถึงรีบกลับบ้านจังเลยล่ะคะ""ผมว่าคุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว กลับมาพักผ่อนดีกว่า" ที่เห็นเธอไม่ค่อยพูดค่อยจาเขาคิดว่าคงจะเหนื่อย คนกำลังท้องกำลังไส้ด้วย"ฉันยังต้องได้ทำอะไรอีกหลายอย่างเลยนะคะ""พรุ่งนี้ค่อยทำ วันนี้พักผ่อนก่อน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลงรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กับภรรยา"กลับกันมาแล้วเหรอลูก" ที่รักเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงรถของลูกชาย"เพิ่งเสร็จงานจากโรงแรมครับแม่""มีงานอะไรกันเหรอ" นางถามออกไปเพราะสามีไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้ฟังเลย"งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ครับแม่..ผมก็เพิ่งรู้ตอนไปถึงโรงแรมนั่นแหละครับ..มีคนแถวนี้จัดเซอร์ไพรส์" เพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แถมเธอยังทำเป็นไม่รู้ ทั้งๆ ที่เป็นความคิดของเธอเอง"ไหนคุณบอกว่าจะรีบกลับไปทำงานไงคะ""เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งข้างบนก่อน""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขึ้นไปเองได้""ฝากด้วยนะครับแม่" เขาพูดกับแม่แล้วก็หันกลับมาที่เธอ "..เดี๋ยวตอนเย็นผมกลับมานะ" ว่าแล้วคนตัวสูงก็โน้มลงมาหอมแก้มภรรยาก่อนที่จะเดินอ้อมกลับไปฝั่งคนขับจังหวะที่ถูกหอมแก้ม แก้วกานดารีบหันไปมองหน้าแม่สามี แต่ท่า
"หึง..คำนี้มันต้องใช้กับคนที่รักกันไม่ใช่เหรอ" เธอพูดออกมาแค่แผ่วเบา แต่เขาก็ได้ยิน.."เข็มทิศรักเจ้าหญิงแก้วกานดานะครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองเข้าไปนัยน์ตาหวานคู่นั้น"คะ? ..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""รัก""คุณรักฉันเหรอ?" ดวงตากลมมองสบตาผู้เป็นสามีแบบไม่เชื่อหู "คุณจะรักฉันได้ยังไง แล้วรักตอนไหน""ทุกตอน""ฉันไม่เห็นรู้เลย""คุณจะรู้อะไร ผมหึงคุณแทบจะบ้าตายอยู่แล้วคุณยังไม่รู้ตัวเลย"ใบหน้างามเริ่มมีสีแดงขึ้นมาให้เห็น และก็พยายามทบทวนดูว่าเขาหึงเธอกับใครเมื่อไร..."คุณอย่าหึงฉันกับคุณสิบทิศเลยนะคะ เราทั้งสองเป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าไม่มีคุณสิบ ป่านนี้คงไม่มีฉันในวันนี้" มีคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ข้างกายเธอ หญิงสาวก็เลยพูดออกไปเพื่อให้เขาเข้าใจในความสัมพันธ์ที่เธอมีกับพี่ชายของเขาเอง"ผมขอโทษที่รู้จักคุณช้าไป""ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มันมีเวลาของมัน ..และมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว""คุณรู้ไหมว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนคุณเลย""ฉันแปลกมากเลยเหรอคะ""คุณเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจทุกคน ถึงแม้จะโกรธก็ยังใช้เหตุผลในการโกรธเลย""ฉันจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับคนทั่วไปนะคะ" เธอค
หญิงสาวได้แต่นั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์..ซึ่งตอนนี้มีแค่รูปลูกชายที่ปรากฏอยู่ เพราะมันเป็นรูปพักหน้าจอมือเรียวรีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอคิดถึงพวกเขาทั้งสองมาก ร้องไห้อยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่ทานหลังอาหารเช้าวันต่อมา.."ยี่สิบกว่าสาย!??" ตื่นมาก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู สายจากสามีโทรมายี่สิบกว่าสาย ละอองดาวนึกตำหนิตัวเองที่ไม่ได้เปิดเสียงไว้ ถ้าไม่งั้นคงจะได้คุยกับเขาแล้ว หญิงสาวรีบโทรกลับไป แต่เหมือนปลายสายจะปิดเครื่อง ..เขาโกรธหรือเปล่าที่เราไม่ได้รับโทรศัพท์ ละอองดาวทำอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนออกไปทำงานคนตัวเล็กยืนอยู่ใต้ฝักบัวนานพอสมควร เพื่อให้มันชำระคราบน้ำตาออก เธอยังนึกเสียดายที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ของสามีแกร็ก~ ประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกมาจากคนที่อยู่ด้านใน ขาเรียวก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ของห้องนั้นด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายอยู่ สายตางามมองกระจกไม่ยอมกระพริบ เพราะคิดว่าตัวเองมองผิด"เราคิดถึงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ" หญิงสาวคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เธอจินตนาการขึ้นมา เพรา
สองปีต่อมา ถึงตอนนี้ทั้งสองก็อายุใกล้จะ 5 ขวบแล้วมีบางทีได้ออกไปนอกบ้านบ้าง เพราะต้องให้รู้สถานที่จริงนอกจากให้ดูในหนังสือและในอินเทอร์เน็ต ส่วนเรื่องเรียน มีครูสอนพิเศษเข้ามาสอนถึงที่บ้านและตอนนี้ทุกคนในบ้านก็ชินแล้ว เพราะรู้ดีว่าความปลอดภัยของเด็กๆ ต้องมาเป็นอันดับแรกในเย็นวันนั้น.. ก่อนวันเกิดของเด็กทั้งสองเพียงแค่ไม่กี่วัน ราชทูตก็เดินทางมาขอเข้าพบเจ้าหญิงด้วยตัวเอง"อะไรนะคะ? แต่ลูกของฉันยังเล็กมาก" เมื่อได้ยินหญิงสาวแทบเข่าทรุด เพราะไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้"ใช่แล้วครับ พระองค์ยังอายุน้อยมาก พวกเราถึงได้เชิญเจ้าหญิงให้กลับไปเพื่อเป็นผู้สำเร็จราชการแทนไปก่อน" ตอนนี้ประชาชนได้ทำสำเร็จแล้ว พวกเขาทวงคืนทุกอย่างกลับมาได้โดยเสียเลือดเสียเนื้อเพียงไม่มาก เพราะคนข้างกายของกบฏผู้นั้นลงมือสังหารเอง"ฉันเหรอคะ" พอรู้ว่าเธอจะต้องได้ไปทำหน้าที่สำเร็จราชการแทนลูกชาย หญิงสาวรีบหันไปมองสามีที่นั่งอยู่ข้างกาย ถึงแม้ว่าจะเป็นการเข้าพบแบบส่วนตัว แต่เข็มทิศไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ในห้องกับพวกเขาเพียงลำพัง"แล้วแต่เจ้าหญิงจะตัดสินใจเลยครับ" มันคือเวลาที่เธอรอคอย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธออยากจะกลั
"อือ" พอความเป็นชายสอดใส่เข้ามาในร่างกาย มือเรียวก็รีบดันหน้าอกสามีไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะโน้มตัวลงมาทับเจ้าตัวเล็ก"ผมระวังอยู่" เสียงทุ้มกระซิบออกมาแผ่วเบา พร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ "อ้าาา" ยิ่งทำเบาก็ยิ่งมีความเสียว หรืออาจเพราะไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว"อื้อออ""เจ็บเหรอครับ" เขาไม่รู้ว่าการมีอะไรกับหญิงตั้งครรภ์ต้องทำได้ประมาณไหน ยิ่งกับท่อนเอ็นลำใหญ่ของเขาแล้วกลัวว่ามันจะเข้าลึกเกินไป"เปล่าค่ะแล้วคุณจะหยุดทำไม" ที่จริงเธอก็เสียวไม่แพ้กัน ที่ครางออกมาเพราะเริ่มมีอารมณ์"ผมกลัวคุณเจ็บ" ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม และนึกเอ็นดูที่เธอตำหนิว่าจะหยุดทำไม "ซี๊ดดด..ผมต่อเลยนะ" แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเพราะกลัวว่าเธอจะอาย แล้วท่อนเอ็นอุ่นก็เริ่มขยับเข้าออกโดยเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับ เพราะไม่อยากจะอดกลั้นนาน"อื้อ อื้อ อื้อ // อ้าาา ปล่อยแล้วนะครับ" ทั้งสองครวญครางออกมาพร้อมกัน เพราะเริ่มทนความเสียดสีไม่ไหว และเพียงไม่นานชายหนุ่มก็รีบชักท่อนเอ็นออกมาเมื่อปล่อยน้ำออกหมดแล้ว เพราะกลัวจะเผลอไปทับเจ้าตัวเล็กเข้า"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวถามเมื่อเขาลุกขึ้นแล้วโอบอุ้มเอาร่างของเธอขึ้นมาด
"คุณหมอรู้จักฉันเหรอคะ?" หญิงสาวนัยน์ตาสวยมองไปที่หมอคนที่เพิ่งจะเอ่ยชื่อเธอออกมา"คุณหมอรู้จักภรรยาผมได้ยังไง.." เข็มทิศก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าหมอคนนี้รู้จักภรรยาของเขาได้ยังไง"หมอเป็นใคร!" สิบทิศรีบเข้ามาขวางหน้าแก้วกานดาไว้ เพราะเขาไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น ถึงแม้ว่าหมอคนนี้เพิ่งจะช่วยชีวิตแม่ยายของเขามา"ใจเย็นก่อนสิลูกปล่อยให้คุณหมอได้พูดบ้าง" ที่รักและไทเกอร์รีบเข้ามาห้ามลูกๆ ไว้ก่อน เพราะดูจากท่าทีแล้วหมอคนนี้คงไม่ใช่คนร้าย ถ้าไม่งั้นคงไม่ช่วยแม่ของลูกสะใภ้จนปลอดภัย"ผมคือหมอที่ถูกส่งมาเพื่อดูแลเจ้าหญิงโดยเฉพาะครับ เพราะตอนนี้เจ้าหญิงกำลังทรงพระครรภ์องค์รัชทายาท" ที่จริงหมอคนนี้แค่รอเวลาที่จะเดินทางมา แต่พอเกิดเหตุนี้ขึ้น ก็เลยรีบปรากฏตัวก่อน เพราะไม่อยากจะให้เจ้าหญิงอัญมณี มีความทุกข์ใจเกี่ยวกับญาติของสามี กลัวจะส่งผลถึงองค์รัชทายาทที่อยู่ในครรภ์ของเธอ"ขอบคุณเจ้าหญิงมากนะคะ" ได้ยินแบบนั้นละอองดาวรีบหันมายกมือไหว้ขอบคุณแก้วกานดา"อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ เราเป็นญาติกันไม่ใช่เหรอคะ" แก้วกานดารีบรับไหว้ด้วยการไหว้กลับ แล้วใบหน้างามก็หันไปมอง.. "คุณหมอรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ" เธอหมายถึ
พอได้ข่าวเรื่องนี้พวกเขาถึงกับไม่ทานข้าวเช้า และก็รีบออกมาโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง"ออกมาพร้อมกันแต่คุณพ่อถึงก่อนซะงั้น" คนที่พูดก็คือแก้วกานดา เพราะเดินทางมารถคนละคัน พอมาถึงก็เห็นรถของพ่อสามีจอดอยู่แต่ไม่มีคน"คุณรู้จักพ่อผมน้อยไป สมัยท่านเป็นหนุ่มๆ ซ่าไม่เบา""ซ่ากว่าลูกอีกเหรอคะ""ผมเทียบท่านไม่ติดหรอก" ทั้งสองคุยในระหว่างที่รีบเดินเข้ามา แต่เข็มทิศก็พยายามประคองภรรยากลัวว่าจะหกล้มเอาในเวลาเดียวกันนั้นหน้าห้องผ่าตัด"แม่เราเป็นอะไร" ไทเกอร์ถามขึ้นทันทีที่เจอลูกชายกับลูกสะใภ้อยู่หน้าห้อง"คุณแม่มีอาการปวดหัวขึ้นมาอีก คุณสิบทิศก็เลยพามาที่โรงพยาบาลค่ะ""ปวดหัว? ตอนนั้นหายแล้วไม่ใช่เหรอ""ใช่ค่ะแต่พอมาเช็คดูใหม่อีกครั้ง เจอเนื้องอกอยู่ในนั้น" น้ำตาของลูกสาวไหลรินในขณะที่พูด จนสามีโอบร่างของเธอเข้ามากอดไว้เพื่อปลอบ"แล้วเข้าห้องผ่าตัดนานหรือยัง""ตอนที่โทรไปหาแม่นั่นแหละครับ" สิบทิศตอบผู้เป็นพ่อบ้างเพราะตอนนี้ภรรยามัวแต่ร้องไห้"หมอสมัยนี้เก่งหนูไม่ต้องคิดมาก ถ้าที่นี่รักษาไม่ได้เราจะไปรักษากันที่ต่างประเทศ""ขอบคุณมากนะคะ" ที่ละอองดาวตกใจมากก็เพราะเธอเสียพ่อไปกะทันหัน กว่าจะเจอโรคร้
"ถ้าอยากออกมาขับรถเล่นทำไมถึงไม่ชวนผม คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน" ตอนที่เธอลงมาเขาเผลอหลับไป ..ถ้าไม่ได้ยินเสียงข้อความที่พ่อส่งเข้าเครื่อง คงยังไม่รู้ว่าเมียตัวเองออกจากบ้านมาขับรถรับลมกับแม่"ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะออกมาไกลขนาดนี้" ถึงแม้ว่าจะสำนึกผิดแต่ก็ไม่กล้าบอกความจริง เพราะความจริงนั้นมันเกี่ยวกับความรู้สึกของใครอีกคน"ทีหน้าทีหลังจำไว้อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ถ้าอยากออกมาให้บอกผม" ถ้าเธอไม่มาเจอตำรวจแต่ไปเจอผู้ร้ายพวกนั้นจะทำยังไงยิ่งมีแต่ผู้หญิง เขาก็เลยอดที่จะตำหนิไม่ได้ แต่พอเห็นสีหน้าที่สำนึกผิดของภรรยาแล้ว ชายหนุ่มก็เลยหันไปพูดกับตำรวจ "..ผมจะรับตัวภรรยากับแม่กลับบ้านได้หรือยังครับคุณตำรวจ""ได้แล้วครับเชิญเลยครับ""แล้วรถคันนี้ล่ะคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเขาพาเธอเดินมารถคันที่เขาขับออกมา"เอาไว้นี่แหละ ค่อยให้คนมาเอากลับบ้าน""คุณจะไปไหน..มาขึ้นรถกับผมดีกว่า" ไทเกอร์เดินมาคว้าแขนของภรรยาเพื่อที่จะให้นั่งรถคันเดียวกันกลับ"ไม่ค่ะฉันจะกลับกับลูก" ที่รักจับแขนสามีออกแล้วก็เดินตามลูกชายมาที่รถ"เป็นอะไรของเขา" พอภรรยาไม่กลับด้วยไทเกอร์ก็เลยยังไม่กลับบ้านเพราะงานของเขาย
พอคุยงานกับผู้เป็นพ่อเสร็จเขาก็รีบกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง"พ่อนะพ่อ.. เรื่องแค่นี้" เข็มทิศเหมือนคุยกับตัวเอง แต่อยากจะให้เธอถามมากกว่า "คุณเป็นอะไร" พอเธอไม่ถามเขาก็เลยเดินแวะไปที่โต๊ะของเธอก่อน"เปล่าค่ะ""จะอายทำไม..ไม่มีอะไรหรอก" มือหนายื่นไปลูบผมภรรยาที่นั่งอยู่เบาๆ เพราะรู้ดีว่าเธอคงจะอายเรื่องที่เกิดขึ้น"จะไม่มีอะไรได้ยังไง ท่านต้องเห็นแน่เลย" หญิงสาวรีบปัดมือของเขาออก"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะต่อว่าพ่อให้อีกแล้วกัน""อย่านะคะ""อ้าวทำไมล่ะ""แล้วคุณจะไปว่าให้ท่านเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่ทำให้เมียผมอายไง""ถ้าคุณไม่จูบเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น!""อ้าวเหรอ..ถ้างั้นเดี๋ยวผมคืนจูบให้คุณแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โน้มลงไปหาคนที่นั่งอยู่"คุณจะคืนแบบไหน!?""ก็แบบนี้ไง""อืมมม!!" กำปั้นหญิงสาวรัวเข้าที่ไหล่กว้างของสามีแต่เขาก็ไม่ได้ปล่อย ยังจูบอยู่แบบนั้นจนพอใจแล้วก็รีบเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"คนบ้า!!"เย็นวันเดียวกัน.."แล้วคุณพ่อล่ะครับ" เข็มทิศเห็นว่าแม่ให้คนไปตามลงมาทานข้าวแต่ผู้เป็นพ่อยังไม่กลับมา"เข้ามาเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกไ
"หึง..คำนี้มันต้องใช้กับคนที่รักกันไม่ใช่เหรอ" เธอพูดออกมาแค่แผ่วเบา แต่เขาก็ได้ยิน.."เข็มทิศรักเจ้าหญิงแก้วกานดานะครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองเข้าไปนัยน์ตาหวานคู่นั้น"คะ? ..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""รัก""คุณรักฉันเหรอ?" ดวงตากลมมองสบตาผู้เป็นสามีแบบไม่เชื่อหู "คุณจะรักฉันได้ยังไง แล้วรักตอนไหน""ทุกตอน""ฉันไม่เห็นรู้เลย""คุณจะรู้อะไร ผมหึงคุณแทบจะบ้าตายอยู่แล้วคุณยังไม่รู้ตัวเลย"ใบหน้างามเริ่มมีสีแดงขึ้นมาให้เห็น และก็พยายามทบทวนดูว่าเขาหึงเธอกับใครเมื่อไร..."คุณอย่าหึงฉันกับคุณสิบทิศเลยนะคะ เราทั้งสองเป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าไม่มีคุณสิบ ป่านนี้คงไม่มีฉันในวันนี้" มีคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ข้างกายเธอ หญิงสาวก็เลยพูดออกไปเพื่อให้เขาเข้าใจในความสัมพันธ์ที่เธอมีกับพี่ชายของเขาเอง"ผมขอโทษที่รู้จักคุณช้าไป""ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มันมีเวลาของมัน ..และมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว""คุณรู้ไหมว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนคุณเลย""ฉันแปลกมากเลยเหรอคะ""คุณเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจทุกคน ถึงแม้จะโกรธก็ยังใช้เหตุผลในการโกรธเลย""ฉันจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับคนทั่วไปนะคะ" เธอค
ขับรถออกมาจากโรงแรม เข็มทิศก็พาเธอตรงกลับมาที่บ้าน"เพิ่งจะบ่ายโมงเองทำไมถึงรีบกลับบ้านจังเลยล่ะคะ""ผมว่าคุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว กลับมาพักผ่อนดีกว่า" ที่เห็นเธอไม่ค่อยพูดค่อยจาเขาคิดว่าคงจะเหนื่อย คนกำลังท้องกำลังไส้ด้วย"ฉันยังต้องได้ทำอะไรอีกหลายอย่างเลยนะคะ""พรุ่งนี้ค่อยทำ วันนี้พักผ่อนก่อน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลงรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กับภรรยา"กลับกันมาแล้วเหรอลูก" ที่รักเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงรถของลูกชาย"เพิ่งเสร็จงานจากโรงแรมครับแม่""มีงานอะไรกันเหรอ" นางถามออกไปเพราะสามีไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้ฟังเลย"งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ครับแม่..ผมก็เพิ่งรู้ตอนไปถึงโรงแรมนั่นแหละครับ..มีคนแถวนี้จัดเซอร์ไพรส์" เพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แถมเธอยังทำเป็นไม่รู้ ทั้งๆ ที่เป็นความคิดของเธอเอง"ไหนคุณบอกว่าจะรีบกลับไปทำงานไงคะ""เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งข้างบนก่อน""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขึ้นไปเองได้""ฝากด้วยนะครับแม่" เขาพูดกับแม่แล้วก็หันกลับมาที่เธอ "..เดี๋ยวตอนเย็นผมกลับมานะ" ว่าแล้วคนตัวสูงก็โน้มลงมาหอมแก้มภรรยาก่อนที่จะเดินอ้อมกลับไปฝั่งคนขับจังหวะที่ถูกหอมแก้ม แก้วกานดารีบหันไปมองหน้าแม่สามี แต่ท่า