"ถ้าเมียมึงหลบกระสุนนัดนี้ได้..กูจะปล่อย" ว่าแล้วมันก็ ค่อยๆ ยกปืนขึ้นมาเล็งไปที่คนตัวเล็กซึ่งกำลังก้าวถอยหลังออกไปแบบอัตโนมัติ ตอนนี้เธอรู้สึกช็อกมากจนทำอะไรไม่ถูก..เพราะในใจคิดว่าคงจะไม่รอดแล้วในความคิดห้วงสุดท้าย สงสารลูกที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ลูกที่พ่อไม่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้และกำลังจะจากไปพร้อมกับแม่ปั้งคนร่างบางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นถนน ซึ่งอยู่ริมแม่น้ำอันกว้างที่ทอดยาวไม่รู้ว่าไปสิ้นสุดที่ไหน สติของเธอเริ่มไม่รับรู้อะไรปั้ง! ปั้ง!! ปั้ง!!! ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังสนั่นทั่วบริเวณพวกที่รอดจากลูกปืนของตำรวจ ต่างก็วิ่งหนีตายกัน เพราะตำรวจสั่งการวิสามัญ"พี่!!" เข็มทิศรีบวิ่งเข้ามามองหาร่างของพี่ชายที่ตกลงไปในน้ำ เพราะกระโดดเข้ามารับกระสุนแทนภรรยา... "พี่!!!!" เขาเหมือนคนขาดสติ เพราะมองลงไปไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของพี่ชายเลย"ตัวการใหญ่ มันหลบหนีไปได้ครับ" นี่คือคำที่เขาได้ยินตำรวจรายงานนายผู้ใหญ่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ส่วนตอนนี้ ในแม่น้ำเริ่มจะมีหน่วยค้นหาซึ่งกำลังค้นหาร่างของพี่ชายเขาอยู่"ลูกกูอยู่ไหน?" ไทเกอร์และภรรยารีบตามมาที่เกิดเหตุ ..ที่รักไม่รู้ว่าหมดสติไปกี่ครั้ง
"มีใครรู้ไหมว่าผู้หญิงที่ติดตามสิบทิศมาคือใคร""คือใครครับ" ต่างก็ใจจดใจจ่อรอฟังว่าราชสีห์จะพูดอะไรต่อ"คือเจ้าหญิง..""ใครคือเจ้าหญิงครับ?" เข็มทิศถามผู้เป็นลุงก่อนที่พ่อจะถามเลยด้วยซ้ำ"เธอคือเจ้าหญิงอัญมณี หรือชื่อที่ใช้เรียกกันในปัจจุบันคือแก้วกานดา" ราชสีห์ค่อยๆ พูดออกมาให้ทุกคนได้ฟัง"เจ้าหญิงอัญมณี? คุณลุงพูดอะไรผมไม่เห็นเข้าใจ" เข็มทิศคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกด้วยซ้ำ เขาแทบจะขำต่อหน้าของผู้เป็นลุง"มันเป็นข่าวกรองมาแล้ว""แล้วสิบทิศไปรู้จัก คนพวกนี้ได้ยังไง" ไทเกอร์ถามขึ้นบ้าง เพราะถ้าพี่ชายเป็นคนหาข่าวเองต้องเชื่อได้แน่"เรื่องนี้ยังไม่แน่ชัดเท่าไร หน่วยข่าวที่กำลังสืบยังบอกไม่ได้ แต่ที่รู้ๆ คือพวกเขารู้จักกันที่ต่างประเทศ""ลูกฉันไปรู้จักผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง ตอนนี้ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง เขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม คุณสิงห์คุณช่วยตามหาสิบทิศด้วยนะคะ" ที่รักอ้อนวอนพี่ชายของสามี เพราะตอนนี้ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้อีกแล้ว"ถ้าเขาเข้มแข็งพอที่จะยังมีชีวิตอยู่ จะไม่มีใครทำอะไรเขาได้อีก" เรื่องนี้ราชสีห์ก็ไม่แน่ใจว่าหลานตัวเองยังมีชีวิตอยู่ไหม ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้เขาจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องหลาน
"หรือว่า??" เข็มทิศรีบเดินไปหยิบกุญแจรถ แล้ววิ่งลงมาข้างล่างทันทีที่คิดอะไรออก"จะไปไหนลูก" เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่ของเขากลับมาจากบ้านของละอองดาวพอดี"ผมขอไปดูอะไรให้แน่ใจก่อนครับแม่ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟัง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปที่รถแล้วขับออกจากบ้านไป ..ในใจก็ขอให้สิ่งที่คิดไว้เป็นจริงด้วยเถอะ เขาเห็นกับตาว่าพี่ชายถูกยิง ถ้าตกลงไปในแม่น้ำต้องเห็นร่างสิ ไม่ใช่ไร้ร่องรอยแบบนี้ชายหนุ่มขับรถออกมา แล้วตรงไปที่ท่าเรือ สายตาคมพยายามเช็คดูกล้องวงจรปิด แต่ไม่ใช่ที่จุดเกิดเหตุ เพราะแถวนั้นตำรวจเรียกขอเช็คดูหมดแล้ว"แถวนี้ไม่มีกล้องหรอกคุณ"พอเห็นว่ามีคุณลุงคนหนึ่งเดินผ่านมา เขาก็เลยลองเข้าไปถามดู"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณออกไปด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง แต่เขาไม่คิดจะยอมแพ้ ยังไงก็ต้องตามหาพี่ชายให้เจอ"เอ่อ.. เดี๋ยวก่อนไอ้หนุ่ม" ในขณะที่เขากำลังจะเดินกลับไปที่รถ ลุงคนเดิมก็ได้เรียกไว้เพราะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้"มีอะไรครับลุง" เขารีบเดินกลับมาถามดู"ลองขอดูโทรศัพท์หลานชายลุงดูไหมล่ะ เผื่อมันถ่ายคลิปวันนั้นไว้ เพราะมันเป็นคนที่ชอบถ่ายคลิปไปทั่ว" ที่ลุงพูดออกไปแบบนั้นเพราะสงสารญาติ
เข็มทิศรีบตามขบวนรถพวกนั้นไปแบบติดๆ ถึงแม้จะรู้ว่ามันอันตรายมากแต่ต้องรู้ให้ได้ว่าใครอยู่ในรถคันนั้น และคนที่อยู่ในรถต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขากำลังค้นหาอยู่แน่นอน เพราะถ้าไม่อย่างนั้นพวกมันคงไม่มาวนเวียนแถวหน้าบ้านของละอองดาวแบบนี้ขบวนรถพวกนั้นเลี้ยวเข้าซอยที่ค่อนข้างจะเปลี่ยว เหมือนพวกมันมีแผนอะไร แต่เขาก็ไม่ได้นึกหวาดกลัว ยังขับตามไปแบบติดๆเอี๊ยดดดด!! เข็มทิศขับตัดหน้ารถคันกลางเพื่อหยุดมันไว้ยังไม่ทันได้เปิดประตูลงรถเลยด้วยซ้ำ คนที่อยู่รถด้านหน้าและด้านหลังต่างก็รีบลงมาล้อมรถของเขาไว้ พร้อมกับอาวุธปืนในมือที่เล็งมาหารถของเขาชายหนุ่มเปิดประตูลงมา พร้อมกับชูมือขึ้นให้พวกมันเห็นว่าเขาไม่มีอาวุธอะไร"อย่าค่ะ" เสียงผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถคันกลางร้องตะโกนห้ามไม่ให้บอดี้การ์ดทำอะไรเขา"คุณ???" ใบหน้าของเข็มทิศรีบหันไปตามเสียงนั้น.. พอรู้ว่าเธอเป็นใครก็รีบตรงเข้าไปหา แต่ก็ถูกจับล็อคตัวไว้เสียก่อน"อย่าทำอะไรเขานะ..ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!" หญิงสาวรีบเดินเข้ามาห้ามไว้"ปล่อยยังไม่ได้ครับ ผู้ชายคนนี้มันเป็นใครยังไม่รู้เลย""แต่เรารู้จักเขา"แม้เธอจะบอกว่ารู้จัก แต่บอดี้การ์ดก็ไม่ยอมปล่
"เธอท้องเหรอ?" สิบทิศถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อรู้ว่าคนที่เฝ้าแต่คิดถึง กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ นี่เขาทำอะไรลงไป..ปล่อยให้เธอเผชิญกับอันตรายหลายต่อหลายครั้ง ทั้งๆ ที่กำลังท้องอยู่เนี่ยนะ?ชายหนุ่มค่อยๆ ก้าวออกมาจากตรงนั้น "คุณสิบทิศไปไหนยังไม่ได้นะครับ" บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกไม่ยอมปล่อยให้เขาออกไปไหน"ผมจะไป..พวกคุณถอยไปเดี๋ยวนี้""แต่คุณยังไม่ปลอดภัยเลยนะครับ""ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว พวกคุณให้ผมไปเถอะ"ทันใดนั้นวันชัยก็รีบเดินไปที่รถ แล้วสตาร์ทเครื่อง.. "ขึ้นมาเลยครับ" วันชัยได้ยินทุกถ้อยคำที่เจ้านายคุยกัน ถ้าเป็นเขาเขาก็จะไม่หลบซ่อนอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้วเข็มทิศรีบเดินตามพี่ชายออกมา "..นายไม่ต้องไป พี่ฝากนายดูทางนี้ให้ด้วย" ว่าแล้วสิบทิศก็รีบวิ่งไปขึ้นรถคันที่วันชัยสตาร์ทเครื่องรอ"ดะ..เดี๋ยวก่อนพี่.." เข็มทิศตะโกนตามหลังรถของพี่ชาย พอรถคันนั้นขับออกไปจนลับตาแล้ว..ชายหนุ่มก็ค่อยๆ หันกลับมามองผู้หญิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล ..แล้วก็มองไปรอบๆ ตัวเธอ ..จะให้เขาดูแลอะไร ดูแลตัวเขาเองให้รอดก่อนเถอะ เพราะตอนนี้มีแต่บอดี้การ์ดหรือราชองครักษ์ก็ยังไม่รู้เพราะเต็มพื้นที่ไปหมดวันชัยไม่รอช้ารีบขับร
"หนูนาถามอะไรคุณอย่างหนึ่งได้ไหมคะ" ดวงตางามมองสบตาผู้เป็นสามี ยังไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าเป็นเขาที่อยู่ตรงหน้า"ถามหลายๆ อย่างก็ได้ครับ" พอได้ยินเธอเรียกชื่อตัวเองแทนคำว่าฉัน สิบทิศก็มีรอยยิ้มขึ้นมาให้เห็น เพราะมันเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาอยากจะได้ยินจากเธอ"วันนั้นหนูนาเห็นคุณตกลงไป.." ละอองดาวเห็นกับตาว่าเขาถูกยิงแล้วตกลงไป ถึงแม้จะไม่รู้ว่าตกลงไปในน้ำหรือกอหญ้า แต่ไม่ว่าจะตกลงไปที่ไหนถ้าหาไม่เจอเขาคงไม่มีชีวิตรอดแบบนี้แน่"วันนั้นคนของเจ้าหญิงผ่านมาพอดีก็เลยช่วยผมไว้" ที่จริงทหารของเจ้าหญิงอัญมณี จับตามองเขาอยู่ตลอด พอเห็นว่าเขาเกิดอันตรายก็เลยรีบเข้ามาช่วย และพาไปรักษาตัวจนหาย"ดีจังเลย ดีแล้วค่ะ ที่คุณไม่เป็นอะไร" มือเรียวยื่นไปลูบใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นสามี ด้วยสายตาที่ตื้นตันใจ ความรู้สึกตอนนี้มันยากจะที่บรรยายมาก"ผมอยู่ที่นี่นานไม่ได้ เพราะตอนนี้ สถานการณ์บ้านเมืองทางนั้น.." เขาต้องได้รีบบอกเรื่องนี้กับเธอก่อน"ฉันเข้าใจค่ะ" ว่าแล้วมือเรียวก็ยื่นไปเปิดประตูรถ เพื่อที่จะปล่อยให้เขากลับไปขาของเธอกำลังจะก้าวลง แต่ถูกเขาคว้าตัวให้กลับเข้ามา พร้อมกับแนบจูบลงที่ริมฝีปากบาง
"คุณ?!""ใช่ผมเอง ตกใจมากเลยเหรอครับ""คุณขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรคะ..คุณขึ้นมาได้ยังไง" หญิงสาวต้องรีบปาดน้ำตาออก ถ้ารู้ว่าเขาอยู่ในห้องนี้เธอจะไม่ยอมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเลย เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง"ผมติดรถของน้องชายมา" ว่าแล้วมือหนาก็ยื่นไปปิดไฟ เพราะกลัวคนภายนอกมองขึ้นมาเห็น"หนูนาคิดถึงคุณค่ะ" หญิงสาวกล้าพูดออกมาโดยที่ไม่อายถึงแม้ว่าจะเป็นฝ่ายที่บอกคิดถึงก่อน"ผมก็คิดถึง" ใบหน้าหล่อคมโน้มลงมาจูบริมฝีปากของหญิงที่อยู่ในอ้อมกอดละอองดาวก็จูบกลับถึงแม้ว่าเธอจะจูบไม่ค่อยเป็น แต่มันก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกเอ็นดูมากขึ้นยืนจูบกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นาน ชายหนุ่มก็พาเธอมานอนลงที่เตียง ..แล้วร่างหนาก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกพอกำจัดสิ่งกีดขวางบนร่างกายของตัวเองหมดแล้ว สิบทิศก็ลงมาจัดการกับของเธอบ้าง"คุณอยู่ที่นี่นานได้เหรอคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อตอนที่เขาก้มลงมาสัมผัสซอกคอระหง"ผมต้องรีบไปก่อนที่จะสว่าง คุณคงไม่ว่าอะไรนะ""ไม่ว่าค่ะ" เธอกลับดีใจสะอีกเพราะกว่าจะสว่างก็เหลืออีกหลายชั่วโมง ..มือเรียวโอบกอดร่างหนาของสามีไว้"คิดถึงจัง" เขาแกะมือเธอออกก่อน เพราะว่าอยากจะทำภารกิจอ
ก๊อก ก๊อก "เอาอาหารมาส่ง" คนที่เอาอาหารมาส่งก็คือสิบทิศ ห้องนี้ไม่ใช่แค่ห้องที่ทำให้ไม่เมาเรืออย่างเดียว แต่ยังเป็นห้องนิรภัย เพราะการล่องเรือมันอันตรายมาก พวกก่อการร้ายจะจู่โจมเมื่อไรก็ได้ มาทิศทางไหนก็ได้ พวกเขาก็เลยต้องมีการคุ้มครองให้แน่นหนา ..แม้กระทั่งคนที่เอาอาหารเข้ามาส่งในห้องของเจ้าหญิงก็ต้องเป็นบุคคลที่เชื่อใจได้และถ้าด้านนอกมีการจู่โจม ห้องนี้จะมีทางหนีออกจากเรือโดยปลอดภัยที่ราชองครักษ์ชุดคุ้มครองพิเศษยอมให้เข็มทิศเข้ามาอาศัยอยู่ในห้องนี้ด้วยได้ ก็เพราะเป็นน้องชายของสิบทิศซึ่งเป็นคนที่พวกเขาไว้ใจมากที่สุดเข็มทิศรีบเดินออกมาเปิดประตู เมื่อรู้ว่าเป็นเสียงของพี่ชาย"เป็นยังไงบ้างล่ะแก""ตื่นเต้นดีครับ""เดี๋ยวแกได้ตื่นเต้นยิ่งกว่านี้แน่..บอกแล้วว่าอย่าตามมา""พี่พูดเหมือนกับว่าผมเป็นเด็กๆ" พอพูดคำนี้ออกไปมีแอบชำเลืองเข้ามามองผู้หญิงที่อยู่ในห้อง ..แต่เธอก็ดูไม่สนใจสิ่งที่พี่น้องกำลังคุยกันอยู่"ทานข้าวแล้วก็พักผ่อนเยอะๆ ถ้าไปถึงที่โน่นแล้วจะไม่มีเวลาได้พักผ่อนแบบนี้" พอส่งอาหารให้กับน้องชายสิบทิศก็ออกมา"อันนี้ของคุณ" เขาถืออาหารเดินมาส่งให้กับเธอที่นั่งอยู่โซฟาตัวยาวที่ม
หญิงสาวได้แต่นั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์..ซึ่งตอนนี้มีแค่รูปลูกชายที่ปรากฏอยู่ เพราะมันเป็นรูปพักหน้าจอมือเรียวรีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอคิดถึงพวกเขาทั้งสองมาก ร้องไห้อยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่ทานหลังอาหารเช้าวันต่อมา.."ยี่สิบกว่าสาย!??" ตื่นมาก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู สายจากสามีโทรมายี่สิบกว่าสาย ละอองดาวนึกตำหนิตัวเองที่ไม่ได้เปิดเสียงไว้ ถ้าไม่งั้นคงจะได้คุยกับเขาแล้ว หญิงสาวรีบโทรกลับไป แต่เหมือนปลายสายจะปิดเครื่อง ..เขาโกรธหรือเปล่าที่เราไม่ได้รับโทรศัพท์ ละอองดาวทำอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนออกไปทำงานคนตัวเล็กยืนอยู่ใต้ฝักบัวนานพอสมควร เพื่อให้มันชำระคราบน้ำตาออก เธอยังนึกเสียดายที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ของสามีแกร็ก~ ประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกมาจากคนที่อยู่ด้านใน ขาเรียวก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ของห้องนั้นด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายอยู่ สายตางามมองกระจกไม่ยอมกระพริบ เพราะคิดว่าตัวเองมองผิด"เราคิดถึงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ" หญิงสาวคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เธอจินตนาการขึ้นมา เพรา
สองปีต่อมา ถึงตอนนี้ทั้งสองก็อายุใกล้จะ 5 ขวบแล้วมีบางทีได้ออกไปนอกบ้านบ้าง เพราะต้องให้รู้สถานที่จริงนอกจากให้ดูในหนังสือและในอินเทอร์เน็ต ส่วนเรื่องเรียน มีครูสอนพิเศษเข้ามาสอนถึงที่บ้านและตอนนี้ทุกคนในบ้านก็ชินแล้ว เพราะรู้ดีว่าความปลอดภัยของเด็กๆ ต้องมาเป็นอันดับแรกในเย็นวันนั้น.. ก่อนวันเกิดของเด็กทั้งสองเพียงแค่ไม่กี่วัน ราชทูตก็เดินทางมาขอเข้าพบเจ้าหญิงด้วยตัวเอง"อะไรนะคะ? แต่ลูกของฉันยังเล็กมาก" เมื่อได้ยินหญิงสาวแทบเข่าทรุด เพราะไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้"ใช่แล้วครับ พระองค์ยังอายุน้อยมาก พวกเราถึงได้เชิญเจ้าหญิงให้กลับไปเพื่อเป็นผู้สำเร็จราชการแทนไปก่อน" ตอนนี้ประชาชนได้ทำสำเร็จแล้ว พวกเขาทวงคืนทุกอย่างกลับมาได้โดยเสียเลือดเสียเนื้อเพียงไม่มาก เพราะคนข้างกายของกบฏผู้นั้นลงมือสังหารเอง"ฉันเหรอคะ" พอรู้ว่าเธอจะต้องได้ไปทำหน้าที่สำเร็จราชการแทนลูกชาย หญิงสาวรีบหันไปมองสามีที่นั่งอยู่ข้างกาย ถึงแม้ว่าจะเป็นการเข้าพบแบบส่วนตัว แต่เข็มทิศไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ในห้องกับพวกเขาเพียงลำพัง"แล้วแต่เจ้าหญิงจะตัดสินใจเลยครับ" มันคือเวลาที่เธอรอคอย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธออยากจะกลั
"อือ" พอความเป็นชายสอดใส่เข้ามาในร่างกาย มือเรียวก็รีบดันหน้าอกสามีไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะโน้มตัวลงมาทับเจ้าตัวเล็ก"ผมระวังอยู่" เสียงทุ้มกระซิบออกมาแผ่วเบา พร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ "อ้าาา" ยิ่งทำเบาก็ยิ่งมีความเสียว หรืออาจเพราะไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว"อื้อออ""เจ็บเหรอครับ" เขาไม่รู้ว่าการมีอะไรกับหญิงตั้งครรภ์ต้องทำได้ประมาณไหน ยิ่งกับท่อนเอ็นลำใหญ่ของเขาแล้วกลัวว่ามันจะเข้าลึกเกินไป"เปล่าค่ะแล้วคุณจะหยุดทำไม" ที่จริงเธอก็เสียวไม่แพ้กัน ที่ครางออกมาเพราะเริ่มมีอารมณ์"ผมกลัวคุณเจ็บ" ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม และนึกเอ็นดูที่เธอตำหนิว่าจะหยุดทำไม "ซี๊ดดด..ผมต่อเลยนะ" แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเพราะกลัวว่าเธอจะอาย แล้วท่อนเอ็นอุ่นก็เริ่มขยับเข้าออกโดยเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับ เพราะไม่อยากจะอดกลั้นนาน"อื้อ อื้อ อื้อ // อ้าาา ปล่อยแล้วนะครับ" ทั้งสองครวญครางออกมาพร้อมกัน เพราะเริ่มทนความเสียดสีไม่ไหว และเพียงไม่นานชายหนุ่มก็รีบชักท่อนเอ็นออกมาเมื่อปล่อยน้ำออกหมดแล้ว เพราะกลัวจะเผลอไปทับเจ้าตัวเล็กเข้า"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวถามเมื่อเขาลุกขึ้นแล้วโอบอุ้มเอาร่างของเธอขึ้นมาด
"คุณหมอรู้จักฉันเหรอคะ?" หญิงสาวนัยน์ตาสวยมองไปที่หมอคนที่เพิ่งจะเอ่ยชื่อเธอออกมา"คุณหมอรู้จักภรรยาผมได้ยังไง.." เข็มทิศก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าหมอคนนี้รู้จักภรรยาของเขาได้ยังไง"หมอเป็นใคร!" สิบทิศรีบเข้ามาขวางหน้าแก้วกานดาไว้ เพราะเขาไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น ถึงแม้ว่าหมอคนนี้เพิ่งจะช่วยชีวิตแม่ยายของเขามา"ใจเย็นก่อนสิลูกปล่อยให้คุณหมอได้พูดบ้าง" ที่รักและไทเกอร์รีบเข้ามาห้ามลูกๆ ไว้ก่อน เพราะดูจากท่าทีแล้วหมอคนนี้คงไม่ใช่คนร้าย ถ้าไม่งั้นคงไม่ช่วยแม่ของลูกสะใภ้จนปลอดภัย"ผมคือหมอที่ถูกส่งมาเพื่อดูแลเจ้าหญิงโดยเฉพาะครับ เพราะตอนนี้เจ้าหญิงกำลังทรงพระครรภ์องค์รัชทายาท" ที่จริงหมอคนนี้แค่รอเวลาที่จะเดินทางมา แต่พอเกิดเหตุนี้ขึ้น ก็เลยรีบปรากฏตัวก่อน เพราะไม่อยากจะให้เจ้าหญิงอัญมณี มีความทุกข์ใจเกี่ยวกับญาติของสามี กลัวจะส่งผลถึงองค์รัชทายาทที่อยู่ในครรภ์ของเธอ"ขอบคุณเจ้าหญิงมากนะคะ" ได้ยินแบบนั้นละอองดาวรีบหันมายกมือไหว้ขอบคุณแก้วกานดา"อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ เราเป็นญาติกันไม่ใช่เหรอคะ" แก้วกานดารีบรับไหว้ด้วยการไหว้กลับ แล้วใบหน้างามก็หันไปมอง.. "คุณหมอรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ" เธอหมายถึ
พอได้ข่าวเรื่องนี้พวกเขาถึงกับไม่ทานข้าวเช้า และก็รีบออกมาโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง"ออกมาพร้อมกันแต่คุณพ่อถึงก่อนซะงั้น" คนที่พูดก็คือแก้วกานดา เพราะเดินทางมารถคนละคัน พอมาถึงก็เห็นรถของพ่อสามีจอดอยู่แต่ไม่มีคน"คุณรู้จักพ่อผมน้อยไป สมัยท่านเป็นหนุ่มๆ ซ่าไม่เบา""ซ่ากว่าลูกอีกเหรอคะ""ผมเทียบท่านไม่ติดหรอก" ทั้งสองคุยในระหว่างที่รีบเดินเข้ามา แต่เข็มทิศก็พยายามประคองภรรยากลัวว่าจะหกล้มเอาในเวลาเดียวกันนั้นหน้าห้องผ่าตัด"แม่เราเป็นอะไร" ไทเกอร์ถามขึ้นทันทีที่เจอลูกชายกับลูกสะใภ้อยู่หน้าห้อง"คุณแม่มีอาการปวดหัวขึ้นมาอีก คุณสิบทิศก็เลยพามาที่โรงพยาบาลค่ะ""ปวดหัว? ตอนนั้นหายแล้วไม่ใช่เหรอ""ใช่ค่ะแต่พอมาเช็คดูใหม่อีกครั้ง เจอเนื้องอกอยู่ในนั้น" น้ำตาของลูกสาวไหลรินในขณะที่พูด จนสามีโอบร่างของเธอเข้ามากอดไว้เพื่อปลอบ"แล้วเข้าห้องผ่าตัดนานหรือยัง""ตอนที่โทรไปหาแม่นั่นแหละครับ" สิบทิศตอบผู้เป็นพ่อบ้างเพราะตอนนี้ภรรยามัวแต่ร้องไห้"หมอสมัยนี้เก่งหนูไม่ต้องคิดมาก ถ้าที่นี่รักษาไม่ได้เราจะไปรักษากันที่ต่างประเทศ""ขอบคุณมากนะคะ" ที่ละอองดาวตกใจมากก็เพราะเธอเสียพ่อไปกะทันหัน กว่าจะเจอโรคร้
"ถ้าอยากออกมาขับรถเล่นทำไมถึงไม่ชวนผม คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน" ตอนที่เธอลงมาเขาเผลอหลับไป ..ถ้าไม่ได้ยินเสียงข้อความที่พ่อส่งเข้าเครื่อง คงยังไม่รู้ว่าเมียตัวเองออกจากบ้านมาขับรถรับลมกับแม่"ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะออกมาไกลขนาดนี้" ถึงแม้ว่าจะสำนึกผิดแต่ก็ไม่กล้าบอกความจริง เพราะความจริงนั้นมันเกี่ยวกับความรู้สึกของใครอีกคน"ทีหน้าทีหลังจำไว้อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ถ้าอยากออกมาให้บอกผม" ถ้าเธอไม่มาเจอตำรวจแต่ไปเจอผู้ร้ายพวกนั้นจะทำยังไงยิ่งมีแต่ผู้หญิง เขาก็เลยอดที่จะตำหนิไม่ได้ แต่พอเห็นสีหน้าที่สำนึกผิดของภรรยาแล้ว ชายหนุ่มก็เลยหันไปพูดกับตำรวจ "..ผมจะรับตัวภรรยากับแม่กลับบ้านได้หรือยังครับคุณตำรวจ""ได้แล้วครับเชิญเลยครับ""แล้วรถคันนี้ล่ะคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเขาพาเธอเดินมารถคันที่เขาขับออกมา"เอาไว้นี่แหละ ค่อยให้คนมาเอากลับบ้าน""คุณจะไปไหน..มาขึ้นรถกับผมดีกว่า" ไทเกอร์เดินมาคว้าแขนของภรรยาเพื่อที่จะให้นั่งรถคันเดียวกันกลับ"ไม่ค่ะฉันจะกลับกับลูก" ที่รักจับแขนสามีออกแล้วก็เดินตามลูกชายมาที่รถ"เป็นอะไรของเขา" พอภรรยาไม่กลับด้วยไทเกอร์ก็เลยยังไม่กลับบ้านเพราะงานของเขาย
พอคุยงานกับผู้เป็นพ่อเสร็จเขาก็รีบกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง"พ่อนะพ่อ.. เรื่องแค่นี้" เข็มทิศเหมือนคุยกับตัวเอง แต่อยากจะให้เธอถามมากกว่า "คุณเป็นอะไร" พอเธอไม่ถามเขาก็เลยเดินแวะไปที่โต๊ะของเธอก่อน"เปล่าค่ะ""จะอายทำไม..ไม่มีอะไรหรอก" มือหนายื่นไปลูบผมภรรยาที่นั่งอยู่เบาๆ เพราะรู้ดีว่าเธอคงจะอายเรื่องที่เกิดขึ้น"จะไม่มีอะไรได้ยังไง ท่านต้องเห็นแน่เลย" หญิงสาวรีบปัดมือของเขาออก"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะต่อว่าพ่อให้อีกแล้วกัน""อย่านะคะ""อ้าวทำไมล่ะ""แล้วคุณจะไปว่าให้ท่านเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่ทำให้เมียผมอายไง""ถ้าคุณไม่จูบเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น!""อ้าวเหรอ..ถ้างั้นเดี๋ยวผมคืนจูบให้คุณแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โน้มลงไปหาคนที่นั่งอยู่"คุณจะคืนแบบไหน!?""ก็แบบนี้ไง""อืมมม!!" กำปั้นหญิงสาวรัวเข้าที่ไหล่กว้างของสามีแต่เขาก็ไม่ได้ปล่อย ยังจูบอยู่แบบนั้นจนพอใจแล้วก็รีบเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"คนบ้า!!"เย็นวันเดียวกัน.."แล้วคุณพ่อล่ะครับ" เข็มทิศเห็นว่าแม่ให้คนไปตามลงมาทานข้าวแต่ผู้เป็นพ่อยังไม่กลับมา"เข้ามาเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกไ
"หึง..คำนี้มันต้องใช้กับคนที่รักกันไม่ใช่เหรอ" เธอพูดออกมาแค่แผ่วเบา แต่เขาก็ได้ยิน.."เข็มทิศรักเจ้าหญิงแก้วกานดานะครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองเข้าไปนัยน์ตาหวานคู่นั้น"คะ? ..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""รัก""คุณรักฉันเหรอ?" ดวงตากลมมองสบตาผู้เป็นสามีแบบไม่เชื่อหู "คุณจะรักฉันได้ยังไง แล้วรักตอนไหน""ทุกตอน""ฉันไม่เห็นรู้เลย""คุณจะรู้อะไร ผมหึงคุณแทบจะบ้าตายอยู่แล้วคุณยังไม่รู้ตัวเลย"ใบหน้างามเริ่มมีสีแดงขึ้นมาให้เห็น และก็พยายามทบทวนดูว่าเขาหึงเธอกับใครเมื่อไร..."คุณอย่าหึงฉันกับคุณสิบทิศเลยนะคะ เราทั้งสองเป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าไม่มีคุณสิบ ป่านนี้คงไม่มีฉันในวันนี้" มีคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ข้างกายเธอ หญิงสาวก็เลยพูดออกไปเพื่อให้เขาเข้าใจในความสัมพันธ์ที่เธอมีกับพี่ชายของเขาเอง"ผมขอโทษที่รู้จักคุณช้าไป""ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มันมีเวลาของมัน ..และมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว""คุณรู้ไหมว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนคุณเลย""ฉันแปลกมากเลยเหรอคะ""คุณเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจทุกคน ถึงแม้จะโกรธก็ยังใช้เหตุผลในการโกรธเลย""ฉันจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับคนทั่วไปนะคะ" เธอค
ขับรถออกมาจากโรงแรม เข็มทิศก็พาเธอตรงกลับมาที่บ้าน"เพิ่งจะบ่ายโมงเองทำไมถึงรีบกลับบ้านจังเลยล่ะคะ""ผมว่าคุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว กลับมาพักผ่อนดีกว่า" ที่เห็นเธอไม่ค่อยพูดค่อยจาเขาคิดว่าคงจะเหนื่อย คนกำลังท้องกำลังไส้ด้วย"ฉันยังต้องได้ทำอะไรอีกหลายอย่างเลยนะคะ""พรุ่งนี้ค่อยทำ วันนี้พักผ่อนก่อน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลงรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กับภรรยา"กลับกันมาแล้วเหรอลูก" ที่รักเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงรถของลูกชาย"เพิ่งเสร็จงานจากโรงแรมครับแม่""มีงานอะไรกันเหรอ" นางถามออกไปเพราะสามีไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้ฟังเลย"งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ครับแม่..ผมก็เพิ่งรู้ตอนไปถึงโรงแรมนั่นแหละครับ..มีคนแถวนี้จัดเซอร์ไพรส์" เพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แถมเธอยังทำเป็นไม่รู้ ทั้งๆ ที่เป็นความคิดของเธอเอง"ไหนคุณบอกว่าจะรีบกลับไปทำงานไงคะ""เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งข้างบนก่อน""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขึ้นไปเองได้""ฝากด้วยนะครับแม่" เขาพูดกับแม่แล้วก็หันกลับมาที่เธอ "..เดี๋ยวตอนเย็นผมกลับมานะ" ว่าแล้วคนตัวสูงก็โน้มลงมาหอมแก้มภรรยาก่อนที่จะเดินอ้อมกลับไปฝั่งคนขับจังหวะที่ถูกหอมแก้ม แก้วกานดารีบหันไปมองหน้าแม่สามี แต่ท่า