ตอนที่49 งานหิน"มีแต่คนโง่เขลาเบาปัญญาเท่านั้นที่ต้องจมดิ่งอยู่กับความมืดมิดในจิตใจ" เช้าของวันที่อากาศดีจนคุณหญิงนึกต้องการจิบชาหอมๆเสียให้พอใจจากนั้นก็นึกอยากจะเดินชมแปลงดอกไม้ ทว่าสายตาพลันมาจรดกับร่างที่นอนไม่ได้สติอยู่ตรงโซฟาหรูกลางบ้าน นอนหงายสบายใจแขนก็กอดหมอนราวกับคนขาดความอบอุ่นก็ไม่ปาน "เชื่อในสิ่งที่เห็นมากเกินไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องเสมอไปนะตาเขม" แล้วจะให้ทำอย่างไรได้ คุณหญิงส่ายหน้าแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงตรงโซฟา ตรงข้ามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน รับน้ำชาจากสาวใช้ขึ้นมาจิบ ไขว่ห้างอย่างต้องเอือมๆเอาไว้สะบ้าง ไม่อย่างนั้นความเครียดคงสะสมจนทำให้ตีนกาขึ้นกันระนาวเป็นแน่ “ลูกทำได้ดี สุดโต่งในทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องหัวใจของตัวเอง" “จะกลัวอะไร ในเมื่อลูกรักโบตั๋น ทำไมถึงต้องปากแข็งอยู่อย่างนี้?" "แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าโบตั๋นไปอยู่กับสามีคนเก่า!" "เขาบอกลูกหรือ?" แต่พอได้มีโอกาสได้สั่งสอนลูกชายตัวดี ท่านก็อยากจะจัดชุดใหญ่ให้ เพราะเอาแต่เมานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ หากยังทำตัวเช่นนี้เขมราชติดเหล้าขึ้นมาก็พลานจะทำให้อนาคตล่มจมกันพอดี "โบตั๋นไม่ได้บอกครับ แต่ผมไม่กล้าไปแย้งเธอมา พรากพ่อพ
ตอนที่50 ความสุขของโบตั๋นควันขาวลอยฟุ้งบนระเบียงห้องโรงแรมหรูห้าดาวในตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นสถานที่ที่เขมราชพักในค่ำคืนนี้ ร่างหนาอยู่ในชุดนอนกางเกงขาแขนยาวสีน้ำตาลเข้ม ไขว่ห้างกึ่งนั่งกึ่งนอนมองแสงจันทร์ในยามค่ำคืน มีแสงสีขาวเป็นจุดๆลอยอยู่บนท้องฟ้าอันมืดมิด ยิ่งมองยิ่งเหงาปล่าวเปลี่ยวใจสมองพลันนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นที่หัวใจดวงแกร่งเริ่มกระตุกให้กับผู้หญิงธรรมดาๆอย่างโบตั๋น แต่เป็นธรรมดาที่แสนจะพิเศษ เธอเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขามากถึงมากที่สุดแน่นอนว่าผู้หญิงสองคนนั้นเปรียบเทียบกันไม่ได้และไม่ควรเอามาเปรียบเทียบกันเมื่อก่อนเขาคงเปรียบเทียบเรื่องฐานะของเธออย่างเสียๆหายๆ ตามสันดานชั่วๆของตัวเอง....แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นอีกต่อไปสำหรับน้ำหวานเขาอาจจะรักเธอในแบบพี่ชายที่หวังดีกับน้องสาวก็ได้ เขารักเธอนะแต่รักแรก รักระยะไกลก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาถึงขนาดนั้นน้ำหวานเธอไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่ด้วยกัน ดูเกรงใจ ส่วนกับโบตั๋นที่มีดวงตากลมโต แววตาใสซื่อยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเขาตลอดมาตั้งแต่ตอนที่เจ้าหล่อนยืนเถียงในตอนที่พวกหล่อนพากันเล่นหวยแถมยังชักชวนคนอื่น จนทำให้การป
@สองวันผ่านไปHrrrrrr!"โบตั๋นเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม?" เสียงทุ้มของกบเป็นฝ่ายเอ่ยทักถามขึ้นมาก่อน เมื่อปลายสายกดรับ"ฉันสบายดีจ่ะ แล้วพี่กบหล่ะสบายดีไหม?""อื้ม ช่วงนี้พี่กำลังไปได้ดีเลยหล่ะและพี่มีเงินมาคืนโบตั๋นแล้วนะ" เอ่ยเข้าประเด็นในทันทีโดยที่เปิดสปีกเกอร์ให้ทุกคนได้ยินด้วยกัน"อ้าว ทำไมถึงจะคืนเร็วขนาดนั้นหล่ะพี่ แล้วพี่ได้ของคืนหรือยัง เมื่อวานองุ่นบอกว่าจะติดต่อพี่ไป บอกว่าพี่ทำของหล่นไว้""อื้ม พี่คุยกับองุ่นเรียบร้อยแล้วหล่ะ""แต่พี่ต้องการเอาเงินไปคืนโบตั๋นถึงที่นะสิ บอกที่อยู่กับพี่ได้ไหม?" นั่นคือสิ่งที่กบให้คำมั่นสัญญาว่าจะนำเงินไปส่งถึงมือน้องสาวสุดที่รักหรือผู้มีพระคุณด้วยตนเอง "ถ้าพี่สะดวกแบบนั้น ก็ได้สิจ๊ะ" โบตั๋นเอ่ยเสียงใสกลับมา อย่างที่คนฟังได้ยินนั้นรู้สึกได้ว่าเจ้าหล่อนคงไม่ได้ระแคะระคายอะไรรอยยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาในทันที เขานั่งเกร็งแทบไม่ขยับตัว ฟังไปด้วยใจจดจ่อ ด้วยความคิดถึงพลั่งพลูเต็มไปหมดเลย เสียงหวานๆของโบตั๋นทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวฟื้นคืนมามีชีวิตชีวาได้ในทันทีเลยจริงๆ............ย้อนกลับไปตอนที่ได้รับข้อความจากองุ่น โดยเขมราชไม่รีรอที่จ
ที่เขาว่ากันว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย กลับกันกับเขมราชนั้นตายทั้งเป็นเลยจริงๆ เพราะความจริงที่ได้รับรู้ทั้งหมดเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต ทั้งเขาเองที่เป็นคนผิดมาตั้งแต่แรกไม่เคยยอมรับฟังใครเลย ทั้งหมดนี้เสมือนบทลงโทษชั้นดีจริงๆแล้วนั้นคนเราไม่ได้ต้องการชีวิตที่สมบูรณ์แบบในแบบที่เราต้องการหรอก แต่ชีวิตที่เราต้องการมากที่สุดนั่นคือ 'ชีวิตที่มีความสุข'เขมราชทุกข์ระทมไม่กล้าคิดสู้หน้าโบตั๋นกับลูกไปสองถึงสามวัน ทว่ามาในวันนี้เขากลับมาสู้และทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่ได้สารภาพบาป ขอโทษเธอและบอกความรูัสึกจริงๆในใจทั้งหมด ที่คนปากแข็งปากดีคนนี้มันได้กระทำผิดลงไปแล้ว หลังจากนั้นจะมีโอกาสสักครั้งคืนกลับมาให้กับเขาหรือไม่นั้นเขาก็จะ....สู้ เพื่อที่จะได้อยู่กับลูกเมีย ตามแบบฉบับคนหน้าด้านคนหนึ่ง เพราะเป้าหมายสูงสุดในตอนนี้ ไม่ใช่อำนาจ เงินทอง แต่เป็น....ชีวิตที่มีความสุขกับลูกเมียต่างหากแต่ถ้านี่เป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวของเขาเพียงคนเดียว โบตั๋นไม่ได้ต้องการแล้วนนั้น ก็คงจะปวดใจน่าดูในเวลานั้นซึ่งต้องยอมรับความเจ็บปวดนี้ให้ได้ เพราะเป็นผลของการกระทำของตนเองทั้งนั้น"คุณจะเข้าไปกับพวกผมจริงๆใช่ไห
ตอนที่53 ขอโทษเขมราชเพิ่งจะได้รู้สำนึกก็วันนี้ว่าไอ่ความรู้สึกที่อยากกระโจนกอดอีกฝ่ายด้วยความคิดถึงมันเป็นเช่นไร ใบหน้าหวานละมุนตึงคิ้วหน้าเสียในทันทีที่พบกัน ทำไมสายตาแบบนี้ถึงได้สร้างความเจ็บปวดทรมานใจให้กับเขาเหลือเกิน...“เดี๋ยวก่อน ฟังฉันก่อนได้ไหมโบตั๋น!?”ร่างเล็กเดินจ้ำอ้าวมาอุ้มลูกและตะโกนบอกเพื่อนใหม่ของเธอให้มาขายข้าวแกงต่อให้ เพื่อปลีกเวลาออกมาคุยกับแขกไม่ได้รับเชิญ เขมราชลอบถอนหายใจ ดวงตาคมดุมองตามแผ่นหลังของเจ้าหล่อนที่เข้ามาอุ้มลูกไปก็ไม่สนใจจะบอกกับเขาว่าเจ้าหล่อนจะว่ายังไง ราวกับไม่อยากเสวนาด้วยเลยจริงๆโบตั๋นเดินมาใต้ต้นจามจุรีใหญ่ บริเวณใกล้เคียงเป็นโรงจอดรถ หางตาเธอเห็นรถคันหรูของเขมราชจอดไม่ใกล้ไม่ไกลนัก“ที่ฉันมาที่นี่เพราะแค่จะบอกกับเธอว่าฉันรักเธอ ฉันขอโทษ ฉันรู้สึกผิดและสำนึกแล้วจริงๆ” เขมราชเอ่ยเสียงเครียด คิ้วดกดำผูกกันเป็นโบว์แทบจะคลายไม่ออกแล้วจริงๆ เสียงทุ้มผ่อนลงนุ่มนวลฟังลื่นหู แล้วไง....“ขอโทษทำไมคะ คุณเขมถูกต้องเสมอนะคะ ลืมแล้วเหรอคะ ว่าคนใช้ผิดเสมอ หวังรวยทางลัด โลภ!” ดวงตากลมโตมองคาดโทษไม่หยุด เพียงแค่อ่านจากสายตาของเจ้าหล่อนก็บอกได้ถึงความรู้
ตอนที่54 ไม่ได้หายไปไหน“ให้ฉันชดใช้ให้เธอไม่ได้เหรอ?”เมื่อร่างเล็กหลุดจากพันธการเขาเองก็ได้แต่ยืนมองหน้าลูกอยู่ทางด้านหลังของเธอ ในขณะที่เด็กน้อยกำลังนอนซบไหล่มองมาตาแป๋ว เป็นภาพที่ยิ่งมองก็พลานให้ยิ่งปวดใจ“สิ่งเดียวที่สามารถชดใช้ให้ได้ ก็คืออย่ามาเจอกันอีก ฉันไม่อยากเจอคุณอีก ฉันให้อภัยคุณนะคะ แต่เราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้”“รีบไปจากที่นี่เถอะนะ โบตั๋นขอร้อง”สิ้นเสียงของโบตั๋นร่างหนาทรุดฮวบลงตรงพื้นดิน ร่างสั่นสะท้านสะอื้นไห้อย่างยอมทุกอย่างให้กับเธอและลูกแล้วจริงๆ กระบอกตาร้อนผ่าว แดงก่ำเสียจนดูเหมือนว่าคนคนนี้ ไม่ใช่เขมราชสองขาเรียวก้าวเดินไร้ซึ่งความเห็นใจ แยแสต่อร่างหนาที่ทรุดกองอยู่ตรงนั้น เรื่องที่มันเกิดขึ้นมาทั้งหมดนี้ เธอเองก็ผิดที่ไม่ยอมบอกความจริงเรื่องลูก แต่จะให้บอกอีกกี่พันครั้งว่าเธอไม่ต้องการที่จะมีพ่อของลูกและสามีอีกต่อไปแล้วเป็นแค่เพียงคนรู้จัก เป็นเพื่อน ก็เพียงพอแล้ว………วันหยุดสุดสัปดาห์ของแม่ค้าขายข้าวแกง สมควรต้องมีวันหยุดเพราะไม่อย่างนั้นก็คงตายกันไปข้าง ก่อนได้ใช้เงินที่หามาได้ รายได้ดีทีเดียวอาชีพแม่ค้าของเธอ ยิ่งขายยิ่งสนุกและภาคภูมิใจร่างเล็กเดินไปหยิบต
ตอนที่55 ยอมทุกอย่างแล้ว“บอกว่าอย่ามาเจอกันอีก คุณเขมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอคะ?”เขมราชจ้องมองในแววตาขุ่นมัวของเจ้าของประโยคไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบไม่คลายเสียที คงต้องจองจำยอมรับชะตากรรมของตนเอง เป็นบททดสอบชีวิตอะไรสักอย่างเพื่อให้โบตั๋นได้เห็นว่าเขารักเธอสุดหัวใจไปแล้ว คนหยิ่งผยองคนนี้ไม่อาจรักใครได้อีกโบตั๋นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ รู้ตัวอีกที ก็ทำความผิด ปากร้ายใส่เธอเสียจนไม่น่าให้อภัย“เธอจะมองว่าฉันเป็นคนหน้าด้านหรืออะไรก็ได้ แต่ฉันขอบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เธอได้รับรู้ได้ไหมโบตั๋น” ใบหน้าและกระบอกตาของเขมราชร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจที่กำลังสุมลุมเข้ามาตรงอกข้างซ้าย ตอนนี้อาจจะไม่น่าให้อภัย แต่เขาต้องการเพียงโอกาส หวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น“ฉันรักเธอกับลูกและคิดถึงอยู่ทุกเวลาเลยจริงๆ เธอจะให้ฉันทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ว่ามาสิ”“แต่ขอร้องหล่ะ อย่าไล่ฉันได้ไหมโบตั๋น?”ริมฝีปากหยักได้รูปสั่นผับๆ ร่ำไห้ออกมาจนได้ เธอกับลูกทำให้เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เขื่อนแตกไปไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว “แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะคุณเขม” น
ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ
ตอนที่63 จบตอนพิเศษหมูน้อยขุนเขาหน้าตาละม้ายคล้ายผู้เป็นแม่มากกว่าพ่อเป็นหนุ่มนักยิ้มอารมณ์ดีที่คุณย่าหวงเป็นพิเศษ เวลานี้กำลังถูกจับใส่คาร์ซีท หนูใบหม่อนก็เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่เขมราชนัดกับเพื่อนแฮงเอ้าท์แต่เปลี่ยนนัดครั้งนี้เป็นพบปะพูดคุยเรื่องครอบครัว เรื่องการเลี้ยงลูก ร่างหนาเข้ามานั่งเป็นพลขับรถให้กับภรรยาสุดที่รัก ดวงตาที่แข็งกร้าวดุดันแบบเมื่อก่อนนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย ตั้งแต่มีลูกๆสมหวังเรื่องความรักเขมราชเปลี่ยนไปจนกลับไปเป็นคนเดิมไม่ได้อีกแล้วชายหนุ่มชำเลืองมองร่างผอมเพรียวยังสวยเปร่งปลั่งไม่เสื่อมคลายของเมียแล้วยกยิ้มชื่นชมแม่คุณที่ลูกสองก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน กลับกันเธอยังดูสวยขึ้นเป็นกอง“บางทีคุณก็ทำเกินไปนะคะ” น้ำเสียงตั้งแง่มีเล่ห์นัยดังขึ้นหลังจากที่รถหรูเคลื่อนตัวออกจากบ้านอนันต์ธการณ์ไปได้ไม่นาน“หือ!??”“ทำเกินไปจริงๆ เรื่องที่อยู่ดีๆก็ทำให้อดีตสาวใช้คนหนึ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาแบบนี้ อยู่ดีๆคุณเขมก็ยกสมบัติให้โบตั๋นกับลูกๆ” ในตอนแรกสามีก็หน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่พอรู้ว่าภรรยาคนสวยแกล้งชมเขาในความเป็นสามีที่ดีเกินเบอร์ ชายหนุ่มจึงยกยิ้มแบบที่หัวใจอิ่มเอมไปหมดแล้
ตอนที่62 พิเศษ“อื้อ!!!” เสียงครางดังระงมบวกกับเสียงเนื้อแนบเนื้อเป็นจังหวะเชื่องช้าเนิบนาบ นุ่มนวลและตราตรึงใจทุกช่วงขณะ เขมราชสอดใส่แก่นกายใหญ่ยักษ์จากทางด้านหลังของเมียตัวน้อยในท่านอนช้อนหลังกัน ปั๊ก ปั๊ก!!!!ปั๊กก!!!ปั๊กกก!!!จมูกโด่งกดลงตรงซอกคอขาวชั่งหอมหวานและสมดั่งใจหวังเสียที ตลอดการรอคอยนั้นทรมานเหลือเกิน วันนี้เป็นวันสุดแสนจะพิเศษเลยก็ว่าได้“อื้อ~คุณเขมทำไมมันดีขนาดนี้คะ อื้อ!!”ปั๊ก!!!ปั๊กก!!“รู้อย่างนี้ใจอ่อนตั้งนานแล้ว~” เสียงหวานๆครางไม่หยุด แถมแต่ละถ้อยคำนั้นทำเอาเขมราชใจชื้นนึกอยากจะหอมเมียวันละร้อยหน ที่บทจะใจอ่อนก็น่ารักเสียจนหลงหัวปักหัวปลำแล้ว“หึ!! ก่อนหน้านี้คิดถึงฉันละสิที่รัก!?” มือสากลูบคลึงเต้าอาบอิ่มไปอย่างมันมือ เอวสอบก็ทำงานได้ดี พร้อมฉีดเข้าไปในตัวของเจ้าหล่อนอยู่เต็มประดา เพราะทุกจังหวะมันเสียวส่วนปลายหัวเห็ดเหลือเกินจนต้องกัดกรามเอาไว้แน่น หากเปิดไฟคงได้เห็นกรอบหน้าขึ้นเป็นสันกรามแน่“ที่สุดค่ะ โบตั๋นรักคุณนะคะ”ฟอดดดดด!“ฉันก็รักเธอคนดีของฉัน”ปั๊ก!! ปั๊ก!!!!“แรงๆเลยค่ะผัวขาของหนู~” ใกล้ถึงฝั่งฝันเข้ามาทุกที โบตั๋นจิกเล็บลงบนเตียงนอน ขบเม้มริม
ตอนที่61 Happy Ending“เมียจ๋าท้องจริงๆใช่ไหมจ๊ะ!?” ร่างหนาเดินตามต้อยๆเป็นลูกติด มือปลาหมึกคว้าเอาเอวคอดกิ่วที่ตอนนี้เริ่มกลมนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เป็นเครื่องยืนยันว่ามีอะไรอยู่ในท้องของเมีย ไม่ไขมันเพราะอ้วนก็ต้องท้องนั้นแหล่ะ ใครมันจะเล่นละครได้แนบเนียนขนาดนั้นกัน โบตั๋นเจ้าเล่ห์ไม่เบาจริงๆใบหน้าหล่อเหลายิ้มกรุ้มกริ่ม ใจเต้นรัวแรงแทบหลุดออกมาเต้นข้างนอกเสื้อ ตวัดสายตามองลูกสาวที่กำลังพ่วงตำแหน่งเป็นพี่ใบหม่อนเสียแล้ว เวลานี้มันชั่งมีความสุขล้นเกินคำบรรยายใด“ฉันแค่หลอกพี่คมให้ยอมใจอ่อนก็เท่านั้น ปล่อยได้แล้วค่ะแล้วอย่าพูดจาเลี่ยนๆเรียกฉันแบบนี้อีกนะคะ!!!”แต่เอ๊ะ....โบตั๋นเคยบอกว่าฝังยาคุมทำไมถึงท้องหล่ะ เขมราชเริ่มฉุกคิดไปพร้อมกับอาการฝันสลายลงในพริบตาขึ้นมา สีหน้าไม่สู้ดีของชายหนุ่มทำให้คุณแม่ยังสาวลอบกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าอีกคนไม่ทันได้เห็นสะหรอก เธอตั้งใจจะแกล้งและปั่นประสาทคนปากดีให้หัวหมุน ใจจริงตอนแรกกะจะไม่บอกใครอีกนาน รอถึงวันที่เขมราชทำให้เชื่อได้อย่างสนิทใจเสียก่อนแต่พลั้งปากบอกไปตอนเหตุการณ์ฉุลมุนที่อันตรายแบบนั้นก็นับว่าดีแล้วและการฝังเข็มยาคุมอะไรนั่นที่เคยบอกเขม
ตอนที่60 ตลอดไปได้ไหมคนสำนึกผิดสารภาพรักแถมเล่าเหตุการณ์ที่ตราตรึงใจให้ฟัง ก็ตอนที่เขมราชไม่พอใจเอะอะก็เรียกไปพบในพักนั้นเอง ใบหน้าหวานละมุนระบายยิ้มกว้างออกมา ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขมราชล้วนน่าฟังด้วยกันทั้งนั้น พลิกหน้ามือเป็นหลังมือราวกับคนละคนเลยจริงๆ“แล้วเธอหล่ะ ไม่หลงรักฉันบ้างเลยหรือไง?” เขมราชตั้งคำถามกลับแล้วกระพริบตาปริบๆใส่เมีย“ฉันเคยหลอกตัวเองว่าคุณอาจจะเห็นใจฉันกับลูกบ้าง เผลอรู้สึกดีนะคะ แต่คุณรุนแรงกับฉันจนมากเกินไป ฉันเกลียดคนไม่มีเหตุผลยึดอารมณ์เป็นที่ตั้งแบบคุณที่สุด”“ฉันเกลียดคุณที่บอกว่าฉันหน้าเงิน ตอนนี้ฉันโอนเงินคืนคุณท่านไปแล้วนะคะและต่อให้คุณเอาเงินมากองตรงหน้าฉันอีก ฉันก็ไม่เอาแม้แต่แดงเดียว” ว่าอย่างเหลืออดเพราะเกลียดจริงเกลียดแรง แต่ก็รักแรงไม่ต่างกัน“ฉันเกลียดที่คุณเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ฉับเบื่อขี้หน้าคุณที่สุด”“คุณรักใครก็รักแรงเกลียดแรง จนฉันกลัวไปหมดแล้ว”“แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว เธอยังไม่เชื่อฉันอีกเหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเเผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นละหดละเหี่ยใจในทันที“ตลอดไปไหมคะ คุณจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล
ตอนที่59 เจ้าเหมียวออดอ้อนบนฟูกนอนภายในคอกกั้นของลูกน้อยมีร่างบึกบึนของเขมราชนอนขดตัวอยู่ สองคนกำลังนอนกอดกัน เด็กน้อยนอนหนุนแขนพ่อ ตากลมใสจดจ้องตัวการ์ตูนในหนังสือนิทานเล่มโปรด โบตั๋นอยากจะถอนคำพูดที่คิดในใจว่า’เพื่อลูกเธอทำได้ทุกอย่าง’ เพราะเรื่องที่ยอมเขมราชให้มาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเธอไม่ต้องการแบบนี้เลยแต่เด็กอ้วนเปล่งเสียงลั่นบ้านเมื่อได้ยินเสียงของพ่อที่หน้าประตู แต่คนเป็นแม่ไม่ยอมให้พบ เวลานี้หมูอ้วนก็สมดั่งใจหวังได้คนเล่านิทานคนใหม่ไม่สนใจแม่อีกต่อไปแล้ว นึกน้อยเนื้อต่ำใจและฉุนให้กับลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน แต่โบตั๋นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้เพียงข่มตานอนในที่สุดไม่มีบทสนทนาใดๆอีกเลย เปลือกตาของเด็กน้อยหนักอึ้งไปเป็นที่เรียบร้อยเมื่อเขมราชชะโงกหน้าดูเขาเองก็ได้นอนกอดลูกสมใจจึงมีความสุขล้นในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อมีสัญญาณที่ดีขึ้นมาในทุกวัน วันใดวันหนึ่งต้องมีสักวันที่โบตั๋นคงให้อภัยอย่างสนิทใจ……….เช้าวันใหม่เป็นวันพักผ่อนของหญิงแกร่งอย่างโบตั๋น เขมราชเองก็ใช้เวลาอยู่กับลูกเมียเต็มที่ไม่ต่างกัน ร่างอรชรนอนซบลูกสาวดูทีวีไปอย่างสบายใจ แอร์ธรรมชาติกำลังทำ
ตอนที่58 เธอมาได้ทันเวลาพอดีเขมราชนั่งกุมขมับในทันทีหลังปลายสายกดวาง ร่างกายไม่พร้อมอย่างไรก็เห็นจะต้องฝืนเพื่อลูกและเมีย ตลอดการงอนง้อเมียทำให้เขามีภาวะเครียดสะสมอย่างรู้ตัวดีว่าร่างกายแทบรับไม่ไหวแล้วจริงๆแต่สิ่งที่ได้รับรู้จากคนสนิทที่เขาว่าจ้างให้คอยสังเกตการณ์ คอยดูแลเมียและลูกอยู่ห่างๆนั้น สายรายงานมาว่ามีชายฉกรรจ์มาด้อมๆมองๆเข้าไปในบ้านของเธอตั้งแต่เขาไม่อยู่เพียงสองคืนยังคงต้องใช้ความคิดไม่วู่วามจนเกินไป เพราะไม่อย่างนั้นตัวเขาเองที่จะซวยเพราะไม่มีหลักฐานจับมันคาหนังคาเขา เวลานี้ความรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ………“อ้าวคุณเขม กลับมาไวจังเลยนะคะ”“สวัสดีครับคุณเเม่ แล้วหนูใบหม่อนหล่ะครับ?” แม่ยายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังข้างๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งพลานให้เขมราชหน้าถอดสีขึ้นมาเลยจริงๆ“....” ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปอุ้มลูกกลับมาในทันทีอย่างที่ไม่ทำให้กระต่ายตื่นตูม เพราะโชคดีหน่อยที่คนอุ้มหมูอ้วนคือป้าของเมียเขา หน้าบ้านไม่มีรถกระบะของสองผัวเมียนั่นก็แปลว่ามันไม่ได้อยู่ที่นี่ในเวลานี้ จึงทำให้โล่งใจอยู่บ้างแต่นั่นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว เพราะมันจะกลับ
ตอนที่57 รูปในกระเป๋าสตางค์ร่างบอบบางของคุณแม่ยังสาวเดินหอบผ้านวมผืนโตมาให้คนที่นอนขดหนาวสั่นอยู่หน้าทีวี โบตั๋นตระหนักถึงความเป็นจริงว่าที่นี่คือจุดสูงสุดของประเทศไทยจึงซื้อผ้านวมไว้หลายผืน อากาศจะหนาวจัดในช่วงเดือนใดและช่วงนี้ก็เข้าหน้าหนาวเป็นที่เรียบร้อยแล้วและถึงยังไม่เข้าหน้าหนาว ก็ยังมีความเยือกเย็นบริเวณซอกภูเขาและพื้นที่สูงบนเนินเขาฟุ่บบบบ!มือเล็กรูดซิปมุ้งสปริงแล้วห่มผ้าให้คนที่นอนขดอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจมากนัก“อื้อ!!” เสียงทุ้มครวญครางในลำคอ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้าเธอและลุกขึ้นมานั่งส่งยิ้มหวานๆให้ ย้ำว่าทุกเวลาจริงๆ เหมือนคนเมากาวอะไรทำนองนั้น“ผ้าห่มค่ะ ข้างนอกอากาศหนาวมากจริงๆ แต่ฉันว่าผืนนี้ก็หนักและอุ่นน่าจะพอดีค่ะ” บริเวณห้องรับแขกไม่อบอุ่นเท่ากับในห้องนอนจึงทำให้เขมราชนอนขดอยู่แบบนี้นั่นเอง“ไม่ ไม่พอดีหรอก” ส่งสายตาอาวรณ์หาไปยังร่างเล็ก“พอดีค่ะ หรือถ้ายังไงฉันจะไปเอามาให้อีกก็ได้นะคะ” เสนอทางเลือกให้กับคนดื้อแบบเขา เขาจะเอาห้ากี่ผืนเธอก็จะหามาให้ ขอแค่นอนตรงนี้ไม่ต้องมาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวของเธอกับลูกจนมากเกินไปก็พอความเสียใจในแต่ละครั้งย่อมมีเกาะป้องกันให
ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ
ตอนที่55 ยอมทุกอย่างแล้ว“บอกว่าอย่ามาเจอกันอีก คุณเขมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอคะ?”เขมราชจ้องมองในแววตาขุ่นมัวของเจ้าของประโยคไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบไม่คลายเสียที คงต้องจองจำยอมรับชะตากรรมของตนเอง เป็นบททดสอบชีวิตอะไรสักอย่างเพื่อให้โบตั๋นได้เห็นว่าเขารักเธอสุดหัวใจไปแล้ว คนหยิ่งผยองคนนี้ไม่อาจรักใครได้อีกโบตั๋นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ รู้ตัวอีกที ก็ทำความผิด ปากร้ายใส่เธอเสียจนไม่น่าให้อภัย“เธอจะมองว่าฉันเป็นคนหน้าด้านหรืออะไรก็ได้ แต่ฉันขอบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เธอได้รับรู้ได้ไหมโบตั๋น” ใบหน้าและกระบอกตาของเขมราชร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจที่กำลังสุมลุมเข้ามาตรงอกข้างซ้าย ตอนนี้อาจจะไม่น่าให้อภัย แต่เขาต้องการเพียงโอกาส หวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น“ฉันรักเธอกับลูกและคิดถึงอยู่ทุกเวลาเลยจริงๆ เธอจะให้ฉันทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ว่ามาสิ”“แต่ขอร้องหล่ะ อย่าไล่ฉันได้ไหมโบตั๋น?”ริมฝีปากหยักได้รูปสั่นผับๆ ร่ำไห้ออกมาจนได้ เธอกับลูกทำให้เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เขื่อนแตกไปไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว “แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะคุณเขม” น