บทที่ 245

ขอบคุณ ขอบคุณมาก!

ทั้งสองน้ำตาไหลพราก และขอให้อันเคอซินลงนามข้อตกลงบริจาคอวัยวะทันที

เสิ่นกว่างหลินถอนหายใจ: "เคอซิน แม้ว่าฉันจะไม่แนะนำให้เธอทำแบบนี้ แต่ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอนะ"

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะพยายามรักษาเธอให้ดีที่สุด หากรักษาไม่ได้ ฉันจะดูแลครอบครัวของเธอไปตลอดชีวิต…”

ขอบคุณนะ!

อันเคอซินมีสีหน้าซาบซึ้่ง

เธอได้พักรักษาตัวในโรงพยาบาลช่วงระยะเวลาสั้นๆ และสามารถออกจากโรงพยาบาลได้

ยังมีงานอีกมากมาย ที่รอให้เธอกลับมายุ่งอยู่ในบริษัท

ขณะจอดรถรอสัญญาณไฟจราจร รถบรรทุกคันใหญ่ที่ตามหลังเธอ ไม่ได้เบรกและชนรถเธอจังๆ

ปัง!

หลังจากเกิดเสียงดังสนั่นลั่น อันเคอซินก็หมดสติไป

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอพบว่าตัวเองติดอยู่ในรถ ร่างกายเจ็บปวดมากจนขยับตัวไม่ได้

เธออยากจะเปิดปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ส่งเสียงออกมาไม่ได้

ด้วยความสับสน เธอได้ยินคนพูด

เธอพยายามลืมตาขึ้น แต่ก็ตกใจที่พบว่ามีคนสามคนยืนอยู่นอกรถ และในนั้นมีสองคนที่เธอรู้จัก

ป้าหวางคือคนที่ขอให้เธอบริจาคอวัยวะในวันนี้ ลูกชายของเธอ และชายร่างใหญ่ที่เป็นคนแปลกหน้า

ป้าหวางพูดกับชายร่างใหญ่: "เฒ่าจาง เด็กผู้หญิงคนนี้ตายแล้วหรือยัง?"