เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 207
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 208
หนิงเป่ยเหลือบมองเฉิงเฉิงแวบหนึ่ง "เธอรู้ไหมว่าการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดที่ฉันเคยทำในชีวิตนี้คืออะไร นั่นคือที่ฉันปฏิเสธการสารภาพรักของเธอในตอนนั้น"หุบปาก!เฉิงเฉิงมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอับอายมาโดยตลอด เมื่อหนิงเป่ยกล่าวถึงเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณะ เธอก็โกรธมาก"ตอนนั้นนายดูถูกฉัน แต่ตอนนี้นายไม่มีสิทธิ์แม้แต่ที่จะคุกเข่าเพื่อเลียฉันด้วยซ้ำ!""ตอนนี้นายคงจะเสียใจมากสิระ"หนิงเป่ย "เสียใจงั้นเหรอ ฮ่าๆ เธอนั่นแหละที่ควรเสียใจต่างหาก""ฉันขอประกาศว่าฮุ่ยหวง ฟาร์มาซูติคอลถูกตัดสินประหารชีวิตแล้ว หายตัวไปจากโลกนี้ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป"ฮ่าๆ!เฉิงยีหมิงและเฉิงเฉิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง"แกคิดว่าแกเป็นใครฮะ กล้าพูดคำหยิ่งยโสแบบนี้!""ในเมืองฉงเฉิงนี้นอกจากผู้ว่าฯ แล้ว คนอื่นๆ ไม่มีความสามารถนี้จริงๆ""ตัวตลกพยายามทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะ ฉันรู้สึกโชคดีที่ไม่ได้ลงเอยกับนายในตอนนั้นเลย"หนิงเป่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาจักรพรรดิดำ"ตรวจฮุ่ยหวง ฟาร์มาซูติคอลให้ฉันที ภายในสิบนาที ฉันต้องการเห็นหลักฐานทำผิดกฏหมายของฮุ่ยหวง ฟาร์มาซูติคอล""หลักฐานที่เพียงพอจะทำลายฮุ่ยหวง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 209
เธอตื่นเต้นทันทีและดึงเสื้อผ้าของเฟิงหยวนเจิ้ง "คุณเฟิง คุณดูสิว่านั่นเป็นใคร ฉันไม่ได้มองผิดใช่ไหม"หลังจากที่ภรรยาของเขาเตือนขึ้นมา เฟิงหยวนเจิ้งก็สังเกตเห็นหนิงเป่ยอยู่ที่นั่นด้วยเขาดูตื่นเต้นเช่นกัน "ใช่ ใช่เขาจริงๆ"ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยรักษาโรคให้เฟิงเซียวหลู่ ลูกสาวของพวกเขา เขามองเห็นทั่วร่างกายของเฟิงเซียวหลู่หมด ดังนั้นทั้งสองจึงเกิดความคิดที่จะให้ลูกสาวของพวกเขาแต่งงานกับหนิงเป่ยพอตอนนี้มาพบหนิงเป่ยที่นี่ แน่นอนว่าพวกเขาดีใจมากเฉิงยีหมิงเห็นว่าเฟิงหยวนเจิ้งกำลังมองหนิงเป่ยอยู่ เขาจึงอธิบายทันทีว่า "คุณเฟิง อย่าไปสนใจพวกเขาเลย พวกเขามาก่อกวนที่นี่"ก่อกวนเหรอ?เฟิงหยวนเจิ้งขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น?"เฉิงยีหมิงกล่าวว่า "พวกเขาขโมยความลับของบริษัทของผมไป มีพยานและหลักฐานเป็นที่ประจักษ์ชัดเจน แต่พวกเขากลับปฏิเสธที่จะยอมรับ"จริงเหรอ?สองสามีภรรยาของเฟิงหยวนเจิ้งไม่เชื่อแม้ว่าพวกเขาจะติดต่อกับหนิงเป่ยไม่บ่อยนัก แต่พวกเขาก็มองออกว่า หนิงเป่ยไม่แยแสกับชื่อเสียงและเงินทอง และเป็นคนตรงไปตรงมาและสูงส่งไม่เช่นนั้น ครั้งก่อนที่หนิงเป่ยช่วยชีวิตเฟิงหยวนเจิ้งและเฟิงเซียวหล
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 210
เฉิงยีหมิงพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง "คุณเฟิง คุณหนิง โปรดอยู่ต่อนะครับ""คุณหนิง ผมไม่คาดคิดว่าคุณกับคุณเฟิงจะรู้จักกันมาก่อน ขอโทษด้วยนะครับ""ผมว่า ในเมื่อพวกคุณมาพบกันโดยบังเอิญที่ที่ของผม ก็แสดงว่าโชคชะตานำพวกเราพบกัน ไม่งั้นวันนี้ให้ทานอาหารกันที่นี่เถอะ ผมเตรียมการไว้แล้วครับ""ผมจะต้อนรับทุกคนด้วยมาตรฐานสูงสุดแน่นอนครับ"หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา "คุณเฉิง สิ่งที่คุณต้องการเลี้ยงผมคงไม่ใช่อาหารในคุกมั้ง"เฉิงยีหมิงรู้สึกกระดากใจมากจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีซะจริง ๆ "ล้อเล่นนะ เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่นกับคุณหนิงเอง คุณหนิงอย่าจริงจังกับมันเลย""เดี๋ยวผมขอลงโทษตัวเองด้วยการดื่มเหล้าสักสองสามแก้ว เพื่อเป็นการขอโทษคุณหนิง"หนิงเป่ย "เอางี้ วันนี้ให้ผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงคุณเฉิงเลย"เฉิงยีหมิงรู้สึกตกใจ "อ่า จะใช้ได้ยังไง?"หนิงเป่ย "เลี้ยงอาหารในคุกให้คุณเฉิง"อ๊าาา!เฉิงยีหมิงพูดไม่เป็นเล็กน้อย "คุณหนิงชอบพูดเล่นสินะ""ผมเป็นนักธุรกิจที่ปฏิบัติตามกฎหมาย ผมเป็นคนซื่อสัตย์ จะมีสิทธิ์เข้าคุกได้อย่างไร…"หนิงเป่ย "ปฏิบัติตามกฎหมาย? เป็นคนซื่อสัตย์งั้นเหรอ? แต่ที่ผมได้ยินมาไม่ได้เป็นอย่างนี้นะ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 211
หนิงเป่ยรู้สึกเบื่อกับคำพูดพวกนี้: "คุณเพิ่งพูดออกมาจากปากตัวเอง ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ"เฉิงเฉิงรีบตอบกลับ: "เป็นฉันเองไม่คู่ควรกับเธอ หนิงเป่ย ฉันรู้ว่ามันความผิดของฉัน แต่ในใจฉันยังคงรักเธอ..."เป็นเพราะหนิงเป่ยสนิทกับผู้ว่าฯ มาก หนิงเป่ยจึงจะต้องอยู่ห่างจากเธอ เธอนั้นไม่คู่ควรกับหนิงเป่ยจริงๆหนิงเป่ย: "เฮ้อๆ!""คุณแม่ น้องรัก ไปกันเถอะ"โอเค!ครอบครัวหนิงเป่ยถูกพาไปบ้านใหม่ด้วยรถยนต์พิเศษที่ผู้ว่าฯ จัดเตรียมเอาไว้ และได้รับการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่เฟิงเซียวหลู่ ลูกสาวของผู้ว่าฯ มีความสุข และดีใจมากเช่นกันเมื่อเห็นหนิงเป่ยทั้งคำพูดและท่าทางก็เผยให้เห็นถึงความรักที่มีต่อหนิงเป่ยอย่างไม่ปิดบังหลังจากดื่มไวน์และทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ครอบครัวของ หนิงเป่ยก็จากไปสายตาของเฟิงเซียวหลู่เต็มไปด้วยความไม่พอใจทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน หวงหยิงแทบจะรอไม่ไหวที่จะพูดว่า: "เสี่ยวเป่ย ช่วยไบอกแม่หน่อยได้ไหมว่าคุณรู้จักครอบครัวผู้ว่าฯได้อย่างไร"หนิงเป่ยพูดว่า “ไม่มีอะไร ฉันแค่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้”หนิงเป่ยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทั้งสองคนฟังทั้งสองก็เข้าใจหนิงซานซานพูดว่า: "ฉันจำได้ว่า ปรา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 212
แต่หวงหยิงและหนิงซานซานไม่ได้เคลื่อนไหว และเห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้สึกซาบซึ้งอย่างเห็นอกเห็นใจเฉิงเฉิงวิงวอนร้องหนักขึ้น“คุณป้าคะ ตอนเด็กๆคุณรักฉันมากที่สุด คุณปฏิบัติต่อฉันเหมือนลูกสาวของคุณเอง ฉันเองก็มักจะอยู่บ้านของคุณ”“ ซานซาน เมื่อก่อนพวกเราเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน ที่สามารถคุยกันทุกเรื่อง กินดูหนังด้วยกัน นอนด้วยกัน เธอลืมไปว่าครั้งนั้นเธอเมามากแล้ว ฉันก็แบกเธอไปโรงพยาบาลห่างห้ากิโล…..”“หนิงเป่ย ถ้านายต้องการ ฉันจะเป็นคนรักของนายก็ได้…”"ฉันกลับตัวแล้วจริงๆนะ ขอร้องพวกคุณให้โอกาสฉันหน่อยเถอะ ต่อไปฉันจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว ฮือฮือ..."“ถ้าพวกคุณไม่พาฉันเข้าไปข้างใน ฉันจะอดตายข้างถนนจริงๆ”หวงหยิงทนไม่ไหว พูดกับหนิงเป่ย "เสี่ยวเป่ย แม่คิดว่าเฉิงเฉิงคนนี้น่าสงสาร ทำไมไม่ให้เธออยู่บ้านเราชั่วคราวเถอะ"หนิงซานซานยังพูดอีกว่า: "พี่ชาย มันบังเอิญว่าฉันยังต้องการผู้ช่วยด้วย เรื่องธุรกิจเฉิงเฉิงค่อนข้างเก่งกาจ ให้เธอมาติดตามฉัน และมันก็สามารถช่วยฉันคลายความกดดันให้ฉันได้บ้าง"หนิงเป่ยอยากจะหัวเราะทั้งน้ำตาไม่รู้จริงๆ ว่าแม่กับน้องสาวใจดี หรือเห็นใจผู้หญิงด้วยกันเรื่องมาถึ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 213
ฉู่ลี่เหรินพูดว่า "ได้ยินมาว่าคุณหนูเฉิงสนิทกับตระกูลหนิงเหรอ?"หลังจากนั้น ฉู่ลี่เหรินก็พูดแผนการของเขาให้เฉิงเฉิงฟังเฉิงเฉิงตอบตกลงโดยไม่ต้องได้คิดหากเธอสามารถเสียสละตระกูลหนิง เพื่อแลกกับอนาคตที่สดใสสำหรับตัวเธอเอง นี่ก็ถือว่าคุ้มค่าที่สุดสําหรับเธอฉู่ลี่เหรินยิ้ม: "พวกเราจะรอข่าวดีจากคุณเฉิง"ในวันนี้ หนิงเป่ยตื่นขึ้นมาและอาบน้ำตามปกติ แต่เขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเขามองไปทางหมู่บ้านหวงฉีที่อยู่ตรงข้ามเดิมทีเวลานี้ คนของแก๊งชิงหลงควรจะเริ่มฝึกฝนแล้วแต่วันนี้ หมู่บ้านหวงฉีนั้นกลับว่างเปล่า ไม่เห็นใครเลยสักคนเดียวหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น หนิงเป่ยจึงไปที่หมู่บ้านหวงฉีเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ทันทีทันทีที่เข้าไปในอาคารที่พักอาศัย เขาเห็นตาหวงกำลังต้มซุปและยา ควันหนาทึบปกคลุมไปทั่วทั้งอาคารหนิงเป่ยถามอย่างเร่งรีบ: " ตาหวง คุณกำลังทำอะไรอยู่? คนจากแก๊งชิงหลงอยู่ที่ไหนกัน? ทำไมพวกคุณไม่ฝึกวรยุทธในวันนี้?"ตาหวงพูด: "ผู้คนจากแก๊งชิงหลงถูกวางยาพิษหมู่อย่างกะทันหัน ฉันกำลังทำยาถอนพิษให้พวกเขาอยู่"วางยาพิษหมู่?หนิงเป่ยถามอย่างสงสัย: “ทำไมจู่ๆ พวกเขาถึงถูกวางยาพิษ?
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 214
หื้ม?หนิงเป่ยขมวดคิ้วเขารู้ว่าคนที่ฆ่าภรรยาและลูก ๆ ของตาหวงในปีนั้นคือนิกายจิ่วซวน ก็คือฉู่ลี่เหรินศัตรูบุกถ้ำด้วยตัวเองเหรอ?ก็ดีนะ วันนี้มาช่วยตาหวงแก้แค้นนี้กันฉู่ลี่เหรินหัวเราะเยาะ: " ตาหวง ไม่ได้เจอกันนานนะ ฉันไม่คิดว่าแกจะแก่ขนาดนี้และไม่ได้เลอะเทอะเลอะเลือน และแกก็ยังจำฉันได้ในทันที"ตาหวงพูดด้วยความโกรธ: "แม้ว่าแกจะกลายเป็นขี้เถ้า แต่ฉันก็ยังจำแกได้!"“ตอนนั้นแกฆ่าเมียและลูกๆ ของฉัน วันนี้ฉันจะล้างแค้นให้ครอบครัวของฉันเอง!”หนิงเป่ยไม่เคยเห็นตาหวงมีอารมณ์บ้าระห่ำขนาดนี้มาก่อนนี่แสดงให้เห็นว่าเขาเกลียดฉู่ลี่เหรินมากแค่ไหนฉู่ลี่เหริน: "ฮ่าฮ่า แค่แกน่ะเหรอ?"“รากฐานวรยุทธของแกได้รับความเสียหายจากผู้นำนิกายจิ่วซวนในตอนนั้น แม้ว่าตอนนี้แกจะไม่กลายเป็นคนพิการ คาดว่าแม้แต่ความแข็งแกร่งของระดับปรมาจารย์ก็คงไม่มีแล้วมั้ง”“และตอนนี้ฉันเหลืออีกเพียงแค่ก้าวเดียวในการเป็นผู้นำ แล้วแกจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน!”ตาหวง: "แม้ว่าฉันจะต้องตาย วันนี้ฉันก็จะฆ่าแกให้ได้"ตาหวงต้องการรีบรุดไปข้างหน้า และพร้อมจะตายไปพร้อมกับฉู่ลี่เหรินหนิงเป่ยหยุดตาหวงไว้ได้ทันเวลาฉู่ลี่เหรินพูดถ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 215
หนิงเป่ยหัวเราะเยาะ: "ถ้าฉันไม่บอกโลกภายนอกแบบนี้ ถ้าพวกแกไม่ได้มาหาฉันจะทำไง? ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถทำลายนิกายจิ่วซวนได้น่ะสิ?""ใช่แล้ว นิกายจิ่วซวนปฏิบัติต่อครอบครัวของผู้ทรยศยังไงนะ? ฆ่าล้างโคตรไหม?”“แกได้ฆ่าครอบครัวของผู้เฒ่าห้าหรือเปล่า?”ทันใดนั้น ผู้เฒ่ห้าก็ตึงเครียดทันทีและจ้องมองฉู่ลี่เหรินด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟฉู่ลี่เหรินตื่นตระหนกทันทีหลังรู้ว่าผู้เฒ่าห้าคิดกบฏ พวกเขาลงมือฆ่าล้างตระกูลของผู่เฒ่าห้าทันทีเห็นได้ชัดว่าฉู่ลี่เหรินไม่สามารถพูดตรงๆ ออกมาได้เขาจึงเปลี่ยนเรื่องแล้วพูดว่า "คนแซ่หนิง นี่เป็นเรื่องภายในของนิกายจิ่วซวนของฉัน ไม่ใช่เรื่องของแกที่ต้องมาจุ้นจ้าน"ทันใดนั้นผู้เฒ่าห้าก็พูดว่า: "คุณฉู่ ตอบคำถามของหนิงเป่ยมาก่อน พวกคุณทำอะไรกับครอบครัวของฉันหรือเปล่า... "ฉู่ลี่เหรินหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า "ผู้เฒ่าห้า อย่าหลงกลแผนการของหนิงเป่ย เขาจงใจยุยงให้แตกแยก... "ผู้เฒ่าห้าตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงคำราม: "ฉันต้องการให้แกตอบคำถามมา แกฆ่าครอบครัวของฉันหรือเปล่า?"ฉู่ลี่เหรินถอนหายใจและพูดว่า "ผู้เฒ่าห้า คุณรู้ไหมว่านิกายจิ่วซวนของเราไม่เคยปล่อยผู
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
