ไม่ตรงปก

“ รอด้วย รอด้วยคะ” หญิงสาววิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยกระเป๋าสำภาระที่เต็มไปด้วยของกินและก็เสื้อผ้า ด้วยความที่รถประจำทางตอนนี้เป็นรถเที่ยวสุดท้ายมะลิเด็กสาววัย19ปีเด็กสาวต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนและก็ทำงานเพื่อตาม หาฝันและอนาคตด้วยความที่เธอเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเธอตายตั้งแต่เธอยังเด็กเลยทำให้เธออยู่กับป้าที่รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกแท้ๆ แต่ด้วยความยากไร้เลยทำให้ท่านทั้งสองไม่มีปัญญาส่งหลานสาวเรียนในที่ดีๆเลยทำให้เธอต้องดิ้นรนเพื่อตัวเอง แต่พวกคุณเคยได้ยินไหมคะว่างูเหลือมไม่เคยให้ตัวมันอนตายจมกองเลือด ในเมื่อชีวิต มันไม่มีอะไรสวยงามและก็สวยหรูอย่างที่ทุกคนฝันไว้ คนรวยสู้อย่างคนรวย คนจนสู้อย่างคนจนแต่การต่อสู้มันค่อนข้างจะต่างกันคนรวยแรงสำหึกก้จะมีเยอะกว่าคนที่ไม่มีหรือว่ามีน้อย และนี้เลยทำให้เด็กสาวบ้านนอกอย่างมะลิต้องออกมาตามหาความฝัน

บรื้น…บรื้น…บรื้น…เอี๊ยด

ไม่นานรถเมย์เที่ยวสุดท้ายของวันก็วิ่งเข้ามาจอดหน้าปากซอย มะลิเมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดเธอก็ลงมาจ่ายเงินก่อนจะเดินลากกระเป๋าเดินเข้ามาในซอยที่เปลียวและมืดแต่นักมวยระดับเหรียญทองแดงอย่างเธอไม่กลัวอะไรแบบนี้หรอกด้วยความที่โตมากับพี่ๆลูกชายของป้าที่เป็นผู้ชายเธอก็เลยไม่กลัวอะไรแบบนี้หรอกนอกจากความจนความอดยากเท่านั้นที่จะทำให้เธอกลัวได้ ไม่นานเธอก็เดินลากกระเป๋าเข้ามาที่หน้าตึกแถวเก่าๆโทรมๆหลังหนึ่งที่เธอดูจากในมือถือแล้วหน้าจะใช่แต่ทำไมมันไม่เห็นเหมือนในรูปเลยแต่ก็อย่างว่าแหละรูปก็คือรูปไม่อย่างนั้นจะมีที่มาของคำว่ารูปไม่ตรงปกเหรอ555

“ สวัสดีคะหนูมะลิที่ติดต่อขอเช่าห้องจ๊ะ” มะลิยกมือไหว้หญิงชราที่ดูน่ากลัวอย่างกับตึกเลย ตึกเหมือนตึกผีสิงและที่สำคัญเจ้าของตึกก็เหมือนผีอีกต่างหาก หญิงชราที่นอนอยู่ที่ม้าดยกไม่พูดหรือว่าขยับอะไรเธอก็เลยรองเรียกอีกครั้งแต่ดูถ้าว่าหญิงชราคนนั้นขยับแต่ก็แค่นั้น

“ คุณป้าคะ สวัสดีคะ” มะลิที่หมดความอดทนเพราะตอนนี้มันก็ดึแล้ว แล้วเธอก็อยากอาบน้ำแล้วก็พักมาก เธอก็เลยตะโนเสียงดังลั้นจนคนที่อยู่ตึกเปิดไฟกันทั้งตึกมาดู และก็ได้ผลคนที่เธอเรียกก็ลืมตาตื่นขึ้นมาแต่ระหว่างที่หญิงชราจะลุกก็มีผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาโคตรดีเลยละเดินออกมาจากทางด้านในด้วยความหัวเสียเหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอน จากนั้นไม่ถึงวินาทีก็มีผู้ญิงหน้าตาดีเดินตามมาอย่างกับคนนอนเพิ่งตื่น

“ สะวาก….” มะลิที่กำลังจะกล่าวสวัสดีก็ยังพูดไม่จบเมื่อผู้ชายที่เดินออกมาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นอ้าปากด่าเธออย่างกับว่าเธอเป็นคนผิด

“ ดึกป่านนี้มาตะโกนทำบ้าอะไร อยากตายมากนักรึไงว่ะ” ชายหนุ่มหน้าตาดีดูท่าทางหน้าตาแล้วหน้าจะแก่กว่าเธอประมาณ2-3ปีเห็นจะได้ มะลิที่กำลังจะอ้าปากกล่าวสวัสดีก็ต้องกลืนลงคอ ก่อนจะมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างเอาเรื่องเพราะเธอบอกแล้วว่าเธออาจจะมาดึกและก็จ่ายเงินค่ามัดจำแล้วด้วย หญิงสาวที่เห็นว่ามะลิหน้าตาดีกว่าแถมยังมองหน้าแฟนหนุ่มด้วยความหึงเธอก็เลยเดินเข้ามากระชากแขนแฟนเธอให้ไปทางด้านหลัง

“ นี้ยัยบ้าแกมาทางไหนไปทางนั้นเลยไป” หญิงสาวดูจากรูปร่างหน้าตาแล้วหน้าจะแกกว่าเธอ2-3ปีเช่นเดียวกัน มะลิที่ทั้งเหนื่อยและก็อยากพักเธอก้เลยขี้เกรียจจะมาเถียงกับสองคนนี้เธอก็เลยยื่นโทรศัพท์ให้หญิงสาวดู ผู้หญองคนนั้นเมื่อได้เห็นโทรศัพท์เธอก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่คุยกับเธอเมื่อวานเป็นใคร หญิงสาวมองมะลิด้วยสายตาที่แปลกใจเพราะมะลิตัวเล้กอย่างกับเด็กประถมหน้าตาของเธอก็ยังดูเด็กเธอก็เลยคิดว่ามะลิหน้าจะเป็นเด้กใจแตกแบบหนีพ่อกับแม่กออกจากบ้านอะไรประมาณนี้

“ นี้หนูหนีออกจากบ้านมารึเปล่าอะ ถ้าใช่พี่ไม่รับนะพี่ขี้เกรียจมีปัญหา” หญิงสาวที่ยืนตรงหน้าของเธอพูดออกมาแบบนั้นมะลิก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่คุยกับเธอเมื่อวานนี้เป็นผู้หญิงคนนี้ มะลิที่ขี้เกรียจอธิบายเธอก็เอาบัตรประชาชนให้ผู้หญงคนนั้นดู ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆก็ชะโงกหน้ามาดูก่อนทั้งสองจะมองหน้าเธอกับบัตรสลับกันไปมา มะลิที่เหนื่อยมาทั้งวันก็เลยพูดอะไรออกมา

“ เจ๊ขอกุญแจด้วยคะ ถ้าดูเสร็จแล้วแล้วนี้สัญญาที่เจ๊ส่งให้หนูดูหนูส่งให้เจ๊ทางเมลแล้วนี้คะ” มะลิเอาดทรศัพท์ราคาถูกที่รับต่อมาจากพี่ชายเอาให้ผู้หญิงคนนั้นดู เมื่อแอนเจ้าของตึกเห็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากเสียลูกค้าก็เลยเดินไปเอากุญแจมายื่นให้เด็กสาว มะลิพอได้กุญแจแล้วเธอก็เดินขึ้นไปอย่างไม่สนใจระหว่างที่เธอเดินจะขึ้นไปยังห้องพักเธอก็มองเข้าไปที่ห้องตรงที่คุณยายคนนั้นนอนอยู่ แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นแล้ว แต่ด้วยความเหนื่อยเธอก็เลยไม่สนใจอะไร แอนเจ้าของตึกที่เห็นหญิงสาวมองเข้าไปยังบ้านของเธอ เธอก็หันหลังกลับไปมองและก็มองมายังมะลิอีกครั้งด้วยความสงสัยและไม่สบอารมณ์ ก่อนจะช่วนแฟนหนุ่มเข้ามานอนต่อ

ซู่…..ซู่…..ซู่….ซู่

เสียงน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวลงมาที่ร่างบางของมะลิ ราคาห้องเช่าโคตรถูกและก็มีของใช้ให้ด้วยคนขี้งกและก็ปรหยัดอย่างเธอก็เลยรีบกระโดดคว้าเอาไว้แต่ก็แอบแปลกใจว่าทำไมไม่มีคนเอาทั้งๆที่ห้องแค่เดือนละ3,000บาท มีแอร์ โต๊ะ เตียงเอาเป็นว่าลากมาแค่กระเป๋าใบเดียวเข้าอยู่ได้เลย มะลิก็เลยรีบคว้าเอาไว้เพราะดูแล้วไม่ได้ไกลจากมหาลัยและก็ตัวเมืองเท่าไหร่หน้าจะหางานพลาสทามทำได้ง่ายๆ หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้วมะลิก็ออกมาต้มมาม่าที่เอามาจากบ้านกินรองท้องก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่เพราะวันนี้ก็4ทุ่มครึ่งแล้ว เธอก็เลยกะว่ากินแล้วก็จะนอนพักพรุ่งนี้เธอจะไปลงทะเบียนเรียนและก็จะแวะไปหางานทำสักหน่อย เมื่อทุกอย่างที่เธอทำเป็นไปตามสแต๊บแผนที่วางไว้แล้วมะลิที่ทำท่าจะนอนเธอก็ได้ยินเสียคนเดินอยู่หน้าห้องแต่ด้วยความเหนื่อยเธอก็เลยไม่ได้สนใจอะไรอีก