LOGINShare
บทที่ 42 สุราช่างหอมหวานยิ่งกว่าชีวิตของข้า
Last Updated:
2025-02-09 19:26:31
Related chapters
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 43 ไม่ให้ท่านพี่ได้พบนาง
บทที่ 43 ไม่ให้ท่านพี่ได้พบนางหลังจากที่หลีลี่จื่อกลับเรือน เสิ้นจิ้นเองก็ออกจากห้องของสวี่หยางให้นางได้พักผ่อน ส่วนเขาเองก็ได้ไปสืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ให้ได้โดยเร็วภายในห้องที่เงียบไร้เสียงผู้ใดมีเพียงสวี่หยางที่เดินไปมาอย่างครุ่นคิดนางจะกลับไปที่เรือนเสิ่นเกาหลานดีหรือไม่? ในเมื่อนางไม่ผิดแต่หากทำอันใดบุ่มบ่ามไปจะเป็นนางเองที่ตกที่นั่งลำบากดังนั้นนางจึงต้องคิดไตร่ตรองให้ดียามเว่ย (14.00)เสิ่นเกาหลานหลายวันมานี้เขาเอาแต่ตามหาสวี่หยางไม่หยุดหย่อน เฝ้าครุ่นคิดเรื่องราวที่ผ่านมายิ่งคิดยิ่งเท่าไหร่ยิ่งพบเรื่องน่าแปลกมากมายเขารู้สึกเหน็ดเหนื่อยหัวใจจึงเดินทางไปที่เรือนของท่านแม่เพื่อไปหาเสิ่นจิ้นชักชวนให้เขาดื่มเป็นเพื่อนตนเมื่อมาถึงเรือนของท่านแม่เสิ่นเกาหลานพบว่าท่านแม่ไม่อยู่ที่เรือนจึงเดินไปหาเสิ่นจิ้นที่ห้องของเขา ในเวลาเดียวกันนั้นเสิ่นจิ้นเองก็กำลังออกมาชักชวนสวี่หยางออกรับลมด้วยกันแต่สายตาพลันไปเห็นเสิ่นเกาหลานกำลังมุ่งหน้าไปที่ที่สวี่หยางอยู่ เสิ่นจิ้นรีบร้อนรีบเดินไปอีกทางที่จะไปยังห้องของสวี่หยางให้เร็วกว่าเสิ่นเกาหลานจะไปถึง เพราะเสิ่นเกาหลานจะไปนั้นคือห้องของเ
Last Updated : 2025-02-09สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 44 ท่านพี่ยังคิดถึงท่าน
บทที่ 44 ท่านพี่ยังคิดถึงท่าน“สงสัยข้าจะเมาจริง ๆ สองเท้าของข้าถึงได้พาตนเองมาที่นี่ เฮ้อ!” เสิ่นจิ้นถอนหายใจเฮือกใหญ่เดินหันหลังกลับห้องของตนเองพลันเวลานี้สวี่หยางกำลังยืนจ้องมองท้องฟ้าอยู่อีกฝั่ง ใกล้ฤดูฝนท้องฟ้าเริ่มไม่ค่อยปรากฏดวงดาว ดวงจันทร์ถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆหนาคล้ายใจของสวี่หยางที่เริ่มคลุมเครือจะทำเช่นไรต่อไป นางก้มหน้าลงพลางจะเดินกลับเข้าห้องเห็นด้านหลังของเสิ่นจิ้น จึงคิดว่าเขานั้นมาหาตนแต่ไม่พบจึงกลับนางได้ตะโกนเรียกเขาเอาไว้“คุณชายเสิ่นจิ้นเจ้าคะ ท่านมาหาข้าหรือ?” เสิ่นจิ้นกำลังเดินกลับหูได้ยินเสียงของสวี่หยางหัวใจของเขาตื่นตัวอีกครั้งหันกลับมายิ้มกริ่มให้แก่นาง“ข้าออกมาเดินรับลมเล่นขอรับ ยามนี้กำลังจะกลับห้องแล้ว”“ข้าคิดว่าท่านมาหาข้าเสียอีก ฮึ ฮึ แล้วเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะเสิ่นเกาหลานมาหาท่านเพราะเรื่องอันใดกัน” สวี่หยางเดินมาหาเสิ่นจิ้นพลางเอ่ยถามเรื่องของเสิ่นเกาหลานด้วยความอยากรู้“ท่านพี่กลับเรือนไปแล้วขอรับ ที่ท่านพี่มาหาข้าในวันนี้ด้วยเรื่องของท่านคล้ายท่านพี่ยังคิดถึงท่านอยู่ในส่วนลึกของหัวใจจึงมีเรื่องทุกข์ใจจนดื่มสุรามึนเมาไร้สติขอรับ” สวี่หยางได้ยินชะงักอย
Last Updated : 2025-02-09สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 45 วางยา
บทที่ 45 วางยาฝั่งด้านเฮ่อเหลียนเหมยหลังจากที่เจี่ยฟางแท้งนางได้ไปเยี่ยมเยือนเพียงครั้งเดียว วันนี้นางนั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับรองเรือนเสิ่นเกาหลานที่ที่นางพักระหว่างอยู่ที่นี่ นางให้บ่าวรับใช้ในเรือนไปดูว่ายามนี้เรือของท่านพ่อซ่อมเสร็จหรือยัง? แต่ก็ยังหาอุปกรณ์มาไม่ครบถ้วนจึงยังไม่เสร็จนางจึงได้อยู่ที่นี่ต่อ"ฮ่า ฮ่า ข้าไม่คิดเลยว่าการมาเยือนที่นี่จะมีเรื่องสนุก ๆ ให้ข้าดูมากมายเช่นนี้ แถมข้ายังไม่ต้องลงมือเองอีกด้วยซ้ำ สวี่หยางนางก็แปลกเสียจริงยามอยู่ต่อหน้าข้า ปากบอกไม่ให้ข้าเข้าใกล้เจี่ยฟางกลัวข้าจะทำร้ายนางแต่กลับเป็นนางเสียเองที่ลงมือทำร้ายน้องสาวตนเอง " เฮ่อเหลียนเหมยนั่งจิบน้ำชาพลางหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ นางรักเสิ่นเกาหลานมาตั้งแต่เด็ก ๆ เฝ้าฝันว่าตนเองจะมาเป็นฮูหยินเคียงข้างเขาเมื่อเติบใหญ่ ท่านพ่อของนางเป็นสหายกับเสิ่นเจียงซื่อที่ทำการค้ากันมานานจนผูกมิตรเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายแถมยังฝากเสิ่นเกาหลานให้ดูแลนางเปรียบเสมือนน้องสาวแท้ ๆ ที่คลานตามออกมานางมาเยือนในครั้งนี้เพราะหวังจะมาจัดการฮูหยินให้ออกห่างจากเสิ่นเกาหลานแต่ผู้ใดจะคิดว่ามาแล้วจะพบฮูหยินรองที่ตั้งท้อง แต่แท้งด้วยน้ำ
Last Updated : 2025-02-09สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 46 ตามหาตัวคนทำ
บทที่ 46 ตามหาตัวคนทำเรือนของฮูหยินผู้เฒ่า“เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้อย่างไร ที่เจ้ากล่าวอาการมาเมื่อครู่คล้ายการตายของจี๋เสียงไม่มีผิด ก่อนหน้าที่นางจะมีอาการอย่างนั้นซื่อจินหรือเจี่ยฟางได้เข้าใกล้นางหรือไม่? ” สวี่หยางที่ได้รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็เริ่มมั่นใจว่าการตายของเฮ่อเหลียนเหมยกับจี๋เสียงเป็นฝีมือของคน ๆ เดียวกันแน่นอน“เอ่อ…เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้เจ้าค่ะ แต่ว่ายามนี้คุณชายเสิ่นเกาหลานกำลังตามท่านหมอมาตรวจอย่างละเอียดและอีกไม่นานท่านเสิ่นเจียงซื่อกับท่านพ่อของคุณหนูเฮ่อเหลียนเหมยคงจะมาที่เรือนเจ้าค่ะ”“จี๋เสียงเป็นเพียงสาวใช้เรื่องจึงเงียบไปแม้จะจับตัวคนลงมือไม่ได้ แต่ข้าคิดว่ากับเฮ่อเหลียนเหมยคงไม่ได้จบลงง่าย ๆ แน่ ๆ ถึงเวลาที่ข้าจะกลับเข้าเรือนเสิ่นเกาหลานแล้ว ไปกันเถิดข้าเองก็อยากรู้เช่นกันว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป” สวี่หยางลุกขึ้นพรวดจากเก้าอี้ดวงตาเต็มไปด้วยแววความมุ่งมั่นไร้ความหวั่นเกรงใด ๆครั้นนางกำลังจะเดินออกจากเรือนเสิ่นจิ้นกลับมาพบนางระหว่างทางเสียก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“ท่านจะไปที่ใดหรือ?”“ข้าจะกลับเรือนเสิ่นเกาหลานเจ้าค่ะ ท่านยังไม่รู้เรื่องที่คุณ
Last Updated : 2025-02-14สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 47 ไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือฮูหยินใหญ่
บทที่ 47 ไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือฮูหยินใหญ่ครั้นนั้นเสิ่นจิ้นเดินเข้ามาพอดี เสิ่นเจียงซื่อเห็นบุตรชายตนเองจึงได้สั่งการให้เขาไปเรียกให้ทุกคนที่อยู่ในเรือนไปรวมตัวกันที่ห้องโถงของเรือน ต้องเป็นคนที่อยู่ในเรือนนี้แน่ ๆ ที่ลงมือ ดูจากสถานการณ์แล้วคนร้ายคงไม่ได้หนีไปทางใด“เสิ่นจิ้นเจ้ามาพอดี จงไปเรียกบ่าวรับใช้สาวใช้แม้กระทั่งเจี่ยฟางให้มาพร้อมกันที่ห้องโถงทุกคน ข้าเชื่อว่าคนที่ทำเรื่องนี้ต้องอยู่ในเรือนนี้แน่”“ขอรับท่านพ่อ” เสิ่นจิ้นได้ออกไปเรียกทุกคนตามที่ท่านพ่อสั่งการ รวมทั้งเจี่ยฟางด้วยเช่นกันไม่นานนักใต้เท้าผู้ตรวจสอบได้มาถึงทำการตรวจสอบทุกอย่างบนเรือนร่างของเฮ่อเหลียนเหมยและนำน้ำชาที่นางได้ดื่มเพื่อกลับไปตรวจสอบและขอร่างของนางไปตรวจเพิ่มด้วยเช่นกัน ก่อนที่ใต้เท้าจะมานั่งที่ห้องโถงเพื่อสอบถามทุกคนอย่างละเอียดว่าในยามนั้นทุกคนทำอันใดกันอยู่เพื่อจะดูว่าผู้ใดมีท่าทางน่าสงสัยหรือไม่ครั้นนั้นทุกคนได้มารวมตัวกันที่ห้องโถงเจี่ยฟางได้ยินว่าเฮ่อเหลียนเหมยตายแล้วนางแอบยิ้มกริ่มก่อนจะแสร้งทำเป็นหวาดกลัวเรื่องร้าย ๆ เช่นนี้“ท่านพี่เกิดเรื่องน่ากลัวอย่างนี้ที่เรือนของเราได้อย่างไรเจ้าคะ ข้ากลั
Last Updated : 2025-02-14สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 48 ใช่ข้ามีใจให้นาง
บทที่ 48 ใช่ข้ามีใจให้นางเสิ่นเจียงซื่อเดินทางไปพร้อมกับสหายและร่างของเฮ่อเหลียนเหมยที่ทางการนำไปตรวจสอบ หาสาเหตุการเสียชีวิตในครั้งนี้ เสิ่นเกาหลานได้ให้สาวใช้พาเจี่ยฟางไปพักที่ห้องเมื่อเห็นว่านางใบหน้าซีดเซียวคล้ายไม่มีแรงคิดว่านางตกใจที่เกิดเรื่องน่าสลดหดหู่ขึ้นในเรือนส่วนสวี่หยางนางได้กลับไปที่ห้องของตนเอง เสิ่นเกาหลานยามนี้เรียกตัวของเสิ่นจิ้นเอาไว้เพราะเขารู้สึกเหมือนถูกน้องชายตนเองหักหลังความรู้สึกของเขายามนี้โกรธเสิ่นจิ้นยิ่งนัก! รู้ทั้งรู้ว่าเขากำลังตามหาตัวของสวี่หยางแต่เขาไม่ปริปากแม้จะบอกสักคำ หลายวันมานี้เสิ่นเกาหลานเป็นกังวลกลัวว่าสวี่หยางจะได้รับอันตราย หากพาตัวนางกลับมาได้เขาจะสืบหาความจริงและให้ความเป็นธรรมแก่นางแต่ไม่คิดว่านางไม่ได้ไปอยู่ไกลตัวเขาเลย"เสิ่นจิ้นเจ้าช่างหยามข้ายิ่งนัก เจ้ารู้หรือไม่เมื่อข้าได้ยินว่าเจ้าช่วยเหลือสวี่หยางหัวใจของข้าคล้ายถูกเจ้าหักหลัง เจ้าเป็นน้องชายของข้าเจ้าเองก็รู้ว่าข้าเป็นกังวลใจตามหาสวี่หยางนานหลายวันทำไมเจ้าถึงไม่ปริบอกข้าแม้แต่น้อย""หากท่านพี่จะโกรธข้าเรื่องนี้ข้าพอเข้าใจ ที่้ข้าช่วยพี่สะใภ้ออกมาจากห้องคุมขังเพราะยามนั้นอารมณ์
Last Updated : 2025-02-14สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 49 ระแคะระคาย
บทที่ 49 ระแคะระคายเจี่ยฟางโมโหนั่งตัวสั่นคิดหาทางรับมือเรื่องกับสวี่หยางอีกครั้ง ยิ่งคิดยิ่งโมโหที่นางกลับมา"เจี่ยฟางเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง ""ท่านพี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เจ้าคะ""เข้ามาเมื่อครู่นี่เอง ดูสิเจ้าใบหน้าซีดไปหมดคงจะตกใจมากสินะ ""เจ้าค่ะ ข้ากลัวเจ้าค่ะภาพของเฮ่อเหลียนเหมยยังติดตาอยู่เลย คืนนี้ข้าคงนอนไม่หลับแน่ ๆ ท่านพี่อยู่เป็นเพื่อนข้านะเจ้าคะ ""ข้าจะอยู่กับเจ้าจนกว่าเจ้าจะหลับเองไม่ต้องกลัวนะ ""ท่านพี่ จู่ ๆ พี่หยางปรากฏตัวเช่นนี้่เราจะทำอย่างไรต่อไปหรือเจ้าคะ ข้าคิดว่าพี่หยางน่าจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้นะเจ้าค่ะ จู่ ๆ พี่หยางมาปรากฏตัวในวันที่คุณหนูเฮ่อเหลียนเหมยตาย ข้าว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำนะเจ้าคะแม้จะมีคุณชายเสิ่นจิ้นบอกว่าเวลานั้นพี่หยางจะอยู่ที่เรือน แต่เรื่องนี้นางอาจจะให้ผู้อื่นเป็นผู้ลงมือแทนก็ได้เจ้าค่ะ " เจี่ยฟางเดินเข้ามาใกล้โอบกอดเสิ่นเกาหลานพร้อมเป่าหูให้เขาคล้อยคิดตามคำพูดของนาง"เรื่องนี้ข้ายังคงปักใจไม่ได้ว่าเป็นสวี่หยางต้องรอทางการตรวจสอบอย่างละเอียดเสียก่อนเรื่องการตายของเฮ่อเหลียนเหมย ไม่แน่อาจไม่มีผู้ใดวางยานางก็เป็นได้ เจ้าไม่ต้องคิดกังวลเรื่องอ
Last Updated : 2025-02-14สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 50 หญ้าสมานแผล
บทที่ 50 หญ้าสมานแผลไม่นานหลีลี่จื่อได้กลับมาที่ห้องของสวี่หยางเดินเข้ามาใกล้กระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"เมื่อครู่ที่ข้าตามซื่อจินไปพบนางกำลังเอาใบยาที่รักษาแผลไปทิ้งหลังเรือนเจ้าค่ะ " คิ้วของสวี่หยางขมวดเข้าหากัน"ยารักษาแผลหรือ! หรือว่านางได้รับบาดเจ็บอันใด เจ้าคอยดูแลนาอยู่บ่อย ๆ เคยเห็นบาดแผลนางที่ใดหรือไม่?""ไม่นะเจ้าคะ เรื่องนี้ข้าเองก็คิดสงสัยเช่นกัน ""ข้าจะไปหานางเพื่อสังเกตดูว่านางเป็นแผลที่ใด หรือว่านางตั้งใจจะปกปิดอะไรไว้กันแน่ ""ฮูหยินระวังตัวนะเจ้าคะ ข้าขอตามไปด้วยได้หรือไม่? หากจะให้ฮูหยินไปเพียงลำพังข้าเองก็อดห่วงไม่ได้เจ้าค่ะ""อย่าให้พวกนางรู้ว่าเจ้าคอยรับใช้ข้า เจ้าเดินทางไปที่ห้องของเจี่ยฟางก่อนข้าเถิด จะได้ไม่ถูกสงสัยเอาได้""เจ้าค่ะฮูหยิน"สวี่หยางให้หลีลี่จื่อออกหน้าไปก่อนตนสักพักนางก็ได้เดินตามไปทีหลังหากเป็นเมื่อก่อนนางคงสบายใจที่ไปหาเจี่ยฟาง แต่ครานี้มิใช่เช่นเดิมทุกย่างก้าวของนางล้วนแขวนอยู่บนเส้นทางอันตรายนางไม่สามารถเชื่อใจผู้ใดได้เลยครั้นมาถึงห้องของเจี่ยฟางนางเคาะประตูพลางเอ่ยบอกว่าผู้ใดมาเยือน"เจี่ยฟางข้าเองสวี่หยาง เจ้าคงยังไม่นอนหรอกใช่หรือไ
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 59 ข้าจะลิขิตเอง(ตอนจบ)
บทที่ 59 ข้าจะลิขิตเองน้ำเสียงจริงจังแววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของเสิ่นจิ้นทำให้สวี่หยางส่ายหัวไปมาลอบยิ้มหนึ่งคราก่อนจะตอบเขาไป“เรื่องนั้นอยู่ที่ฟ้าจะลิขิตแล้วเจ้าค่ะว่าท่านจะหาข้าพบหรือไม่? หากท่านหาข้าพบจริง ๆ ครานั้นข้าจะตอบคำถามนี้นะเจ้าคะ ตอนนี้ข้าต้องเดินทางก่อนต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะถึงที่ที่ข้าจะไป ข้าหวังว่าท่านจะพบสตรีที่งดงามและท่านรักนางหมดใจจนล้มเลิกความคิดที่จะตามหาข้า ลาก่อนเจ้าค่ะ” สวี่หยางเอ่ยจบเดินจากเสิ่นจิ้นขึ้นรถม้าที่อยู่หน้าเรือนตามด้วยหลีลี่จื่อ นางเห็นเสิ่นจิ้นได้โค้งคำนับลงหนึ่งครั้งก่อนจะขึ้นรถม้าตามสวี่หยางออกเดินทางเสิ่นจิ้นยืนมองรถม้าเคลื่อนออกไปลมได้พัดผ่านความเย็นมาระลอกหนึ่งประหนึ่งคำกล่าวลาของสวี่หยาง เขาหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ก่อนจะพึมพำเอ่ยตามหลังนาง“ผู้ใดว่าข้าจะให้สวรรค์ลิขิตกัน ข้าเสิ่นจิ้นขอลิขิตเองและสตรีที่ข้าหมายใจมีเพียงเจ้าผู้เดียวสวี่หยางไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดไกลพันลี้ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ เมื่อนั้นข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าจากข้าไปได้อีกต่อไปเตรียมรับมือจากข้าได้เลย” แววตาของเสิ่นจิ้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แม้จะใช้เวลานานก็ถือว่าเขาได้พ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 58 จากลา
บทที่ 58 จากลาเสิ่นเกาหลานเดินจากไปให้เสิ่นจิ้นที่ยืนอยู่ด้านนอกเข้ามาหาสวี่หยางเพราะเห็นท่าทางของเสิ่นจิ้นแล้วเขาน่าจะอยากคุยกับนางมากกว่าเขาเสียอีกสวี่หยางหันไปมองหลุมป้ายชื่ออีกครั้งนางไม่คิดจะอยู่ที่นี่เพราะไม่อยากพบเจอเสิ่นเกาหลานอีกแค่เห็นเขานางก็หวนคิดถึงเจี่ยฟางไม่จางหาย หากนางสะสางทุกอย่างเสร็จสิ้นจะเดินทางไปหาท่านป้าที่ทิศเหนือไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขปลูกผักเลี้ยงสัตว์เย็บผ้าอย่างเรียบง่าย หนีเรื่องวุ่นวายจะดีกว่า แม้ว่าไม่ทำงานอะไรสมบัติของท่านพ่อที่มีนางคงใช้ไม่หมดแน่ ๆ“ท่านตัดสินใจหย่ากับท่านพี่จริง ๆ หรือ”“จริงเจ้าค่ะ จริงสิข้ายังไม่ได้ขอบคุณท่านเลย ท่านคอยเคียงข้างมาตลอดหากไม่มีท่านข้าก็ไม่รู้จะทำเช่นไรเหมือนกันเจ้าค่ะ ขอบคุณด้วยความจริงใจนะเจ้าคะ” สวี่หยางหันมาก้มโค้งลงอย่างนอบน้อมทราบซึ้งน้ำใจของเสิ่นจิ้น เขารีบประคองนางขึ้นมาไม่ให้นางต้องขอบคุณเขาเพราะที่เขาทำไปเพราะเขาอยากทำด้วยใจจริงเช่นกัน“ไม่เห็นต่องทำเช่นนี้เลยขอรับ ไม่ได้มากมายอันใดที่ข้าช่วยเหลือท่านเพียงเท่านี้เล็กน้อย”“คุณชายเป็นคนดี วันนี้ข้าจะขออวยพรในฐานะพี่สะใภ้ของท่าน ขอให้ท่านพบเจอความรักที่สวยงามแล
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 57 ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง
บทที่ 57 ทำทุกอย่างให้ถูกต้องหลังจากที่ปลอบใจของสวี่หยางอยู่ไม่นานบ่าวรับใช้กลับมาพร้อมผู้ตรวจการ ช่วยพากันนำรางของใต้เท้าสวี่ลงมาจากขื่อตรวจสอบดูในห้องไร้ร่องรอยการต่อสู้แน่ชัดแล้วว่าเขาตั้งใจปลิดชีพตนเองเพราะมีจดหมายที่เขียนด้วยฝีมือของเขาอยู่บนเตียงนอนสวี่หยางสงบสติอารมณ์แม้จะเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจแต่ยามนี้นางต้องตั้งสติเพื่ออ่านเนื้อความในจดหมาย“สวี่หยางข้ารู้ว่าอีกไม่นานเจ้าคงมาหาข้าที่เรือน ครั้งก่อนข้าเห็นเจ้าเช่นกันเจ้าแอบมาหาข้า ครั้นเมื่อข้ารู้ว่าเจ้ากลับไปที่เรือนเสิ่นเกาหลานข้าอยากไปพบหน้าเจ้าเหลือเกิน แต่ข้ากลับละอายใจข้าเป็นบิดาที่ไม่เอาไหน ไม่สามารถปกป้องเจ้าเพียงเพราะคิดว่าเจ้าเก่งสามารถปกป้องตนเองได้ ข้าจึงเอาแต่สนใจเจี่ยฟาง และข้ามีสิ่งหนึ่งจะบอกแก่เจ้าข้าปกปิดทุกคนมาตลอด เจี่ยฟางมิใช่น้องสาวที่คลานตามกันออกมาแต่เป็นเพราะความโง่เขลาของข้าที่ทำให้ข้าพลาดพลั้งไปมีอะไรกับสาวใช้ จึงทำให้นางท้อง ข้าปิดบังไม่ให้มารดาของเจ้ารู้จึงปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ ๆ วันที่แม่ของเจ้าคลอดคือวันที่สาวใช้ผู้นั้นคลอดเช่นกัน และโชคร้ายที่น้องชายของเจ้าเ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 56 ข้าเพียงฝันไปใช่มั้ย
บทที่ 56 ข้าเพียงฝันไปใช่มั้ยหลังพายุที่โหมกระหน่ำได้หยุดลงเวลานี้ก็สองยามแล้ว หลังจากที่เสิ่นจิ้นพาสวี่หยางกลับมารีบให้บ่าวรับใช้ไปตามตัวท่านหมอมาตรวจดูอาหารหลีลี่จื่อเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่ให้และเล่าเรื่องก่อนหน้าให้แก่เสิ่นจิ้นฟัง ส่วนซื่อจินหนีไม่รอดนางถูกทหารจับแต่ทว่าเมื่อจับตัวนางไปคุมขังนางกลับเลือกใช้ยาพิษกรอกปากของตนเพื่อจบชีวิตดีกว่าถูกทางการทรมานรุ่งเช้ามาเยือนแม้ว่าเจี่ยฟางจะหมดลมหายใจแต่ทว่าความผิดของนางครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนักทำให้ทางการถอดถอนยศของใต้เท้าสวี่ให้เป็นเพียงคนสามัญชนธรรมดาเท่านั้น สวี่หยางลืมตาขึ้นกวาดสายตามองไปรอบ ๆ นี่มันห้องของนางนี่น่าแล้วนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรนางจำได้ว่าครั้งสุดท้ายอยู่กับเจี่ยฟางที่หน้าผา จู่ ๆ สวี่หยางพรวดลุกขึ้นทันที“เจี่ยฟาง ข้าจะไปช่วยเจี่ยฟาง” หลีลี่จื่อที่อยู่เฝ้าอาการสวี่หยางทั้งคืนตื่นขึ้นจากเสียงร้องของสวี่หยาง“ฮูหยินฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ โชคดีเหลือเกินที่ท่านไม่เป็นอันใดมาก”“หลีลี่จื่อ เจี่ยฟางล่ะนางปลอดภัยดีหรือไม่?”“ฮูหยินเจ้าคะ นางทำร้ายสารพัดแต่ฮูหยินยังเป็นหวงนางอยู่หรือเจ้าคะ ยามนี้ร่างของนางถูกคุณชายเ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 55 ยิ้มทั้งน้ำตา
บทที่ 55 ยิ้มทั้งน้ำตาฝั่งด้านเสิ่นจิ้นเมื่อมาถึงเรือนของเสิ่นเกาหลานพบหลีลี่จื่อที่มีสีหน้าตื่นตระหนกตกใจ นางกำลังจะจับตัวของซื่อจินตามคำสั่งของสวี่หยางจึงแอบซุ่มอยู่แต่เมื่อเห็นว่าซื่อจินรีบร้อนไปแจ้งเจี่ยฟาง นางจึงแอบตามไปจึงเห็นว่าสวี่หยางถูกเจี่ยฟางพาตัวหนีไปด้วย หากนางจะตามไปก็เกรงจะไม่มีผู้ใดแจ้งทางการเพราะไม่มีคนรู้เรื่องนี้เช่นนางสักคน“คุณชายเสิ่นจิ้นช่วยฮูหยินด้วยเจ้าค่ะ”“เกิดอะไรขึ้นกับนาง เจ้ารีบบอกข้ามา”“เรื่องมันยาวเจ้าค่ะ แต่ทว่ายามนี้คุณชายรีบตามไปที่หลังเรือนเถอะเจ้าค่ะ คุณหนูเจี่ยฟางกำลังพาฮูหยินหนีไปทางนั้น ส่วนซื่อจินกำลังไปอีกทางเจ้าค่ะ” เสิ่นเกาหลานตามมาทีหลังได้ยินถึงกับตกใจ รีบสั่งให้ทหารไปตามจับซื่อจินส่วนเขาจะไปช่วยสวี่หยางแต่เขาก็ช้ากว่าเสิ่นจิ้นหนึ่งก้าว เสิ่นจิ้นวิ่งนำไปก่อนแล้วฝนโปรยปรายลงมาแรงขึ้นเรื่อย ๆ สายลมกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง เจี่ยฟางเริ่มหวาดกลัวเสื้อผ้าของนางและสวี่หยางเริ่มเปียกปอน“มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ ข้าแค่เพียงต้องการเป็นหนึ่งเดียวของท่านพี่เสิ่นเกาหลานเท่านั้น ข้าแค่หวังอยากอยู่ครองรักจนกว่าจะหมดลมหายใจเหตุใดมันต้องยุ่งยากเช่นนี้
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 54 ข้าเกลียดท่าน
บทที่ 54 ข้าเกลียดท่าน“เพราะข้าเกลียดท่าน ยิ่งท่านรักข้ามากเท่าไหร่ข้ายิ่งเกลียดท่าน ท่านมันจะไปรู้อะไรคนที่เกิดมาในตระกูลที่ดี มารดาเป็นคุณหนูต่างจากข้าที่มีมารดาเป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น! ที่ข้าอยากจัดการท่านเพราะต้องการทุกอย่างที่ท่านมี ท่านพ่อไม่เคยรักข้าเลยมักจะต่อว่า ว่าข้าไม่ได้เรื่องอันใดไม่เหมือนท่าน ข้าพยายามมากมายที่จะเป็นสตรีที่เพรียบพร้อมกิริยามารยาทงามเพื่อไม่ให้พ่อท่านต้องเป็นกังวลแต่ก็ไม่วายที่ท่านพ่อยังคงรักแต่ท่าน” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเจี่ยฟางตวาดใส่สวี่หยางดังกึกก้อง แต่ไม่ทันที่นางจะเอ่ยจบสวี่หยางรับฟังคำที่พรั่งพรู่ออกมาจากปากของนางทำให้นางเสียใจไม่น้อยจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ตบเข้าที่ใบหน้าของเจี่ยฟาง“เพี๊ยะ!!!!. แรงสั่งสะเทือนของน้ำมือสวี่หยางทำให้ร่างบางอย่างเจี่ยฟางถลาล้มไปกับพื้นจนล้มลง“เจ้าต่างหากที่โง่เขลา ข้าไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเจ้ามิใช่น้องแท้ ๆ ของข้า ทั้งข้าทั้งท่านพ่อต่างรักเจ้ามากกว่าสิ่งใด เจ้ามันโง่งมที่ไม่เข้าใจความรักที่ข้ามอบให้ แต่กลับคิดร้ายว่าข้าสงสารเจ้าอย่างนั้นหรือ! เพราะใจอคติของเจ้าต่างหากที่ทำให้เจ้าหน้ามืดตามัวทำเรื่องเลวร้ายขึ้นมาทั้งหมด
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 53 อาการที่อร่อยที่สุดในชีวิตข้า
บทที่ 53 อาการที่อร่อยที่สุดในชีวิตข้าจวนถึงเวลาที่เจี่ยฟางนัด สวี่หยางย่างเท้าเดินไปที่ห้องของนางด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความหม่นหมองสองเท้ามาถึงห้องของเจี่ยฟางนางหยุดเดินก่อนจะซ่อนความเศร้าไว้ภายในฝืนหน้ายิ้มกริ่มพลางเดินเข้าไปด้านใน อาหารมากมายถูกจัดเรียงอย่างสวยงามครั้นเจียฟางเห็นสวี่หยางเดินเข้ามานางรีบเดินมาหาพร้อมดึงแขนของสี่หยางนั่งลงเก้าอี้ที่นางจัดไว้ให้“พี่หยางมาแล้วหรือเจ้าคะ มานั่งด้านนี้สิเจ้าคะ ข้าทำอาหารที่พี่หยางชอบทั้งนั้นเลยวันนี้ท่านต้องกินให้เยอะ ๆ นะเจ้าคะ”“ข้าดีใจเหลือเกินที่เจ้าทำอาหารมากมายให้ข้าเช่นนี้วันนี้ข้าคงกินข้าวมากกว่าทุกวันแล้วสินะ” สวี่หยางหันไปมองเจี่ยฟางยิ้มกริ่มให้แก่นางความรู้สึกเจ็บร้าวไปถึงทรวงอกเมื่อเห็นว่าน้องสาวที่เขารักกำลังตอบแทนความรักโดยการมอบความตายให้แก่ตน“ข้าคิดไว้แล้วว่าท่านต้องชอบ พี่หยางเจ้าคะข้าขอโทษเรื่องที่ผ่านมาข้าไม่น่าคิดสงสัยท่านเลยทั้ง ๆ ที่ท่านรักข้ามากขนาดนี้ จากนี้เราสองพี่น้องจะรักใคร่ปองดองข้าสัญญาจะไม่หูเบาอีกเจ้าค่ะไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นข้าจะเชื่อใจท่านพี่เพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ วันนี้เรามากิน
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 52 จัดการเช่นอย่างเคย
บทที่ 52 จัดการเช่นอย่างเคยฝั่งด้านเจี่ยฟางนางตื่นเช้ามาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวทั้งคืนนางเฝ้าคอยเสิ่นเกาหลานแต่เขากลับไม่มาหานาง ทั้งที่นางได้ยินจากสาวใช้ว่าเสิ่นเกาหลานกลับมาจากด้านนอกแล้วแท้ ๆ วันนี้นางจึงจะไปหาเสิ่นเกาหลานที่ห้องเพื่อกินอาหารเช้ากับเขาแต่เมื่อกำลังเดินไปพบหลีลี่จื่อกำลังเดินตรงมาหานางด้วยใบหน้าตื่นตระหนก ทำให้นางอยากรู้ว่านางมีเรื่องอันใดมาแจ้งกันถึงได้ตื่นตระหนกเช่นนั้น“เจ้ามีเรื่องอันใดถึงได้วิ่งหน้าตื่นมาเช่นนี้”“ท่านยังไม่รู้สินะเจ้าคะ วันที่ฮูหยินกลับมาคุณชายเสิ่นเกาหลานไปหานางก่อนที่จะมาพบท่านที่นี่และสิ่งที่ข้าได้ยินมาว่าคุณชายเสิ่นเกาหลานไปขอให้นางยอมให้อภัยเรื่องที่เคยเกิดขึ้นและขอเริ่มต้นใหม่ แต่ว่าคืนนั้นฮูหยินไม่ยอมเพราะยังเจ็บช้ำใจอยู่แต่ว่าวันนี้ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่จู่ ๆ ถูกฮูหยินเรียกใช้ให้ไปตามคุณชายไปพบที่ห้องด้วยเจ้าค่ะแถมยังทำอาหารด้วยตนเองเต็มโต๊ะไปหมดหรือว่าฮูหยินใหญ่จะยอมให้อภัยจริง ๆ เจ้าคะ ข้าคิดว่าคุณชายรักฮูหยินรองเพียงผู้เดียวเสียอีกแต่ก่อนไม่เห็นสนใจฮูหยินใหญ่สักนิด อะไรกันวาจาบุรุษช่างเชื่อถือไม่ได้จริง ๆ นะเจ้าคะ” หลีลี่จื่อสุมไฟในใจให้เจ
สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น บทที่ 51 วางแผนเปิดโปง
บทที่ 51 วางแผนเปิดโปงเช้าวันรุ่งขึ้นสวี่หยางไม่รู้เลยว่ามื้อคืนตนเองนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันมารู้ตัวอีกทีท้องฟ้าเริ่มสว่างเสียงนกขับขานส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเสียแล้ว“เช้าแล้วสินะ! วันนี้ข้าจะต้องพบเจอเรื่องอะไรบ้างนะ” สวี่หยางลุกขึ้นจากเตียงเปิดหน้าต่างมองไปด้านนอกดวงตะวันเริ่มโผล่ขึ้นท้องฟ้าวันนี้ช่างงดงามเหลือเกิน“ข้าไม่เข้าใจเจ้าสักนิดมีตรงใดบ้างที่ข้าบกพร่องทำหน้าที่พี่ของเจ้าไม่ดีกัน เจี่ยฟางเจ้ามีเหตุผลอันใดนะ! “สวี่หยางพึมพำคิดถึงเจี่ยฟางที่ทำเรื่องใหญ่มากมายหลายอย่างเช่นนี้นางถลำลึกเกินกว่าจะย้อนกลับเสียแล้วหรือเพราะว่าที่ผ่านมาเจี่ยฟางอิจฉานางกัน อย่างนางมีเรื่องอะไรให้น่าอิจฉากันก๊อก ๆ พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้สวี่หยางหยุดความคิดนั้น“ข้าหลีลี่จื่อเจ้าค่ะฮูหยิน”“เข้ามาสิ”“ฮูหยินเจ้าคะข้ามีเรื่องมาแจ้งเจ้าค่ะ จำเรื่องเมื่อคืนนี้ได้หรือไม่เจ้าคะหลังจากที่ฮูหยินกลับมาข้าได้นวดให้ฮูหยินรองข้าสังเกตเห็นตอนที่ฮูหยินจับที่ข้าของนาง ข้าจึงบีบซ้ำอีกและโดนนางด่าต่อว่าอย่างรุนแรงเจ้าค่ะ ที่นางรู้สึกเจ็บเพราะขาของนางมีบาดแผล และยาที่ซื่อจินนำไปทิ้งนั้นคงเป็นยาที่รักษาแผลที
