Se connecterShare
13.ชายาที่ไม่ควรรัก (2)
Dernière mise à jour:
2025-03-06 17:04:44
Related chapter
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 14.พระชายาหลบหนี (1)
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งซีหรูก็พบว่าตนนอนอยู่บนเตียงคนเดียว ทุกครั้งที่ไท่จื่อมานอนกับนาง ตื่นขึ้นมาเขาจะไม่อยู่แล้วเสมอ ทว่าครั้งนี้ซีหรูไม่ได้ใส่ใจไท่จื่อ นางห่วงเกาถิงมากกว่าจึงรีบลุกขึ้น อาการปวดเมื่อยมีไข้ยังมีอยู่แต่ไม่หนักมาก“ใครอยู่ข้างนอก”“เพคะ”เมื่อเอ่ยเรียกนางกำนัลก็เข้ามา ซีหรูเห็นว่าเป็นผู้ที่ตามติดนางไปยังตำหนักของราชินีสวรรค์จึงถามขึ้น“เหตุใดถึงเป็นเจ้า เจ้าควรพักผ่อนได้แล้ว”เวลานี้น่าจะใกล้ยามราตรี อีกฝ่ายคงอ่อนล้าไม่น้อยทว่าก็ยังยิ้มบาง“อาถิงฝากฝังพระชายาไว้กับข้าน้อย ข้าน้อยต้องรับใช้ใกล้ชิดพระชายาไม่ให้คลาดสายตาเพคะ”ซีหรูจำได้ว่านางกำนัลผู้นี้คือผู้ที่มักจะอยู่ข้างอาถิงคอยรับคำสั่งตนเสมอจึงไม่แปลกใจที่คนสนิทจะฝากฝังกับนาง“ลี่จือใช่หรือไม่”นางพอจำชื่อนางกำนัลได้อยู่บ้าง แม้จะไม่กี่คนก็ตาม“เพคะ”“เจ้าไปพักเถิด อาถิงน่าจะกลับมาแล้วไม่ใช่หรือ”อีกฝ่ายมีสีหน้าไม่ค่อยดีจนซีหรูมองออกเมื่อเอ่ยถึงเกาถิง ทำให้ไม่สบายใจจนต้องรีบถาม“มีปัญหาใดหรือไม่”“อยู่ในตำหนักเย็นอากาศเย็นจัดตลอดเวลา อาถิงจึงไม่สบายมากเพคะ ตอนมาถึงที่นี่นางขยับตัวแทบไม่ได้ แต่ไท่จื่อรับสั่งให้หมอมา
Dernière mise à jour : 2025-03-08สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 14.พระชายาหลบหนี (2)
ร่างอรชรก้าวออกจากส่วนนักดนตรี ขณะที่ทุกคนหันมองตามเสียง นางค่อยๆ เดินเข้าไปกลางท้องพระโรงท่ามกลางสายตาผู้คนจนถึงด้านหน้า อดไม่ได้ที่จะลอบมองไท่จื่อด้วยเกรงจะถูกขุ่นเคือง และก็ได้รู้ว่าสายตาคู่คมดุมองอยู่ก่อนแล้ว ได้แต่ทำใจว่าสิ่งใดจะเกิดก็ต้องเกิด“เป็นเจ้าที่บรรเลงพิณหรือ”ท่านปู่มหาเทพมังกรถามขึ้นด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ“เพคะ”“ให้มันได้อย่างนี้สิ”เสียงตบมือฉาดดังลั่นพร้อมกับหัวเราะอย่างพึงพอใจ“เก่งมาก มีฝีมือ มีฝีมือ อย่างนี้ต้องมีรางวัล มานี่สิ”ซีหรูไม่แน่ใจจึงเหลือบมองไท่จื่อในเชิงปรึกษาแล้วเห็นว่าเขาพยักหน้าลงเล็กน้อย นางจึงก้าวขึ้นไปด้านบนหน้าบังลังก์ แล้วคุกเข่าลง ก่อนที่ท่านปู่มหาเทพมังกรจะยื่นบางสิ่งมาตรงหน้า“สำหรับเจ้า หลานสะใภ้คนเก่งของข้า”มือบางยื่นไปรับไว้พลางมองแหวนมังกรวงใหญ่ที่ตาทั้งสองข้างเป็นมรกตสีเขียวเข้ม คิดว่าตนคงไม่อาจใส่เป็นเครื่องประดับได้“ในเมื่อข้าให้เจ้าแล้ว มันก็เป็นของเจ้า เจ้าย่อมใส่มันได้”เมื่อผู้ให้เอ่ยราวรู้ความในใจ ทั้งยังพยักพเยิดให้นางใส่ซีหรูจึงทำตาม“ขอบพระทัยท่านปู่เพคะ”“ไม่ต้องมากพิธี คนกันเอง”นางค่อยๆ สวมแหวนในนิ้วชี้ของตน แสงสีเขียวส
Dernière mise à jour : 2025-03-08สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 15.มีทุกข์ร่วมต้าน (1)
‘องค์จักรพรรดิต้องการให้ข้าฆ่าคนอย่างนั้นหรือ’ใจซีหรูสั่นไหว แววตาเต็มไปด้วยความมั่นคงและมีอำนาจที่มองมายังนางนิ่งสนิทรอคำตอบ“เจ้าอยู่ที่นี่ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...ซีหรูอายุยังน้อย อ่อนด้อยประสบการณ์ นางไม่สามารถรับงานใหญ่เช่นนี้ได้แน่ ลูกขอประทานอภัยแทนนางที่ไม่รู้ความ ทำตัวยุ่มย่ามวุ่นวายให้พระบิดาขัดเคืองใจ”จิ่นลี่เอ่ยกับชายาตนแล้วหันไปพูดบิดา ด้วยรู้ว่าอย่างไรซีหรูก็ไม่สามารถทำได้ซีหรูหันมองไท่จื่อที่ตำหนินางด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งยังมองว่านางไม่มีความสามารถแล้วอดน้อยใจไม่ได้ นางอยากช่วยคนของตัวเองผิดด้วยหรือ“ซีหรูยินดีทำเพคะ”“เจ้า...”ความหงุดหงิดของจิ่นลี่พุ่งสูง ชายาของตนดื้อดังจนน่าจับมัดไว้ให้อยู่เพียงในตำหนักนัก เหตุใดนางจึงหาเรื่องใส่ตัวเก่งเช่นนี้ เมื่อหมดความอดทนจิ่นลี่ก็คุกเข่าลงด้วยเช่นกัน“ขอพระบิดาเปลี่ยนพระทัย ลูกขอจัดการงานนี้แทนซีหรู กำจัดเพ่ยซานขอให้เป็นหน้าที่ลูกเถิด”ซีหรูตกใจเมื่อร่างสูงใหญ่คุกเข่าลงข้างตน หากหัวใจก็เต้นแรงทั้งยังอุ่นวาบด้วยเช่นกัน หลังจากมองไท่จื่อแล้วก็อดหันมององค์จักรพรรดิและฮองเฮาอย่างหวั่นเกรงไม่ได้ ด้วยตนทำให้ไท่จื่อถึงกับต้องคุกเข่
Dernière mise à jour : 2025-03-08สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 15.มีทุกข์ร่วมต้าน (2)
ภายในห้องพักในโรงเตี๊ยมซีหรูนั่งก้มหน้าเงียบ กุมมือบนตักอยู่ข้างโต๊ะอย่างรู้สึกกดดัน ขณะเกาถิงรินน้ำชาก่อนจะถอยออกไปอยู่ด้านนอกห้อง ให้ไท่จื่อกับพระชายาอยู่ตามลำพังอย่างรู้หน้าที่“เจ้าพักที่นี่ให้สบายใจเถิด ข้าจะกลับไปหุบเขาพิษกับหวังหย่ง จะให้ทหารสองคนดูแลเจ้าที่นี่”ไท่จื่อซึ่งยืนห่างออกไปเอ่ย“แต่ซีหรูรับพระบัญชาองค์จักรพรรดิ...”เสียงถอนหายใจหนักแน่นทำเอาซีหรูจำต้องชะงัก“ข้าบอกแล้วว่าเป็นหน้าที่ข้า”เพราะไท่จื่อดูหงุดหงิดซีหรูจึงรู้สึกไม่ดีนัก หากก็ไม่อยากให้ขุ่นใจกันไปเนิ่นนาน ครั้งก่อนทำให้นางได้เรียนรู้ว่าควรพูดคุยกันดีกว่าเก็บไว้แล้วต่างก็ไม่เข้าใจกัน อาจกลายเป็นความบาดหมางใจ ทั้งเวลานี้กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน นางกับไท่จื่อควรร่วมแรงร่วมใจ ร่วมมือกันตามหาพระชายาของอดีตไท่จื่อ“ซีหรูขออภัยไท่จื่อ”ร่างบางทรุดตัวลงคุกเข่า ยอมเป็นฝ่ายเอ่ยขอโทษด้วยไม่อาจปัดความผิดได้“ข้าไม่ได้ขออนุญาตบรรเลงพิณ ทั้งยังก้าวก่ายงานของไท่จื่อ ความผิดมากมายนัก ไม่มีสิทธิ์แก้ตัว แต่ข้าไม่อาจอยู่เฉยแล้วให้ไท่จื่อเผชิญอันตรายได้เพคะ เพราะข้าบังอาจเสนอตัวทำงานใหญ่ ไท่จื่อจึงต้องมาที่นี่”จิ่นลี่เห็นชายาตนค
Dernière mise à jour : 2025-03-08สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 16.ความทรงจำแสนโหดร้าย (1)
“ปล่อยข้า ข้าจะฆ่ามัน! ปล่อยยย”ซีหรูกรีดร้องยาวจนเสียงแหบแห้ง ขยับตัวแทบไม่ได้เพราะอ้อมแขนกำยำรัดแน่น ทั้งยังถูกพาตัวหลบวูบหายวับเข้ามาในห้องพักของนางอย่างรวดเร็ว“ซีซี นี่ข้าเอง”เสียงทุ้มที่กระซิบราวไม่สื่อไปถึงซีหรู นางยังทั้งดิ้นและส่งเสียงเข้มไม่หยุด“ฆ่ามัน ฆ่าให้หมด”ร่างบางสั่นทั้งยังสะอื้นแรง มือที่ทึ้งดึงแขนเขากางกรงเล็บจิกแล้วข่วนจนได้เลือด แม้เจ็บแปลบทว่าจิ่นลี่ก็ไม่ใส่ใจ เขาพลิกตัวอีกฝ่ายให้หันกลับมาจับไหล่บางกระชับ“ซีซี ตั้งสติ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า”ดวงหน้างดงามเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ แววตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำหากก็มีน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด มือซีหรูจิกเสื้อเขากระชากอย่างแรงพลางกัดฟันเข่นเขี้ยว“พวกมันต้องตาย”ท่าทางของอีกฝ่ายทำให้เขาหวนคิดถึงคืนวันที่ไปปราบปีศาจดูดเลือด ซีหรูพยายามเผามนุษย์ทั้งเป็น และครั้งนี้เขาก็ทันได้เห็นต่อหน้าต่อตาทำให้ยิ่งมั่นใจว่าครั้งนั้นต้องเป็นฝีมือนางเช่นกัน ทว่าเป็นในสภาพไม่มีสติสัมปชัญญะ เหตุใดนางจึงทำเช่นนี้จิ่นลี่ไม่กังวลด้านนอกเพราะมั่นใจว่าจางหย่งย่อมจัดการได้ ที่เขาห่วงคือชายาของตนมากกว่า นางราวกำลังล่องลอยไปไกลแสนไกล ไม่เห็นเขาอยู่ตรงหน
Dernière mise à jour : 2025-03-09สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 16.ความทรงจำแสนโหดร้าย (2)
‘ท่านเจ้าปีศาจบอกเพียงว่าไม่ให้ข้าเอ่ยถึงครั้งที่มาดินแดนมนุษย์ แล้วพระชายาทำร้ายชาวบ้านอีกเพคะ ข้าเองก็แปลกใจที่พระชายาลืมเลือนไปราวไม่เคยเกิดขึ้น แต่ไม่มีหน้าที่สงสัย จำต้องทำตามที่เจ้าปีศาจสั่งเท่านั้นเพคะ’เกาถิงถูกเรียกเข้ามาสอบถาม นางก็บอกเล่าเพียงในสิ่งที่ตนรับรู้เท่านั้น“เจ้าปีศาจอาจไม่ต้องการให้เจ้าจมอยู่กับความสูญเสียที่ไม่อาจรับได้ในวัยเด็ก จึงใช้วิชาบางอย่างทำให้ความทรงจำอันแสนโหดร้ายที่ทำร้ายจิตใจของเจ้าซ่อนอยู่ลึกสุดในสำนึก”ไท่จื่อเอ่ยขึ้นหลังจากให้เกาถิงออกไปแล้ว พร้อมกับพยุงให้ซีหรูลุกจากเก้าอี้กลับมายังเตียงนอน“เมื่อถูกเก็บกดเอาไว้ แล้วพบเจอสิ่งใกล้เคียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับมารดาของเจ้า จิตใต้สำนึกก็เลยสั่งให้เจ้าทำในสิ่งที่อยากทำ ระบายความโกรธแค้นความเสียใจออกมา”จิ่นลี่เอ่ยยืดยาว ทว่าชายาตนกลับนิ่งเงียบเขาจึงนั่งลงชิดร่างบางแล้วเชยคางเล็กให้อีกฝ่ายมองสบตาตน“อย่าได้คิดถึงช่วงเวลาอันแสนทรมานใจนั้นอีกเลยซีซี”ใบหน้าซีหรูยังหม่นหมองหากก็มีบางอย่างในใจที่มาพร้อมความทรงจำเกี่ยวกับมารดาด้วย“ข้าเพิ่งเข้าใจว่า เหตุใดข้าจึงอ่อนแอต่างจากปีศาจทั่วไปนัก”“แม้เจ้าอ่อนแอก็ไ
Dernière mise à jour : 2025-03-09สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 17.ผูกสัมพันธ์ล้ำลึก (1)
ปมสายคาดเอวบางค่อยๆ คลายออกด้วยมือหนา สายตาคมจ้องสบกับดวงตาคู่งามนิ่ง ชุดคลุมด้านนอกถูกเผย เรือนร่างขาวผ่องงดงามปรากฏต่อสายตาอย่างช้าๆ ทำให้จิ่นลี่ใจเต้นรุนแรงกว่าครั้งไหน อีกฝ่ายพลิกตัวหลบเอียงอายเขาจึงปล่อยไปก่อน ให้ร่างสาวได้มีผ้าผืนบางปกปิดให้อุ่นใจ แล้วมาจัดการชุดของตนแทนร่างสูงใหญ่กำยำด้านบนเปลือยเปล่า แผงอกกำยำชวนใจละลายในยามได้เห็น ซีหรูเหลือบมองแล้วก็ต้องรีบเมินไปทางอื่น ทว่าอีกฝ่ายก็โน้มมาแนบข้าง กล้ามเนื้อกายชายต่างจากผิวตนทำให้ร่างอรชรสั่นเล็กน้อย มือหนาอุ่นวางบนแขนก่อนจะปากกระด้างจะตามมาแตะบนไหล่ไล่มาตามแนวบ่า เล็มเม้มผิวตรงลำคอทำให้ซีหรูต้องเอียงหลบหนีจิ่นลี่เห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มรับไม่ไหวก็เปลี่ยนไปจับมือบางมาจูบก่อน จับให้วางแนบเหนือตำแหน่งหัวใจของตน“ดูสิ หัวใจข้าก็กระหน่ำแรงไม่ต่างจากเจ้า เจ้าตื่นตระหนก ข้าก็ใจเต้นไม่ต่างกัน”เขาขยับไปชิดใบหูเล็กพร้อมกระซิบ“ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกของข้าเช่นกัน”เมื่อบอกไปร่างบางก็หันกลับมา ดวงตาคู่งามกะพริบถี่ ท่าทางงุนงงของซีหรูทำให้จิ่นลี่ทำหน้าดุแล้วพูดเสียงต่ำ“นี่เจ้าลืมแล้วหรือว่าข้ามีเจ้าเป็นชายาเพียงคนเดียว”ใบหน้าของนางร้อนจั
Dernière mise à jour : 2025-03-10สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 17.ผูกสัมพันธ์ล้ำลึก (2)
“เจ้าบอบบางนักซีซี ข้ายากจะแตะต้องเจ้าได้โดยไม่ทำร้าย”จากนั้นก็จับแขนเรียวสองข้างให้กอดคอตน“หากเจ็บก็ระบายที่ข้าได้เต็มที่ จะจิกข่วนหรือกัดเช่นครั้งก่อนข้าก็ยินดีให้เจ้าลงมือไม่ต้องยั้ง”ซีหรูคิดว่าตนคงไม่อาจทำร้ายไท่จื่อได้ ขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ถึงสิ่งกร้าวร้อนเบียดไล้เรียวขาที่ถูกจับให้ขยับห่าง ทำเอาความตื่นตระหนกแล่นพล่าน เพียงชั่วอึดใจก็ต้องร้องออกมาเบาๆ“อื้อ”แม้ถูกแตะต้องจุดเดียวทว่ากลับทำให้นางรวดร้าวไปทั้งร่าง ซีหรูกัดฟันแน่น สุดท้ายมือก็จิกลงบนไหล่กำยำอย่างลืมตัว แรงเคลื่อนเข้ามานั้นช่างสร้างความทุรนทุรายอย่างสุดแสนให้กับนาง และผ่านไปอย่างเชื่องช้า“คนดี เจ้าเกร็งเกินไปแล้ว”เสียงทุ้มดังใกล้หูหากซีหรูได้แต่ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เจ็บจุกจนพูดไม่ออก ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับตัวได้ด้วยซ้ำจิ่นลี่หอบหนักและจำต้องไปต่ออย่างยากลำบากด้วยปวดร้าวจนหมดความอดทน เขาประคองท้ายทอยเล็กแนบริมฝีปากจูบกับปากอิ่มพลางเดินหน้าเติมเต็มภายในกายแสนนุ่มอุ่นหากก็รัดรึงอย่าง อึดอัด รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายครางเสียงดังพร้อมกับดิ้นเล็กน้อย หากเขาก็คลุกเคล้าปลายลิ้นพาให้เจ้าตัวเพริดตามอา
Dernière mise à jour : 2025-03-10
Latest chapter
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (2)
ร่างอรชรเดินเข้ามายังส่วนอาบน้ำแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นแผ่นหลังเปลือยอยู่ในน้ำ ใจกระตุกสั่นไหวจึงหันไปทางอื่น ทั้งยังลังเลไม่กล้าขยับเท้าต่อ“ซีซี”เสียงเข้มแม้จะทุ้มนุ่มหากก็ทำเอาคนได้ยินหน้าเจื่อน ไม่รู้จะทำอย่างไรแต่สุดท้ายก็ยอมเดินไปใกล้“ไท่จื่อให้หวังหย่งจางหย่งมาปรนนิบัติไม่ดีกว่าหรือเพคะ”ซีซวนถามเสียงเบาทั้งที่เข้ามาแล้ว เมื่อขึ้นมาอยู่บนสวรรค์ ไท่จื่อก็บอกว่านางต้องปรนนิบัติทั้งเวลาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า แน่นอนว่านางลำบากใจด้วยความขัดเขินแม้จะแนบชิดร่างกายกันมาหลายครั้งหลายครา“ไม่ปรนนิบัติก็ได้”พร้อมกับพูดร่างสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นทำเอาผู้ที่ยืนชิดริมสระสะดุ้ง ทว่ายังไม่ทันถอยก็ถูกฉุดให้หล่นเข้าไปอยู่อ้อมอกแกร่งด้วยมัดกล้ามกำยำน่าอิงแอบ“อุ๊ย ไท่จื่อ”“มาอาบด้วยกันดีกว่า”ไม่เพียงพูดมือหนายังเคลื่อนไหวทั่วตัวต้องการถอดชุดของนางไปด้วย“เอ่อ อาถิงรออยู่ข้างนอกเพคะ นางคงได้ยินเสียงเป็นแน่”ซีซวนอุบอิบบอกพลางส่ายหน้า รู้ว่าอาบด้วยกันของไท่จื่อมีความหมายมากกว่านั้นนางขอกับบิดาให้เกาถิงมาอยู่ด้วยตั้งแต่วันที่พบท่านหลังพิธีอภิเษก ซึ่งบิดาก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด เพราะเกาถิงเองก็คง
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (1)
เรือนร่างไร้อาภรณ์สองร่างกอดก่ายแนบชิด ก่อนจิ่นลี่จะยกร่างเล็กกว่าขึ้นมานั่งคร่อมตักตน ซีซวนดูลำบากใจหากเขาก็กอดเอวบางแล้วลูบไล้ฝ่ามือตนบนผิวนุ่มของร่างสาวจนไม่หลงเหลือสัดส่วนใดที่ไม่ได้แตะต้อง อกอวบสวยยิ่งเคล้นคลึงก็ยิ่งชวนให้อยากลงน้ำหนักมือมากขึ้น ทั้งยังน่าซุกซบกว่าอกหนาของเขาเสียอีก จิ่นลี่มั่นใจว่าตนสามารถนอนซุกอกอวบได้ทั้งคืนไม่เพียงแค่คิดเขาก้มลงดูดดื่มยอดทรวงสีหวานให้เต็มที่เท่าที่ต้องการ ใบหน้าคมคายฝังปรนเปรอสองปทุมกลมกลึงเนิ่นนาน หากมือก็ไม่ลืมปลุกปั่นกายสาวสุดบอบบาง ดอกไม้แสนพิสุทธิ์พร้อมพรักเพื่อเขาแล้ว หากจิ่นลี่ยังใจเย็นไม่รีบหักหาญ ซีซวนต้องการมากเท่าไรนางจะยิ่งรู้สึกดีเมื่อเป็นของกันและกันซีซวนรู้สึกเหมือนตนหอบจนเหนื่อยอ่อน มือเกาะบ่าหนาราวหาที่ยึดด้วยไม่กล้านั่งลงเต็มสะโพก แต่ก็ฝืนเกร็งไม่ได้นานเพราะร่างกายปวกเปียกไร้กระดูกจากการรุมเร้าฉกาจฉกรรจ์“ไท่จื่อ ได้โปรด”นางเอ่ยขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่าร้องขอสิ่งใด รู้เพียงร่างกายตนต้องการบางอย่างและแล้วจิ่นลี่ก็พาร่างงามลงไปนอนระทดระทวยใต้ร่างตน มอบจูบอันร้อนแรงครู่หนึ่งพร้อมกับค่อยๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แม้อีกฝ่ายจะเริ่มดิ้
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (2)
“เจ้าทำเช่นนี้ข้าชักกลัวแล้วว่าเจ้าอยากกลับสวรรค์กับข้าหรือไม่ กลัวเจ้าจะอยากกลับเผ่าปีศาจมากกว่า”“ข้ากลัวว่าจะไม่ได้กอดท่านพ่ออีกแล้ว”เมื่อชายาตนทำเสียงงอแงนิดๆ ผู้เป็นไท่จื่อก็ใจอ่อน“เอาเถิด ข้าจะพาเจ้าไปเผ่าปีศาจในทุกครั้งที่เจ้าต้องการ อย่างน้อยก็...”เขาหยุดไปชั่วอึดใจก่อนจะบอกต่อ“เอาดอกไป่เหอไปให้เจ้าในทุกปี”หัวใจของซีซวนกระตุกวูบหนึ่งกับคำพูดนี้ ราวตอบรับความรู้สึกที่ไท่จื่อมีต่อซีหรู“ข้ายังอยากทำเหมือนเดิม ร่างของเจ้าอยู่ที่นั่น แม้แต่งกับเจ้าที่เป็นเซียนแล้ว ข้าก็ไม่อาจลืมเจ้าที่เป็นปีศาจครึ่งมนุษย์ได้”ซีซวนไม่ได้ขุ่นเคืองใจ นางรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ไท่จื่อยังผูกพันกับตนในชาติก่อนอยู่ และยิ้มกว้างให้กับสวามีของตนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“ข้าขอถามเจ้าปีศาจเรื่องนึงได้หรือไม่”ไท่จื่อมีโอกาสเอ่ยถึงสิ่งที่ตนสงสัย“ท่านรู้ว่าซีหรูมาเกิดใหม่ยังเผ่าบุปผา แล้วเหตุใดจึงไม่เคยบอกข้า”“ในตอนแรกข้าเพียงหวังจึงให้จางฉวนนำแหวนมาที่นี่ ไม่ได้มั่นใจแต่อย่างใด และเมื่อได้รู้ว่าในแหวนมังกรมีดวงจิตวิญญาณอยู่ อดีตเทพธิดาสามารถสร้างชีวิตใหม่ให้ซีหรูได้ ข้าก็ดีใจนัก ไม่ได้คิดว่านางจะเหม
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (1)
หลังไท่จื่อเอ่ยปากขอซีซวนแต่งงานแล้วแจ้งความนี้กับอดีตเทพธิดาบุปผาเพียงวันเดียว ขบวนสู่ขอจากสวรรค์กับของกำนัลก็มาถึงยังเผ่าบุปผา“ข้าให้หวังหย่งกับจางหย่งจัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว รอเพียงซีซวนตอบรับ”ไท่จื่อเอ่ยเมื่อหลิงเซียวมองของกำนัลมากมายที่นำเข้ามาในตำหนักด้วยความประหลาดใจ“ส่วนฤกษ์ยามนั้น พระมารดารอคำตอบจากเทพชะตา และพระบิดากับพระมารดายินดีให้จัดงานที่เผ่าบุปผา ทั้งสองพระองค์จะมารับชายาข้ากลับสวรรค์พร้อมกับข้า”จิ่นลี่ไม่ได้กลับสวรรค์ก็จริง ทว่าส่งสารขอราชโองการกับบิดาตนนับแต่บอกกับอดีตเทพธิดาไปว่าจะทำให้ถูกต้องทุกประการ บิดากับมารดาตนยินดีรับซีซวนเป็นสะใภ้สวรรค์โดยไม่ติดใจในข้อใด ด้วยสถานะของนางเป็นธิดาของอดีตเทพธิดาเซียนขั้นสูงสุดในเผ่าบุปผาซีซวนจะได้รับตำแหน่งพระชายาเอกไม่ต่างจากซีหรู“องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเมตตาซีซวนยิ่งนัก”หลิงเซียวทำได้เพียงตอบรับ รู้สึกใจหายไม่น้อยเมื่อบุตรสาวกำลังจะห่างไปจากอกตน นางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน“ซีซวนไม่เคยต้องอยู่ห่างจากข้า ได้แต่หวังว่าเมื่อไปอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าไท่จื่อจะเอ็นดูนาง”“ท่านก็ทราบดีว่าข้ารักซีซีมากเพียงใด นางคือชายาเพ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (2)
“เจ้าพร้อมปลอบข้าแล้วใช่หรือไม่”ไม่เพียงถามร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามยังบดเบียดให้รับรู้ได้ถึงความกร้าวร้อนที่น่าเกรงกราม ซีซวนหลบสายตาคม หน้าท้องร้อนวูบทว่าจิตใจกลับเฝ้ารอให้ไท่จื่อแตะต้อง คาดหวังพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงกระทบหน้าอกข้างซ้าย“ร่างกายที่ยังไม่หายดีของเจ้าอาจยังรับไม่ไหว ข้าจะเบามืออย่างที่สุด”ในชั่วอึดใจร่างของทั้งสองก็เปลือยเปล่าด้วยฝีมือจิ่นลี่ ร่างอรชรสั่นเบาๆ อยู่ตลอดเวลาทำให้เขาอยากปลอบ แม้ซีซวนจะจำเมื่อครั้งเป็นซีหรูได้แล้วแต่ความจริงข้อหนึ่งก็คือนางยังผุดผ่องด้วยวัยแรกแย้ม อย่างไรก็ไม่อาจรับเขาได้โดยง่าย ทั้งหัวใจที่บาดเจ็บหนักยังไม่แข็งแรงดีทำให้จิ่นลี่เลือกไม่เอาแต่ใจหลังจูบอย่างดูดดื่มแล้วร่างสูงใหญ่ก็เคลื่อนลงพร้อมนาบปากตนฝากรอยร้อนรุ่มผ่านลำคอ กลางอกอวบ ระเรื่อยลงมายังหน้าท้องแบนราบจูบเม้มผิวอ่อนบางทุกจุดที่ผ่านซีซวนขยับกายอย่างไม่เป็นสุข ทรวงอกสะท้อนสูงตามลมหายใจที่รุนแรงด้วยอารมณ์หวาม ไฟปรารถนาลุกพรึ่บในร่างจากที่ค่อยๆ ถูกจุดให้ระอุก่อนหน้านี้ ยิ่งมือหนาลูบไล้ต้นขากับสะโพกซีซวนก็ยิ่งร้อนรน ทั้งลมหายใจร้อนกับปากอุ่นจัดยังเลื่อนต่ำลงอีก บดจูบแผดเผาร่างสาวด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (1)
“เจ้าทิ้งข้าไปนานนัก แต่ไม่ว่านานแค่ไหนข้าก็ไม่เคยลืมเจ้าไปจากใจ”ซีซวนร้องไห้หนักขึ้นจนตัวสั่นเทา นางเองไม่ได้รับรู้สิ่งใด มีความสุขกับชีวิตใหม่ของตน ทว่าผู้ที่อยู่กับการจากลาอันแสนเศร้านั้นต้องจมอยู่กับความทุกข์ทนนานนัก รู้ซึ้งถึงหัวอกไท่จื่อที่พยายามไขว่คว้าพระชายาที่สูญเสียไปกลับคืนมา หากเป็นนางเอง แม้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มอีกเพียงวันเดียวนางก็จะทำทุกอย่างให้กลับไปอยู่เคียงข้างไท่จื่อเช่นเดิม ในเมื่อซีหรูจากมาโดยไร้คำร่ำลาจิ่นลี่จับมือบางสองข้างที่ประคองแก้มตนไปจูบด้วยความดีใจและแสนคิดถึง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าประชิด แตะปากได้รูปประทับจูบซับน้ำตาบนแก้มนวลให้ซีซวนหลับตาลงให้สัมผัสอ่อนโยนและอบอุ่นจากริมฝีปากไท่จื่อปลอบประโลม ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงแนบชิดเหนือกลีบปากตน นางจึงขยับตอบรับจุมพิตด้วยความเต็มใจเมื่อหัวใจสองดวงที่ต่างผูกพันรักใคร่กลับมาใกล้ชิดความโหยหาจึงก่อเกิด จูบผะผ่าวแผ่วเบาจึงค่อยเพิ่มความดูดดื่มขึ้น ปลายลิ้นอุ่นรุกไล่ซีซวนก็ยินดีเปิดรับเกี่ยวกระหวัดลิ้นตนกับอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณและความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจ ใจดวงน้อยเต้นเร่า เนื้อตัวร้อนวูบวาบทว่าใจกลับต้องการแนบกายบดเบียด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 27.เจ้าไม่ไป ข้าไม่กลับ (2)
“ไม่ลำบากเลย ข้ายินดีดูแลเจ้า”จิ่นลี่บอกพร้อมยิ้มบางเป็นอีกครั้งที่ใจดวงน้อยของซีซวนกระตุก ไม่กี่วันมานี้ที่ปัดถ้วยยาทิ้งนั้นนางไม่ได้รู้สึกอะไร ทว่าเมื่อไท่จื่อบอกว่าเป็นผู้ต้มด้วยตัวเองนางก็ลำบากใจที่จะปัดทิ้ง ไม่ได้สงสารแต่กังวลว่าจะกลายเป็นเผ่าบุปผาทำให้ไท่จื่อสวรรค์ต้องลำบาก“เกรงใจไท่จื่อ ครั้งนี้ข้าจะดื่มยาท่าน แต่อย่าได้ทำเช่นนี้อีกเลย”ซีซวนบอกแล้วรับไปดื่มอย่างไม่เกี่ยงงอนอีก“ข้าบอกแล้วว่ายินดี...”“ขอไท่จื่อเมตตา...”ร่างอรชรทรุดลงคุกเข่าในทันใด ทำเอาจิ่นลี่นิ่งไปชั่วอึดใจ ภาพซีหรูคุกเข่าแวบเข้ามาในหัว เขารีบรั้งนางขึ้นแต่ซีซวนส่ายหน้าไปมาไม่ยอมลุก“ได้โปรดปล่อยข้ากับท่านแม่ และเผ่าบุปผาไปเถิด”“ลุกขึ้นเถิด”อีกฝ่ายก้มหน้าไม่ยอมขยับเช่นที่เขาต้องการ หลังจากยืนคิดครู่หนึ่งจิ่นลี่ก็คุกเข่าลงตรงหน้าซีซวนเช่นกัน ใบหน้างดงามเงยขึ้นมามองเข้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ“ไท่จื่อ”จิ่นลี่มองสบตากับซีซวนนิ่ง ดวงตาคู่งามสดใสดูสั่นไหว สีหน้าแสดงถึงความไม่มั่นใจและงุนงง“ผู้ที่ควรคุกเข่าควรเป็นข้า ข้าเสียใจกับเรื่องในวันนั้นนัก เพราะข้าเอาแต่ใจทำให้เจ้าต้องทำเช่นนั้น ทุกอย่างล้วนเ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 27.เจ้าไม่ไป ข้าไม่กลับ (1)
หวังหย่งกับจางหย่งหอบฎีกาเดินทางไปกลับสวรรค์กับเผ่าบุปผาบ่อยครั้งในช่วงหลายวันที่ไท่จื่ออยู่ที่นี่ ทั้งยังไปจัดการราชกิจกับไท่จื่อในบางวันเวลานี้กระท่อมเชิงเขาในสวนดอกไม้เป็นที่พำนักไท่จื่อ ด้วยอาการซีซวนยังไม่ดีจิ่นลี่จึงยังไม่กลับสวรรค์ แม้จะไม่ได้พบหน้าอีกฝ่ายหากเขาก็ถามไถ่อาการกับอดีตเทพธิดาในทุกวันเช้าเย็น แต่อยู่ใกล้เพียงแค่นี้ทว่าไม่อาจพบได้ทำให้จิ่นลี่ยิ่งคิดถึง สุดท้ายเขาก็อดใจไม่อยู่ ขอให้เห็นว่านางดีขึ้นแม้ในยามหลับก็ยังดีร่างสูงใหญ่ปรากฏกายขึ้นในห้องของซีซวนกลางดึก ยืนมองใบหน้างดงามในยามหลับหากก็พอมีสีสันขึ้นมากว่าก่อนหน้านี้ มุมปากได้รูปขยับยิ้มเล็กน้อย อยากยื่นมือไปแตะแก้มนุ่มแต่พยายามยับยั้งใจตนเองเอาไว้ขณะนั้นซีซวนก็ขยับพลิกตัวเอียงไปทางฝั่งซ้ายแล้วนางก็สะดุ้งมือกุมอกตนเอง ทั้งยังไอออกมาเบาๆ ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้“แค่กๆ”คิ้วเรียวขมวดก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภายในห้องค่อนข้างมืด ซีซวนพยายามลุกจากเตียงช้าๆ จับทิศทางค่อยๆ เดินไปยังโต๊ะวางกาน้ำชาเพื่อรินชา แม้มีเสี่ยวชิงนอนอยู่ที่เตียงเล็กมุมหนึ่งในห้องนางด้วย แต่ซีซวนไม่อยากเรียกรบกวนอีกฝ่ายจึงพยายามด้วยตัวเองจิ่นลี่ใ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 26.หากไม่เต็มใจอย่าคิดว่าจะได้ตัว (2)
“เจ้าต้องอยู่กับข้าตลอดไปซีซี”หลิงเซียวที่นั่งอยู่บนเตียงข้างบุตรสาวลูบหน้าผากเล็กอย่างปวดใจ ไม่คิดว่าซีซวนจะเลือกวิธีนี้ ไม่ใช่เพียงแค่ปลิดชีพตัวเอง ยังฆ่าคนอีกสองคนให้ตายตามไปด้วย นางเหลือบมองไท่จื่อที่จับมือบุตรสาวตนไม่ปล่อยแล้วก็ถอนหายใจอย่างลำบากใจ หากก็คิดว่าตนควรพูดในสิ่งที่จำเป็นที่สุด ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่เรื่องนี้จะจบลงด้วยดี“ไท่จื่อ ข้าอยากพูดบางอย่างกับท่าน”จิ่นลี่เหลือบขึ้นมองผู้ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของร่างซีซวน“ข้าไม่ได้คิดขวางท่านเลย หากท่านรักผูกพันกับซีซวนด้วยใจจริง”“ข้า...”“ท่านเอ่ยได้เต็มคำจริงหรือ”หลิงเซียวถามขึ้นมาก่อนที่ไท่จื่อจะตอบจบเสียอีก“ท่านรักพระชายาท่านแน่นอน แต่ท่านเพิ่งพบเจอซีซวน นางมีชีวิตของนางในพันแปดร้อยปีที่ผ่านมา นางลืมเลือนความเป็นซีหรูพระชายาของท่านไปแล้ว และท่านก็ไม่เคยรู้จักกับนางที่เป็นซีซวนมาก่อน”ไท่จื่อยังมีสีหน้าไม่เห็นด้วยนัก หากหลิงเซียวก็ยังเอ่ยต่อถึงสิ่งที่อยากขอ“ข้าอยากให้ซีซวนมีความสุข ข้าขอร้องท่าน หากต้องการให้ซีซวนไปอยู่บนสวรรค์กับท่าน ขอให้นางไปอย่างเต็มใจได้หรือไม่”จิ่นลี่นิ่งคิดครู่หนึ่ง มองใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือ
