ตอนที่ 4 ศึกดวลเหล้า

นิรณาลอบมองหน้าคนข้างกายที่กำลังขับรถอย่างตั้งใจ พลันได้แต่นึกในใจ บดินทร์น่ะ..ดูไม่แก่เลยสักนิดเดียว หากมองดี ๆ อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอด้วยซ้ำไป

‘นี่สินะที่เขาเรียกว่าอำนาจเงิน คงเสียไปไม่ใช่น้อย ถึงยังคงความหล่อเหลาเอาไว้ได้ขนาดนี้’

คิดพลางจ้องมองไม่วางตา ไม่ยอมหละสายตาไปทางอื่น..ชวนให้ใครบางคนรู้สึกอึดอัดใจ

"ถ้าจะจ้องพี่ขนาดนี้ ทำไมนิไม่กลืนลงไปเลยล่ะครับ?" สารถีขับรถพูดกึ่งประชดประชัน ความจริงเขารู้ตัวนานแล้วว่าถูกจ้องมอง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอ กระทั่งยัยคนนี้ เริ่มหันมาจ้องหน้ากันด้วยสายตาประหลาด ปานว่าไปฆ่าใครตายมา เล่นเอารู้สึกเกร็ง จนทำตัวไม่ถูก..แทบไม่มีสติบังคับพวงมาลัย

"กลืนได้ก็ดีสิคะ?" สิ้นคำ เอี๊ยดดดดดดดด เสียงล้อบดถนนดังกึกก้อง มาจากการที่บดินทร์เผลอตัวกดแรงไปเหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ศีรษะนิรณาแทบทิ่มกับคอนโซนหน้ารถ

โชคดีที่เธอคาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้เลยไม่เป็นอะไรมากนัก แค่ตกใจนิดหน่อยเพียงเท่านั้น

"รู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมา เป็นสาวเป็นนาง อย่าเที่ยวให้ท่าอ่อยผู้ชาย มันน่าเกลียด" คนข้างกายพร่ำบ่น สอนอย่างกับเป็นแม่เธอ

เล่นเอาฝ่ายถูกต่อว่าถึงขั้นนั่งหน้าจ๋อย เงียบกริบไม่ส่งเสียงสักแอะ ก่อนจะแอบเหลือบตามองบน รู้สึกโชคร้ายยังไงไม่รู้ที่ต้องมาจีบคนหัวโบราณแบบเขา

"เอ่อ พี่ว่าจะถามตั้งแต่ตอนที่เราเจอกันแล้ว?" บดินทร์พูดทำลายความเงียบน่าอึดอัดใจ รู้สึกติดตะขิดตะขวงอยู่ด้านใน ตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตา "เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?"

"พี่ดินขาา..ถ้าจะเล่นมุขจีบแบบหน้าคนคล้าย นิว่ามันเชยไปแล้วนะคะ" นิรณาว่าหยอก..ก่อนจะแอบลอบอมยิ้ม

"ไม่ใช่สักหน่อย พี่แค่รู้สึกคุ้นหน้าน้อง เหมือนเจอกันที่ไหนสักแห่งก็เท่านั้น ไม่มีอะไรในกอไผ่เลยนะ"

คำพูดโครตจะโบราณ เชยบรมนั้น ทำเอานิรณากลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน ส่วนเรื่องที่ว่าเคยเจอกันมาก่อนนั้น

ก็แหงล่ะ..เธอเป็นเพื่อนของบีบี แถมวันนั้นยังเป็นวันพ่อ พอบดินทร์เดินเข้ามาในงาน ตอนแรกนิรณายังคิดว่าเป็นนักเรียนด้วยกัน เพียงแต่แต่งตัวแหวกแนวใส่สูทผูกเนกไทก็เท่านั้น ทว่า..สุดท้ายกลับต้องอึ้งหนัก เมื่อได้เห็นเขาเดินมาทรุดนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ให้ยัยเพื่อนชั่วไหว้ ซ้ำยังนั่งพูดคุยกับพ่อเธอราวสนิทสนมกันมานานอยู่ตั้งครึ่งวัน จะรู้สึกคุ้นหน้ามันก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะเธอก็นั่งอยู่ข้างลูกสาวเขานั้นแหละ

"แล้วน้องนิจะให้พี่ไปส่งที่ไหนครับ?"

"เดี๋ยวถ้าเจอสี่แยกด้านหน้า เลี้ยวไปทางด้านขวาเลยค่ะ" นิรณาบอกทางเขาเรื่อย ๆ จนกระทั่ง มาหยุดด้านหน้าคลับสุดหรูแห่งหนึ่ง

"หนูไม่ได้จะกลับบ้านหรอกเหรอ?" เสียงทุ้มกล่าวถาม

"ไม่ค่ะ! นิมีธุระต้องเข้าไปจัดการก่อน..ไม่งั้นกลับไม่ได้" นิรณาไม่ได้โกหกและไม่ได้ตั้งใจมาดื่มจริง ๆ แต่เธอจะมาลากคอไอ้เจ้าน้องชายตัวดีกลับบ้าน หลังจากที่หายหัวไปหลายคืน

"ขาเจ็บตั้งขนาดนี้ แน่ใจนะว่ายังเดินไหว?" คำถามนั้น ทำให้นิรณาฉุกคิด เพิ่งจะจำขึ้นมาได้ว่าตัวเองเจ็บขา พร้อมกันหัวดันคิดแผนเด็ด ๆ ขึ้นมาได้อีกครั้ง

"น้องชายนิ มันไม่ยอมกลับบ้านมาหลายวันแล้ว พี่ดินช่วยเข้าไปส่งหน่อยได้ไหมคะ คือว่านิกลัวน่ะ ไม่เคยเข้าไปคนเดียวด้วย" คนสวยแสร้งไม่ประสาทั้งที่เดินเข้าออกแทบทุกวัน

"เอาแบบนั้นก็ได้ครับ" บดินทร์ยอมตอบรับ รู้สึกเป็นห่วงกลัวเธอที่เป็นผู้หญิงคนเดียวจะเป็นอันตราย หากต้องเข้าไปในสถานที่แบบนั้นเพียงลำพัง "ดีเลยค่ะ ป่ะ ไปกัน" สิ้นคำพูด มือบางเอื้อมไปคว้าบดินทร์ ให้ติดตามตัวเองมาด้านใน

เพลงในคลับนั้นดังสุด ๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้นิรณาย่อท้อ ยังคงสอดส่ายสายตาหาตัวนราภพ

เจ้าน้องชายหัวแก้วหัวแหวน ก่อนจะปะเข้ากับใบหน้าสุดแสนจะคุ้นตา กำลังกดจมูกหอมแก้มสาวสวยที่นั่งอยู่ข้างกัน อยู่ท่ามกลางเสียงเชียร์มากมายของพวกเพื่อนในกลุ่ม

"ภพ!"

เสียงเรียกสุดจะคุ้นหู ทำให้ชายวัยยี่สิบกว่า ๆ หันขวับมาทางพี่สาว ฉับพลันนั้นจึงรีบผลักสองสาวซึ่งกำลังนัวเนียอยู่ข้างกายให้ห่างออกจากตัวเอง

"พะ..พี่ มาได้ยังไงอ่ะ?"

"ไม่ต้องถาม มานี่เลยย" นิรณาพูด แล้วเดินปึง ๆ อ้อมไปหา เอื้อมมือไปดึงหูเจ้าน้องชายตัวดี ให้ลุกจากโต๊ะ

"โธ่! พี่นิจะพาไอ้ภพกลับไปจริง ๆ ดิ..อย่างงี้พวกผมก็เหงาแย่เลย" ชายวัยรุ่นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนนราภพเร่งรีบกล่าวแย้ง ริมฝีปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยท่าทางมีเลศนัย

"ไม่ต้องยุ่ง..นี่มันน้องพี่!" นิรณาหันไปบ่น แล้วขยิบตา

"แต่ว่ามันเป็นเพื่อนผมเหมือนกัน เอางี้..ถ้าพี่ดวลเหล้าชนะพวกผม ผมก็จะปล่อยให้พี่พามันกลับไป" เมื่อเห็นเจ้าตะวันตีบทคนอันธพาลได้แนบเนียน

นิรณาพลันเผลอ แอบยกยิ้ม ขึ้นมาน้อย ๆ

ดูซิ..สุภาพบุรุษผู้ดีคนนี้จะหาทางช่วยยังไง

ความจริงยัยตำรวจสาวตัวแสบแอบล๊อบบี้กับน้องชายไว้ จะให้ช่วยมอมเหล้าคุณบดินทร์

หวังจะรวบหัวรวบหางเขาให้ได้ ก่อนถึงงานแต่งยัยบีบี และดูเหมือนมันจะได้ผล

เพราะอยู่ ๆ คนคนนั้นดันแทรกขึ้นกลางวงสนทนาที่ดูเหมือนคุกคาม

"มันไม่ดีนะครับน้อง ปล่อยพวกเราไปกลับเถอะ" เห็นเขาพูดแบบนั้น ทำเอาความหวังของนิรณาแทบสิ้น คิดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าจะขอกลับ..แทนที่จะเป็นการขอดวลเหล้าแทน

"แก่แล้วก็อยู่ส่วนแก่ไปเถอะ..ถ้าคออ่อนนักก็ไม่ต้องมายุ่งดีกว่า" เมื่อถูกเด็กวัยรุ่นปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมหยามหน้ากันโต้ง ๆ เป็นเหตุให้บดินทร์รู้สึกเดือดดาล เดินไปกระชากเอาเก้าอี้ออกมา ก่อนจะทรุดนั่งลง ตรงข้ามคนปากดี กระดกเหล้าขึ้นมาหนึ่งช็อต เป็นการเปิดฤกษ์

"ยกสิ! ลุงอย่างผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเด็กอย่างพวกคุณ มันไปได้สักกี่น้ำ" ถึงแม้บดินทร์จะโกรธหรือหมั่นไส้เด็กพวกนี้ขนาดไหน เขาก็ไม่ใช้คำหยาบคาย

ทำให้นิรณาปลื้มอกปลื้มใจสุด ๆ คิดไม่ผิดที่เลือกคนคนนี้ แล้วจดจ้องชายสองคนที่กำลังแข่งขันกันเอาเป็นเอาตาย ยกดื่ม..ช็อตแล้วช็อตเล่า

"สู้ ๆ นะคะ..พี่ดิน นิเป็นกำลังใจให้น้าา" นิรณากระซิบข้างหู เสียงแผ่วเบา ทั้งที่ในใจภาวนาในเขาเมาไปเร็ว ๆ

"คร้าบ..พี่จะสู..สู้!" ลิ้นนั้นเริ่มพันกัน สิ้นเสียงจึงหยิบยกแก้วขึ้นชูบนฟ้า ตามมาด้วยน้ำเมาที่กระฉอกออกมาจากแก้วสีใส จนทำให้ราดรดลงใส่เต็มศีรษะ

"อุ๊ย! ระวังสิคะ" พอเห็นแบบนั้น มือบางจึงเอื้อมไปดึงทิชชู่ออกมา ค่อย ๆ ซับหยดเหล้าที่เปื้อนตรงหน้าผากบดินทร์อย่างเบามือ รู้สึกดีใจเมื่อได้เห็น..แผนการประสบความสำเร็จ

"พี่นิ!" นราภพสะกิดพี่สาว ให้หันมองมาทางตัวเองบ้าง

เมื่อเห็นเธอเอาแต่สวีทหวานออดอ้อน พยายามจะเอาอกเอาใจตาลุงนั้น

จนเขาเริ่มรู้สึกน้อยใจที่เธอไม่สนใจน้องในไส้เลยสักนิด พานทำให้ไม่อยากจะเชียร์ทั้งคู่ซะแล้ว ด้วยกลัวว่าคนเป็นพี่สาวจะหลงใหลผู้ชายข้างกาย..จนอาจหลงลืมครอบครัว

"ว่าไง?" นิรณาหันกลับมาหาน้อง เสียงพูดแตกต่างกันชัดเจน ยิ่งตอกย้ำให้นราภพหมั้นไส้ซะเต็มทนแล้วสะกิดเตือน

"ลุงแกเมาหนักแล้วนะนั้น เดี๋ยวก็ไม่มีแรงหรอก" เมื่อฟังน้องชายพูด นิรณาถึงกับหน้าแดงแปร๊ด รู้สึกเขินอาย

เมื่อถูกจับทางได้ แต่ความจริงเธอ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับเขา..สักหน่อย แค่จะเอาไปจัดฉากเพียงเท่านั้นแหละ

ทว่ายังไม่ทันที่..จะได้ตอบกลับอะไรน้องชาย อยู่ ๆ บดินทร์ที่เมาหนัก กลับเริ่มโงนเงน ล้มฟุบลงไปนอนกองกับโต๊ะ ไร้สิ้นสง่าราศี..คราบผู้ดี

"พี่ดิน! พี่ดินค่ะ พี่!" นิรณาทั้งเรียกทั้งเขย่าตัวเขา แต่เหมือนว่าสติของชายหนุ่มจะดับลงไปแล้ว จึงหันกลับไปสั่งให้พวกน้อง ๆ ช่วยกันแบกคนตัวใหญ่ออกไป

หลังจากมองรถนั้นลับสุดสายตา คล้อยหลังนิรณาไปแล้ว ตะวันพลันเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ "พี่มึง แม่ง! โคตรสุดยอด เดอะเบสแห่งการจับผู้ชาย ถ้าเกิดเป็นถ้าเป็นเมียกูนะ หึ๊ย! ไม่อยากจะคิด" พูดพลางขนลุกไปพลาง..พร้อมจูบเงินค่าจ้างที่นิรณามอบให้ เป็นของกำนัลที่สามารถทำงานสำเร็จไปด้วยดี