เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 171
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 172
“ถ้าหากว่ากล้าพูดประเด็นนี้ขึ้นมาอีก ฉันจะสอนให้เองว่าความตายมันเป็นยังไง”“แก...”“ออกไป!”เจียงชั่นคำรามด้วยความโกรธเจียงเหยาจึงมองอีกฝ่ายด้วยแววตาว่างเปล่า สีหน้าที่หวาดกลัวของเธอทำให้รู้ว่าตอนนี้ไม่กล้าทำอะไรอีกต่อไปหลินอวี่ฉิงที่เดินเข้ามาเห็นฉากนี้พอดีได้แต่ทำตาโตและพอจะเดาได้ว่าเพิ่งจะเกิดอะไรขึ้นเธอกลัวว่าเจียงชั่นจะได้รับอันตราย จึงรีบวิ่งเข้าไปผลักเจียงเหยาออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เจียงเหยาที่ถูกผผลักอย่างแรงจึงเดินโซเซไปกระแทกกับมุมโต๊ะ สร้างความเจ็บปวดมากมาย“บ้าไปแล้วหรือไงหลินอวี่ฉิง!” เจียงเหยาตีโพยตีพาย “กล้าดียังไงถึงมาผลักฉัน!”“คนที่บ้าคือเธอต่างหาก” หลินอวี่ฉิงปกป้องเจียงชั่น “เธอพาคนพวกนี้มาสร้างปัญหาให้เจียงชั่นใช่ไหม?”“ฉันก็แค่มาช่วยเหลือร้านเธอเองนะ” เจียงเหยากลอกตา “เป็นหมาที่เชื่องดีจริง ๆ ...เหมือนเจียงชั่นไม่มีผิด ไร้ยางอายทั้งคู่!”หลินอวี่ฉิงจึงก้าวเข้าไปตบเจียงเหยาอย่างแรงจนอีกฝ่ายรู้สึกมึนไปเล็กน้อยเธอต้องการปกป้องเจียงชั่นที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอเจียงเหยาเป็นคนที่อันตราย เธอสามารถยั่วยุและดึงเอาความโกรธของผู้คนออกมาได้อย
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 173
เจียงเหยากัดปากแน่น แล้วขยับตัวออกห่าง พยายามดึงผมลงมาปิดบังใบหน้าเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเห็นและป้องกันไม่ให้เขาจำหน้าเธอได้“ไม่จำเป็น” เธอเอ่ยเบา ๆ “วันนี้ฉันแค่โชคไม่ดี..ที่ได้เจอกับยัยสารเลวสองคนนี้”“ว่าไงนะ” หลินอวี่ฉิงขึ้นเสียง เจียงเหยาจึงหดคอทันทีในขณะที่หญิงสาวเดินออกไปเธอก็ชนเข้ากับกำแพง ก่อนจะถ่มน้ำลายอย่างไม่ให้เกียรติ“รอฉันก่อนเถอะนะเจียงชั่น เฝ้าร้านโทรม ๆ นี้ไปแถอะ สักวันฉันจะทุบมันให้แหลกคามือ”ขณะที่หลินอวี่ฉิงกำลังจะก้าวไปข้างหน้า เจียงชั่นก็จับมือเธอเอาไว้แน่น“ช่างมันเถอะ” ลู่หลี่ซานยกเก้าอี้มานั่ง ก่อนจะติดกระดุมเสื้อที่แขนเข้าด้วยกันด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ “เวลาถูกหมากัด จะอยากกัดกลับจริง ๆ เหรอ?”“ฉันต้องการให้คุณดูแลด้วยหรือไง?” หลินอวี่ฉิงระบายความโกรธทั้งหมดไปที่ชายหนุ่มเสียงนี้ทำให้หัวใจของคนฟังสั่นสะท้านก่อนจะย้อนกลับไปสู่สมัยวัยเยาว์เด็กสาวหัวรั้นเอาแต่ใจที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาก็ตะโกนใส่กันแบบนี้ แต่เขากลับชอบเสียงนั้น ไม่ว่าเธอจะสร้างปัญหาให้เขาขนาดไหน เขาก็มักจะมีรอยยิ้มตอบกลับมาเสมอเขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแล้วนับตั้งแต่ที่เข้าไปอยู่ในคุกแต่ตอนนี้
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 174
“พี่ซาน” ลูกน้องหนุ่มยิ้มอย่างดูถูก “ได้ยินมาว่าคุณเจียงเป็นคนที่รักสนุกมาก”“จริงเหรอ?” ลู่หลี่ซานเองก็หัวเราะเช่นกัน “รู้ได้ยังไง?”“เรื่องนั้นไม่รู้สิครับ ไว้ต้องไปถามหนุ่ม ๆ ที่ทำงานในนั้นแทน ฮ่าฮ่า...”ดวงตาของลู่หลี่ซานมืดขรึมลง แม้ว่าปากจะยิ้ม ทว่าในแววตากลับมีความเย็นชาและความชั่วร้ายซ่อนอยู่.....ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เจียงเหยาก็ถูกจับโยนเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ของไนท์คลับในตอนแรกท่าทีของเธอดูหยิ่งมาก ทว่าก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์“แกเป็นใครถึงได้กล้ามามัดตัวฉันไว้ ฉันเป็นแขกวีไอพีของที่นี่ ตาบอดกันหมดแล้วหรือไง!”“แน่นอนครับ เรารู้ว่าคุณเป็นแขกวีไอพีของที่นี่” ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นไฟในห้องค่อย ๆ สว่างก่อนจะพบกับชายร่างสูงกำยำท่าทางน่าเกรงขามนั่งอยู่ตรงกลาง ด้วยแววตาที่ดุร้าย รอยแผลเป็นระหว่างคิ้วเข้มเห็นได้อย่างชัดเจนหัวใจของเจียงเหยาเต้นแรงจนแทบหายใจไม่ออก“คุณเจียง” ลู่หลี่ซานหัวเราะเยาะ “แขกวีไอพีที่ระดับสูงกว่าคุณเขายังไม่กล้าตะโกนใส่ผมแบบนี้”เจียงเหยารู้สึกได้ว่าลู่หลี่ซานนั้นเหี้ยมโหดแค่ไหน เธอจำได้ว่าเพิ่งเจอเขาที่ร้านกาแฟของเจียงชั่น
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 175
“ส่งให้ผิดคนนี่นา” เสียงล้อเล่นของลู่หลี่ซานดังมาจากปลายสาย “รูปสวย ๆ พวกนี้ควรส่งให้ประธานเจียงสิ”“ลู่หลี่ซาน!”“ภาพลักษณ์ของคุณเวลาที่อยู่ไนท์คลับมันมีเสน่ห์มากเลยนะ”เจียงเหยากัดปากแล้วหน้าซีดเผือด“ผมต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในคุกตั้งนาน โดยเฉพาะเรื่องต่อยตี มือไม้ผมคงไม่ค่อยดีแล้วล่ะ”“จะเป็นยังไงนะถ้าวันหนึ่งมือไม้อ่อนจนเผลอกดโพสต์อะไรบางอย่าง...หึหึ ผมไม่สนหรอกนะคุณเจียง แต่ใบหน้าและศักดิ์ศรีผู้หญิงรวย ๆ อย่างคุณน่ะ...”“ลู่หลี่ซาน..พี่ซาน!” เสียงของเจียงเหยาสั่นเครือ “คุณต้องการอะไร แค่บอกฉันมา ฉันทำให้คุณได้ทุกอย่าง!”“ก็ไม่ใช่เรื่องอื่นหรอกนะ แต่วิธีการที่คุณจัดการกับคอมเมนต์พวกนั้นผมอยากให้มันดูจริงใจหน่อย”เจียงเหยากัดฟันแน่น “แล้วอะไรอีกล่ะ?”“แค่ซื้อของแล้วรีวิวให้ดี ๆ ถ้ามันง่ายขนาดนั้นผมก็คงทำเอง ยังจะต้องการคุณอยู่อีกเหรอ?”“คุณเจียง ถ้าทำอะไรผิดก็ควรจะขอโทษซะนะ”ลู่หลี่ซานยิ้มอย่างเย็นชา“ความจริงแบบนี้แม้แต่เด็กประถมยังเข้าใจ คุณเจียงยังไม่เข้าใจอีกเหรอครับ?”.....ในเย็นวันรุ่งขึ้นเจียงเหยาเดินทางไปที่ร้านกาแฟคุณหนูเจียงที่หยิ่งยโสมาตลอดในวันนี้สวมเสื้อเ
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 176
เจียงเหยาบังคับให้ตัวเองขอโทษเจียงชั่นต่อไป“จะไม่ยกโทษให้ฉันจริง ๆ เหรอ?”“ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ” ดวงตาของเจียงชั่นเย็นชา “ออกไปเถอะ”“ชั่นชั่น...”“ออกไปจากที่นี่ซะ!” เจียงชั่นกำหมัดแน่นแล้วจ้องมองคนตรงหน้าแม้ว่าเจียงเหยาจะรังแกเธอมาตั้งแต่เด็ก แต่เวลาที่เจียงชั่นโกรธเธอรู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆนอกจากนี้ยังมีผู้ชายที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เจียงชั่นด้วย...เจียงเหยากัดริมฝีปาก เพราะเจียงชั่นไล่เธอออกไป อย่างไรเสียเธอก็ขอโทษแล้ว ร่างบางจึงตัดสินใจเดินจากไปอย่างรวดเร็ว“เจียง เจียงชั่น ฉันขอโทษไปแล้ว ถ้ายังไม่ยกโทษให้อีก ฉันก็ทำอะไรไม่ได้”“ฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก เธอไม่อยากเห็นฉัน ฉันก็ไม่อยากเห็นเธอเหมือนกัน!”ในขณะที่เจียงเหยาพูดเธอก็วิ่งออกมา ก่อนจะข้อเท้าพลิกอย่างแรงที่ด้านหน้าร้านเจียงชั่นสูดหายใจลึก พยายามควบคุมอารมณ์อย่างเต็มที่ฮั่วจือสิงลูบหลังและกอดปลอบเธอเบา ๆ “ที่รัก” เจียงชั่นเอ่ยอย่างกังวล “ฉันว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติกับเธอ...เป็นไปได้ไหมที่เธอมาขอโทษอย่างเปิดเผยแบบนี้ จริง ๆ แล้วเธออาจจะกำลังมีปัญหาอะไรอยู่?”แววตาของฮั่วจือสิงเคร่งขรึม เพร
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 177
“พี่ซาน!” เหล่าลูกน้องของลู่หลี่ซานกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา พวกเขาจึงพร้อมจะลงมือทุกเมื่อทว่าคนเป็นหัวหน้ากลับตะโกนใส่พวกเขาแทนลูกน้องหลายคนจึงต้องเดินถอยออกมาอย่างไม่เต็มใจ ฮั่วจือสิงมองแผ่นหลังของพวกเขาที่ค่อย ๆ เดินจากไปในยามพลบค่ำนิ่งก่อนจะค่อย ๆ วางปืนในมือลง“ใช่ ผมสังเกตมานานแล้วว่าคุณไม่ใช่กู้หม่าง” ลู่หลี่ซานหัวเราะ “แต่ว่าไงนะ หลังจากที่เห็นคุณแบบนั้นผมก็ไม่เคยสร้างปัญหาให้คุณอีกเลยใช่ไหม?”ฮั่วจือสิงมีใบหน้าที่เคร่งขรึมสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นถูกต้องทีเดียว เพราะครั้งสุดท้ายที่เจียงเหยามาหาเรื่องเจียงชั่นที่ร้าน ลู่หลี่ซานคือคนที่ขับไล่คนเหล่านั้นออกไปถึงอย่างนั้นฮั่วจือสิงก็ยังคงมีความสงสัยอีกมากมายเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้“คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่กู้หม่าง” เขามองอย่างเย็นชา “แล้วก็รู้ว่าผมเป็นใคร”ลู่หลี่ซานชะงักก่อนจะเหลือบมองชายหนุ่มแล้วหัวเราะออกมาทันที“ผมรู้ว่าผู้หญิงของคุณกับผู้หญิงของผมเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน”ฮั่วจือสิงขมวดคิ้วเล็กน้อยลู่หลี่ซานที่ดูโหดเหี้ยมตั้งแต่หัวจรดเท้า รอยแผลบนใบหน้ายิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวยิ่งขึ้นฮั่วจือสิงจึงสับสนเล็กน้อยว่าบุ
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 178
“ฉัน...มารบกวนหรือเปล่าคะ?” เจียงชั่นเม้มปากแล้วหัวเราะเบา ๆที่แท้สามีของเธอคงจะมีเสน่ห์มากกว่าที่คิดสินะใบหน้าของชายหนุ่มทั้งสามเริ่มเคร่งขรึม โดยเฉพาะฮั่วจือสิงที่หันมองซ้ายขวาราวกับว่าเป็นศัตรูกัน“ทั้งสองคนจะทะเลาะกัน” เขาคำรวม “แล้วไม่เห็นเหรอว่าภรรยาผมมาแล้ว!”ทั้งสองตกใจในเวลาเดียวกันเสิ่นเซียวดูละอายใจแล้วยิ้มเขินอายไปที่เจียงชั่น ก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็วส่วนลู่หลี่ซานก็มองหน้าฮั่วจือสิงอย่างมีเลศนัย ก่อนจะตบไหล่ชายหนุ่มแล้วเดินจากไปเช่นกันสุดท้ายเจียงชั่นก็หัวเราะลั่นออกมา“คุณหัวเราะทำไม?” ชายหนุ่มกอดอกจ้องมองคนตัวเล็กกลิ่นอายของชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งส่งออกมาข่มคนตรงหน้าอยู่เรื่อย ๆเจียงชั่นจึงโน้มตัวเข้าไปหาแล้วใช้นิ้วแตะที่หน้าอกแกร่ง“เขาว่ารักเพศเดียวกันมีอยู่จริง..เฮ้อ ดูเหมือนว่าฉันจะมาผิดเวลาค่ะ ฉันขัดจังหวะอะไรไปหรือเปล่าคะ?”ฮั่วจือสิงมองใบหน้าที่ขี้เล่นของเธอด้วยความปรารถนาที่อยากจะกินคนตรงหน้าเข้าไปทั้งตัวเสียที่นี่“ผมไม่ได้มีความชอบแบบนั้น” ใบหน้าของเขาแนบชิดลงมา ทำให้ลมหายใจอุ่น ๆ รินรดอยู่ที่ปลายจมูกเล็ก ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ถ้ายังกล้
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 179
จากนั้นไม่นานเจียงชั่นก็กลับมาพร้อมกับสวมชุดแต่งงานเอาไว้ เธอเดินเข้ามาหาฮั่วจือสิงที่ยืนอยู่อีกด้านของพรมแดงอย่างช้า ๆ เขาเองก็กำลังมองเธอนิ่งด้วยความชื่นชมแสงแดดลอดผ่านหน้าต่างสีสันสดใสเข้ามากระทบใบหน้าสวยของเจียงชั่นเธอมองเขาด้วยรอยยิ้มก่อนที่เสียงอันศักดิ์สิทธิ์ของบาทหลวงจะดังขึ้น เจ้าสาวเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่เธอรักพร้อมกับสัญญาว่าจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขแววตาของฮั่วจือสิงเปล่งประกาย ในนั้นสะท้อนให้เห็นเพียงรอยยิ้มของเจียงชั่นเท่านั้นทันใดนั้นดวงตาคมกริบก็ร้อนแรงขึ้น มีความรู้สึกหลากหลายผสมปนเปอยู่ภายในใจ“เป็นอะไรไปคะ?” เจียงชั่นเดินเข้ามาหา “ทำไมถึงตกใจขนาดนั้น?”เมื่อกลับมามีสติอีกครั้ง ฮั่วจือสิงก็ทำได้เพียงยิ้มอย่างโง่เขลาเธอดูสวยมากในชุดแต่งงานชุดนี้เขาจับมือเธอแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้ารูปปั้นด้วยกันเขาสาบานต่อหน้ารูปปั้นพระเยซูว่าเจียงชั่นจะเป็นภรรยาเพียงคนเดียวในชีวิต ไม่ว่าจะรวยหรือจน เจ็บป่วยหรือสุขภาพดี เขาก็จะอยู่เคียงข้างเธอไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเจียงชั่นสบสายตาที่จริงจังและหนักแน่นของชายหนุ่มนิ่ง ในช่วงเวลาอันศักดิ์สิทธิ์นี้อยู่ดี ๆ เธ
บทล่าสุด
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 380
เจียงชั่นยิ้มแล้วไม่ตอบอะไรโมนาจึงรู้สึกตระหนกขึ้นมาถังอี้หรานเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมนี้ ภาพยนตร์ทุกเรื่องที่เขากำกับล้วนแต่ได้รับรางวัลในระดับนานาชาติไม่เพียงแค่มีชื่อเสียงในประเทศ แต่ยังมีชื่อเสียงในวงการภาพยนตร์ระดับนานาชาติอีกด้วยทุกคนในวงการต่างก็กระตือรือร้นที่จะได้เข้าไปอยู่ในทีมของถังอี้หรานแน่นอนว่าโมนาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ถังอี้หรานเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ ทุกคนรู้จักกันดีว่าเธอหยิ่งแค่ไหน แน่นอนว่าแม้แต่ดารายอดนิยมอย่างเธอถังอี้หรานก็ไม่แยแสแต่ตอนนี้...“เมื่อกี้นี้คุณโทรหาถังอี้หรานจริง ๆ เหรอ?”“ใช่ครับ” ผู้จัดการห่าวเหลือบมองเธอ “ผู้อำนวยการถังเพิ่งสร้างภาพยนตร์เรื่องใหม่ คุณเนี่ยซินและคุณเจียงช่วยติดต่อกับเธอแล้ว”สีหน้าของโมนาเปลี่ยนไปด้วยความรู้สึกเสียใจอย่างมาก“ผะ..ผู้ช่วยเจียง” เธอมองเจียงชั่น “ผู้กำกับถังจะมาร่วมรายการนี้ด้วยเหรอ? แต่ฉันได้ยินมาว่าเธอไม่เคยปรากฎตัวในรายการวาไรตี้เลยนะ”เจียงชั่นยิ้มและยังคงไม่พูดอะไร“มันไม่ใช่รายการวาไรตี้ธรรมดา ๆ หรอกเหรอ?!” โมนาโกรธจัดเจียงชั่นเม้มปากแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “ไม่สำคัญหรอกค่ะ เพ
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 379
เจียงชั่นที่กำลังดื่มน้ำ เกือบพ่นน้ำออกมาทันทีที่ได้ยินหลังจากวางสายแล้วเธอก็เดินออกไปเห็นได้ชัดว่าดาราสาวเป็นคนที่ใจร้อนมาก หญิงสาวจ้องเจียงชั่นด้วยความไม่พอใจ“นี่น่ะเหรอที่เรียกว่ามืออาชีพ กำลังทำอะไรอยู่?” โมนาตะโกน “หยู่เฟิงมีเดียก็ใหญ่โตแล้วมีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมนี้นะ จะดูแลได้ดีแน่เหรอ? เพิกเฉยต่อศิลปินแบบนี้มันไม่สุภาพเลยนะ!”ผู้จัดการห่าวทนไม่ไหว “คุณโมนามีมารยาทหน่อยได้ไหมครับ?”โมนาเหลือบมองเขา“ผู้ช่วยเจียงเป็นผู้ช่วยอาวุโสของคุณฟู่ เธอรับผิดชอบงานประชาสัมพันธ์และการฝึกอบรมต่าง ๆ ให้กับศิลปินทุกคน แม้แต่เนี่ยซินเองก็ต้องทำตามและให้ความร่วมมือกับผู้ช่วยเจียง”“คุณโมนาคิดว่าตัวเองมีสถานะที่สูงกว่าคุณเนี่ยซินงั้นสินะครับ?”ทุกคำพูดของผู้จัดการห่าวเน้นย้ำ โมนาจึงถอยหลังเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจเจียงชั่นยิ้มแล้วหยิบเอกสารจากโต๊ะขึ้นมา ในนั้นมีตารางงานของศิลปินหลายคนของบริษัท“นี่เป็นแผนการเดินทางของคุณค่ะ” เจียงชั่นยื่นเอกสารสำเนาให้กับโมนา “ในนั้นมีข้อควรระวังในการปรากฏตัวในรายการ เดี๋ยวฉันจะช่วยสื่อสารกับผู้จัดการส่วนตัวของคุณล่วงหน้า”“นีมันรายการอะไ
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 378
เจียงชั่นขมวดคิ้วพลางมองตามไปยังเสียงที่ได้ยินเธอเห็นหญิงสาวสวยแต่งตัวเรียบหรู สวมแว่นกันแดดอันใหญ่และต่างหูกับสร้อยคอที่ดูเว่อร์เดินนวยนาดเข้ามา“ไม่ได้บอกว่ามีทีมผู้บริหารที่เป็นมืออาชีพหรอกเหรอ?” เธอถอดแว่นนกันแดดอันใหญ่ออกแล้วมองเจียงชั่นด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร “แล้วอยู่ไหน?”ผู้จัดการห่าวและเจียงชั่นมองหน้ากันแล้วพยักหน้าเบา ๆเจียงชั่นยื่นมือออกมาแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณโมนาใช่ไหมคะ? ฉันคือ...”โมนาแสดงท่าทีที่หยิ่งออกมา เธอไม่ยอมจับมือกับเจียงชั่นเลยเจียงชั่นจึงหยุดค้างอยู่กลางอากาศแบบนั้น ก่อนจะดึงมือกลับเงียบ ๆผู้จัดการห่าวก้าวไปข้างหน้าแล้วเอ่ย “คุณโมนาครับ นี่คือคุณเจียงชั่นผู้ช่วยอาวุโสที่หยู่เฟิงมีเดียของเรา เธอรับผิดชอบในการจัดหาศิลปิน ถ้าหากว่าคุณมีคำถามอะไร สามารถคุยกับเธอได้เลยโดยตรง”“อ้อ เจียงชั่น!” โมนายิ้มในขณะที่ก้มลงมองเล็บมือที่เพิ่งทำมาของเธอ “มีประสบการณ์หรือเปล่า? ไม่ใช่ใครก็จะดูแลฉันได้นะ”“ไม่ต้องกังวลครับคุณโมนา แม้ว่าผู้ช่วยเจียงจะไม่ได้อยู่ในวงการนี้นาน แต่ความสามารถในการทำงานของเธอโดดเด่นมาก”“ความสามารถในการทำงานหรือยั่วผู้ชายกันแน่ที่โดด
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 377
“ไอ้สารเลว! แกมันน่ารังเกียจ”สีหน้าของหยินรั่วหงแดงจัดฮั่วจ่านเฮ่อมองกลับด้วยรอยยิ้ม ภายใต้แววตาเจ้าเล่ห์มีความชั่วร้ายอยู่เต็มเปี่ยมเครื่องบินส่วนตัวของฮั่วจือสิงตกจริง แต่หยินรั่วหงไม่รู้เรื่องนี้ในตอนนั้นเขาพบกับฮั่วจ่านเฮ่อที่งานเลี้ยงหลายแห่ง พวกเขาเป็นเพียงคนที่รู้จักกันเท่านั้นนอกเหนือจากการฝึกฝนด้านการแพทย์และเภสัชกรรมแล้ว ตระกูลหยินในหนานหยางยังเปิดสนามบินพลเรือนอีกด้วย สนามบินขนาดใหญ่หลายแห่งในหนานหยางอยู่ภายใต้การควบคุมของตระกูลหยินดังนั้นฮั่วจ่านเฮ่อจึงมีแผนนี้ขึ้นมา ทว่าเขาซ่อนความจริงนี้จากหยินรั่วหง ก่อนจะใช้อุบายในการใช้ช่างเทคนิคเข้ามาทำอะไรบางอย่างกับเครื่องบินของฮั่วจือสิง...จากนั้นเขาก็แกล้งทำกรรมธรรม์ก้อนใหญ่แล้วบอกหยินรั่วหงว่าเงินหลายล้านจะตกเป็นของเขาหยินรั่วหงไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะกลายเป็นผู้ร้ายในการก่ออาชญากรรมที่เลวร้ายในครั้งนี้ด้วย“ประธานหยิน ถ้าเรื่องนี้ถูกพูดออกไป จะไม่มีใครฟังคำอธิบายของคุณหรอกนะ เพราะพวกเขาจะคิดว่าคุณเป็นคนที่ร่วมทำร้ายฮั่วจือสิงเหมือนกัน”“เมื่อถึงเวลาชื่อเสียงและความมั่นคงของคุณก็จะถูกทำลายลงไป”หยินรั่วหงหายใจเข
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 376
“ใช่”ฮั่วจือสิงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่จริงจังขึ้นมาเล็กน้อย “ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับชั่นชั่น ดังนั้นอย่าพูดเรื่องนี้เลยนะ...”“เกิดอะไรขึ้น?” “ช่วงนี้อาการบาดเจ็บที่ขา...มันมีอาการนิดหน่อยน่ะ”เสิ่นเซียวตกใจ รีบพาเขาไปเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดทันที“ไม่มีอะไรหรอก” ฮั่วจือสิงตบไหล่อีกฝ่าย “มันน่าจะกำเริบ ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ช่วงนี้อากาศเย็นลงมาก ก็จะเจ็บมากหน่อย”“ผมจำได้ว่าตอนนั้นคุณให้ยาผม ทั้งแบบกินแล้วก็แบบทา มันได้ผลดีมากนะ..วันนี้ก็เลยอยากจะให้สั่งยาเพิ่ม”เสิ่นเซียวลังเลอยู่นาน โดยที่ไม่พูดอะไร“มีอะไรรึเปล่า?”ฮั่วจือสิงนึกสงสัยว่าแพทย์อาจจะไม่สามารถสั่งยาได้ง่ายดายอย่างทีคิด?“จือสิง” เสิ่นเซียวมองเขาแล้วเม้มปากแน่น ในที่สุดก็ตัดสินใจเอ่ยออกมา “ที่จริงผม..ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือยาอะไร”“ว่าไงนะ?” ฮั่วจือสิงประหลาดใจ “แต่ตอนนั้นคนที่ให้ยากับผมคือคุณนะ”“ใช่ แต่ยานั่นมีคนมอบให้คุณอีกที”ฮั่วจือสิงยิ่งเกิดความสับสนมากขึ้นเสิ่นเซียวถอนหายใจแล้วบอกความจริงทั้งหมด“คุณลองคิดดูสิ ถึงผมจะจบจากโรงเรียนแพทย์มา แต่ตอนนั้นผมไม่ได้เป็นหมอมานานแล้ว ไม่เคยผ่า
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 375
“ครับ นายน้อย” ฟางฮั่นพยักหน้าแต่หยินรั่วหงเป็นคนค่อนข้างลึกลับ ไม่ชอบปรากฎตัวต่อสาธารณะแม้แต่ในงานประมูลวันนั้น ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เจอหน้าเขา“ถ้านัดหมายในนามของเรา เขาจะต้องรับ” ฮั่วจือสิงคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว“แล้ว...ในนามของคุณชายสองล่ะครับ?”“ไม่จำเป็น” ฮั่วจือสิงเม้มปาก “บอกแค่ว่าปู่อยากเจอเขา”ฟางฮั่นสะดุ้งเล็กน้อย “นี่ก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง ถ้ามีปู่ร่วมด้วย หยินรั่วหงจะไม่กล้าทำอะไร”ฮั่วจือสิงยิ้ม ก่อนจะปรับสีหน้าไปเป็นไม่พอใจอีกครั้ง“นายน้อย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ฟางฮั่นรู้สึกตระหนกเล็กน้อยฮั่วจือสิงลดเสียงทันทีและเจียงชั่นก็ยังอยู่ในครัว“เปล่า” เขาขยับตัวเล็กน้อย “ก็ปัญหาเดิม ๆ”“อาการบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือเปล่าครับ?” ฟางฮั่นเป็นกังวลหลังจากเหตุการณ์เครื่องบินตก ฮั่วจือสิงได้รับบาดเจ็บหนัก แม้ตรวจแล้วทุกอย่างจะปกติดี แต่ก็มีเพียงอาการบาดเจ็บที่ขาเท่านั้นที่ยังมีผลกระทบที่ต่อเนื่องมาจนถึงตอนนี้“จริง ๆ มันก็ไม่ได้ร้ายแรง” เขายืดตัวขึ้นแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นลง ก็เลยเจ็บมากเป็นบางครั้งแต่ไม่รุนแรงมาก คงจะไม่เป็นอะไรถ้าฉันพอจะปรั
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 374
เจียงชั่นหน้าแดงด้วยความเขินอาย ในขณะที่ฮั่วจือสิงกำลังโมโห เธอรีบผละออกจากเขาแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันทีฟางฮั่นอ้าปากค้าง สายเกินไปแล้วที่เขาจะหนีไปอีกคน...สีหน้าของฮั่วจือสิงมืดดำราวกับมีหมึกดำ ๆ มาป้ายไว้บนหน้าเขาเดินออกไปตรงลานสนามหญ้าอย่างรวดเร็ว พลางมองฟางฮั่นด้วยแววตาที่แข็งกร้าวและเย็นชาฟางฮั่วกระตุกยิ้มแห้ง ๆ หัวใจเต้นแรงจนจะกระเด้งออกมาจากปาก“เกิดอะไรขึ้น?” เขาเอ่ยตอนนี้ฟางฮั่นลืมทุกสิ่งที่เขาต้องการจะพูดแล้ว จึงมองคนตรงหน้าด้วยแววตาว่างเปล่าความเงียบไม่กี่วินาที ทว่าความรู้สึกกลับยาวนานเป็นทศวรรษจากนั้นเจียงชั่นก็ได้ยินเสียงคำรามเข้ม ๆ ของใครบางคนดังขึ้นมา “ฟางฮั่น!”ป้าเฉินที่กำลังเลือกผักอยู่สะดุ้งแล้วรีบวิ่งออกมาจากครัวทันที“เกิดอะไรขึ้นคะ?”เจียงชั่นนั่งหัวเราะอยู่บนโซฟา“เสี่ยวฟางมีเรื่องเหรอคะ?” ป้าเฉินส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ ก่อนจะกลับไปที่ห้องครัวพลางพึมพำกับตัวเอง “ตะเบ็งเสียงขนาดนี้ คงต้องทำซุปไว้ให้นายน้อยหน่อยแล้วล่ะนะ...”ที่สนามหญ้าเองเจ้าแมวส้มที่กินอาหารจนหมดก็กำลังเหวี่ยงร่างอ้วน ๆ ของมันไปมา ขณะที่มองชายหนุ่มทั้งสองแล้วร้องเหมียวสองสามครั้ง
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 373
จู่ ๆ ไป๋จิ่งหยวนก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นผิดจังหวะ แทบจะควบคุมเอาไว้ไม่ได้ใบหน้าที่ชัดเจนของเหยาหว่านยินสะกดเขาราวกับมีเวทย์มนตร์ ดวงตากลมคู่นั้นราวกับโลกที่ลึกลับกำลังดึงดูดให้เขาเข้าไปสำรวจไป๋จิ่งหยวนมองเธออย่างว่างเปล่า บรรยากาศโดยรอบเงียบลง ราวกับว่าทุกอย่างกำลังมุ่งความสนใจไปที่เธอลมเย็น ๆ ที่พัดกระโชกมาทำให้เหยาหว่านยินไอออกมาสองสามครั้งทำให้ไป๋จิ่งหยวนถอดเสื้อคลุมออกมาแล้วสวมให้กับเธอแทน“ไม่เป็นไร...”“ใส่เถอะ” เขาช่วยกระชับเสื้อให้กับเธอ “ไม่สบายเหรอคุณ? หรือว่าเป็นหวัด?”เหยาหว่านยินเม้มปากแล้วมองเขาเงียบ ๆตอนนี้เริ่มมีคนทะยอยออกมาจากประตูงานประมูล“ดูเหมือนงานจะจบแล้วล่ะ” ไป๋จิ่งหยวนเอ่ย “เอาล่ะ..เดี๋ยวผมไปส่ง คุณอยู่ที่ไหน?”เหยาหว่านยินชะงักแล้วส่ายหน้าเล็กน้อยทุกอย่างราวกับภาพฝัน ในตอนที่เธอตื่นเธอก็ต้องกลับสู่โลกของความเป็นจริงความจริงที่ว่าเธอเป็นลูกสาวนิรนามของตระกูลเหยา ไม่รู้ว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอีกนานแค่ไหน ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง...ร่างบางหันหลังกลับแล้วเดินไปอย่างช้า ๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนของตระดูลเหยากำลังตามหาเธออยู่ไม่ไกล
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด บทที่ 372
“คุณชื่อหว่านยินเหรอ?” ไป๋จิ่งหยวนขมวดคิ้วดูสับสน “แล้วนามสกุลอะไร?”เหยาหว่านยินหลับตาลงแล้วนิ่งเงียบไป๋จิ่งหยวนจึงยิ้มกว้าง ไม่ว่าเธอจะนามสกุลอะไรแต่แค่ได้รู้จักชื่อก็ดีมากแล้ว“เอาล่ะ เดี๋ยวผมจะพาไปเดินเล่นในสวน” เขาเอ่ยพลางเดินออกไปจากประตู“นี่คุณ...”แต่ก่อนที่เขาจะออกไปได้ ร่างสูงก็ถูกเหยาหว่านยินรั้งเอาไว้เขาตะลึงก่อนจะหันกลับมามองเขายังไม่ได้ใส่กางเกง!ชายหนุ่มหน้าแดง ในขณะที่มองเหยาหว่านยินด้วยความตระหนก ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ใส่เธอดีเห็นอย่างนั้นเหยาหว่านยินก็รู้สึกขบขัน ใบหน้าที่ซีดเซียวเริ่มมีสีสันขึ้นมาทันทีไป๋จิ่งหยวนวิ่งเข้าไปในห้องแล้วรีบสวมกางเกงทันที ก่อนจะพาเหยาหว่านยินออกไปเดินเล่นในค่ำคืนของฤดใบไม้ร่วงช่างสวยงาม ภายในสวนที่ได้รับแสงแดดอบอุ่นมาตลอดทั้งวัน ยังคงมีกลิ่นอายของความอบอุ่นไปทั่วทั้งบริเวณ รอบข้างมีความเงียบสงบและมีเสียงนกนานาชนิดร้องเป็นระยะ ๆ แสงไฟดวงเล็ก ๆ ที่ตกแต่งสวยงามราวกับมีหิ่งห้อยกำลังบินอยู่เหยาหว่านยินสูดหายใจลึกแล้วหลับตาลงเบา ๆเธอยืนอยู่บนสนามหญ้าและหายใจได้อย่างอิสระ อิสระที่เธอเฝ้าใฝ่หามาทั้งชีวิต“ดีจัง” เธอหั
