บทที่27

การเรียนในวันแรกผ่านพ้นไปมันทำให้พวกเขาได้รู้ว่าการเรียนในระดับของรั้งมหาวิทยาลัยมันไม่ได้ง่าย ร่างสูงใหญ่ของนักศึกษาชายทั้งสามก้าวขาลงมาจากตึกของคณะ ราเชนทร์ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งไม่สนใจสิ่งรอบข้างแม้ว่าตอนนี้จะมีเหล่านักศึกษาผู้หญิงต่างคณะมายืนรอเพื่อจะดูหน้าเขา

"มาวันแรกก็เสน่ห์แรงเลยนะไอ้สัส พวกกูสองคนดับเลยไอ้เวร"เควินเอ่ยออกมาแต่ทว่าราเชนทร์กลับไม่มีความสนใจ

"สองสาวจะเรียนเสร็จกันหรือยังวะ"

"ไม่รู้ว่ะ มึงมีเบอร์กุ๊กไก่ไม่ใช่เหรอไอ้กราฟทำไมไม่โทรถามดู"

"เออว่ะ กูลืมโทษที"กราฟฟิกหนุ่มหล่อขี้เล่นทายาทห้างสรรพสินค้ารีบล้วงโทรศัพท์ออกมาต่อสายหากุ๊กไก่รอซึ่งรอสายได้ไม่นายเท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายตอบรับสาย

"ฮัลโหล ยัยแม่ไก่เลิกเรียนยัง"

"นี่ไอ้หมาบ้า ฉันชื่อกุ๊กไก่ไม่ใช่ยัยแม่ไก่ช่วยเรียกชื่อฉันให้มันดี ๆ ด้วย"

"เออ ๆ โทษทีว่าแต่ตอนนี้เลิกเรียนหรือยัง พวกฉันกำลังเดินไปหาที่คณะ"

"เลิกแล้วย่ะ กำลังเดินลงจากอาคาร"

"ก็แค่นี้ รออยู่หน้าคณะนะเดี๋ยวพวกฉันไปถึง"กราฟฟิกรีบวางสายทั้งสามคนเดินเท้าจนในที่สุดก็มาถึงยังคณะที่ทั้งสองสาวเรียนอยู่ซึ่งตอนนี้มีนักศึกษากำลังทยอยเดินลงมาจากคณะซึ่งส่วน