เมื่อลมหนาวสุดท้ายพัดผ่าน หิมะเริ่มละลายแล้วอากาศอบอุ่นขึ้นและก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ บ่อน้ำมีน้ำเต็มทั้งสองบ่อ ท่านพ่อรับสมัครคนงานมาทำการปลูกพืชบำรุงดินทันที โดยเริ่มจากพลิกหน้าดินและใส่ปุ๋ยมูลสัตว์ตากแดดไว้สี่วันพอวันที่ห้าคนงานเริ่มลงเม็ดพืชตระกูลถั่วทันที จากนั้นนางให้คนงานไปเตรียมดินบริเวณที
“ต้าไป๋ข้าอยากได้หมูมาเลี้ยง เราไปจับหมูกันเถอะ”“ได้เลยนายท่านเชื่อมือข้าได้เลย”หนึ่งเด็กหนึ่งหมาพากันเข้าป่าไปทันที ต้าไป๋พาชิงหลงเข้าป่ามาเรื่อยๆจนถึงป่าชั้นกลาง มันถามสัตว์ที่มันพบเจอว่ามันจะไปหาพวกหมูได้ที่ไหน เจ้านกที่อยู่บนต้นไม้บอกมันว่า ตรงกลางของป่าชั้นกลางมีหมูอยู่เยอะมากให้ ตรงไปอีกหน่อ
ชิงหลงกลับมาถึงบ้านก็เห็นทุกคนยืนรออยู่ที่ลานหน้าบ้าน ท่านแม่สีหน้ามืดครึ้ม ท่านพ่อเองก็ไม่ต่างกัน ท่านย่าถึงกับลมจับมีท่านอาเล็กพยุงอยู่ อารองและอาสาม มองเขาด้วยสีหน้าเห็นใจ ส่วนท่านปู่มีสีหน้าวิตกกังวลเห็นได้ชัด แย่แล้ววันนี้เขาแย่แน่ๆ ชิงหลงถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นเมื่อสบตากับท่านแม่ดูแล้วคงรอดยาก เ
“ของที่บ้านนี้ก็ไม่มีอะไรมาก จะเอาไปแค่ของที่มีค่าเท่านั้นเพราะของอย่างอื่นลูกสาวคนดีของข้าคงเตรียมไว้ให้แล้วกระมัง"“ขอรับท่านพ่อตา ไม่ต้องขนสิ่งใดไปมากมายขอรับทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว”“ข้าเก็บไว้บ้างแล้ว อีกสามวันเจ้ามารับก็แล้วกัน เดี๋ยวข้าจะไปบอกเฒ่าฉินให้เตรียมตัว”“ขอรับท่านพ่อตา ส่วนบ้านนี้ป
และแล้วก็มาถึงวันที่นัดหมายกับตาเฒ่าหวัง ลูกเขยเช่นหยางหลงเตรียมเกวียนไปช่วยขนของเมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว หยางหลงพร้อมด้วยน้องชายทั้งสองบังคับเกวียนมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านหมื่นแสงแสนทันที การมาครั้งนี้ไม่มีเด็กๆตามมาด้วยเนื่องด้วยชิงหลงยังไม่พ้นโทษและพี่ชายทั้งสองยังมุมานะฝึกโดยมีไป๋หลงเป็นผู้ดูแลคว
นางเดินต่อมาสักพักก็เจอเข้ากับฝูงไก่ป่า นางจัดการขึ้นสายธนูหนนี้นางจะยิงพร้อมกันทั้งสามลูก นางปล่อยลูกธนูออกไป ลูกธนูพุ่งไปหาไก่ป่าทันที และก็ไม่พลาดเป้าทั้งสามลูก ไก่ป่าทั้งสามล้มลงโดยที่ไม่ทันได้ร้อง นางขึ้นสายธนูอีกรอบและยิงออกไป ไก่ป่าอีกสามตัวล้มลงทันที“อ่าได้หกตัวแหนะพอแล้ว เท่านี้ก็พอได้ทำอา
เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสามครอบครัวมาร่วมทานมื้อเช้าที่บ้านหนิง ระหว่างมื้ออาหารก็มีการปรึกษาหารือกันตามปกติ เนี่ยหลิงเองก็มีเรื่องที่จะคุยกับท่านพ่อและท่านลุงฉินถึงการเริ่มฝึกปราณ หลังมื้ออาหารค่ำนางจะพาทุกคนเข้าไปฝึกฝนในมิติทันที เสียเวลามามากแล้ว นางและสามีวางแผนจะไปซื้อทาสเพื่อให้มาทำงานในไร่ และสำหร
ทั้งสองคนเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เมื่อมาถึงป่าชั้นนอกนางและสามีก็มุ่งหน้าไปยังป่าชั้นกลางและป่าชั้นในตามลำดับ เมื่อมาถึงเขตป่าชั้นในแล้ว นางและสามีใช้วิชาตัวเบาในการเดินทาง เมื่อเข้ามาถึงป่าส่วนที่ลึกที่สุดนางถึงได้หยุดเดิน นางและสามีเดินสำรวจป่าชั้นในส่วนที่ลึกที่สุด ในป่าชั้นนี้พบเจอสัตว์วิญญาณบ้างแ
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก