Share
บทที่ 715 พวกเจ้าสมควรตาย
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 716 กองศพ
ณ ชายฝั่งทุกคนได้นำศพขึ้นมาทั้งหมดแล้ว อินชิงเสวียนจึงสั่งให้ลูกศิษย์ทั้งหมดอย่าเพิ่งลงน้ำ และได้ประกอบสวิตช์กลับคืนใหม่อีกครั้งเฮ่ออวิ๋นทงเรียกลูกศิษย์ในสำนักสองสามคน และผลัดเวรกันเฝ้ายามทันใดนั้น อินชิงเสวียนก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่เห็นต่งจื่ออวี๋ จึงถามว่า “น้องต่งผู้นั้นไปไหนหรือเจ้าคะ?”เฮ่ออวิ๋นทงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “สองวันนี้ข้าได้รับข่าวว่าพบเบาะแสของลิ่นเซียวมาบ้าง จึงให้จื่ออวี๋ไปสืบข่าวดู”อินชิงเสวียนร้องอ๋อ และถามด้วยความแปลกใจว่า “ผู้อาวุโสลิ่นเซียวไม่เคยกลับมาที่สำนักเลยหรือเจ้าคะ?”เฮ่ออวิ๋นทงถอนหายใจ“ไม่เลย”จู่ๆ วันนั้นลิ่นเซียวก็จากไปโดยไม่บอกลา อินชิงเสวียนยังคิดว่าเขามาร่วมสงครามที่เป่ยไห่เสียด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะหายตัวไปจริงๆเห็นได้ชัดว่าเฮ่ออวิ๋นทงไม่อยากพูดอะไรมากนัก จึงยิ้มแล้วพูดว่า “จื่ออวี๋ก็คิดถึงเจ้าอยู่ตลอดเวลา หากไม่มีข่าวแน่ชัดเขาจะกลับมาภายในไม่กี่วันนี้”“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่แจ้งให้ทราบ เช่นนั้นข้าและอาอวี้ขอตัวกลับก่อนนะเจ้าคะ”เย่จิ่งอวี้ประสานมือคำนับต่อเฮ่ออวิ๋นทง“ผู้เยาว์ขอลา”“อืม”ทั้งสามคนออกไปจากชายฝั่ง ด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 717 ไป๋เสวี่ยออกปฏิบัติการ
คนคนนั้นมองเย่จิ่งอวี้อย่างเงียบๆ ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ร่างกายแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้เย่จิ่งอวี้ก็ไม่ได้ขยับเช่นกัน เขาจ้องร่างที่มีเลือดไหลนองอยู่ตรงหน้า หัวใจของเขาเต้นอย่างไม่หยุดนิ่ง การหายใจก็ช้าลงทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ากลิ่นเลือดนั้นได้เหม็นมากนัก และยังมีรสชาติที่... หวานอร่อย!เขายื่นมือออกไปอย่างอดไม่ได้ สัมผัสที่หยดเลือดและแตะที่ริมฝีปากวินาทีนั้น สีแดงรอบดวงตาของเขาก็แดงขึ้นอีกมากในทันทีเย่จิ่งอวี้อ้าปากเพื่อเตรียมลิ้มรสชาติของเลือด ทันใดนั้น ภาพของคนตรงหน้าก็เปลี่ยนเป็นรูปร่างของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ตกใจในทันที และถอยหลังไปหลายก้าวอย่างอดไม่ได้และเขาก็มีสติขึ้นมาในทันทีทันใดเหตุใดเขาจึงอยากลิ้มรสชาติเลือดคน เหตุใดเขาจึงมีความคิดที่น่ากลัวเช่นนี้ได้? หากเสวียนเอ๋อร์รู้เข้า ต้องรังเกียจเขาอย่างแน่นอนเย่จิ่งอวี้รีบเช็ดเลือดที่มือจนสะอาด และใช้วิชาตัวเบาบินออกจากไปหุบเขาอย่างรวดเร็วเห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่หลังต้นไม้ไม่คิดว่าเย่จิ่งอวี้จะจากไปอย่างกะทันหัน สายตาของเขาก็แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาไม่คิดว่าเจ้าเด็กนี่จะมีจิตใจที่แข็งแกร่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 718 พูดเข้าประเด็น
หลังจากนั้นไม่ถึงสิบวินาที ไป๋เสวี่ยก็เห่าออกมาหนึ่งครั้ง และวิ่งไปด้านนอกประตูคนกลุ่มหนึ่งก็วิ่งตามไปไป๋เสวี่ยมาถึงโถงร่วมธรรมอย่างว่องไว จากนั้นเดินกลับออกมาตามเส้นทางอย่างช้าๆ พร้อมกับดมกลิ่นทุกคนเดินตามมันไปตลอดทาง เดินๆ หยุดๆ ทันใดนั้นไป๋เสวี่ยก็หยุดลงตรงทางแยกที่เซี่ยวอิ๋นหวนถูกพาตัวไปจากนั้นก็เงยหน้าเห่าครั้งหนึ่งเย่จิ่งอวี้ถามทันทีว่า “ไป๋เสวี่ย เจ้าพบอะไรแล้วใช่หรือไม่?”ไป๋เสวี่ยเห่าออกมาอีกสองครั้ง และเดินต่อไปด้านหน้า สุดท้ายก็หยุดลงที่หลังประตูของสำนักเซียวเหยา“หรือว่าท่านแม่ของข้าอยู่ที่นี่?”ลูกศิษย์ที่ลาดตระเวนของสำนักเซียวเหยาได้เห็นทุกคนแล้ว จึงพูดขึ้นทันทีว่า “พวกท่านมาจากสำนักใด มาที่นี่ด้วยเหตุผลใด?”เจ้าสำนักเซี่ยวหรี่ตามองด้วยความเยือกเย็น เดินไปด้านหน้าแล้วพูดว่า “ข้าคือเจ้าสำนักหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ให้เจ้าสำนักฉุยของพวกเจ้าออกมาคุยกันหน่อยสิ”อาซือหลานกำลังเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง ตอนนี้ถูกนังผู้หญิงชั้นต่ำอย่างจูอวี้เหยียนทำเสียเรื่อง จึงจำเป็นต้องเดินหน้าต่อไปเขากำลังรอให้ถึงกลางดึก ส่งจดหมายหนึ่งฉบับให้เย่จิ่งอวี้ด้วยตัวเอง และล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 719 พวกเราชื่อว่าอินชิงเสวียน
ความคิดถึงเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างมาก บางครั้งยิ่งถูกระงับมากเท่าไรก็ยิ่งควบคุมได้ยากขึ้นเท่านั้นเมื่อไม่เห็นอินชิงเสวียน อาซือหลานยังสามารถควบคุมได้ แต่ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าที่งดงามจนน่าทึ่ง อาซือหลานก็มีความรู้สึกแทบบ้าคลั่งเขาแทบอยากกอดอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมอก และข่มเหงนางสักครั้งเขารู้สึกว่าตัวเองถูกผู้หญิงคนนี้ร่ายมนตร์ใส่ หากไม่ได้ตัวนางมา เขาคงเป็นบ้าในไม่ช้าก็เร็วหลายเดือนก่อน เขายังวางแผนที่จะครอบครองเจียงวูและครอบครองต้าโจวไว้ในมือของเขา ทว่านับตั้งแต่มาถึงชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ หลังจากที่จับพลัดจับผลูกลายมาเป็นเจ้าสำนักโดยบังเอิญ เป้าหมายของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเมื่อเทียบกับหลายๆ สำนักแล้ว เพียงแค่ชาติวงศ์และประเทศเล็กๆ แห่งหนึ่ง ความจริงแล้วแทบไม่มีอะไรเลย มีเพียงการยืนอยู่ในจุดสูงสุดของยุทธจักร จึงจะเป็นเส้นทางไปถึงจุดสูงสุดที่แท้จริงหากสามารถทำให้ยอดฝีมือหลายคนเชื่อฟังคำสั่งได้ การทำลายประเทศใดประเทศหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากและผู้หญิงที่มีผลต่อความคิดของเขา อาซือหลานยิ่งต้องเอามาให้ได้เพียงแค่ได้ตัวนางมา สิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งหมดจึงจะมีความหมายมากขึ้น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 720 ของขวัญของเย่จิ่งหลาน
ระหว่างที่อาซือหลานอยู่ในกิจแห่งกาม เจ้าสำนักเซี่ยวและคนอื่นๆ ก็กลับมาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้วท่านผู้เฒ่ากางชุดคลุมออก และนั่งลงบนตำแหน่งหัวโต๊ะ พร้อมถามเสียงเข้มว่า “พวกเจ้ามีความเห็นอย่างไร?”อินชิงเสวียนมองไปที่เย่จิ่งอวี้ในทันทีเย่จิ่งอวี้ใบหน้าตึงเครียด แต่ไม่คิดจะพูดอะไรออกมาอินชิงเสวียนช่วยอะไรไม่ได้ ทั้งสองคนอาจไม่สามารถคืนดีกันได้สักพักจึงทำได้เพียงกระแอมไอแล้วพูดว่า “ไป๋เสวี่ยรู้สึกไวต่อกลิ่น และเข้าใจในกลิ่นของมนุษย์อย่างถ่องแท้ ในเมื่อมันตามไปถึงสำนักเซียวเหยา ก็พิสูจน์ได้ว่าท่านแม่อาจจะเคยอยู่ที่นั่น และนางอาจจะยังอยู่ที่สำนักเซียวเหยาก็ได้ เพียงแต่อาจถูกย้ายไปอยู่ที่อื่น”เจ้าสำนักเซี่ยวพยักหน้า“ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน คืนนี้ข้าเตรียมจะไปค้นหาที่สำนักเซียวเหยาอีกครั้ง”เย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบว่า “ไม่จำเป็นต้องรบกวนเจ้าสำนักเซี่ยว ข้าจะไปกับเสวียนเอ๋อร์”พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป“อาอวี้!”อินชิงเสวียนตะโกนเรียกเบาๆ เย่จิ่งอวี้ก็ไม่ได้หันหลังกลับมาเจ้าสำนักเซี่ยวไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไร จึงโบกมือแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ หวนเอ๋อร์หายตัวไป เข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 721 เพื่อนที่ดี
เย่จิ่งหลานปิดปากเดินเข้าห้องอินชิงเสวียนใช้แรงเม้มริมฝีปากอย่างอดไม่ได้ คนบ้านเดียวกันคนนี้ไว้ใจได้จริงๆ และสิ่งที่นางติดค้างเย่จิ่งหลานไว้ มีมากจนแทบนับไม่ถ้วนแล้วบางทีเขาอาจพูดถูก ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงมีคะแนนสะสม แต่ยังมีโอกาสตอบแทนด้วย หากเขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากตัวเอง อินชิงเสวียนจะยอมบุกน้ำลุยไฟ และไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอนนางหยิบปืนด้วยความคิดที่ซับซ้อน และเดินตรงไปที่ห้องโถงเย่จิ่งหลานไม่ได้เดินไปไหนไกล เขายืนอยู่หลังประตูผ่านช่องว่างที่คับแคบ และมองดูอินชิงเสวียนด้วยรอยยิ้มจางๆหวังว่านางจะมีชีวิตอยู่เป็นอย่างดี ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงจะทำสิ่งต่างๆ ได้มากยิ่งขึ้นเฝ้ามองจนกระทั่งเงาของอินชิงเสวียนหายไป เย่จิ่งหลานจึงกลับเข้าไปในมิติจากนั้นก็หยิบหนังสือที่เพิ่งแลกมาใหม่ กินมันฝรั่งทอด พร้อมอ่านหนังสืออย่างเพลิดเพลินอินชิงเสวียนเดินมาถึงหน้าประตูห้องโถง และกำลังจะเดินเข้าไป นางได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “รายงานเจ้าสำนัก ศิษย์พี่ทั้งสองต่างกำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ที่ภูเขาอวิ๋นฉี และยังไม่เคยห่างออกที่ไหนเลย เกรงว่าผู้ที่สังหารหมอเทวดาหนิง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 722 ตายเสียเถอะ
“ไม่เป็นไรเพคะ ตอนนี้เกินตีหนึ่งมาแล้ว เวลานี้น่าจะกำลังพอดี”อินชิงเสวียนถอยหลังไปหนึ่งก้าว ดวงตายังคงจับจ้องไปที่เย่จิ่งอวี้อย่างไม่วางตาเย่จิ่งอวี้ลุกขึ้นยืน และจับมือเล็กที่เย็นเล็กน้อยของอินชิงเสวียนเอาไว้“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรงั้นหรือ?”อินชิงเสวียนกระแอมไอเสียงแห้งแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรเพคะ อาอวี้รู้สึกผิดปกติส่วนไหนในร่างกายหรือไม่เพคะ?”เย่จิ่งอวี้หลับตาเพื่อสัมผัสความรู้สึก พร้อมส่ายหน้าพูดว่า “เหตุใดเสวียนเอ๋อร์จึงถามเช่นนี้?”อินชิงเสวียนพูดด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ข้าเป็นห่วงว่าท่านจะเหนื่อยมากเกินไป ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเพคะ พวกเราออกไปกันเถอะ!”เย่จิ่งอวี้กางแขนออก และโอบอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมอก พร้อมพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลำบากเสวียนเอ๋อร์แย่เลย”อินชิงเสวียนพูดตำหนิว่า “มีสิ่งใดต้องลำบากเพคะ นี่เป็นสิ่งที่ข้าสมควรต้องทำ”เมื่อคิดได้เช่นนั้น ทั้งสองก็ออกไปจากมิติหลังจากนั้นสิบห้านาที ร่างเงาสองร่างในชุดท่องราตรีก็ออกมาจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็วในอ้อมอกของเย่จิ่งอวี้ยังอุ้มไป๋เสวี่ยที่สวมเสื้อผ้าไว้ หัวสุนัขที่มีขนาดใหญ่สวมชุดที่มีหมวกคลุมเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 723 ห้ามคุกเข่านะ
เย่จิ่งอวี้ร้อนใจรีบตามหาหวนไท่เฟย จึงไม่ทันได้ระวังตัว เขาแค่รู้สึกจุกที่หัวใจ และระงับกลิ่นเลือดที่พลุ่งพล่านในลำคอเอาไว้เพียงพริบตาเดียวอีกฝ่ามือหนึ่งก็พุ่งเข้ามาอินชิงเสวียนกรีดร้องด้วยความตกใจ“จูอวี้เหยียน!”เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ด้านในห้อง อินชิงเสวียนก็ต้องตกใจอย่างอดไม่ได้นางอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?อีกทั้งยังสามารถฟื้นฟูวิทยายุทธ์ได้ด้วยงั้นหรือ?เย่จิ่งอวี้ยื่นมือไปโอบเอวบางของอินชิงเสวียนเอาไว้ รีบบินถอยหลังอยู่หลายก้าว และมองเห็นหน้าตาที่ชัดเจนของจูอวี้เหยียน“เจ้าก็กล้ามาถึงเป่ยไห่เลยงั้นหรือ?”จูอวี้เหยียนกระตุกยิ้มที่มุมปาก และพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้ามาที่นี่ได้ เหตุใดข้าจะมาที่นี่ไม่ได้เล่า”นางก้าวขึ้นมาด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว และพูดด้วยใบหน้าที่หยิ่งยโสว่า “ข้าไม่เพียงมาที่นี่เฉยๆ แต่ยังนำของขวัญชิ้นใหญ่มาให้เจ้าด้วย”เมื่อนางเบี่ยงตัว อินชิงเสวียนก็เห็นหวนไท่เฟยที่ผูกไว้กับเสาหินในทันทีเมื่อเห็นรอยเลือดเป็นริ้วๆ บนร่างกายของเซี่ยวอิ๋นหวน เย่จิ่งอวี้ก็โมโหเป็นอย่างมาก“ท่านแม่!”จูอวี้เหยียนมาขวางที่หน้าประตูอีกครั้ง และพูดอย่างเยือกเย็นว่า
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1303 น้อมรับเสด็จท่านราชา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1302 ผ่าวิถีแห่งสวรรค์
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1301 ใบมีดแห่งมิติออกโรง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1300 ลำดับในยุทธจักร
