แชร์

บทที่ 715 พวกเจ้าสมควรตาย

ผู้เขียน: ม่อเยี่ยน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-05-13 16:00:01
ความเจ็บปวดเข้ากระดูกทำให้มุมปากของเซี่ยวอิ๋นหวนกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย เงยหน้ามองไปยังด้านหน้า

“เจ้าเองหรือ?”

เซี่ยวอิ๋นหวนจำได้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก็คือแม่นางที่นางช่วยไว้ระหว่างทางกลับ

จูอวี้เหยียนยิ้มที่มุมปากแล้วพูดว่า “ข้าเอง”

เซี่ยวอิ๋นหวนเหลือบมองนางอย่างละเอียด ตัวเองไม่เคยพบเจอกับแม่นางผู้นี้มาก่อนจริงๆ ไม่รู้ว่านางมาเป็นศัตรูกับตัวเองได้อย่างไร

“เหตุใดเจ้าจึงจับข้ามาที่นี่?”

จูอวี้เหยียนยกแส้ขึ้นมาอีกครั้ง และหวดลงบนตัวของเซี่ยวอิ๋นหวนอย่างรุนแรง

นางยิ้มด้วยความน่าสะพรึงกลัวแล้วพูดว่า “เพราะว่าข้าเกลียดเจ้า เกลียดลูกชายของเจ้า ยิ่งเกลียดลูกสะใภ้ของเจ้า ได้ยินว่าเจ้าเคยเป็นไท่เฟยมาก่อน ไม่รู้ว่ารสชาติแบบนี้เป็นอย่างไร?”

“หรือว่า... เจ้าชอบอวี้เอ๋อร์งั้นหรือ?”

เซี่ยวอิ๋นหวนกัดฟันและถามด้วยน้ำเสียงสงบ

จูอวี้เหยียนหัวเราะอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า “เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าลูกชายของเจ้าเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดในโลก ใครต่างก็ต้องชอบงั้นหรือ?”

“ในเมื่อไม่ใช่ เจ้ามีสิ่งใดต้องเกลียดงั้นหรือ?”

เมื่อเห็นสีหน้าเซี่ยวอิ๋นหวนไม่เปลี่ยนแปลง ความโกรธของจูอวี้เหยียนก็ปะทุออกมา

“นังผู้หญ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 716 กองศพ

    ณ ชายฝั่งทุกคนได้นำศพขึ้นมาทั้งหมดแล้ว อินชิงเสวียนจึงสั่งให้ลูกศิษย์ทั้งหมดอย่าเพิ่งลงน้ำ และได้ประกอบสวิตช์กลับคืนใหม่อีกครั้งเฮ่ออวิ๋นทงเรียกลูกศิษย์ในสำนักสองสามคน และผลัดเวรกันเฝ้ายามทันใดนั้น อินชิงเสวียนก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่เห็นต่งจื่ออวี๋ จึงถามว่า “น้องต่งผู้นั้นไปไหนหรือเจ้าคะ?”เฮ่ออวิ๋นทงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “สองวันนี้ข้าได้รับข่าวว่าพบเบาะแสของลิ่นเซียวมาบ้าง จึงให้จื่ออวี๋ไปสืบข่าวดู”อินชิงเสวียนร้องอ๋อ และถามด้วยความแปลกใจว่า “ผู้อาวุโสลิ่นเซียวไม่เคยกลับมาที่สำนักเลยหรือเจ้าคะ?”เฮ่ออวิ๋นทงถอนหายใจ“ไม่เลย”จู่ๆ วันนั้นลิ่นเซียวก็จากไปโดยไม่บอกลา อินชิงเสวียนยังคิดว่าเขามาร่วมสงครามที่เป่ยไห่เสียด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะหายตัวไปจริงๆเห็นได้ชัดว่าเฮ่ออวิ๋นทงไม่อยากพูดอะไรมากนัก จึงยิ้มแล้วพูดว่า “จื่ออวี๋ก็คิดถึงเจ้าอยู่ตลอดเวลา หากไม่มีข่าวแน่ชัดเขาจะกลับมาภายในไม่กี่วันนี้”“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่แจ้งให้ทราบ เช่นนั้นข้าและอาอวี้ขอตัวกลับก่อนนะเจ้าคะ”เย่จิ่งอวี้ประสานมือคำนับต่อเฮ่ออวิ๋นทง“ผู้เยาว์ขอลา”“อืม”ทั้งสามคนออกไปจากชายฝั่ง ด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-13
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 717 ไป๋เสวี่ยออกปฏิบัติการ

    คนคนนั้นมองเย่จิ่งอวี้อย่างเงียบๆ ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ร่างกายแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้เย่จิ่งอวี้ก็ไม่ได้ขยับเช่นกัน เขาจ้องร่างที่มีเลือดไหลนองอยู่ตรงหน้า หัวใจของเขาเต้นอย่างไม่หยุดนิ่ง การหายใจก็ช้าลงทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ากลิ่นเลือดนั้นได้เหม็นมากนัก และยังมีรสชาติที่... หวานอร่อย!เขายื่นมือออกไปอย่างอดไม่ได้ สัมผัสที่หยดเลือดและแตะที่ริมฝีปากวินาทีนั้น สีแดงรอบดวงตาของเขาก็แดงขึ้นอีกมากในทันทีเย่จิ่งอวี้อ้าปากเพื่อเตรียมลิ้มรสชาติของเลือด ทันใดนั้น ภาพของคนตรงหน้าก็เปลี่ยนเป็นรูปร่างของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ตกใจในทันที และถอยหลังไปหลายก้าวอย่างอดไม่ได้และเขาก็มีสติขึ้นมาในทันทีทันใดเหตุใดเขาจึงอยากลิ้มรสชาติเลือดคน เหตุใดเขาจึงมีความคิดที่น่ากลัวเช่นนี้ได้? หากเสวียนเอ๋อร์รู้เข้า ต้องรังเกียจเขาอย่างแน่นอนเย่จิ่งอวี้รีบเช็ดเลือดที่มือจนสะอาด และใช้วิชาตัวเบาบินออกจากไปหุบเขาอย่างรวดเร็วเห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่หลังต้นไม้ไม่คิดว่าเย่จิ่งอวี้จะจากไปอย่างกะทันหัน สายตาของเขาก็แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาไม่คิดว่าเจ้าเด็กนี่จะมีจิตใจที่แข็งแกร่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-13
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 718 พูดเข้าประเด็น

    หลังจากนั้นไม่ถึงสิบวินาที ไป๋เสวี่ยก็เห่าออกมาหนึ่งครั้ง และวิ่งไปด้านนอกประตูคนกลุ่มหนึ่งก็วิ่งตามไปไป๋เสวี่ยมาถึงโถงร่วมธรรมอย่างว่องไว จากนั้นเดินกลับออกมาตามเส้นทางอย่างช้าๆ พร้อมกับดมกลิ่นทุกคนเดินตามมันไปตลอดทาง เดินๆ หยุดๆ ทันใดนั้นไป๋เสวี่ยก็หยุดลงตรงทางแยกที่เซี่ยวอิ๋นหวนถูกพาตัวไปจากนั้นก็เงยหน้าเห่าครั้งหนึ่งเย่จิ่งอวี้ถามทันทีว่า “ไป๋เสวี่ย เจ้าพบอะไรแล้วใช่หรือไม่?”ไป๋เสวี่ยเห่าออกมาอีกสองครั้ง และเดินต่อไปด้านหน้า สุดท้ายก็หยุดลงที่หลังประตูของสำนักเซียวเหยา“หรือว่าท่านแม่ของข้าอยู่ที่นี่?”ลูกศิษย์ที่ลาดตระเวนของสำนักเซียวเหยาได้เห็นทุกคนแล้ว จึงพูดขึ้นทันทีว่า “พวกท่านมาจากสำนักใด มาที่นี่ด้วยเหตุผลใด?”เจ้าสำนักเซี่ยวหรี่ตามองด้วยความเยือกเย็น เดินไปด้านหน้าแล้วพูดว่า “ข้าคือเจ้าสำนักหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ให้เจ้าสำนักฉุยของพวกเจ้าออกมาคุยกันหน่อยสิ”อาซือหลานกำลังเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง ตอนนี้ถูกนังผู้หญิงชั้นต่ำอย่างจูอวี้เหยียนทำเสียเรื่อง จึงจำเป็นต้องเดินหน้าต่อไปเขากำลังรอให้ถึงกลางดึก ส่งจดหมายหนึ่งฉบับให้เย่จิ่งอวี้ด้วยตัวเอง และล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 719 พวกเราชื่อว่าอินชิงเสวียน

    ความคิดถึงเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างมาก บางครั้งยิ่งถูกระงับมากเท่าไรก็ยิ่งควบคุมได้ยากขึ้นเท่านั้นเมื่อไม่เห็นอินชิงเสวียน อาซือหลานยังสามารถควบคุมได้ แต่ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าที่งดงามจนน่าทึ่ง อาซือหลานก็มีความรู้สึกแทบบ้าคลั่งเขาแทบอยากกอดอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมอก และข่มเหงนางสักครั้งเขารู้สึกว่าตัวเองถูกผู้หญิงคนนี้ร่ายมนตร์ใส่ หากไม่ได้ตัวนางมา เขาคงเป็นบ้าในไม่ช้าก็เร็วหลายเดือนก่อน เขายังวางแผนที่จะครอบครองเจียงวูและครอบครองต้าโจวไว้ในมือของเขา ทว่านับตั้งแต่มาถึงชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ หลังจากที่จับพลัดจับผลูกลายมาเป็นเจ้าสำนักโดยบังเอิญ เป้าหมายของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเมื่อเทียบกับหลายๆ สำนักแล้ว เพียงแค่ชาติวงศ์และประเทศเล็กๆ แห่งหนึ่ง ความจริงแล้วแทบไม่มีอะไรเลย มีเพียงการยืนอยู่ในจุดสูงสุดของยุทธจักร จึงจะเป็นเส้นทางไปถึงจุดสูงสุดที่แท้จริงหากสามารถทำให้ยอดฝีมือหลายคนเชื่อฟังคำสั่งได้ การทำลายประเทศใดประเทศหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากและผู้หญิงที่มีผลต่อความคิดของเขา อาซือหลานยิ่งต้องเอามาให้ได้เพียงแค่ได้ตัวนางมา สิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งหมดจึงจะมีความหมายมากขึ้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 720 ของขวัญของเย่จิ่งหลาน

    ระหว่างที่อาซือหลานอยู่ในกิจแห่งกาม เจ้าสำนักเซี่ยวและคนอื่นๆ ก็กลับมาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้วท่านผู้เฒ่ากางชุดคลุมออก และนั่งลงบนตำแหน่งหัวโต๊ะ พร้อมถามเสียงเข้มว่า “พวกเจ้ามีความเห็นอย่างไร?”อินชิงเสวียนมองไปที่เย่จิ่งอวี้ในทันทีเย่จิ่งอวี้ใบหน้าตึงเครียด แต่ไม่คิดจะพูดอะไรออกมาอินชิงเสวียนช่วยอะไรไม่ได้ ทั้งสองคนอาจไม่สามารถคืนดีกันได้สักพักจึงทำได้เพียงกระแอมไอแล้วพูดว่า “ไป๋เสวี่ยรู้สึกไวต่อกลิ่น และเข้าใจในกลิ่นของมนุษย์อย่างถ่องแท้ ในเมื่อมันตามไปถึงสำนักเซียวเหยา ก็พิสูจน์ได้ว่าท่านแม่อาจจะเคยอยู่ที่นั่น และนางอาจจะยังอยู่ที่สำนักเซียวเหยาก็ได้ เพียงแต่อาจถูกย้ายไปอยู่ที่อื่น”เจ้าสำนักเซี่ยวพยักหน้า“ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน คืนนี้ข้าเตรียมจะไปค้นหาที่สำนักเซียวเหยาอีกครั้ง”เย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบว่า “ไม่จำเป็นต้องรบกวนเจ้าสำนักเซี่ยว ข้าจะไปกับเสวียนเอ๋อร์”พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป“อาอวี้!”อินชิงเสวียนตะโกนเรียกเบาๆ เย่จิ่งอวี้ก็ไม่ได้หันหลังกลับมาเจ้าสำนักเซี่ยวไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไร จึงโบกมือแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ หวนเอ๋อร์หายตัวไป เข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 721 เพื่อนที่ดี

    เย่จิ่งหลานปิดปากเดินเข้าห้องอินชิงเสวียนใช้แรงเม้มริมฝีปากอย่างอดไม่ได้ คนบ้านเดียวกันคนนี้ไว้ใจได้จริงๆ และสิ่งที่นางติดค้างเย่จิ่งหลานไว้ มีมากจนแทบนับไม่ถ้วนแล้วบางทีเขาอาจพูดถูก ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงมีคะแนนสะสม แต่ยังมีโอกาสตอบแทนด้วย หากเขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากตัวเอง อินชิงเสวียนจะยอมบุกน้ำลุยไฟ และไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอนนางหยิบปืนด้วยความคิดที่ซับซ้อน และเดินตรงไปที่ห้องโถงเย่จิ่งหลานไม่ได้เดินไปไหนไกล เขายืนอยู่หลังประตูผ่านช่องว่างที่คับแคบ และมองดูอินชิงเสวียนด้วยรอยยิ้มจางๆหวังว่านางจะมีชีวิตอยู่เป็นอย่างดี ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงจะทำสิ่งต่างๆ ได้มากยิ่งขึ้นเฝ้ามองจนกระทั่งเงาของอินชิงเสวียนหายไป เย่จิ่งหลานจึงกลับเข้าไปในมิติจากนั้นก็หยิบหนังสือที่เพิ่งแลกมาใหม่ กินมันฝรั่งทอด พร้อมอ่านหนังสืออย่างเพลิดเพลินอินชิงเสวียนเดินมาถึงหน้าประตูห้องโถง และกำลังจะเดินเข้าไป นางได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “รายงานเจ้าสำนัก ศิษย์พี่ทั้งสองต่างกำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ที่ภูเขาอวิ๋นฉี และยังไม่เคยห่างออกที่ไหนเลย เกรงว่าผู้ที่สังหารหมอเทวดาหนิง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 722 ตายเสียเถอะ

    “ไม่เป็นไรเพคะ ตอนนี้เกินตีหนึ่งมาแล้ว เวลานี้น่าจะกำลังพอดี”อินชิงเสวียนถอยหลังไปหนึ่งก้าว ดวงตายังคงจับจ้องไปที่เย่จิ่งอวี้อย่างไม่วางตาเย่จิ่งอวี้ลุกขึ้นยืน และจับมือเล็กที่เย็นเล็กน้อยของอินชิงเสวียนเอาไว้“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรงั้นหรือ?”อินชิงเสวียนกระแอมไอเสียงแห้งแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรเพคะ อาอวี้รู้สึกผิดปกติส่วนไหนในร่างกายหรือไม่เพคะ?”เย่จิ่งอวี้หลับตาเพื่อสัมผัสความรู้สึก พร้อมส่ายหน้าพูดว่า “เหตุใดเสวียนเอ๋อร์จึงถามเช่นนี้?”อินชิงเสวียนพูดด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ข้าเป็นห่วงว่าท่านจะเหนื่อยมากเกินไป ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเพคะ พวกเราออกไปกันเถอะ!”เย่จิ่งอวี้กางแขนออก และโอบอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมอก พร้อมพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลำบากเสวียนเอ๋อร์แย่เลย”อินชิงเสวียนพูดตำหนิว่า “มีสิ่งใดต้องลำบากเพคะ นี่เป็นสิ่งที่ข้าสมควรต้องทำ”เมื่อคิดได้เช่นนั้น ทั้งสองก็ออกไปจากมิติหลังจากนั้นสิบห้านาที ร่างเงาสองร่างในชุดท่องราตรีก็ออกมาจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็วในอ้อมอกของเย่จิ่งอวี้ยังอุ้มไป๋เสวี่ยที่สวมเสื้อผ้าไว้ หัวสุนัขที่มีขนาดใหญ่สวมชุดที่มีหมวกคลุมเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 723 ห้ามคุกเข่านะ

    เย่จิ่งอวี้ร้อนใจรีบตามหาหวนไท่เฟย จึงไม่ทันได้ระวังตัว เขาแค่รู้สึกจุกที่หัวใจ และระงับกลิ่นเลือดที่พลุ่งพล่านในลำคอเอาไว้เพียงพริบตาเดียวอีกฝ่ามือหนึ่งก็พุ่งเข้ามาอินชิงเสวียนกรีดร้องด้วยความตกใจ“จูอวี้เหยียน!”เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ด้านในห้อง อินชิงเสวียนก็ต้องตกใจอย่างอดไม่ได้นางอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?อีกทั้งยังสามารถฟื้นฟูวิทยายุทธ์ได้ด้วยงั้นหรือ?เย่จิ่งอวี้ยื่นมือไปโอบเอวบางของอินชิงเสวียนเอาไว้ รีบบินถอยหลังอยู่หลายก้าว และมองเห็นหน้าตาที่ชัดเจนของจูอวี้เหยียน“เจ้าก็กล้ามาถึงเป่ยไห่เลยงั้นหรือ?”จูอวี้เหยียนกระตุกยิ้มที่มุมปาก และพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้ามาที่นี่ได้ เหตุใดข้าจะมาที่นี่ไม่ได้เล่า”นางก้าวขึ้นมาด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว และพูดด้วยใบหน้าที่หยิ่งยโสว่า “ข้าไม่เพียงมาที่นี่เฉยๆ แต่ยังนำของขวัญชิ้นใหญ่มาให้เจ้าด้วย”เมื่อนางเบี่ยงตัว อินชิงเสวียนก็เห็นหวนไท่เฟยที่ผูกไว้กับเสาหินในทันทีเมื่อเห็นรอยเลือดเป็นริ้วๆ บนร่างกายของเซี่ยวอิ๋นหวน เย่จิ่งอวี้ก็โมโหเป็นอย่างมาก“ท่านแม่!”จูอวี้เหยียนมาขวางที่หน้าประตูอีกครั้ง และพูดอย่างเยือกเย็นว่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14

บทล่าสุด

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1540 สองพระองค์ครองราชย์ จบบริบูรณ์

    ปีที่สามของการครองราชย์ในราชวงศ์ต้าโจวฮองเฮาให้กำเนิดพระธิดา ได้รับพระราชทานนามว่าองค์หญิงเจ๋อเทียน นามว่าเจิน มีชื่อเล่นว่าฝูเอ๋อร์ในเดือนเก้าของปีเดียวกัน เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนปกครองร่วมกัน แบ่งกันปกครองบ้านเมืองและการดำรงชีวิตของผู้คน ราษฎรเคารพทั้งสองในฐานะพระองค์ฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ประวัติศาสตร์ได้บันทึกช่วงเวลานี้ไว้ด้วยถ้อยคำที่งดงามที่สุด และเรียกช่วงเวลานี้อย่างเคารพว่า ยุคที่สององค์ปกครอง!ห้าปีต่อมา เครื่องกำเนิดพลังงานลมเครื่องแรกปรากฏขึ้นด้วยฝีมือความสามารถของชาวต้าโจว ซึ่งก้าวล้ำหน้าสมัยโบราณที่ล้าหลังไปอย่างมากด้วยก้าวที่ยิ่งใหญ่นักเรียนจากทั่วแคว้นได้แสดงความสามารถ พัฒนาสิ่งที่ล้ำหน้าต่างๆ ผ่านความรู้ทางคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมีใหม่ล่าสุด บุปผานับร้อยบานสะพรั่งพร้อมกัน ก่อให้เกิดยุครุ่งเรืองของราชวงศ์ต้าโจวตอนนี้อาหารไม่ขาดแคลน ราษฎรไม่ต้องทนทุกข์กับความหิวโหยอีกต่อไป ยิ่งไม่มีการอพยพย้ายถิ่นฐาน โครงการคลองส่งน้ำก็สำเร็จลุล่วง ด้วยการคมนาคมสะดวกระหว่างภาคเหนือและภาคใต้ ก็สามารถแลกเปลี่ยนสิ่งที่ต้องการได้ในที่สุด อ่างเก็บน้ำที่สร้างขึ้นยังสามารถเปลี่ยนเส้นท

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1539 เสวียนเอ๋อร์ขอบคุณเจ้านะ

    ตำหนักจินอู๋อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำ แต่ไม่กล้าโคจรกำลังภายในต้านทานไว้ เพราะกลัวว่าจะทำร้ายลูกของนางเมื่อเห็นนางกัดริมฝีปากล่างแน่น มีเหงื่อไหลอาบหน้า หัวใจของเย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกเหมือนถูกมีดคมๆ นับพันทิ่มแทง รู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง“ต้องทำอย่างไรถึงจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาได้ ต้องปล่อยให้นางเจ็บปวดทนทุกข์เช่นนี้หรือ”หมอตำแยกล่าวอย่างกล้าหาญว่า “สตรีคลอดบุตรก็เป็นเช่นนี้เพคะ อดทนไว้ แล้วจะดีเอง”เย่จิ่งอวี้พูดด้วยความโกรธ “ฮองเฮาของข้าจะเทียบได้กับสตรีทั่วไปได้อย่างไร รีบหาทางบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาเดี๋ยวนี้”“ข้าไม่เป็นไร อาอวี้ออกไปก่อนเถอะ!”เสียงของอินชิงเสวียนนั้นอ่อนแรง แม้จะเป็นสามีภรรยากัน แต่ถูกเห็นเข้าในสถานการณ์เช่นนี้ก็น่าอายอยู่เหมือนกันเย่จิ่งอวี้เดินก้าวเดียวก็ไปถึงเตียง จับมือของนางแน่นๆ แล้วพูดอย่างกระวนกระวายใจ “ข้าไม่วางใจ มีวิธีถ่ายทอดความเจ็บปวดให้ข้าได้ไหม เจ้าอยู่กับลั่วสุ่ยชิงมานานแล้ว ไม่ได้เรียนวิชาอาคมอะไรจากนางบ้างหรือ”อินชิงเสวียนเจ็บปวดเจียนตายอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำนี้ก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1538 ไท่เฟยไท่ผินออกจากวัง

    อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดและกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ วันนี้เป็นวันแต่งงานของไห่ถัง ในฐานะพี่ชาย ควรเป็นประธานงานแต่งของนางด้วยตนเอง หากไม่มีคนในราชวงศ์ไป ไห่ถังจะผิดหวังได้”แม้น้องสาวจะเป็นญาติ แต่ก็ไม่ชิดเชื้อเท่ากับภรรยา ลูกคนแรกเกิดในตำหนักเย็น ซึ่งทำให้เย่จิ่งอวี้รู้สึกผิดไปครึ่งชีวิตแล้ว ยากนี้เด็กคนนี้คือสมบัติล้ำค่าที่แท้จริงระหว่างพวกเขา ในฐานะพ่อของลูก เขาจะจากไปได้อย่างไรเมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางซีด มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายขึ้นเต็มขมับของนาง เย่จิ่งอวี้ก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบนาง “ไม่เป็นไร มีแม่ทัพอินและจอมพลกวนอยู่ด้วย ไห่ถังก็ไม่นับว่าเสียเกียรติอะไรนัก”อินชิงเสวียนคว้าแขนของเขา“จะได้อย่างไร หากไม่มีใครจากในวังไป มันจะกลายเป็นปมในใจของไห่ถังอย่างแน่นอน นี่คือวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนาง”ไม่ว่าอย่างไรเย่จิ่งอวี้ก็ไม่ยอมไป แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้น้องสาวเสียหน้าได้ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย มีความคิดอยู่ในใจ“เจวี๋ยอิ่ง ไปเชิญไท่เฟยไท่ผินทุกท่าน ให้พวกนางออกจากวัง ร่วมงานเสกสมรสขององค์หญิงเดี๋ยวนี้”ทุกคนตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่จิ่งอวี้จ

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1537 ฮองเฮาทรงมีพระประสูติการ

    เย่ไห่ถังยังคงมีความสุข แต่จู่ๆ เสียงของหลี่เต๋อฝูก็ทำให้นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เห็นเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่กลางเรือน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา“ไห่ถังคารวะเสด็จพี่ เสด็จพี่สะใภ้เพคะ!”เย่ไห่ถังกำลังจะคุกเข่าลง แต่เย่จิ่งอวี้ก็ปราดเข้าประคองนางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในฐานะสตรีที่ออกเรือนแล้ว ทุกสิ่งต้องคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม จะทำตัวเหลวไหลซุกซนเหมือนอยู่ในวังไม่ได้ หากใช้ชีวิตนอกวังจนเบื่อแล้ว ก็สามารถกลับมาได้ตลอดเวลา วังหลวงจะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป”อินชิงเสวียนก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ถ้าพี่รองของข้ารังแกเจ้า เจ้าก็บอกข้าได้เลย ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่นอน”ถ้าคนที่เย่ไห่ถังแต่งงานด้วยไม่ใช่อินปู้อวี่ เย่จิ่งอวี้คงพูดคำนี้ไปนานแล้วเย่ไห่ถังสูดจมูก“ขอบพระทัยเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้เพคะ ตอนแรกข้าค่อนข้างมีความสุข แต่ตอนนี้ไม่อยากจากไปเลย”เมื่อเห็นว่าจมูกของเย่ไห่ถังแดง กำลังจะร้องไห้อีก เย่จิ่งอวี้จึงตีหน้าขรึมพูดทันที “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะให้คนไปแจ้งอินปู้อวี่ ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีแล้ว หลี่เต๋อฝู!”หลี่เต๋อฝูก็เป็นคนเจ้าเ

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1536 องค์หญิงกำลังจะเสกสมรส

    ในวันที่หนึ่งเดือนสี่ ลำดับการสอบการต่อสู้ชี้ให้เห็นว่า เฉินเซียงเยว่ที่อินชิงเสวียนสนใจ สอบได้ลำดับหนึ่ง คนผู้นี้หน้าตาดูดุร้ายและน่าเกลียด แต่กลับมีจิตใจอ่อนโยนดังเช่นสตรี ไม่เพียงแต่วรยุทธ์ดีเลิศเท่านั้น แต่ยังเก่งในเรื่องการจัดขบวนทัพด้วย เป็นยอดแม่ทัพที่หาได้ยากนางได้ลำดับหนึ่งก็คือจอหงวนด้านวิชาการต่อสู้ ไม่มีใครไม่ยอมรับเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็ดูฮึกเหิมมีพลังมากกว่าผู้ชายทุกคนในตอนนั้นเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งแซ่หลิวมีชื่อว่าเยว่ ก็ได้รับเลือกให้ติดอยู่ในสามอันดับแรก รั้งอยู่ในเมืองหลวงฝ่าบาทขานรายชื่อสตรีมามากขนาดนี้ เหล่าขุนนางข้าราชบริพารก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ต่างรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องตามระเบียบประเพณี แต่ก็กล้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์เป็นการส่วนตัวเท่านั้น ต้าโจวในวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ที่ฝ่าบาทยินดีฟังพวกเขา ก็ถือเป็นการให้เกียรติพวกเขาแล้ว หากฝ่าบาทไม่อยากฟัง ถึงพูดมากไปก็ไร้ผลแต่ไม่มีใครกล้าพูดว่าเย่จิ่งอวี้เป็นทรราช ฝ่าบาททรงงานปกครองบ้านเมืองอย่างหนัก แม้ว่าพระองค์จะทรงปฏิรูปครั้งใหญ่ แต่ก็ทำเพื่อประชาชนในราชวงศ์ต้าโจวเท่านั้น ขณะนี้แผ่นดินสงบสุข มีธัญพืชอุดมสมบูรณ

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1535 เหลวไหลจริงๆ

    เสียงเรียกว่าท่านพี่นั้นทำให้เย่จิ่งอวี้ใจอ่อนลงมากโข ความโกรธทั้งหมดพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันทีไม่เช่นนั้นจะทำอะไรได้อีก ภรรยาที่เลือกมาเอง มีแต่ต้องตามใจเองเท่านั้น“เจ้าคนโกหกตัวน้อย กลับไปสามีจะคิดบัญชีเจ้าหนักๆ ถอนกำลังภายในของเจ้าออก สามีจะทำแทนเจ้าเอง ประเดี๋ยวจะทำร้ายลูกในท้องเอา”เสียงของเย่จิ่งอวี้เชื่อมโยงเป็นเส้น ไหลผ่านกระทบโสตประสาทของอินชิงเสวียนคำต่อคำอย่างแจ่มชัดนางยกมุมปากขึ้น เผยเป็นรอยยิ้มภาคภูมิใจเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเย่จิ่งอวี้ นางจึงเปิดโสตประสาท เหตุผลที่ขอให้เย่จิ่งอวี้ช่วย ก็เพราะว่ากำลังภายในในร่างกายของนางซับซ้อนเกินไป ยากต่อการควบคุม ในงานที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ จะให้เกิดข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาดเย่จิ่งอวี้ไม่เหมือนกัน เขาบำเพ็ญตบะกำลังภายในของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ทั้งยังประสานพลังแห่งฟ้าดิน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะมีพลังลมปราณของหลายสำนัก แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับกำลังภายในอันบริสุทธิ์และทรงพลังของฮ่องเต้ได้ในชั่วพริบตา กำลังภายในดุจธารานิ่งลึกหลั่งไหลเข้ามาจากด้านนอกประตู เหมือนโลกลึกล้ำ โอบกอดและยืดหยุ่น บรรยากาศที่มืดมนในห้องโถงคล้ายจะถูก

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1534 ท่านพี่ช่วยข้าได้ไหม

    “ฟางรั่วเข้าวัง?”เย่จิ่งอวี้หยุดฝีเท้าหลี่เต๋อฝูโค้งคำนับและพูดว่า “กระหม่อมถามองครักษ์ที่เฝ้าหน้าประตูวังแล้ว แม่นางฟางรั่วเข้ามาเมื่อสามชั่วยามที่แล้ว”เจวี๋ยอิ่งคุกเข่าลงและพูดว่า “กระหม่อมเห็นฟางรั่วเข้าไปในตำหนักจินอู๋ แต่ไม่เห็นนางและฮองเฮาออกมา”เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาคล้ายจะสดใสและมืดมน กำลังตกอยู่ในอาการครุ่นคิดด้วยวรยุทธ์ของฟางรั่ว ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะทำอันตรายต่ออินชิงเสวียน นางยังมีใบมีดแห่งมิติอยู่ในมือ แม้ว่าเหล่าเทพเซียนจะลงมาเอง แต่นางก็ยังสามารถต่อสู้ได้จากมุมมองนี้ ควรไม่ใช่การหายตัวไปง่ายๆ นางเรียกฟางรั่วมา ต้องมีเหตุผลอื่นเป็นแน่เจวี๋ยอิ่งโค้งคำนับและถามว่า “ต้องการให้กระหม่อมปิดล้อมพระนคร สืบหาที่อยู่ของฮองเฮาอย่างถี่ถ้วนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้เหลือบมองเจวี๋ยอิ่ง“ไม่ต้อง หลี่เต๋อฝู ไปเชิญกวนเซี่ยวเข้ามาด้วย”ครู่ต่อมา กวนเซี่ยวก็วิ่งเหยาะๆ มาถึงประตูตำหนัก ยกเสื้อคลุมขึ้นและคุกเข่าลงกับพื้น“กวนเซี่ยวถวายบังคมฝ่าบาท ฝ่าบาททรง...”เย่จิ่งอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รำคาญ โบกมือห้าม“ตามสบาย เจ้ารู้ไหมว่าทำไมฟางรั่วถึงมาที่วัง”กวนเซี่ยว

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1533 เจ้าน่ะ ยังมีนิสัยดื้อรั้นเหมือนเดิม

    “ในเมื่อเจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่อื่น”อินชิงเสวียนดีดปลายเท้าขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดออกจากตำหนักจินอู๋ ท่วงท่ากิริยาเบาบางและสง่างาม ราวกับเทพธิดาในวังพระจันทร์ที่ทิ้งร่องรอยความงดงามไว้บนโลกมนุษย์ฟางรั่วติดตามอย่างใกล้ชิด พลางชื่นชมในใจอินชิงเสวียนเป็นคนพิเศษจริงๆ!ราวสิบห้านาที ร่างที่สง่างามทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักฉือหนิงหลังจากไทเฮาสิ้นพระชนม์ สถานที่แห่งนี้ก็ว่างเปล่า ขณะนี้มีไท่เฟยและไท่ผินเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ในวัง ที่พักอาศัยมีมากมาย เหตุผลที่อินชิงเสวียนเลือกสถานที่นี้ ก็เพราะเย่จิ่งอวี้จะไม่มาจากนั้นก็นึกในใจ ครั้นแล้วถังไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า และในพริบตาเดียว มันก็เต็มไปด้วยน้ำพุวิญญาณที่ใสสะอาด“เข้าไปสิ สิ่งนี้สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้ในระดับสูงสุด”“เพคะ”ฟางรั่วก้าวเข้าไปในถังโดยไม่ลังเลใดๆ แม้เป็นฤดูหนาว น้ำในถังนี้กลับไม่เย็น แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ปกคลุมผิวหนังและเส้นลมปราณทั้งหมดของนางอินชิงเสวียนตามเข้ามา จากนั้นนั่งตรงข้ามนางแม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น น้ำพุวิญญาณก็สามารถรับรองความปลอดภัยในชีวิตขอ

  • สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์   บทที่ 1532 คืนชีวิตให้ท่านแล้วจะเป็นไร

    “เจ้าลุกขึ้น ข้าหมายถึงอาจจะทำได้ แต่จะมีโอกาสฟื้นตัวได้มากเพียงใด ข้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้ เจ้าควรปรึกษากับกวนเซี่ยวก่อนดีกว่า ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับเขาด้วย”อินชิงเสวียนพยุงฟางรั่วด้วยมือทั้งสองข้าง และอธิบายข้อดีข้อเสียฟางรั่วพยักหน้า“ข้าเข้าใจ เพียงแต่ สุขภาพของฮองเฮา”อินชิงเสวียนท้องโตขนาดนี้ หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นางไม่สามารถรับผิดชอบไหวอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก ไม่เป็นไร เจ้าคิดดีแล้วก็มาหาข้าที่วังหลวงได้เลย”“เพคะ”ขณะที่กำลังคุยกัน ทั้งสองคนก็เดินไปที่แท่นประลองข้างๆ แล้วเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสิบห้าหรือสิบหกปี ถือดาบคู่อยู่ในมือ กระโดดขึ้นลงด้วยท่าทางที่เบาและกล้าหาญ บีบชายที่อยู่ตรงข้ามหลังให้ล่าถอยทีละก้าว จนตกแท่นประลอง ล้มลงต่อหน้าผู้ชม อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมัน“ทำได้ดีมาก!”ใบหน้าของฟางรั่วแสดงถึงความภาคภูมิใจ“เด็กหญิงคนนี้ชื่อหลิวซู่เยว่ เมื่อก่อนเป็นลูกสาวของหัวหน้าคณะละคร นางมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง หลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางไม่สามารถดูแลคณะละครได้ จึงมาที่เมืองหลวง เข้ามาเรี

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status