เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1083
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1084
ซ่งซีซีโน้มตัวไปข้างหน้าและถามด้วยน้ำเสียงเอาความว่า "ไม่รู้ว่าเจ้ากรมฉีทนต่อการร้องเรียนได้หรือไม่"สีหน้าของเจ้ากรมฉีเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เขาแค่อยากจะให้ตนเองอยู่เงียบๆ ไม่อยากดึงดูดความสนใจจากทุกฝ่าย เพราะลูกสาวตัวน้อยของเขาถูกนำกลับมาและเลี้ยงดูอยู่ข้างกายอนุเฉินยิ่งไปกว่านั้น เมื่อรัชทายาทยังไม่ได้รับการแต่งตั้ง หากญาติมาเกิดเรื่องเข้า งั้นทำให้ขายหน้า แล้วจะไม่เป็นผลดีกับองค์ชายใหญ่จะว่าไป เฉินสามก็แค่คนใช้ในจวน ให้สำคัญเขาเกินไป เขาก็แค่องครักษ์เองหลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว เจ้ากรมฉีก็ตัดสินใจในทันทีความดุร้ายในดวงตาของเขาทำให้เฉินสามตัวสั่นไปหมด เขาก้มศีรษะและร้องขอความเมตตาตลอด"เจ้าสารเลว กล้าดียังไงมาร้องขอความเมตตา เจ้าทำร้ายผู้หญิงที่บริสุทธิ์ ต่อให้เจ้าตายไปก็ไม่น่าเสียดาย"เฉินสามร้องไห้ว่า "คุณท่าน นางจะถือว่าบริสุทธิ์ได้ยังไง? ตระกูลว่านส่งนางมา เดิมทีพวกเขาอยากจะถวายให้คุณท่าน แต่คุณท่านไม่ถูกใจนาง ข้าน้อยเลยทำผิดพลาดไป แต่นางไม่ได้บริสุทธิ์นะ นางได้กินยากระตุ้นอารมณ์ ข้าน้อยก็แค่ช่วยนาง...ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่ได้ร้ายแรงให้ข้าน้อยถึงขึ้นตายนะ"เจ้ากรมฉีเกลียดว่า
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1085
ฉีฮูหยินใหญ่ยืนอยู่นอกลานบ้าน เมื่อเห็นซ่งซีซีออกมา นางก็คารวะอีกฝ่าย เมื่อสักครู่นี้นางได้ยินทุกอย่างจากภายนอก"แล้วแม่นางคนนั้นบัดนี้เป็นยังไงบ้าง" ฉีฮูหยินใหญ่ถามพลางนำทางไปส่ง"บัดนี้อาศัยอยู่ในโรงงาน นางยังไม่ได้สิ้นหวังจนฆ่าตัวตาย" ซ่งซีซีถอนหายใจเบาๆ"เป็นเวรเป็นกรรมจริงๆ!" ฉีฮูหยินใหญ่เงียบอยู่นานแล้วเดินไปส่งที่ประตู "พระชายา หากมีสิ่งใดที่ข้าสามารถช่วยแม่นางคนนั้นได้ โปรดบอกข้าได้เลย"ซ่งซีซีพยักหน้า "ได้ ขอบคุณฮูหยิน"ฉีฮูหยินใหญ่ได้คารวะ และมองนางขี่ม้าออกไปนางยืนอยู่ที่ประตูเป็นเวลานาน จนกระทั่งเฉินเซิ่งพาภรรยาของเขามาและคุกเข่าลงเพื่อขอร้องโดยขอให้ฮูหยินช่วยเฉินสาม จากนั้นนางลดสายตาลงแล้วพูดว่า "ไปขอร้องคุณท่านไป เรื่องนี้ข้าเข้าไปยุ่งไม่ได้"ภรรยาของเฉินเซิ่งจับชายกระโปรงของฉีฮูหยินใหญ่ แล้วร้องว่า "ฮูหยินโปรดเมตตาให้นะ ข้าน้อยมีบุตรชายเพียงคนเดียว และไม่สามารถไม่มีคนมาสืบทอดสกุลนะ"มีความโกรธซ่อนอยู่ในดวงตาของฉีฮูหยินใหญ่ "เขาก่อกรรมไว้ จะโทษใครได้อีก"หลังจากพูดอย่างนั้น ก็ยื่นมือออกเพื่อดึงชายกระโปรงกลับ จากนั้นหันหลังเดินจากไป ปล่อยให้อีกฝ่ายร้องไห้อย่างนั้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1086
วันรุ่งขึ้น ทั้งค่ายลาดตระเวนและกองกำลังเมืองหลวงทราบเหตุการณ์นี้ โดยกล่าวว่ามีมือสังหารแอบเข้าไปในบ้านของหัวหน้าว่านจากกรมพิธีการ ทำร้ายเขาจนบาดเจ็บสาหัส อาเจียนเป็นเลือด และเกือบจะไม่รอดชีวิตหมอบอกว่าอาการบาดเจ็บแบบนี้ หากรักษาได้ก็มีอาการน้ำลายไหลไม่หยุด ต่อไปต้องนอนพักบนเตียง ใช้ชีวิตที่เหลือบนเตียงกองกำลังเมืองหลวงและค่ายลาดตระเวนจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจับกุมมือสังหารอยู่แล้ว ภายใต้การดูแลขแงฝ่าบาทจะปล่อยให้คนชั่วมาทำร้ายขุนนางได้อย่างไรหลังจากซ่งซีซีได้สอบสวนอย่างรอบคอบ ก็พบพยานโดยบอกว่ามีนักรบกลุ่มหนึ่งมาเมืองหลวงและรู้เข้าว่าว่านกุ้ยได้บังคับให้น้องสาวต้องตาย ดังนั้นพวกเขาจึงแอบเข้าไปทุบตีเขาด้วยความโกรธหลังจากการสอบสวนเพิ่มเติม ก็พบว่าข่าวลือภายนอกที่เกี่ยวกับว่านฉินนั้นล้วนเป็นข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริง ว่านฉินยังคงบริสุทธิ์ เพียงแต่ว่านกุ้ยเชื่อข่าวลือเข้าไป คิดว่าลูกสาวสูญเสียความบริสุทธิ์เลยไล่นางออกจากบ้าน เด็กหญิงถูกพ่อไม่เชื่อใจ บวกกับโดนใส่ร้าย เลยคิดจะกระโดดน้ำเพื่อฆ่าตัวตาย บัดนี้คนก็ตายไปแล้ว ทางโรงงานช่วยจัดงานศพให้ทันทีที่ผลการสอบสวนออกมา ชาวบ้านต่างด่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1087
เสิ่นว่านจือครุ่นคิดพักหนึ่งและรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ไม่สามารถกลับไปอยู่กับพ่อ งั้นเขียนจดหมายไปขอเงินพ่อ ใช้จ่ายเงินขิงเขาก็ถือว่าได้ทำอะไรให้พ่อแล้ว "ก็ได้ งั้นพวกเจ้านั่งก่อน ข้าไปเขียนจดหมาย"อ๋องเยี่ยนยิ้มและพูดว่า "น้องไม่ต้องรีบร้อน พรุ่งนี้เขียนเสร็จค่อยส่งมาให้ก็ได้ เรายังมีหลายวันถึงออกเดินทาง เจ้าอยู่ที่นี่อยู่เป็นเพื่อนพี่สาวเจ้านะ"ดวงตาของซ่งซีซีฉายแววไม่พอใจ ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?เสิ่นว่านจือเอียงหัวของนางแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายโดยไม่รู้ตัว "ก็ได้"ซ่งซีซีกลอกตาใส่นาง เจ้าปัญหาเสิ่นนี่คิดจะเล่นอะไรอีกเสิ่นว่านจือหลบสายตาของซ่งซีซี เนื่องจากไม่ได้สบตา งั้นก็แสร้งทำเป็นไม่รู้คำเตือนจากซ่งซีซีเลยเซี่ยหลูโม่มองไปที่อ๋องเยี่ยนเอาแต่จับตาจ้องมองเสิ่นว่านจือ เขาก็รู้สึกน่ารำคาญขึ้นมา ดูท่าว่าไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา คิดจะใช้เสิ่นว่านจือเป็นเครื่องมือเพื่อหาผลประโยชน์จากตระกูลเสิ่นยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนว่าเขายังมีความปรารถนาที่น่าเกลียดด้วย ชั่วจริงๆเซี่ยหลูโม่ดูถูกเขาจากก้นบึ้งของหัวใจเลย ดังนั้นจึงไม่ได้ให้พวกเขาอยู่ต่อเพื่อทานอาหาร กว่าจะได้หยุดงาน ยังต้องมองหน้าพวกเข
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1088
ความอดทนที่เสิ่นว่านจือมีต่อนางเสิ่นถึงขีดสุดแล้ว และนางก็ยกแส้ขึ้นมาเพื่อไล่อีกฝ่ายออก นางเสิ่นได้แต่วิ่งหนีกลับก่อนที่อ๋องเยี่ยนจะออกจากเมืองหลวง ซ่งซีซีก็ต้องคอยระวังเอาไว้ เพราะรู้ความคิดสกปรกของอ๋องเยี่ยน ดังนั้นนางจึงส่งหงเซียวไปจับตาดูจวนอ๋องเอาไว้ เพื่อดูว่าเสิ่นว่านจือได้เชื่อฟังคำสั่งของนางหรือไม่ และไปจวนอ๋องเยี่ยนลับหลังหรือไม่หลังจากการจับตาดูมาอย่างต่อเนื่องสองสามวัน เสิ่นว่านจือก็กลับไปที่โรงงานปักเย็บซู่เจินตามปกติ และไม่ได้ไปจวนอ๋องเยี่ยน ซ่งซีซีถึงรู้สึกโล่งใจทั้งโรงงานปักเย็บซู่เจินและสถาบันการศึกษาสตรีค่อยๆ ได้รับการยอมรับจากทุกคนแต่สถาบันการศึกษาสตรีก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดมีคนจำนวนมากเข้ามาตีสนิท พวกนางไม่คิดจะเรียนหนังสือจริงๆ เอาแต่นำขนม งานปัก และของขวัญเพื่อแสดงความปรารถนาดีต่อผู้หญิงจากครอบครัวระดับสูงหญิงสาวจากตระกูลชั้นสูงบางคนก็ทำตัวหยิ่งและรับใช้หญิงสาวที่เป็นลูกสาวของขุนนางระดับเล็ก ไม่นานนักก็ค่อยๆ ก่อตั้งกลุ่มขึ้นบางคนที่อยากเรียนจริงๆ กลับถูกบีบออกยิ่งมีบางคนมาเพื่อเรียนรู้มารยาทจากคุณนายใหญ่เจิ้งกั๋ว หรือเรียนรู้ทักษะที่ดูแลบ้าน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1089
บางครั้งผู้หญิงเป็นคนที่ร้ายกับผู้หญิงมากที่สุด แม้ว่าหยานไท่ฟู่จะเป็นผู้นำของขุนนางฝ่ายบริสุทธิ์ แต่หยานหรูอวี้อายุยังน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของพวกนางก็รู้สึกเสียใจไม่น้อยหากแค่เป็นเช่นนี้ ซ่งซีซีก็คิดว่ามันจัดการได้ง่าย แต่กลัวว่ามีคนที่อยู่เบื้องหลังกลุ่มคนนี้ จงใจจะเล่นงานสถาบันการศึกษาสตรีเพียงแต่ว่าปัจจุบันคนเหล่านี้มีผู้นำโดยคุณหนูตระกูลฉี และยังไม่พบได้รับคำสั่งจากคนอื่นตระกูลฉีมีจุดอ่อนมากมายในมือนาง ยังกล้ามาเล่นงานสถาบันการศึกษาสตรีหรือซ่งซีซีไปปลอบใจหยานหรูอวี้ก่อน กลัวว่าอารมณ์ของนางจะได้รับผลกระทบหยานหรูอวี้นั่งอยู่ในห้องทำงานด้านใน มองดูกองหนังสือลอกเลียนกองอยู่ตรงหน้า นางอ่านทีละหน้า พลางขมวดคิ้ว ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของซ่งซีซีที่เดินเข้ามาด้วยซ้ำซ่งซีซีเรียกนางเบาๆ นางถึงกับเงยหน้าขึ้น ดวงตาของนางยังคงบูดบึ้งอยู่ ก่อนที่นางจะคารวะ ริมฝีปากได้ฉีกรอยยิ้มออกมา "เจ้าสำนักมาเมื่อไร ข้าเสียมารยาทไป"ซ่งซีซีจับมือที่นางคำลังไหว้นั้นแล้วโค้งคำนับ "อาจารย์หยานเชิงนั่ง"ทั้งสองนั่งลง ซ่งซีซีสังเกตเห็นสมุดลอกเลียนแบบตรงหน้า นางนึกถึงตอนที่เข้ามาอีกฝ่าได้ขมวดคิ้วอยู่ นา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1090
ซ่งซีซีพยักหน้า จากนั้นอ่านดูสมุดลอกเลียนแบบของคนอื่น ให้พวกนางลอกเลียนแบบ โดยหวังว่าพวกนางจะมีลายมือที่สวยและตรวจดูพื้นฐานก่อนหนังสือลอกเลียนแบบหลายเล่มค่อนข้างดี และมีบางเล่มมีลายมือแบบสวยดี เขียนอย่างจริงจังมากนางวางมันลงและพูดว่า "ที่เจ้าไม่พอใจเพราะเรื่องนี้หรือ งั้นที่พวกนางลือเจ้า... กับเจ้าสิบเอ็ดฝางนั้น เจ้าไม่ได้เก็บมันใส่ใจสินะ"หยานหรูอวี้กล่าวว่า "มันปากของพวกนาง จะชอบว่าอะไรก็แล้วแต่ ไม่ได้ส่งผลต่อการกิน การอยู่ของข้า หรือทำให้ข้าบาดเจ็บแต่อย่างใด เหตุใดข้าต้องไปใส่ใจเล่า"นางพูดและยิ้ม "แต่พวกนางรู้วิธีใช้เรื่องจากสมัยก่อนเพื่อประชดข้าก็ถือว่ามีความสร้างสรรค์ ไม่ใช่แค่เอาแต่ด่าว่าข้าหน้าเงิน น่าเกลียด"หลังจากได้ยินคำพูดของนาง ซ่งซีซีก็ชื่นชมนางจากใจจริงๆ ต้องมีความมั่นใจที่แข็งแกร่งเช่นไรถึงจะมองข้ามข่าวลือพวกั้นไปจู่ๆ นางก็ขมวดคิ้ว "แต่ไม่รู้ว่าจะสร้างปัญหาให้กับแม่ทัพฝางหรือไม่"ซ่งซีซีกล่าวว่า "ไม่หรอก โดยทั่วไปแล้วสิ่งเหล่านี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้ชายมากนัก"หลังจากหยุดชั่วคราว เมื่อเห็นว่าหยานหรูอวี้ได้แต่ทำตัวไม่สนใจ นางก็พูดตรงๆ ว่า "บวกกับเรื่องที่พวกเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1091
ซ่งซีซีเห็นว่าพวกนางแต่งกายหรูหรา ผู้หญิงที่กำลังพูดนั้นสวมเสื้อคลุมตัวกลางผ้าไหมชั้นดีสีชมพูอ่อนและกระโปรงจีบสีฟ้า ดูทั้งน่ารักและหรูหรา ที่คออมีสร้อยหยก และมีถุงเล็กๆ ห้อยอยู่ที่เอวของนาง ถุงนั้นได้ปักคำว่า "ฉี" และพอมองดูก็รู้ตัวตนของนางในทันทีเสื้อผ้าและเครื่องประดับของคนอื่นๆ นั้นก็มีราคาแพงมากเช่นกัน ดูท่าว่าก็คงเป็นเจ้าปัญหาพวกนั้นพวกเขาหัวเราะ แต่ซ่งซีซียังคงนิ่ง มีสีหน้าเป็นมิตร จากนั้นพูดเบาๆ ว่า "ดูสิ พวกเจ้ากำลังอยู่ในวัยที่ชอบหัวเราะ งั้นก็ยืนอยู่ที่นี่ให้หัวเราะสักหนึ่งชั่วยามค่อยออกไป"หลังจากพูดจบ นางก็ปรบมือ จากนั้นเห็นเฟินหวาน ซึ่งเป็นเพื่อนของหงเซียวเดินออกมาจากมุมห้อง ทไท่าไหว้ก่อนจะพูดว่า "พระชายาเจ้าค่ะ"หงเซียว ชิงเหลิง เฟิยอวิ๋นและเฟินหวานต่างก็เป็นคนที่ศิษย์พี่ผิงสั่งให้อยู่ต่อในเมืองหลวง หงเซียวมีหน้าที่รับผิดชอบในการสืบสวน จริงๆ แล้วเฟินหวานมักจะทำงานกับนาง แต่ส่วนมากไม่ต้องให้นางลงมือเองวันนี้เป็นครั้งแรกนางสัญญาว่าจะให้หยานหรูอวี้จัดการเอง แต่บัดนี้ได้จับได้ว่านางล่วงเกินถึงหน้าตนเอง งั้นก็ไม่ปล่อยโอกาสนี้แน่ๆซ่งซีซีพูดอย่างใจเย็น "เฟินหวาน เฝ้า
บทล่าสุด
