“....”เพียงฟ้าเงียบใส่ไม่ได้คิดจะตอบโต้เพราะรู้ว่าทำไปก็เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องไปเถียงคนที่ไม่ฟังอะไรใครให้เหนื่อยเปล่า มองดูสามคนลุกออกไปจากโต๊ะแล้วเดินออกไปจากบ้านอย่างเจ็บใจ“เพียง…”เสียงเรียกแผ่วเบาจากด้านข้างดึงสติที่หลุดลอยให้กลับมาหาคนเป็นแม่ ตั้งแต่แรกยันตอนนี้แม่ก็ยังไม่กล้าออกหน้าอะไรให้
“ว่าไงครับ…ได้มั้ย”เทมส์ที่เห็นตาสวยหม่นเศร้าก็รีบเค้นคำตอบถึงแม้ความมั่นใจจะลดลงเรื่อยๆแล้วก็ตาม อยากให้คำตอบเป็นอย่างที่คิด เป็นแบบที่คาดหวังแม้จะรู้ว่าความเป็นไปได้แทบไม่มี “พี่ขอโทษค่ะ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากอยู่กับเทมส์นะแต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้เทมส์เข้าใจพี่ใช่มั้ยคะ”เพียงฟ้าอธิบายเสียงเบา ยิ่งมอ
“เทมส์…”ตุลย์เอ่ยเรียกเพื่อนที่มองเหม่อเข้าไปในร้านนั้นอย่างหวั่นใจ เทมส์ไม่ใช่คนใจร้อนแต่กับเรื่องแบบนี้ตุลย์ก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน “มึงว่า…เค้าเป็นอะไรกับเพียงวะ”คำถามที่เหมือนต้องการคำปลอบใจนั่นแม้แต่ตุลย์เองก็สงสารจับใจ เทมส์กำลังอ่อนไหวและตอนนี้ใจที่ไม่แข็งแรงก็ยิ่งถูกสั่นคลอนอย่างหนักจนตุลย
เสียงปิดประตูห้องเรียกสติเทมส์ที่นั่งเหม่อลอยสักพักให้กลับมา ก่อนมองไปทางเพียงฟ้าที่ถือของพะรุงพะรังเข้าไปวางในครัวแล้วถึงค่อยออกมาหาเทมส์ที่นั่งอยู่หน้าทีวี“เทมส์ กลับมานานแล้วเหรอคะ”เพียงฟ้าเอ่ยถามคนที่นั่งเงียบไม่เข้าไปกอดตั้งแต่หน้าประตูเหมือนเคย ถึงจะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเ
เธออยากรักแต่เธอก็ไม่กล้าจะรัก ไม่อยากเป็นคนที่แพ้ให้กับความรักจนตัวเองเจ็บปวดเหมือนกับแม่ เธอไม่เคยเชื่อคำว่าตลอดไป เธอกล้าคบกับเทมส์แต่เธอก็ไม่เคยคิดภาพอนาคตที่มีร่วมกันมาตั้งแต่แรก “จนถึงตอนนี้เทมส์ยังไม่เห็นเลยว่าเพียงจะอยากมีเทมส์อยู่ในชีวิตมากขนาดนั้น ขนาดเทมส์จะไปอีกไม่กี่วันแล้วเพียงยังดูปก
“มึงจะไปเลยจริงๆเหรอวะเทมส์ ไหนบอกจะรอสิ้นเดือนไง”ตุลย์เลิกคิ้วถามอย่างประหลาดใจ เมื่อจู่ๆเทมส์ก็บอกว่าจะเลื่อนกำหนดไปอเมริกา สองมือวางขนมกับอาหารที่หอบหิ้วมาฝากเพื่อนลงกับโต๊ะ“กูไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องอยู่อีกแล้วนี่”“เฮ้อ กูบอกให้ไปคุยกันดีๆ แล้วไปคุยอีท่าไหนถึงเป็นแบบนี้ไปได้วะไอ้ห่า”ตุลย์ถามอ
แรงสั่นจากมือถือที่ข้างเตียงดึงสายตาของเพียงฟ้าที่กำลังนั่งเหม่อลอยให้หยิบมาดู ถึงได้เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ได้บันทึกไว้ แม้จะสงสัยแต่ก็กดรับเพราะคิดว่าคงมาจากคนรู้จักเพราะมีไม่กี่คนที่มีเบอร์ติดต่อเธอ“ใครคะ”“พี่เพียงครับผมเอง ตุลย์เพื่อนเทมส์ พอดีผมแอบเอาเบอร์พี่มาจากเครื่องมันครับ”เสียงร้อน
“เป็นไงบ้างเพียง เมเนว่าอะไรเยอะรึเปล่า”ปัทมาถามทันทีที่เห็นเพียงฟ้าเดินออกมาจากห้องเมเนเจอร์ เหตุเพราะช่วงนี้เพียงฟ้าทำงานพลาดบ่อยๆจนถูกเรียกไปตักเตือนอยู่หลายครั้ง ท่าทางที่ดูเหนื่อยล้าของเพื่อนทำเอาเธอเป็นห่วงจนร้อนรน“ไม่เท่าไหร่หรอก เราทำงานไม่รอบคอบเอง”เพียงฟ้ายิ้มฝืดเฝื่อนออกมาอย่างยอมรับชะ
จบประโยคแสนยั่วยวนคนฟัง ร่างสูงก็กดกระแทกตัวจนเข้าไปจนเพียงฟ้ากรีดร้องลั่นห้องกว้าง เทมส์กัดฟันแน่นกับการตอดรัดรุนแรงจากช่องทางที่เยิ้มแฉะ กดแช่ค้างเอาไว้ด้วยความทรมานจนแทบจะปลดปล่อยทันที เพิ่งรู้ว่าการเปลี่ยนบรรยากาศมันน่าตื่นเต้นจนอารมณ์ขึ้นง่ายแบบนี้ เพียงฟ้าที่ยั่วยวนกันโดยไม่รู้ตัวมันช่างน่าขย
“อื้อ เทมส์ลูบเอวพี่ทำไมคะ”เพียงฟ้าที่เริ่มรู้สึกถึงมือหนาท้วงขึ้นมาเมื่อเอวบางถูกลูบไล้จนขนลุกชันไปทั้งตัว ก้มหน้ามองคนที่ซุกซนก็เห็นเพียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างคนถูกจับได้ ถอนหายใจออกมาก่อนมองค้อนขู่ไปหนึ่งทีแล้วลงมือนวดต่อ “ขอโทษครับมือมันไปเอง”เทมส์บอกด้วยสีหน้าหงอยลงก่อนจะเก็บมือไม้ไว้ที่เดิมอ
เพียงฟ้าเดินตามเทมส์เข้ามาในห้องทำงานเจ้าตัว สำรวจทั่วห้องกว้างประจำตำแหน่งที่เพิ่งได้เข้ามาเยือนเป็นครั้งแรกอย่างสนใจ รู้ว่าเทมส์เก่งมากๆที่ทำให้ตัวเองขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ในเวลาไม่นานโดยที่ไม่ได้อาศัยว่าเป็นธุรกิจครอบครัวด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะความสามารถที่ทำให้ใครๆยอมรับจนมายืนตรงนี้ได้อย่างภาคภถูมิใจ
“เด็กเอาแต่ใจ”เพียงฟ้าบ่นชิดปลายคางก่อนจะโน้มคอหนาลงมาให้ใกล้กันกว่าเดิม เทมส์ก้มลงมาอย่างว่าง่ายแล้วกระซิบเสียงพร่าชิดปากอิ่มบวมเจ่อ“เอาแต่เพียงด้วยครับ”“อื้อ”เพียงฟ้าเงยหน้ารับจูบอย่างเต็มใจ ก่อนจะต้องจิกเล็บลงบ่ากว้างแรงๆเมื่อถูกไล่ต้อนจนตัวอ่อนระทวยคาอ้อมกอด เทมส์ทั้งขบกัด ดูดดึง กวาดต้อนทุก
“เพียง…เข้ามาทำไมครับ”เทมส์หันมามองภรรยาที่ตามเข้ามาถึงในห้องอาบน้ำอย่างตกใจ ไม่ได้อายที่ตัวเปลือยเปล่าแต่สงสัยว่าคนขี้อายอย่างเพียงฟ้ากล้าเข้ามาได้ยังไงต่างหาก“คือ… พี่มีเรื่องต้องคุยด้วยค่ะ”“ตอนนี้?”เทมส์เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ มองคนที่เดินเข้ามาหาทั้งที่ยังทำสีหน้าเศร้าจนแอบขำในใจ ในที่สุดก็ทน
“เทมส์โกรธพี่เหรอคะ”เสียงหวานเอ่ยถามคนที่เดินลิ่วเข้าบ้านไม่รอกันอย่างกังวล เร่งฝีเท้าตามมาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อฉายแววไม่พอใจก่อนจะรีบคว้าแขนแกร่งเอาไว้เมื่อเทมส์ไม่มีทีท่าจะหยุดเดิน ร่างสูงยืนนิ่งเมื่อถูกจับแขนเอาไว้ ระบายลมหายใจออกมาหนักๆเพื่อปรับอารมณ์ที่คุกรุ่นลง ก่อนจะหันใบหน้าที่ย
สายตาคมเป็นประกายวาววับเมื่อเห็นภรรยาเสื้อหลุดลุ่ยไปกองตรงข้อศอก เผยไหลขาวนวลเนียนและอกอิ่มไร้บราขวางกั้นโดยที่เพียงฟ้าก็ยังไม่รู้ตัวสักนิดว่ากำลังทำให้สามีของขึ้นอีกหน“อ้ะ เทมส์!”เพียงฟ้าตกใจร้องลั่นเมื่อถูกจับให้นอนหงายลงบนเตียง ก่อนที่เทมส์จะขึ้นมาคร่อมเอาไว้ทั้งตัวแล้วมองกันอย่างกระหาย“เพียงย
เพียงฟ้าเดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านเมื่อเตรียมอาหารเช้าเสร็จในช่วงสาย เปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็ยังคงเห็นคนตัวโตนอนคว่ำหน้าอยู่บนที่นอนไม่ไปไหน มือเล็กเปิดผ้าห่มผืนหนาออกแล้วจับไปตามตัวอีกคนเพื่อเช็คอุณภูมิร่างกาย ก่อนจะต้องชะงักเมื่อมันร้อนมากกว่าเมื่อคืนซะอีก“เทมส์เป็นไงบ้าง ลุกไหวมั้ยคะ”เพียงฟ้าถามอย
วันแต่งงาน…“เหนื่อยมั้ยครับ”เทมส์ถามเพียงฟ้าด้วยความเป็นห่วงหลังพิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้นในแบบคริสต์ วันทั้งวันที่ต้องตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้ามืด ต้อนรับแขกเหรื่อที่แม้จะเป็นแค่คนสนิทแต่ก็กลับมากมายกว่าที่คิดเพราะครอบครัวเทมส์เป็นนักธุรกิจ คนสำคัญทั้งเพื่อนของเทมส์และเพื่อนของเพียงฟ้าต่างบินมาร่