LOGINShare
ตอนที่ 16
Last Updated:
2024-11-22 11:43:37Related chapters
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 17
“ฉันไม่ชินน่ะที่ผู้หญิงที่นอนด้วยร้องไห้” เขาไหวไหล่กว้างที่มีหยาดเหงื่อเกาะพราวน้อยๆ “แต่นั่นคงเป็นเพราะฉันไม่เคยนอนกับสาวบริสุทธิ์มาก่อนนั่นเอง”หล่อนไม่ได้โต้ตอบ เอียงหน้าหนี ไม่คิดจะสบตากับเขาอีก“และฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีที่ผู้หญิงร่วมเตียงไม่เสร็จ และค้างเติ่งแบบที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้”“เอ่อ... หนู...” หล่อนรีบหันมาสบตากับเขา ส่ายหน้าซีดเผือดไปมา “หนูไม่... ไม่เป็นไรค่ะ”“เธอไม่เป็นไร แต่ฉันไม่ชอบ”“อ๊ะ...”เขาขยับบางส่วนที่ยังคงผนึกติดพันกันอยู่เป็นจังหวะ จากนั้นก็ก้มลงจูบปากบวมเจ่อที่กำลังจะเผยอทัดทาน“อื้อ... อุ๊บบบบ...”รสจูบของเคลวินมีอำนาจทำลายล้างสูงไม่ต่างจากครั้งแรก แต่ครั้งนี้สัมผัสของเขานุ่มนวลขึ้น ไม่ดุดัน เอาแต่ใจเหมือนครั้งก่อนหน้าที่ผ่านมาปากของเขาจูบ ดูดกลืนลิ้นเล็กจนอิ่มเอม ก็ซุกไซ้ต่ำลงมายังหน้าอกสาวที่มือใหญ่ฟอนเฟ้นรอคอย ยอดถันของหล่อนถูกปากร้อนจัดดูดอม“อา... อา... อ๊า...”ลิ้นสากของเขาตวัดโลมเลียจนหล่อนอ่อนระทวย มือเล็กยกขึ้นกดทึ้งศีรษะทุยทระนงเอาไว้ พร้อมกับหยัดแผ่นหลังขึ้นสูง เพื่อให้คนตัวโตได้ขยำกัดกินเต้าทรวงถนัดปาก“อา... อ๊า... พ่อเลี้ยง...”ครั้งนี
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 18
เคลวินยืนรับลมอยู่ริมระเบียง สายลมเย็นฉ่ำยามค่ำคืนที่พัดเข้ามาปะทะผิวหนุ่ม มันไม่อาจจะช่วยดับความร้อนรุ่มที่เกิดจากตัณหาราคะได้เลยเขายังคงต้องการที่จะทำแบบนั้นอีก... จ้วงแทงเข้าใส่ร่างสาวเล็กแคบจนน่าอัศจรรย์ของเฌอปรางครั้งแล้วครั้งเล่า อยากจะแตกระเบิดภายในกล้ามเนื้อนุ่มที่รัดรึงมากเท่าที่ตนเองจะสามารถทำได้ไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวอย่างเฌอปราง ผู้หญิงที่เขาลากเข้ามาเป็นเครื่องมือในการฟาดฟันเอาคืนณิชาหญิงคนรัก จะสามารถจุดไฟในเลือดหนุ่มของเขาให้ร้อนฉ่า และเดือดพล่านจนควบคุมไม่ได้แบบนี้เขายังจดจำวินาทีที่ฝังลึกเข้าไปในความคับแน่นของเด็กสาวได้เป็นอย่างดี เยื่อบางๆ ที่เขาไม่เคยสัมผัสจากหญิงใดมาก่อนขาดวิ่น ก่อนที่เขาจะถูกกลีบนางโอบรัดแนบแน่นมันคือความรู้สึกที่น่ามหัศจรรย์ที่สุด ไม่เคยมีหญิงใดทำให้เขาขาดสติได้อย่างที่เฌอปรางทำ แม้แต่ณิชาจริงสิ... ตอนที่เขาได้เคลื่อนไหวอยู่ในร่างของเฌอปราง ชื่อของณิชาไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลย สิ่งที่เขากระทำกับเด็กสาว มันคือความปรารถนาที่แท้จริงของบุรุษ“หกเดือนนี้คงไม่น่าเบื่ออย่างที่เคยคิดเอาไว้เสียแล้ว”ใบหน้าหล่อเหลาของเคลวินเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มหยัน หัวใจข
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 19
หล่อนยังไม่ตาย...เฌอปรางลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในตอนสายของวันรุ่งขึ้น แต่วันนี้ทุกอย่างในชีวิตของหล่อนมันเปลี่ยนแปลงไปหมดแล้ว ไม่สิ... ทุกอย่างในชีวิตของหล่อนมันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่หล่อนจรดชื่อลงในสัญญาจ้างแต่งงานของเคลวินหยาดน้ำตารินไหลออกมาทางหางตา เมื่อเหตุการณ์ดั่งฝันร้ายเมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาในสมอง เคลวินขู่กรรโชก เก็บดอกผลจากเม็ดเงินที่เขาใช้หว่านเลี้ยงดูดอกหญ้าเช่นหล่อนมานานนับสิบปีอย่างคุ้มค่าคุ้มราคาหล่อนแทบไม่ได้นอนหลับจริงๆ เลยเมื่อคืน เพราะเคลวินปลุกหล่อนให้ตื่นขึ้นมาพบกับความเร่าร้อนของตัณหาที่อัดแน่นอยู่ในกายหนุ่มนับครั้งไม่ถ้วนหลายครั้งที่หล่อนถูกเขาล่อลวงจนตกลงไปในลำธารแห่งความปรารถนาแสนบ้าคลั่ง และมันก็น่าอับอายนัก เมื่อจดจำได้ว่าหล่อนแหวกว่ายอยู่ในกระแสสวาทนั้นอย่างเต็มอกเต็มใจร่างกายของหล่อนไม่อาจจะต่อต้านปรมาจารย์แห่งราคะอย่างเคลวินได้ เขาช่ำชองเหลือเกิน และก็รู้ว่าต้องแตะต้องตรงไหนของกายสาวหล่อนถึงจะเร่าร้อนหยาดน้ำตารินไหลอาบแก้มจนหมอนใบใหญ่เปียกชุ่ม กายสาวไหวสะท้าน เมื่อนึกถึงยามที่เขาจ้วงแทงเข้ามาครอบครอง ครั้งแรกหล่อนเจ็บจนแทบขาดใจ แต่ครั้งต่อต่อมาจนถึงครั้ง
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 20
แม้สายตาคมกล้าของเคลวินที่มองมานั้นจะเต็มไปด้วยความพึงพอใจกับเรือนกายเปลือยเปล่าของหล่อน แต่... แต่หล่อนก็ไม่คุ้นชินกับการที่จะแก้ผ้าให้ผู้ชายมองโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร“ขึ้นเตียง”หล่อนจำต้องเดินขาสั่นเทาตรงไปยังเตียงนอน ในขณะที่เคลวินจับจ้องมองบั้นท้ายอวบงอนที่กำลังยักย้ายควักมือเรียกให้สัมผัสนั้นด้วยความหื่นกระหายไม่น่าเชื่อว่าหลังจากเมื่อคืน เขาเล่นรักกับเฌอปรางไปจนหมดเรี่ยวหมดแรง และก็นับครั้งไม่ได้เสียด้วยว่ากี่ครั้ง แต่เช้าวันนี้... วินาทีนี้ ความต้องการของเขามันรุนแรงกว่าเมื่อคืนนี้อีก“ไม่ต้องอ้าขาแล้ว เดี๋ยวฉันจัดการเอง”“อ๊ะ... อื้อ... พ่อเลี้ยง จะทำอะไรคะ อา...”หล่อนยังไม่ทันได้ล้มตัวลงนอนบนเตียงตามคำสั่งแรกของเขาเลย แต่จู่ๆ เคลวินก็สวมกอดเข้ามาจากทางด้านหลังโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียก่อน มือใหญ่ข้างหนึ่งขยำเต้านม นิ้วยาวคีบยอดทรวงสีหวานปลุกเร้าจนเคร่งครัด ในขณะที่อีกมือก็ล้วงต่ำลงมาที่ซอกขา กอบกุมเนินนางบอบช้ำเอาไว้ และดันนิ้วผ่านรอยแยกสวาทเข้าไปข้างใน พร้อมกับบี้คลึงเกสรอ่อนไหว“อย่าดิ้นสิ... อืมมม”“อ๊ะ... อา... อา... อย่าค่ะ... พ่อเลี้ยง... หนูไม่ไหวแล้ว... หนูเพลีย... อื้
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 21
เฌอปรางนอนพักผ่อนอยู่ครึ่งค่อนวันตามคำสั่งของเคลวินที่สั่งเอาไว้ จนกระทั่งไม่อาจจะทนอุดอู้อยู่ภายในห้องนอนได้อีกต่อไป หล่อนก้าวลงจากเตียง พร้อมกับเดินออกมาบรรยากาศรอบๆ ตัวยังคงเหมือนเมื่อวาน ก็คงมีแต่หล่อนเท่านั้นแหละมั้งที่แตกต่างออกไป และไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้วเท้าบอบบางก้าวเดินลงไปยังชั้นล่าง จิตกับแจ่มกำลังง่วนอยู่กับการเช็ดถูตู้ไม้อยู่ และเมื่อเห็นหล่อน ก็ยิ้มทักทาย“น้องปรางเป็นยังไงบ้าง ฟินไหม”“นังจิต เรียกน้องปรางได้ยังไง ต้องเรียกคุณปรางสิถึงจะถูก” แจ่มแย้งขึ้น และฉีกยิ้มกว้างเฌอปรางฝืนยิ้ม สายตาของคนทั้งคู่บอกให้รู้ว่ากำลังคิดอะไรเกี่ยวกับตัวของหล่อนอยู่“เอ่อ... ปรางขอตัวก่อนนะคะ”“น้องปราง... เอ่อ คุณปรางจะรีบไปไหนล่ะ ตอบพี่ก่อนสิว่าฟินไหมเมื่อคืนน่ะ”“นังจิต แกก็ไปละลาบละล้วงเรื่องเจ้านาย เดี๋ยวกระเด็นออกจากไร่หรอกนะยะ”“แหม ก็แค่เจ้านายชั่วคราวน่ะ ไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรนักหนาเลยนังแจ่ม”เสียงสนทนาของสองสาวใช้ดังแว่วตามมาเข้าหู เรียกหยาดน้ำใสๆ ให้เอ่อล้นขอบตาได้อย่างง่ายดายเฌอปรางก้มหน้าลงมองพื้น ขณะเดินย่ำมุ่งหน้าจะกลับไปยังห้องพักที่ตัวเองเคยอยู่ ที่น
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 22
ร่างเล็กที่ขดตัวนอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียง มีผลต่อระบบการหายใจของเขาแปลกประหลาดหลังจากกระตุกโคมที่ตัวเตียงจนสว่าง แสงสีเหลืองนวลอาบไล้ดวงหน้าขาวสะอาดของคนที่กำลังนอนหลับปุ๋ย เขาก็ยังไม่อาจจะละสายตาจากแม่เด็กสาวได้เลยกายใหญ่โตทรุดลงนั่งบนขอบเตียงฝั่งที่เฌอปรางนอนตะแคงหันหน้ามาหา เขาเอียงคอเล็กน้อย พิศมองดวงหน้าขาวเนียนที่มีเส้นผมสีดำขลับยุ่งๆ สยายล้อมกรอบนิ่งนานเฌอปรางดูอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาเหลือเกิน เขายังจดจำแววตาใสซื่อที่เต็มไปด้วยความภักดีของหล่อนได้ไม่ลืม และก็อดที่จะอมยิ้มบางๆ ออกมาไม่ได้นี่คงเป็นครั้งแรกตั้งแต่ถูกณิชาหักอกล่ะมั้ง ที่เขาเผลอตัวระบายยิ้มออกมาจากหัวใจแม้เขาจะไม่ได้รักเด็กสาวคนนี้ แต่ในช่วงระยะเวลาหลายเดือนที่ต้องอยู่ด้วยกัน เขาก็คงจะหาความสุขได้ไม่ยากนักหรอกชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าเช็ดตัว และเดินเข้าไปในห้องน้ำเคลวินสลัดเสื้อผ้าออกจากกาย ดวงตาคมกริบจ้องมองเข้าไปในกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า ที่ลำคอของเขามีรอยดูดแดงๆ จากผู้หญิงที่ร้านอาหาร และก็รอยลิปสติกที่พวกหล่อนทิ้งเอาไว้บนหน้าอกของเขา ยามที่มาโรมรันกันต่อในรถเขาสนุก เขามันส์สุดเห
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 23
ทรวงอกสาวขาวเนียนมีเพียงบราเซียร์ตัวน้อยห่อหุ้มเอาไว้เท่านั้น เขามองด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะก้มลงจูบแก้มนวลเบาๆ“ใครเขาใส่เสื้อในนอนกัน ฮึ...?”“เอ่อ...”“คราวหน้าไม่ต้องใส่เสื้อในนะ อ้อ... ถ้าจะให้ดี แก้ผ้านอนเลยก็ได้ เพราะยังไงเธอก็ต้องถอดมันออกอยู่ดี”คำพูดตรงไปตรงมาของเขาทำให้กายสาวร้อนระอุ ลืมความเศร้าหมองไปชั่วขณะ“ทำตามคำสั่งฉันได้ไหม เฌอปราง”“เอ่อ... หนู... หนูอาย...”“ไม่เห็นต้องอายเลย ฉันเป็นเจ้าของเธอ อย่าลืมสิ”นิ้วยาวเอื้อมไปด้านหลังสะกิดตะขอเสื้อในจนหลุดออกจากกัน เต้าเต่งอวบใหญ่เปลือยเปล่าในทันทีเฌอปรางเอียงอาย ยกมือขึ้นปิดเต้านมเอาไว้ แต่ไม่นานก็ถูกเขาปัดมือเล็กออกจนพ้นทาง และดันให้หล่อนล้มลงนอนราบกับเตียง พร้อมกับคร่อมทับลงมาหา“พะ... พ่อเลี้ยง...”เขาอมยิ้ม พร้อมกับกอบกุมเต้านมข้างหนึ่งของหล่อนไปด้วย นิ้วยาวไสถูไถโดนยอดถันจนหล่อนเสียววาบไปทั้งช่องท้อง น้ำหวานซึมไหลออกมาจากภายใน“มีอะไรหรือ”“เอ่อ... คือว่า...”“ถ้ายังอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่แบบนี้ ฉันจะไม่ฟังแล้วนะ”“เอ่อ... คือ... หนู... หนูแค่จะบอกว่า พ่อเลี้ยงไม่ง่วงเหรอคะ”เคลวินมองเฌอปรางเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะร่วนออกมา“ก
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 24
เคลวินในชุดลำลองสีฟ้าครามยืนกอดอกอยู่ริมระเบียงไม้ชั้นสองของตัวเองบ้าน ดวงตาคมกริบจ้องมองยาวไปยังทิวเขาสูงเบื้องหน้าด้วยท่าทางสงบนิ่งแต่ภายในใจนั้นกลับกำลังฟุ้งซ่านสับสนจนยากจะควบคุมเอาไว้ได้เขาต้องสูดลมหายใจเข้าไปภายในปอดเฮือกแล้วเฮือกเล่าเพื่อควบคุมตนเอง และพยายามอย่างที่สุดที่จะสลัดความอ่อนไหวของหัวใจให้หลุดพ้น แต่ดูเหมือนว่าจะทำได้ยากขึ้นทุกวันเมื่อก่อนเขาขยันทำงาน ในหัวมีแต่เรื่องงาน ในขณะที่เรื่องความรัก เรื่องของหัวใจคืออันดับสอง และนั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้คนรักที่คบหากันมายาวนานและคิดว่าจะเป็นรักครั้งสุดท้ายในชีวิตหลุดลอยไปจากมือจนกระทั่งตอนนี้ ในหัวของเขามีแต่ความแค้น ใช่... เขาสมควรจะแค้นณิชา เพราะหล่อนอกหักเขาอย่างเจ็บแสบ และก็อีกความรู้สึกหนึ่งที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาโดยที่เขาไม่ทันระวังตัวเฌอปราง...เคลวินจำต้องสูดลมหายใจเข้าปอดอีกเฮือก เมื่อนึกถึงต้นเหตุของความวุ่นวายใจทั้งหมดของตนเองขึ้นมาทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเฌอปรางคิดยังไงกับเขา แต่เขาไม่ต้องการความรัก ไม่ต้องการแบ่งความรู้สึกกับผู้หญิงคนใดอีกแล้ว เฌอปรางเป็นแค่เครื่องมือทำลายล้างรักเก่าเท่านั้น ผู้หญิงคนเคยรักที่ท
Latest chapter
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนอวสาน
“กำลังคิดถึงฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมๆ กับอ้อมกอดอบอุ่นที่สอดมาทางด้านหลังเฌอปรางอมยิ้มอย่างมีความสุข ละสายตาจากดวงจันทร์กลมโตหมุนกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาของเคลวินแทน มองเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“หนูคิดถึงพ่อเลี้ยงทุกวินาทีนั่นแหละค่ะ”เขาหัวเราะร่วน ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนไปมา “งั้นก็เหมือนฉันเลยน่ะสิ ที่คิดถึงเธอตลอดเวลา ทุกวินาทีเลยรู้ไหม...”“พ่อเลี้ยงปากหวานอีกแล้วนะคะ”เขาโน้มหน้าต่ำลงมาหา รัดรึงร่างอวบอัดของเมียรักแนบแน่นยิ่งขึ้น“ฉันไม่เคยปากหวาน พูดหวานๆ ก็ไม่เป็น ที่เธอได้ยินทุกอย่างนี่ก็คือความจริงจากใจล้วนๆ”“หนูไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยพูดหวานๆ อย่างน้อยๆ ตอนจีบผู้หญิงก็ต้องพูด ไม่งั้นพ่อเลี้ยงจะมีคนรักเหรอคะ” หล่อนได้ทีย่นจมูกใส่เขาอย่างมันเขี้ยวบ้าง“ด้วยความสัตย์จริงนะ ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย”คนฟังเบิกตากว้าง เหลือเชื่อ “อ้าว ถ้าไม่ได้จีบแล้วคุณณิชามาเป็นแฟนพ่อเลี้ยงได้ยังไงคะ”“ณิชาเป็นฝ่ายจีบฉันน่ะ”“ฮะ?” เฌอปรางเหลือเชื่อมากๆ“จริงๆ นะ เห็นฉันหน้าตาดีแบบนี้ แต่ฉันไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย ตอนเรียนก็เอาแต่เรียน ตอนทำงานก็ทำแต่งาน
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 64
เฌอปรางหัวเราะคิกคักเมื่อเคลวินออกคำสั่งเผด็จการแบบนั้นออกไป“พ่อเลี้ยงน่ะ ดูทำเข้าสิคะ”“ทำไมอะไรมิทราบเมียจ๋า” ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำเข้ามาหาเรื่อยๆ“ก็... สั่งคนงานแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะคะ น่าเกลียดจัง”“ไม่มีอะไรน่าเกลียดหรอกน่า มานี่เลย...”มือใหญ่ช้อนใต้ท้ายทอยเล็กอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ประกบปากลงไปหา“อุ๊บบบ...”เขาบดขยี้จูบแล้วจูบอีก จูบจนเมียรักหายใจหายคอไม่ทัน จึงถอนปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากอ้อมแขน“หวานจัง...”“พ่อเลี้ยงน่ะ” คนเป็นเมียเอียงอายม้วนต้วน“ก็จริงนี่ ปากเธอหวานมาก แต่ก็ยังมีที่อื่นหวานกว่านะ อยากรู้ไหมว่าตรงไหน”ดวงตาคมกริบของเคลวินเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ร้าย ขณะเลื่อนต่ำลงมองที่กลางลำตัวสาวเฌอปรางเนื้อตัวอุ่นวาบ เลือดสาวเดือดพล่านขึ้นมาในทันที ดวงหน้างามเต็มไปด้วยรอยยิ้มเอียงอาย“พ่อเลี้ยงน่ะ... ลามก”เขาดึงหล่อนเข้ามากอดแนบอก ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยสวยเอาอย่างแสนรัก“ฉันก็เป็นแบบนี้กับเธอคนเดียวนั่นแหละเฌอปราง... และหวังว่าเธอจะชอบ...”หล่อนยิ้มหวานกับหน้าอกกว้างของสามี “หนูชอบทุกอย่างที่เป็นพ่อเลี้ยงค่ะ”“เมียใครนะปากหวานเจี๊ยบเลย”นิ้วแข็งแรงตรึงปลายคางมน และช
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 63
เคลวินถูกส่งตัวเข้ารักษาในโรงพยาบาลได้ทันเวลา แต่เพราะเสียเลือดไปมาก ทำให้เขาต้องได้รับการให้เลือดอยู่หลายถุง เฌอปรางเฝ้าสามีอยู่หน้าห้องผ่าตัดไม่ยอมห่าง แม้ว่าตัวหล่อนเองจะบาดเจ็บที่ศีรษะเช่นกันก็ตาม“หนูปราง... ไปให้พยาบาลทำแผลก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเฝ้าหน้าห้องให้ค่ะ ถ้าพ่อเลี้ยงออกมาแล้ว ป้าจะรีบไปบอกค่ะ” ป้าปราณีพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่เฌอปรางส่ายหน้าปฏิเสธ“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า แต่พ่อเลี้ยงบาดเจ็บ เลือดพ่อเลี้ยงออกมาเยอะมาก หนู... หนูกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะตาย...” เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น“พ่อเลี้ยงเข้มแข็งมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ไม่มีทางยอมตายกะอีแค่มีดแทงหรอกค่ะ เชื่อป้านะคะ ไปทำแผลที่หัวก่อน ถ้าพ่อเลี้ยงรู้เข้าว่าหนูปรางไม่ยอมดูแลตัวเอง พ่อเลี้ยงจะโกรธเอานะคะ”“แต่หนูเป็นห่วงพ่อเลี้ยง... หนูอยากรอดูให้มั่นใจก่อนว่าพ่อเลี้ยงจะปลอดภัย...”“ทำแผลที่หัวนิดเดียวค่ะ และก็แป๊บเดียวด้วย ยังไงก็เสร็จก่อนที่พ่อเลี้ยงจะผ่าตัดเสร็จอยู่แล้วค่ะ”เฌอปรางลังเลอยู่เล็กน้อย“นะคะ เชื่อป้าเถอะ ถ้าหนูปรางไม่สบายไปจะทำยังไงคะ อย่าลืมสิคะว่าตอนนี้ในท้องหนูปรางมีลูกของพ่อเลี้ยงอยู่ด้วยนะคะ”“ลูก...”มือเล
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 62
ณิชาหัวเราะราวกับคนบ้า จากนั้นก็จิกหัวของเฌอปรางแรงๆ ลากลงมาจากรถ ซึ่งก็ทำให้คนที่สลบไสลอยู่ได้สติ“มึงฟื้นแล้วเหรอ อีเด็กบ้า”“คุณณิชา...” เฌอปรางตกใจมาก หน้าตาซีดเผือด และก็พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหล่อนกับเคลวินกำลังขับรถกลับไร่ แต่จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนั้นวิ่งตัดหน้าในระยะกระชั้นชิด ทำให้รถเสียหลักชนเข้ากับต้นไม้ และหล่อนก็สลบไปหล่อนไม่ตาย แล้วเคลวินล่ะ...?“พ่อเลี้ยง... พ่อเลี้ยงอยู่ไหนคะ พ่อเลี้ยงไม่เป็นอะไรใช่ไหม พ่อเลี้ยง”“ฉันอยู่นี่เฌอปราง”เฌอปรางหันไปเห็นว่าเคลวินปลอดภัยหล่อนก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา“หนูดีใจที่พ่อเลี้ยงปลอดภัย”เคลวินได้ยินได้เห็นความห่วงใยที่เฌอปรางมีให้ตนเอง เขาก็ยิ่งรู้สึกละอายใจยิ่งนัก ที่ปกป้องหล่อนไม่ได้“ณิชา... ปล่อยเฌอปรางไป แล้วคุณมาจัดการผมนี่ ผมจะไม่ต่อสู้คุณเด็ดขาด ผมสัญญา...”“ไม่นะคะพ่อเลี้ยง... อย่าพูดแบบนี้นะคะ” เฌอปรางร้องไห้ออกมา และพยายามวิงวอนคนที่เอามีดจี้คอของตนเองอยู่ “คุณณิชา... หนูผิดเองค่ะ ผิดเองทุกอย่าง หนูรักพ่อเลี้ยง แอบรักพ่อเลี้ยงมานาน ก็เลย... ใช้โอกาสที่พ่อเลี้ยงเลิกกับคุณณิชา เข้าหาพ่อเลี้ยงค่ะ ดังนั้นถ้าเรื่องนี้จะมีคนผ
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 61
หลังจากเลือกซื้อข้าวของเด็กอ่อนเสร็จแล้ว เคลวินก็พาหล่อนเข้าร้านเพชรร้านเดิม แต่หนนี้ทุกอย่างแตกต่างไปจากเดิม เพราะเขาบังคับให้หล่อนรับแหวนเพชรเม็ดโต พอหล่อนอึกอักปฏิเสธ เขาก็ดึงนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมาและสวมแหวนให้ทันที“ห้ามถอดออกเด็ดขาดนะเด็กน้อย” เขาพูดเสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความเผด็จการหล่อนอมยิ้มหวาน และก็ตอบรับเขาด้วยการผงกศีรษะขึ้นลงเล็กน้อยหลังจากนั้นเขาก็พาหล่อนกินข้าวกลางวัน สั่งให้หล่อนกินยาบำรุงครรภ์ที่หมอจ่ายมาให้ และก่อนกลับบ้านก็แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้ออาหารบำรุงสำหรับคนท้องมาจนเต็มรถ“ทีนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว”เขาอมยิ้ม ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดทับลำตัว จากนั้นก็เคลื่อนรถกลับขึ้นไปวิ่งบนท้องถนนอีกครั้งเฌอปรางนั่งอยู่ในแอ่งแห่งความสุข แต่กระนั้นก็ยังมีคำถามค้างคาใจติดอยู่“พ่อเลี้ยงคะ”“ว่าไง” คนที่ขับรถอยู่เอ่ยถาม“คือ...”“มีอะไรก็ว่ามาสิ” เขาเห็นหล่อนอึกอักก็เร่งเร้าให้พูด“หนู... หนูอยากรู้ว่า...”“อยากรู้อะไรก็ถามมาสิ”“พ่อเลี้ยงรู้ใช่ไหมคะว่าหนู... เอ่อ... รักพ่อเลี้ยง”หล่อนเห็นเขาอมยิ้ม และก็หันมามองหล่อนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปจ้องถนนเช่นเดิม“รู้สิ ฉันไม่ได้ตาบอดสั
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 60
“แล้วถ้าพ่อเลี้ยงรักหนูไม่ได้ล่ะคะ”“มันไม่มีวันนั้นหรอก”“ทำไมพ่อเลี้ยงถึงมั่นใจนักล่ะคะว่าจะรักหนูได้”เคลวินอยากจะกระชากแม่เด็กสาวช่างถามเข้ามาจูบปิดปากเสียให้รู้แล้วรู้รอด นี่หล่อนต้องการให้เขาสารภาพออกไปเลยหรือไงว่าตอนนี้เขารักหล่อนเรียบร้อยแล้วบ้าจริง...เขาไม่กล้าสารภาพออกไปหรอก ให้เฌอปรางรับรู้ถึงความรักของเขาผ่านการกระทำดีกว่า“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาซักไซ้ผู้ใหญ่นักเลย นั่งอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนนะ ฉันไปจ่ายเงินก่อน” คนตัวโตได้จังหวะหลบเลี่ยงในที่สุด“ถึงพ่อเลี้ยงจะใจดีกับหนูมากกว่าเมื่อก่อน แต่หนูก็ยังต้องการให้พ่อเลี้ยงรักหนู... เหมือนที่หนูรักพ่อเลี้ยง...” เฌอปรางมองตามร่างสูงใหญ่ของเคลวินที่เดินไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจหล่อนนั่งเศร้าอยู่สักพักเคลวินก็เดินกลับมา พร้อมกับถุงใส่ยาที่คุณหมอจ่ายให้สำหรับหญิงตั้งครรภ์“กลับกันเถอะ”รอยยิ้มอบอุ่นของเขาทำให้หล่อนตัดสินใจวางมือเล็กลงในอุ้งมือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้าอุ้งมือของเขาอบอุ่นเหลือเกิน และมันก็ทำให้หล่อนรู้สึกปลอดภัยยิ่งนัก“ค่อยๆ เดินนะ มาฉันประคอง”“หนูเดินได้ค่ะพ่อเลี้ยง”“ก็บอกแล้วไงอย่าดื้อ... เดินดีๆ ค่อ
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 59
“เสียใจไหมที่เรายังจดทะเบียนสมรสกันไม่ได้”คนตัวโตหยุดเดิน ยืนข้างรถ และดึงมือเล็กของหล่อนมากุมเอาไว้ ดวงตาคมเข้มจ้องมองดวงหน้าของหล่อน บอกให้รู้ว่าไม่ค่อยสบายใจนัก“ไม่เสียใจหรอกค่ะ”“ดีมาก” เขายกมือขึ้นลูบศีรษะของหล่อนแผ่วเบา ก่อนจะดึงเข้าไปกอดแนบอก เสียงหัวใจของเขาเต้นอยู่ใต้ใบหูของหล่อน เฌอปรางระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุข“ฉันสัญญาว่าถ้าเธออายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์เมื่อไหร่ ฉันจะรีบพาเธอมาจดทะเบียนสมรสทันที” เขาหยุดพูดเล็กน้อย ก่อนจะดันร่างของหล่อนออกห่าง จ้องลึกเข้ามาในดวงตาของหล่อน “ว่าแต่เมื่อไหร่จะครบยี่สิบปีเต็มกันล่ะ หนึ่งปีกับกี่เดือนหรือ”“เอ่อ... หนึ่งปีกับอีกสิบเดือนค่ะ”“เฮ้อ นานจัง นี่ฉันมีเมียเด็กมากจริงๆ สินะ” ว่าแล้วเขาก็อมยิ้ม และดึงหล่อนเข้าไปกอดอีกครั้ง “แล้วฉันก็แก่ว่าเธอมากเสียด้วย หวังว่าเธอจะไม่นอกใจฉันไปหาเด็กหนุ่มๆ รุ่นราวคราวเดียวกันหรอกนะ เฌอปราง”“พ่อเลี้ยงต่างหากล่ะคะ พอเบื่อหนูแล้วก็จะทิ้งหนู ไล่หนูออกจากไร่เหมือนเดิม”เขาขยับตัวออกห่าง ก้มลงมามองดวงหน้านวลของเฌอปราง ก่อนจะจูบปากอิ่มเบาๆ“ไม่มีทางมีวันนั้นหรอก ฉันหลงเธอจะตายไป”ก็แค่หลง...เฌอปรางต่อคำพู
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 58
ป้าปราณีอมยิ้มเมื่อเห็นหล่อนเดินเคียงคู่มากับเคลวิน ซึ่งก็ทำให้หล่อนอดที่จะเสหลบสายตาด้วยความขัดเขินไม่ได้“ตั้งโต๊ะเลยครับป้า”“วันนี้พ่อเลี้ยงยิ้มแย้มต่างไปจากทุกวันเลยนะคะ” ป้าปราณีหันไปสั่งจิตกับแจ่มให้ตั้งโต๊ะแล้วก็อดที่จะแซวเคลวินที่เพิ่งจะเลื่อนเก้าอี้ให้เฌอปรางนั่งไม่ได้เคลวินหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะดึงมือเล็กบนตักมากุมเอาไว้“ผู้ชายเวลามีเมียเด็กก็อารมณ์ดีประมาณผมทุกคนแหละครับ”หล่อนได้ยินคำตอบของเคลวินก็ยิ่งเอียงอาย แต่ทันทีที่จิตกับแจ่มยกอาหารมาตั้งบนโต๊ะ และกลิ่นอาหารหน้าตาดีโชยเข้ามาในจมูกเท่านั้น ความวิงเวียนพะอืดพะอมก็ตีตื้นขึ้นมากระจุกรออยู่ที่ลำคอ มือเล็กยกขึ้นปิดปาก“เป็นอะไรไปเฌอปราง ไม่สบายหรือ”หล่อนไม่อาจจะตอบความสงสัยของเคลวินได้ เพราะต้องรีบพุ่งตัวไปห้องน้ำให้ทันเวลาเสียงโอ้กอ้ากของเด็กสาวดังมาเข้าหูเคลวิน เขาลุกขึ้นยืนจะเดินเข้าไปดู แต่ป้าปราณีห้ามเอาไว้เสียก่อน จากนั้นก็สั่งให้จิตเข้าไปดูเฌอปรางแทน“จิต เอ็งเข้าไปดูหนูปรางหน่อย”“จ้ะ ป้า”“ส่วนเอ็งก็ไปยกน้ำส้มมาให้หนูปราง นังแจ่ม”“จ้ะป้า”สองสาวใช้หายกันไปคนละทิศละทางแล้ว ป้าปราณีก็มองหน้าเคลวินและ
วิวาห์ตัวสำรอง ตอนที่ 57
เฌอปรางกำลังจะเลี้ยวเข้าเรือนพักคนงาน แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเคลวินปรากฏตัวตรงหน้าเสียก่อน เรือนกายล่ำสันในชุดทำงานและสวมหมวกปีกกว้างเดินเข้ามาหา“เอ่อ...”“เมื่อคืนฉันก็ทำโทษเธอทั้งคืนแล้ว ยังไม่เข็ดอีกหรือเฌอปราง”“หนู... แค่มาเอากระเป๋าค่ะ”“ไม่ต้อง เดี๋ยวให้คนงานยกไปให้” เขาก้าวเข้ามาใกล้จนหล่อนขยับถอยหลังหนีไม่ทัน ดวงตาของเขาที่จ้องมองมา มันทำให้หล่อนอดนึกถึงเรื่องร้อนฉ่าเมื่อคืนนี้ไม่ได้“กลับเข้าบ้านด้วยกัน ฉันหิวแล้ว”“หิว...?”เขาอมยิ้มเมื่อเห็นเด็กสาวตีความหมายของคำพูดไปไกลกว่าที่เป็นจริง“ฉันยังไม่ได้กินมื้อเช้าเลย” เขาจ้องหน้าหล่อน “เพราะรอเด็กขี้เซาคนหนึ่งตื่นน่ะ”“เอ่อ... หนูเหรอคะ”เขายกมือขึ้นยีเส้นผมนุ่มให้ยุ่งมากกว่าเดิม จากนั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ดอมดมกลิ่นหอมละมุนด้วยปลายจมูกอย่างอดใจไม่ไหว เฌอปรางหน้าแดงระเรื่อ“พ่อ... พ่อเลี้ยงคะ เดี๋ยวใครมาเห็นค่ะ”เขาจำต้องตัดใจเงยหน้าออกห่างร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่น จากนั้นก็กุมข้อมือเล็กให้เดินเคียงข้างไปด้วยกันเฌอปรางอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขา มองคนตัวโตที่มีพลังทางเพศสูงลิบอย่างเคลวินด้วยความรักหล่อนจะได้เดินเคียงข้างเขาอ
