เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 08:41:50
บทที่เกี่ยวข้อง
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 12
วันเสาร์ / ผับชื่อดังแห่งหนึ่งโครงการฝากลูกไว้กับคุณปู่คุณย่านั้นถือว่าประสบผลสำเร็จ ป๊ากับม๊าของเรนท์นั้นรักและเอ็นดูดาวเหนือมาก ส่วนดาวเหนือก็ติดปู่กับย่าแจเพราะถูกตามใจ ดาวเหนือเป็นเด็กที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย เธอจึงไม่กังวลเรื่องนี้ เธอกับเรนท์นัดเจอกับทิชาที่ผับแห่งหนึ่ง ตอนนี้ทิชากำลังจะจอดรถ เมื่อสองสาวกับหนึ่งหนุ่มมาเจอกัน ความสนุกสนานได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง“หนาว ฉันคิดถึงแกมาก” ทิชาลากเสียงยาวเพื่อต้องการให้เพื่อรู้ว่าเธอคิดถึงเพื่อนมากแค่ไหน“ฉันก็คิดถึงแก” พูดจบลมหนาวกับทิชาก็กอดกันกลมจนผู้ชายคนเดียวในกลุ่มเริ่มจะอิจฉา“นี่หล่อน..จะกอดกันอีกนานมั้ย? รีบเข้าไปกันดีกว่าฉันอยากจะแดนซ์ใจจะขาด” “จ้า / จ้า” สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน จากนั้นเพื่อนรักทั้งสามคนก็พากันเดินเข้าไปในผับที่มีชื่อเสียงที่สุดในกรุงเทพฯเรนท์เลือกโต๊ะที่อยู่มุมๆ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน เพราะต้องการเม้าท์มอยกับเพื่อนที่ไม่ค่อยได้เจอกัน จากนั้นทั้งสามคนก็สั่งเครื่องดื่ม ลมหนาวดื่มแอลกอฮอล์เป็นเพราะเพื่อนสองคนนี้แหละ ครั้งแรกที่เธอเข้าผับ เธอสั่งน้ำเปล่า จนเพื่อนทั้งสองทนไม่ไหวบังคับให้เธอหัดดื่มแอลกอฮอล์ เรนท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 13
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปคุณตาอานนท์ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้โยกตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่บริเวณหน้าบ้าน เห็นรถของหลานชายแล่นเข้ามา ชายชราจึงวางหนังสือลงบนโต๊ะที่อยู่ข้างเก้าอี้ นึกแปลกใจเพราะช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลานชายไม่ค่อยได้มาที่บ้านสวนเพราะมีงานที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง น่านฟ้าจะมาก็ต่อเมื่อเขาป่วยหรือมีธุระที่ต้องให้น่านฟ้าเป็นคนจัดการ “สวัสดีครับตา” น่านฟ้าเดินเข้ามาหาผู้เป็นตาก่อนจะยกมือไหว้“ไงตาน่าน ทำไมวันนี้ถึงมาหาตาได้ งานไม่ยุ่งหรือไง?”“ผมพึ่งเคลียร์งานเสร็จครับ พอดีช่วงนี้ที่ห้างกำลังจัดโปรโมชั่นช่วงซัมเมอร์ ตอนนี้ผมก็เลยพอมีเวลา เลยมาหาตานี่แหละครับ ตาสบายดีนะครับ?” น่านฟ้าอธิบายให้ผู้เป็นตาทราบก่อนจะเอ่ยถามออกไป“ก็สบายดีตามประสาคนแก่แหละ ไม่มีลูกหลานมาดูแลเหมือนไอ้ชัยมันก็จะเหงาๆ นิดหน่อย” ชายชราพูดด้วยอารมณ์น้อยใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักที่บ้านอยู่ติดกันมีหลานสาวมาดูแลยามแก่ชรา“โถ่!! ตาครับ ผมสัญญาว่าผมจะหาเวลามาเยี่ยมตาบ่อยๆ ดีมั้ยครับ อ้อ! เมื่อกี้ตาบอกว่าตาชัยมีลูกหลานมาดูแล หมายความว่ายังไงครับ” ชายหนุ่มถามเหมือนกับว่าเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าลมหนาวกลับมาแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 14
ทางด้านลมหนาว ตอนนี้เธอกำลังจะทำความฝันในวัยเด็กของตัวเองให้เป็นจริง นั่นก็คือ สร้างแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเอง เธอปรึกษาเรื่องนี้กับเรนท์มานานแล้ว และตอนนี้มันก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าที่ได้คอนแท็กต์มาจากเรนท์ซึ่งแน่นอนว่างานตัดเย็บมีคุณภาพ ราคาต้นทุนอยู่ในเกณฑ์ที่รับได้ ส่วนแบบเสื้อผ้านั้นเธอมีเยอะแยะมากมาย เนื่องจากว่าเวลาที่เธอออกแบบเสื้อผ้าถ้าเธอชอบแบบไหนเธอก็จะเก็บสะสมไว้ในคอลเล็คชั่นของตัวเอง ไม่นำไปขายให้แบรนด์ดังที่เธอร่วมงานอยู่ จนถึงตอนนี้เธอก็ยังออกแบบเสื้อผ้าขายให้กับแบรนด์ดังๆ อยู่ และตอนนี้ก็เหลือแค่ช็อปที่ยังหาไม่ได้ อันที่จริงเรนท์ชวนเธอไปเปิดช็อปที่อยู่ติดกับช็อปของเรนท์เนื่องจาก ช็อปเดิมเป็นช็อปขายรองเท้าแบรนด์ของคนไทยซึ่งเจ้าของจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า เธอมีความกังวลเป็นอย่างมากเพราะว่าช็อปนั้นอยู่ในห้างสรรพสินค้าคริสตัลปาร์ค ซึ่งเป็นห้างของคนเลวๆ คนนั้น เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาคนนั้นอีก แต่ทว่าตอนนี้เธอเองก็ยังหาช็อปที่ห้างอื่นไม่ได้ เธอเข้ากรุงเทพฯ ขับรถตระเวนไปตามห้างต่างๆ แต่ยังไม่มีช็อปไหนว่างให้เธอเช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 15
สองสัปดาห์ผ่านไป งานแฟชั่นโชว์เปิดตัวเสื้อผ้าแฟชั่นสำหรับผู้หญิง ภายใต้แบรนด์ Wintery วินเทอรี่ ได้ถูกจัดขึ้นที่ใจกลางห้างสรรพสินค้าคริสตัลปาร์คอย่างสวยงาม เริศ หรู ภายใต้สโลแกนที่บอกว่า Chic Couture ความเป็นเลิศในแฟชั่นที่หรูหรา วันนี้คุณตาวีระชัยและดาวเหนือมาร่วมงานเปิดตัวแบรนด์เสื้อผ้าด้วย ทุกคนที่ลมหนาวรักมาร่วมแสดงความยินดีกับเธอครบทุกคน โดยเฉพาะน้าวีนากับทอมมี่ที่บินมาจากฝรั่งเศสเพื่อมาเซอร์ไพรส์เธอโดยเฉพาะ ลมหนาวดีใจจนน้ำตาไหล“น้าขอแสดงความยินดีด้วยนะหนาว..น้าขอให้หนาวประสบความสำเร็จในทุกๆ อย่างนะ น้าจะคอยเป็นกำลังใจให้หนาวเสมอนะลูก”“ขอบคุณค่ะ น้านา หนาวรักน้านานะคะ” ลมหนาวสะอื้นไห้พูดออกมาด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ “ตายินดีกับความสำเร็จของหนาวด้วยนะลูก หนาวเป็นคนเก่ง ตาเชื่อว่าหลานของตาจะต้องประสบความสำเร็จในทุกๆ เรื่อง” ผู้เป็นตาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่หลานสาวมีวันนี้“ขอบคุณค่ะตา หนาวรักตาที่สุดเลยค่ะ..ขอบคุณที่ตาคอยอบรมสั่งสอนดูแลหนาวมาตั้งแต่เด็กๆ นะคะ” หญิงสาวหันไปกอดผู้เป็นตาน้ำตาที่พึ่งจะเหือดแห้งไปไหลออกมาอีกครั้ง“แม่ฮะ..เหนือขอให้ชุดของแม่มีคนซื้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 16
หลังจากงานแฟชั่นโชว์เปิดตัวแบรนด์เสื้อผ้าผ่านพ้นไป ลมหนาวก็เข้าช็อปทุกวัน เพราะช่วงแรกอะไรก็ยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง หญิงสาวจึงต้องมาดูแลด้วยตัวเอง เธอฝากดาวเหนือให้คุณตาวีระชัยดูแลเพราะไม่อยากพามาที่ช็อปด้วยไม่อยากให้ลูกเจอกับคนที่ไม่ควรเจอ“เออแก..แกพาน้องเหนือไปสมัครเรียนมาแล้วใช่ปะ?”“ไปสมัครมาแล้ว อีกครึ่งเดือนโรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้ว”“แล้วแกจะไปรับไปส่งน้องเหนือที่โรงเรียนเองหรือเปล่า?” “อืม..ฉันต้องรับส่งเองแหละเพราะลุงศรก็อายุมากแล้วหูตาแกไม่ค่อยจะดี ฉันกะว่าตอนเช้าหลังจากที่ไปส่งน้องเหนือเสร็จก็ไปช็อปต่อ พอถึงเวลาประมาณบ่ายสองก็ขับรถกลับมารับน้องเหนือกลับบ้าน” “ไหวมั้ยแก..อาจจะต้องเหนื่อยหน่อยนะ ถ้าอะไรๆ มันลงตัวมากกว่านี้ แกก็ไม่ต้องเข้าช็อปบ่อยๆ ดูอย่างฉันสิ! ชิวจะตาย”“ต้องไหวสิ..เพื่ออนาคตของฉันกับน้องเหนือ” “ตั้งแต่เปิดฉันช็อปมาไม่เคยมีลูกค้าเข้าช็อปเยอะเหมือน ช็อปแกเลย แกเก่งมากๆ เลยนะ ฉันดีใจที่แกประสบความสำเร็จทำตามความฝันของตัวเองให้เป็นจริงได้” เรนท์ยินดีกับความสำเร็จของเพื่อนด้วยใจจริง“ฉันจะไม่มีวันนี้..ถ้าฉันไม่มีแก ขอบคุณแกมากนะ ขอบคุณจริงๆ ไม่รู้จะตอบแทนแกย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 17
บ้านสวนจังหวัดราชบุรีทันทีที่ลมเหนือจอดรถ เด็กชายตัวน้อยก็รีบวิ่งไปหามารดาด้วยความคิดถึง “แม่ฮะ..มีขนมมาฝากเหนือมั้ยฮะ?”“โถ่! แม่ก็คิดว่าน้องเหนือคิดถึงแม่ซะอีก”“คิดถึงสิฮะ..เหนือคิดถึงแม่ที่สุดเลย แล้วก็คิดถึงขนมของแม่ด้วย คุณยายทำแต่ขนมไทย เหนือไม่ค่อยชอบเพราะมันหวานแม่บอกเองนี่ฮะ..ว่ากินหวานเยอะไม่ดีเดี๋ยวอ้วนแล้วจะไม่หล่อ” เด็กชายออดอ้อนผู้เป็นมารดาก่อนจะอธิบายถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องรอให้แม่ซื้อขนมมาให้ทุกครั้งที่แม่ออกจากบ้าน ขนมที่ดาวเหนือชอบทานส่วนมากจะเป็นพวกขนมปัง อาจจะเป็นเพราะดาวเหนือเกิดและโตที่ต่างประเทศ ซึ่งอาหารหลักของชาวต่างชาติจะเป็นขนมปังซะส่วนใหญ่ “นี่ค้าบ..แม่ซื้อมาให้เยอะเลย อร่อยทั้งนั้นเลย” ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป“ขอบคุณแม่มากๆ นะฮะ..เหนือรักแม่ที่สู้ดดดด” เด็กน้อยรับขนมจากมือมารดาด้วยความดีใจโอ๊ย! หลงลูกตัวเองแล้วหนึ่ง เด็กน้อยน่ารักขนาดนี้เป็นใครๆ ก็ต้องหลง“นี่..ให้มันน้อยๆ หน่อย บอกว่าขนมยายไม่อร่อยแต่ก็เห็นกินหมดทุกครั้ง” น้าวีนาเดินมาหาหลานสาวทันได้ยินหลานชายตัวน้องกำลังฟ้องแม่พอดี“จริงเหรอ..น้องเหนือ” ลมหนาวหันไปมองลูกชายด้วยสายตาดุๆ“.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 18
ทางด้านดาวเหนือกับน่านฟ้านั้น ตอนนี้กำลังนั่งพักให้หายเหนื่อย ชายหนุ่มหอบหายใจแรง ส่วนเด็กชายไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยเลย..หรือว่าเขาจะแก่แล้ว? ไม่นะ! เขาอายุยังไม่ถึงสามสิบเลย“น้องเหนือไม่เหนื่อยเหรอครับ” ชายหนุ่มหันไปถามเด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆ“นิดหน่อยฮะ” เด็กชายหันมายิ้มจนตาหยี“น้องเหนือชื่อเหนือเฉยๆ เหรอ..มีชื่ออื่นอีกมั้ย?” “ชื่อดาวเหนือฮะ เรียกสั้นๆว่าเหนือ แม่เป็นคนตั้งให้ฮะ” “ชื่อเพราะจัง แล้วน้องเหนืออายุเท่าไหร่ครับ” “หกขวบครับ” “หกขวบเหรอ?”“ฮะ..ทำไมหรอฮะ?”“เปล่าครับ ไม่มีอะไร คือลุงคิดว่าน้องเหนือดูโตกว่าเด็กวัยเดียวกัน” หึ! เรื่องที่เขาคิดไว้คงจะจริงสินะ..ลมหนาวไปฝรั่งเศสไม่นานก็คงจะท้องเลย ไม่รู้จะรีบร้อนมีลูกมีเต้าไปถึงไหน ยาคุมก็มีขายเยอะแยะ ไม่รู้จักป้องกันเลยหรือยังไง ดีนะที่วันนั้นเขาบังคับให้เธอกินยาคุมฉุกเฉิน ไม่งั้นมีหวัง เธอคงจะปล่อยให้ท้องเพื่อจับเขาเป็นแน่ “ใครๆ ก็บอกแบบนั้นฮะ เหนือเป็นผู้ชาย เหนือต้องปกป้องแม่ฮะ” “เก่งจริงนะ..ตัวแค่นี้” “ลุงน่านหายเหนื่อยยังครับ?“อย่าบอกนะว่าจะไปเล่นอีก? นี่เราก็เล่นจนครบหมดแล้วนะ” “เปล่าฮะ..เหนือหิวแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 19
สองวันผ่านไป วันเปิดเทอมวันนี้ดาวเหนือตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน ลมหนาวจัดเตรียมนมกับขนมปังไว้ให้ลูกชายทานก่อนไปโรงเรียน ดาวเหนือดูตื่นเต้นที่จะได้เจอเพื่อนใหม่ เธอได้แต่หวังว่าลูกชายของเธอจะสามารถปรับตัวได้และเรียนที่โรงเรียนนี้อย่างมีความสุข และที่สำคัญเธอขอให้ลูกชายของเธอไม่สร้างเรื่องปวดหัวให้เธอก็พอโรงเรียนของดาวเหนือเป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังของจังหวัดราชบุรี มีหลักสูตรการสอนสามภาษา นั่นคือ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และภาษาจีน ถ้าดาวเหนือเรียนภาษาจีนและสามารถพูดได้ ลูกของเธอก็จะพูดได้ถึงสี่ภาษา ปกติดาวเหนือจะเป็นคนหัวไว เรียนรู้ไว ความจำดีมาก ดาวเหนืออ่านหนังสือแค่ครั้งเดียวแต่สามารถจดจำได้เกือบทั้งหมด ทุกคืนก่อนนอนหรือเวลาว่างเธอจะให้ดาวเหนืออ่านหนังสือ หรือทบทวนบทเรียน ทั้งสามภาษา เธอเลี้ยงลูกแบบอิสระ ไม่บังคับว่าต้องทำอย่างนั้น อย่างนี้ ลูกชายของเธอชอบอะไรเธอจะสนับสนุนมากกว่า แต่ทั้งนี้ก็ต้องอยู่ในขอบเขตสำหรับเด็กในแต่ละวัย ทั้งหมดนี้ก็เพื่ออนาคตของดาวเหนือเอง เมื่อลมหนาวขับรถมาถึงโรงเรียน เธอพาดาวเหนือไปส่งที่ห้องเรียน“สวัสดีค่ะคุณครู / สวัสดีฮะคุณครู” สองแม่ลูกยก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
บทล่าสุด
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ ตอนพิเศษ 2
หนึ่งปีผ่านไป“แมะ แมะ” เสียงเรียกแม่ของเด็กหญิงดาวนิลที่ตอนนี้อายุได้หนึ่งขวบห้าเดือน เด็กหญิงกับผู้เป็นแม่เดินเล่นอยู่ที่สวนข้างบ้าน“จ๋า..คนสวยของแม่” หญิงสาวย่อตัวลงก่อนจะค่อยๆ อุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมาด้วยสรีระที่เปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัดเจน ใช่แล้ว! เธอกำลังตั้งท้องได้ยี่สิบแปดสัปดาห์หรือเจ็ดเดือน ชายหนุ่มอ้อนวอนเธอว่าอยากมีลูกเพิ่มอีกหนึ่งคน เขาไม่ยอมให้เธอคุมกำเนิด และเขาก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอทุกค่ำคืน จนในที่สุด เธอก็ท้องอีกครั้ง “ป้อ ป้อ” เด็กหญิงชี้ไปที่ชายหนุ่มที่เดินตรงมาที่ทั้งสองยืนอยู่ “ดาวนิล มาหาพ่อเร็ว” ชายหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปอุ้มลูกสาวตัวน้อย เขาไม่อยากให้ภรรยาที่ตอนนี้ท้องแก่ต้องอุ้มลูกสาวเยอะ เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับลูกน้อยในท้อง เด็กหญิงดาวนิลโน้มตัวไปหาผู้เป็นพ่ออย่างรวดเร็ว“ตอนนี้ดาวนิลกำลังซน เหนื่อยหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของภรรยาดูเหนื่อยๆ เขารู้สึกสงสารภรรยาที่ต้องอุ้มท้องอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้อยู่ในทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ ในคราแรกเธอไม่ยอมมีลูกอีก บอกว่าสองคนก็เพียงพอแล้ว แต่เป็นเพราะเขาที่ขอร้องอ้อนว
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ ตอนพิเศษ 1
โรงแรมสุดหรูใจกลางกรุงเทพมหานครงานแต่งระหว่าง น่านฟ้า และ ลมหนาว จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมหน้าตาของทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังและเจ้าของห้องเสื้อแบรนด์ดัง ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในสังคม แขกที่มาในงานล้วนแล้วแต่เป็นญาติผู้ใหญ่และคนรู้จักของทั้งสองตระกูล ไฮโซของเมืองไทย ดาราเซเล็บ สื่อ ช่างภาพ นักข่าวทุกสำนัก ต่างมารวมตัวที่งานแต่งงานในวันนี้ กลายเป็นข่าว ท้อลออฟเดอะทาวน์กันเลยทีเดียวงานในตอนเช้า เมื่อเจ้าบ่าวเข้ามาในพิธีเรียบร้อยแล้ว เรนท์กับทิชาก็พาเพื่อนรักเดินมา ลมหนาวสวมใส่ชุดไทยประยุกต์สีทอง พาสสไบลูกไม้สีทอง ผมถูกเกล้าขึ้นไปอย่างสวยงาม เปิดใบหน้านวลอันหวานหยาดเยิ้มที่ถูกเครื่องสำอางราคาแพงตกแต่งด้วยฝีมือของช่างแต่งหน้าเบอร์หนึ่งของเมืองไทย เมื่อเจ้าสาวเดินเข้ามาในพิธี แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปก็รัวระยิบระยับ น่านฟ้าจ้องมองเจ้าสาวด้วยความตกตะลึง ปกติเธอไม่แต่งหน้าทำผมก็สวยมากอยู่แล้ว พอแต่งหน้าทำผมแบบวันนี้ยิ่งสวยเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว เจ้าสาวเดินลงมานั่งพับเพียบข้างๆ เจ้าบ่าวที่แต่งชุดราชปะแตนหล่อเนี๊ยบเหมือนคุณชายในราชวัง“วันนี้หนาวสวยมากเลยรู้มั้ย?” ชายหนุ่มกระซิบ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 40
หลังคลอดลมหนาวต้องรอดูอาการอยู่ในห้องพักฟื้นสองชั่วโมง จากนั้นสองแม่ลูกจึงถูกส่งตัวไปห้องพักพิเศษ น่านฟ้าดูแลลมหนาวและลูกน้อยไม่ห่าง ยิ่งในยามที่ลูกสาวตัวน้อยดื่มนมจากอกของมารดา ปากน้อยๆ งับยอดดอกบัวสีชมพู ชายหนุ่มมองด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอจนหญิงสาวได้ยิน ลมหนาวเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาเชิงตำหนิแบบไม่จริงจังนัก จากนั้นไม่นานลูกสาวตัวน้อยกินนมจนอิ่ม ปากน้อยผละออกจากยอดถันสีสวย หญิงสาวรีบติดกระดุมเสื้อทันที จนชายหนุ่มรู้สึกเสียดาย“เอ่อ..หนาวจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรครับ?” ตั้งสติได้ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามออกไป“คนโตหนาวเป็นคนตั้ง..คนเล็กให้พี่น่านตั้งก็แล้วกันค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา“จริงเหรอ! หนาวให้พี่ตั้งชื่อลูกจริงๆ ใช่มั้ย?” ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความดีใจ“ค่ะ..” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ“อืม..ลูกชายคนโตชื่อดาวเหนือ ลูกสาวคนเล็กชื่อ…ดาวนิล ดีมั้ย?” ชายหนุ่มทำท่าคิดก่อนจะกล่าวออกไป“เพราะดีนะคะ..หนาวชอบ” ดาวเหนือกับดาวนิล เข้ากันดีนะ..เข้าใจคิดนะคุณพ่อลูกสอง หญิงสาวอมยิ้มอยู่คนเดียว“หนาวหายโกรธพี่แล้วใช่มั้ยครับ? ยกโทษให้พี่แล้วใช่มั้ย?” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ห
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 39
สองสัปดาห์ผ่านไปน่านฟ้าเดินทางไปฝรั่งเศสทันทีหลังจากที่เขาเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์เพื่อมาง้อลูกง้อเมีย ทุกคนต่างเอาใจช่วยน่านฟ้าขอให้เขาง้อลมหนาวได้สำเร็จเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าบ้านในขณะที่ลมหนาวกำลังนั่งออกแบบเสื้อผ้าอยู่ และน้าวีนากำลังเตรียมอาหารว่าง“หนาวไปดูให้น้าหน่อยว่าใครมา” ความจริงแล้ววีนารู้ดีที่สุดว่าใครที่มาเวลานี้“ได้ค่ะ” ลมหนาวตอบออกไปพร้อมกับเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน “มาทำไมไม่ทราบ?” ลมหนาวถามเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าใครที่ยืนอยู่หน้าประตู“มาง้อลูกกับเมียครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยสายตากรุ้มกริ่ม เขาลอบมองลงไปที่ท้องนูนของหญิงสาว รู้สึกวาบหวิวในหัวใจ อยากยื่นมือไปสัมผัสลูกน้อยเหลือเกิน“มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น” หญิงสาวตะโกนไล่ชายหนุ่มเสียงดังพอที่น้าวีนาจะได้ยิน “ใครมาเหรอหนาว? อ้าวตาน่าน มาได้ยังไง เข้ามาก่อนมา” วีนาแสร้งทำเป็นตกใจที่เห็นน่านฟ้าและเอ่ยชวนแขกเข้าบ้าน“น้านาจะชวนเค้าเข้ามาทำไมคะ?” หญิงสาวหันไปถามน้าสาวด้วยน้ำเสียงคล้ายกับไม่พอใจ“อ้าว..ก็แขกมาบ้าน เราก็ต้องต้อนรับขับสู้สิลูก จะไปไล่แขกได้ยังไงกัน”“แต่..” “ไม่ต้องแต่แล้ว..ไ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 38
ณ สนามบินxxx“เดินทางปลอดภัยนะแก..ถึงแล้วบอกด้วย” เรนท์ดึงหญิงสาวเข้ามากอด“อืม..ขอบใจแกมากนะ สำหรับทุกอย่าง” ลมหนาวน้ำตารื้นขึ้นมา เธอทนอยู่ที่นี่ไม่ไหวจริงๆ ครั้งนี้อาจจะเป็นการไปแบบถาวร เธออธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้คุณตาวีระชัยกับน้าวีนาฟังหมดทุกอย่าง ทั้งสองคนต่างเข้าใจและยอมรับในการตัดสินใจของเธอในขณะที่น่านฟ้านั้นกำลังขับรถไปที่สนามบินด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้ แต่สภาพการจราจรในกรุงเทพฯ นั้น ทำให้เขาไม่สามารถขับได้อย่างใจต้องการ ชายหนุ่มดูนาฬิกาข้อมือเหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีจะบ่ายโมง เขาเห็นวินมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างๆ รถ ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาคว้ากระเป๋าสตางค์รีบลงจากรถและกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ไปทันที โดยไม่สนใจเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาทิ้งรถไว้กลางถนนเลยแต่สุดท้าย..น่านฟ้าก็ไปไม่ทัน ลมหนาวกับดาวเหนือไปแล้ว เขาทรุดลงกับพื้นร้องไห้ออกมา พร่ำด่าตัวเองจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างก็มองมาที่ชายหนุ่ม ในขณะที่เขากำลังก้มหน้าอยู่กับพื้นนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “อย่าพึ่งหมดหวังสิคุณน่าน..ฝรั่งเศสอยู่แค่นี้เอง ตื๊อเท่านั้นที่ครองโ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 37
ทางด้านลมหนาว หลังจากที่เธอพาดาวเหนือขึ้นมาบนห้อง เธอรีบโทรหาเรนท์และบอกให้เรนท์มารับเธอที่บ้านของน่านฟ้าตอนนี้ เธอทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้ว หญิงสาวรีบเก็บเสื้อผ้าของตัวเองและของดาวเหนือใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เรนท์ที่ยังงงๆ เพราะไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ก็รีบขับรถมาหาเพื่อนทันที“หนาวลานะคะ..คุณลุงคุณป้า หนาวคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว น้องเหนือกราบลาคุณปู่กับคุณย่าสิครับ” เด็กชายยกมือไหว้คุณปู่คุณย่าตามที่มารดาบอก“ใจเย็นๆ นะหนูหนาว..รอพี่เค้าก่อนนะลูก นี่ก็ค่ำมืดแล้วจะพาลูกพาเต้าไปไหน” “ไม่รอค่ะ..หนาวให้เพื่อนมารับ คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ” “โถ่เอ้ย! เวรกรรมอะไรหนักหนา น้องเหนือก็พึ่งจะยอมรับในตัวพ่อ ดันมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” คุณหญิงน้ำฟ้าบ่นพึมพำออกมา“หนาวไปแล้วนะคะ..เพื่อนมารอแล้ว” พูดจบหญิงสาวก็ลากกระเป๋าเดินออกไปจากคฤหาสน์แห่งนี้พร้อมกับลูกชายของเธอหลังจากนั้นไม่นาน เรนท์ก็พาสองแม่ลูกไปพักที่คอนโดของเขา ซึ่งนานๆ เขาจะมานอนเพราะปกติเขานอนที่บ้าน หญิงสาวเล่าเรื่องทุกอย่างให้เรนท์ฟัง ในขณะที่ดาวเหนือนอนหลับไปแล้วด้วยความเพลีย“ทำไมคุณน่านถึงได้เลวขนาดนี้วะ..แล้วนี่แกจะเอายัง
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 36
เมื่อน่านฟ้าขับรถกลับมาถึงบ้านเสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็หย่อนใส่กระเป๋ากางเกงทันทีเพียงฟ้า : น่าน สะดวกคุยมั้ย ถ้าสะดวกโทรมาหาฟ้าหน่อยนะ ลมหนาวกับดาวเหนือเข้าบ้านไปแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินออกไปที่สวนข้างบ้าน จากนั้นจึงโทรหาเพียงฟ้าทันที“ฮัลโหลฟ้า มีอะไรหรือเปล่า”(น่าน พอดีฟ้ารู้สึกเวียนหัวมากเลยแล้วก็อาเจียนหนักมาก ฟ้ากินอะไรไม่ได้เลย)“จริงเหรอ แล้วฟ้าไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวให้เราไปหามั้ย?”(ไม่เป็นไร ฟ้าเกรงใจ น่านอยู่กับลูกกับเมียน่านไปเถอะ)“ฟ้าอย่าคิดมากนะ ถึงยังไงเราก็จะรับผิดชอบฟ้ากับลูกอยู่แล้ว” (แล้วน้องหนาวล่ะ)“เอ่อ..เรื่องนั้นเดี๋ยวเราจัดการเอง” (ฟ้าขอบคุณน่านมากๆ นะ ที่ยอมรับลูกในท้องของฟ้า)“ฟ้าอย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงยังไงเด็กในท้องของฟ้าก็เป็นลูกของเรา”(น่านยังรักฟ้าอยู่มั้ย)“เรารักฟ้านะ”สิ้นสุดประโยคนี้จากปากของน่านฟ้า ลมหนาวแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เธอเห็นว่าเขาเดินออกมาข้างบ้านก็เลยออกมาตามหา เธอได้ยินทุกอย่างชัดเจนตั้งแต่ต้นจนถึงประโยคล่าสุด เรารักฟ้านะ เธอไม่สามารถจะยืนฟังต่อได้จริงๆ เธอรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที แต่เดินมาได้ไม่กี
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 35
“เมื่อคืนพี่น่านกลับดึกเหรอคะ?” ลมหนาวถามออกไปขณะอยู่บนรถหลังจากที่ทั้งคู่ไปส่งดาวเหนือที่โรงเรียนแล้ว“เอ่อ..พี่กลับประมาณห้าทุ่มได้ พี่คิดว่าหนาวน่าจะหลับแล้วก็เลยไม่ได้บอก พี่ขอโทษนะครับ..”“อ๋อค่ะ..ไม่เป็นไรหนาวเข้าใจ ยังไงลูกค้าก็เป็นคนสำคัญ” หญิงสาวตอบพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้ชายหนุ่มสามวันผ่านไป‘น่าน หมอให้ฟ้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว น่านมารับฟ้าได้มั้ย’ข้อความส่งมาจากเพียงฟ้า ชายหนุ่มตรึกตรองอยู่ชั่วครู่ จึงส่งสติกเกอร์โอเคกลับไป หลังจากนั้นน่านฟ้าก็โทรหาลมหนาวบอกว่าต้องออกไปพบลูกค้า น่าจะกลับค่ำ ให้หญิงสาวไปรับลูกกลับบ้านก่อนเลยหลังจากนั้นน่านฟ้าก็ไปรับเพียงฟ้าออกจากโรงพยาบาลและพาไปส่งที่คอนโดของหญิงสาว“กินน้ำก่อนสิ..น่าน” เพียงฟ้ารินน้ำที่อยู่ในตู้เย็นใส่แก้วและเดินมายื่นให้ชายหนุ่ม“ขอบคุณนะ” น่านฟ้ารับน้ำมาและยกขึ้นดื่มจนหมดแก้ว เพียงฟ้าลอบยิ้มอยู่ในใจ“น่านจะกลับเลยก็ได้นะ..ฟ้าไม่เป็นไรแล้ว ฟ้าอยู่ได้” “แน่ใจเหรอว่าอยู่ได้” ชายหนุ่มถามกลับไป ทว่าจู่ๆ เขาก็รู้สึกมึนๆ ชั่วพริบตาชายหนุ่มก็ไม่ได้สติหลับไปในที่สุดเวลาล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยงคืน น่านฟ้าตื่นลืมตาขึ้นมา ชายหนุ่มตก
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 34
หลังจากวันที่น่านฟ้าได้เจอกับเพียงฟ้า หญิงสาวก็เริ่มส่งข้อความหา โทรหา หรือมาหาชายหนุ่มที่ห้องทำงานบ่อยขึ้นจนน่านฟ้าเองเริ่มรู้สึกอึดอัด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เพียงฟ้ามาหาชายหนุ่มที่ห้องทำงานเพื่อจะชวนชายหนุ่มไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน แต่ทว่า..ก๊อก! ก๊อก! พร้อมกับเสียงเปิดประตู น่านฟ้ารู้ทันทีว่าลูกชายมาหาเพราะเขาบอกกับเลขาหน้าห้องว่าถ้าลมหนาวกับดาวเหนือมาให้เข้ามาได้เลย ตอนนี้มีพนักงานไม่กี่คนที่รู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้วและหนึ่งในนั้นก็คือวิภา เลขาของเขา “พ่อฮะ..ไปทานข้าวกันเถอะฮะ เหนือหิวแล้ว” เด็กชายวิ่งไปเกาะไหล่ผู้เป็นพ่อทันทีที่ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก โดยไม่ได้สนใจว่ามีใครนั่งหันหลังให้ ลมหนาวที่เดินตามเข้ามาติดๆ เมื่อเห็นว่าน่านฟ้ามีแขกจึงรีบเอ่ยออกมา“เอ่อ..ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าพี่น่านกำลังมีแขก น้องเหนือออกมาก่อนลูก” ไม่เห็นเลขาของเขาจะพูดอะไร“ไม่เป็นไรหนาว..นี่เพื่อนพี่เอง เพียงฟ้าไง จำได้มั้ย?” เพียงฟ้าที่กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ น่านฟ้ามีลูกมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เจนจิราก็เหมือนจะไม่รู้เรื่องนี้“อ๋อ..ค่ะ จำได้ค่ะ” เธอจำได้ดีเลยล่ะ “เอ่อ..นี
