บทที่ 10

ที่อีกด้านหนึ่งของห้องโถงมีคนจากตระกูลซ่งนั่งอยู่

ซ่งเสวี่ยเฟยโบกมือเพื่อเรียกให้เลขามา “คุณช่วยไปบริจาค 100 ล้านในนามของหมอหลินหน่อยสิ”

เลขาอึ้ง “คุณหนู 100 ล้านมันไม่มากเกินไปเหรอคะ?”

ตระกูลซ่งร่ำรวยก็จริง แต่จะใช้แบบสูญเปล่าขนาดนี้ไม่ได้นะ!

ซ่งเสวี่ยเฟยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ: "ผู้ชายที่ฉันถูกใจ ช่วยบริจาคเงิน 100 ล้านให้เขามันจะทำไมกัน?"

“ซูอวี้เหยา ประธานสาวสวยคนนั้นไม่เห็นค่าเขา แต่ฉัน ซ่งเสวี่ยเฟยไม่ได้โง่เหมือนเธอ! สมบัติอยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่ดันตาบอดรักษามันไว้ไม่ได้ ช่างน่าตลกจริงๆ!”

เธอถือเอกสารอยู่ในมือที่ขาวราวกับหยก

ข้อมูลทั้งหมดในเอกสารเป็นข้อมูลเกี่ยวกับซูกรุ๊ป ในเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่ปี ซูกรุ๊ปที่เคยเป็นโรงงานแปรรูปที่ใกล้จะล้มละลายกลับก้าวกระโดดกลายมาเป็นบริษัทที่ได้เข้าตลาดหลักทรัพย์ในเจียงตง

ทรัพย์สินของซูอวี้เหยาพุ่งทะยานขึ้นมาหลายเท่า และตอนนี้มีเกินกว่า 5 หมื่นล้านไปแล้ว

สิ่งที่น่าสนใจคือ การผงาดขึ้นมาของตระกูลซูมีหลายอย่างที่ไม่สามารถตรวจสอบได้ เหมือนกับว่ามีใครบางคนจัดการมันอยู่เบื้องหลังอย่างลับๆ

นอกจากนี้ หลินเฉินกับซูอวี้เหยาอยู่ด้วยกันมาสามปีแล้ว ในช่วงสามปีนี้ ตระกูลซูเกือบจะล้มละลาย แต่แล้วก็กลับพลิกฟื้นขึ้นมา

การบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับหลินเฉินและเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ ซ่งเสวี่ยเฟยคิดว่า นอกจากเสียจากว่าเธอจะเป็นคนโง่ เธอก็คงจะไม่เชื่ออยู่แล้ว

ในขณะนี้ หลินเฉินหาที่นั่งที่ว่างอยู่และนั่งลง

ทันทีที่เขานั่งลง ฟางซื่อหาวก็หัวเราะเยาะขึ้นมา: "หลินเฉิน คุณนี่มันหน้าด้านจริงๆนะ อวี้เหยาจะไปที่ไหน คุณก็ตามไปทุกที่เลย"

“จะว่าไป คนในห้องโถงนี้ล้วนแต่เป็นพวกใหญ่โตที่จะมาบริจาคเงิน พวกแมงดาจนๆเกาะคนอื่นกินแบบคุณมาทำอะไรที่นี่กันนะ?”

หลินเฉินกวาดสายตามองไปทางซูอวี้เหยาและพูดอย่างเรียบเฉยเย็นว่า "คุณชายฟางเป็นพวกชอบดูถูกคนอื่นแบบนี้ตลอดเลยหรอ? คุณมีเงินบริจาค แล้วผม หลินเฉิน จะมอบความรักของผมให้เด็กๆในสถานเด็กกำพร้าไม่ได้เหรอ?"

ฟางซื่อหาวยิ้มด้วยความเหยียดหยาม: "ความรักที่มีค่าแค่ไม่กี่ร้อย เอามาให้ในสถานที่และโอกาสแบบนี้ คุณไม่คิดว่ามันน่าอับอายขายขี้หน้าเหรอ?"

จางอ้ายยิงเยาะเย้ยและกล่าวว่า “คุณชายฟางอย่าไปสนใจเขาเลย เดี๋ยวพออวี้เหยาของเราซื้อที่ดินของสถานเด็กกำพร้าได้แล้ว ก็ค่อยให้เขารีบไสหัวไป!”

ซูอวี้เหยาขมวดคิ้วมองไปที่หลินเฉิน จากนั้นก็ส่ายหัว

เดิมทีเธอคิดว่า ถึงแม้หลินเฉินจะไม่มีความมุ่งมั่นในการพัฒนาตัวเอง แต่อย่างน้อยเขาก็มีเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง

แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่า หลังจากเลิกกับเธอไปแล้ว ชายผู้นี้กลับกลายเป็นคนเสื่อมทรามลง เธอคิดว่าการมาร่วมงานเช่นนี้จะทำให้เขาเปลี่ยนไป แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะยิ่งทำให้เธอต้องดูถูกเขามากขึ้นไปอีก!

ขณะนี้การรระดมทุนได้เสร็จสิ้นแล้ว ใบหน้าของพิธีกรยิ้มแย้มสดใส เขาเริ่มประกาศรายชื่อผู้บริจาคและจำนวนเงินที่บริจาค

"ตระกูลเจียงตงเฉินบริจาค 40 ล้าน!"

“ทงต๋ากรุ๊ป 50 ล้าน!”

“อสังหาจงเทียน150 ล้าน!”

แขกผู้มีเกียรติที่นั่งอยู่บนที่นั่งต่างก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มหารือกันเบาๆ

สิ่งที่ประกาศมาก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีความหวังเลย เนื่องจากยิ่งผ่านไปกี่คนๆ จำนวนเงินก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

ในที่สุดพิธีกรก็ยิ้มอย่างลึกลับและป่าวประกาศว่า "ซูกรุ๊ป บริจาค...400 ล้าน!"

หืม!

เมื่อตัวเลขนี้ถูกพูดออกมา แขกผู้มีเกียรติจำนวนไม่น้อยต่างก็สูดหายใจเข้าด้วยความตกตะลึง

จำนวนที่ซูกรุ๊ปบริจิชาคนั้นช่างหลุดโลกไปจริงๆ!

ต้องรู้ว่า นี่เป็นเพียงการบริจาคที่ไม่หวังผลตอบแทน ซึ่งเท่ากับเงินที่ให้สถานเด็กกำพร้าจะสูญเปล่าไป

เมื่อได้สิทธิ์ในการซื้อที่ดินในภายหลัง ก็ยังต้องควักเงินทุนอีกเป็นจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อที่ดินผืนนี้ เมื่อถึงเวลานั้น ก็ถือเป็นการควักเลือดเนื้อครั้งใหญ่

เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่ตกตะลึงที่มองมาที่พวกเขา ฟางซื่อหาวและจางอ้ายยิงก็ยืดอกตั้งตรงด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

ในขณะนี้ แม้แต่ซูอวี้เหยาที่มักจะสงบนิ่งก็ยังอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะออกมา

"ตัวเลขนี้ ฉันเชื่อว่าตระกูลซูของเราจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่เพียงหนึ่งเดียว และได้รับชัยชนะในที่สุด!"

ในขณะนี้ พิธีกรได้ประกาศต่อว่า “ผู้บริจาคใจบุญสองท่านสุดท้าย หนึ่งในนั้นคือคุณหนูซ่งเสวี่ยเฟยจากซ่งกรุ๊ป จำนวน 400 ล้าน!”

เสียงฮือฮาเกิดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่อาจควบคุมได้

จำนวนที่ตระกูลซ่งบริจาคนั้นมากมายไม่ต่างกัน

สิ่งที่ทำให้แขกผู้มีเกียรติประหลาดใจก็คือ คุณหนูคนโตซ่ง หญิงสาวผู้สูงศักดิ์แห่งตระกูลซ่งกับประธานสาวสวยซูอวี้เหยาต่างก็เสนอราคาที่สูงลิบถึง 400 ล้านในเวลาเดียวกัน

ต้องบอกว่า ความบังเอิญที่เกิดขึ้นพร้อมกันนี้ทำให้งานนี้น่าสนใจยิ่งขึ้นไปอีก

สาวงาม 2 คนที่สวยเกินต้านและมีสถานะไม่ต่างกันมาแข่งขันกันในงานเดียวกัน มันช่างเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ

ซ่งเสวี่ยเฟยขมวดคิ้ว กวาดสายตามองไปทางซูอวี้เหยา

คิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลซูจะมีความกล้ามากขนาดนี้

บังเอิญว่าซูอวี้เหยาก็หันหน้ามามองซ่งเสวี่ยเฟยเช่นกัน

ตระกูลซ่ง ไม่ได้เคี้ยวง่ายๆจริงๆ ซ่งเสวี่ยเฟยผู้นี้ เธอคงต้องระวังตัวเอาไว้!

“ประธานสาวสวยแห่งตระกูลซูกับคุณหนูคนโตแห่งตระกูลซ่งต่างก็บริจาคเงินจำนวนที่เท่ากัน งั้นสุดท้ายแล้วสิทธิ์ในการซื้อที่ดินนี้ควรจะให้ตระกูลไหนล่ะ?”

ในเวลานี้ แขกผู้มีเกียรติเริ่มตะโกนขึ้นมา พวกเขาแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะได้รับรู้ว่า ดอกไม้จะไปตกอยู่ที่ตระกูลไหน

ฟางซื่อหาวจัดระเบียบชุดสูทของเขาให้เรียบร้อย ยืนขึ้นด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ทุกท่านครับ โปรดอดทนรอสักครู่นะครับ"

“แม้ว่าจำนวนเงินที่ตระกูลซ่งเสนอจะเท่ากับที่ตระกูลซูเสนอ แต่ตระกูลฟางของเราก็เลือกที่จะยืนหยัดเคียงข้างตระกูลซู เราจะสนับสนุนตระกูลซูโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ดังนั้น ผมคิดว่าที่ดินผืนนี้ของสถานเด็กกำพร้าควรมอบให้กับตระกูลซูเพื่อนำมาพัฒนา”

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา คนจากตระกูลซ่งก็ขมวดคิ้วแน่นในทันที

เหล่าแขกที่มาจากทุกสารทิศต่างพากันคาดเดาและพูดคุยกันต่างๆนาๆ

"ฟางซื่อหาวอะไรนั่นน่ะ เพื่อประธานสาวสวยคนนั้นแล้ว ประจบสอพลอเลียแข้งเลียขาใหญ่เลยนะเนี่ย!"

“ซูอวี้เหยาเป็นผู้หญิงที่เก่งกาจ เก่งมากจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีแผนในมือแบบนี้ ด้วยการสนับสนุนของตระกูลฟาง ถ้าพวกเขาทั้งสองร่วมมือกัน ตระกูลซ่งก็แทบไม่มีโอกาสเลยจริงๆ!"

“ไม่มีอะไรต้องลุ้นอีกแล้ว ถ้าฉันเป็นผู้อำนวยการสถานเด็กกำพร้า ฉันก็คงยินดีที่จะขายที่ดินให้กับตระกูลซู แถมยังได้รับมิตรภาพที่อบอุ่นจากซูกรุ๊ปแล้วก็ตระกูลฟางอีก แบบนี้จะมีตรงไหนไม่คุ้มอีก?”

เลขาของซ่งเสวี่ยเฟยทำสีหน้าไม่พอใจ: "คุณหนู ดูเหมือนว่าจำนวนเงินที่เราเสนอจะน้อยไปนิดนึงนะคะ!"

ซ่งเสวี่ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย: "อย่าเพิ่งตื่นตูม 400 ล้านเป็นวงเงินที่จำกัดสูงสุดแล้ว ถ้าสูงกว่านั้น ต่อให้จะซื้อที่ดินผืนนี้มาได้มันก็ไม่คุ้มค่า"

เธอเปลี่ยนเรื่องและยิ้มอย่างสดใสราวกับดอกไม้ผลิบาน “แต่ว่า ฉันจะไม่ยอมให้ประธานสาวสวย ซูอวี้เหยาได้ในสิ่งที่ต้องการหรอก ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงยิ้มแล้วปล่อยผ่านไป แต่ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เธอชนะเด็ดขาด!”

เลขาแทบอยากจะกุมขมับ เธอกล่าวว่า “คุณหนู คุณคงไม่ได้คิดที่จะมีเรื่องกับซูอวี้เหยาเพื่อผู้ชายจริงๆใช่ไหม หมอหลินคนนั้น มันคุ้มหรอที่คุณจะทำแบบนี้?”

ซ่งเสวี่ยเฟยส่งเสียงหึออกมาและกำลังจะพูด

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไมโครโฟนของพิธีกรที่อยู่บนเวที

เขาดูตื่นเต้นมาก ราวกับว่าเขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

“ผู้บริจาคท่านสุดท้าย คุณหลินเฉิน”

“จำนวนเงินบริจาคของคุณหลินคือ…500 ล้าน!”

ทันใดนั้น ทั้งงานก็เงียบสนิท!

จากนั้นเหล่าแขกผู้มีเกียรติในห้องทุกคนต่างก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาในทันที

“พระเจ้า! 500 ล้าน คนๆนั้นเป็นใครกันเนี่ย? แค่ลงมือครั้งเดียวก็ทำให้ทุกคนในงานนี้ถึงกับอึ้งไปกันหมด”

“หลินเฉินหรอ? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย ในสังคมชนชั้นสูงของเจียงตงของเรามีคนที่รวยมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?”

“บริจาค 500 ล้านในนามบุคคล นี่มันไม่ใช่การลงเงินจำนวนมหาศาลแล้ว แต่มันคือการถล่มคู่แข่งให้ราบคาบไปตามๆกัน!”

เสียงพูดคุยที่ดังหนวกหูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แขกผู้มีเกียรติบางคนถึงกับลุกขึ้นยืนและมองไปรอบๆ ว่าหลินเฉินนั้นคือใคร

ซ่งเสวี่ยเฟยหันไปมองเลขาในทันที: "เกิดอะไรขึ้น? ฉันให้คุณเตรียมเงินไป 100 ล้านไม่ใช่เหรอ?"

เลขามีสีหน้าสับสน “เปล่าค่ะคุณหนู ฉันได้เตรียมเงินไปแค่ 100 ล้านเพื่อบริจาคในนามของคุณหลินจริงๆนะคะ”

ขณะนั้นเอง มีคนจากตระกูลซ่งเดินเข้ามาและพูดกับซ่งเสวี่ยเฟยว่า “คุณหนู สถานเด็กกำพร้าได้คืนเงิน 100 ล้านที่เราบริจาคในนามของคุณหลินมาให้เรา สถานกำพร้าบอกมาว่าเป็นความต้องการของคุณหลิน เขา...บอกว่าไม่ต้องการ!”

ไม่ต้องการเหรอ?

ซ่งเสวี่ยเฟยไม่สามารถสงบนิ่งได้อีกต่อไป เธอมองไปที่หลินเฉินในทันที

ถ้างั้น ผู้ชายตัวเล็กๆคนนี้ก็ควักเงิน 500 ล้านจากกระเป๋าตัวเองเหรอ?

“หลินเฉิน? 500 ล้านเหรอ? นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ทางฝั่งตระกูลซู ซูอวี้เหยาเองก็ไม่สามารถนั่งนิ่งอยู่ได้เช่นกัน

ใบหน้าที่งดงามของเธอเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ เธอมองไปที่หลินเฉิน

500 ล้านหรอ?

เขาไปเอาเงิน 500 ล้านมาจากไหนกัน?