เป็นอย่างนั้นสินะไม่แปลกใจว่าทำไมนาตาชาถึงยืนกรานจะให้ลูน่าแถลงข่าววันนี้ให้ได้ ไม่แปลกใจว่าทำไมอลิซถึงจงใจพาคุณย่าออกมาช๊อปปิ้งอลิซวางแผนไว้หมดแล้วทุกอย่างเธอเดาไว้แล้วว่าลูน่าไม่ได้มาล้างมลทินให้เธอระหว่างแถลงข่าว ดังนั้นเธอจึงจงไจไปหาคุณย่าลินช์การให้ลูน่าจัดงานแถลงข่าวเป็นเพียงเรื่องบังหน้า อลิซต้องการใช้โอกาสนี้ในบังคับให้เขาขีดเส้นระหว่างเขาและลูน่าต่อหน้าคุณย่าลินช์ นี่ต่างหากเป็นความตั้งใจที่แท้จริงของเธออลิซฉลาดเสียจริงก่อนหน้านี้ในตอนที่เขาเห็นลูน่า กิบสัน เขารู้สึกใจสลายแต่ในตอนนี้เมื่อเห็นอลิซร้องไห้ เขาอยากจะหัวเราะเยาะเสียอย่างนั้นโจชัวหันหลังนั่งลงข้างคุณย่าลินช์ “เยี่ยมครับ ผมก็อยากเห็นว่าจะเป็นยังไงต่อไปเหมือนกัน”จากนั้นโจชัวก็เลิกคิ้วมองอลิซ เขาพูดเสียงเย็นชา “นั่งลงสิ”อลิซกัดริมฝีปากและนั่งลงข้างโจชัวอย่างระมัดระวัง“โจชัวคะ” เธอเช็ดน้ำตา “ฉันไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะแพร่ขยายขนาดนี้ วันนี้ฉันอยากจะขอโทษลูน่า...”โจชัวเอนหลังพิงม้านั่ง เขาพูดเรียบ ๆ ว่า “ผู้จัดงานคนนั้นเป็นเพื่อนคุณใช่ไหม?”อลิซขนลุกเล็กน้อย เธอมองอีวอนน์บนหน้าจอยักษ์ “เรา...รู้จั
คำพูดของลูน่าบนหน้าจอขนาดยักษ์ทำให้อลิซและคุณย่าลินช์ขมวดคิ้วไปพร้อม ๆ กันนี่ไม่ใช่การแถลงข่าวสำหรับลูน่าในการล้างมลทินให้ตัวเองเหรอ แล้วทำไมเธอ...ถึงยอมรับโต้ง ๆ เลยล่ะ?คุณย่าลินช์มองอลิซ อลิซก้มหน้าลงทันทีและประสานมือของเธอเข้าด้วยกันในตอนนี้ บรรยากาศภายในสถานที่แถลงข่าวถึงจุดเดือดนักข่าวหลายคนรีบแย่งกันถามคำถาม“คุณลูน่า คุณบอกว่าคุณมีเจตนาเข้าหาคุณลินช์ หมายความว่ายังไงกันครับ?”“คุณยอมรับเหรอคะ ว่าคุณอยากจะยั่วยวนคุณลินช์ คุณยอมรับเหรอว่าคุณเป็นเมียน้อย?”“คุณลูน่า คุณกล้าที่จะประกาศตัวเป็นเมียน้อย คุณแน่ใจเหรอว่านี่เหมาะสม?”คำถามอันน่าอึดอัดใจพุ่งเข้ามาราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ลูน่าที่อยู่ท่ามกลางพายุปัญหายังคงสงบ เธอยิ้ม “ฉันบอกตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะว่าฉันเป็นเมียน้อย? ฉันแค่หมายตาโจชัวเพื่อเงินของเขาไม่ได้เหรอคะ?”ทั้งสถานที่จัดงานเงียบไปลูน่าหัวเราะเบา ๆ “ในอินเทอร์เน็ตบอกว่าฉันอยู่ที่ลินช์กรุ๊ปเพราะอยากจะอ่อยคุณลินช์ ขอฉันถามทุกคนหน่อยนะคะ ว่าทำไมฉันถึงจะต้องไปชอบผู้ชายแบบโจชัวที่มีผู้หญิงหลายคนหมายปอง?”คำถามของเธอทำให้ผู้คนทั้งหมดเงียบไป ในห้างสรรพสินค้า โจ
ทันใดนั้นก็มีเสียงคมชัดของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นอีวอนน์ครางในลำคออย่างเย็นชาและยืนขึ้น “ใครบอกกันล่ะว่าคุณกับโจชัว ลินช์ไปมาหาสู่กันแค่คืนนั้น?”เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของเธอ ธีโอก็ขมวดคิ้วและยิ้ม “อลิซเป็นคนพูดเองนี่”“บางทีเธอก็แค่พูดแก้ตัวไปงั้น” อีวอนน์เม้มปาก “ยังไงซะ เจ้านายผู้ชายเล่นชู้กับพนักงานผู้หญิงย่อมต้องสร้างภาพลักษณ์ที่ไม่ดีด้วยเหมือนกัน”จากนั้นเธอก็ถอนหายใจ “คุณลูน่า ถ้าคุณกับคุณลินช์บริสุทธิ์ใจต่อกันจริง ๆ ทำไมคุณนายลินช์ถึงสงสัยคุณแทนที่จะเป็นผู้หญิงคนอื่นล่ะคะ?”“ใช่ ใช่” นาตาชาร่วมวงด้วยหลังจากได้ยินอย่างนั้น “ลูกสาวฉันใจดี เชื่อฟัง อ่อนโยนและมีความเป็นแม่อยู่ในตัว เธอไม่เคยกล่าวหาใครโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ”จากนั้นตาตาชาก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เธอยืนขึ้นและพูดว่า “ตอนที่ลูกสาวของฉันอยู่กับโจชัวเมื่อหกปีก่อน โจชัวก็ทำงานกับผู้หญิงคนอื่น แต่ลูกสาวของฉันไม่เคยสงสัยใครง่าย ๆ แบบนี้มาก่อน! แล้วทำไมตอนนี้ถึงสงสัยเธอล่ะ? ก็เพราะปัญหามันอยู่ที่เธอไง”ลูน่ายังคงอยู่ที่เดิมและมองนาตาชาที่พ่นเรื่องไร้สาระ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเป็นทุกข์ขึ้นมานั่นเป็นเพราะเมื่อหกปีก่อน เธอเชื
คำพูดของเธอทำให้โจชัวเงียบไป เขาตอบโต้ไม่ได้แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับ แต่ความจริงแล้ว ก่อนที่อลิซจะกลับมา เขามีความรู้สึกให้ลูน่าซึ่งแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นจริง ๆตอนที่เขารับรู้ว่าอลิซต่างไปจากหกปีก่อนโดยสิ้นเชิง ความรู้สึกของเขาที่มีต่อลูน่าก็ยิ้งถลำลึกลงไป มากมายเสียจนตอนที่เมาเขาก็เผลอ...ความเงียบชองโจชัวทำให้ความเกลียดชังในแววตาของอลิซชัดเจนขึ้น เธอกัดปากตัวเอง“โจชัว คุณลืมไปแล้วเหรอคะ ก่อนที่ฉันจะกลับมาคุณพูดอะไรต่อสาธารณชน? คุณบอกว่าตราบใดที่ฉันกลับมา คุณก็เต็มใจจะทำทุกอย่าง คุณบอกว่าไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันกลับมา คุณก็จะให้ฉันเป็นคนสำคัญสำหรับคุณเสมอ”อลิซพูดพลางก้มหน้าและเช็ดน้ำตา “โจชัว คุณลืมที่คุณพูดไปหมดแล้วเหรอคะ?”เมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลรินของเธอ ความรู้สึกผิดก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นในหัวใจของโจชัวทว่าเขารู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเขาไม่รู้ว่าปัญหาคืออะไร ทำไมอลิซกับเขาถึงได้กลายเป็นแบบนี้หลังจากผ่านมาหกปี“นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน!” เมื่อเห็นอลิซที่กำลังร้องไห้ คุณย่าลินช์ก็เคาะไม้เท้าอย่างโมโห “โจชัว อลิซเป็นภรรยาของแกนะ แกทำกับเธออย่างนี้ได้ยังไง?”จากนั้นคุณย่าลินช์ก
“แต่ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้ว”โจชัวเดินเข้าไปยืนตรงหน้าคุณย่าลินช์และหยิบมือถือคืนมา “ไม่ว่าผมจะรักคนคนหนึ่งจนสุดหัวใจแค่ไหน ผมก็จะไม่ปล่อยให้เธอบิดเบือนความจริงหรือว่าทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์คนอื่น”จากนั้นเขาก็กวาดสายตาเย็นชามองอลิซ “ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ผมก็ดูเหมือนจะไม่ได้รักเธอมากขนาดนั้นแล้ว”พูดจบโจชัวก็กระทืบเท้าเดินออกไปอลิซกัดฟัน เธออยากจะตามเขาไป แต่คุณย่าลินช์โยนไม้เท้าออกไปบนพื้นเสียก่อน “เขามันหัวต่อต้าน! เป็นเด็กหัวแข็งอะไรอย่างนี้!”อลิซหันกลับไปมองคุณย่าลินช์ “คุณย่า อย่าโกรธไปเลยนะคะ...” …เมื่อออกมาจากห้างสรรพสินค้า โจชัวก็ขับรถไปที่ศูนย์กีฬาซิตี้ทันทีตอนที่เขาไปถึง การแถลงข่าวยังคงดำเนินการอยู่นักข่าวยังคงยิงคำถามน่าอายใส่ลูน่า“ทุกท่านครับ”ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเด็กคนหนึ่งดังมาจากลำโพงนักข่าวซึ่งยังคงถามคำถามต่อเนื่องหยุดถามในทันที ทำไมถึงมีเสียงเด็กในงานแถลงข่าวได้“ผมได้ยินคำถามของพวกคุณทั้งหมดแล้ว”ข้ามทะเลไปในวอร์ดคนไข้ ท้องฟ้าตอนนี้มืดสนิท ไนเจลกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ด้วยใบหน้าซีดเซียว แต่น้ำเสียงเขายังคงหนักแน่น “ก่อนที่ลูน่าจะตอบคำถามเหล
การปรากฏตัวของโจชัวไม่ได้ทำให้เพียงนักข่าวตื่นตะลึงเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงลูน่าและธีโอที่ยืนอยู่บนเวทีด้วยพวกเขาสองคนมองหน้ากัน ลูน่าพูดด้วยเสียงกดต่ำ “คุณพาเขามาเหรอ?”ธีโอเลิกคิ้วอย่างไม่รู้เรื่อง “สาบานกับพระเจ้าได้เลยว่าไม่ใช่ผม”ขณะที่พวกเขาสองคนกำลังคุยกัน โจชัวก็ได้เดินมาหาลูน่าแล้วเขาหยิบไมโครโฟนจากตรงหน้าลูน่ามาและพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำเย็นชา “ถ้ามีคนอยากจะกล่าวอ้างว่าผมกับลูน่าเป็นชู้กัน แล้วผมจะไม่มาได้ยังไงกันล่ะครับ?”โจชัวนั่งลงข้างลูน่าอย่างใจเย็น เขามองลงไปยังนักข่าวข้างล่างเหมือนจักรพรรดิที่กำลังมองอาณาประชาราษฎร์ของตน “ถ้าใครมีคำถามก็ถามผมได้เลย อย่าทำให้ลูน่าลำบากใจเลย”บรรยากาศรอบตัวเขาเย็นยะเยือกจนทุกคนอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างนักข่าวพวกนั้นที่โจมตีลูน่าก่อนหน้านี้เงียบปากกันหมดมีสองสามคนที่อยากจะหนีไปแต่ก็โดนลูคัส แซค และยูริขวางไว้ ตรงประตูทางเข้าสถานที่จัดงานเงียบไปนานเมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร โจชัวก็ยิ้มเล็กน้อย “งั้นผมขออธิบายกับพวกคุณทุกคนง่าย ๆ ก็แล้วกัน”“ลูน่าเป็นนักออกแบบเครื่องประดับที่มีความสามารถมาก เธอสนิทกับลูก ๆ ทั้งสองของผมด้วย เราเป็
ข่าวนี้เป็นเรื่องที่กะทันหันมาก ไม่เพียงแค่นักข่าวเท่านั้นที่ตอบสนองไม่ทัน ลูน่าเองก็เช่นกันคนที่ตอบสนองคนแรกคือนาตาชาซึ่งนั่งอยู่ตรงมุมเธอรีบพุ่งเข้ามาและจับคอเสื้อโจชัว “กล้าดียังไงมาหย่ากับลูกสาวฉัน! ตอนนั้นเธอทำอะไรให้คุณไปตั้งหลายอย่าง! ตอนนี้คุณมาทิ้งเธอไปได้ยังไง!”โจชัวแงะนิ้วของนาตาชาออกจากเขาทีละนิ้ว “คุณยังพูดถึงเรื่องตอนนั้นอีก ยิ่งไปกว่านั้นนะ คนที่ไม่เหมาะจะมายืนหยัดให้ลูน่าที่สุดก็คือคุณนั่นแหละ”เสียงของเขาเย็นชา “คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าตอนนั้นคุณทำกับลูน่าไม่ยุติธรรมยังไงบ้าง?”นาตาชาตกตะลึง เธอมองโจชัวอย่างมึนงง “คุณพูดเรื่องอะไร...”โจชัวไม่สนใจเธอ เขามองลูคัสอย่างใจเย็น ลูคัสจึงให้คนมาพาตัวนาตาชาไปทันทีการถกเถียงกันในสถานที่จัดงานยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ“ทุกคนครับ” ธีโอขมวดคิ้ว เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาเพื่อควบคุมผู้คน “เราได้อธิบายทุกอย่างที่ต้องอธิบายในวันนี้ไปหมดแล้ว เราประกาศข่าวใหญ่ด้วย เพราะงั้นการแถลงข่าวจบลงตรงนี้นะครับ”เมื่อเขาพูดจบ การถ่ายทอดสดงานแถลงข่าวก็โดนตัดไปขณะนั่งอยู่ในห้างสรรพสินค้า อลิซมองหน้าจอขนาดยักษ์ที่เปลี่ยนเป็นสีดำ เธอกำลังก
อลิซขมวดคิ้วแน่น เธอเดินอ้อมหลบรถไปลูคัสยิ้ม เขาขับรถตามเธอ “คุณนาย การหลบเลี่ยงไม่ได้ช่วยแก้ปัญหานะครับ คุณลินช์บอกว่าผมต้องพาตัวคุณไปที่ว่าการอำเภอให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม”อลิซหยุดเดิน เธอหันกลับไปมองลูคัสอย่างเย็นชา “บอกโจชัวว่าฉันไม่ตกลงเรื่องหย่า ถ้ามีปัญหาระหว่างเรา เราควรคุยกัน แต่ฉันไม่เคยตกลงจะหย่าแม้ว่าเพื่อลูกก็ตาม!”ลูคัสยังคงแน่วแน่ขับรถตามเธอ อลิซกลอกตา ขณะที่เดินหันหลังให้ลูคัส เธอหยิบยาหนึ่งเม็ดขึ้นมาใส่ปาก10 นาทีหลังจากนั้นโจชัวที่อยู่ในร้านแฟได้รับโทรศัพท์จากลูคัส“นายท่านครับ คุณนายเป็นลม! ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในขั้นตอนการช่วยชีวิต!”รูม่านตาของโจชัวหดลง “อะไรอีกล่ะ?”ยังไงเสีย เรื่องก่อนหน้านี้ทำให้เขาไม่เชื่อใจอลิซแล้วลูคัสที่อยู่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง “หมอบอกว่าดูเหมือนสาเหตุจะมาจากอุบัติเหตุรถชนในอดีต คุณอยากมาไหมครับ?”สีหน้าของโจชัวเปลี่ยนไปในทันทีสาเหตุมาจากอุบัติเหตุรถชนในตอนนั้นเขาจำได้ถึงวันฝนตกวันนั้นตอนนั้นที่เขารีบกลับไปเมืองบันยันจากเมืองซีก็เป็นเวลาห้าชั่วโมงหลังจากที่ลูน่าประสบอุบัติเหตุไปแล้วพวกเขาตรวจสอบและค้นหากันตลอดเวลาเขายืน
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ