เข้าสู่ระบบแชร์
37 ภัยร้าย (ไม่รู้) ตัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-20 22:31:36
บทที่เกี่ยวข้อง
ล่ามรัก 38 พี่กันต์มาช่วยหวานด้วยนะคะ
โก๋จัดการล็อกประตูรถทันทีที่รถหยุดลงท่ามกลางบรรยาศที่มืดและเงียบสนิท ทั้งสองหยุดนิ่งเพื่อดูว่าโก๋จะทำอะไรต่อ ในหัวประมวลผมหาทางหนีทีไล่ที่มีน้อยนิด เขานั่งนิ่งไม่พูดอะไรมองมาสักคำ ราวกับกำลังใช้ความคิด ริมฝีปากขบไปมาเบาๆ ขณะที่มือเคาะพวงมาลัยเป็นจังหวะ กริ๊งงง! จังหวะที่กำลังเงียบกันอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือที่น้ำหวานกำไว้แน่นปรากฏแสงสว่างวาบขึ้นหน้าจอพร้อมกับแผดเสียงร้องดังลั่นรถ สายจากกลกันต์ “ห้ามรับ” เสียงเหี้ยมจากโก๋แผดเสียงดังจนน้ำหวานตกใจมือสั่น “ใครโทรมา” เสียงเข้มถามต่อ “อะ เอ่อ ฟะ แฟนค่ะ” “มันมาช่วยอะไรพวกเธอไม่ได้หรอก รับสิ รับแล้วส่งพิกัดให้ด้วยนะ พรุ่งนี้มันจะได้มารับ ศพ เธอถูกที่” โก๋เน้นหนักคำว่า ศพ ตวัดหางตามองน้ำหวานที่แววตาฉายความกลัวออกมา รีบกดตัดสายจากกลกันต์ กลัวว่าเสียงที่ดังขึ้นจะเป็นการยั่วยุอารมณ์ของโก๋ “พี่โก๋ หวานไม่รู้ว่าเคยทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ พี่ปล่อยหวานกับเพื่อนไปเถอะนะ หวานสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร ไม่ตามเอาเรื่องพี่แน่นอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ล่ามรัก 39 ไม่จริงใช่ไหม
รถยังคงแล่นฝ่าความมืด ไม่รู้ว่าตอนนี้ผ่านมานานแค่ไหนแล้วที่ทั้งคู่ออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยว เพราะถูกมัดมือทั้งสองข้างไขว้ไว้ด้านหลัง ทำให้ไม่สามารถดูเวลาได้ รอบข้างมีแต่ป่าไม่มีป้ายสัญลักษณ์บอกเส้นทางหรือจุดสังเกต รถถูกขับลัดเลาะไปตามเส้นทาง มีทั้งบริเวณที่เป็นป่าและพื้นที่ทำการเกษตร เห็นพื้นที่ที่ถูกกั้นเป็นคันนาจากแสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบพื้น ลัดเลาะไปตามทางดินลูกรังที่ความกว้างของถนนรถสามารถผ่านเข้าออกไปเพียงหนึ่งคัน ระหว่างทางโก๋หยุดรถที่บ้านหลังหนึ่ง มีแสงสว่างจากตะเกียง มองเห็นเป็นบ้านไม้ตั้งเดี่ยวรอบข้างเป็นทุ่งนา ที่หน้าบ้านมีชายสองคนยืนรอเขาอยู่ โก๋ก้าวลงจากรถและพูดคุยกับชายแปลกหน้าก่อนส่งของบางอย่างให้ทั้งสองที่เธอมองไม่ชัดว่าคืออะไร พลพลที่นั่งด้านหน้าพยายามเอื้อมตัวมาฝั่งคนขับมองหาโทรศัพท์ของเขาและน้ำหวานที่ไม่รู้ว่าโก๋เก็บไว้ตรงไหน “หวานแกรู้ไหมว่าพี่โก๋เก็บโทรศัพท์เราไว้ตรงไหน” “ฉันนั่งตรงนี้มองไม่ชัดเลยแก ลองดูข้างเบาะไหม” ทั้งสองช่วยกันก้มลงหา แต่กลับไม่พบอะไรประกอบกับชายผู้หนึ่งวิ่งตรงมาที่รถ เขาไม่ได้พูดอะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ล่ามรัก 40 เรื่องร้ายที่ไม่อยากได้ยิน
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ เป็นข้อความซ้ำๆที่ดังมาจากปลายสาย มือหนายกโทรศัพท์ออกจากใบหู กดตัดสายคอลเซ็นเตอร์ที่เพียรบอกให้เขาฝากข้อความ “ยังติดต่อน้ำหวานไม่ได้อีกเหรอคะคุณกันต์” ป้าแก้วและป้าน้อยแสดงสีหน้าวิตกกังวล พรุ่งนี้เป็นวันที่กลกันต์จะไปรับน้ำหวานเพื่อกลับไร่ ทั้งสองจึงเตรียมอาหารและขนมให้ทั้งกลกันต์และน้ำหวานสำหรับการเดินทาง เพราะกลกันต์ยุ่งกับงานในช่วงหลายวันที่ผ่านมา จึงได้นำของทั้งหมดที่เตรียมมาฝากแก่กลกันต์ในช่วงเย็นวันนี้แทน เข้าบ้านมาแทนที่จะพบกันสีหน้าตื่นเต้นดีใจ กลับกลายเป็นสีหน้าวิตกกังวลแทนเมื่อไม่สามารถติดต่อน้ำหวานได้ “ยังเลยครับป้า” ตั้งแต่สายแรกที่โทรไปและเธอกดตัดสายเขา เขาพยายามต่อสายกลับไปอีกครั้งแต่ไม่สำเร็จ “คุณกันต์มีเบอร์เพื่อนน้ำหวานหรือเปล่าคะ อาจจะติดฉลองสอบเสร็จกับเพื่อน เด็กๆก็แบบนี้แหละค่ะ” ป้าแก้วพยายามเอ่ยในแง่ดี แม้จะรู้ว่าที่ผ่านมาน้อยครั้งมากที่น้ำหวานจะขาดการติดต่อไปแบบดื้อ น้ำหวานรู้ดีว่าทุกคนที่นี่เป็นห่วง เพราะฉะนั้นน้ำหวานจะพยายามบอกล่วงหน้าว่าในแต่ละวันเธอจะไปไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22ล่ามรัก 41 ที่รักของพี่อยู่ที่ไหน
เมื่อเรื่องที่รับรู้หนักเกินกว่าเขาจะจัดการคนเดียว เขาจึงได้ประสานเรื่อง และส่งข้อมูลทั้งหมดให้ตำรวจ ด้วยความร่วมมือของนิดอีกแรง เพื่อตามตัวน้ำหวาน ที่คาดว่าจะหายไปพร้อมกับพลพล ในระหว่างทางเขาคอยประสานงานติดตามข่าวอยู่ตลอด รถราเริ่มเคลื่อนที่น้อยลง เวลานี้เป็นเวลาพักผ่อนแม้จะมีแสงไฟยามราตรีสว่างไสวอยู่ก็ตาม จนกระทั่งรถของเขาเคลื่อนที่มายังจุดเกิดเหตุที่ได้รับแจ้งตามเลขทะเบียนของพลพลกว่าที่กลกันต์จะเดินทางไปถึงที่เกิดเหตุก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน มีเจ้าหน้าที่หลายนายกำลังระดมตามหาน้ำหวานและพลพล รวมทั้งเก็บหลักฐานต่างๆ บริเวณเกิดเหตุถูกกั้นด้วยเทปกั้นเขตเพื่อกันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากพื้นที่ พบรถเก๋งสีดำของพลพลถูกจอดทิ้งไว้ริมสะพาน ชาวบ้านแถบนั้นรายงานว่าได้ยินเสียงดังโครมไปทั่วบริเวณ ก่อนตามด้วยเสียงปืนราวสามนัด “ไอ้กันต์ ทำใจดีๆนะเว้ย” ชายหนุ่มร่างสูงในเครื่องแบบเดินเข้ามาใช้ร่างสูงใหญ่ขวางทางกั้นไม่ให้กลกันต์เข้าไปในพื้นที่ ผู้กองเขมซึ่งเป็นเพื่อนของกลกันต์ ย้ายเข้ามารับตำแหน่งที่นี่ และเป็นเดินทางมาจุดเกิดเหตุตั้งแต่แรก “มึงหมายความว่ายังไง” กลก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22ล่ามรัก 42 โดนเกลียดไม่รู้ตัว
ที่โรงพยาบาลตอนนี้ทั้งสามยังคงนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน จากเรื่องราวที่ถ่ายทอดมาจากโก๋ ทำให้ทั้งสองทั้งตกใจและเสียใจ ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะมีสาเหตุจากความแค้นของน้าสร้อยและครอบครัวน้ำหวาน โก๋เลือกที่จะบอกเพียงเนื้อหาส่วนความแค้นของน้าสร้อย เพื่อให้น้ำหวานระวังตัว และความจริงแล้วที่น้ำหวานเจอเรื่องแปลกและมีคนคอยตามอยู่เป็นเขาและคนของสร้อย นิคพยายามจะห้ามไม่ให้เขาทำผิด ในตอนแรกเขายังดื้อดึงเพราะเสียดายเงินที่จะได้จากงานนี้ แต่เพราะกลัวแม่เสียใจจึงต้องล้มเลิกและเปลี่ยนมาช่วยนิค พี่อยากจะเตือนให้น้ำหวานระวังตัว แต่ก็ไม่ทันเมื่อสร้อยลงมือเร็วกว่าที่คาดไว้ “หวานไม่เคยรู้เลยค่ะ ว่าน้าสร้อยจะเกลียดหวานขนาดนี้” ดวงหน้าหวานที่ดวงตาเอ่อชุ่มไปด้วยหยาดน้ำ เอ่ยหลังจากที่เพียรขอโทษทุกคนที่ทำให้ต้องเจอเรื่องแย่ๆ หากเธอรู้ก่อนเธอจะพยายามแก้ไข แม้จะไม่ทราบถึงสาเหตุที่แท้จริง จากที่ตอนแรกน้ำหวานเป็นฝ่ายปลอบพลพล ตอนนี้กลายเป็นพลพลต้องคอยปลอบน้ำหวานเมื่อน้ำหวานเอาแต่โทษว่าเป็นความผิดของเธอ ร่างสูงของพลพลโอบกอดร่างเล็กของน้ำหวานที่ห่อตัวเองภายใต้อ้อมกอดของเขามือทั้งสอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22ล่ามรัก 43 ฉันเกลียดคนรักกัน
พี่โก๋ ถ้าอย่างนั้นหวานขอยืมมือถือได้ไหมคะ” “โทรหาใคร ไว้ใจได้หรือเปล่า” “คนนี้ไว้ใจได้แน่นอนค่ะ ความจริงพี่ไม่น่ายึดมือถือไปเลยนะ” “พี่ก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ อ่ะ” ว่าแล้วยื่นมือถือของตนส่งให้น้ำหวาน ขณะที่ยืนอยู่หน้าร้านขายของชำเล็กๆหน้าโรงพยาบาล นิ้วเรียวกดจิ้มเบอร์โทรศัพท์ที่เธอท่องจำได้ขึ้นใจ ไม่รู้ป่านนี้เขาจะเป็นห่วงเธอขนาดไหนที่ติดต่อไม่ได้ ทันทีที่สัญญาณดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ปลายสายกดรับทันที “พี่กันต์ น้ำหวานเองนะคะ” คนตัวเล็กกรอกเสียงลงไปทันที่ที่หน้าจอขึ้นการจับเวลา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23ล่ามรัก 44 เรื่องเลวๆ ของพ่อแม่แก
“พี่กันต์” น้ำหวานร้องเรียกกลกันต์อีกครั้งเมื่อคนตัวโตทิ้งน้ำหนักลงบนร่างของเธอ“พี่ไม่เป็นไร” ปากบอกว่าไม่เป็นไรแต่สีหน้าของเขากลับซีดเซียว ข่มกลั้นความเจ็บปวด เก็บความรู้สึกเอาไว้เพราะไม่อยากให้คนตัวเล็กขวัญเสีย“ตากันต์ เจ็บหรือเปล่า น้าไม่ได้ตั้งใจ พวกแกจะยืนเฉยทำไม ไปตามหมอสิ ไปสิ” เสียงสั่นๆเอ่ยตะคอกนายตำรวจที่กำลังยืนล้อมตัวเธอและบอดี้การ์ดไว้ ตำรวจนายหนึ่งที่หันไปเห็นคุณหมอท่านเดินมาที่ด้านหน้าโรงพยาบาลพอดีจึงวิ่งไปทันทีเพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณหมอ“ทุกคนก็เอาแต่หลอกฉัน เคยมีใครรักฉันจริงๆบ้างหรือเปล่า” สร้อยหันมองทุกคนรอบตัวพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า รู้สึกกล้ำกลืนกับความเจ็บปวดที่อัดแน่นภายในใจ“ฉันอยากจะให้แกตาย ตายไปซะน้ำหวาน” ร่างของสร้อยเคลื่อนไหวช้าๆ ซ้ายที ขวาที ยากจะคาดเดาในขณะที่มีดยังจ่ออยู่ที่ลำคอของเธอ“ฮรือออ” เสียงร้องดังไปทั่วบริเวณ“ฉันทำอะไรผิด ฉันทำอะไรผิด กรี๊ดดดดดดด” เสียงกรีดร้องดังมาอย่างบ้าคลั่งความอาดูรถูกส่งผ่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23ล่ามรัก 45 อดีตที่เจ็บปวด
สร้อยเลี่ยงที่จะมองหน้าหมอปพนธีร์ ทอดสายตามมองไปรอบตัว “สร้อยพยายามลืมหมอ แต่ไม่ว่าคบกับใคร ทุกคนมีแต่หลอกลวงทั้งนั้น ไม่มีมีใครรักสร้อยจริงๆ ไม่มีเลย ฮึก” สร้อยตัดพ้อชีวิตอันน่าน้อยใจ ภายหลังจากที่เธอเลิกรากับหมอปพนธีร์ เธอพยายามเริ่มต้นรักครั้งใหม่ สุดท้ายความรักก็อยู่กับเธอไม่นาน ทั้งที่ทุ่มเทให้ไม่เคยได้รับความรักตอบ มันทำให้เธอเจ็บแค้นต่อทุกคน ในเมื่อเธอไม่มีความสุข คนอื่นก็อย่าหวัง “ขอโทษ” หมอปพนธีร์เอ่ยคำนี้ขึ้นมาอีกครั้ง เพราะไม่สามารถหาคำที่แทนความรู้สึกตอนนี้ได้แล้ว ความผิดพลาดมันเริ่มมาจากเขา ในตอนนั้นเขาแต่งงานกับสร้อย การแต่งงานเกิดจากความคิดเห็นของผู้ใหญ่ที่อยากให้เขาลงเอยกับผู้หญิงดีๆสักคน และคนนั้นก็คือสร้อย ทั้งคู่เริ่มทำความรู้จักกัน เธอแอบรักเขาตั้งแต่สมัยเรียน ทุ่มเทให้กับความรักแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ สร้อยพยายามจะทำความรู้จักหมอปพนธีร์ทุกวิถีทาง จนกระทั่งสำเร็จเมื่อเธอเลือกเข้าหาผู้ใหญ่ ในตอนนั้นเขาคิดเพียงว่าการแต่งงานไม่ได้สำคัญ เขาไม่มีแฟน และการแต่งงานเป็นเพียงหน้าตาทางสังคม เมื่อถูกรบเร้าจากครอบครัวมากๆ เขาจึงยอมแต่งกับเธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26
บทล่าสุด
ล่ามรัก 57 เรื่องยินดี
สองร่างที่กำลังกอดพูดคุยให้กำลังใจผละออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงดังอึกกระทึกครึกโครมดังมาจากอีกด้านซึ่งอยู่หลังเวที ในตอนนี้ผู้คนในงานต่างหันไปมองทิศทางของเสียง ก่อนที่สักพักจะได้ยินเสียงโห่ร้องตามมา เสียงเพลงบนเวลาถูกปิดลงจนรอบตัวมีแต่ความเงียบ นิคที่นั่งอยู่บริเวณหน้าเวทีหันไปมองด้วยความสนใจเมื่อเห็นผู้ที่เดินขึ้นมาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นโก๋ ย่างก้าวขึ้นบนเวทีขณะที่มือข้างหนึ่งถือไมโครโฟนและมืออีกข้างกุมอยู่ที่ข้อมือของหญิงสาวที่เขาไม่เคยพบ เจ้าของร่างกำยำอาศัยพละกำลังที่มากกว่าใช้มือกุมข้อมือน้อยๆบังคับให้นิดที่พยายามขัดขืนเดินตามแรงของเขา ไม่ว่าจะทั้งข่วนทั้งขู่ก็ไม่มีทีท่าจะโก๋จะหยุด จนสุดท้ายการฉุดกระชากจึงจบลงที่กลางเวที นิดส่ายหน้าขอร้องให้เขาหยุดการกระทำแต่โก๋ไม่สนใจเมื่อสิ่งที่จะทำต่อจากนี้เขาคิดมาแล้ว “ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะความสนุกทุกคนนะครับ” เสียงเข้มว่าออกไปโดยมีทุกคนสายตากำลังจับจ้องมาที่เขา ต่างรอลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ ผู้จัดการศูนย์อาหารที่หายไปตั้งแต่หัวค่ำ ปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมกับนิดนักบัญชีสาวโสดของไร่
ล่ามรัก 56 เริ่มต้นชีวิตใหม่
พลพลที่กำลังเดินเข้าไปในครัวไม่ลืมที่จะหันกลับมามองนิคเป็นระยะ เมื่อเห็นว่านิคน่าจะอยู่คนเดียวได้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรจึงเดินเข้าห้องครัวไปชีวิตใหม่ของนิคกำลังจะเริ่มขึ้น ในฐานะแฟนแม้ไม่ใช่ความรักชายหญิงเหมือนทั่วไป แต่เขามั่นใจว่าความรักที่มีเป็นรักแท้และไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นเขาคิดเสมอขอให้นิคกลับมา และสัญญาว่าไม่จะเกิดอะไรขึ้นเขาจะยืนข้างนิคไม่ปล่อยมือพลพลหยุดยืนหน้าห้องครัวที่ส่งกลิ่นหอมลอยโชยออกมาตามลม เมื่อเห็นว่าประตูห้องเปิดอยู่จึงก้าวเข้าไปแต่ภาพที่เห็นทำให้ต้องชะงักเท้าเอาไว้ การมาของเขาจะเป็นก้างขวางคอคนแถวนี้หรือเปล่า เมื่อเห็นคู่รักทำอาหารหวานจนมดแทบจะขนกันลงหม้อแล้วรู้สึกยินดีกับเพื่อนที่ได้เจอรักดีๆ ที่พร้อมจะดูแล แม้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดูรวดเร็ว เร็วกับการพัฒนาแต่เชื่อว่าทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้ ก็รู้จักกันมาทั้งชีวิตแล้ว และนึกขอบคุณกลกันต์ที่ให้โอกาสเขาและนิค ตลอดเวลาที่นิครักษาตัวเขาให้ความช่วยเหลืออย่างดี ทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้โดยที่พลพลและนิคไม่เคยได้เอ่ยขอ สงสัยเขาและนิคคงจะต้องอยู่เลี้ยงลูกให้น้ำหวานจริงๆ“ทำแบบนี้กับข้าว
ล่ามรัก 55 ตกลงไหม
ฝ่ามือหนาของโก๋ยังคงจับยึดที่ข้อเท้าสวย บรรจงจูบซ้ำๆ พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้หญิงสาวที่ยังคงส่งสายตาปั้นปึ่งให้ เขาเข้าใจดีกับสิ่งที่เธอต้องการ แต่ในมุมของเขาก็ต้องการเวลาเช่นกัน ไม่ใช่อยากเก็บเป็นความลับ แต่คนใกล้กันยิ่งมีคนรู้มากหากไม่ใช่แล้วต้องแยกจากกันไปเธอจะเสียหาย ตัวเขาเองก็ไม่เป็นไรหรอก ไม่สนใจคำพูดอยู่แล้ว จนวันนี้ที่ถูกเธอเมินความสนใจ รู้สึกใจจะขาด ไม่พอใจ เหมือนหัวใจถูกบีบ กลัวเธอยอมแพ้แล้วตัดใจจากเขา“จะปล่อยดีๆไหม” ไม่เพียงแต่สายตาเท่านั้นแต่น้ำเสียงที่ส่งมายังเต็มไปด้วยความโมโห“ไม่” ว่าพร้อมกระตุกเรียวขาสวยที่พยายามขืนออกจากการเกาะกุม“ได้ แล้วอย่ามาเสียใจละกัน” ว่าแล้วจึงชักเรียวขาหดเข้าหาลำตัวก่อนออกแรงเหยียดจนสุดหรือจะเรียกว่าถีบสุดกำลังใส่ร่างล่ำหนา หากแต่ผิดคาดเธอประเมินเขาต่ำไปแรงเท่ามดของเธอไม่สามารถทำอะไรกับผู้ชายถึกทึนแบบเขาได้ จึงตลบหลังเธอด้วยการจับยึดเรียวขาออกแรงพลิกร่างเล็กให้คว่ำลง“อร๊ายยย ทำบ้าอะไรเนี่ย”“พี่คิดว่าจะสู้ผมได้จริงเหรอ” ถามอย่างท้ายทาย ตัวเท่านี้จะเอาอะไรมาสู้เขา“ทำแบบนี้ทำไม”“ขี้เกียจอธิบายแล้ว” โก๋ว่าอย่างมึนๆ พร้อมโน้มตัวลงทาบทับร่างเ
ล่ามรัก 54 โก๋จะมีเมีย
วันนี้เป็นอีกวันที่ไร่กลเกียรติมีการรวมตัวเพื่อจัดงานต้อนรับการออกจากโรงพยาบาลของนิค และเป็นการเริ่มชีวิตใหม่ของหลายๆคน บรรยากาศเป็นไปตามสไตล์บ้านไร่เสียงเพลงเพราะๆกับบรรยากาศเย็นสบายในตอนเย็นทำให้นิคระบายยิ้มออกมาขณะรับแก้วเครื่องดื่มจากพลพล“ทุกคนน่ารักมากนะ” นิคหันไปพูดกับแฟนหนุ่มก่อนยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ“นิคอยากไปเต้นสักเพลงไหม” พลพลถามพลางยื่นมือออกไปหาคนรัก ซึ่งเอาแต่ส่ายหน้า“ไม่ดีกว่า พี่เห็นทุกคนสนุกก็พลอยสนุกไปด้วยแล้ว พลเข้าไปช่วยน้ำหวานในครัวก่อนก็ได้นะ”“พลไม่อยากทิ้งพี่นิคไว้คนเดียว”“คนเดียวที่ไหน คนเต็มงานเลย เดี๋ยวมีอะไรพี่เรียกพลเอง ไปเถอะ แล้วตักของอร่อยๆมาให้พี่ด้วย” นิค พยักหน้าอีกครั้งเพื่อยืนยันคำพูด เขาอยู่คนเดียวได้จริงๆ ตอนนี้ทั้งงานเต็มไปด้วยผู้คนในไร่ที่มาร่วมงาน ขณะที่รออาหารจากในครัวมาเสิร์ฟ ขาแดนซ์จึงเริ่มออกลวดลาย“พี่โก๋ก็ไม่อยู่ ไม่รู้หายไปไหนของเขา พี่นิคกลับมาทั้งทีกลับหายตัว ไม่ห่วงเพื่อนเลยหรือไง” พลพลบ่นไปตามประสา เพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เขาและนิคเข้ามาที่ไร่แห่งนี้ ด้วยคำขอของกลกันต์ที่อยากให้นิคพักฟื้นที่ไร่ ตั้งแต่ที่กลับเข้ามาที่ไร่เมื่อ
ล่ามรัก 53 เรื่องที่ต้องสืบ
เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่โก๋ย้ายมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไร่เกียรติอรุณแห่งนี้ จากช่วงแรกที่เข้ามาขอเริ่มงานในไร่ที่ต้องใช้แรงพละกำลังตามแบบถนัด จนเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาเขาได้ขอกลกันต์ย้ายเข้ามาช่วยงานศูนย์อาหารด้านหน้า ให้เหตุผลว่าอยากดูแลแม่ของเขาซึ่งอยู่เฉยๆไม่ได้จึงต้องออกมาช่วยงานที่นี่อยู่เรื่อยไปกลกันต์นั้นแสนจะยินดี เพราะภาระงานอันมากมายที่ต้องรับผิดชอบและอยากแบ่งเบา โดยเฉพาะกับผู้มีพระคุณของครอบครัว ครั้นเขาจะเอ่ยปากแต่แรกก็เกรงว่าจะทำให้โก๋ลำบากใจ จนกระทั่งโก๋เข้ามาขอทำงานในร้านอาหารเขาจึงอนุมัติทันที ผ่านมาเกือบเดือนที่โก๋ย้ายมาดูแลร้านอาหาร ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่บุคลิกดูโผงผางแบบโก๋จะทำให้ลูกค้าติดหนึบจนยอดขายเพิ่มขึ้นมาก แถมยังมีสาวๆเข้ามาติดพัน สงสัยจะได้สละโสดก็คราวนี้“พี่กันต์คิดอะไรอยู่คะ” น้ำหวานที่เดินเข้ามาใกล้ตัวกลกันต์ที่ยืนเท้าแขนอยู่ระเบียงห้อง“ก็คิดว่าคืนนี้จะให้หวานช่วยพี่ยังไงดี ท่าไหนดี” กระซิบริมใบหูของน้ำหวานเบาๆท้ายประโยค และเธอเข้าใจดีกับคำว่าช่วยของเขาจนดวงหน้าเริ่มแดงซ่าน แม้จะแนบชิดกันมาหลายครั้ง แต่เธอยังคงไม่ชินและเขินอายเสมอเมื่อโดนเขากลั่นแกล
ล่ามรัก 52 ก็บอกว่ารับผิดชอบไง
สามวันต่อมา วันนี้เป็นวันที่โก๋และแม่เดินทางเข้ามาที่ไร่เป็นวันแรก จากที่ควรจะมาตั้งแต่เมื่อวานแต่เพราะยังจัดการข้าวของจากบ้านเก่าไม่แล้วเสร็จการเดินทางจึงถูกเลื่อนออกไปหนึ่งวันรถเก๋งคันเก่าคู่ใจเคลื่อนที่เข้ามาในไร่ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะอันร้อนระอุ ป้าน้อยทำหน้าที่ต้อนรับทั้งสองและพาเข้าไปแนะนำบ้านพักซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับหลังของป้าน้อยเนื่องจากวันนี้น้ำหวานต้องเดินทางเข้าไปยังมหาวิทยาลัยเพื่อทำการสอบในรายวิชาที่เหลือและตัดสินใจทำเรื่องพักการเรียนเอาไว้ก่อนด้วย กลกันต์ที่ไม่อยากให้น้ำหวานต้องอยู่ห่างตัวจึงตามเธอไปด้วยอีกคน ทำให้ต้องฝากป้าแก้วและป้าน้อยช่วยดูแลโก๋และคุณยายณีแม่ของเขาโก๋หยุดรถลงที่หน้าบ้านหลังสีขาวเป็นบ้านชั้นเดียว ดูร่มรื่นโอบล้อมไปด้วยทิวทิศน์ธรรมชาติเขียวขจี และด้านข้างยังมีบ้านอีกหลายหลังที่อยู่ใกล้เคียงกัน ด้วยอากาศที่ร้อนจัดโก๋จึงละสายตาจากความงามของบรรยากาศรอบตัว รีบเข้าไปช่วยพยุงแม่เข้าไปพักในตัวบ้านที่ทำความสะอาดไว้เป็นอย่างดีเดินทางการมาเหนื่อยป้าน้อยจึงปล่อยให้ทั้งสองได้นอนพักเอาแรง ทางด้านยายณีหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าในขณะที่โก๋ยังคงตื่นเต้นกับส
ล่ามรัก 51 คนทำดีก็ต้องตอบแทน
กว่าที่หมอปพนธีร์จะซักไซ้เรื่องราวของทั้งคู่จบลง ตบท้ายด้วยให้ความรู้ลูกสาวในการดูแลตนเองก็กินเวลาไปอีกเกือบสองชั่วโมง กลกันต์ที่รับรู้ได้ถึงรังสีบางอย่าง ที่ทำให้เขารู้ตัวดีว่าคงต้องโดนพ่อตาเฉ่งเข้าสักวัน ข้อหาทำลูกสาวท้องแน่ๆถามว่าตกใจไหม ในฐานะพ่อที่มีลูกสาว เขารู้สึกเป็นห่วงและหวง แต่รู้ดีว่าตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร ได้แต่หวังว่ากลกันต์จะไม่ทำผิดพลาดแบบเขา เรื่องความรักก็คงต้องให้ลูกตัดสินใจด้วยตัว เขารู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์เข้าไปก้าวก่ายความสัมพันธ์มาไกลกว่าที่ใครจะแยกทั้งสองได้แล้ว คงต้องปล่อยให้ทั้งสองได้เรียนรู้กันมากขึ้นกับบทบาทที่กำลังเปลี่ยนไปอีกรูปแบบ คนแก่แบบเขามีหน้าที่เฝ้ามองดูลูกหลานเติบโตไปทางของตนเอง แม้ไม่ชอบขี้หน้าลูกเขยเท่าไหร่ แต่ในเมื่อลูกสาวเขาบอกว่ารัก ก็คงต้องตามนั้นทั้งสองเดินทางกลับไร่ด้วยกันโดยมีลุงคำทำหน้าที่เป็นสารถีให้ เป็นเวลาเกือบบ่ายสองที่ทั้งคู่เดินทางมาถึงไร่ โดยมีป้าน้อยและป้าแก้วจัดเตรียมอาหารไว้รอ ทั้งสองรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นจากการถ่ายทอดคำบอกเล่าของลุงคำ หากทั้งสองขับรถเป็นคงจะรีบบึ่งไปหาน้ำหวานที่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน จะขี่รถเครื่
ล่ามรัก 50 ว่าที่ลูกเขย
น้ำหวานขืนตัวออกจากวงแขนของผู้เป็นพ่อเล็กน้อย หันมองผู้เป็นพ่อสลับกับกลกันต์อย่างขบคิด “คุณไม่อยากให้หวานมีแฟนเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม หรือหมอปพนธีร์ไม่อยากให้เธอมีแฟน เขาจะผิดหวังหรือเปล่าถ้ารู้ว่าเธอข้ามขั้นของคำว่าแฟนไปแล้ว “พ่อว่าลูกตั้งใจเรียนก่อนไหม เราชอบเรียนไม่ใช่เหรอ ไว้เรียนจบแล้วพ่อจะพาหวานไปเที่ยวรอบโลกกันดีไหม” “แค่กๆๆ” ร่างสูงที่ฟังอยู่กระแอมออกมาเบาๆเพื่อบอกให้รู้ว่าเขายังอยู่ตรงนี้ นี่ขนาดหมอปพนธีร์พึ่งได้เจอหน้าลูกสาวครั้งแรกยังคิดแผนพาลูกสาวหนีออกจากอกเขาเสียแล้ว แต่เสียใจด้วยหวานอยู่ที่ไหนกลกันต์อยู่ที่นั่น แถมลูกๆของเขาอีก “น้ำอยู่บนโต๊ะครับคุณกันต์” หมอปพนธีร์พยักพเยิดหน้าไปทางโต๊ะขาวตรงมุมห้องที่มีเหยือกน้ำตั้งอยู่ มองกลกันต์ทีไร ช่างขัดหูขัดตาเขาจริงๆ นอกจากแตะเนื้อต้องตัวน้ำหวานแล้วยังคอยส่งสายตาหลงใหลที่มองดูลูกสาวเขาราวกับจะกลืนกิน ก็ไหนว่าเป็นแค่พี่น้อง แบบนี้เขาคงต้องหาวิธีแยกทั้งสองคนออกจากกันก่อนที่ลูกสาวแสนรักจะตกเป็นเหยื่อเสือเจ้าเล่ห์ ทางกลกันต์เดินเข้าไปรินน้ำจากเหยือกลงในแก้วที่วางอยู่ด้านข
ล่ามรัก 49 พ่อของหวาน
กลกันต์ใช้เวลาพักรักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลเดิมในจุดเกิดเหตุ และได้ทำเรื่องส่งตัวนิคไปยังโรงพยาบาลในกรุงเทพที่มีอุปกรณ์การรักษาที่ครบครันโดยมีนิคและโก๋ตามไปด้วยเมื่อสองวันก่อนแผลของเขาเริ่มประสานกันเพราะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ยังมีความปวดตึงบริเวณบาดแผล ทำให้การขยับตัวลำบากอยู่บ้าง ที่กลกันต์ยังรักษาอยู่ที่นี่เป็นเพราะคำขอร้องของน้ำหวานที่ไม่ยอมกลับไร่กับเขา เธออยากอยู่ตามอาการของหมอปพนธีร์ จนกระทั่งวันนี้ที่หมอปพนธีร์อาการดีขึ้นจึงขอให้เขาพามาพบก่อนที่จะเดินทางกลับไร่ไปด้วยกันทั้งสองหยุดอยู่หน้าห้องพักของหมอปพนธีร์โดยมีน้ำหวานช่วยเข็นรถเข็นผู้ป่วยที่มีกลกันต์นั่งอยู่ แม้เขาจะขอเดินมาเองแต่คนตัวเล็กกลับไม่พอใจนักเพราะกลัวบาดแผลของเขาจะกระทบกระเทือนได้ และสุดท้ายเขาจึงต้องยอมทำตามความต้องการของเธอน้ำหวานเคาะประตูสามครั้งก่อนเอื้อมมือเล็กหมุนลูกบิดประตูเข้าไป ภายในเป็นห้องพักผู้ป่วยสีขาวคล้ายกับห้องของกลกันต์ หมอปพนธีร์ที่รออยู่แล้วจึงพยายามหยัดกายขึ้นด้วยความลำบากน้ำหวานที่มองอยู่ลังเลว่าควรจะเข้าไปช่วยดีไหม เพราะความห่างเหิน ไม่เคยรู้จักมาก่อนจึงรู้สึกประหม่า กลกันต์ที่มองอย
