เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 749
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 750
"เข้ามา" หลังจากเข้าประตูแล้ว เจี่ยงหลานก็นั่งลงบนขอบเตียงด้วยอารมณ์ จับมือของซูหยิงเซี่ยแล้วพูดว่า "หยิงเซี่ย ที่แม่ทำไปก็เพื่อประโยชน์ของลูกเอง แม่ขอโทษที่ไม่บอกล่วงหน้า ไม่ต้องห่วง คราวหน้าจะไม่มีแล้ว” "แม่ ฉันบอกแม่เป็นครั้งสุดท้าย ฉันจะไม่อยู่กับผู้ชายคนไหนนอกจากหานซานเฉียน" ซูหยิงเซี่ยกล่าว "โอเค โอเค แม่รู้แล้ว แม่จะไม่พูดถึงเรื่องแบบนี้อีกในอนาคต โอเคไหม?" เจี่ยงหลานอยากจะหั่นหานซานเฉียนออกเป็นชิ้น ๆ แต่โดยผิวเผินเธอมีสีหน้าที่เคารพการตัดสินใจของซูหยิงเซี่ย “แม่ไม่น่าให้เขาหย่ากับหนู เราเป็นสามีภรรยากัน เราจึงต้องเผชิญความยากลำบากด้วยกัน” ซูหยิงเซี่ยกล่าว "เฮ้อ" เจี่ยงหลานจงใจถอนหายใจและพูดว่า "ไม่ใช่แบบนั้น เพราะแม่กังวลว่าลูกจะได้รับบาดเจ็บ" “แม้ว่าหนูจะได้รับบาดเจ็บ หนูก็จะอยู่กับเขา” ซูหยิงเซี่ยพูดอย่างหนักแน่น "โอเค โอเค แม่รู้ว่าลูกรักเขา ไม่ได้เจอเขามาสองสามวันแล้ว กำลังคิดไม่ดีอยู่หรือเปล่า" เจี่ยงหลานพูดด้วยรอยยิ้ม เมื่อซูหยิงเซี่ยวางงานลง เธอก็จะคิดถึงเขาเหมือนกับกระแสน้ำ เธอจะคิดถึงหานซานเฉียนขนาดไหน เธอหวังว่าเธอจะบินไปหาหานซานเฉียน และกระโจนเข้าสู่อ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 751
มือของซูหยิงเซี่ยที่ถือโทรศัพท์สั่นเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไม่เคยประหม่ามาก่อนในชีวิต การฟังเสียงของหานซานเฉียนทางโทรศัพท์ มันทำให้เธอรู้สึกเสียสูญมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นว่าซูหยิงเซี่ยไม่ได้พูด เจี่ยงหลานก็สะกิดแขนของซูหยิงเซี่ย เพื่อส่งสัญญาณให้เธอพูดอย่างรวดเร็ว เธอกังวลมากกว่าซูหยิงเซี่ยเสียอีก เพราะมีแค่เรื่องของหานซานเฉียนเท่านั้น เธอจึงมีคุณสมบัติที่จะร่วมมือกับหานเหยียนได้ ซูหยิงเซี่ยหายใจเข้าลึก "ฮัลโหล" อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ หานซานเฉียนซึ่งได้ยินเสียงของซูหยิงเซี่ยก็ยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าเขาจะต่อต้านความปรารถนาที่จะโทรหาซูหยิงเซี่ย แต่เขาก็ยังมีความสุขมากที่ได้รับสายจากซูหยิงเซี่ย “ขอโทษที่ผมไม่ได้โทรคุณ” หานซานเฉียนกล่าว เมื่อได้ยินคำว่า "ขอโทษ" ซูหยิงเซี่ยก็น้ำตาไหลทันที และความทุกข์ใจทั้งหมดต่อหานซานเชียนก็หายไปทันที เมื่อมองไปที่เจี่ยงหลานที่ยังอยู่ในห้อง ซูหยิงเซี่ยก็ผลักเธอออกด้วยเรี่ยวแรงที่แทบจะไม่เหลือ เจี่ยงหลานเดิมทีต้องการที่จะแอบฟังอยู่มุมห้อง แต่ก็ถูกล็อกประตูอย่างโหดเหี้ยม ซึ่งทำให้สีหน้าของเธอเย็นชา แต่ตราบใดที่หานซานเฉียนบอกกับซูหยิงเซี่ย เ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 752
"งั้น...ดี ดีค่ะ ถ้ามีโอกาส ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำคุณ" หยางเหมิงพูด "ถ้าไม่สะดวก ก็ไม่เป็นไร" หานซานฉียนพูดด้วยรอยยิ้ม จากสีหน้าของหยางเหมิงบอกได้เลยว่า เธอกำลังรีบ อาจต้องรีบกลับบ้าน เพื่อไม่ให้มี่เฟยเอ๋อร์มาเจอ “มี มีแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำคุณแน่นอน ฉันสาบาน” หยางเหมิงยกมือขวาขึ้นและพูดด้วยท่าทางจริงจัง หานซานเฉียนอดหัวเราะไม่ได้ หยางเหมิงและมี่เฟยเอ๋อร์มีบุคลิกที่แตกต่างกันมาก แต่พวกเธอกลับเป็นเหมือนพี่น้องที่สนิทกัน ซึ่งมันทำให้หานซานเฉียนงงงวย “ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็รีบกลับเถอะ ถ้ามี่เฟยเอ๋อร์รู้เข้า เธอจะบ่นคุณแน่นอน” หานซานเฉียนกล่าว ใบหน้าของหยางเหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอไม่คาดคิดว่าหานซานเฉียนจะเข้าใจความคิดของเธอ "คุณหาน พี่เฟยเอ๋อร์เธอเป็นคนดีนะ" หลังจากพูดจบ หยางเหมิงก็วิ่งกลับบ้าน และรู้สึกโล่งใจเมื่อพบว่ามี่เฟยเอ๋อร์ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำ หานซานเฉียนปิดประตูอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้ว่ามี่เฟยเอ๋อร์เป็นคนดีหรือเปล่า แต่เธอเป็นคนหัวสูงเหลือเกิน ซึ่งเรื่องนี้หานซานเฉียนมองไม่ผิดแน่ ความเป็นปรปักษ์ที่รุนแรงของมี่เฟยเอ๋อร์ที่มีต่อเขาอาจไม่หายไป จนกว่าเธ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 753
"ใช่สิ หานซานเฉียนบอกลูกไหมว่าเขาทำอะไรอยู่ช่วงนี้" เจี่ยงหลานถามอย่างกระวนกระวาย ซูหยิงเซี่ยพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า "เขามีแผน แม้ว่ามันจะยาก แต่หนูเชื่อว่าเขาจะทำได้" "แผนอะไร?" เจี่ยงหลานยืดคอของเธอโดยไม่รู้ตัว ถ้าเธอรู้แผนของหานซานเฉียน เธอจะมีสิ่งต่อรองต่อหน้าหานเหยียน "มันเป็นความลับ หนูจะบอกแม่ได้อย่างไร" ซูหยิงเซี่ยพูดหลังจากกัดซาลาเปา “ความลับ มันก็เป็นความลับของตระกูลเราเหมือนกัน ลูกต้องเก็บมันเป็นความลับต่อครอบครัวของลูกด้วยเหรอ? เราอาจจะช่วยกันหาทางออกร่วมกันได้ ดังคำกล่าวที่ว่าหลายหัวดีกว่าหัวเดียว แม่กับพ่อของลูกจะช่วยคิดแผนด้วย” เจี่ยงหลานพูด ซูกั๋วเย่าไม่ขัดจังหวะ เดิมทีเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา แต่เมื่อเขาก็รู้สึกว่าเจี่ยงหลานเหยียบเขาอย่างแรง เขาก็รู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องพูดแล้ว "หยิงเซี่ยแม่ของลูกพูดถูก หากมีปัญหาอะไรก็บอกเราได้และเราจะหาทางออกร่วมกัน ลูกไม่อยากแต่งงานกับซานเฉียนใหม่หรือ ยิ่งแก้ปัญหาได้เร็วเท่าไหร่ ลูกก็ยิ่งแต่งงานใหม่ได้เร็วเท่านั้น" ซูกั๋วเย่ากล่าว "ใช่ ใช่" เจี่ยงหลานตอบอย่างรวดเร็วและพูดว่า "แต่งงานใหม่ให้เร็วที่สุ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 754
“ไอ้หนู เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับแก ฉันแนะนำว่าอย่าเข้าไปยุ่ง” ชายที่สูงที่สุดเดินเข้าไปหาหานซานเฉียนและพูดอย่างคุกคาม หานซานเฉยถือว่าเป็นคนสูงมาก แต่คนที่อยู่ข้างหน้าเขาสูงกว่าเขาหัวของเขาไปอีก และกล้ามเนื้อบนร่างกายของเขาทำให้หานซานเฉียนดูอ่อนแอเพิ่มไปอีก "ถ้าคุณต้องการอัปเกรดฟรี ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ คุกเข่าลงแล้วผมจะจ่ายให้คุณ แต่ถ้าคุณต้องการใช้เด็กผู้หญิงเป็นข้ออ้าง ผมไม่มีทางยอม" หานซานเฉียนพูดเบา ๆ คำว่า "คุกเข่าลง" นั้นรุนแรงมากสำหรับผู้โดยสารทุกคน พวกเขามองไปที่หานซานเฉียนด้วยความสยดสยอง ไม่มีใครคิดว่าเขาจะพูดคำเช่นนี้ได้ หลายคนชื่นชมหานซานเฉียนจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่บางคนคิดว่าหานซานเฉียนไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบัน อีกฝ่ายสูงและมีอำนาจ และเขาดูอ่อนแอมาก พูดแบบนั้นออกไปเพื่ออะไร? “พ่อหนุ่ม ปล่อยมันไปเถอะ จะไปจริงจังกับคนแบบนี้ทำไม” “ใช่ อย่าทำให้ตัวเองต้องลำบาก” “คุณเป็นคนใจดี เราทุกคนเข้าใจ แต่ดูพวกนี้สิ พวกเขาไม่ใช่คนดี” ฝูงชนเกลี้ยกล่อมหานซานเฉียน และพฤติกรรมดังกล่าวได้เพิ่มศักดิ์ศรีของชาวต่างชาติเหล่านั้นอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขาไม่มีความละอาย แต่มองไปที่ห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 755
เมื่อทุกคนงงงวย และไม่รู้ว่าหานซานเฉียนต้องการทำอะไร หานซานเฉียนก็เตะเหมือนสายฟ้าฟาด และชายต่างชาติตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาถอยไปสองสามก้าวปลิวเหมือนกระดาษ หลังจากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง ผู้คนนับไม่ถ้วนอ้าปากค้าง ทุกคนตกตะลึงกับการโจมตีอย่างกะทันหันของหานซานเฉียน เขา...เขากล้าที่จะเริ่มที่จะตีคนอื่นก่อน เขาไม่เห็นหรือว่ามีกี่คน? หรือเขากำลังจะให้คนบนเครื่องบินคนอื่น ๆ ช่วยเขา? พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินมองไปที่หานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจ การเผชิญหน้าอย่างกะทันหันทำให้เธอหยุดนิ่ง ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ไม่น่าแปลกใจที่เขาบอกว่าเขาไม่อยากขึ้นบัญชีดำ การต่อสู้บนเครื่องบินเป็นพฤติกรรมที่อันตรายมาก พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเหลือบมองตำรวจนอกเครื่องแบบโดยไม่รู้ตัว แต่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะหยุดเหตุการณ์นี้ หลังจากที่คนต่างชาติที่ถูกทุบล้มลงกับพื้น คนอื่น ๆ ก็โกรธ แต่ทางเดินแคบไม่อาจทำให้พวกเขาโจมตีในเวลาเดียวกันได้ หานซานเฉียนปิดทางเดินไว้ เขาปล่อยหมัดชกและเตะสามครั้ง กระแทกพวกเขาทั้งหมดลงกับพื้น มีเสียงคร่ำครวญอย่างต่อเนื่อง ผู้โดยสารเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 756
เมื่อเขามาถึงห้องโดยสารของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รอเขาอยู่แล้ว “การต่อสู้บนเครื่องบิน เกิดความวุ่นวาย คุณรู้หรือเปล่าว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถามหานซานเฉียน “คุณก็เห็นทั้งหมด แต่คุณไม่ได้ทำอะไรเพื่อหยุดมัน แม้ว่าจะมีผลที่ตามมา ผมจะยอมรับมันเอง มีอะไรที่ผมต้องกลัว” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้ม เขารู้อยู่แล้วแล้วว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ เพราะคนเหล่านี้ได้ผ่านการฝึกอบรม และมีความแตกต่างระหว่างคนที่กับคนธรรมดา ซึ่งหานซานเฉียนมองออกได้อย่างรวดเร็ว "คุณยังอยากลากฉันให้ลงไปจมน้ำกับคุณเหรอ?" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองไปที่หานซานฉียนอย่างเย็นชา “คุณหวังว่าผมจะแก้ปัญหานี้ได้ แต่ก็ให้ผมรับผิดชอบด้วย นี่เป็นสไตล์การทำงานของคุณเหรอ?” หานซานเฉียนพูด พร้อมมองตรงไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ความเย่อหยิ่งของชาวต่างชาติเหล่านั้นในตอนนี้ หากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ถูกขัดขวางโดย เขาก็ต้องดำเนินการเพื่อสั่งสอน แต่หลังจากที่ได้เห็นหานซานเฉียนจัดการ เขาก็ไม่ได้ทำการหยุดยั้ง ตอนนี้ให้หานซานเฉียนรับผิดชอบ แต่ในส่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 757
พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเห็นตอนที่หานซานเฉียนเข้าไปในรถ ซึ่งทำให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินตกตะลึง ในเวลานี้ เสียงของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดังมาจากข้าง ๆ หู "ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นแค่แมงดา น่าสนใจจริง ๆ" น้ำเสียงของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเต็มไปด้วยการเสียดสีและเยาะเย้ย ซึ่งทำให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ได้ยินถึงกับปรี๊ดแตก เธอตกหลุมรักต่อหานซานเฉียน เพราะการแสดงที่กล้าหาญของหานซานเฉียนบนเครื่องบินเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นในผู้ชายคนอื่น “คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาเป็นแมงดา” แอร์โฮสเตสสาวพูดอย่างไม่เชื่อสายตา “คุณหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า คุณไม่เห็นเหรอว่าผู้หญิงในรถอายุเท่าไหร่? ทำไมต้องโกหกตัวเอง” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าว หัวใจของแอร์โฮสเตสก็หมองไป จากสิ่งที่มองผ่านกระจกรถ ผู้หญิงในรถนั้นมีอายุพอสมควร แม้ว่าเธอจะสวยและได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่ก็ยังเห็นร่องรอยแห่งวัยบนใบหน้าของเธอ ซึ่งไม่สามารถซ่อนไว้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นแค่แมงดาจริง ๆ? “อย่าคิดเพ้อเจ้อกับผู้ชายแบบนี้เลย คุณเป็นแค่แอร์โฮสเตส จะจับเขาได้ยังไง ไม่ดูด้วยซ
บทล่าสุด
