Share

บทที่ 2

Author: เสี่ยวซื่อ
เมื่อจัดการงานศพของฮ่าวฮ่าวเสร็จแล้ว ฉันก็ตรงไปโรงพยาบาล

ในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ลูกชายของเสิ่นโหรวมีผ้าพันแผลรอบแขน กำลังกระโดดโลดเต้นพูดบางอย่างกับพวกเขา

เมื่อเห็นฉันโผล่มา สีหน้าของกู้ถิงอวี้ก็เปลี่ยนไปทันที แล้วรีบเดินออกมา

“ใครให้คุณมาที่โรงพยาบาล? อาการของเสี่ยวซินเพิ่งจะทรงตัว คุณอย่ามาเพิ่มปัญหา!”

“กู้ถิงอวี้ ลูกชายของคุณตายแล้ว คุณกลับเอาแต่สนใจลูกชายของคนอื่น!”

ฉันคำรามอย่างบ้าคลั่ง แม่ลูกที่อยู่ในห้องก็มองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าของกู้ถิงอวี้กลับยิ่งน่าเกลียด ผลักฉันออกไปให้ไกลแล้วเตือนฉันว่า

“อู๋ลี่ ให้มันน้อยๆ หน่อย! ครูเสิ่นเลี้ยงลูกตัวคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องง่าย ในฐานะที่ผมเป็นครูใหญ่ ช่วยเธอสักหน่อยจะเป็นอะไรไป?”

“อีกอย่าง ฮ่าวฮ่าวก็รังแกเสี่ยวซินมาหลายปี ครั้งนี้ถึงขั้นข่วนแขนของเขา แล้วนี่คุณยังมีหน้ากล้ามาโวยวายถึงโรงพยาบาลอีก!”

คำพูดสารเลวเหล่านี้ ฉันท่องได้ขึ้นใจมานานแล้ว

สามีของเสิ่นโหรวหย่ากับเธอไปแล้ว แต่กู้ถิงอวี้กลับคอยดูแลเธอตลอด

สามีของฉันไม่ได้หย่ากับฉัน แต่กลับไปรับใช้ภรรยาของคนอื่นอย่างกระตือรือร้น

พ่อของเสี่ยวซินทิ้งเขาไป แต่เขาก็ได้รับความรักจากพ่อกู้

พ่อของลูกฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ได้ต่างอะไรจากตายไปแล้ว...

หน้าต่างในบ้านพัง เป็นฤดูหนาวเดือนสิบสองที่แสนทรมาน ลมหนาวพัดเข้ามาในบ้าน กู้ถิงอวี้กลับทำอาหารที่ฝึกมาใหม่ให้เสิ่นโหรวและลูกชายของเธอ เขาบอกให้ฉันไปหาช่างซ่อม เขาไม่ใช่ช่างซ่อมหน้าต่าง เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็อย่าเอาแต่คอยพึ่งพาเขา

ฉันหอบร่างกายที่ป่วยไปสอนหนังสือ เขาพาเสิ่นโหรวไปประชุมที่จังหวัด และถือโอกาสใช้ทุนหลวงไปท่องเที่ยวด้วย บอกให้ฉันอย่าหึงหวงสุ่มสี่สุ่มห้า

แม้แต่การประเมินตำแหน่ง ฉันก็ถูกจัดอยู่หลังอันดับของเสิ่นโหรว แต่กู้ถิงอวี้บอกว่าเขาเป็นครูใหญ่ งานก็คืองาน ไม่อาจใช้ความรู้สึกส่วนตัวกับฉันได้

เขาออกไปทำงานข้างนอก พอกลับมาก็มักจะซื้อของเล่นและของขวัญมาให้เสี่ยวซิน เด็กคนนี้อวดทุกอย่างต่อหน้าฮ่าวฮ่าว ฮ่าวฮ่าวโกรธจนทุบของขวัญวันเกิดชิ้นเดียวที่กู้ถิงอวี้มอบให้ แต่กลับถูกเขาทุบตี

ลูกชายของเสิ่นโหรวเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือ ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง หลายครั้งที่ฮ่าวฮ่าวถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียน ก็ล้วนเป็นเขาอยู่เบื้องหลัง

แต่กู้ถิงอวี้ไม่ฟังและไม่เชื่อ ถูกสองแม่ลูกคู่นี้ปลูกฝังความคิด ให้คิดว่าฮ่าวฮ่าวรังแกพวกเขา

ทุกครั้งที่พวกเขาฟ้อง ฮ่าวฮ่าวจะถูกกู้ถิงอวี้ตี แล้วก็มีแผลเต็มตัว...

แล้วยังมีเรื่องแบบนี้อีกจำนวนมาก แทบนับไม่ถ้วน...

ฉันมองดูท่าทางเดือดดาลเต็มใบหน้าของกู้ถิงอวี้ จู่ๆ ก็รู้ว่ามันช่างน่าขำจริงๆ

“ไม่ให้ฉันมาโรงพยาบาลก็ได้ แค่เซ็นใบหย่าให้ฉันก็พอ”

ฉันยื่นใบหย่าให้เขา ก่อนจะมาฉันเซ็นเรียบร้อยแล้ว

กู้ถิงอวี้ไม่ตอบ เขาปัดใบหย่าจนปลิวออกไป แล้วมองด้วยความโกรธ

“อู๋ลี่! นี่คุณจะไม่จบใช่ไหม? อย่าเอาใบหย่ามาขู่ผม!”

เขาคิดว่าฉันกำลังบังคับให้เขากลับไป แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากเจอเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว

“ถ้าไม่เซ็น ฉันจะไปหาทนายมาฟ้องหย่า...”

ทันใดนั้นเสียงร้องของเสี่ยวซินก็ดังขึ้นในห้อง

“พ่อกู้! ผมเจ็บแขนมาก...”

กู้ถิงอวี้รีบกลับไปที่ห้องผู้ป่วยราวกับหางถูกไฟไหม้ และเสียงอ่อนโยนของเขาที่เปี่ยมไปด้วยความรักของพ่อก็ดังออกมา

“เสี่ยวซินเด็กดี พ่อกู้อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ!”

ฉันมองดูพวกเขาในห้องพักผู้ป่วยที่ดูเหมือนครอบครัวสามคน จู่ๆ ก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ

หากกู้ถิงอวี้พูดกับฮ่าวฮ่าวด้วยเสียงและน้ำเสียงเช่นนี้ ฮ่าวฮ่าวก็คงไม่สิ้นหวังขนาดนั้นก่อนตาย

นี่คือสามีที่ฉันเลือก นี่คือพ่อของลูก!

ฮ่าวฮ่าว แม่ทำผิดกับลูก แม่ไม่ควรมีพ่อแบบนี้ให้กับลูก...

ฉันหยิบใบหย่าแล้วโยนเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย แล้วออกจากโรงพยาบาลโดยไม่หันหลังกลับมาอีก
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 3

    ฉันมาที่สำนักงานกฎหมายชื่อดังแห่งหนึ่ง เพื่อปรึกษาทนายเรื่องการกลั่นแกล้งในโรงเรียนฮ่าวฮ่าวจะตายไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ เศษเดนพวกนั้นจะให้ลอยนวลอยู่ข้างนอก แล้วไปทำร้ายเด็กคนอื่นอีกไม่ได้ก่อนฉันจะไป จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อฉัน“อู๋ลี่?”สีหน้าของเว่ยหลินเฟิงเต็มไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขเขายังคงสดใสและหล่อเหลาเหมือนในความทรงจำฉันเม้มปากยิ้ม เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่ตามจีบฉันในวัยรุ่นตอนเรียนมหาวิทยาลัย ก็รู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“ถามหน่อยสิ คุณมาที่สำนักงานกฎหมายทำไม? มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”เว่ยหลินเฟิงยื่นน้ำมะนาวหนึ่งแก้วให้ฉันเหมือนจะเห็นความลังเลของฉัน เขาจึงพูดด้วยรอยยิ้ม“ผมเป็นหุ้นส่วนของสำนักงานกฎหมายที่นี่น่ะ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรก็คุยกับผมได้”ฉันเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ แต่เขากลับมองมาที่ฉันแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและใจดีเหมือนในอดีตพวกเราคุยกันถึงสองชั่วโมง เขาเกือบจะเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว แต่ไม่ได้แสดงท่าทีเห็นใจหรือสงสารอะไรต่อฉันนี่ก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจอยู่บ้าง สบายใจที่เหมือนได้คุยกับทนายมืออาชีพและเคารพในอาชีพคนหนึ่งและทันใดนั้น มื

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 4

    “คุณพูดบ้าอะไร! เสี่ยวซินเป็นเด็กดีขนาดนั้น เขาจะรังแกลูกชายของผมได้ยังไง?”กู้ถิงอวี้โต้แย้งออกไปทันทีความสนใจของเขายังคงให้ความสำคัญกับลูกชายของคนรัก เขาไม่อาจยอมรับได้ว่า ‘ลูกชายที่แสนดี’ ตั้งแต่เล็กจนโตจะกลั่นแกล้งคนอื่นกู้ถิงอวี้มองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตร“คุณเป็นคนบอกเขาเหรอ? คุณใส่ร้ายเสี่ยวซินแบบนี้ได้ยังไง!”“ครั้งนี้เสี่ยวซินถูกตีจนเข้าโรงพยาบาล แต่คุณก็ยังเชื่อคำพูดไอ้ลูกทรพีนั่นอีกเหรอ?!”“ผมผิดเองที่ก่อนหน้านี้ตามใจลูกชายของคุณมากเกินไป ทำให้เขาเรียนไม่เก่งตั้งแต่อายุยังน้อย เอาแต่รังแกเสี่ยวซิน!”“คุณเอาเขาไปซ่อนไว้ที่ไหน? เขาคงจะรู้ว่าตัวเองจะเจอปัญหาใหญ่ก็เลยไปซ่อนล่ะสิ!”“คราวนี้ผมจะตีเขาให้ตายเลย!”ฉันมองดูเขาที่กำลังบ้าคลั่งด้วยท่าทีนิ่งสงบ เหมือนกำลังจ้องมองม้าป่าที่ดื้อรั้นตัวหนึ่งเสี่ยวซินกับลูกชายของคุณ ความใกล้ชิดมันสามารถตัดสินความสำคัญได้จากชื่อเรียกสองชื่อนี้นับตั้งแต่เสิ่นโหรวผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวในโรงเรียนของพวกเรา ฉันก็รู้แล้วว่ากู้ถิงอวี้คงจบเห่แล้วครอบครัวของพวกเราก็จบเห่แล้วพวกเธอสองแม่ลูกได้หัวใจของกู้ถิงอวี้ไปอย่างง่ายดาย และส่

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 5

    เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้วไฟในห้องนั่งเล่นยังเปิดอยู่ ฉันตรงเข้าห้องนอนโดยไม่แม้แต่จะมองร่างที่ยืนอยู่หน้ารูปของฮ่าวฮ่าว“ที่รัก...”ฝีเท้าของฉันชะงักทันที รู้สึกประหลาดใจและโศกเศร้ากู้ถิงอวี้ไม่ได้เรียกชื่อนี้กับฉันมาหลายปีแล้วนับตั้งแต่เสิ่นโหรวและลูกชายของเธอโผล่หน้ามา เขาจะเรียกฉันว่า ‘ครูอู๋’ หรือไม่ก็ ‘นี่’คำแรกเป็นการเรียกแบบให้เกียรติเวลาทำงาน ส่วนคำหลังเป็นการดูถูกเวลาอยู่บ้านฉันไม่สนใจเขา ผลักประตูห้องนอนและกำลังจะเดินเข้าไปแต่เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังขึ้น กู้ถิงอวี้คว้าแขนของฉันเอาไว้ฉันหันหน้าไปด้วยความโกรธ ตอนที่เห็นสภาพของเขา ฉันก็ตะลึงทันทีไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง แววตาของเขากลับดูเหนื่อยล้า ที่คางมีตอหนวด และรอยฝ่ามือที่ฉันตบเขาไปก่อนหน้านั้นเขาดูโทรมมาก ทว่าฉันเห็นแล้วกลับรู้สึกว่ามันน่าขำ“ที่รัก ผม...ผมไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับฮ่าวฮ่าว ผมผิดไปแล้ว ยกโทษให้ผมได้ไหม?”“ยกโทษเหรอ?” ฉันหัวเราะเย็นชา ชี้ไปที่ภาพของฮ่าวฮ่าวแล้วถาม“คุณทำให้ลูกชายของฉันฟื้นขึ้นมาได้ไหมล่ะ? คุณทำให้เหมือนว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เคยเกิดขึ้นได้ไหม? ถ้าคุณทำได้ ฉันจะยกโ

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 6

    เมื่อเสิ่นโหรวมาที่บ้านของฉัน กู้ถิงอวี้ก็กำลังโทรขอความช่วยเหลืออย่างร้อนรน“ผู้อำนวยการจาง ใช่แล้วครับๆ ผมกู้ถิงอวี้ มีเรื่องจะรบกวนท่าน…”ฉันเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าไม่แยแส แววตาแดงก่ำของเสิ่นโหรวก็มองมาที่ฉันอย่างเย็นชา“อาอวี้ล่ะ?”เมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดอะไร เธอก็พยายามจะบุกเข้ามา แต่ฉันเตะไปที่หน้าท้องของเธอจนล้มลงไป“อู๋ลี่! เธอบ้าไปแล้วเหรอ?!”“ใช่ ฉันมันบ้า ตอนที่ลูกชายของเธอทุบลูกฉันจนตาย ฉันก็บ้าแล้ว!”ดวงตาของเสิ่นโหรวหลบทันที แล้วบ่นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ“เสี่ยวซินไม่ได้ตีลูกชายของเธอเลยนะ แต่ลูกชายของเธอกลับข่วนแขนของเสี่ยวซิน! หนี้ก้อนนี้ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลย!”ในชีวิตนี้ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน!“อยากคิดบัญชี งั้นเธอก็ไปแจ้งตำรวจสิ! คุยกับตำรวจเรื่องบุกรุกเข้าบ้านคนอื่นโดยพลการของเธอด้วย” ฉันพูดด้วยยิ้มเย็นชา“ลูกชายของเธอกำลังขาดเพื่อนเข้าคุกด้วยพอดี เธอก็ไปอยู่เป็นเพื่อนเขาสิ”ในที่สุดสีหน้าของเสิ่นโหรวก็อ่อนลง เธอทรุดตัวลงกับพื้นด้วยท่าทีน่าสงสาร น้ำตาไหลพรากราวกับสายฝนครู่ต่อมา จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านหลังฉัน

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 7

    ศาลตัดสินไม่นานหลังจากนั้นโจวรุ่ยซินและเพื่อนร่วมชั้นหลายคนที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ได้รับโทษที่พวกเขาสมควรได้รับศาลยังได้ตัดสินว่าเป็นคดีแพ่ง โจวรุ่ยซินต้องชดเชยเงินจำนวนหนึ่งให้กับฉัน เสิ่นโหรวในฐานะผู้ปกครองจะต้องเป็นผู้ชดใช้ แต่ฉันเอาไปบริจาคให้กับเขตภูเขาที่ยากจนทันทีเสิ่นโหรวลาพักร้อนเป็นเวลานาน ช่วงเวลานี้ไม่ได้มาโรงเรียนเลย ฉันได้ยินมาว่าเธอแอบย้ายบ้านไปเงียบๆ เพราะถูกเพื่อนบ้านนินทากู้ถิงอวี้ก็ถูกพักงาน เพราะเว่ยหลินเฟิงตรวจเจอหลักฐานว่าเขารับสินบนชีวิตดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ แต่ในใจของฉันกลับไม่สามารถสงบลงได้ขณะที่ฉันเดินอยู่ในโรงเรียน ก็มักจะหยุดเดินบ่อยๆ เพราะตรงหน้าเหมือนมีเงาของฮ่าวฮ่าวปรากฏขึ้นที่สนามบาสเกตบอล เด็กชายรูปร่างผอมเหงื่อโชกไปทั้งตัว การโยนลูกบาสก็ไม่ด้อยไปกว่านักบาสเหล่านั้นบนสนามกีฬาลู่วิ่ง ทุกเช้าเด็กชายจะวิ่งอย่างอดทน มีระเบียบวินัยในตัวเอง จนแม้แต่ฉันที่เป็นแม่ที่เอาแต่พูดถึงเรื่องควบคุมน้ำหนักแต่กลับห้ามปากไม่ได้ยังรู้สึกละอายใจในห้องเรียน เด็กชายที่ตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียน แม้ว่าใบหน้าจะดูโตเป็นผู้ใหญ่บ้างแล้ว แต่เวลาที่เขาเห็นฉัน

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 8

    กู้ถิงอวี้มองฉันอย่างตะลึง “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเสิ่นโหรว?”“เพราะเสิ่นโหรวไปแล้ว ไม่มีใครดูแลคุณ ดังนั้นคุณเลยนึกถึงฉันขึ้นมา แต่ถ้าเธอกลับมา คุณก็จะเป็นเหมือนเมื่อก่อน ในหัวใจและในสายตาของคุณก็จะมีแต่แม่ลูกคู่นั้นใช่ไหม?”กู้ถิงอวี้ขมวดคิ้วด้วยความจนใจ “ผมบอกไปตั้งนานแล้ว ผมกับเสิ่นโหรวบริสุทธิ์ใจต่อกัน ทำไมคุณยังไม่เชื่อ?”ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะดื้อรั้นขนาดนี้ ฉันเลยเปิดเผยการเสแสร้งที่หลอกตัวเองของเขา“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน ดึกๆ ดื่นๆ เธอโทรหาคุณ บอกว่าเน็ตที่บ้านเสีย ให้คุณไปซ่อมให้น่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน เธอสวมชุดนอนสายเดี่ยว ถ่ายรูปใกล้ชิดกับคุณแล้วโพสต์ลงโมเมนต์ในไลน์น่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน คุณดูแลเธอเป็นพิเศษ ให้ความสำคัญกับเธอก่อน แล้วเอาเงินส่วนกลางพาเธอไปเที่ยวน่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน คุณไม่สนใจคำอธิบายของลูกชายตัวเอง แต่ไปเชื่อคำโกหกของสองแม่ลูก สุดท้ายก็ปล่อยให้ลูกชายแท้ๆ ถูกพวกเขาทำร้ายจนตายน่ะเหรอ?”ฉันสูดหายใจเข้า ไม่อยากจะยกตัวอย่างไปมากกว่านี้แล้ว“กู้ถิงอวี้ ไม่จำเป็นต้องนอกกาย

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 1

    “ฮ่าวฮ่าวไม่ต้องกลัวนะ แม่เรียกรถพยาบาลแล้ว เดี๋ยวก็จะมีคนมาช่วยลูกแล้ว อดทนอีกหน่อยนะลูก!”รอยเลือดลากเป็นทางยาวคดเคี้ยวอยู่บนพื้น ยาวไปจนถึงห้องน้ำ ย้อมดวงตาของฉันเป็นสีแดงนั่นเป็นเลือดของฮ่าวฮ่าวที่หนีเข้ามาในห้องน้ำในเวลานั้นเขาคงหวาดกลัวและเจ็บปวดมาก...ฉันปิดแผลบนหน้าผากของเขาด้วยมือที่สั่นเทา เลือดนั้นยังคงไหลซึมออกมาผ่านซอกนิ้วไม่หยุดไม่อาจห้ามเอาไว้ได้เลยเสียงหวอของรถพยาบาลดังขึ้นที่นอกหน้าต่าง“ฮ่าวฮ่าว! รถพยาบาลมาแล้ว! รอดแล้วนะ!”กู้ถิงอวี้อุ้มเด็กชายคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าต่างไปอย่างรวดเร็ว มุ่งตรงไปที่รถพยาบาล“เสี่ยวซิน ไม่ต้องกลัวนะ พ่อกู้จะไม่ให้ลูกเป็นอะไรเด็ดขาด!”รถพยาบาลมาอย่างรวดเร็วและจากไปอย่างรวดเร็ว ฉันแทบไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเองเลยฉันร้องตะโกนสุดชีวิต“อย่าไปนะ! นั่นเป็นรถพยาบาลที่ฉันเรียกนะ!”“กู้ถิงอวี้! ฮ่าวฮ่าวจะไม่ไหวแล้ว กลับมาก่อน!”“กู้ถิงอวี้ ขอร้องล่ะ...”ไม่มีใครสังเกตเห็นคนที่ได้รับบาดเจ็บตัวจริงซึ่งนอนหายใจรวยรินอยู่ฉันรีบโทรหากู้ถิงอวี้ หนึ่งครั้ง สองครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่มีคนรับสายขณะที่ฉันกำลังจะกดเบอร์โทรออกเป็นครั้งที่สาม ม

Latest chapter

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 8

    กู้ถิงอวี้มองฉันอย่างตะลึง “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเสิ่นโหรว?”“เพราะเสิ่นโหรวไปแล้ว ไม่มีใครดูแลคุณ ดังนั้นคุณเลยนึกถึงฉันขึ้นมา แต่ถ้าเธอกลับมา คุณก็จะเป็นเหมือนเมื่อก่อน ในหัวใจและในสายตาของคุณก็จะมีแต่แม่ลูกคู่นั้นใช่ไหม?”กู้ถิงอวี้ขมวดคิ้วด้วยความจนใจ “ผมบอกไปตั้งนานแล้ว ผมกับเสิ่นโหรวบริสุทธิ์ใจต่อกัน ทำไมคุณยังไม่เชื่อ?”ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะดื้อรั้นขนาดนี้ ฉันเลยเปิดเผยการเสแสร้งที่หลอกตัวเองของเขา“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน ดึกๆ ดื่นๆ เธอโทรหาคุณ บอกว่าเน็ตที่บ้านเสีย ให้คุณไปซ่อมให้น่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน เธอสวมชุดนอนสายเดี่ยว ถ่ายรูปใกล้ชิดกับคุณแล้วโพสต์ลงโมเมนต์ในไลน์น่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน คุณดูแลเธอเป็นพิเศษ ให้ความสำคัญกับเธอก่อน แล้วเอาเงินส่วนกลางพาเธอไปเที่ยวน่ะเหรอ?”“ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน คุณไม่สนใจคำอธิบายของลูกชายตัวเอง แต่ไปเชื่อคำโกหกของสองแม่ลูก สุดท้ายก็ปล่อยให้ลูกชายแท้ๆ ถูกพวกเขาทำร้ายจนตายน่ะเหรอ?”ฉันสูดหายใจเข้า ไม่อยากจะยกตัวอย่างไปมากกว่านี้แล้ว“กู้ถิงอวี้ ไม่จำเป็นต้องนอกกาย

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 7

    ศาลตัดสินไม่นานหลังจากนั้นโจวรุ่ยซินและเพื่อนร่วมชั้นหลายคนที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ได้รับโทษที่พวกเขาสมควรได้รับศาลยังได้ตัดสินว่าเป็นคดีแพ่ง โจวรุ่ยซินต้องชดเชยเงินจำนวนหนึ่งให้กับฉัน เสิ่นโหรวในฐานะผู้ปกครองจะต้องเป็นผู้ชดใช้ แต่ฉันเอาไปบริจาคให้กับเขตภูเขาที่ยากจนทันทีเสิ่นโหรวลาพักร้อนเป็นเวลานาน ช่วงเวลานี้ไม่ได้มาโรงเรียนเลย ฉันได้ยินมาว่าเธอแอบย้ายบ้านไปเงียบๆ เพราะถูกเพื่อนบ้านนินทากู้ถิงอวี้ก็ถูกพักงาน เพราะเว่ยหลินเฟิงตรวจเจอหลักฐานว่าเขารับสินบนชีวิตดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ แต่ในใจของฉันกลับไม่สามารถสงบลงได้ขณะที่ฉันเดินอยู่ในโรงเรียน ก็มักจะหยุดเดินบ่อยๆ เพราะตรงหน้าเหมือนมีเงาของฮ่าวฮ่าวปรากฏขึ้นที่สนามบาสเกตบอล เด็กชายรูปร่างผอมเหงื่อโชกไปทั้งตัว การโยนลูกบาสก็ไม่ด้อยไปกว่านักบาสเหล่านั้นบนสนามกีฬาลู่วิ่ง ทุกเช้าเด็กชายจะวิ่งอย่างอดทน มีระเบียบวินัยในตัวเอง จนแม้แต่ฉันที่เป็นแม่ที่เอาแต่พูดถึงเรื่องควบคุมน้ำหนักแต่กลับห้ามปากไม่ได้ยังรู้สึกละอายใจในห้องเรียน เด็กชายที่ตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจเรียน แม้ว่าใบหน้าจะดูโตเป็นผู้ใหญ่บ้างแล้ว แต่เวลาที่เขาเห็นฉัน

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 6

    เมื่อเสิ่นโหรวมาที่บ้านของฉัน กู้ถิงอวี้ก็กำลังโทรขอความช่วยเหลืออย่างร้อนรน“ผู้อำนวยการจาง ใช่แล้วครับๆ ผมกู้ถิงอวี้ มีเรื่องจะรบกวนท่าน…”ฉันเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าไม่แยแส แววตาแดงก่ำของเสิ่นโหรวก็มองมาที่ฉันอย่างเย็นชา“อาอวี้ล่ะ?”เมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดอะไร เธอก็พยายามจะบุกเข้ามา แต่ฉันเตะไปที่หน้าท้องของเธอจนล้มลงไป“อู๋ลี่! เธอบ้าไปแล้วเหรอ?!”“ใช่ ฉันมันบ้า ตอนที่ลูกชายของเธอทุบลูกฉันจนตาย ฉันก็บ้าแล้ว!”ดวงตาของเสิ่นโหรวหลบทันที แล้วบ่นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ“เสี่ยวซินไม่ได้ตีลูกชายของเธอเลยนะ แต่ลูกชายของเธอกลับข่วนแขนของเสี่ยวซิน! หนี้ก้อนนี้ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลย!”ในชีวิตนี้ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน!“อยากคิดบัญชี งั้นเธอก็ไปแจ้งตำรวจสิ! คุยกับตำรวจเรื่องบุกรุกเข้าบ้านคนอื่นโดยพลการของเธอด้วย” ฉันพูดด้วยยิ้มเย็นชา“ลูกชายของเธอกำลังขาดเพื่อนเข้าคุกด้วยพอดี เธอก็ไปอยู่เป็นเพื่อนเขาสิ”ในที่สุดสีหน้าของเสิ่นโหรวก็อ่อนลง เธอทรุดตัวลงกับพื้นด้วยท่าทีน่าสงสาร น้ำตาไหลพรากราวกับสายฝนครู่ต่อมา จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านหลังฉัน

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 5

    เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้วไฟในห้องนั่งเล่นยังเปิดอยู่ ฉันตรงเข้าห้องนอนโดยไม่แม้แต่จะมองร่างที่ยืนอยู่หน้ารูปของฮ่าวฮ่าว“ที่รัก...”ฝีเท้าของฉันชะงักทันที รู้สึกประหลาดใจและโศกเศร้ากู้ถิงอวี้ไม่ได้เรียกชื่อนี้กับฉันมาหลายปีแล้วนับตั้งแต่เสิ่นโหรวและลูกชายของเธอโผล่หน้ามา เขาจะเรียกฉันว่า ‘ครูอู๋’ หรือไม่ก็ ‘นี่’คำแรกเป็นการเรียกแบบให้เกียรติเวลาทำงาน ส่วนคำหลังเป็นการดูถูกเวลาอยู่บ้านฉันไม่สนใจเขา ผลักประตูห้องนอนและกำลังจะเดินเข้าไปแต่เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังขึ้น กู้ถิงอวี้คว้าแขนของฉันเอาไว้ฉันหันหน้าไปด้วยความโกรธ ตอนที่เห็นสภาพของเขา ฉันก็ตะลึงทันทีไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง แววตาของเขากลับดูเหนื่อยล้า ที่คางมีตอหนวด และรอยฝ่ามือที่ฉันตบเขาไปก่อนหน้านั้นเขาดูโทรมมาก ทว่าฉันเห็นแล้วกลับรู้สึกว่ามันน่าขำ“ที่รัก ผม...ผมไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับฮ่าวฮ่าว ผมผิดไปแล้ว ยกโทษให้ผมได้ไหม?”“ยกโทษเหรอ?” ฉันหัวเราะเย็นชา ชี้ไปที่ภาพของฮ่าวฮ่าวแล้วถาม“คุณทำให้ลูกชายของฉันฟื้นขึ้นมาได้ไหมล่ะ? คุณทำให้เหมือนว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เคยเกิดขึ้นได้ไหม? ถ้าคุณทำได้ ฉันจะยกโ

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 4

    “คุณพูดบ้าอะไร! เสี่ยวซินเป็นเด็กดีขนาดนั้น เขาจะรังแกลูกชายของผมได้ยังไง?”กู้ถิงอวี้โต้แย้งออกไปทันทีความสนใจของเขายังคงให้ความสำคัญกับลูกชายของคนรัก เขาไม่อาจยอมรับได้ว่า ‘ลูกชายที่แสนดี’ ตั้งแต่เล็กจนโตจะกลั่นแกล้งคนอื่นกู้ถิงอวี้มองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตร“คุณเป็นคนบอกเขาเหรอ? คุณใส่ร้ายเสี่ยวซินแบบนี้ได้ยังไง!”“ครั้งนี้เสี่ยวซินถูกตีจนเข้าโรงพยาบาล แต่คุณก็ยังเชื่อคำพูดไอ้ลูกทรพีนั่นอีกเหรอ?!”“ผมผิดเองที่ก่อนหน้านี้ตามใจลูกชายของคุณมากเกินไป ทำให้เขาเรียนไม่เก่งตั้งแต่อายุยังน้อย เอาแต่รังแกเสี่ยวซิน!”“คุณเอาเขาไปซ่อนไว้ที่ไหน? เขาคงจะรู้ว่าตัวเองจะเจอปัญหาใหญ่ก็เลยไปซ่อนล่ะสิ!”“คราวนี้ผมจะตีเขาให้ตายเลย!”ฉันมองดูเขาที่กำลังบ้าคลั่งด้วยท่าทีนิ่งสงบ เหมือนกำลังจ้องมองม้าป่าที่ดื้อรั้นตัวหนึ่งเสี่ยวซินกับลูกชายของคุณ ความใกล้ชิดมันสามารถตัดสินความสำคัญได้จากชื่อเรียกสองชื่อนี้นับตั้งแต่เสิ่นโหรวผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวในโรงเรียนของพวกเรา ฉันก็รู้แล้วว่ากู้ถิงอวี้คงจบเห่แล้วครอบครัวของพวกเราก็จบเห่แล้วพวกเธอสองแม่ลูกได้หัวใจของกู้ถิงอวี้ไปอย่างง่ายดาย และส่

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 3

    ฉันมาที่สำนักงานกฎหมายชื่อดังแห่งหนึ่ง เพื่อปรึกษาทนายเรื่องการกลั่นแกล้งในโรงเรียนฮ่าวฮ่าวจะตายไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ เศษเดนพวกนั้นจะให้ลอยนวลอยู่ข้างนอก แล้วไปทำร้ายเด็กคนอื่นอีกไม่ได้ก่อนฉันจะไป จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อฉัน“อู๋ลี่?”สีหน้าของเว่ยหลินเฟิงเต็มไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขเขายังคงสดใสและหล่อเหลาเหมือนในความทรงจำฉันเม้มปากยิ้ม เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่ตามจีบฉันในวัยรุ่นตอนเรียนมหาวิทยาลัย ก็รู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“ถามหน่อยสิ คุณมาที่สำนักงานกฎหมายทำไม? มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”เว่ยหลินเฟิงยื่นน้ำมะนาวหนึ่งแก้วให้ฉันเหมือนจะเห็นความลังเลของฉัน เขาจึงพูดด้วยรอยยิ้ม“ผมเป็นหุ้นส่วนของสำนักงานกฎหมายที่นี่น่ะ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรก็คุยกับผมได้”ฉันเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ แต่เขากลับมองมาที่ฉันแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและใจดีเหมือนในอดีตพวกเราคุยกันถึงสองชั่วโมง เขาเกือบจะเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว แต่ไม่ได้แสดงท่าทีเห็นใจหรือสงสารอะไรต่อฉันนี่ก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจอยู่บ้าง สบายใจที่เหมือนได้คุยกับทนายมืออาชีพและเคารพในอาชีพคนหนึ่งและทันใดนั้น มื

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 2

    เมื่อจัดการงานศพของฮ่าวฮ่าวเสร็จแล้ว ฉันก็ตรงไปโรงพยาบาลในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ลูกชายของเสิ่นโหรวมีผ้าพันแผลรอบแขน กำลังกระโดดโลดเต้นพูดบางอย่างกับพวกเขาเมื่อเห็นฉันโผล่มา สีหน้าของกู้ถิงอวี้ก็เปลี่ยนไปทันที แล้วรีบเดินออกมา“ใครให้คุณมาที่โรงพยาบาล? อาการของเสี่ยวซินเพิ่งจะทรงตัว คุณอย่ามาเพิ่มปัญหา!”“กู้ถิงอวี้ ลูกชายของคุณตายแล้ว คุณกลับเอาแต่สนใจลูกชายของคนอื่น!”ฉันคำรามอย่างบ้าคลั่ง แม่ลูกที่อยู่ในห้องก็มองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจใบหน้าของกู้ถิงอวี้กลับยิ่งน่าเกลียด ผลักฉันออกไปให้ไกลแล้วเตือนฉันว่า“อู๋ลี่ ให้มันน้อยๆ หน่อย! ครูเสิ่นเลี้ยงลูกตัวคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องง่าย ในฐานะที่ผมเป็นครูใหญ่ ช่วยเธอสักหน่อยจะเป็นอะไรไป?”“อีกอย่าง ฮ่าวฮ่าวก็รังแกเสี่ยวซินมาหลายปี ครั้งนี้ถึงขั้นข่วนแขนของเขา แล้วนี่คุณยังมีหน้ากล้ามาโวยวายถึงโรงพยาบาลอีก!”คำพูดสารเลวเหล่านี้ ฉันท่องได้ขึ้นใจมานานแล้วสามีของเสิ่นโหรวหย่ากับเธอไปแล้ว แต่กู้ถิงอวี้กลับคอยดูแลเธอตลอดสามีของฉันไม่ได้หย่ากับฉัน แต่กลับไปรับใช้ภรรยาของคนอื่นอย่างกระตือรือร้นพ่อของเสี่ยวซินทิ้งเขาไป แต่เขาก็ได้รับค

  • ลูกชายถูกตีจนตาย เขากลับอุ้มลูกชายของคนรักขึ้นรถพยาบาล   บทที่ 1

    “ฮ่าวฮ่าวไม่ต้องกลัวนะ แม่เรียกรถพยาบาลแล้ว เดี๋ยวก็จะมีคนมาช่วยลูกแล้ว อดทนอีกหน่อยนะลูก!”รอยเลือดลากเป็นทางยาวคดเคี้ยวอยู่บนพื้น ยาวไปจนถึงห้องน้ำ ย้อมดวงตาของฉันเป็นสีแดงนั่นเป็นเลือดของฮ่าวฮ่าวที่หนีเข้ามาในห้องน้ำในเวลานั้นเขาคงหวาดกลัวและเจ็บปวดมาก...ฉันปิดแผลบนหน้าผากของเขาด้วยมือที่สั่นเทา เลือดนั้นยังคงไหลซึมออกมาผ่านซอกนิ้วไม่หยุดไม่อาจห้ามเอาไว้ได้เลยเสียงหวอของรถพยาบาลดังขึ้นที่นอกหน้าต่าง“ฮ่าวฮ่าว! รถพยาบาลมาแล้ว! รอดแล้วนะ!”กู้ถิงอวี้อุ้มเด็กชายคนหนึ่งวิ่งผ่านหน้าต่างไปอย่างรวดเร็ว มุ่งตรงไปที่รถพยาบาล“เสี่ยวซิน ไม่ต้องกลัวนะ พ่อกู้จะไม่ให้ลูกเป็นอะไรเด็ดขาด!”รถพยาบาลมาอย่างรวดเร็วและจากไปอย่างรวดเร็ว ฉันแทบไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเองเลยฉันร้องตะโกนสุดชีวิต“อย่าไปนะ! นั่นเป็นรถพยาบาลที่ฉันเรียกนะ!”“กู้ถิงอวี้! ฮ่าวฮ่าวจะไม่ไหวแล้ว กลับมาก่อน!”“กู้ถิงอวี้ ขอร้องล่ะ...”ไม่มีใครสังเกตเห็นคนที่ได้รับบาดเจ็บตัวจริงซึ่งนอนหายใจรวยรินอยู่ฉันรีบโทรหากู้ถิงอวี้ หนึ่งครั้ง สองครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่มีคนรับสายขณะที่ฉันกำลังจะกดเบอร์โทรออกเป็นครั้งที่สาม ม

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status