Mag-log inShare
บทที่ 9
Huling Na-update:
2025-03-05 15:50:20"ถ้าช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร"
"คุณต้องการอะไรล่ะคะ" ในเมื่อเขาถามมาแบบนั้น แล้วเธอจะตอบยังไงล่ะ..นอกจาก ถามเขากลับว่าต้องการอะไรจากเธอ
"ยังไม่ได้คิด" สายตาเขายังคงจ้องมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า อยากให้เธอเป็นคนเสนอมาเอง
"คุณจะทำเป็นสัญญาขึ้นมา ก็ได้นะคะ ฉันจะทยอยใช้เงินคืนให้คุณ"
"ยืมไปเป็นก้อน แต่จะใช้ทีละบาทสองบาท?"
"คุณก็พูดมาสิคะว่าคุณต้องการแบบไหน" ตอนนี้เธอมองไม่เห็นทางไหนแล้วจริงๆ เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนก็คงต้องทนเอา
สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงไปจนถึงจุดกึ่งกลางลำตัวของผู้หญิง
จนคนที่ถูกมองรู้สึกอายสายตานั้น แต่เธอก็ยืนให้เขามองสำรวจเรือนร่างของเธอโดยไม่หลบไปไหน
"ถ้าฉันบอกว่าต้องการตัวเธอล่ะ"
"ค่ะ"
"?" เป็นเขาเองที่แปลกใจ ทีแรกกลัวว่าจะถูกเธอตบหน้าด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะตอบตกลงง่ายดายแบบนี้
"แต่ฉันคิดว่าตัวฉันคงมีค่ามากกว่าสองข้อนั้น ฉันขอเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง" คนเราเกิดมาต้องคิดว่าตัวเองมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว ถ้าเธอจะใช้มันแลกกับอะไรสักอย่างต้องให้มันคุ้มกว่านี้
"ว่ามา"
"ไล่หัวหน้าแผนกที่ชื่อเพ็ญพักตร์ และชาคริตออก"
"ได้สิ"
ทำไมเขาตอบตกลงง่ายจัง แต่ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาพูดให้มากความ ทีแรกชมจันทร์ยังคิดว่าเขาจะถามเธอก่อน ว่าทำไมต้องไล่ออก และจะออกด้วยเหตุผลอะไร เพราะอยู่ดีๆ ถ้าจะไล่พนักงานออกต้องมีเหตุผลสิ
"แต่ฉันอยากถามคุณอีกข้อ"
"ถามมา"
"ในเมื่อคุณมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมถึงต้องการตัวฉัน"
"ก็เธอมาเสนอเองไม่ใช่เหรอ"
"ใช่ค่ะ" แต่ละคำที่เขาพูดออกมามันช่างทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอเลือกแล้วที่จะให้เขาเป็นคนช่วย "แต่ถ้าแฟนคุณรู้จะไม่มีปัญหากันเหรอคะ"
"ก็อย่าให้รู้สิ"
แผนกที่ชมจันทร์ทำงานอยู่..
"เธอไปไหนมา"
"ไปจัดการอะไรมานิดหน่อย" แต่ที่จริงมันไม่นิดหน่อยหรอก เพราะมันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอเลยก็ว่าได้
"ไม่เป็นอะไรนะชม"
"ฉันไม่เป็นอะไร" ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่ ก็มีคำสั่งลงมาที่แผนก ให้หัวหน้าที่มีรายชื่อตามนี้ขึ้นไปพบท่านผู้บริหารคนใหม่
"ทำไมพี่เพ็ญกับคุณชาคริตถึงถูกเรียกขึ้นไปล่ะ" หลายคนต่างก็สงสัยและพูดคุยกัน
"แกรู้ไหมว่าทำไม" อันนาถามวิเวียร์ เพราะวิเวียร์ชอบหาข่าวมาให้เพื่อนรู้ประจำ
"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ก็นั่งอยู่ด้วยกัน"
"ถ้าแกไม่รู้คนอื่นคงไม่รู้แล้วล่ะ"
"เอ้าไอ้นี่ แกว่าฉันชอบเสือกเรื่องชาวบ้านหรือไง"
"แกพูดเองนะ"
ห้องทำงานทัพไท..
"อะไรนะคะ?" เพ็ญพักตร์ตกใจเมื่อได้ยินคำสั่งให้ออกจากงาน
"แล้วทำไมผมถึงต้องออกด้วยครับ"
ทัพไทหยิบเอกสารกฎระเบียบของบริษัท มาวางไว้ตรงหน้าทั้งสอง
"ข้อที่ 14" เขาบอกเลยว่าสองคนนี้ทำผิดกฎระเบียบข้อไหน
"?" เพ็ญพักตร์หันมองดูหน้าชาคริต
"เดี๋ยวนะครับ กฎระเบียบข้อนั้น พวกผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
"ใช่ค่ะ กฎนั้นมันคือการเล่นชู้ในที่ทำงานเลยนะคะ"
จนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงได้ ทั้งสองก็กลับลงมา
จังหวะที่เพ็ญพักตร์เดินผ่าน โต๊ะทำงานของชมจันทร์ สายตานั้นมองมาแบบอาฆาตแค้นมาก
"มีอะไรหรือเปล่าพี่เพ็ญ" พนักงานที่หลายคนต่างก็ถามเพ็ญพักตร์ เป็นใครก็ต้องสงสัยว่าผู้บริหารคนใหม่ทำไมถึงเรียกตัวหัวหน้าขึ้นไปแค่สองคน
แต่เพ็ญพักตร์ไม่ตอบใคร พอเข้าไปในห้องทำงานได้ก็เริ่มเก็บของ
"มันหมายความว่ายังไง" ประตูห้องหัวหน้าไม่ได้ปิด วิเวียร์และอันนามองเข้าไปก็เห็นว่าเพ็ญพักตร์กำลังเก็บของ
"หรือว่าหัวหน้าจะถูกย้าย"
"สภาพนั้นฉันว่าคงไม่ใช่ถูกย้ายหรอก ถูกไล่ออกหรือเปล่า"
"บ้าไปแล้ว ฉันยังไม่เคยได้ยินว่าคนที่อยู่ในตำแหน่งหัวหน้าถูกไล่ออกเลย" เพราะส่วนมากหัวหน้านี่แหละตัวดีนัก ไม่ชอบหน้าลูกน้องคนไหนก็หาเรื่องไล่ออก
พอมองไปทางแผนกที่ชาคริตรับผิดชอบ ก็เห็นว่าชาคริตเก็บของส่วนตัวตัวเองแล้วออกจากที่ทำงานไป
"ชมเธอรู้เรื่องอะไรไหม" วิเวียร์เห็นว่าชมจันทร์นั่งนิ่ง เหมือนไม่สนใจ ทั้งๆ ที่ชมจันทร์น่าจะเป็นคนที่ดีใจที่สุด ถ้าสองคนนี้ถูกไล่ออก
"ฉันจะไปรู้อะไรล่ะ" ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ต่อจากนี้ไป เธอจะเป็นยังไง มันไม่ต่างอะไรกับที่พวกเขาสองคนเป็นกันอยู่เลย เพราะว่าเขาก็มีคนของเขาอยู่แล้ว
พอชาคริตและเพ็ญพักตร์ออกไปจากบริษัทแล้ว ตอนนี้พนักงานต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครให้คำตอบใครได้เลย เพราะคนที่ถูกไล่ออกไม่พูดอะไรเลยสักคำ
โรงอาหาร..
ที่โรงอาหารก็พูดแต่เรื่องนี้ เพราะอยู่ดีๆ หัวหน้าถูกไล่ออกสองคนพร้อมกัน โดยไม่มีใครรู้ที่มาที่ไป
"ถ้างั้นเธอก็ไม่ต้องออกไปทำการตลาดน่ะสิ" แน่ชัดแล้วว่า ตอนนี้เพ็ญพักตร์ถูกไล่ออก เพราะได้ยินหัวหน้าแผนกอื่นคุยกัน
"ดีใจจัง ฉันก็เป็นห่วงอยู่ว่าแม่เธอใครจะดูแล"
ชมจันทร์ยิ้มให้เพื่อนเล็กน้อยก่อนที่จะทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอต่อ เพราะสิ่งที่เธอขอเขาจัดการให้ได้ในทันทีเลย
หลังทานข้าวเสร็จทุกคนก็กลับมาที่แผนก..
"พี่รจนา?" ทุกคนต่างก็ตกใจ พอเพ็ญพักตร์ออกไปแล้วคนที่มาแทนตำแหน่งเพ็ญพักตร์ก็คือรจนา
"ทำไมเหรอ เห็นฉันแล้วมันน่าตกใจตรงไหน"
"ปะ..เปล่าค่ะ" ถ้าให้เลือกระหว่างเพ็ญพักตร์กับรจนา พนักงานแผนกนี้ขอเลือกเพ็ญพักตร์ดีกว่า เพราะรจนาขึ้นชื่อว่าเคร่งครัดในการทำงานมาก
แต่สำหรับชมจันทร์แล้วนาทีนี้ใครก็ได้ ที่ไม่ใช่หัวหน้าคนเดิม
"จะตกใจกันอีกนานไหม ช่วยเขียน List งานของแต่ละคนมาส่งพี่ด้วย" รจนาหมายถึงงานที่ค้างจากหัวหน้าคนเดิม อยากรู้ว่าลูกน้องเหลืองานอะไรอยู่บ้างจะได้มอบหมายงานใหม่ให้ถูก
"ค่ะ"
เย็นวันเดียวกัน..ที่โรงพยาบาล
"เมื่อกี้แม่ว่าอะไรนะคะ?"
"ตาชาคริตเพิ่งกลับก่อนหนูจะมานี่เอง ไม่เจอกันเหรอลูก"
"เขามาทำไมคะ เขาพูดอะไรกับแม่ไหม"
"ก็ไม่เห็นพูดอะไรนี่ เขายังปอกผลไม้ไว้ให้แม่เลย"
"อะไรก็ช่างที่เป็นของเขา แม่ห้ามกินนะ"
"มีอะไรหรือเปล่าลูก"
"เชื่อชมนะแม่" ชมจันทร์ไม่แน่ใจว่าชาคริตรู้เรื่องนี้หรือยัง เรื่องที่พวกเขาตกงาน ว่ามันเป็นฝีมือของเธอ ถ้าเขารู้นั่นแสดงว่าแม่ของเธอคงไม่ปลอดภัยแน่
"จ้ะ แม่เชื่อหนูนะลูก" เดือนมองดูแววตาของลูกสาว คิดว่ามันต้องมีอะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้แน่
วันต่อมาที่ทำงาน..
"แต่นี่มันจะเที่ยงแล้วนะคะพี่รจนา"
"มันจะเที่ยงแต่มันยังไม่เที่ยง อย่าให้พี่เห็นว่าหยิบเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้าอีก"
"อะไรจะเขี้ยวขนาดนี้ แล้วเราจะแต่งหน้าทันลงไปกินข้าวไหมเนี่ย"
เย็นวันนั้น..
"คุณชื่อคุณชมจันทร์ใช่ไหมครับ"
"ค่ะ แล้วคุณเป็นใครคะ" ชมจันทร์กำลังรีบไปรอรถประจำทาง พอได้ยินคนทักชื่อก็เลยหันมาคุยด้วย
"ผมชื่อธีระ เป็นคนสนิทของ.." ธีรพันธ์มองไปดูรถคันที่จอดอยู่ไม่ไกล พอเธอมองตามไปรถคันนั้นก็ค่อยๆ เลื่อนกระจกลง จนมองเห็นว่าใครที่นั่งอยู่ด้านใน
"หมายความว่ายังไงคะ"
"ท่านบอกให้ผมรับคุณไปรอ.."
"แต่วันนี้ฉันยังไปไม่ได้" เพราะเธอไม่ได้บอกแม่ไว้ แถมพรุ่งนี้อาจารย์หมอก็จะมาทำการรักษาแม่แล้วด้วย
"แต่ท่านบอกว่า ให้ผมพาคุณไปให้ได้"
"ถ้างั้นฉันขอคุยกับเขาก่อนนะคะ" ชมจันทร์รีบเดินไปที่รถคันนั้น แต่เธอยังไปไม่ถึงรถก็เคลื่อนตัวออกไปก่อน "??" ลืมไปเลยถ้าเราไปคุยกับเขาตอนนี้ก็ต้องมีคนเห็นสิ
"ตามผมมาที่รถคันนี้ดีกว่าครับ"
Kaugnay na kabanata
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 10
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 10 //18++ชมจันทร์คิดว่าต้องไปคุยกับเขาให้เข้าใจก่อน หญิงสาวก็เลย ยอมขึ้นรถมากับคนสนิทของเขา"นั่นยัยชมไปกับใคร" เพื่อนที่ตามออกมาทีหลังเห็นว่าชมจันทร์เดินไปขึ้นรถกับผู้ชายแปลกหน้า"ดูเหมือนว่าจะรู้จักกันนะ""แต่ทำไมเราถึงไม่คุ้นหน้าล่ะ""พวกเขาอาจจะรู้จักกันก่อนที่จะมาคบกับเราก็ได้" ดูท่าแล้วชมจันทร์คงจะรู้จักกับผู้ชายคนนั้นจริง เพราะเห็นว่าเป็นคนเดินไปเปิดประตูรถเอง[หมู่บ้านจัดสรร]"เขาให้รออยู่ที่นี่เหรอคะ""ใช่ครับ"ชมจันทร์เดินตามคนของเขาเข้าไป บ้านหลังนี้ใหม่มาก เหมือนเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เลย แถมไม่ไกลจากบริษัทด้วย"แล้วเขาจะมาตอนไหนคะ""อันนี้ผมก็ไม่รู้ครับ คุณรออยู่ในนี้แหละ""แล้วคุณจะไปไหน""ผมก็มีงานต้องทำ" ว่าแล้วคนของเขาก็ออกไปถ้ายังไม่มาทำไมไม่ให้เรากลับโรงพยาบาลก่อน ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว กลัวว่าแม่จะเป็นห่วง เพราะถ้าตอนไหนทำงานล่วงเวลาเธอจะบอกแม่ก่อน21 : 30 น ชมจันทร์ตัดสินใจว่าจะกลับไปโรงพยาบาลก่อน มืดขนาดนี้แล้วยังไม่มาอีก"?" พอเปิดประตูหน้าบ้านออกก็เห็นคนที่เธอรออยู่เดินเซเข้ามา "คุณไปดื่มมาเหรอ""ถามทำไม""ฉันว่าจะขอ โอ๊ย" เธอยังพูดไม่จบเลยก็ถูกเ
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 11
เช้าวันต่อมา.."......" เมื่อคืนเราเมามากเลยเหรอวะ ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเธออยู่ในห้องนี้แล้ว ที่จริงเขาไม่ได้แกล้งเดินเซหรอก ก่อนมาหาเธอเขาไปดื่มเหล้ามาก่อนแล้ว เพื่อสลัดความรู้สึกเดิมๆ ให้มันออกไปในเวลาต่อมาที่บริษัท.."ทำไมดูแกง่วงจัง" อันนาเห็นว่าชมจันทร์หาวหลายทีแล้ว"ยังไม่ได้นอนเลย""แกไปทำอะไรมา" เพื่อนทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน เพราะเมื่อวานเห็นว่าชมจันทร์ขึ้นรถไปกับผู้ชายชมจันทร์ก็เลยเล่าคร่าวๆ ให้เพื่อนฟังเรื่องรักษาแม่ แต่เธอไม่ได้บอกหมดว่าค่าใช้จ่ายเท่าไรและคุณหมอเดินทางมาจากไหน เพราะถ้าเพื่อนรู้ต้องสงสัยแน่ว่าเธอเอาเงินมาจากไหนมารักษาแม่"แล้วเธอมีเงินเหรอ" ขนาดพูดไม่หมดเพื่อนยังสงสัยเลย"ฉันขอยืมคนรู้จัก""ถ้าฉันมีเงินคงให้เธอยืมได้""เอาแบบนี้ไหมล่ะ เดือนนี้ถ้าเธอช็อต กินข้าวเที่ยงกับพวกเราก็ได้ เดี๋ยวเราออกกันเลี้ยง""ขอบใจพวกแกมากนะ""ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ ขอให้แม่หายไวๆ นะ""คุยอะไรกันอยู่ งานที่ให้ทำเมื่อวานนี้ไปถึงไหนแล้ว" รจนาหัวหน้าคนใหม่เดินผ่านมาเห็นทั้งสามตั้งหน้าตั้งตาเอาแต่คุยกัน"เรากำลังคุยเรื่อง.." วิเวียร์กำลังจะเล่าให้หัวหน้าฟัง เผื่อหัวหน้าเห็นใจลูก
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 12
ขณะที่ขับรถออกมาธีรพันธ์ก็แอบมองสายตาผู้เป็นนาย เพราะเขาเอาแต่จ้องกระจกที่มองผ่านไปเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างถนนชมจันทร์เดินออกมาหน่อยหนึ่งก็มีแท็กซี่ เธอก็เลยให้แท็กซี่มาส่งที่โรงพยาบาลคุยกับเขาแล้วแทนที่จะสบายใจขึ้น แต่ต้องทำให้คิดมากไปอีกว่าเขาจะยอมช่วยไหม แล้วตกลงพรุ่งนี้เธอจะหยุดงานได้ไหม เพราะถ้าไม่มีคำสั่งลงมาจากเขามีหวังหัวหน้าเล่นงานเธอหนักแน่ ..แต่ว่าเขาจะกล้าสั่งแบบนั้นเหรอ เพราะถ้ามันเป็นคำสั่งของเขาลงมาโดยตรง ต้องมีคนสงสัยแน่ว่าเขากับเธอเป็นอะไรกัน แล้วถ้าผู้หญิงของเขารู้ล่ะ?"ถ้าหนูไม่มีเงิน เราไม่รักษาต่อก็ได้นะลูก" เดือนเห็นว่าลูกสาวนั่งเหม่อลอย คิดว่าคงกำลังกลุ้มใจเรื่องนี้แน่ เพราะถ้าไม่มีชาคริตแล้วลูกสาวจะเอาเงินที่ไหนมารักษาแม่"แม่อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เรามีหนทางที่จะช่วยให้แม่หายแล้ว ทำไมเราต้องพอแค่นี้ด้วย" เธอคิดไม่ออกว่าถ้าไม่มีแม่อยู่บนโลกนี้ เธอจะอยู่ต่อไปคนเดียวได้ยังไง ถ้าร่างกายของเธอแลกกับชีวิตแม่ได้ ทำไมเธอจะไม่รีบคว้าโอกาสนั้นไว้ล่ะ"แล้วหนูทานข้าวมาหรือยังลูก"ชมจันทร์ยิ้มให้แม่เล็กน้อยเพื่อเลี่ยงที่จะตอบ เพราะถ้าตอบไปก็คงโกหกว่าทานแล้ว"แม่นอนพักนะคะ พรุ่งน
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 13
หมั่บ! นาทีนี้เธอจะช้าไม่ได้แล้ว ค่อยให้เขาเคลียร์กันเองแล้วกัน หญิงสาวคว้าเช็คใบนั้นออกจากมือเขาก่อนที่จะไม่มีเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่กึก! พอได้เช็คแล้วชมจันทร์ก็รีบออกจากห้องไปก่อนเลย แถมเธอยังปิดประตูห้องให้ด้วยชุติมามองตามคนที่เข้ามาขอพบท่านผู้บริหาร เพราะเธอออกจากห้องทำงานของท่านแล้วก็รีบตรงไปที่ลิฟต์โดยไม่พูดไม่กล่าวอะไรเลย"ชม" พอชมจันทร์ลงมาถึงข้างล่างก็ได้ยินเสียงอันนา"อัน" "โทรหาทำไมไม่รับสาย" อันนาลงมาเอาเอกสาร กำลังจะกลับขึ้นแผนก ก็เจอกับชมจันทร์เข้าเสียก่อน"วันนี้ยุ่งๆ""ยุ่งเรื่องที่โรงพยาบาลใช่ไหม แต่ทำไมไม่โทรมาลาหัวหน้าก่อน""ยังไม่มีคนแจ้งหัวหน้าให้เราเหรอ""เธอฝากใครลางานให้""เรื่องนั้นช่างมันก่อน เราไปทำธุระก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน" เธอจะช้ากว่านี้ไม่ได้แล้วกลัวว่าธนาคารจะปิดก่อน เพราะเธอต้องรีบไปขึ้นเงิน[โรงพยาบาล]พอมาถึงชมจันทร์ก็เอาเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับแม่"หนูไปไหนมาเหรอลูก""ไปจ่ายเงินมาค่ะแม่"เดือนยิ้มให้กับลูกสาวเล็กน้อยเพื่อเป็นกำลังใจ นางไม่ถามว่าลูกเอาเงินมาจากไหน เพราะถ้าลูกอยากเล่าให้ฟังก็คงพูดออกมาแล้ว"หน้าแม่ดูสดชื่นขึ้นมากเ
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 14
ริมฝีปากบางค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ท่อนเอ็นที่มันตั้งชันอยู่ใกล้ใบหน้าแขนทั้งสองข้างของเขาขยับขึ้นไปหนุนท้ายทอยตัวเอง แล้วมองต่ำลงมาดูว่าเธอจะทำอย่างไร"อึก" หญิงสาวใช้ปากครอบงำเจ้าสิ่งนั้นและจินตนาการไปว่ามันคือของกินได้ เธอไม่รู้หรอกว่าการใช้ปากช่วยผู้ชายต้องทำยังไง แต่ก็ดีมากแล้วที่เขาเปิดโอกาสให้เธอเป็นคนเลือกเองว่าจะใช้อะไร เพราะเธอลืมไปเลยว่าสิ่งหนึ่งที่ต้องเตรียมคือยาคุมกำเนิดอ๊อก อึก อ๊อก อึก ขณะที่ใช้ปากรูดขึ้นลงเธอก็มีอาการพะอืดพะอม แต่ไม่กล้าแสดงออกมาให้เขาเห็น เดี๋ยวหาว่ารังเกียจอีก "ซี๊ดด" ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เสียว ยิ่งฟันเธอถูกเนื้อบางๆ ด้วยแล้ว ในใจตอนนี้อยากจะจับศีรษะเธอกดลงแล้วกระแทกให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ถ้าทำแบบนั้นเขาคงเสร็จเร็วแน่ ก็เลยปล่อยให้เธอแสดงความสามารถหน่อย"อือ อ๊อก อ๊อก บ๊วก" ตอนที่น้ำของเขาซึมออกมาจากยอดปลาย รสชาติของมันไม่น่าจะมาอยู่ในปากของมนุษย์ได้เลย"แล้วมือมีไว้ทำไม" เขาเห็นว่าเธอพยายามมาสักพักแล้ว ถ้าเธอใช้มือรูดช่วยในขณะที่อมป่านนี้คงแตกไปแล้วมือเหรอ..เธอคิดว่าถ้าใช้มือก็คงไม่ต้องใช้ปากมั้ง หญิงสาวก็เลยกำช่วงลำท่อน แล้วก็รูดขึ้นลงเหมือนตำส้มตำ"อ้า
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 15
17 : 20 น. ที่หมู่บ้านจัดสรร"เจ้านายของคุณยังไม่มาอีกเหรอคะ""ยังครับ""แล้วทำไมถึงรีบให้ฉันมาจังเลย""เป็นคำสั่งของท่าน"แล้วนี่เมื่อไรเขาจะมา อย่าบอกนะว่าจะมาเวลาเดิม ถ้าให้เธอไปหาแม่ก่อนก็คงดี จะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังแบบนี้"แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ" ชมจันทร์รีบถามเมื่อเห็นคนของเขาเดินกลับไปที่รถ"หมดหน้าที่ของผมแล้ว""บอกได้ไหมว่าเขาจะมาถึงที่นี่กี่โมง""ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเจ้านายยังมีธุระที่ไหนอีกไหม" พอพูดจบธีรพันธ์ก็ขับรถออกไปชมจันทร์ชะเง้อหน้ามองแล้วมองอีก ตอนนี้ก็มืดมากแล้วเขายังไม่มา หรือว่าเธอจะอาบน้ำรอ เขามาถึงจะได้รีบทำรีบเสร็จ ..เรามีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร..รีบทำรีบเสร็จงั้นเหรอแต่ถึงยังไงเธอก็ต้องอาบน้ำอยู่ดี ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันเหนียวตัวจะแย่ ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้วเดี๋ยวเขาคงมามั้ง หญิงสาวก็เลยอาบน้ำ แต่ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนหรอก เธอนอนรออยู่บนเตียงด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบร่างกายอยู่จนเวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้เพราะเธอเผลอหลับไปก่อน แต่มารู้สึกตัวอีกทีเหมือนร่างกายของเธอถูกสัมผัสด้วยของแหลมเล็กๆ"อือ" ชมจันทร์จำได้ดีว่ามันคือหนวดเคราที่เขายังไม่โกน หญิงสาวนอน
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 16
"เชิญนั่งก่อนค่ะ""ขอบคุณค่ะ" ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดแบบนี้ ถ้าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเราเป็นอะไรกับแฟนของเธอ ไม่อยากคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น"ฉันชอบงานของคุณมากเลยค่ะ ฉันก็เลยอยากคุยกับคุณเรื่องอุดมคติที่ส่งงานชิ้นนี้มา""อะไรนะคะ ไหนคุณบอกว่า..""บอกว่ามีงานให้แก้ใช่ไหมคะ เพราะฉันอยากรู้จักคุณไงก็เลยต้องบอกแบบนั้น""ทำไมคะ?""ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่าทำไม ฉันรู้ว่าคุณก็รู้ดี เรื่องนี้เราละไว้ในฐานที่เข้าใจกันดีกว่านะคะ" ขณะที่พูดเพลงพิณก็มีรอยยิ้มตลอดเวลา เธอช่างมีเสน่ห์ในตัวของเธอมาก ถ้าใครได้เป็นเจ้าของผู้หญิงคนนี้ คิดว่าคงตายอยู่แทบเท้าแน่ แต่ทำไมเขาถึงไม่หยุดแค่เธอคนนี้"ใบหน้าเพลงมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ" เพลงพิณลูบใบหน้าตัวเองเล็กน้อย เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมอง"คุณนิสัยดีและสวยน่ารักแถมยัง.." อยากจะบอกว่ายังทันคนอีก เพราะสิ่งที่เพลงพิณบอกว่าให้ละไว้ในฐานที่เข้าใจนั้น คงคิดว่าหัวหน้าจะไม่บอกผลงานของลูกน้องว่าเป็นของใคร หัวหน้าส่วนมากอยากเก็บผลงานไว้กับตัวเองมากกว่า"คุณชมแบบนี้เดี๋ยวเพลงก็ลอย งั้นเรามาเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่าค่ะ เพลงชอบแนวความคิดของคุณจริงๆ นะ ถ้าเราได้.."แกร็ก.. เพลงพิณยังไ
Huling Na-update : 2025-03-16ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 17
"ฉันขอคุยธุระกับคุณก่อนได้ไหมคะ" หญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ เพื่อให้เขาได้ยินเพียงคนเดียว"ก็พูดมาสิ""แต่ที่นี่..""ทำไม..ธุระของเธอสำคัญมากเลยเหรอ""สำหรับคุณแล้วมันคงไม่สำคัญค่ะ" คำพูดของเธอแต่ละประโยคถ้าคู่สนทนาไม่ตั้งใจฟังก็แทบจะไม่ได้ยินแบงค์กับติวเตอร์เพื่อนสนิททัพไทแอบกระซิบถามกันว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร ถ้าจะว่าเป็นผู้หญิงกลางคืนก็ไม่น่าใช่ เพราะทัพไทไม่เคยสนใจใครแบบนี้มาก่อน ที่จริงแล้วสาวๆ สองคนนั้นเป็นของเพื่อนๆ ก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตู ทัพไทให้ทั้งสองมานั่งข้างตัวเอง เหมือนรู้ว่าจะมีใครมา"วันนี้คุณหมอตรวจรักษาแม่เป็นรอบที่สองค่ะ""แล้วไง""ฉันอยากคุยกับคุณเรื่องค่าใช้จ่ายค่ะ""ได้สิ แต่เธอต้องดื่มกับฉันก่อน" "ทางโรงพยาบาลให้จ่ายก่อนเที่ยงคืน คุณสะดวกโอนเป็นเงินสดเข้าบัญชีฉันได้ไหมคะ" เพราะถ้าเขาให้เป็นเช็คเหมือนคราวก่อนต้องไปขึ้นเงินอีก ..ธนาคารที่ไหนเขาจะเปิดดึกขนาดนี้"ขอเหล้าแก้วหนึ่ง" ทัพไทหันไปพูดกับคนที่ทำหน้าที่ชงเหล้าอยู่ และเพียงไม่นานเหล้าแก้วนั้นก็ถูกส่งมาให้"ดื่มสิ""ฉันดื่มไม่ได้ ฉันต้องกลับไปหาแม่อีก" เพราะถ้าเธอดื่มมีหวังแม่ได้กลิ่นแอลกอ
Huling Na-update : 2025-03-16
Pinakabagong kabanata
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108 ตอนจบ
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108🔞 ตอนจบงานแต่งวันนี้พายุจัดได้ใหญ่โตมาก เทียบเท่ากับงานของทศนได้เลย เพราะเขาไม่อยากให้เธอน้อยหน้าใคร แถมเจ้าสาวไม่ต้องลงแรงทำอะไรเลยแค่รอรับการเซอร์ไพรส์จากเขาเท่านั้นพอ"ผมรักคุณ" ชายหนุ่มล้วงเอาแหวนเพชรที่เตรียมมาให้กับเธอออกมาเพื่อจะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายคะน้ายื่นมือข้างซ้ายไปให้เขาได้สวมใส่"ถอดออกก่อนดีกว่าไหมครับ" ตรงนิ้วนางข้างซ้ายยังมีแหวนทองที่เขาขอหมั้นเธอ"ไม่ค่ะ สวมด้วยกันเลย" มันเป็นแหวนที่เขาให้คะน้าก็เลยไม่อยากจะถอดมันออกพายุก็เลยสวมแหวนเพชรเข้าไปนิ้วเดียวกับแหวนทอง วงที่ให้เธอก่อนหน้านั้นพอสวมแหวนเสร็จเสียงปรบมือก็ดังขึ้น "จูบเลย จูบเลย" กองเชียร์หลายคนต่างก็เชียร์ให้คู่บ่าวสาวแสดงความรักให้กับแขกได้เห็นมือหนาถูกยกขึ้นมาบังในขณะที่จูบปากเธออยู่ เพื่อไม่ให้มันเป็นภาพโจ่งแจ้งเกินไปสาวๆ ต่างก็กรี๊ดกันสนั่น เพราะมันเป็นฉากที่ฟินมาก ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขาให้เกียรติเจ้าสาวมากพอพายุปล่อยจูบออกสายตาคนเป็นเจ้าสาวยังคงจับจ้องที่ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอ"คะน้าขอโทษด้วยนะคะ""คุณขอโทษผมทำไม""ขอโทษเรื่องที่พ่อกับแม่ไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย"
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 107
"แน่ใจนะว่านี่ชุดกินเลี้ยง?" คะน้าแปลกใจตั้งแต่ที่มุกงามเลือกชุดให้ลองใส่ดูแล้ว"รับชุดนี้แหละค่ะสวยดี" มุกงามไม่ได้ตอบคะน้าหรอกแต่หันไปพูดกับเจ้าของร้าน"เดี๋ยวก่อนนะงาม..""ไม่เดี๋ยวแล้วเอาชุดนี้แหละ" มุกงามก็เลยยื่นบัตรเครดิตไปให้เจ้าของร้านรูด แต่บัตรที่มุกงามให้ไปไม่ใช่ของตัวเองหรอก เป็นของใครบางคนที่วานให้เธอทำงานนี้ให้"คะน้าจ่ายเองก็ได้" คะน้าพูดแบบเกรงใจก่อนที่จะรับชุดจากเจ้าของร้านมา"กลับกัน"คะน้าเดินตามมุกงามออกมา ทำไมวันนี้เพื่อนดูแปลกๆ ถามอย่างก็ตอบอย่าง[บ้านพักข้าราชการ]"พวกเขาไม่อยู่เหรอ" เข้ามาในบ้านก็ไม่เจอทั้งพายุและทศน ทั้งๆ ที่พวกเขายังอยู่ในช่วงลาพัก"คงออกไปธุระเราไม่ต้องรอหรอก" มุกงามเป็นคนตอบคะน้าขอตัวเอาของเข้าไปเก็บในห้อง และเธอก็อดโทรถามไม่ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำไมโทรศัพท์ถึงไม่เปิด ..แต่โทรไปก็ไม่มีสัญญาณเลยค่ำมืดวันเดียวกัน.."อุ๊ย" ลงจากรถก็เห็นคะน้ายืนเท้าสะเอวอยู่หน้าประตู"ตัวใครตัวมันนะเว้ย" ทศนกระซิบพูดกับพายุก่อนที่จะเดินผ่านคะน้าเข้าไปในบ้าน"ผมไปทำธุระมาครับ""แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ""สงสัยว่าแบตผมจะหมดแน่เลย" พายุทำทีเป็นล้วงโทรศั
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 106
พอได้ยินยอดเงินที่แม่ขอจากเขาแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปขอโทรศัพท์คืนไม่อยากให้เขาคุยต่อแล้ว {"ถ้าไม่มีเงินสินสอดถึงหนึ่งล้านบาท ก็อย่ามาคุยกับลูกสาวของฉัน"} เสียงนี้ยังดังเล็ดลอดออกมา"แม่หยุดนะ" พายุไม่ยอมส่งโทรศัพท์คืนให้ เธอก็เลยต้องร้องบอกให้แม่หยุดพูดก่อน>>{"ได้ครับ ผมให้คุณสองล้านเลย ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับคะน้าอีก"}"มันพูดเล่นหรือพูดจริงวะ" เสียงผู้ชายดังเข้ามาในสาย และคะน้าก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของพ่อ"ผู้พันคะ" คะน้าเรียกเขาให้หันกลับมามองเธอก่อน พอเขาหันกลับมาเธอก็ส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าไปคุยเรื่องเงินกับพ่อกับแม่"เอามาเดี๋ยวกูพูดเอง" เสียงผู้ชายที่ดังมาตามสายยังคงพูดต่อ เหมือนว่ากำลังแย่งโทรศัพท์กันคุย"ไม่ต้องมายุ่งนะนี่ลูกสาวฉัน!""อ้าวอีนี่ลูกมึงก็ลูกกูเหมือนกัน">>{"ผมอยากให้พวกคุณตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยโทรกลับมาแค่นี้นะครับ"} {"อย่าเพิ่งสิคุณ"} พอได้ยินว่าทางฝั่งนี้จะวางสายทางนั้นก็รีบเรียกเอาไว้ก่อน>>{"ถ้าจะตกลงอะไรก็ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะพวกคุณกำลังคุยกับข้าราชการระดับสูง จะผิดคำพูดไม่ได้"} {"ได้ๆ แม่ตกลง ถ้าได้เงินสองล้านบาทจริงแม
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105🔞"คิดถึงคุณจังเลย" พอเข้ามาในห้องนอนลับตาเพื่อนเท่านั้นแหละ พายุก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น"คะน้าก็คิดถึงคุณค่ะ" ใบหน้างามแนบลงแผ่นอกของชายคนรักเบาๆแต่กอดกันอยู่เพียงไม่นานเขาก็โน้มลงมาขอจูบหญิงสาวยื่นริมฝีปากขึ้นไปรับจูบนั้นแบบรู้งานเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกโดยการช่วยกันคนละไม้ละมือ"ซี๊ดด ขอก่อนนะแล้วค่อยออกไปอาบน้ำกัน""ค่ะ อืออ" เนินอวบถูกของแข็งที่เขา จับถูไถอยู่เมื่อสักครู่สอดใส่เข้ามา ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ต้องการสิ่งนี้..เธอก็ต้องการมันเหมือนกันขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเองแบบไม่ต้องให้เขาใช้แรง แต่พายุก็ช่วยจับเพราะเธอไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"เบาๆ นะคะ""ครับ" ใบหน้าคลอเคลียร์ฝังจูบลงซอกคอของหญิงอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ขยับ ดันสะโพกนั้นเข้าไปช่องกลางระหว่างขาเรียว "ไปที่เตียงดีไหมครับ"คะน้าส่ายหน้าตอบไป เขาคงอยากได้ในท่ายืนแต่คงกลัวว่าเธอจะเมื่อยขา"ซี๊ดด น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาพรมจูบและสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนพร้อมกับดันสะโพกเข้ามา"อ่ะ อ่ะ อื้อ" คนตัวเล็กเกาะร่างแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานพายุก็พาเธอมานอนลงที่เตียง เพราะตอนกระ
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 104
"ใครนั่งฮ.มาลงที่นี่" จากที่กำลังจะเม้าท์เรื่องของผู้พันคะน้า ตอนนี้เปลี่ยนมาพูดถึงเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งจะลงจอด"ใครจะรู้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรือกลางทะเลก็ต้องเป็นท่านๆ นั่นแหละ" เรือกลางทะเลหมายถึงทหารที่ออกทำภารกิจอยู่บนเรือ ถ้ามีเหตุด่วนฉุกเฉินสามารถขอกลับฝั่งได้โดยเฮลิคอปเตอร์ แต่นั่นต้องผ่านการเซ็นต์ยินยอมจากคนที่มีอำนาจถือว่าเฮลิคอปเตอร์มาช่วยชีวิตแล้วกัน คะน้าไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ดีไปที่ขาเม้าท์มีเรื่องอื่นพูดคุยกันหญิงสาวนั่งทำงานจนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน เธอก็รีบเก็บของแล้วกลับลงมาเพราะรู้สึกวิงเวียนศีรษะหนักมาก"?!?" ขาเรียวเก้าลงมาถึงขั้นสุดท้ายของบันได สายตามองไปเห็นผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ยืนอยู่เบื้องหน้า นี่เราคิดถึงเขามากเลยเหรอมองเห็นแสงตะวันที่สาดส่องมาเป็นเขาได้ยังไงเพื่อนๆ หลายคนที่ทยอยลงมาจากชั้นบนต่างก็หยุดไปตามๆ กัน ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรพิเศษก็คงทำให้คนอื่นหยุดมองไม่ได้ แต่นี่เขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาก จนเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่แถวนั้น"......" ชายหนุ่มที่ยืนหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่แปลกใจ ทำไมเธอถึงทำเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ตร
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 103
"ฉันมาขอพบคุณพ่อค่ะ" ไม่มีใครไม่รู้จักเธอในฐานะลูกสะใภ้ของท่านนายพลทศกัณฐ์"เชิญผู้พันได้เลยครับ" ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะส่งสัญญาณบอกท่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูห้องให้"ว่าไงเรา" ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วชวนให้ลูกสะใภ้มานั่งอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมรับแขก"งามมีเรื่องจะมาขอร้องคุณพ่อค่ะ""มีเรื่องจะมาขอร้อง เรื่องอะไร""คือว่า..." มุกงามทนเห็นเพื่อนอุ้มท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้แล้ว เธอต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนที่ท้องของคะน้าจะโตขึ้นมา ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน แต่ความคิดของมุกงามก็ไม่ได้ต่างจากคะน้าเลย ถ้าท้องของคะน้าโตขึ้นมาโดยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งเธอเป็นข้าราชการด้วยแล้ว มันก็จะดูไม่ดีบางทีอาจจะถูกตรวจสอบเลยก็ได้[บนเรือ] เวลาผ่านไปเพียงไม่นานจากตอนที่มุกงามขอเข้าพบพ่อของสามี ก็ได้มีทหารที่ทำงานในห้องสื่อสารมาตามผู้พันพายุไปรับโทรศัพท์ถ้ามีคนโทรขึ้นมาบนเรือแบบนี้ทหารจะตกใจมาก เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนและคนที่โทรเข้ามาไม่ใหญ่พอตัวก็ไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้ ที่ตกใจส่วนมากคนที่ได้รับโทรศัพท์ มีแค่ไม่กี่เรื่องถ้าญาติไม่ป่วยหนักก็คือญาติเสีย"มันคงไม่มีอะไรหรอก ไ
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 102
"งามว่าไปหาหมอดีกว่า" คะน้าไม่ได้มีอาการแค่ตอนทำกับข้าว ตอนทานข้าวคะน้าก็ทานไม่ค่อยลง"นอนให้เต็มอิ่มสักคืนพรุ่งนี้ตื่นมาคงหายดี""ถ้าไม่หายพรุ่งนี้ต้องไปหาหมอกับงามนะ" มุกงามรู้สึกคาใจกับอาการที่เพื่อนเป็นอยู่ แต่เพื่อนยังไม่แต่งงานคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องก่อนแต่งหรอกมั้ง เธอก็เลยไม่กล้าพูดกล้าถามออกมา นอกเสียจากพาไปให้หมอเช็คให้แน่ใจคะน้าทานข้าวต้มที่มุกงามทำมาให้แล้วก็นอนพักผ่อน มุกงามสั่งไว้ว่าห้ามทานยาตัวไหนทั้งนั้น คะน้าก็เลยไม่ทานที่มุกงามสั่งไว้แบบนี้เพราะถ้าเป็นแบบที่คิดไว้จริง กลัวจะมีผลกระทบ...จนถึงเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้คะน้าพยายามนอนให้หลับ บังคับตัวเองไม่ให้คิดอะไร พอตื่นขึ้นมาก็อาการดีขึ้น"ดีขึ้นแล้วแน่นะ""ดีขึ้นแล้วไม่เวียนหัวเหมือนเมื่อวาน ขอบใจมากนะงาม""ถ้าไม่ไหวก็กลับมาพักผ่อนนะ""จ้ะ" ทั้งสองก็เลยออกมาทำงานพร้อมกันคะน้าทำงานปกติ และอาการแบบเมื่อวานก็ไม่ได้เกิดขึ้นอีกเลยจนมาถึงช่วงเย็น ทั้งสองกลับมาเจอกันที่บ้านอีกครั้ง"วันนี้เป็นยังไงบ้าง" มุกงามเป็นห่วงเพื่อนตอนเที่ยงก็ยังโทรไปถามอาการ ถึงตอนเย็นก็ยังถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ไม่เป็นอะไรแล้ว""อาการอาเ
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 101
"พอดีเลยค่ะ" คะน้ายกมือขึ้นมามองแหวนวงที่เขาเพิ่งสวมให้ด้วยรอยยิ้มที่ยากจะบรรยายพายุเห็นรอยยิ้มเธอก็อดที่จะอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ จะไม่ให้พอดีได้ยังไงเขาแอบวัดขนาดตอนที่เธอหลับอยู่"รอผมกลับมานะเราจะจัดงานแต่งกัน""ค่ะ" ใบหน้างามแนบลงกับอกแกร่งเบาๆเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหน แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขานอนอยู่ข้างๆ แล้ว"เขาไปแล้วเหรอ" หญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่าแต่ก็มีผ้าห่มคลุมร่างของเธออยู่ รีบลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบร่างกายไว้ ก่อนที่จะรีบออกมาจากห้อง"ทำไมออกมาแบบนี้" พายุออกจากห้องน้ำก็เห็นเธอมีแค่ผ้าเช็ดตัว"ฉันคิดว่าคุณออกไปแล้ว""ถ้าไปผมก็ต้องปลุกสิ ผมแค่มาอาบน้ำ"พอได้ยินเสียงปลดล็อกประตูห้องของทศน พายุก็รีบพาเธอเข้ามาในห้อง"คุณจะไปลงเรือตอนไหนคะ""คงสายๆ หน่อย""สายๆ เหรอ" เมื่อวานนี้เธอก็ลางานครึ่งวันแล้ว ถ้าลาวันนี้ไปส่งเขาอีกจะเป็นอะไรไหม"ส่งผมแค่นี้ก็ได้" เขาพอจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่"โทรมาหาฉันบ่อยๆ นะคะ""ครับ"[ที่ทำงานของคะน้า]"ผู้พันมองอะไรอยู่คะ" เพื่อนร่วมงานเห็นคะน้ามองไปทางท่าเรือก็เลยสงสัย"ป่านนี้เรือจะออกหรือยัง""เห็นว่าต
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 100
จากคนที่เคยพูดหยอกล้อ ตอนนี้นั่งเศร้าไม่ต่างกัน เพราะพรุ่งนี้มีคำสั่งขึ้นเรือแล้ว"เราขอย้ายดีไหมวะ""กว่าคำสั่งย้ายจะออกมา เป็นปีเลยนะ""ถ้ากูไม่อยู่แล้วเมียกูจะอยู่ยังไงล่ะ""เรียกเมียได้เต็มปากเลยนะ มึงขอเขาแต่งงานหรือยัง"เที่ยงวันเดียวกัน.."ทำไมคุณไม่โทรมาก่อนคะ" คะน้าลงมาก็เห็นเขายืนทำมาดเท่รออยู่หน้ารถแล้ว"ผมก็เพิ่งมาถึง" พายุพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้เธอขึ้น[ร้านอาหารนอกกอง]"ทำไมออกมาทานไกลจังคะ เดี๋ยวก็เข้างานไม่ทันหรอก""ผมอยากทำอะไรพิเศษๆ ให้กับคุณบ้าง""มีอะไรหรือเปล่าคะ" ทั้งสองคุยกันระหว่างรออาหารที่เพิ่งสั่งไป"พรุ่งนี้มีคำสั่งให้ขึ้นเรือแล้ว"ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า เพราะเธอพูดไม่ออก"ครั้งนี้ไม่รู้จะออกเรือกี่เดือน ถ้าทะเลสงบก็คงอยู่นานหน่อย""ค่ะ" เธอก็เป็นทหารเหมือนกันทำไมจะไม่รู้ แต่ถึงแม้เป็นทหารก็มีหัวใจ"ผมจะโทรมาหาคุณบ่อยๆ นะ" แต่ก่อนเคยเห็นแต่เพื่อนแย่งโทรขึ้นฝั่งกัน ครั้งนี้คงมีเขาร่วมด้วยอีกคนเพียงไม่นานอาหารก็ถูกยกมาบริการ ถ้าเขาบอกหลังทานข้าวก็คงจะดี แล้วตอนนี้ใครจะทานลงล่ะ"ทานนี่สิครับ" มือหนาตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้คะน้าพ
