ตอนที่ : 15 อาเจียน

เวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว จากวันผ่านมาเป็นเดือนๆ เธออยู่กับเขาจนแอบคิดไปแล้วว่า เธอคือส่วนนึงในครอบครัวของเขา ถึงมันจะสวนทางกับความจริงแต่เธอก็แค่แอบคิดก็เท่านั้นแหละ

เช้าวันหนึ่ง...

อุ๊บ! แหวะ! แหวะ! แหวะ!

อยู่ๆ เฌอรีนก็มีอาการที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เธออาเจียนหนักมากในตอนเช้า เป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่เดี๋ยวพออาบน้ำลงไปสูดอากาศตอนเช้าๆ อาการพวกนี้มันก็จะหายไปเอง

แต่ทว่าอาการมันหนักขึ้น จากที่มีแค่อาเจียนเธอก็เริ่มมีอาการเหม็นอาหาร บางอย่างเธอก็เหม็นจนกินไม่ลง เหม็นในความรู้สึกของเธอมันบอกไม่ถูก

และในวันนี้เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม อาเจียนในตอนเช้า ทำอะไรต่อมิอะไรเสร็จก็ออกไปเดินเล่น และกลับมาเตรียมนั่งกินข้าวเหมือนทุกวัน

“เป็นอะไรหน้าซีดๆ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขึ้น

“เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไร”

“งั้นไม่ได้ตาบอดนะ ที่จะมองอาการเธอไม่ออก”

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่เพลียๆ ต้องให้พูดมั้ยคะ ว่าเพราะอะไร?”

“.....” เขาเงียบ ทำเป็นจิบกาแฟเหมือนตั้งใจจะเมินเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ

ไม่นานนักอาหารก็ถูกเอามาวางเสิร์ฟตรงหน้า เฌอรีนทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียนก่อนจะรีบลุกออกไปจากโต๊ะอาหาร ท่ามกลาง