ภายในห้องพักของคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดระหว่างคนสองคน ทั้งคู่นั่งเงียบจมอยู่ในความคิดของตัวเองมาร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่สามารถหาคำตอบและข้อสรุปที่ลงตัวได้
“หยุดร้องก่อนได้ไหมฉาย”
เสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มพูดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด หลังจากที่เขานั่งทนฟังเสียงร้องไห้ของหญิงสาวมาร่วมชั่วโมงกว่าเกือบจะสองชั่วโมงได้
“ฉายไม่ได้อยากร้อง แต่ว่ามันหยุดไม่ได้ ฮึก! แล้วพี่สงจะให้ฉายทำยังไง” หญิงสาวตอบกลับพลางสะอื้นไห้
สงกรานต์ ชายหนุ่มเจ้าของชื่อสะบัดหน้าหันไปมองหญิงสาวด้วยสายตาคมกริบ เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัทออกแบบภายในที่กำลังโด่งดัง ทั้งยังได้รับฉายานักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลผู้ไม่เคยรู้จักคำว่าพลาดเลยในชีวิต
ทว่าวันนี้หลังจากได้รับฟังคำพูดของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันก็ทำให้เขาถึงกับหัวเสีย ชายหนุ่มยกมือลูบใบหน้าตัวเองด้วยความไม่สบอารมณ์ เขาไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเขาจะมีวันนี้ วันที่เขา... พลาด!
ใช่แล้ว เขาพลาดทำหญิงสาวที่แทนตัวเองว่าฉายท้อง!!
จันทร์ฉาย เป็นหนึ่งในพนักงานบริษัทของเขา เจ้าของใบหน้ารูปไข่หน้าตาสะสวยรูปร่างดี ชอบดูแลคนอื่นทั้งยังเป็นคนอัธยาศัยดีใครเห็นใครก็ชอบ และก็ใช่เขาเองก็เช่นกัน
สงกรานต์ยอมรับว่าจันทร์ฉายมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ตรงสเปกเขา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะยินดีเรื่องที่เธอท้อง ทุกอย่างมันคงดีกว่านี้ถ้าหากเขาและเธอเป็นคนรักกัน ไม่ใช่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะไม่รู้ว่าจันทร์ฉายคิดกับเขาเช่นไร เพราะเขารู้เขาถึงให้เธอเป็นได้แค่นั้น เป็นแค่คนในความลับตลอดมานั่นก็เพราะว่าเขาไม่ได้รักเธอ
ไม่เคยรัก...
ก่อนหน้าที่ความสัมพันธ์ต้องห้ามระหว่างเขาและเธอจะเกิดขึ้น
จันทร์ฉายเป็นเพียงพนักงานในบริษัท ตำแหน่งคือผู้ช่วยเลขาของเขา หญิงสาวถูกฝากเข้างานโดยเพื่อนสนิทที่มีชื่อว่า ‘อรอุมา’อรอุมาคือเพื่อนที่เขาไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน...
ครั้งแรกที่เจ้าตัวมาบอกเขาว่าขอฝากน้องทำงานด้วยคนหนึ่ง ชายหนุ่มเองไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่นัก แต่ด้วยความที่ไม่อยากขัดใจคนที่ตัวเองชอบ ทั้งเจ้าตัวยังพูดมาเสียดิบดีว่าจันทร์ฉายเป็นคนเก่งฉลาดเฉลียว เขาจึงได้จำใจยอมรับเธอเข้าทำงาน
หลังจากรับจันทร์ฉายเข้าทำงานมาเรียบร้อยแล้ว สงกรานต์ก็บอกให้เลขาสอนงานและจับตาดูเธอไว้ให้ดีแล้วมารายงานให้เขาฟังว่าเธอเก่งสมคำพูดของอรอุมาหรือไม่
หลังจากนั้นเขาก็ได้รับฟังคำชมเธอจากปากของเลขาอยู่ตลอด ด้วยความสงสัยและไม่อยากเชื่อจึงได้หาเวลาว่างมาคอยจับตาดูเธอห่าง ๆ แทน และเขาก็ยอมรับว่าเธอเป็นคนฉลาดและทำงานเก่งทั้งยังมีไหวพริบในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดีเยี่ยม
ด้วยความที่จันทร์ฉายเป็นคนน่ารักช่างพูดช่างเจรจา เข้าอกเข้าใจคนรอบตัวไปซะหมด พอได้อยู่ใกล้พลันทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นมา หลัง ๆ เขาจึงอยากอยู่ใกล้เธอมากขึ้น
ทว่าจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ในความลับมันเกิดขึ้นหลังจากนั้นต่างหาก ความสัมพันธ์ที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นได้เกิดขึ้นแล้วเพียงเพราะคืนคืนเดียว!
คืนที่เขาเมา...
เริ่มจากวันหนึ่งสงกรานต์ได้รู้ข่าวว่าอรอุมาเดินทางไปต่างประเทศ แม้เขาและเธอจะไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากคำว่าเพื่อน แต่ชายหนุ่มก็ไม่สามารถห้ามให้ตัวเองรู้สึกไม่พอใจที่อรอุมาไม่บอกกล่าวล่วงหน้าได้ ครั้นบอกก็บอกเมื่อกระชั้นชิดแล้ว อยากจะไปด้วยก็ไปไม่ได้เพราะในวันเดียวกันจะมีงานเลี้ยงฉลองให้กับพนักงานที่สามารถปิดจบงานใหญ่ของบริษัทลงได้
ด้วยอารมณ์คุกรุ่นและไม่พอใจกับการตัดสินใจของอรอุมา ชายหนุ่มจึงดื่มแอลกอฮอล์ต่างน้ำในค่ำคืนเลี้ยงฉลองนั่นเอง ดีกรีความแรงของแอลกอฮอล์ที่สงกรานต์ดื่มเข้าไปจำนวนมากขนาดนั้นมีหรือที่เขาจะสามารถต้านฤทธิ์มันได้ สุดท้ายเขาก็เมาไม่ได้สติ
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ไม่รู้เช่นกันว่าเขามาอยู่ในห้องของโรมแรมได้เช่นไร เรื่องนั้นไม่น่าตกใจเท่าเมื่อสายตาของเขากวาดมองไปทั่วห้องแล้วมาหยุดที่ลาดไหล่เปล่าเปลือยที่นอนอยู่ข้างกาย นี่ต่างหากคือสิ่งที่น่าตกใจ
เพราะคนที่นอนโป๊เปลือยข้างเขาก็คือจันทร์ฉาย ผู้ช่วยเลขาคนเก่งนั่นเอง
เพียงเท่านั้นไม่ต้องให้ใครมาบอกเขาก็สำนึกรู้ได้เองแล้วว่าคืนที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น ยิ่งมองเห็นร่องรอยที่โผล่พ้นผ้าห่มเป็นจ้ำ ๆ ตามร่างกายของจันทร์ฉาย และอาการแสบบริเวณหน้าอกและแผ่นหลังของตัวเองก็รู้ได้ทันทีว่าคืนที่ผ่านมาเขาเร่าร้อนกับหญิงสาวไปมากขนาดไหน
และเรื่องมันจะไม่ยุ่งยากขนาดนี้เลยถ้าหางตาเขาไม่เหลือบไปเห็นรอยเลือดจาง ๆ ที่ย้ำชัดว่า เขาได้ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอไปเรียบร้อยแล้ว
‘คุณสงไม่ต้องคิดมากนะคะ เพราะฉายก็จะไม่คิดเช่นกัน ลืมมันไปให้หมดเถอะค่ะ คิดเสียว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น’
ประโยคคำพูดที่จันทร์ฉายใช้พูดกับเขาหลังจากตื่นขึ้นมา คราแรกยอมรับว่าตกใจ แต่พอตั้งสติได้เขากลับรู้สึกโกรธทั้งที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาโกรธอะไร เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้นก็ตั้งใจจะปล่อยผ่านตามความต้องการของเจ้าตัว แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ดังแว่วออกมาจากห้องน้ำก็เกิดเปลี่ยนใจ เปลี่ยนใจที่จะไม่ทำตามความต้องการของเธอ แต่ทำตามความต้องการของเขาเอง
ในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้วก็ควรจะเป็นของเขาต่อไปจนกว่าเขาจะเบื่อไม่ใช่เหรอ ?
หลังจากที่หญิงสาวออกจากห้องน้ำ สงกรานต์ก็เปิดปากพูดเรื่องที่ต้องการในทันที เขายังจำสีหน้าของจันทร์ฉายได้ดี เธอทั้งตกใจและโกรธ ก่อนจะหยุดด้วยแววตาตัดพ้อหลังจากได้ฟังข้อเสนอต่าง ๆ มากมายที่หลุดออกจากปากของเขา
กว่าจะตกลงกันได้ เขาและเธอก็โต้แย้งกันเกือบชั่วโมง จนในที่สุด
หญิงสาวก็ยอมรับความสัมพันธ์นี้โดยมีข้อตกลงบางอย่างที่เธอเป็นคนเสนอขึ้นมาเอง และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ต้องห้ามฉบับคนในความลับระหว่างเขาและเธอเรื่อยมาจนถึงปัจจุบันนี้จันทร์ฉายยอมเป็นคนในความลับของสงกรานต์เรื่อยมานานหกเดือน เรื่องบนเตียงทั้งสองล้วนเข้ากันได้ดียิ่ง ทั้งยังรู้นิสัยใจคอของกันและกันมากยิ่งขึ้น แน่นอนด้วยความสดใหม่และสะอาดของเธอทำให้สงกรานต์คิดอยากลองรสสัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อดูสักครั้งเขาจึงตั้งใจไม่ใส่ถุงยางกับหญิงสาว
ความต้องการของเขาจันทร์ฉายล้วนไม่ยินยอม แต่ก็เป็นเขาอีกนั่นแหละที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเธอ
เมื่อมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป จนในที่สุดเขาก็พลาดทำเธอท้องแบบนี้! เขาไม่รู้ว่าพลาดได้ยังไงในเมื่อจันทร์ฉายก็ทานยาคุมอยู่ตลอด หรือจะเป็นวันนั้นของเดือนที่แล้ว ที่หญิงสาวเมาไม่ได้สติแล้วเขาเกิดความต้องการจึงได้ทำการลักหลับเธอ
ทว่าไม่ว่าสงกรานต์จะขบคิดเรื่องนี้อีกกี่ร้อยกี่พันครั้งที่จะมาแก้ต่างความผิดพลาดให้ตัวเองก็ทำไม่ได้แล้ว เพราะพลาดก็คือพลาด จะมานั่งหาเหตุผลให้ปวดหัวไปทำไมในเมื่อตอนนี้เธอท้องแล้ว หลักฐานชี้ชัดก็ไอ้ขีดแดง ๆ สองขีดที่ขึ้นโชว์บนที่ตรวจครรภ์นั่นไง!
สายตาคมดุของสงกรานต์ตวัดไปมองหญิงสาวที่กำลังสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารด้วยสายตาไม่พอใจ ไม่รู้ว่าไม่พอใจที่เธอท้องหรือไม่พอใจที่เธอเสียใจเพราะท้องลูกของเขากันแน่ เรื่องนี้เขาก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ทว่าเห็นแล้วกลับรู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิด
“หยุดร้องก่อนเถอะฉาย แค่นี้พี่ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว” ชายหนุ่มว่าจันทร์ฉายเงยหน้ามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกในท้อง มองคนที่เธอแอบรักใช่ เธอแอบหลงรักเขา แต่เธอก็รู้ฐานะตัวเองดีว่าเธอเป็นได้มากสุดแค่ไหน และก็รู้ด้วยว่าหัวใจเขามันเป็นของใคร รู้ว่าเขาไม่มีทางรักเธอ แทนที่จะตัดใจตามการสั่งการของสมองแต่ใจเจ้ากรรมกลับไม่เคยฟัง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ความรักที่มีให้เขามันยากจะถอนตัวแล้วจันทร์ฉายส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความน้อยใจความกลัวและกังวลไปยังชายหนุ่ม ให้เขาได้รับรู้ว่าเธอก็เครียดไม่ต่างกัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่นำพาความรู้สึกของเธอเลยสักนิด ชายหนุ่มเอาแต่ก้มหน้ายกมือทึ้งผมและหัวของตัวเอง เมื่อเห็นแบบนั้นจันทร์ฉายก็ยอมรับความจริงและตัดสินใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้ได้ปากกระจับได้รูปของเธอเม้มเข้าหากันแน่น หญิงสาวพยายามห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ หยุดสะอึกสะอื้นกลืนน้ำลายและความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาจุกที่ลำคอให้ลงคอไป ก่อนจะฉีกยิ้มเยาะให้กับตัวเองอย่างสมเพชพร้อมคำพูดที่ออกจากปากว่า“พี่สงไม่ต้องเครียดหรอกค่ะ หลังจากวันนี้ฉายจะหายไปจากชีวิตพี่สงเอง” “ว่าไงนะ!”สงกรานต์ได้ยินคำพูดของเธอ
ภายในห้องพักของคอนโดมิเนียมที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพ มีร่างบอบบางของจันทร์ฉายนั่งทอดถอนใจอยู่ร่วมชั่วโมง สามวันแล้วหลังจากที่เธอได้บอกสงกรานต์ว่าท้องไป คนที่เอ่ยปากว่าจะรับผิดชอบกลับหายหน้าหายตาไปทำงานไม่มาดูดำดูดี ได้แต่บอกกล่าวให้เธอพักผ่อนอยู่ที่ห้อง ส่วนงานก็ให้หยุดพักชั่วคราวไม่ต้องทำแล้วเช่นกันกริ๊ง... กริ๊ง...เสียงเรียกเข้าของสมาร์ตโฟนยี่ห้อดังของเธอดังขึ้น ทำให้จันทร์ฉายหลุดจากภวังค์ความคิด หญิงสาวหยิบมือถือนั้นขึ้นมาตั้งใจว่าจะกดรับ ทว่าเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอสี่เหลี่ยมกลับทำให้ชะงัก จันทร์ฉายใจกระตุก ‘พี่อร’ชื่อที่ปรากฏอยู่หน้าจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูทำให้ร่างบอบบางของจันทร์ฉายตัวแข็งค้าง ใจสั่นสะท้านมองชื่อที่ปรากฏอยู่นิ่งนานก่อนจะทำใจกดรับสายและยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู “สวัสดีค่ะพี่อร” เสียงหวานกรอกไปตามสายโดยพยายามทำให้ตัวเองร่าเริงที่สุด(สวัสดีค่ะน้องฉาย น้องฉายสบายดีไหมคะ)ความห่วงใยที่แฝงมาพร้อมประโยคคำถามจากคนปลายสายนั้น ทำเอาร่างบางถึงกับสะอึก เธอเงยหน้าขึ้นกะพริบตาถี่ ๆ หลายครั้ง เพื่อไล่หยาดน้ำตาที่กำลังจะรินไหล“สบายดีค่ะพี่อร พี่อรล่ะคะสบายดีไหม”(พี่ส
“ไปไหนมา” เสียงเย็น ๆ ของชายหนุ่มดังเข้ามาในโสตประสาทหูของจันทร์ฉายทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองก็พบสงกรานต์นั่งหน้าบูดที่โซฟารออยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวแสร้งไม่สนใจแล้วเดินเข้าไปดื่มน้ำในห้องครัวสงกรานต์รู้สึกโมโหร่างเล็กตรงหน้ามากที่เธอกล้าเมินเขา สายตาคมดุกวาดมองไปทั่วร่างบางก่อนจะจับจ้องที่ดวงหน้าหวานของเธอนิ่ง“ไปไหนมา” ประโยคคำถามถูกถามขึ้นมาอีกครั้ง จันทร์ฉายถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจตอบเขาไปตามความจริง“ไปฝากท้องค่ะ”“ฝากท้อง ? แล้วทำไมไม่รอพี่ พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะพาไป” สงกรานต์ถามอย่างไม่ยินยอม“ที่ฉายรีบไปเป็นเพราะฉายกลัวว่าจะทำอะไรที่เกิดอันตรายกับลูกในท้อง ดังนั้นฉายจึงรีบไปเพื่อพบกับคุณหมอรวมถึงจะได้ถามสิ่งที่ต้องระวังต่าง ๆ ด้วย”ได้ยินคำตอบยาว ๆ ของเธอ ชายหนุ่มก็เข้าใจและรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย ทว่าเขาก็ยังรู้สึกไม่ดีกับการกระทำของหญิงสาวที่ตัดสินใจคนเดียวโดยพลการ ทั้งยังไม่เชื่อฟังคำพูดเขาที่เคยบอกเอาไว้อยู่ดี ดังนั้นเขาจึงแสดงสีหน้าไม่พอใจตามเดิม แต่น้ำเสียงที่พูดออกไปกลับอ่อนลงมากขึ้น“แล้วทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้พาไป” “ฉายไม่อยากรบกวน”“ไม่ได้เป็
“เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านฉายนี่คะ” หญิงสาวทักท้วงเมื่อมองทางข้างหน้าแล้วเธอไม่รู้สึกคุ้นเคย ไม่มีตรงไหนบอกเลยว่าเส้นทางนี้จะไปบ้านของเธอที่ต่างจังหวัดจันทร์ฉายหันไปมองคนตัวโตด้านข้างที่กำลังทำหน้าที่ขับรถอยู่ ทว่าคำถามของเธอกลับไม่ได้รับคำตอบจากเขา หญิงสาวรู้สึกขัดใจแต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ จึงได้นั่งหน้าบูดบึ้งอยู่แบบนั้นเดิมทีเธอตั้งใจจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในเช้าวันนี้ด้วยตัวเองคนเดียว แต่ก็ไม่สามารถทำตามความต้องการของตัวเองได้ เพราะชายหนุ่มอย่างสงกรานต์ไม่ยอมปล่อยเธอคลาดสายตาเลยครั้นเมื่อเขาเห็นเธอหยิบกระเป๋าชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินเข้ามาคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอไปถือไว้ซะเอง พอเธอจะแย่งกลับมาก็เจอเขาทำตาดุพร้อมกับคำพูดที่เธอเถียงไม่ได้ว่า‘ไหนหมอสั่งห้ามยกของหนักไง ไม่ห่วงลูกที่อยู่ในท้องเหรอ ?’จันทร์ฉายจึงต้องปล่อยเลยตามเลย ให้เขาเป็นคนจัดการทุกอย่าง และพอเขาถามว่าจะไปไหนเธอก็ตอบเขาด้วยความเต็มใจตอนที่ชายหนุ่มได้ยินเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่พยักหน้ารับก่อนจะพาเธอเดินลงจากคอนโดมิเนียมไปขึ้นรถ แล้วก็ขับรถอยู่แบบนี้จันทร์ฉายหลงเข้าใจผิดคิดว่าเขาจะใจดีไปส่งเธอที่บ้านต่างจังหวัด แต่เ
“ชื่อฉายใช่ไหม”“ค่ะ หนูชื่อจันทร์ฉาย เอ่อ... คุณท่านเรียกฉายก็ได้ค่ะ”จันทร์ฉายตอบด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ ยิ่งเมื่อเห็นสายตาราวกับแม่เสือของคุณแม่สงกรานต์มองมาหญิงสาวก็ยิ่งเกร็ง“เรียกคุณพ่อเถอะไหน ๆ ก็จะมาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”“...”หญิงสาวไม่ตอบทำเพียงส่งยิ้มบาง ๆ ให้คุณพ่อของสงกรานต์เท่านั้น“คุณสา... คุณก็เลิกมองหนูฉายได้แล้ว ดูสินั่นนั่งตัวเกร็งแล้ว” คุณพ่อของชายหนุ่มหันมาพูดกับภรรยาตัวเองคุณสา หรือ สารภี คือชื่อของคุณแม่ของสงกรานต์ที่กำลังทำหน้าเหมือนแม่เสือจ้องมองหญิงสาวอยู่ตอนนี้ส่วนคุณพ่อของสงกรานต์ท่านมีชื่อว่า โกเมศ หรือ เมศ ชายวัยกลางคนที่มีนิสัยใจดีและเข้าอกเข้าใจผู้เป็นลูกชายที่สุด“หน้าตาสะสวยดูมีการศึกษาทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองท้อง”จึก!ประโยคคำถามเดียวของคุณแม่สงกรานต์กลับทำให้จันทร์ฉายรู้สึกหน้าชา เพียงคำถามเดียวกลับทำให้เธอรู้สึกจุกอก จะให้เธอบอกกับท่านได้อย่างไรว่าเธอไม่ได้ตั้งใจท้อง แต่ที่ท้องเพราะพลาด แล้วใครเขาจะไปเชื่อดวงตาของจันทร์ฉายไหวระริก“คุณแม่ครับ!”สงกรานต์ปรามคุณแม่ตัวเองเสียงต่ำ พร้อมมองท่านด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจนัก“ที่ถามเพราะเห็นว่าหน้าตาดี
“พี่อ่านเจอมา เขาบอกว่าคนท้องต้องพักผ่อนเยอะ ๆ แล้วระหว่างนั่งรถมาบ้านพี่ ฉายก็หลับไปบ้างแล้ว แต่ดูจากตาที่ไม่สดใสเท่าไหร่ พี่ว่าฉายนอนต่อเถอะ เดี๋ยวพี่มาปลุกไปทานข้าวตอนเที่ยง ๆ บ่าย ๆ” สงกรานต์ร่ายยาวพร้อมทั้งจัดแจงข้าวของทุกอย่างในกระเป๋าของหญิงสาว ที่ก่อนหน้านี้มีคนยกขึ้นมาไว้ในห้องอยู่ก่อนแล้วจัดเก็บเข้าตู้อย่างตั้งใจจันทร์ฉายมองคนที่กำลังยุ่งเกี่ยวกับกระเป๋าเดินทางของเธอด้วยสายตาไม่ชอบใจ หญิงสาวตวัดสายตาขุ่นเคืองไปทางชายหนุ่มจนเจ้าตัวรู้สึกได้“มองพี่แบบนั้นทำไม ฉายพักเถอะเดี๋ยวพี่จัดให้ ไม่ดีเหรอฉายจะได้ไม่เหนื่อย” เขาพูดพร้อมทั้งฉีกยิ้มให้เธอจันทร์ฉายมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังส่งยิ้มมาแล้วก็ยิ่งรู้สึกอยากด่าเขานัก เธอเดินไปหยิบหมอนที่วางอยู่บนเตียงก่อนจะขว้างใส่เขา“โอ๊ย! ฉายเป็นอะไร ขว้างหมอนมาหาพี่ทำไม”สงกรานต์พูดพร้อมกับมองหน้าเธอด้วยความไม่เข้าใจ“เป็นอะไรครับ เป็นอะไรก็บอกกันดี ๆ เราโต ๆ กันแล้ว”เขาพูดพร้อมทั้งละมือจากกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่มองเขาตาเขียวอยู่จันทร์ฉายรู้สึกไม่อยากคุยกับคนตรงหน้า เธอสะบัดหน้าหันไปทางอื่น แต่ก็ถูกเขาจับปลายคางให้หัน
12:00 น.ร่างอวบอัดของหญิงวัยกลางคนของคุณสารภีเดินเข้ามาหาสองพ่อลูกที่ยังคุยงานกันอยู่ไม่เลิกที่ห้องรับแขก“อ้าว นี่ยังคุยงานกันไม่เสร็จอีกเหรอคะสองคนพ่อลูก”“จริง ๆ เรื่องสำคัญ ๆ ก็เรียบร้อยแล้วล่ะคุณ แต่ว่าที่ยังนั่งคุยกันอยู่เพราะคุยเรื่องรายละเอียดยิบย่อยที่ไม่ควรมองข้ามน่ะ” คุณโกเมศตอบภรรยาคุณสารภีพยักหน้ารับคำของสามีก่อนจะหันไปพูดกับผู้เป็นลูกชาย “ตาสงไปพาเมียเรามาทานข้าวไป กำลังท้องกำลังไส้ต้องทานให้ตรงเวลา”“ครับแม่” รับคำคนเป็นแม่เสร็จร่างสูงก็เดินไปยังห้องของเขาที่มีร่างของหญิงสาวนอนอยู่เมื่อเดินมาถึงห้องดังกล่าวชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไปก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงเบา ๆ สายตามองคนที่หลับตาพริ้มด้วยความอ่อนโยนมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เป็นสายตาที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อนฝ่ามือหนายกขึ้นลูบไล้กรอบหน้าสวยช้า ๆ ก่อนจะหยิบปอยผมที่ร่วงลงมาปรกหน้าขึ้นทัดหูให้ จากนั้นก็ใช้มือลูบหัวของหญิงสาว เบา ๆรอยยิ้มบางปรากฏที่มุมปากหลังจากที่เขาได้นั่งมองหญิงสาวเงียบ ๆ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของตัวเธอทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวต้องก้มตัวไปสูดดมความหอมจากแก้มของหญิงสาวเข้าปอด“อื้อ!”จันทร์ฉายครางประท้วงก่อนจะ
“พี่สงเข้ามาทำไมคะ ?” จันทร์ฉายถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องนอนของเธอย่างสงสัย“ก็เข้ามานอนกับฉายและลูกไง ฉายจะให้พี่ไปนอนไหนล่ะคะ ในเมื่อนี่ก็ห้องพี่เหมือนกัน”“!!!”นี่เขาพูดว่าอะไรนะ คะเหรอ ? หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาแปลก ๆ“ไม่ต้องแปลกใจพี่ก็แค่อยากลองพูดคะค่ะบ้างเพื่อฉายจะชอบ”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉายคิดว่าฉายไม่น่าชอบ พี่เป็นตัวเองน่ะดีแล้ว” เธอพูดมองเขาด้วยสายตาระอาเล็กน้อย“โอเคครับ ไม่พูดก็ไม่พูด แล้วนี่ฉายอาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมครับ งั้นเรานอนกันเถอะปะ นี่ก็สองทุ่มแล้ว” พูดพร้อมเดินเข้าไปจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียง“เดี๋ยวค่ะ ใครให้พี่นอนที่นี่คะ”“พี่อนุญาตตัวเอง ทำไม ปกติเราก็นอนด้วยกันออกบ่อย”“พี่สง!”“ว่าไงครับ”“เฮ้อ!” จันทร์ฉายถอนหายใจใส่ชายหนุ่มที่พยายามส่งสายตาใสซื่อมองมา“ฉายบอกแล้วไงคะว่า”“ว่าเราต้องแยกห้องกัน ถูกไหม ?” หญิงสาวพยักหน้ารับ“แล้วพี่ก็บอกฉายไปแล้วไงครับว่าพี่ไม่ยอม เพราะฉะนั้นไม่ว่ายังไงพี่ก็จะนอนที่นี่”“พี่สง!”“ฉาย”ก๊อก ก๊อก ก๊อกแต่ในระหว่างที่สงกรานต์และจันทร์ฉายกำลังถกเถียงกันอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเรียกความสนใจกับทั้งสอง ชายหนุ่มเดินไปเปิด
2 วันต่อมาในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง หลังจากที่จันทร์ฉายนอนโรงพยาบาลได้สองวัน หญิงสาวก็ได้รับสัญญาณว่าตัวเองจะคลอดแล้ว น้ำคร่ำหญิงสาวแตกออกเยอะมาก สงกรานต์ก็รีบกดกริ่งเรียกพยาบาล พร้อมทั้งขอเข้าไปในห้องคลอดกับคนรักด้วย หลังจากได้รับอนุญาตเขาก็โทรบอกครอบครัวเขาและเธอก่อนจะรีบไปเปลี่ยนชุด และเข้าไปอยู่ข้าง ๆ จับมือเธออย่างรวดเร็ว“โอ๊ย เจ็บ ฟู่วว!” จันทร์ฉายพูดขึ้นยามเมื่อถูกพาเข้ามาในห้องคลอดแล้ว เธอหันไปสบสายตากับคนรัก แล้วก็พบสายตาแห่งความรักความอบอุ่นมองสบมา“คุณแม่สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วเบ่งออกมาเลยนะคะ” เสียงคุณหมอที่เป็นคนทำคลอดเอ่ยบอก“อื้ออออออ!”เสียงเบ่งหายใจดังออกมาจากลำคอของจันทร์ฉาย เธอหอบจนตัวโยน“ฉายครับเบ่งอีกนะครับ เราจะได้เจอหน้าลูกแล้วสู้ ๆ นะครับ” สงกรานต์รีบเอ่ยบอก มือก็จับมือไว้แน่น“คุณแม่ไม่ต้องกลั้นเสียงตอนเบ่งไว้นะคะ สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วเบ่งออกมาปลดปล่อยเสียงได้เต็มที่ มันจะทำให้คลอดง่ายขึ้นนะคะ” คุณหมอนำคลอดเอ่ยบอก มือก็สาละวนอยู่ที่ช่องคลอดของหญิงสาว“เอานะครับ พร้อมนะฉาย หนึ่ง สอง สาม”“กรี๊ดดดด!” เธอเบ่งคลอดพร้อมคิดออกมา เหงื่อกาฬไหลพราก ด
หลายเดือนผ่านไปในที่สุดอายุครรภ์ของจันทร์ฉายก็ครบเก้าเดือนแล้ว ตอนนี้ท้องของจันทร์ฉายนูนออกมามาก แม้จะไม่ใหญ่เท่าท้องคนอื่น แต่ก็ใหญ่มากแล้วสำหรับท้องแรกหรือที่เรียกว่าท้องสาวตั้งแต่ท้องของเธอมีขนาดใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม สงกรานต์ก็แทบจะไม่ห่างกายหญิงสาวอีกเลย เขาหอบงานมาทำที่บ้านถ้าไม่มีธุระสำคัญหรือด่วนจริง ๆ เขาจะไม่ยอมทิ้งเธอไปไหนชายหนุ่มทำหน้าที่สามีได้ดีมาก ๆ และเขาก็ดูแลเธอดีมากเช่นกัน ว่ากันว่าคนท้องมักปวดเมื่อยตามร่างกายโดยเฉพาะเท้าและหลัง ชายหนุ่มก็ไปเรียนนวดกับคุณหมอ เขาได้คำแนะนำมามาก แล้วก็เอาความรู้ที่ตัวเองได้เรียนมาปรนนิบัติให้กับหญิงสาวคนรักจันทร์ฉายรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ๆ ที่มีชายหนุ่มอยู่เคียงข้างกาย การมีคนดูแลและเอาใจใส่ตัวเองมากขนาดนี้ แน่นอนว่าย่อมต้องมีความสุข และจะมีความสุขมากขึ้นไปอีกเมื่อคนคนนั้นเป็นคนที่เธอรักและรักเธอแต่ก็ว่าเถอะนะ การมีคนดูแลและใส่ใจมันก็ดี แต่ว่าก็ต้องตั้งอยู่ในความพอดีด้วย ไม่ใช่ว่าห้ามไปซะหมดเหมือนกับสงกรานต์ ที่ไม่ยอมให้เธอทำอะไรเลย จนบางครั้งก็ทำให้เธอรู้สึกเบื่อไปเหมือนกัน เหมือนตอนนี้“ฉาย จะไปไหนก็บอกพี่สิครับ พี่จะได้พาไป เดินไ
ตกเย็นจันทร์ฉายก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย เมื่อเห็นว่าหกโมงเย็นแล้วยังไม่มีทีท่าว่ารถของสามีตีทะเบียนจะเข้ามา ก็อดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ หญิงสาวออกมานั่งรอเขาที่ศาลาหน้าบ้าน ชะเง้อคอมองไปทางประตูรั้วบ่อยครั้ง“แปลกจริงวันนี้ตาสงกลับช้า”“นั่นน่ะสิคะคุณแม่ ทุกทีห้าโมงเย็นก็ถึงบ้านแล้วนี่นา” เธอตอบด้วยความกระวนกระวายใจ จนคุณสารภียิ้มขำ“หนูฉายไม่ต้องเป็นห่วง แม่คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอกน่าจะเร่งทำงาน เพราะเหมือนแม่ได้ข่าวว่างานเยอะมาก!”“หึ! สมน้ำหน้า เวลาบอกให้ไปทำงานก็ไม่ฟังเอาแต่จะอยู่ดูแลฉาย”“ตาสงเขาก็คงเป็นห่วงนั่นแหละ”“ฉายรู้ค่ะ แต่ว่าก็ควรทำหน้าที่ตัวเองไม่ให้ขาดตกบกพร่องสิคะ ที่สำคัญฉายอยู่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่นะคะ เด็กในบ้านรวมถึงคนรถก็มี เขาห่วงฉายมากเกินไปค่ะ” แม้คำพูดจะเหมือนต่อว่าแต่น้ำเสียงนั้นกลับเต็มไปด้วยความรักคุณสารภีมองลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดู ก่อนที่ท่านจะชวนเธอเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้หญิงสาวกังวลเรื่องของลูกชายท่านเกินไปนัก ไม่นานรถหรูคุ้นตาก็แล่นเข้ามาในรั้วบ้านก่อนจะขับเข้าไปจอดที่โรงจอดรถจันทร์ฉายมองสภาพหมดเรี่ยวแรงของสงกรานต์ด้วยสายตาสงสาร เธอเข้าไปถามไถ่ชายหนุ่มด้ว
“นี่มันอะไรครับ”“ก็งานของคุณสงไงคะ”“ผมรู้ว่ามันเป็นงาน แต่ทำไมถึงเยอะแบบนี้ ตอนผมอยู่บ้านคุณก็หอบเอางานมากมายไปให้ผมทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ค่ะ... แต่งานที่ดิฉันเอาไปให้คุณสงที่บ้านนั้น ส่วนใหญ่เป็นงานสำคัญที่ต้องรีบดำเนินการซึ่งไม่อาจรอได้ค่ะ ส่วนงานที่อยู่บนโต๊ะคุณสงทั้งหมดในตอนนี้ล้วนเป็นรายละเอียดงานยิบย่อยที่สามารถรอได้ ดิฉันจึงไม่ได้นำไปให้คุณสงทำที่บ้าน ดังนั้นมันจึงมากมายอย่างที่คุณสงเห็น”“แต่งานพวกนี้มันก็ไม่ได้ยากมากมายอะไรนะคะ เพราะดิฉันจัดการข้อมูลเบื้องต้นเรียบร้อยแล้ว รอแค่คุณสงตรวจสอบและเซ็นชื่ออนุมัติก็เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ความจริงมันเยอะกว่านี้อีกนะคะ แต่ดิฉันเข้าใจว่าคุณสงรีบกลับไปหาน้องฉาย ดังนั้นวันนี้จึงมีเท่านี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มกองใหม่ค่ะ”สงกรานต์ที่ได้ฟังคำตอบจากเลขาส่วนตัวก็อ้าปากค้าง พลางก้มมองเอกสารที่อยู่ตรงหน้า‘กองเบ้อเริ่มขนาดนี้ก็ว่าเยอะแล้ว นี่ยังบอกว่ายังไม่หมดและมีรออยู่อีกเหรอ ตาย ๆ ๆ งานเยอะขนาดนี้จะกลับบ้านเร็วได้ยังไงเล่า!’ชายหนุ่มได้แต่บ่นภายในใจคนเดียว แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงความรู้สึกออกมาจนเมธ
“พี่ไม่อยากไปเลยฉาย ให้พี่อยู่กับฉายหนึ่งวันนะ” สงกรานต์มีท่าทีไม่อยากไปทำงาน พร้อมทั้งขอร้องหยุดอยู่บ้านกับเธออีกหนึ่งวัน“ไม่ได้ค่ะ พี่สงเกเรไม่ยอมไปทำงานหลายวันแล้วนะคะ”“ขอวันนี้อีกแค่วันเดียวนะ นะครับ”“ไม่ได้ค่ะ ฉายไม่ยอมเด็ดขาด ถ้าวันนี้พี่สงไม่ไปทำงานก็นอนนอกห้องไปเลย” หญิงสาวยื่นคำขาดจนชายหนุ่มหน้าเสียสงกรานต์รู้สึกไม่ยินยอม เขาอยากอยู่กับจันทร์ฉาย อยากดูแลเธอ แล้วทำไมเธอไม่เข้าใจเขาบ้างนะ ชายหนุ่มขบคิดหาทางออกให้ตัวเอง ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์“ถ้าพี่ไปทำงานแล้วใครจะดูแลฉายล่ะครับ ดูสิตอนนี้ฉายท้องโตแล้วนะ เดินเหินก็ยาก พี่ว่าให้พี่อยู่ดูแลฉายดีกว่า”“ไม่! ถ้าพูดไม่ฟังล่ะก็นอนนอกห้องไปเลย”พูดจบหญิงสาวก็สะบัดตัวหนีจากอ้อมกอดของเขาพร้อมทั้งเดินออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็วสงกรานต์มองตามร่างภรรยาตีทะเบียนที่เขาทั้งรักและหลงเธอด้วยสายตาตัดพ้อ แถมยังบืนปากขัดใจที่ไม่สามารถทำตามความต้องการของตัวเองได้จันทร์ฉายน่าจะเข้าใจเขาสักนิด ว่าที่เขาต้องการอยู่กับเธอก็เพราะว่ารักและเป็นห่วงเธอกับลูกในท้องทั้งนั้น ตอนนี้ตัวเธอเองก็ท้องโตมากแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้เดินอุ้ยอ้ายอย่างคุณแม่คนอื่น ๆ เพราะ
‘ตกลงครับ เลื่อนไปก่อนได้ รอจนกว่าเจ้าตัวเล็กจะคลอดและอายุครบสามปีเดินได้คล่อง เราค่อยแต่งงานกัน แต่ว่า... ฉายต้องจดทะเบียนสมรสกับพี่นะครับ หากไม่ตกลงข้อเสนอของฉายก็ถือว่าเป็นโมฆะ’‘ฉายกับพี่ต้องจดทะเบียนสมรสกัน หากฉายไม่ตกลง งานแต่งงานจะถูกจัดขึ้นทันที’ประโยคนี้คือคำพูดของสงกรานต์ที่ได้พูดไว้ในวันที่ครอบครัวของเขามาทำการสู่ขอเธอวันนั้นหลังจากที่ได้ฟังเธอก็ได้แต่ยิ้มค้างไว้จนได้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เจือความเอ็นดูจากผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เมื่อไม่อาจปฏิเสธอะไรได้เธอจึงได้ตอบตกลงเขาไป ซึ่งหลังจากนั้นเจ็ดวันให้หลัง เธอและเขาต้องมาอยู่ที่นี่ในวันนี้ ณ ที่ว่าการอำเภอหลังจากที่สงกรานต์ยื่นคำร้องขอจดทะเบียนสมรสกับจันทร์ฉายแล้ว ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ก็กำลังรอเจ้าหน้าที่บันทึกและตรวจสอบข้อมูลต่าง ๆ อยู่อย่างสงบระหว่างรอสงกรานต์ก็เอาแต่สนใจและกุมมือจันทร์ฉายไว้ไม่ปล่อยเช่นกัน จวบจนกระทั่งเจ้าหน้าที่เรียกชื่อพวกเขาเพื่อสอบถามข้อมูล ชายหนุ่มถึงได้หันไปให้ความสนใจกับเจ้าหน้าที่ทะเบียน“ไม่ทราบว่าพวกคุณแต่งงานกันวันไหนครับ”“ยังไม่แต่งครับ”คำตอบของชายหนุ่มทำให้เจ้าหน้าที่ชะงักเล็กน้อยแต่ก็
2 ชั่วโมงต่อมา บรรยากาศภายในบ้านของจันทร์ฉายเต็มไปด้วยความชื่นมื่น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะสอดประสานกันขึ้นคนนั้นทีคนนี้ที และคนที่มีความสุขที่สุขจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสงกรานต์ที่ตอนนี้นั่งยิ้มจนมุมปากแทบจะฉีกถึงรูหูในขณะที่ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างวัยทั้งสี่คนกำลังพูดคุยทำข้อตกลงและเสนอสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับชายหญิงทั้งสอง สงกรานต์ก็เอาแต่นั่งกุมมือของหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย บางครั้งเขาก็ร่วมเสนอด้วย ส่วนจันทร์ฉายแม้ว่าเธอจะรู้สึกหมั่นไส้ชายหนุ่มที่ดีใจจนออกนอกหน้าทว่าเธอก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรเขา เพราะตอนนี้เธอก็กำลังดีใจและมีความสุขเช่นกัน“หนูฉาย หนูคิดว่ายังไง พร้อมแต่งกับลูกชายแม่หรือยัง”ใช่แล้ว ที่ครอบครัวของชายหนุ่มมาวันนี้นั่นก็เพราะมาทำธุระสำคัญอย่างการ ‘สู่ขอ’ หญิงสาวจากผู้ปกครองของเธอนั่นเอง ทั้งยังขอโทษขอโพยเรื่องที่ลูกชายของพวกท่านทำหญิงสาวท้องก่อนเวลาอันสมควรด้วย“ว่าไงจ๊ะ”“แต่งเลยครับแม่ ไม่ต้องรอแล้ว ผมพร้อมมาก”สงกรานต์พูดแทรกทันที ตอนนี้เขาไม่อยากรออะไรอีกแล้ว เขาอยากแต่งงานกับเธอและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเสียที“เอ๊! ตาสงนี่ยังไง แม่ถามน้องนะไม่ได้ถามแก เงียบไปเ
และแล้วแผนการที่วางไว้ในค่ำคืนที่ผ่านมาที่ชายหนุ่มคิดจะไปนอนกอดหญิงสาวในห้องของเธอก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายเขายังต้องนอนคนเดียว เพราะหญิงสาวอ้างว่าเกรงใจตากับยาย!ด้วยเหตุนี้วันนี้เขาถึงได้อารมณ์ไม่ดีนักสงกรานต์ตื่นนอนด้วยความไม่เต็มใจ ท่วงท่าของเขาเต็มไปด้วยความอืดอาดยืดยาด วันนี้เขาแทบไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลยด้วยซ้ำ เมื่อคืนนอกจากจะไม่ได้นอนกอดแม่ของลูกแล้ว เขายังต้องมานอนเหงาคนเดียวอีก บรรยากาศยามค่ำคืนก็ยังพร้อมใจให้เขารู้สึกเหงามากขึ้นไปอีกขั้น หากถามว่าบรรยากาศแบบไหนก็ต้องบอกว่า จู่ ๆ ฝนก็ตก ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ฤดูกาลของมัน อารมณ์เหงาเศร้าใจเคล้าบรรยากาศฝนตกช่างเข้ากันจริง ๆ ดังนั้นกว่าจะหลับก็ดึกมากแล้ววันนี้พอถูกหญิงสาวเข้ามาปลุกเขาจึงได้เล่นตัวกับเธอ เพราะยังงอนที่เธอไม่ให้นอนด้วยเมื่อคืนอยู่นั่นเอง“พี่สงอย่ามางอนนะคะ ตื่นได้แล้ว!” จันทร์ฉายพูดออกมาพลางข่มกลั้นอารมณ์ไว้ เธอรู้ดีว่าเขาเป็นอะไรสิ่งที่สงกรานต์เป็นตอนนี้เรียกว่า อาการเรียกร้องความสนใจจะไม่ให้เธอมั่นใจได้ยังไงก็ลักษณะท่าทางที่เขาเป็นอยู่ คือลักษณะท่าทางของคนที่พยายามเรียกร้องความสนใจชัด ๆ“โตแล้วนะคะไม่ใช่เด็ก อย่ามา
“ทำไมไม่มาหาเราเลย หายไปหลายวัยเลยนะ”จันทร์ฉายพูดอย่างแง่งอน เพราะตั้งแต่วันที่วีรภาพพูดให้เธอได้คิดและแนะนำให้เธอพูดคุยกับสงกรานต์ด้วยเหตุผล เจ้าตัวก็หายหน้าหายตาไปเลยวีรภาพยกยิ้มบางก่อนตอบออกไปว่า “ก็ที่หายไปเพราะว่าต้องรีบไปจัดการเอกสารต่าง ๆ ที่จะใช้เดินทางน่ะ”“เดินทาง... นี่วีจะไปต่างประเทศแล้วเหรอ ?”“ใช่ เห็นทีเราคงไม่ได้มาร่วมงานแต่งของฉายแล้วแหละ” วีรภาพพูดอย่างรู้สึกผิด จันทร์ฉายเห็นดังนั้นก็รีบปลอบ“ไม่เป็นไร เราไม่ว่าอะไรหรอก อีกอย่างเราไม่คิดแต่งงานเร็ว ๆ นี้”“อ้าว ทำไมล่ะ” วีรภาพถามอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่ออะไรหลาย ๆ อย่างก็ลงตัวแล้ว ก็สมควรแต่งงานไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงไม่แต่งล่ะ คิดกี่ครั้งก็ไม่เข้าใจจริง ๆ“เรามีเหตุผลนะ” จันทร์ฉายไม่ตอบ เธอเพียงส่งยิ้มซุกซนให้เพื่อนสนิทเท่านั้น“แล้วที่มาหาเรานี่คือจะมาบอกแค่นี้”“ใช่แล้วล่ะ อาทิตย์หน้าเราก็ต้องเดินทางแล้ว เห็นว่าจะมีการสัมมนาอะไรสักอย่างนี่แหละ เราเลยต้องไปเร็วกว่ากำหนดเดิม”วีรภาพอธิบาย จันทร์ฉายกำลังจะเปิดปากถาม สงกรานต์ก็เข้ามาขัดซะก่อน“น้ำส้มและคุกกี้ได้แล้วครับ ฉาย... เมื่อกี้เหมือนคุณยายจะเรียกหาฉายนะ ฉายไปหา