Mag-log inShare
บทที่57 เรือนเพ่ย
Huling Na-update:
2025-03-09 15:53:05
Kaugnay na kabanata
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่58 จนรุ่งสาง
ชายหนุ่มพยายามข่มความต้องการเอาไว้ หากทำเช่นใจต้องการในตอนนี้ อาจเป็นครั้งแรกที่มิน่าประทับใจเท่าใดนัก ชายหนุ่มพรมจูบไปตามผิวเนียนละเอียดอย่างเชื่องช้ามือหนาลูบไล้ขึ้นลงตามท่อนขาเรียวงาม ก่อนจะมาหยุดยังเนินเนื้อที่ปกคลุมไปด้วยปุยขนบาง ๆ ทำให้ความต้องการแล่นพล่านไปทั่วกายอีกครั้ง ท่อนเอ็นเจ็บร้าวเรียกร้องการปลดปล่อยนิ้วแกร่งค่อย ๆ กรีดลงตามร่องภายใต้ปุยขนสีดำ เพียงปลายนิ้วสัมผัสกับติ่งเล็กด้านใน ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความเสียวซ่าน มือบางที่สอดอยู่ภายใต้กลุ่มผมหนาของสามี เผลอขยุ้มอย่างแรง“พี่จะทำให้ครั้งแรกของเราเป็นที่จดจำ และจะเป็นเช่นนี้จนชั่วชีวิตสามีภรรยาของเรา”ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ โดยที่เขาทำเพียงช้อนสายตาขึ้นมองภรรยา ก่อนจะพรมจูบสลับตวัดปลายลิ้นเลียไปทั่วหน้าท้องแบนราบ“อ่า ท่านพี่ข้าเสียวยิ่ง...อ่า”เพ่ยเพ่ยครางออกมาเมื่อนิ้วของสามีขยับเคลื่อนไหวมิหยุด หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงขาดห่วง เมื่อความเสียวกระสันกำลังครอบครองกายนางแม่ทัพหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงต่ำ ก่อนจะใช้มือแยกขาเรียวออกกว้าง ปลายลิ้นสากลากลงตามร่องสวาทอย่างเชื่องช้า ยิ่งเวลานี้กลีบบางแยกออกเผยให้เห็นเม็ดสวาทสีแดง ควา
Huling Na-update : 2025-03-09รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่59 นอกเมือง
สามเดือนต่อมา “ท่านลุง เหตุใดท่านพี่ยังมิกลับมาอีกเล่า” เพ่ยเพ่ยเอ่ยถามพ่อบ้าน “เรียนฮูหยิน ข้าน้อยได้ส่งคนไปดูที่ค่ายทหารแล้วขอรับ” “ท่านลุงมีสิ่งใดที่ยังมิได้บอกข้าอยู่หรือไม่” เพ่ยเพ่ยจ้องพ่อบ้านด้วยสายตาคาดคั้น นางอาจเป็นเพียงท่านหญิงผู้บอบบางในสาตาผู้อื่น แต่นั่นมันชูเพ่ยเพ่ยที่ตายไปแล้ว มิใช่นางคนปัจจุบัน “ข้าน้อยคิดว่าฮูหยิน เอ่อ...กลับไปพักสักหน่อยเถอะนะขอรับ นี่ก็ดึกมากแล้ว” “จะให้ข้าหาคำตอบเอง หรือจะบอกข้ามา” ชายชราได้แต่อ้ำอึ้ง เมื่อถูกนายหญิงบีบคั้นทั้งคำพูดและสายตา เวลานี้ท่านหญิงชูดูจะมิใช่สตรีอ่อนหวานไร้เดียงสาเช่นทุกวัน แต่เป็นอีกคนที่เขาเองเหมือนจะมิรู้จักเลยก็ว่าได้ “เอ่อ...” “สามีข้าหายไปสองวัน คิดว่าจะปิดข้าอีกนานแค่ไหนกัน” “เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อนขอรับ....” ในที่สุดพ่อบ้านชราก็ไม่อาจที่จะปิดบัง ความจริงกับผู้เป็นนายหญิงได้อีก การหายตัวไปของท่านแม่ทัพ นับเป็นความสั่นคลอนภายในกองทัพ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป “ท่านล
Huling Na-update : 2025-03-10รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่60 โต้กลับ
“ทำไม! ท่านคิดจะร้องขอชีวิตจากข้าเช่นนั้นรึ”แววตาไหวระริกด้วยความตื่นเต้นพลันฉายชัดให้เห็น เรียวปากบางคลี่ยิ้มกว้าง“ไม่จำเป็น เพราะข้ารู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้”แม่ทัพหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เหมือนกับสถานการณ์ที่กำลังตกเป็นรองของเขา มิใช่สิ่งที่เหนือความคาดหมาย“ยโสยิ่งนัก ไป๋เจี้ยนถง ข้าเองก็อยากรู้นัก ว่าท่านจะผยองเช่นนี้ได้อีกนานแค่ไหน”เมื่อได้ยินคำปฏิเสธอย่างไรเยื่อใย ความขุ่นเคืองพลันบังเกิดขึ้นมาภายในใจของหญิงสาว ประหนึ่งภูเขาไฟที่พร้อมจะปะทุก็มิปาน“สิ่งที่ถูกต้องเท่านั้นที่ข้ามองอยู่เสมอ เจ้าอยากทำร้ายข้านั้นมิใช่สิ่งที่เหนือความคาดหมาย แต่การที่เจ้าขายแผ่นดินบ้านเกิด นี่ต่างหากที่ทำให้ข้าไม่อาจลดตัวร้องขอสิ่งใดจากคนเช่นเจ้า”“เก็บคำพูดอันสวยงามของท่านแม่ทัพ ไปรอตอบคำถามของฝ่าบาทในยมโลกจะดีกว่านะ เพราะข้าสนแค่คนที่ข้ารักเท่านั้น ผู้อื่นหาได้อยู่ในสายตาข้าไม่”แม้คำพูดจะยังถากถางชายหนุ่ม ทว่าความรู้สึกบางอย่างเตือนให้นางระวังตัวจากบุรุษผู้นี้ คนเช่นไป๋เจี้ยนถงเช่นนั้นรึจะพลาดพลั้งได้โดยง่าย เขากรำศึกมาตั้งแต่อายุสิบห้าย่อมยากที่จะถูกลวงได้โดยง่าย‘หรือว่า....’ “ขนาดนี
Huling Na-update : 2025-03-10รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่61 ข้าแค่กลับช้า
“เจ้าคือ...” แม่ทัพหนุ่มหรี่ตามองคนที่กำลังพูด โดยที่มิรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนอันใดเลยกับการต่อสู้ที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ ซ้ำยังน่าจะอยู่ท่ามกลางเขตของศัตรูเสียด้วย “ท่านแม่ทัพ อย่าได้ระแวงไป วันนี้นายข้าเพียงมารับท่านกลับบ้าน ท่านหญิงหิวแล้ว ท่านมิกลับไปกินข้าวด้วย นางเลยโมโหหิวเล็กน้อยขอรับ” ต้าจินแม้จะพูดด้วยอารมณ์ขัน ทว่าในใจตอนนี้มิเป็นเช่นดังปากสักเท่าใดนัก แต่จะให้แสดงความร้อนใจให้แม่ทัพหนุ่มเห็นมากไป ก็เกรงจะทำให้สามีของผู้เป็นนายวิตกกังวลจนเกินไป “ข้าแค่กลับช้า มิได้บอกว่าจะไม่กลับไปเสียหน่อย” “ไยมิบอกฮูหยินตั้งแต่แรกเล่าขอรับ มาบอกแก่ข้าตอนนี้เห็นทีมีกี่หัวข้าก็มิอาจเพียงพอให้ท่านหญิงลงทัณฑ์” แม่ทัพหนุ่มลอบถอนหายใจเบา ๆ เขาเองก็พอจะจับอารมณ์ที่อีกฝ่ายซ่อนเอาไว้ได้เป็นอย่างดี แม่ทัพหนุ่มนั่งนิ่งเพื่อรวบรวมลมปราณขับพิษที่ถูกบีบบังคับให้กินลงไป “ท่านแม่ทัพ กินยานี้จะดีกว่านะขอรับ เรามิอาจช้าได้แล้ว ส่วนหนูที่ท่านแม่ทัพวางกับดัก ตอนนี้กำลังติดกับของฮูหยินอยู่ที่จวน หากท่านแม่ทัพต้องการตัว ข้าว่าเ
Huling Na-update : 2025-03-11รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่62 ตีสุนัขให้ดูนาย
“สามีภรรยาคือคน คนเดียวกัน ท่านพี่อย่าได้คิดเป็นอื่นนะเจ้าคะ คือว่า...” แม่ทัพหนุ่มใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากภรรยา ก่อนจะส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นการยืนยัน ว่าเขาหาได้ใส่ใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แม้แต่น้อย “พี่ในตอนนี้คือสามีเจ้า หาได้สวมเกราะ” แม่ทัพหนุ่มเบา ๆ ยังหลังมือของภรรยา เพื่อเป็นการยืนยันในคำพูดของเขา เป็นแม่ทัพแล้วอย่างไร เขาก็มนุษย์คนหนึ่งเท่านั้นมีเจ็บปวดเป็นเช่นคนอื่น มิใช่ร่างกายแกร่งดังหินผาฟันแทงไม่เข้าเสียเมื่อไหร่ เพ่ยเพ่ย เร่งพาสามีออกไปยังประตูด้านหลังของหมู่บ้าน ซึ่งตอนนี้มีชายชุดดำอีกสองคนยืนเฝ้าประตูอยู่ “นายหญิง ม้าพร้อมแล้วขอรับ ทางนี้พวกข้าจัดการเองขอรับ” หนึ่งในชายชุดดำเข้าช่วยส่งแม่ทัพหนุ่มขึ้นม้า ส่วนอีกคนได้นำม้ามาให้ท่านหญิงชูเช่นกัน ร่างบางเหวี่ยงตัวขึ้นนั่งบนหลังม้า หญิงสาวหันไปยังคนสนิทที่ตอนนี้นั่งซ้อนด้านหลังของแม่ทัพหนุ่มเอาไว้แล้ว “ให้เขาอยู่ด้านหลังท่านพี่ดีแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะได้วางใจ” สิ้นคำผู้เป็นนาย ต้าจินได้กระตุ้นม้าให้ออกวิ่งทันที โดยมีผู้เป็นนายติดตามไปม
Huling Na-update : 2025-03-11รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่63 เสร็จสิ้นภาระกิจ
แต่เรื่องนี้ไม่สามารถให้ผู้อื่นตัดสินแทนเขาได้ แม่ทัพหนุ่มจำต้องจัดการกับคนตรงหน้าด้วยตนเอง นับว่าภรรยาของเขาเตรียมการมาเป็นอย่างดี ที่ให้เยี่ยนเหนียงถ่วงเวลาให้แก่เขาไปมากพอสมควร เสร็จจากเรื่องหนูสกปรก ก็คงเป็นการเตรียมชีวิตของเขาให้รอดจากการลงทัณฑ์จากภรรยา เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยาม ทุกอย่างจึงสงบลงได้ จ้าวข่ายขบกรามแน่น เขารู้บทลงโทษของกองทัพดี การที่แม่ทัพหนุ่มผู้นี้ไว้ชีวิตเขา มิใช่เมตตาแต่เพื่อสาวให้ถึงคนอยู่เบื้องหลังเมืองหลวง ณ จวนองค์ชายสี่เสวียนอี้ เสียงจากด้านนอกทำให้คนที่กำลังเสพสุขอยู่กับเหล่าสนม จำต้องหยุดทุกกิจกรรมเอาไว้ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ร่างสูงก้าวพ้นประตูห้องออกมายังด้านนอก สิ่งที่เห็นอยู่ในตอนนี้คือ ทหารจากวังหลวงกำลังยืนล้อมเรือนของเขาเอาไว้แล้ว “บังอาจ! พวกเจ้าคิดจะทำสิ่งใดกัน” “ทูลองค์ชาย ฝ่าบาทมีรับสั่งให้คุมตัวองค์ชายเข้าวังพ่ะย่ะค่ะ” “เรื่องอะไรกัน” “กบฏ” “บังอาจใส่ความข้า” นิ้วเรียวสั่นระริกชี้ไปยังคนพูด ชายหนุ่มรู้สึกว่าภัยครั้งนี้ คงยากที่จะร
Huling Na-update : 2025-03-12รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่64 สุขสมฮูหยินคนที่สี่
เมืองหลวงเมื่อสิบปีก่อน เด็กหญิงในชุดสีหวานยืนอยู่ริมทะเลสาบเพียงลำพัง สายตาคู่งามกำลังจับจ้องไปที่พื้นน้ำ นางทอดถอนหายใจกับความหนักอึ้งมากมายที่ก่อเกิดขึ้นภายในใจ ตูม! ความรู้สึกเดียวของเด็กหญิงคือรู้สึกกลัว นางเคยตายเพราะน้ำ แล้วนี่อะไรกัน นางจะตายอีกครั้งเพราะน้ำเช่นนั้นหรืออย่างไร หมับ! ดวงตาที่กำลังเบิกกว้างด้วยความตกใจ มองหาที่มาของมือที่กำลังรวบรัดเอวของนางเอาไว้อยู่ในตอนนี้ พรวด! แฮก! เสียงหายใจหอบเหนื่อยหลังจากโผล่พ้นพื้นน้ำขึ้นมา สภาพเปียกปอนในตอนนี้ของนางมิน่ามองเท่าใดนัก แต่หากเทียบกับความขุ่นเคืองในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มันดูจะมีมากกว่าในใจของนาง ‘ผู้ใดกัน’ เพ่ยเพ่ยคิดหาคำตอบ ชีวิตนางนับตั้งแต่ตื่นขึ้นมาในร่างนี้ก็ถูกปองร้ายมิเว้นวัน ครั้งนี้ก็คงเช่นกัน “ขอบคุณคุณชายมากเจ้าค่ะ ที่ช่วยชีวิตข้า...ข้าน้อยเอาไว้” ด้วยฐานะของนางมิอาจเปิดเผยให้ผู้อื่นรู้มากได้ เพ่ยเพ่ยจึงเลือกที่จะไม่ใช้คำพูดบ่งบอกฐานะของนางมากนัก “เหตุใดจึงมิระวังตัวเช่นนี้ ต่อไปอย่างได้ไปไหนมาไหนเพียงลำพังอีก” “
Huling Na-update : 2025-03-12รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่65 ท่านพ่อเจ้าขาข้าช่างว้าเหว่ยิ่งนัก
ยามค่ำคืน ณ สกุลกั้ว ร่างงามยืนนิ่งมองไปยังศาลาริมน้ำเบื้องหน้า มือบางอดไม่ได้ที่จะเคลื่อนช้า ๆ ไปตามเรือนร่างของตนเอง ด้วยความรู้สึกอันวาบหวาม เมื่อภาพตรงหน้าไม่ต่างจากยากระตุ้นกำหนัด ที่นางไม่เคยได้รับการปลดปล่อยสักครั้ง เสียงลมหายใจระอุร้อน ถูกเป่าออกจากเรียวปากอวบอิ่มช้า ๆ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่บนศาลาได้ยิน “อะ...อ๊า....โอ้วววว นายท่านตรงนั้นเจ้าค่ะ ซี๊ด! ข้าเสียวยิ่งนักอ๊า!!!” หญิงสาวครางกระเส่า พรางเร่งเร้าให้ชายหนุ่มสนองความสุขของนางให้มากกว่านี้ สะโพกงอนงามยกขึ้นรับกับเรียวปากหนาที่กำลังแนบชิดอยู่กับเนินเนื้อขาวอวบ ที่เกลี้ยงเกลาราวทารกแรกเกิด มือนุ่มสอดเข้าไปในกลุ่มผมดกดำ ก่อนจะเพิ่มแรงกดให้ใบหน้าของชายหนุ่มแนบชิดมากขึ้น กั้วฉางเอินดูดซับปลายเกสรที่ซ่อนอยู่ภายในกลีบบางอย่างเนิบช้า ยิ่งเสียงหวีดร้องของหญิงสาวดังมากเท่าไหร่ ชายหนุ่มยิ่งจงใจที่ระรัวลิ้นยังเกสรสวาทสลับลากขึ้นลงตามร่องสวาท โดยที่นิ้วเรียวสอดเข้าออกรูฉ่ำแฉะไปพร้อม ๆ กัน “มะ...ไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ อ๊า...โอ้ววว...กรี๊ดข้าเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ อ๊า...เร
Huling Na-update : 2025-03-13
Pinakabagong kabanata
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่101 แต่งงานกับข้านะ
สามเดือนต่อมา หลังจากการสืบสวนของศาล ผลสรุปของคดี ฉีชางพร้อมด้วยมารดาเลี้ยงของเขา ได้รับโทษประหาร ส่วนฮั่วเยว่อิงและมารดารวมถึงเฉินป๋อหยาถูกส่งไปใช้แรงงานในเหมือง ในฐานะนักโทษเป็นเวลาสิบปี ทางด้านเด็กน้อยเสี่ยวเป่า ฮั่วเสารับดูแลในฐานะลูก โดยทุกคนได้รับคำสั่งไม่ให้พูดเรื่องชาติกำเนิดแท้จริงกับเด็กน้อย เฉินห้าวหนานยืนมองเป้าหมาย ที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ไม่ไกล เขาหอบลูกติดตามหญิงสาวมาจนถึงชายแดนตะวันออก ทว่าทางสำนักคุ้มภัยบอกแก่เขาว่านางอยู่ที่นี่ หลังจากทำการเจรจากับท่านตาและท่านยายของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย เขาจึงได้มาหานางที่นี่ ชายหนุ่มวางบุตรชายเอาไว้บนพื้นหญ้า ก่อนจะทำให้เจ้าก้อนแป้งส่งเสียงร้องงอแง ฮั่วเหลียนชินหันหาที่มาของเสียงร้อง ที่นางคุ้นเคยในทันที ก่อนที่นางจะเดินตามเสียงนั้นเสมือนต้องมนต์ แม้ในใจจะคิดว่านางคงกำลงคิดถึงหลานชายจนหูแว่ว “ห้าวหยาง!” ร่างบางวิ่งเข้าอุ้มหลานชายขึ้นสู่อ้อมแขนในทันที หญิงสาวกดจมูกลงบนแก้มอวบอ้วนด้วยความคิดถึง “เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน บิดาเจ้ารังแกเช่นนั้นรึ หลี
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่100 แม่ขอโทษ
“ท่านแม่! ข้าเป็นลูกของท่านพ่อใช่หรือไม่ ข้ามิใช่ลูกเขาใช่ไหมขอรับ” เฉินป๋อหยาเอ่ยถามมารดา ด้วยน้ำเสียงแหบแห้งกว่าปกติหลายเท่านัก มารดาบอกแก่เขาว่าตนเป็นลูกของนางอย่างแท้จริง แต่เฉินห้าวหนานเป็นลูกชายของน้องสาว ที่แต่งมาเป็นอนุของบิดา ทว่าตอนนี้ไยทุกอย่างมันกลับกลายเป็นเขา ที่มิใช่สายเลือดสกุลเฉินไปได้ “แม่ขอโทษป๋อหยา’ ไม่ต้องมีคำอธิบายใด ๆ อีกแล้ว ทุกอย่างกระจ่างชัดจนชายหนุ่มทนรับมันต่อไปไม่ได้ ร่างสูงก้าวช้า ๆ ตรงไปยังประตูห้องจัดเลี้ยง เขาไม่ใช่คนสกุลเฉิน แต่เป็นลุกพ่อบ้านจวนสกุลฮั่ว หนำซ้ำคนผู้นั้นยังเป็นคนอยู่เบื้องหลังการตายของใครอีกหลายคน มารดาของเขาคือฆาตกรสังหารน้องสาวตนเอง เพื่อช่วงชิงลูกของนางมาเป็นของตนเอง ทุกอย่างมันร้ายแรงเกินกว่าที่เขาจะทนรับมันได้ ทว่าเพียงก้าวพ้นประตู เฉินป๋อหยาก็ถูกทหารรวบตัวเอาไว้ เพราะมีส่วนร่วมในการลอบสังหารฮูหยินในท่านแม่ทัพเฉินห้าวหนาน เฉินป๋อหยาไม่มีท่าทีขัดขืนใด ๆ ชายหนุ่มเหม่อลอยจนน่าตกใจ ก่อนที่เขาจะหันกลับเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง มารดาถูกคุมตัวนั่งเคียงข้างบิดาที่เขาเพิ่งรู้จัก อีกข้า
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่99 เปิดโปง
“หยุดนะห้าวหนาน วันนี้เป็นวันดีของน้องชาย เจ้าจะเอาเรื่องไร้สาระเช่นนี้ มาเล่าเพื่อสิ่งใดกัน” “อย่าได้ร้อนตัวสิขอรับท่านแม่ อย่างไรก็ฟังให้จบเสียก่อนจะดีกว่า” “นั่นสิ! เฉินฮูหยินให้หลานชายข้าเล่าต่อให้จบเถิด” ท่านเจ้ากรมการคลัง ได้พูดแทรกขึ้น เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องนี้ให้จบ เพื่อความแน่ใจว่าสิ่งที่เขาเคยได้ยินมานั้น มันมิใช่สิ่งที่คิดไปเอง ซึ่งแขกในงานต่างแสดงความต้องการ เช่นเดียวกันกับท่านเจ้ากรม “เช่นนั้นต่อเลยนะขอรับ ในวันที่น้องสาวของนางคลอดบุตรชาย ตัวนางเองก็คลอดบุตรชายเช่นกัน อ่อ! ในตอนนั้น นางเลือกที่จะพาน้องสาวกลับไปคลอดยังบ้านเกิดมารดา อีกทั้งสามีที่เป็นแม่ทัพก็มิอาจปลีกตัวติดตามไปได้ ข่าวดีและร้ายได้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน นั่นคือท่านแม่ทัพได้บุตรชายสองคน ทว่าเพียงสองชั่วยามภรรยาและลูกชายอีกคนได้สิ้นใจลงอย่างน่าอนาถ” “แล้วมันยังไง ก็แค่เมียเอกกับเมียน้อยคลอดลูกพร้อมกัน ส่วนเรื่องคลอดลูกแล้วตกเลือดจนตายก็นับเป็นเรื่องที่มีให้เห็นอยู่ไม่น้อย เด็กไม่แข็งแรงจะสิ้นใจก็ไม่แปลก” “แปลกตรงที่แท้จริงเมียเอกมิได
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่98 ยกยิ้มร้าย
ตลอดสามวันที่เขาปล่อยข่าวว่าออกนอกเมืองไป มันทำให้เขาได้รู้เห็นเรื่องในบ้าน จนเรียกว่าเจ็บจนแทบจะกระอักเลือดเลยก็ว่าได้ “สัญญากับข้า อย่าได้แหวกหญ้าให้งูตื่น เพียงเพราะโทสะของท่าน” “ข้าสัญญา เจ้าก็ต้องรับปากข้า ว่าจะไม่เอาตนเองมาเสี่ยงเช่นนี้อีก เข้าใจหรือไม่” “เราเป็นอะไรกันเช่นนั้นรึ จึงต้องทำตามคำขอของท่าน ซึ่งมันมิใช่ส่วนรวมเช่นคำขอของข้าเลยสักนิด” “เจ้ากับลูกเป็นทุกสิ่งของข้า” “อย่าได้หมิ่นเกียรติข้าเกินไปนัก รู้ตนเองบ้างว่าท่านกับข้าเป็นใคร” “เพราะรู้ข้าถึงกล้ายอมรับมัน” “…” ฮั่วเหลียนชินมิอาจเอ่ยสิ่งใดตอบโต้ชายหนุ่มได้ นางทำเพียงก้าวเคียงข้าเขาไปเงียบ ๆ เพราะคร้านจะโต้แย้ง “ความรู้สึกมิใช่เงินตราก็ซื้อหาได้ ข้าคิดเช่นไรก็พูดออกไปเช่นนั้นมิได้โป้ปด ทุกอย่างสุดแท้แต่เจ้าจะมองเห็นเหลียนชิน” เฉินห้าวหนานเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกระชับร่างบางให้แนบกายมากขึ้น ด้วยเกรงว่าเขาจะมิได้ชิดใกล้นางเช่นนี้อีก หลังจากกลับมาถึงจวน เฉินฮูหยินได้รีบมาที่เรือนของลูกสะใภ้ พร
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่97 โอหัง!
“หึ ๆ ไม่นึกว่าวันนี้จะได้ยลโฉมคุณหนูใหญ่สกุลฮั่ว” เสียงจากด้านหลังหินก้อนใหญ่กลางสวน ไม่ได้ทำให้หญิงสาวทั้งสามรู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด ยิ่งอีกฝ่ายเรียกนางได้อย่างถูกต้อง นั่นแสดงว่าจิ้งจอกพิการทั้งสอง รนรานกลับไปหานายเก่าแล้ว และหากนางเดาไม่ผิดทั้งสองคนไร้ลมหายไปแล้วเช่นกัน “รวดเร็วทันใจดีแท้ หึ ๆ” หญิงสาวเอ่ยเบา ๆ กับสาวใช้ทั้งสอง ก่อนจะมองไปยังคนที่เผยตัวออกมาอย่างใจเย็น ทว่าเขายังคงปิดบังใบหน้าตนเองเอาไว้ “ไยต้องบิดบังใบหน้าด้วยเล่า ช่างไร้มารยาทในการพบเจอยิ่งนัก” “ไม่นึกเลยว่าเด็กขี้โรคเมื่อวันวาน จะกลายเป็นหญิงงามในวันนี้” “ขอบคุณที่ชม แต่ข้าก็ยังแปลกใจอยู่ดี ว่าเหตุใดกันเจ้าจึงมารอพบข้าที่นี่ อย่าบอกนะว่าเป็นเรื่องบังเอิญ มันย่อมไม่มีทางเป็นเช่นนั้นไปได้ เพราะความบังเอิญนี้มันเหมาะเจาะจนเกินไป” ฮั่วเหลียนชินกระชับอ้อมแขนรัดร่างอ้วนให้แน่นขึ้น นางสัมผัสได้ถึงไอสังหารที่อีกฝ่าย ตั้งใจปลดปล่อยออกมาเพื่อกดดันนาง อีกอย่างคือกำลังประเมินฝีมือของนางไปในตัว “จะกล่าวเช่นนั้นก็ย่อมได้ น่าเสียดา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่96 ชมดอกไม้
สามวันถัดมา เฉินฮูหยินได้ให้สาวใช้มาแจ้งแก่ฮั่วเหลียนชิน ว่าจะพานางกับลูกไปไหว้พระ เพื่อขอพรให้กับครอบครัว หญิงสาวได้ตอบรับคำเชิญของแม่สามี หญิงสาวยกยิ้มร้าย เมื่อกล้าท้าทายนางก็พร้อมท้าชนเช่นกัน “บาดแผลของนายหญิง ยังไม่หายดีนะเจ้าคะ” “บาดแผลหนักกว่านี้พวกเราก็ผ่านกันมาแล้ว หากให้ผู้อื่นรู้ว่าข้าบาดเจ็บย่อมต้องเป็นสงสัยของทุกคน แค่เขารู้คนเดียวข้าก็หนักใจอยู่ไม่น้อย” ฮั่วเหลียนชินรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ เพราะถึงแม้ตอนนี้นางไม่รู้ว่าจะวางใจเฉินห้าวหนานได้มากแค่ไหน แม้เขาจะพูดกับนางอย่างตรงไปตรงมา ถึงความรู้สึกที่มีต่อน้องสาวของนาง ‘แม้ข้ามิได้รักนาง แต่ข้าก็มิคิดที่จะให้นางกับลูกตาย ห้าวหยางคือลูกชายของข้า ไยข้าจะชิงชังเขาได้เล่า แต่ข้าไม่นึกว่าการเดินทางของนาง จะเป็นการจากไปมิหวนคืนเช่นนี้’ “จิ้งจอกถูกปล่อยแล้วใช่หรือไม่” “เจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านพี่ฉงอานกำลังจับตาดูอยู่เจ้าค่ะ” “ดี! มองอยู่เงียบ ๆ รอให้สาวถึงปลาตัวใหญ่ ค่อยลงมือในคราเดียว” “สาวใช้จากเรือนหลีหยา มาป้วนเปี้ยนบ่อยยิ่งนักเจ
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่95 แม่สามี
ตอนสาย ณ เรือนเหลียนฮวา หลี่เยี่ยน กำลังยืนเผชิญหน้าอยู่กับมารดาของท่านแม่ทัพ ที่อยู่ ๆ วันนี้ต้องการพบลูกสะใภ้ ทั้งที่ทุกครั้งหากต้องการพบกับฮูหยินของนาง เฉินฮูหยินจะให้สาวใช้มาเชิญนายหญิงของนางไปพบ “เหลียนฮวาไปที่ใด นี่ก็สายมากแล้ว ไยนายเจ้ายังไม่ตื่นอีกเล่า” “เอ่อ…” “ท่านแม่มีสิ่งใดหรือขอรับ วันนี้จึงได้มารบเร้าอยากเจอสะใภ้ถึงเรือนเล่าขอรับ” เฉินฮูหยินถึงกับตัวชาไปทั้งร่าง ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ หญิงสูงวัยคลี่ยิ้มกว้างส่งให้บุตรชาย “แม่แค่อยากชวนฮวาเอ๋อร์ออกไปดื่มชา กับบรรดาฮูหยินยังเหลาชีเหลียงเท่านั้นเอง” “เมื่อคืนนางแทบมิได้นอน ข้าเลยสั่งให้นางพักต่ออีกสักหน่อยขอรับ” “เจ้าค้างที่นี่เช่นนั้นรึ” “ข้าย้ายมาอยู่กับลูกเมียนานแล้วขอรับ เพียงแต่มิได้บอกผู้ใด เพราะนี่ถือเป็นเรื่องปกติของสามีภรรยามิใช่หรือขอรับ ข้าไม่นึกว่าท่านแม่อยากทราบเลยมิได้บอกขอรับ” “เช่นนั้นแม่กลับก่อนดีกว่า หากแม่รู้ว่าเจ้าอยู่ด้วยจะไม่มากวนใจพวกเจ้าผัวเมียเลย แม่ยิ่งอยากได้หลานเพิ่มอีกส
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่94 แผนร้าย
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เฉินห้าวหนานประคองร่างบางให้แนบกาย ก่อนจะมองไปยังกลุ่มคนสวมหน้ากาก ที่ยืนหันหลังให้แก่เขาและคนในอ้อมแขน จะมีเพียงแค่ชายหนุ่มที่เข้าช่วยเขาและนางในคราแรก ที่ยืนมองเขามิวางตา “ไม่ว่าท่านจะรูเห็นสิ่งใดในวันนี้ จงลืมมันเสีย” หญิงสาวขยับผละออกห่างอกแกร่ง หญิงสาวเดินไปหาคนสนิท หมับ! ทว่าก่อนที่มือของฉงอานจะทันได้แตะต้องตัวผู้เป็นนาย แม่ทัพหนุ่มได้คว้าร่างบางนั้นกลับมาชิดกายอีกครั้ง ก่อนจะช้อนอุ้มนางขึ้นสู่อ้อมแขน “ข้าจะไม่ยินยอมให้บุรุษใดแตะต้องเจ้า” ร่างสูงก้าวออกจากตรอกเล็ก ตรงไปยังทิศทางออก โดยไม่สนใจว่าคนสวมหน้ากากทั้งหมดจะมองเขาเช่นไร ฮั่วเหลียนชินไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน หญิงสาวจำต้องซบใบหน้ากับอกกว้างของชายหนุ่ม ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะปิดลง “ท่านแม่ทัพ! โปรดตามข้าน้อยมาทางนี้เถอะขอรับ เราจะให้ผู้ใดรู้ว่านายหญิงบาดเจ็บไม่ได้เป็นอันขาด” เฉินห้าวหนานไม่เอ่ยสิ่งใด ร่างสูงก้าวตามชายผู้นั้นไปอย่างเร่งร้อน เสียงลมหายใจของคนในอ้อมแขน ดูจะเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย เขากลัวเหลือเกินว่าลุกธนูนี้จะมียา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่93 เมืองใต้ดิน
“เครื่องหอมนี้ข้ามิรู้ชื่อ แต่ข้ามีตัวอย่างนำมาให้ นายหญิงของข้าปรารถนาจะมีในครอบครอง” “วางลงตรงกล่องซ้ายมือ แล้วรอข้าสักครู่” ชายหนุ่มทำตามที่คนด้านในบอกทุกอย่าง ฮั่วเหลียนชินยังคงใจเย็นอยู่เช่นเดิม นางรู้กฎของคนค้าขายในเงามืดดี ทั้งเจ้าเล่ห์และคดโกง หมับ! ฟึ่บ! มือบางคว้าคอเสื้อของคนสนิทได้ทัน ก่อนทั้งคู่จะเบี่ยงกายหลบลูกดอก ที่พุ่งออกมาจากประตู แน่นอนว่ามันต้องอาบไปด้วยยาพิษ ฮั่วเหลียนชินไม่คิดที่จะบุ่มบ่ามเข้าไป หญิงสาวก้าวไปยังคบไฟที่ปักอยู่เสาเรือน ก่อนจะใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปยืนอยู่บนหลังคา เมื่อให้เปิดประตูดี ๆ ไม่ทำ นางก็แค่เชิญคนด้านในอย่างเป็นมิตร เพียงครู่เดียวคนสนิทของหญิงสาวได้ขึ้นมายืนเคียงข้างผู้เป็นนาย โดยในมือมีขวดน้ำเต้าที่บรรจุเหล้าป่าเอาไว้ แน่นอนว่ามันคือหนึ่งในอาวุธที่นางชื่นชอบ ชายหนุ่มเปิดกระเบื้องออกอย่างเบามือ เมื่อแน่ใจว่าด้านล่างคือห้องเครื่องหอม ที่ไวต่อไฟในมือของผู้เป็นนาย เพล้ง! ฟรึ่บ! เพียงพริบตาไฟได้ลุกขึ้นลามไปที่เครื่องหอมและตัวบ้าน สองนายบ่าวยืนมองเปลวเพลิงค่อย ๆ ลุกลามไปเรื่อย ๆ
