เข้าสู่ระบบแชร์
4 พนักงานที่ไร่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-15 20:12:38เมื่อขุนเขาลงมาจากบ้าน ในเวลา 8 โมง ก็เห็นอาหารของโปรดตัวเอง ถูกจัดไว้ที่โต๊ะอย่างเป็นระเบียบ ทั้งยังร้อนๆ อยู่เลย แสดงว่าพึ่งมาจัดโต๊ะไว้ไม่นานนี้เอง
"พี่บัว พี่บัว" ขุนเขาเรียกเสียงดังไปทั่วบ้าน "เมื่อวานคุณบอกว่าไม่ให้พี่บัวไม่มาทำงานบ้านที่นี่แล้ว" เป็นเสียงชนิสาที่พูดมาแทน "..." แค่ได้ยินเสียงเธอใจเขาก็วูบไหวแล้ว "คุณอยากได้อะไร เรียกใช้ฉันได้ค่ะ" เธออยากจะโกรธเขาให้มากกว่านี้ แต่เธอก็ทำไม่ได้ เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์อะไร เลยทำได้แต่แบกสังขารมารับใช้เขา "ฉันลืมไปว่าตอนนี้เธอเป็นคนรับใช้ที่บ้านของฉัน" คำพูดเหยียดหยามเริ่มออกมาอีกครั้ง "ค่ะ แล้วแต่คุณจะให้เป็น" แล้วแต่เขาเลย เพราะเธอทำได้แค่อดทนจริงๆ อดทนเท่านั้น "อวดเก่ง" "คุณมีอะไรจะใช้ฉันอีกไหมคะ" "ไม่มี" เขาตอบเสียงเรียบ "ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัว" "วันเสาร์นี้..." "เอ่อ พอดีฉันมีเรื่องจะบอกคุณ เสาร์ - อาทิตย์นี้ ฉันลานะคะ ฉันจะกลับบ้าน" "ไปไหน!!!" เขาถามเสียงแข็ง "ไปธุระค่ะ" "แล้วธุระเธอคืออะไร" แล้วไม่คิดจะบอกเขาเลยหรือยังไง "เรื่องส่วนตัวค่ะ" "ไม่มีคำว่าส่วนตัวของเธอ เมื่ออยู่กับฉัน" "ฉันจะพาพ่อไปหาหมอค่ะ" "อืม ก็แค่นี้" ถ้าจะไม่ให้ไปเขาก็คงใจร้ายเกินไป "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ ต้องไปดูน้องๆ นักศึกษา" เพราะวันนี้ที่ไร่มีนักศึกษาจากกรุงเทพฯ มาดูงาน "อืม" เขาตอบเสียงเรียบ พร้อมกับนั่งกินข้าวไม่สนใจอะไร เสียงบรรยายของอาจารย์ ของมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ ได้แนะนำความรู้ต่างๆ ให้นักศึกษาปี 4 จำนวน 200 กว่าชีวิต ที่มาดูงาน และมาพักที่รีสอร์ทของไร่ 'สุขสมบูรณ์' เป็นเวลา 2 คืน 3 วัน ตามด้วยลุงเจิมวิทยากรจำเป็นของไร่ กำลังเอ่ยแนะนำในส่วนต่างๆ ของไร่ ก่อนที่จะพานักศึกษาไปยังจุดต่างๆ "ไร่สวยจังเลยนะคะ" นักศึกษาสาวสวยคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "ครับ ก็ได้คนรุ่นใหม่มาบริหาร ก็เลยมีไอเดียดีๆ ทำให้ที่นี่สวย เอ่อ เจ้าของไร่สุขสมบูรณ์ ชื่อคุณขุนเขานะครับ" ลุงเจิมวิทยากรจำเป็นของไร่พูดขึ้น "พวกเราซักอยากจะเห็นเจ้าของไร่แล้วสิ จะได้เห็นไหมคะ" นักศึกษาสาวสวยคนหนึ่งก็ถามขึ้นในทันที "ได้เห็นครับ พรุ่งนี้คุณขุนเขาจะเป็นคนพาไปเก็บองุ่นเองครับ" พอลุงเจิมพูดจบ ก็ตามด้วยเสียงฮือฮาของนักศึกษาสาวๆ ดังขึ้นทันที "แต่ก่อนอื่นต้องรู้จักกับพี่นทีก่อนนะครับ" เสียงปรบมือต้อนรับก็ดังขึ้น "สวัสดีครับผมชื่อ 'นที' นะครับ เป็นพนักงานหรือคนดูแลไร่สุขสมบูรณ์ครับ วันนี้จะแนะนำความรู้ให้น้องๆ นักศึกษาทุกคนไม่มากก็น้อยนะคะ" นทีพูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น และนักศึกษาผู้หญิงหลายคนก็จ้องมองนทีตาเป็นมัน เขาหล่อมาก เขาดูดีมาก จนหลายคนคิดว่าเขาคือเจ้าของไร่ แต่ไม่ใช่เขาเป็นเพียงพนักงานในไร่เท่านั้น เมื่อแนะนำอะไรเสร็จแล้ว ก็พาน้องๆ นักศึกษาไปยังส่วนต่างๆ ของไร่ ไร่แห่งนี้กว้างถึง 1,000 กว่าไร่ ซึ่งเดินหอบแค่ไหนก็ไม่ทั่วไร่อยู่ดี จึงเริ่มไปจุดต่างๆ ตามที่ลิสไว้ก็พอ และความโด่งดังของไร่แห่งนี้ก็คือองุ่น และนมวัวแท้ ที่ขึ้นชื่อมาก ทั้งมีรีสอร์ทที่สวยและบรรยากาศดี จนทำให้ติดท็อปในหลายๆ เว็ปไซต์ และมีนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นจำนวนมาก "อะ ขอโทษครับ" "..." นักศึกษาหนุ่มหล่อคนหนึ่งอยู่ๆ ก็เผลอเดินมาชนชนิสาเข้า จนแก้วกาแฟในมือชายหนุ่มหกจนหมด "เจ็บตรงไหนไหมครับ" เขาถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไรค่ะ แต่กาแฟหกหมดเลย" ชนิสาพูดพร้อมกับมองไปที่แก้วกาแฟของเขา "ผมซู่มซ่ามเองครับ" "อะ งั้นเอาแก้วนี้ไป แต่ลาเต้หวานมันนะคะ" เธอยื่นแก้วกาแฟของตัวเองที่ยังไม่ได้ดื่มให้กับชายตรงหน้า "ไม่เป็นไรครับ ผมทำหกเองเดี๋ยวไปซื้อใหม่" เขาปฎิเสธเธอด้วยความเกรงใจทันที "ไม่เป็นไร รับไปเถอะค่ะ" "ขอบคุณนะครับ คุณ? ..." เขารับแก้วกาแฟไปพร้อมกับถามชื่อเธอ "ชื่อชนิสาค่ะ เรียกพี่นิสาก็ได้" "อะ...คะ..ครับพี่นิสา ผมชื่อพีทนะครับ" "ค่ะ" "พี่เป็นเจ้าของไร่หรือเปล่าครับ" "ไม่ใช่ค่ะ พี่เป็นพนักงานเฉยๆ" "ไม่น่าเชื่อว่า พนักงานในไร่นี้จะสวย และผิวพรรณดีขนาดนี้" และเขาก็เผลอพูดออกมาตามที่ใจเขาคิด "ไม่ดีหรอกค่ะ พี่ตากแดดตากลมทุกวัน" "ขนาดตากแดดตากลมนะครับเนี่ย" "ขอบคุณค่ะ งั้นพี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ" "ได้ครับพี่นิสา ขอบคุณสำหรับลาเต้หวานมันแก้วนี้ด้วยนะครับ ไว้เจอกันใหม่" "ค่ะ ไม่เป็นไร" เมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินเลี่ยงออกไปทำงานของเธอทันที หนุ่มน้อยคนนี้ก็เหลียวมองอย่างไม่วางตา 'ทำไมเธอถึงสวย และน่ารักได้ขนาดนี้กันนะ' พร้อมคลี่ยิ้มออกมา "ไอ้พีท มึงมาทำไรตรงนี้" "มาคุยโทรศัพท์ แต่บังเอิญไปเดินชนกับพี่คนสวยคนหนึ่ง จนกาแฟกูหกหมด พี่เขาเลยให้แก้วนี้มา" พีทพูดพร้อมกับโชว์แก้วกาแฟในมือให้เพื่อนดู "เอ่อ ตาเยิ้มไปเถอะมึง" "ก็กูเจอผู้หญิงสวย ทั้งใจดีอีกนะมึง" "ไร้สาระ กลับไปพักเหอะ" "เอ่อๆ" ก่อนจะเดินไป เขาก็ยังคงมองหาผู้หญิงคนนั้นอยู่ เมื่อเห็นว่าเธอเดินไปเดินมา เพื่อทำงานอยู่แถวนั้นก็ยิ้มออกมาทันที เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนค่ำ หลังจากทำงานที่ไร่เสร็จ เธอก็กลับมาทำงานบ้านให้เขาต่อ แม้จะเหนื่อยล้าขนาดไหน ก็ยังคงจำเป็นต้องทำต่อไป ขุนเขาเอาแต่ลอบมองชนิสาอยู่แบบนั้น แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่แกล้งทำนั่นทำนี่เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ "หลบด้วยค่ะ ฉันจะถูพื้น" "ก็ถูไปสิ ใครไม่ให้เธอทำ" เขาตอบแบบกวนๆ "..." แล้วจะให้เธอทำได้ยังไง ในเมื่อเขาเอาแต่เดินไปเดินมาวนรอบตัวเธออยู่แบบนี้ ถ้าเธอถูพื้นไปมีหวังรอยสลิปเปอร์ ที่เขาใส่อยู่คงเต็มพื้นไปหมด "ที่นี่บ้านฉัน ฉันจะยืนตรงไหนก็ได้" เขาขยับตัวไปให้อกชิดกับแผ่นหลังเธอ และกระซิบที่หูของเธอเบาๆ "ค่ะ ถ้างั้นฉันจะได้ไปทำงานอื่น" และเธอก็เดินไปห้องครัว แต่คนหน้ามึนก็ยังคงตามไปด้วยเช่นเดิม "คุณมีอะไรหรือเปล่า" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ลำคาญเต็มทีเต็มทน "มี!" "อะไรคะ" "วันนี้ถ้าทำงานบ้านเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปหาฉันที่ห้องด้วย" "ฉันเหนื่อยค่ะ ฉันขอพักผ่อน" "ทำไม ทำอีกสักเรื่องมันจะตายให้ได้เลยหรอไง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด "..." เธอเบื่อจะฟังสิ่งที่เขาพูดแล้ว เธอเหนื่อยกายมามากทั้งวัน ยังต้องเหนื่อยใจเพราะเขาอีก "สักสามทุ่มฉันขึ้นไปค่ะ" เธอตอบเสียงเรียบ "ทำไมต้องสามทุ่ม" เขาถามขึ้นเสียงดัง "ก็ฉันต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อน แล้วจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัวค่ะ จะมาสัก 3 ทุ่ม" "อืม รีบหน่อยก็แล้วกัน ฉันห่างมาหลายวันแล้ว" "..." เธอได้แต่กระพริบตาถี่ๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา "ฉันอยากเอาเธอ!" และเขาก็พูดออกมาแบบหน้าไม่อาย คนบ้าอย่างเขานี่มันบ้าจริงๆ เขาไม่คิดจะทำอย่างอื่นบ้างเลยหรือยังไง เรียกให้เธอไปบำเรอวันเว้นวัน หรือสองวันเว้นหนึ่งวัน และแต่ละวันก็ไม่เคยต่ำกว่า 3 รอบ จนเธอเกือบใจขาดตายซะให้ได้ เรื่องเมื่อวานเธอยังโกรธแค้นเขาในใจมาก จนไม่อยากทำอะไรให้เขาอีกแล้ว แต่ด้วยเพราะเป็นสิ่งที่เธอต้องทำหลีกเลี่ยงไม่ได้ ได้แต่เก็บความขมขื่นไว้ในใจ...
บทที่เกี่ยวข้อง
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 5 อย่าดื้อ 🔞
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ทำอะไรชักช้าเพื่อถ่วงเวลา เพราะอยากให้เวลาเชื่องช้าบ้าง แต่ก็ไม่เลยเวลาเร็วขึ้นกว่าตอนไหนๆ เผลอแป๊บเดียวก็ใกล้จะถึงเวลา 3 ทุ่มจนเธอจำใจออกจากห้อง และเดินไปที่บ้านของเขาทันที ด้วยชุดนอนกระต่ายสีชมพูน่ารักของใช้เธอส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ห้องแต่งตัวของเขา เพราะเขาให้เธอเอาไว้ที่นั่น เวลาจะทาครีมฉีดน้ำหอมก็ให้ไปใช้ที่บ้านเขา น้ำหอมหรือครีมบำรุงต่างๆ เขาเป็นคนหามาให้เธอทั้งหมด ราคาก็แพงมาก ซึ่งตัวเธอเองซื้อไม่ไหวแน่ๆมีบางกลิ่นที่เป็นกลิ่นฟีโรโมน เธอฉีดเองเธอยังรู้สึกว่ามันหอมยั่วยวนมาก ยิ่งดมดูก็ยิ่งหอมชื่นใจไปทั้งคืน เวลามีอะไรกัน เขาก็มักจะเผลอชมตัวเธอหอมตัวเธอหวาน จนเธอต้องเคลิ้มตามก๊อก ก๊อก ก๊อก"มาแล้วหรอ""ค่ะ""ทำไมใส่ชุดนี้มา" ปกติเวลาเข้ามาหาเขา เขาจะให้เธอใส่ชุดนอนเซ็กซี่ๆ แต่วันนี้กับเป็นชุดนอนกระต่ายน่ารักๆ"จะใส่ชุดไหนก็เหมือนกัน สุดท้ายคุณก็ถอดอยู่ดี" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเขายิ้มออกมาอย่างพอใจ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอจะเงียบมาก ไม่เคยพูดจาอะไรในเชิงนี้กับเขาเลย แต่ทุกวันนี้เธอพัฒนาขึ้นมาแล้ว และเขาก็ชอบใจเอามากๆ"มานี่สิ" เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่า"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 6 พนักงานของที่นี่
เช้านี้เป็นอีกวันที่เธอตื่นมาแล้วไม่สดชื่นเอาเสียเลย ก็ใช่นะสิเมื่อคืนเธอโดนเขารังแกเกือบทั้งคืน ตั้งแต่สามทุ่มจนถึงตี 3 กว่าๆ จนตอนนี้ร่างกายเธอประท้วงหนักมาก ว่าต้องการพักผ่อน"กาแฟครับ""ว๊ายยยยยย" ชนิสาร้องขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ"พีทเองครับ ตกใจอะไรขนาดนั้น นี่ครับลาเต้หวานมัน จากร้านในคาเฟ่ครับ" เขาพูดพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟให้เธอ"ทำไมมาเงียบๆ""ผมเดินมาตั้งดัง เห็นพี่สัปหงกอยู่""ไม่เห็นต้องลำบากซื้อกาแฟมาให้เลยค่ะ""ไม่ลำบากเลยครับ ผมเต็มใจมากๆ" เขาเดินหาเธอจนจะทั่วไร่แล้ว จนน้ำแข็งในกาแฟเกือบละลาย แต่ก็ยังโชคดีที่ได้เจอ"พี่นิสาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ไม่ได้นอนหรอ" ชายหนุ่มถามเธอด้วยท่าทางห่วงใย"อ่อ นิดหน่อยพี่นอนไม่ค่อยหลับค่ะ""งานยุ่งหรอครับ มาผมช่วย เขาช่วยเธอจัดกองโบชัวร์ที่เตรียมวางอยู่แถวนั้น""เป็นยังไงบ้าง นอนหลับสบายไหมคะ""สบายมากครับ บรรยากาศดีมากๆ เลย""ดีแล้วค่ะ""เอิ่ม พี่นิสาอายุเท่าไหร่นะครับ ผมขอเสียมารยาทถาม""พี่ 27 แล้วค่ะ""อ่อ พีท 22 นะครับ เราห่างกัน 5 ปี""แล้ว?" ชนิสาถามขึ้นด้วยความแปลกใจ"ก็บอกเฉยๆ ครับ ฮ่าๆ""นิสา โบชัวร์เสร็จหรือยังครับ" นทีที่เดินม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 7 ตั้งใจมาอ่อย
เขามั่นใจได้ว่าน้องนักศึกษาคนสวยตรงหน้าเขานี้ ตั้งใจจะมาอ่อยเขาแน่ๆ คนอะไรจะมาพักรีสอร์ทได้เป็นเดือนๆ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้มีอะไรสนุกๆ ทำ"ค่ะ รบกวนคุณขุนเขาด้วยนะคะ" เธอพยายามแสดงท่าทีทุกอย่าง ออกมาให้เขาเห็นว่าเธอสนใจเขา"เรียกพี่ก็ได้ครับ น้องฟ้าไม่ต้องเรียกคุณหรอก""คะ...ค่ะ พี่ขุนเขา" เธอยิ้มออกมาหน้าบาน"ว่าแต่ น้องฟ้ามาพักนานจังเลยนะครับ""ค่ะ ฟ้าอยากมาพักผ่อนสัก 1 เดือน ก่อนจะเริ่มทำงานอะไรจริงๆ จังๆ ฟ้าอยากเรียนรู้งานหลายๆ อย่างค่ะ อันดับแรกเลยอยากพักผ่อนก่อน" เธอไม่รู้จะเข้าหาเขาทางไหนได้ดีกว่าทางนี้อีกแล้ว"ได้ครับ จองผ่านพี่ก็ได้ แต่เดี๋ยวพี่เรียกพนักงานมาโน๊ตรายละเอียดให้ก่อนนะ"เขาเรียกแตงกวาพนักงานสาวสวยของรีสอร์ท ที่ยืนอยู่แถวนั้นพอดีให้เดินมาหาเขา"ค่ะ คุณขุนเขา""นิสาอยู่ไหน" เมื่อแตงกวาเดินมาก็ถามทันที"พี่นิสาเดินออกไปทางสวนดอกไม้กับพี่นทีค่ะ"ไปเรียกนิสามาหน่อย" กรามแก่งของเขาขึ้นนูนอีกครั้ง แต่ก็ต้องสงบลงเพราะนึกได้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว"คุณขุนเขาเรียกฉันหรอคะ""ใช่ นี่น้องฟ้า ทักทายซะสิ" เขาแนะนำให้เธอรู้จักด้วยท่าทีสนิทสนม"สวัสดีค่ะ นิสานะคะเป็นพนักงานของที่นี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 8 รอยยิ้มของเธอ
เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน ภายในบ้านเขาก็เงียบเชียบ ไม่เปิดไฟ ทั้งไม่มีใครอยู่"นิสา""นิสา""นิสา!!!""ไปไหนของเธอ"เขาได้แต่พรึมพรำคนเดียว เธอไปไหนนี่ก็ 1 ทุ่มแล้ว ทำไมยังไม่กลับมาบ้านของระ...เขา"เหลวไหลจริงๆ เลย"เมื่อรู้ตัวว่าอยู่ไม่สุขขุนเขาก็เดินออกจากบ้านตรงไปที่บ้านพักของพนักงานทันที ด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก"คอยดูนะ ถ้ารู้ว่าเธออู้งานไปไหน ไม่มาทำงานบ้านให้ฉัน ฉันจะจัดการเธอซะให้เข็ด นิสา!"อีกฝั่งคนที่กำลังออกมาเดินเล่น เมื่อเห็นขุนเขา เพื่อนฟ้ารดา ก็สกิดเธอทันที"ฟ้า แกดูนั่น คุณขุนเขาาาาา""กรี๊ดดดด เขาหล่อจังเลยเนอะ" เพื่อนอีกคนพูดขึ้น"พวกแก หยุดเลยนั่นของฉัน""ยังไง/ยังไง/ยังไง" เพื่อนทั้งสามคนของเธอก็พูดแซ่วพร้อมกันทันที"ฉันอยากได้เขา เขาถูกใจฉัน และเหมือนเขาก็ชอบฉันด้วยนะ" ฟ้ารดาตอบแบบไม่ปิดบัง"ถามจริง""จริง""ฉันจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่" ฟ้ารดาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"แล้วชีวิตแกที่กรุงเทพฯ ละ""แล้วใครบอกฉันจะมาอยู่ที่นี่ถาวรกัน ฉันแค่อยากเป็นนายหญิงของที่นี่""งั้นรีบไปเร็วววว" เพื่อนของเธออีกคนรีบสกิดและเดินตามเธอไป"เอ่อ พี่ขุนเขาคะ" ฟ้ารดาเรียกขุนเขาเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 9 วิ่งแจ้นไปกับผู้ชาย
22:40เมื่อกินข้าว และนั่งคุยกันอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน ชนิสาทำทีแอบเหลือบมองไปหาขุนเขา แต่ก็ไม่เห็นเขาอยู่ตรงนั้นแล้วทุกคนคงกลับไปพักผ่อน และวันนี้เขาก็คงไปกับคนพิเศษของเขาแล้วสินะ เธอก็ไม่จำเป็นอะไรต้องไปที่บ้านของเขาแล้ว คิดดังนั้นก็เดินตรงไปที่บ้านพักพนักงาน ของตัวเองทันที"กว่าจะกลับห้องมาได้นะ" เป็นเสียงเยือกเย็น ที่ทักเธอ ทันทีที่เธอเดินเข้ามาเปิดไฟภายในห้องพัก"ว๊ายยยยยยย" เธอตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้"อย่ามาทำเป็นตกใจขนาดนั้น" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เหยือกเย็น"คุณเข้ามาทำอะไรที่ห้องฉันคะ" เธอถามอย่างแปลกใจ เขาทำไมเข้ามาอยู่ที่นี่ได้"หึ ต้องเป็นไอ้นทีใช่ไหม เธอถึงจะไม่ถาม""อะไรของคุณ""ไปไหนมา""คะ?""ฉันถามว่าเธอไปไหนมา!!!" เขากดเสียงต่ำ"...""ไปไหนมา!" เมื่อเธอไม่ตอบ เขาก็ถามเสียงแข็ง"ไปในเมืองค่ะ""ไปทำอะไร!""ไปซื้อของค่ะ""ของอะไร!" เขามองเธอด้วยสายตาที่เอาเรื่อง"ของใช้ส่วนตัวค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า""ส่วนตัวคืออะไรของเธอ""ฉันก็บอกอยู่ว่าส่วนตัวค่ะ" เธอตอบเสียงแข็ง"นี่เธอ...""ฉันถามว่าคุณมีอะไรหรือเปล่าคะ""ฉันถามเธออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 10 แค่คนรับใช้
เช้าวันไหมที่ไม่ค่อยสดใส่ของเธอนัก เนื่องจากเธอรู้สึกไม่สบาย ขนาดพักผ่อนแล้ว ตื่นมายังรู้สึกปวดหัว ทั้งครั้นเนื้อครั้นตัวอยู่"พี่นิสา""คุณฟ้า สวัสดีค่ะ" เมื่อได้ยินว่าฟ้ารดาเรียกชื่อตัวเอง ชนิสาก็หันไปทักทายอย่างเป็นมิตรทันที"มาทำงานเช้าจังเลยนะคะ" เธอถามเสียงเรียบ"ค่ะ ปกติของพนักงาน""ที่นี่บรรยากาศดีจังเลยนะคะ ฟ้าอยากมาอยู่เร็วๆ""ค่ะ" ด้วยที่เธอไม่รู้ว่าจะตอบอะไร"พี่ขุนเขาไม่มีใครจริงๆ หรอคะ""..." เธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไง เมียจริงๆ จังๆ ก็ไม่มีหรอก จะมีแค่ออกไปมีสัมพันธ์กับสาวๆ สวยๆ ข้างนอกบ้าง ซึ่งเธอก็พอรู้มาจากการบอกหรือประชดของเขา และที่มีแบบไม่เปิดเผยก็เธอนี่ไง นางบำเรอ!"คุณขุนเขายังไม่แต่งงานค่ะ""แล้วคนคบ คนคุยเขามีไหมคะ" เธอถามด้วยท่าทางที่สนใจ"อันนี้พี่ก็ไม่ทราบค่ะ""แล้วทำไมถึงไม่ทราบ พี่นิสาอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรอ" และฟ้ารดาก็ขึ้นเสียงใส่"..." และเธอก็ตกใจกับพฤติกรรมแบบนี้"เอ่อ ฟ้าขอโทษค่ะ ฟ้าเห็นว่าพี่นิสาเป็นพนักงานที่นี่เลยแค่จะถามดู""ค่ะ พี่ไม่ทราบจริงๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขะ...""พี่นิสาๆ คุณขุนเขาโวยวายหาใหญ่เลย" แตงกวารีบวิ่งมาบอกหน้าตื่น"อีกแล้วหรอ" เธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 11 ดูเหมาะสมกันมาก
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ พี่ขอโทษจริงๆ พี่แพ้ปลา...""หยุดพูด! ไม่ต้องพูดเพ้อเจ้ออะไรแล้ว""คือแพ้...""มากินข้าวต้มที่เธอทำเดี๋ยวนี้" ขุนเขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปดึงตัวเธอให้นั่งลง"ฉันไม่กะ...""กิน! ถ้าเธอไม่ได้แกล้ง เธอก็กินอย่ามาทำนิสัยแบบนี้ เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วนิสา!""ฉันไม่ได้แกล้งคะ ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลย""งั้นก็กินมันเข้าไปกินให้หมด ฉันสั่ง!!!" เขาพูดกับเธอเสียงแข็งเธอก็มองเขาด้วยสายตาที่ตัดพ้อ จากนั้นก็ก้มมองที่ชามข้าวต้มปลากะพง ที่มีเนื้อปลากะพงพิเศษชิ้นใหญ่ๆ อยู่เต็มชาม ก่อนจะตัดสินใจหยิบช้อนขึ้นมาตักกิน ก็ได้รู้ว่ามันเค็มจริงๆ ก็สมควรแล้วที่เขาจะติเธอปกติเธอจะทำกับข้าวถูกปากเขามาก บางครั้งเขาก็เผลอชมเธอออกมาบ่อยๆ แต่ครั้งนี้คงไม่ได้จริงๆ เขาต้องจัดการเธอให้เด็ดขาดชนิสาตักข้าวต้มเข้าปาก ขุนเขากับฟ้ารดาก็มองอยู่แบบนั้น จนเกือบจะครึ่งชาม ขุนเขาก็ยืนจ้องชนิสาด้วยสายตาที่เอาเรื่องเธอไม่น้อย เขาคงคิดว่าเธอแกล้งจริงๆ ยิ่งจะหาเรื่องเธออยู่ก็ยิ่งจะหาเรื่องเรื่อยๆ"พี่ขุนเขาคะเราไปกินข้าวที่รีสอร์ทกันดีกว่าไหม ฟ้าหิวแล้วค่ะ" ฟ้ารดาก็ถือวิสาสะมากอดแขนขุนเขาไว้แน่น ด้วยจะพูดจาด้วยน้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 12 สำออยให้ผู้ชายดูแล
พอมาถึงรีสอร์ทก็เจอเข้ากับนทีและแตงกวาพอดี เมื่อนทีเห็นท่าทีไม่สบายของชนิสา ก็รีบวิ่งเข้ามาดู เพราะหน้าเธอซีดมาก ทั้งยังเหมือนคนหายใจไม่ออก"นิสา นิสาเป็นอะไร" นทีถามอย่างร้อนใจ"พี่นิสาเป็นอะไรก็ไม่รู้ เหมือนจะไม่สบาย" พีทรีบบอกทันที"พี่นิสาแพ้อะไรอีกหรือเปล่า" แตงกวาถามด้วยความตกใจ"ตะ...แตงกวา พี่นที พะ...พานิสาไปหาหมอหน่อยค่ะ" เธอพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา"ครับๆ พีทมึงพานิสาขึ้นรถก่อน กูจะเอาของออกไปไว้ก่อน" เมื่อพูดจบเขาก็ขนของลงจากรถทันที และพีทก็จัดเบาะเพื่อให้นิสานั่งให้สบายที่สุด และก็เปิดประตูจะขึ้นรถด้วย"มึงไม่ต้องไป เดี๋ยวก็กลับกรุงเทพฯ แล้ว""แต่พี่นิสา""กูกับแตงกวาดูแลเอง""พี่นิสา ไม่เป็นอะไรนะพี่นิสา" แตงกวารีบตามขึ้นรถไปกุมมือชริสาไว้แน่น"แต่...""มึงไม่ต้องแต่ เดี๋ยวกูส่งไลน์ไปบอก รีบไปเก็บของกลับกรุงเทพฯ เถอะมึง""ครับๆ ยังไงบอกผมด้วยนะพี่" เมื่อพีทพูดจบ นทีก็รีบขับรถออกไปอย่างเร็ว จนคนแถวนั้นมองกันหมด"เกิดอะไรขึ้น" ขุนเขารีบเดินมาถามพีททันที"พี่นิสาไม่สบายครับ พี่นทีเลยพาไปโรงพยาบาลแล้ว" เขาตอบด้วยท่าทีเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย"แล้วนายไม่ตามไปหรอพีท" ตามด้วยฟ้ารดาที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-15
บทล่าสุด
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 40 ถึงวันนั้นคงไม่อยู่ที่นี่แล้ว
ชนิสา Talkเมื่อนั่งทำงานที่ออฟฟิตได้สักพัก ก็มีคนเดินเข้ามาทักทาย ซึ่งเธอก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย"สวัสดีครับนิสา" เป็นเสียงอันหล่อเหลาไม่แพ้หน้าตา"อ้าว คุณปริ้นสวัสดีค่ะ" ชนิสาก็ทักทายกลับไปทันที แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าสงสัย"อ่อ พอดีผมว่างๆ เลยแวะมาเที่ยวครับ นี่ครับของฝากจากกรุงเทพฯ" และปริ้นก็ยื่นกล่องบางอย่างให้เธอ"ขอบคุณมากนะคะ สวยมากเลย" เป็นโบว์สีขาว คล้ายๆ กับแบบที่เธอชอบใส่"พอดีไปเดินเล่น แล้วเห็นว่าเหมาะกับนิสาเลยซื้อมาฝากครับ เห็นว่านิสาทำผมทรงนั้นพร้อมกับใส่โบว์แล้วสวยดี" ปริ้นพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ให้"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ชนิสาพูดพร้อมกับก้มหน้าให้เล็กน้อย"ไม่เป็นไรเลยครับ เต็มใจมากๆ""เชิญนั่งก่อนค่ะ ตามสบายนะคะ" และหญิงสาวก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำ มาให้ชายหนุ่มตรงหน้า เพราะเธอว่างจากงานบ้างแล้ว"ขอบคุณครับ งานยุ่งมากเลยหรอครับ" เมื่อเห็นว่าหญิงสาว ยังใจจดใจจ่อตั้งใจทำงานเขาเลยถามขึ้น"ตอนเช้าก็จะยุ่งแบบนี้ทุกวันค่ะ ต้นเดือนด้วย" เธอชงักไปกับคำว่าต้นเดือน เพราะสิ้นเดือนหน้าเธอก็หมดสัญญาแล้ว..."นิสานี่ตั้งใจทำงานจังเลยนะครับ""..." หญิงสาวยังคงคิดอะไรอยู่"ไอ้ขุนนี่โชคดีจริงๆ เล
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 39 ไม่น่าไว้ใจ
เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาชนิสาก็อาบน้ำแต่งตัว ไปทำงานปกติ แต่ก็เจอกับแบมไพลินที่ยืน คุยอยู่กับนทีแบบไม่สบอารมณ์ ทั้งนทีที่แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาอย่างชัดเจน"มีอะไรกันหรือเปล่าคะคุณแบมพี่นที" ชนิสารีบเข้าไปถามทันที เมื่อรู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มมาคุ"ฉันจะไปหาพี่ขุนเขา แต่นายนทีมาว่าฉัน""ผมไม่ได้ว่าครับ ผมแค่ให้คุณแบมเข้าไปดูงานในออฟฟิตก่อน มันเป็นงานที่ต้องทำก่อน ไม่ใช่ว่าไปหาคุณขุนเขาตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่อง" นทีตอบกลับแบบไม่ค่อยพอใจ"นี่ไง! นายกำลังว่าฉัน""ผม!""คนงานอย่างนายมาเกี่ยวอะไรด้วย อนาคตฉันจะเป็นนายหญิงของที่นี่ ฉันจะทำอะไรก็ได้" แบมไพลินแพร่ดเสียงดัง"ผมเปล่าว่า ผม..." นทีกำลังอธิบาย"เอ่อ คืออย่างนี้ค่ะคุณแบม ตอนเช้ามาเราต้องเข้าออฟฟิตเข้าระบบทุกอย่างก่อน เพื่อดูพนักงานว่าคนไหนขาดลา มาสาย ต้องอยู่ตรงนั้นแตั้งแต่ 8 โมงถึง 9 โมงค่ะ มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ" ชนิสาอธิบายอย่างใจเย็น"เธอก็ไปทำสิ ปกติก็หน้าที่ของเธอไม่ใช่หรือไง""ก็ใช่ค่ะ แต่คุณผู้หญิงบอกมาเองเลยว่าให้สอนงานคุณแบมเหมือนที่ฉันทำทุกอย่าง คุณแบมจะได้รู้ทุกหน้าที่""ฉันจะเป็นนายหญิงนะ ฉันจะทำหรือไม่ทำก็ได้ คนงานเยอะแยะ พนัก
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 38 คนนี้จริงจัง
เมื่อพ่นน้ำไปไม่รู้ตัว ขุนเขาก็รีบดึงทิชชู่มาเช็ดให้ในทันที"โทษๆ วะมึง""มึงเป็นเหี้ยไร ห่าโดนกูเลยเนี่ย" ปริ้นพูดพร้อมกับเช็ดไปด้วย"เอ้อๆ กูเช็ดให้นี่ไง""ไม่ต้องเลย กูเช็ดของกูเอง เสื้อแพงนะเว้ย" ปริ้นยังบ่นไม่หยุด"แล้วมึงบอกว่าอยู่หลายวันนี่ยังไง" ขุนเขาถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ก็กูเบื่อๆ อะ ไอ้ห่าพวกนั้นก็ไม่ว่างกัน ไอ้คชาก็ติดลูกติดเมีย กูเลยมาหามึง""แล้วมึงก็มาตั้งไกลเนี่ยนะ" ถามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด"ไกลเหี้ยไร แค่นี้กูขับรถ 3 ชั่วโมงเองสบาย" ปริ้นพูดอย่างสบายใจ"ห่าไรละ แต่ก่อนกูให้มาหาบอกไกลบอกไม่สะดวกมา"เมื่อก่อนขนาดมีงานอะไรที่ไร่เขา ไอ้พวกนี้ยังปฎิเสธจ้าละหวั่นกัน ถ้าไม่ใช่งานแต่งหรืองานศพ ไอ้พวกห่านี่อย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าพวกมัน"ก็วันนี้ไม่เหมือนกัน กูมาเพราะมีเป้าหมาย""อะไรของมึง" ขุนเขาหรี่ตาถาม"กูมาจีบนิสา" ปริ้นพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"..." ขุนเขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก"กูบอกที่บ้านกูแล้ว ป๊าม้าโอเค อาม่ารอรับหลานสะใภ้ ทั้งเฮียและเจ่เจ้ถามใหญ่เลยว่าจะพาไปสวัสดีวันไหน" ปริ้นพูดพร้อมกับยิ้มออกมา"ที่บ้านมึงไม่ว่าหรอถ้าคนนั้นคือผู้หญิงธรรมดา" ก็ถามไปแบบนั้นแหละ
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 37 ไม่ใช่หน้าที่อีกต่อไป
ภายในรถ"หื้มมมม คุณขุนเขาค่ะในที่สุด องุ่นที่ไร่ก็ได้โกอินเตอร์ ไปอีกประเทศแล้ว แบบนี้ก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นนะสิ" เสียงแตงกวาพูดขึ้นด้วยความดีใจ"..." ชนิสาที่นั่งอยู่ข้างหลัง ยังคงนิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจเธอก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน ทุกความเหนื่อยของเธอ เริ่มเห็นผลขึ้นมาบ้างแล้ว"ผลผลิตดี อย่างอื่นก็จะดีไปด้วยนะแตงกวา" ขุนเขาพูดกับคนข้างๆ แต่สายตาก็เหลือบมองกระจกมองหลัง เกือบจะตลอดเวลา"เช่นโบนัส ใช่ไหมคะ""ก็ต้องถามนิสาแล้วละ" เพราะปีที่แล้ว ช่วงที่จะให้โบนัสพนักงาน ชนิสาจะเป็นคนคิดให้ทั้งหมด จะดูภาพรวมของทุกอย่างในไร่ และก็เสนออกมาเป็นโบนัส ให้พนักงานอย่างเหมาะสมที่สุด"พี่นิสาว่าไง โบนัสจะดีไหมปีนี้" แตงกวาหันมาถามอย่างตื่นเต้น"พี่ไม่รู้ อันนี้ต้องถามคุณแบมนะ" ชนิสาตอบพร้อมยิ้มบางๆ ให้แตงกวาเธอไม่รู้จริงๆ เพราะเธอคงอยู่ไม่ถึง อีกไม่เกิน 3 เดือน เธอก็ต้องออกไปจากที่ไร่แล้ว เธอคงไม่มีสิทธิ์จะไปรับรู้อะไร เรื่องของเขาปล่อยให้ว่าที่นายหญิงของไร่เป็นคนจัดการ"ใช่สิเนอะ แตงกวาลืมไปค่ะ"ทุกคำพูดของเธอ ทำให้คนที่ขับรถอยู่ ถึงกับหย่นคิ้วเข้าหากัน จนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว"ถึงแล้วค่ะคุณข
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 36 ว่าที่นายหญิงของไร่
"สวัสดีค่ะ ชื่อแบมนะคะ แบมจะมาทำงานที่นี่ ดูแลงานทุกอย่างของไร่ ช่วยพี่ขุนเขา แบมยังไม่เคยทำงานมาก่อนเลยค่ะ รบกวนขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ" หญิงสาวพูดด้วยท่าทีที่เป็นกันเอง และน่ารักสดใส ทำให้คนงานหลายๆ คนชอบเธอขุนเขาที่นั่งฟังอยู่ ตาก็เหลือบไปมองชนิสา ตลอดเวลา ชนิสานิ่งมากเหมือนไม่รู้สึกอะไร กับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่ทักท้วงอะไรสักอย่างเลย จนทำให้ขุนเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับทุกสรรพสิ่ง"ค่ะคุณแบม พวกเรายินดีต้อนรับคุณแบมนะคะ" บัวและก็ทีมงานพูดขึ้นเมื่อทุกคนได้รับเงินเดือนหมดแล้ว ก็พากันกลับไปพักผ่อน แม้กระทั่งขุนเขาที่ยิ้มให้แบมไพลินและออกจากห้องไปทันที ไม่พูดอะไรกับเธอต่อแม้แต่คำเดียว"พี่ขุนเขาคือว่าแบม..."ปึง!! เสียงปิดประตูก็ดังขึ้น"อ๊ายยย นี่ไม่คิดจะสนใจกันเลยใช่ไหม" แบมกำมือทั้งห้านิ้วไว้แน่น เพื่อข่มอารมณ์โกรธเอาไว้เมื่อความหงุดหงิดบังเกิดขึ้น ก็เดินออกจากห้องไปทันที และก็พอดีเจอนทีกับแตงกวา กำลังยืนคุยกันอยู่"นี่นาย" เสียงเรียกแพร่ดออกมา ทำให้คนทั้งสองรีบหันไปมอง"ครับ คุณแบม" นทีตอบแบบไม่คิดอะไร"นายทำตำแหน่งอะไรที่นี่นะ ฉันจำไม่ได้" พูดพร้อมกับสายตาที่เหยียดเล็ก
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 35 ความผิดทุกอย่าง
เมื่อขุนเขาได้ยินแบบนั้นก็รีบหันหน้าไปมองชนิสา ที่ร้องไห้อยู่ตัวเขาเอง เป็นคนใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง"ไหนพ่อบอกว่านิสามาเสนอตัวให้พ่อเอง วันนั้นที่ผมไปหาพ่อ" ขุนเขาพูดเสียงดังขึ้น"พ่อไม่รู้จะว่ายังไง กลัวเอ็งจะหาว่าพ่อมักมากอีก พ่อเลยโกหกไปแบบนั้น" เสี่ยไพบูลย์พูดพร้อมกล้มหน้า ไม่กล้าสู้หน้าลูกชาย"พ่อ!!!" และความรู้สึกผิดของเขาก็ประเดประดังเข้ามาเต็มอก ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาทำร้ายจิตใจชนิสาสารพัด เพราะคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่น่ารังเกียจ เอาตัวเข้าแลกกับที่ดินขี้ปะติ๋ว แต่เขาไม่รู้เลยว่ามันสำคัญกับครอบครัวของเธอขนาดนี้"เอ่อ ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง เป็นความผิดของฉัน""..." บุษบายังมองหน้าสามีเก่าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด"หนูนิสา ฉันขอโทษหนูนะ ที่เป็นต้นเหตุทั้งหมด ฉันจะคืนที่ให้หนู" เสี่ยไพบูลย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"..." ชนิสาเอาแต่ร้องไห้ ไม่ได้พูดอะไร"นิสา เธอไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วนะ เอาโฉนดที่ดินเธอคืนไปเถอะ ส่วนสัญญาว่าจะทำงานที่นี่...""แม่ครับ ผมยังยืนยันให้นิสา อยู่จนครบสัญญา" ขุนเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ"อยู่หรอ อยู่ให้แกทำร้ายซ้ำไปซ้ำมา อีกอย่างนั้นหรอ""ผมไม่ทำครับแม่" ข
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 34 ไม่คิดว่าจะจริงจังขนาดนี้
เพราะเมื่อคืนเข้านอนเร็ว ไม่อยากคิดอะไรมาก เลยทำให้เธอตื่นเช้าได้อย่างสดชื่น รีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานอย่างปกติ เนื่องด้วยแขกกลับไปหมดแล้ว วันนี้เลยสงบกับวิ่งวุ่นเก็บของ"นิสา" บุษบาเรียกชนิสาด้วยน้ำเสียงที่สดใส"สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง" ชนิสาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม"เป็นยังไงบ้างหลับสบายไหม""ค่ะ เมื่อคืนนอนเร็ววันนี้เลยตื่นมาสดชื่น""แสดงว่า แต่ก่อนนอนดึกกับไม่สดชื่นหรอ" สายตาของบุษบา แสดงความห่วงใยออกมาอย่างชัดเจน"เอ่อคือ..." ก็แทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน ถูกจับกินจนแทบจะเหลือแต่กระดูก"ช่างเถอะนะนิสา ถ้ามันไม่ดีก็ไม่ต้องไปคิดอะไรแล้ว ฉันบอกลูกชายฉันแล้ว ฉันจะจัดการเขาเอง เธอไม่ต้องห่วง""..." แล้วคุณบุษบาหมายถึงอะไร"ฉันจะกลับกรุงเทพฯ ตอนเย็นนะ อยากจะฝากให้เธอดูแลน้องแบมด้วย สักอาทิตย์หน้าจะมาลองทำงานที่นี่""อ่อค่ะ...ได้ค่ะ" ชนิสาตอบรับด้วยใบหน้าที่วูบไหว สุดท้ายแล้ว ว่าที่นายหญิงของที่นี่ก็มาแล้วสินะ"แล้ววันนี้ตอนบ่ายโมง เธอไปเจอฉันที่บ้านขุนเขานะ ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอสองคน ต้องคุยพร้อมกัน""เอ่อคือ" ชนิสามีท่าทีที่ลังเล"ไปเถอะ ฉันอยู่เธอไม่ต้องกังวลอะไร""ค่ะ คุณผู้หญิง" แล
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 33 รับได้ไม่ถือ
ตกเย็นมา ในกลุ่มของเขาก็นั่งล้อมวงปาร์ตี้กัน รวมถึงอ้ายและคชาและเพื่อนๆ คนอื่นๆ นอกเหนือจากกลุ่มของพวกเขา ที่กำลังจะเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ"ขอบใจพวกมึงมากนะที่มา โดยเฉพาะคุณหญิงอ้าย ที่อุตส่ามาได้ น้องคเชนครับน้านิ๊กขอบคุณมากนะครับ " นุ๊กนิ๊กกอดเพื่อนสนิทแน่น พร้อมกับจับเท้าลูกชายของเธอเบาๆ"ต้องมาอยู่แล้ว รอดูหลานอยู่นะคะ คเชนอยากมีน้องไหมลูก""ไม่แน่ ถ้าเป็นผู้หญิงให้หมั้นกันไว้ดีมะ" นุ๊กนิ๊กพูดในเชิงหยอกล้อ"ก็ดีนะ จะได้อยู่ในสายตา ไม่ออกนอกลู่นอกทาง""จำได้ไหมที่ฉันเคยบอกเรื่องเพื่อนที่ขุนพล"(ในเรื่อง *รักเกินห้ามใจนายแบดบอย)"จำได้สิ ก็นี่ไงหลักฐาน อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น" เธอพูดพร้อมกับเขย่าลูกน้อยที่อุ้มอยู่เบาๆ จนเกิดเสียงหัวเราะในกลุ่มเพื่อนขึ้น"รถพร้อมแล้วครับอ้าย กลับกันเถอะ""ค่ะ กลับก่อนนะคะทุกคน แล้วเจอกันใหม่ค่ะ" อ้ายโบกมือทักทายทุกคน พร้อมด้วยทุกคนที่กู่กันเข้ามา หยอกล้อหอมน้องคเชน หลานคนแรกของกลุ่ม"ไปก่อนนะพวกมึง แล้วเจอกัน แล้วนั่นไอ้ขุน มึงจะเหม่ออีกนานไหม" คชาพูดจาเย้าแหย่คนที่เอาแต่เหม่อ ไม่สนใจจะมาส่งแขก"อย่าไปยุ่งกะมันเลย เดี๋ยวพวกกูซักฟอกมันเอง มึงรอฟังข่าวเถอ
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 32 ขอเวลาหน่อย
รถตู้หรูคันสีขาววาววับของบุษบา ก็ค่อยๆ เปิดออกมา พร้อมกับบุษบาและชนิสา ที่เดินลงมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น พากันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ต่างจากขุนเขาที่ตาแดง และพยายามจะเดินเข้าไปหานิสา"แกหยุดอยู่ตรงนั้น" บุษบาพูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีต่อลูกชาย"หนูนิสาของป้า เป็นยังไงบ้าง นี่ตามหาหนูกันทั้งคืนเลยลูก" ป้าแววพูดพร้อมกับสวมกอดเธออย่างอบอุ่น รวมถึงแตงกวา และพนักงานผู้หญิงอีกหลายๆ คนด้วย"นิสาไม่เป็นอะไรค่ะ..." เธอพูดพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตา ตาเธอบวมและแดงมากๆ"ทุกคนเป็นห่วงนิสามากนะ ออกตามหากันทั้งคืนเลย พี่ดีใจนะที่นิสาไม่เป็นอะไร""ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ" เธอยิ้มออกมาพร้อมน้ำตา อบอุ่นหัวใจมาก คนหลายสิบชีวิตเป็นห่วงเธอขนาดนี้"นิสาฉัน..." ขุนเขาพูดเสียงแผ่วเบาแต่ไม่มีใครสนใจ"ไปพักผ่อนนะนิสา ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว ไปส่งนิสาด้วยนะพี่แวว""ค่ะคุณผู้หญิง" ป้าแววตอบรับพร้อมโอบกอดชนิสาไว้"ขอบคุณคุณผู้หญิงนะคะ""ไม่เป็นไรแล้ว" บุษบายิ้มบางๆ ให้"..." ชนิสาก้มหน้าและก็เดินไปทันทีเมื่อทุกอย่างจบลงแล้วพนักงานหลายคนก็พากันไปทำงานต่อ เพื่อนของขุนเขาก็มองเขาตาเขม่ง เพราะยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
