ติ๊ดดดดดดดดด"อื้อออ!"ฉันรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อได้ยินโทรศัพท์ของใครสักคน ฉันค่อยๆปรือตามองไปรอบๆและประมวลความทรงจำก่อนหน้านี้ และสายตาของฉันก็ไปสะดุดเข้ากับใบหน้าเรียวขาวใสที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ใต้ร่างฉัน โดยที่มีฉันนั่งซบร่างเขาหลับอย่างสบายทำให้ฉันนึกได้ขึ้นมาทันที ว่าฉันกับเขามีอะไรกันที่ห้องนั่งเล่นบนโซฟาตัวนี้ เป็นเพราะฉันเหนื่อยมาทั้งวันจึงเผลอหลับไป และขุนศึกก็คงจะหลับตามฉันมา โดยที่ร่างกายของเราทั้งคู่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยด้วยซ้ำ"โทรศัพท์?"ฉันพึมพำออกมาก่อนจะสอดส่องสายตามองไปรอบเพื่อหาเสียงของโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังอยู่ในขณะนี้ แต่ดูเหมือนคนใต้ร่างฉันจะไม่ได้ยินนะพรึบ"อื้อ!"เสียงไม่พอใจของขุนศึกดังขึ้นในขณะที่ฉันขยับตัวเพื่อจะหยันตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขาและทำให้จุดเชื่อมของเราหลุดออกจากกันเสียที"ไม่ได้ยินหรือไงว้ามีเสียงโทรศัพท์เข้ามา"ฉันเอ่ยบอกขุนศึกไปพลางหันมาจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่ใบหน้าหล่อเรียวกลับหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้นแถมยังกระชับอ้อมแขนรัดร่างของฉันให้แน่นขึ้นอีก แต่มีหรือที่ฉันจะยอม พรึบ พรึบ ฉันดีดดิ้นร่างกายไปมาจนรับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่อยู่ภายในร่องสวาทข
พรึบ"อื้อออจ๊วฟฟฟฟฟ"ขุนศึกจับร่างของฉันให้นอนหงายลงไปบนที่โซฟาโดยไม่ถอดถอนริมฝีปากออกจากฉัน เรายังคงมอบจุมพิตที่เร้าร้อนและร้อนแรงตามอารมณ์กามของเราทั้งคู่ให้แก่กันและกัน"อื้อ"ฉันร้องออกมาพร้อมกับลืมตาเบิกโพรงขึ้นเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกที่แข็วแรงและหนักหน่วงของขุนศึกหลังจากที่เขาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมและเป็นคนนำเกมส์แทน"อื้อออออขุนนนน"ฉันครางเสียงหวานพร้อมกับมองใบหน้าหล่อของขุนศึกอย่างออดอ้อดเมื่อขุนศึกผ่อนเเรงสะโพกสอบลงและแปรเปลี่ยนมาเข้าออดอย่างเนิ่บๆช้าๆแทนทำให้ฉัรแทบคลั่งกับความสุขและความเสียวที่เขามอบให้"ครับ.....ริชอบไหม?"ขุนศึกขานรับฉันเสียงหวานพร้อมกับจ้องมองเข้ามาในดวงตาของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก็กัดริมฝีปากตัวเองอย่างยั่วยวนและพยักหน้าบอกขุนศึกไปว่าฉันเสียวมาก"อ๊ะ"ฉันร้องออกมอีกครั้งเมื่อขุนศึกก้มหน้าลงไปซุกไซ้เต้าอวบอิ่มของฉันพร้อมกับใช้ปลายลิ้นสากตวัดเลียยอดปทุมถันของฉันพร้อมกับดูดดึงอย่างอ้อยอิ่งทำให้ฉันสั่นระริกเงยหน้าขึ้นร้องครวญครางเสียงดังลั่นอย่างไม่เอียงอาย"แผล๊บๆๆๆ"ขุนศึกดูดดึงยอดปทุมถันของฉันสลับกันทั้งสองข้างพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างของเขาบีบคลึงขย้ำเต้าอวบของฉั
1อาทิตย์ต่อมาบริษัทAKโต๊ะทำงานเอริเอริ ฐิติมน......"ทำไมตัวเลขมันแปลกๆ?"ฉันเอ่ยออกมาอย่างสงสัยหลังจากที่ฉันง่วนอยู่กับเอกสารรายงานการเงินในเดือนที่ผ่านมาว่ามันเพิ่มขึ้นกว่าทุกเดือนที่ผ่านมาที่เพิ่มขึ้นไปไม่ได้หมายถึงรายรับน่ะ แต่มันเป็นตัวเลขติดลบซะมากกว่า ขุนศึกเอาเงินไปทำอะไรเยอะขนาดนี้หรือเขาบริหารเซ็นอนุมัติจ่ายอะไรไปโดยที่ไม่ผ่านตาฉันหรือเปล่าติ๊ดดดดดฉันไม่รอช้าเอื้อมมือไปหาโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของบริษัทต่อสายหาคุณทิพวรรณฝ่ายการเงินทันทีฉันรอสายปลายสายอยู่สักพักคุณทิพวรรณก็รับสายฉัน(สวัสดีค่ะทิพวรรณฝ่ายการเงินพูดสายค่ะ)"สวัสดีค่ะคุณทิพย์นี่เอริเองนะคะ"ฉันเอ่ยตอบกลับปลายสายไปอย่างสนิทสนม เพราะฉันกับคุณทิพวรรณเราทำงานร่วงกันมาหลายปี และตลอดเวลาที่ผ่านมา ตัวเลขของบริษัทไม่เคยติดลบขนาดนี้มาก่อน(อ้อค่ะสวัสดีค่ะคุณเอริ...มีอะไรให้ทิพรับใช้คะ)คุณทิพวรรณตอบมาเสียงแจ่มใสอย่างยินดีมี่จะช่วยเหลือฉัน ฉันก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ"พอดีดิฉันอยากได้ตัวเลขรายงานการเข้าออกของเงินทั้งเดือนของเดือนนี้และปลายเดือนที่แล้วค่ะ"ฉันเอ่ยบิกจุดประสงค์ของฉันไปอย่างรีบร้อนใจ (อ้อพอดีคุณนามิกาเลขาของท่าน
"คือพี่มีนัดกับลูกค้าซะด้วยสิ"คุณจอมพลว่าพร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจ"พี่จอมไม่ต้องเป็นห่วงริหรอกค่ะ.....ไปตามนัดกับลูกค้าดีกว่านะคะ""แล้วริจะกลับยังไงล่ะ?"คุณจอมพลเอ่ยถามฉันกลับมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง"ริเอารถมาค่ะ...พี่จอมไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ""เอาอย่างงั้นเหรอ?"คุณจอมพลว่าต่ออย่างลำบากใจและสองจิตสองใจ เหมือนว่าเขาเลือกไม่ได้เพราะนั้นก็ลูกค้านี่ก็ฉัน เขาคงจะลำบากใจไม่น้อยเลย"ค่ะ...เอาอยากนี้แหละค่ะไม่ต้องเป็นห่วงรินะคะ""โอเคเอาตามที่เธอว่าก็ได้....แต่ถึงบ้านแล้วโทรบอกพี่เลยนะ"คุณจอมพลแย้งเสียงแข็ง ฉันก็ยิ้มกริ่มให้เขาพร้อมกับพยักหน้าเข้าใจและรับคำเขาไม่งั้นคุณจอมพลไม่ยอมแน่"โอเคค่ะ....พี่จอมก็ขับรถดีๆนะคะ""ครับ...งั้นพี่ไปแหละเดี๋ยวรถติด""ค่ะบ๊ายบายค่ะ""บ๊ายบายครับ"คุณจอมพลยกมือโบกลาฉันและยิ้มหวานให้ฉันจนลับทางเดินไป ฉันก็ยิ้มและโบกมือส่งเขาจนร่างของคุณจอมพลละสายตาฉันไปเช่นกัน ฉันถึงจะนั่งลงและคิดหาทางว่าจะเอาตัวเลขรายรับรายจ่ายของเดือนที่แล้วว่ามันหายไปได้ยังไงตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาขุนศึกและนามิมาทำงานด้วยกันทุกวัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วที่คอนโดของขุนศึ
00:50น.บ้านเอริห้องนอนเอริเอริ ฐิติมน....."เห้อ"ฉันเอนตัวลงนอนบนที่นอนคิงส์ไซส์ในห้องนอนของฉันอย่างเหนื่อยล้าและปวดตาอยากจะหลับตาพักผ่อนเพราะฉันนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์มาทั้งวันตอนนี้ฉันกลับมาบ้านเรียบร้อยแล้วและก็อาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเรียบร้อยแล้วด้วย ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าๆจะเข้าตีหนึ่งแล้ว วันนี้ขุนศึกไม่ได้มาหาฉันหรือว่าเขาอาจจะมาแต่ไม่เจอฉันก็ได้ เพราะฉันกลับมาบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว เขาคงจะไม่รอฉันเป็นแน่ และก่อนที่ฉันจะอาบน้ำนอนฉันก็โทรรายงานคุณจอมพลเรียบร้อยแล้วด้วย"ฉันหวังว่านายจะเห็นเมลของฉันนะ...ก่อนที่อะไรๆมันจะสายเกินไป"ฉันพึมพำพูดคนเดียวในขณะที่ตัวเองหลับตาเพื่อจะเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว ฉันอยากให้ขุนศึกเห็นหลักฐานการโกงเงินของนามิและเอาเครื่องประชุมเข้าบอร์ดผู้บริหาร ฉันเชื่อว่า นามิจะได้รับบทลงโทษแต่ถ้าเรื่องนี้บอร์ดผู้บริหารรู้เอง คนที่แย่ที่สุดก็คงจะเป็นขุนศึกเพราะเขาเพียงแค่ดำรงตำแหน่งผู้บริหารหรือท่านประธานบริษัทแค่นั้นเองถึงแม้ว่าเขาจะถือหุ้นมากกว่าคนอื่นก็ตามถ้าในที่ประชุมเสียงส่วนมากลงมติให้เอาชื่อเขาออกจากประธานบริษัทเขาก็คงจะทำอะไรไม่ได้ฉันหวังว่า
"สวัสดียามเช้าครับ....คุณเลขาของผม"คุณจอมพลเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับเอ่ยคำทักทายด้วยน้ำเสียงแจ่มใส แววตาเป็นประกาย"สวัสดีค่ะท่านรอง"ฉันเองก็ก้มศีรษะเล็กน้อยและเอ่ยทักทายคุณจอมพลกลับไป เขาก็ยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉันก่อนจะยิ้มหัวเราะใส่ฉัน"วันนี้ผมไม่ได้ออกไปไหนนะครับ....เพราะฉะนั้นคุณเอริทำตัวตามสบายได้เลย""ค่ะท่านรอง"ฉันตอบรับคุณจอมพล"ผมขอเป็นกาแฟร้อนไม่ใส่น้ำตาลสักแก้วครับ""ได้ค่ะเดี๋ยวดิฉันจะนำเข้าไปให้นะคะ...เชิญท่านรองรอในห้องดีกว่าค่ะ""โอเคครับ"คุณจอมพลเอ่ยตอบฉันก่อนจะทำตาหวานให้ฉันหนึ่งทีก่อนจะเดินหลีกฉันไปยังห้องทำงานของเขา ฉันก็รีบเดินไปชงกาแฟให้คุณจอมพลที่ห้องอาหารว่างทันที บริษัทฉันจะมีห้องชงกาแฟไว้สำหรับพนักงานทุกชั้น โดยคนที่ดูแลส่วนนี้จะเป็นฉันเองฉันใช้เวลาในการชงกาแฟไม่ถึงห้านาที ฉันก็นำแก้วกาแฟใส่ถาดพร้อมกับขนมบิสกิตจัดใส่จานห้าหกชิ้นอย่างสวยงามเพื่อนำไปให้คุณจอมพลทานคู่กับกาแฟร้อน ฉันชำนาญเรื่องนี้เพราะฉันมักจะทำให้ขุนศึกเป็นประจำก๊อกๆๆๆๆ"เชิญครับ"เสียงทุ้มใสเอ่ยตอบกลับมาหลังจากที่ฉันเคาะประตูห้องทำงานเพื่อจะขออนุญาตเข้าไป ฉันก็เปิดประตูห้องทำงานของคุณ
"สวัสดียามเช้าครับ....คุณเลขาของผม"คุณจอมพลเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับเอ่ยคำทักทายด้วยน้ำเสียงแจ่มใส แววตาเป็นประกาย"สวัสดีค่ะท่านรอง"ฉันเองก็ก้มศีรษะเล็กน้อยและเอ่ยทักทายคุณจอมพลกลับไป เขาก็ยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉันก่อนจะยิ้มหัวเราะใส่ฉัน"วันนี้ผมไม่ได้ออกไปไหนนะครับ....เพราะฉะนั้นคุณเอริทำตัวตามสบายได้เลย""ค่ะท่านรอง"ฉันตอบรับคุณจอมพล"ผมขอเป็นกาแฟร้อนไม่ใส่น้ำตาลสักแก้วครับ""ได้ค่ะเดี๋ยวดิฉันจะนำเข้าไปให้นะคะ...เชิญท่านรองรอในห้องดีกว่าค่ะ""โอเคครับ"คุณจอมพลเอ่ยตอบฉันก่อนจะทำตาหวานให้ฉันหนึ่งทีก่อนจะเดินหลีกฉันไปยังห้องทำงานของเขา ฉันก็รีบเดินไปชงกาแฟให้คุณจอมพลที่ห้องอาหารว่างทันที บริษัทฉันจะมีห้องชงกาแฟไว้สำหรับพนักงานทุกชั้น โดยคนที่ดูแลส่วนนี้จะเป็นฉันเองฉันใช้เวลาในการชงกาแฟไม่ถึงห้านาที ฉันก็นำแก้วกาแฟใส่ถาดพร้อมกับขนมบิสกิตจัดใส่จานห้าหกชิ้นอย่างสวยงามเพื่อนำไปให้คุณจอมพลทานคู่กับกาแฟร้อน ฉันชำนาญเรื่องนี้เพราะฉันมักจะทำให้ขุนศึกเป็นประจำก๊อกๆๆๆๆ"เชิญครับ"เสียงทุ้มใสเอ่ยตอบกลับมาหลังจากที่ฉันเคาะประตูห้องทำงานเพื่อจะขออนุญาตเข้าไป ฉันก็เปิดประตูห้องทำงานของคุณ
ร้านชุดเจ้าสาวหรูในห้างสรรพสินค้าในเครือบริษัทAK"ชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ...พี่เอริว่าสวยไหมคะ?"เสียงหวานใสของนามิเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอาชุดราตรีสั้นสีขาวทาบตัวและหันมายิ้มหวานให้ฉัน ที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องลองชุดแห่งนี้ท่ามกลางชุดเจ้าสาวหลากหลายสไตล์แต่ละชุดดูสวยและดูแพงมากเลยล่ะ"ก็สวยนะคะ....ดูเหมาะสมกับคุณนามิดีค่ะ…..ดูสวยหวานและเซ็กซี่ไปในตัวค่ะ"ฉันเอ่ยบอกนามิไปตามความจริงหลังจากที่มองพินิจพิจารณาชุดที่เธอเลือกแล้ว เธอก็ฉีกยิ้มหวานให้ฉันก่อนจะหันไปหาพนักงานที่รอคอยบริการเธออยู่ด้วยท่าทางสุภาพและเป็นมิตร"ฉันอยากลองชุดนี้ค่ะ""งั้นเชิญคุณผู้หญิงทางด้านนี้เลยค่ะ"พนักงานว่าพร้อมกับผายมือไปทางด้านซ้ายเพื่อบอกเป็นนัยว่าห้องลองชุดอยู่ทางด้านซ้ายมือของเธอ "เดี๋ยวนามิมานะคะพี่เอริ"นามิหันมาบอกฉันก่อนที่เธอจะยิ้มหวานให้ฉัน"ค่ะ"ฉันตอบรับคำเธอพร้อมกับยิ้มให้เธอ เธอก็หันหลังเดินไปตามทางที่พนักงานร้านบอกโดยมีพนักงานประจำร้านนี้เดินตามหลังเธอไปพร้อมกับถือชุดราตรีสีขาวแบบสั้นเกาะอกเดินตามหลังเธอไป เมื่อเธอไปแล้วฉันก็ล้มตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดิมและหยิบหนังสือที่ทางร้านเตรียมมาให้ลูกค้าเลือกชุดแต่งงา
"ยังมีอีกคน"แก้มหวานว่าพร้อมกับตบมือขึ้นสามครั้ง ฉันก็เงยหน้าไปมองเธอและก็มีผู้ชายผมเผ้ารกรุงรังหัวฟูสวมใส่เสื้อผ้าขาดๆเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอะไรไม่รู้สีดำฟันของมันดำทุกซี่ หน้าตาเป็นขี้กลากขี้เกลื้อนมันกำลังเดินมาหาฉันด้วยท่าทางที่เหมือนคนไม่เต็มเต็งอย่าบอกนะว่าเป็นคนสติไม่ดีเป็นคนบ้า"ผัวแกก็มีคนบ้าด้วย..ลูกแกต้องเกิดมาเป็นบ้าแน่เลยฮ่าๆๆๆๆๆ"แก้มหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสะใจฉันก็กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และโกรธเธอคนนี้คนที่ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธ แต่ครั้งนี้ฉันโกรธเธอและจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขากเพราะเธอคิดไม่ดีกับลูกของฉัน ฉันไม่ยอม!!!!!"เจ๊ให้พวกผมก่อน.....ผมไม่อยากใช้ของต่อจากไอ้บ้านี้!!"ชายคนหนึ่งที่จับขาฉันยึดไว้หันไปบอกแก้มหวาน"ได้....ไอ้บ้าแกออกมาก่อน!!"แก้มหวานรับคำชายชุดดำก่อนจะหันไปเอ่ยบอกคนบ้า คนบ้าก็เหมือนจะพูดรู้เรื่องและมันก็หยุดอยู่กับที่"ให้พวกกูก่อน....เสร็จแล้วค่อยคิวมึง"ชายคนที่ถือเข็มฉีดยาเอ่ยขึ้น ตอนนี้มันนำยาไปไว้ในเข็มแล้วและมันก็ดันก้นสปริงออกมานิดหน่อยทำให้ตัวยาที่อยู่ด้านบนพุ่งออกมาเล็กน้อยก่อนที่มันจะเดินมาหาฉันพร้อมกับทำส
"เปล่าหรอก......ที่ผู้ชายเขาไม่เลือกเธอมันเป็นเพราะนิสัยของเธอมากกว่าล่ะแก้มหวาน""นิสัยของเธอ.....ลองมองย้อนดูกลับไปว่าอะไรที่เราสองคนไม่เหมือนกัน""นี่แกจะบอกว่านิสัยแกดีกว่าฉันเหรอ?"แก้มหวานกดเสียงต่ำจ้องฉันด้วยแววตาแข็งกร้าวกว่าเดิม เธอพร้อมที่จะประทุอารมณ์ใส่ฉันได้ทุกเมื่อ"ไม่ใช่.....ฉันแค่อยากจะบอกว่าบางทีทัศนคติหรือความชอบความคิดเห็นสองผู้ชายสองคนนั้นไม่ตรงกับเธอ""แต่มาตรงกับฉันมากกว่า"ฉันเอ่ยออกไปอย่างในความคิดฉันจริงๆแต่ดูเหมือนคำพูดของฉันจะทำให้แก้มหวานไม่พอใจฉันเพิ่มขึ้นไปอีกดูจากการจับเส้นผมของฉันดึงก็รู้ได้เพราะว่าเธอดึงมันแรงขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดไปที่ศีรษะนาทีนี้ฉันไม่ควรจะยั่วโมโหแก้มหวาน เพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเองและลูกในท้องของฉัน"หึ.....เข้าข้างตัวเองจริงๆนะ.....ถ้าแกไม่ให้ท่าเควินเขาก็ไม่มีวันสนใจแกหรอก""เขาเชื่อฟังฉันและเอาใจฉันมาตลอดแต่พอมีเเกเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตของเขา.....เขาก็เปลี่ยนไป""เขาทำตัวห่างเหินกับฉันไม่เหมือนเมื่อก่อน.....เควินชีวิตของเขาไม่เคยได้รู้จักผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ....เขาเลยไม่รู้ว่าผู้หญิงน่ะมันตอแหล!!!""เหมือนเธอไงเอริ.....ทำตัวใ
ฉันก็มองจ้องเธอเขม่น แววตาสั่นไหวอย่างไม่ไว้ใจเธอ"แกมีผัวอยู่แล้วและยังจะมายุ่งกับผัวคนอื่นอีกทำไม!!"แก้มหวานตะโกนใส่หน้าฉันสีหน้าและแววตาของเธอที่จ้องมองมาที่ฉันเเปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าวและไม่พอใจและเธอก็เอื้อมมือมาจับผมของฉันพร้อมกับออกแรงกระชากจนหน้าฉันหงายไปข้าง"โอ้ย!""เธอพูดเรื่องอะไรแก้มหวาน.....ฉันไม่เคยไปยุ่งกับสามีของใคร"ฉันเอ่ยบอกแก้มหวานไปพร้อมกับน้ำตาแอบเล็ดไปด้วยเพราะฉันรู้สีกเจ็บที่หนังศีรษะมาก เพราะแก้มหวานเธอดึงผมฉันแรงมากแรงเหมือนอยากจะดึงมันให้ขาดออกไปจากหนังศีรษะฉันฉันก็ใช้มือของตัวเองมั้งสองข้างมาจับมือของแก้มหวานที่จับผมฉันไว้ให้เธอปล่อยผมฉันแต่เธอก็ยิ่งกำมันและออกแรงดึงมันให้แรงขึ้นแรงขึ้นและแรงขึ้น"ยังจะมาตีหน้าซื่ออีกเหรอแกนี่มันมารยาสาไถยจริงๆ""ไม่เข้าใจว่าพวกผู้ชายชอบผู้หญิงแบบแกลงไปได้ยังไง"แก้มหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาดูถูกฉัน ฉันก็จ้องมองเธอด้วยความงุนงงว่าเธอพูดถึงใครกันและใครกันที่ฉันไปแย่งสามีเขามาเท่าที่ฉันจำได้ ฉันไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ไม่ว่าจะที่ทำงานหรือที่ไหน"แกแย่งผู้ชายที่ฉันรักไปทั้งสองคน......""และก็เป็นแกที่ท
"ไอ้จอม?"ผมหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงที่ผมโคตรจะไม่อยากได้ยิน แต่ก็ต้องได้ยินเพราะพี่ชายต่างแม่ของผมกำลังยืนมองหน้าผมอยู่ด้วยสีหน้าแปลกใจ หน้าตามันโคตรกวนตีน ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งเกลียดมัน "มึงมาทำไม?"ผมถามมันไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างชัดเจนว่าผมไม่อยากเจอมัน "กูมาหาเอริ..."มันตอบผมมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นกันแต่หน้าตาโคตรกวนประสาท ผมเกลียดชี้หน้ามันชิบหาย เพราะมันพ่อถึงไม่เคยรักผม "แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่หรือว่า....มึงอยู่กับริเหรอ?"มันถามผมมาพลางชี้มาที่ผมด้วยหน้าตาเหมือนหมาสงสัย "เอ่อกูกับริกำลังมีลูกด้วยกัน.....แค่นี้มึงก็ควรจะรู้ได้แล้วนะว่าเลิกยุ่งกับเมียกูสักที"ผมอ่ยบอกไอ้จอมไปเสียงเเข็ง มันก็มองมาที่ผมด้วยสายตาตกใจแต่แวบหนึ่งผมก็เห็นเหมือนสายตาเป็นประกายในดวงตาคู่สวยของมันแต่ผมไม่มั่นใจเพราะเห็นแค่กระพริบตาเดียวเท่านั้น ที่ผมพูดกันท่าแบบนี่ทั้งที่ผมเองก็รู้ตัวดีว่าผมไม่มีสิทธิ์แต่ผมไม่อยากให้เอริคบกับไอ้จอม เพราะไอ้จอมมันก็เจ้าชู้ไม่ต่างจากผม มันน่ะ......เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าผมเสียอีก ผมไม่อยากให้ริต้องกลับไปเจ็บแบบที่เคยเจ็บมาอีกแล้ว.....ผ
เธอก็บอกว่าจะไม่แก้แค้นอะไรผมอีกแล้ว แต่ขอสู้คดีให้ถึงที่สุด ถ้าผมแพ้ ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรม เธอบอกว่าถือเสียว่าผมชดใช้กรรมให้เธอ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมมั่นใจว่าผมจะไม่แพ้คดีนี้แน่ ผมรีบเดินออกมาจากห้องและเดินไปยังห้องฝั่งตรงข้ามที่เป็นห้องของเควิน ที่ผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าคอนโดนี้เควินเป็นเจ้าของ โดยมันให้เอริอยู่ห้องมันฟรีๆดูก็รู้ว่ามันชอบเอริ และจ้องจะเคลมเธอและที่ผมรู้ไปกว่านั่นอีกคือเควินเป็นลูกชายของผู้ชายที่แก้มหวานแต่งงานด้วยออดดดดดดดดดดดดผมกดออดห้องของเควินอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ผมสักที สงสัยมันจะไม่อยู่จริงๆหรือมันจะออกไปกับเอริ"ขอให้แน่ใจหน่อยจะได้หมดห่วง"ผมพูดออกมาอย่างยอมรับชะตากรรมถ้าเอริจะชอบผู้ชายคนนี้ผมก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางอะไรเธอ เพราะผมกับเธอมีหน้าที่เป็นพ่อแม่ของลูกเท่านั้น ส่วนสถานะอย่างอื่นเราก็เป็นเพื่อนกันผมเดินเข้าลิฟต์ไปยังชั้นล่างและเดินมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ของประชาสัมพันธ์ที่มีไว้ต้อนรับลูกค้าและดูแลคนที่อยู่ในคอนโคนี้"ผมขอเบอร์คุณเควินหน่อยได้ไหมครับ""พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะครับ"ผมเอ่ยบอกพนักงานผู้หญิงที่ทำหน้าที่ประ
คอนโดเควินห้องของเอริ19:00น.ขุนศึก ขุนณรงค์...."ริไปไหนเหรอครับป้าบัว....มืดแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย?"ผมเอ่ยถามป้าบัวไปในขณะที่ท่านกำลังเก็บจานข้าวที่ผมเพิ่งกินเสร็จอยู่ที่จริงผมนั่งชะเง้อคอมองเอริมาตั้งแต่ที่เห็นเธอแต่งตัวออกไปตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็นแล้ว กะว่าเธอไปแค่แปปเดียวก็คงจะกลับเพราะไม่เห็นเธอบอกผมว่าเธอจะไปไหน"เห็นว่าออกไปหาเพื่อนนะคะ....คุณขุนศึกมีอะไรหรือเปล่าคะ?""อ้อเปล่าครับ.....ผมเห็นว่ามันเริ่มมืดแล้ว....."ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างเป็นห่วงสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาเพราะเอริเป็นผู้หญิงและกำลังท้องอยู่ด้วยไม่น่าจะออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนี้นะหรือว่าเธอจะออกไปหาเพลงขวัญ"ลองโทรหาดูไหมคะ.....""เดี๋ยวผมโทรเองครับป้า....ขอบคุณมากนะครับ""โอเคค่ะงั้นป้าขอตัวไปดูคุณหญิงก่อนนะคะ""ครับป้า.....เดี๋ยวผมรอริสักพักก็จะเข้าไปดูคุณแม่นะครับ""ค่ะ.....เดี๋ยวป้านอนเฝ้าคุณหญิงเองค่ะ....คุณขุนศึกไปนอนพักผ่อนเถอะค่ะ""ครับ....ขอบคุณมากนะครับ"ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างซาบซึ้งใจที่ท่านดีกับผมและคุณแม่ของผมจากใจจริงท่านไม่คิดที่จะทอดทิ้งผมและคุณแม่......ในความโชคร้ายของผมก็ถือว่ายังมีโชคดีอยู่บ้างที
"กะจะเผาทั้งเป็นแม่ของขุนศึกเลยนะ""เธอร้ายกาจมากมากจนฉันอยากรู้ว่าแก้มหวานแค้นอะไรขุนศึกมากมายขนาดที่จะฆ่าจะแกงกันได้"นามิเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้มากๆ"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งสามคนในเมื่อก่อนมันจะเป็นต้นเรื่องที่ทำให้แก้มหวานแค้นฉันขนาดนี้ไหม"ฉันเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบามันถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะต้องไปเผชิญหน้าและถามแก้มหวานตรงๆว่าสิ่งที่เธอทำงไปในตอนนี้ เพราะอยากจะเอาคืนขุนศึกที่เขาทำกับเธอตอนที่เธอเรียนอยู่มหาลัยใช่ไหมเพราะสิ่งที่ขุนศึกไม่ตั้งใจในคราวนั้นแต่กลับทำให้คนที่ถูกกระทำเครียดแค้นเอาเป็นเอาตายขนาดนี้"ฉันขอตัวก่อน"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงนามิก็ลุกขึ้นพรวดพราดตามฉันมาทันทีด้วยความตื่นตกใจ"เธอจะไปไหนไม่เอาหลักฐานแล้วหรือไง""ไม่แล้วล่ะ....ฉันไม่ต้องการมันแล้ว"ฉันเอ่ยบอกนามิไปก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินและจำ้อ้าวเดินออกมาจากร้านอาหารนี้อย่างไวตอลดทางเดินฉันหยิบโทรศัพท์ไอโฟนเครื่องแพงของตัวเองขึ้นมากดดูบันทึกรายการบันทึกเสียงฉึก"โอ้ย!!"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจและความเจ็บปวดที่แล่นแวบเข้ามาที่ก้านคอของฉันฉันจึงรีบเอามือไปคลำดูก็พ
"ฉันเลยเตรียมของมาให้เธอได้พิสูจน์....ว่าฉันไม่โกงเธออย่างแน่นอน"ฉันก็มองหน้านามิอย่างจ้องเขม็งและสงสัยในสิ่งที่เธอพูด เธอเตรียมอะไรมาให้ฉันพิสูจน์"ในรถฉันมีโน้ตบุ๊กอยู่....เธอจะไปดูมันกับฉันไหมล่ะ?"นามิเอ่ยถามฉันมา ฉันก็จ้องเธออย่างไม่วางใจ"ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปทำอะไรเธอได้.....?"เธอก็เอ่ยออกมาเสียงใสอย่างรู้ทันความคิดของฉัน"ในนั้นมีหลักฐานทั้งหมดจริงๆใช่ไหม?"ฉันเอ่ยถามนามิไป เธอก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบให้ฉัน"หลักฐานที่แก้มหวานโกงบริษัทของคุณหญิงนฤมิตรจนทำให้ทั้งคุณหญิงและขุนศึกต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นคนคดโกง""ใช่...."นามิตอบมาเสียงดังฟังชัด ฉันก็ทำหน้านิ่งเฉยและเอ่ยถามเธอต่อไป"แก้มหวานเป็นคนอยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด......ทั้งเรื่องที่โยนความผิดว่าคุณหญิงนฤมิตรฟอกเงินที่ผิดกฎหมายจากประเทศเพื่อนบ้าน""เป็นคนต้นคิดการเทรดเงิน....โดยใช้การเทรดเงินเป็นเบื้องหน้าให้คุณหญิงนฤมิตรตายใจและให้คุณหญิงเปิดบัญชีเป็นชื่อของท่านเพียงคนเดียวและนำเงินที่ฟอกมาทั้งหมดโอนใส่ไปในบัญชีของคุณหญิง"นามิเอ่ยออกมา ฉันก็จ้องมองหน้าเธอด้วยท่าทางนิ่งเฉย ฉันต้องทำ
"เธอเป็นใคร"ฉันเอ่ยถามปลายสายที่เป็นเสียงผู้หญิงออกไปน้ำเสียงของปลายสายฟังดูคุ้นหูฉันมาก (นามิเอง....) "นามิ....เธอมีอะไรกับฉัน" (ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับขุนศึกอยากปรึกษาเธอ) "เรื่องอะไร?" (หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับคดีที่ขุนศึกเจออยู่ในตอนนี้.....ถ้าได้หลักฐานอันนี้ไปเขาพ้นคดีแน่) "แล้วเธอไปเอามาจากไหน?"ฉันเอ่ยถามนามิไป ในใจฉันสงสัยและไม่เข้าใจเธอว่าเธอจะช่วยขุนศึกทำไม ในเมื่อก่อนหน้านี้เรื่องของสองคนนี้จบกันไม่ดีเท่าไหร่ อาจจะมองหน้ากันไม่ติดถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันเลยก็ได้ (ฉันโดนนังแก้มหวานหักหลัง....มันเป็นคนต้นเรื่องทั้งหมด) (ฉันพูดจริงๆเอริ....ตอนนี้ฉันกับแม่กำลังเดือดร้อน....ฉันขอขายหลักฐานของขุนศึกให้เธอในราคาสิบล้านก็ได้) (ฉันกับแม่จะใช้เงินก้อนนี้เป็นก้อนหลบหนีนังแก้มหวาน) (มันราวีชีวิตของฉันกับแม่ไม่เลิกนะเอรินะ) (นังแก้มหวานมันสั่งให้ฉันเข้าไปตีสนิทก้บขุนศึกมันอยู่เบื้องหลังทุกอย่างทั้งเรื่องที่คุณหญิงโดนฟ้องว่าฟอกเงิน....การเทรดหุ้นที่ไม่เอาเงินไปเทรดแต่เอาไปใช้เอง....ตลาดหุ้นที่ผิดกฏหมาย) (นังแก้มหวานมันเป็นคนวางแผน....ฉันมีคลิปวิดีโอในการคุยของฉันกับมันในตอนที่มัน