พรึบ“ได้เวลาเลิกงานแล้วครับ…คุณเลขา^_^”เสียงทุ้มหวานเอ่ยขึ้นดังมาจากด้านหน้าของฉัน ที่ฉันกำลังตั้งอกตั้งใจอ่านเอกสารในมืออยู่อย่างขะมักเขม้น“อ้อค่ะ…”แต่เสียงที่ทักทายฉันดันเป็นเสียงของคุณจอมพลจึงทำให้ฉันเลี่ยงที่จะไม่เงยหน้าไปตอบเขาไม่ได้ ฉันจึงต้องเงยหน้าไปยิ้มให้เขาและตอบเขาไป“อ้อค่ะ?…แล้วก็เก็บของลุกขึ้นสิคะ…จะได้กลับบ้าน….”คุณจอมพลว่าย้อนฉันด้วยน้ำเสียงขำขันกับท่าทางที่เด๋อด๋าของฉัน “เดี๋ยวพี่ไปส่ง^_^”เขาก็เอ่ยพูดต่อว่าเขาจะไปส่งฉัน ฉันกำลังจะอ้าปากปฏิเสธแต่ก็โดนคุณจอมพลเอ่ยแทรกขึ้นมาซะก่อน“เมื่อเช้าพี่ไปรับเธอ….ตอนเย็นพี่ก็ต้องเป็นคนไปส่งเธอสิถึงจะถูก”“แต่พี่จอมเป็นเจ้านายรินะคะ…ถ้าคนอื่นเห็นเขาจะว่ายังไงล่ะค่ะ?”ฉันเอ่ยถามเขาอย่างเป็นกังวลใจ แต่คุณจอมพลกลับไม่มีสีหน้าลำบากใจหรือแคร์ใครจะมองเราแบบนั้นเลยสักนิดเดียว“พี่ไม่แคร์สายตาคนอื่น….และอีกอย่าง…เจ้านายกับเลขาจะไปไหนด้วยกันก็ไม่แปลกเพราะเธอเป็นเลขาพี่นะ…เราทำงานร่วมกัน…”“ไม่มีใครคิดมากหรอก…นอกจากเธอคนเดียวเอริ…”พี่จอมว่าพลางยิ้มกริ่มอย่างทะเล้น ซึ่งฉันก็ทำหน้าแหย่ๆใส่เขาแทนเพราะที่เขาพูดมันก็จริง เจ้านายกับเลขาจะไปไหนม
“ถ้านายไม่ใช่ขุนศึก….ป่านนี้ชีวิตรักของเราทั้งคู่จะเป็นยังไงนะ?”ฉันพึมพำออกมาและยิ้มกริ่มให้ตัวเอง และฉันก็จมอยู่กับความคิดนั้นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่พอรู้ตัวอีกทีผมที่ยาวสยายของฉันก็ได้แห้งเสียแล้ว ฉันจึงผุดตัวลุกขึ้นเผื่อจะไปจัดการแต่งตัวแต่ฉันกลับรู้สึกหิวน้ำ ฉันจึงเปลี่ยนทิศทางการเดินไปยังประตูทางออกห้องนอนแทนจะไปห้องแต่งตัว ตึกฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยๆจนถึงขั้นสุดท้ายก่อนจะเดินมุ่งตรงไปยังห้องครัวเปิดตู้เย็นและหยิบขวดน้ำเปล่าขึ้นมาพร้อมยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำสีใสและเดินออกมาจากห้องครัวไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อจะดูโทรทัศน์แก้ความคิดที่อยู่ในหัวของฉันเรื่องขุนศึกสักทีพรึบ ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาทรงตัวแอลที่ดูหรูหราสีขาวนวลสะอาดตา ราคาน่าจะหลายบาท เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ก็ดูหรูหราอย่างมีระดับ ขุนศึกต้องหมดเงินกับบ้านหลังนี้ไปเยอะแน่ๆ แต่ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าฉันจะโอนบ้านให้กลับไปเป็นชื่อของเขา เพราะฉันไม่อยากได้อะไรจากเขาเลยสักนิด ที่ฉันคบเขาก็เพราะฉันรักเขาจากนิสัยข้างในของเขาจริงๆไม่ใช่เงินทองหรือหน้าตาของเขาที่เขามีจอกกกกกฉันรินน้ำจากขวดลงสู่แก้ว มือก็เอื้อมไปหยิบรีโมทเพื่อจะกดเปิดโทรทั
พรึบ“อื้อ….เจ็บ”ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บและจุกท้องที่ร่างของฉันโดนขุนศึกเขวี้ยงลงบนโซฟาตัวแพงอย่างแรง“หึ….เจ็บเป็นด้วยเหรอ?”ขุนศึกเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงห้วนเรียบ เขาจ้องฉันตาเขม็ง อารมณ์ตอนนี้เขาพร้อมที่จะปะทุใส่ฉันเต็มที่ ว่าแต่เขาไปหัวเสียอะไรมาอีกเนี่ย“เป็นบ้าอะไรเนี่ยขุน?”ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปอย่างสงสัยและงุนงง เขาก็กระตุกยิ้มมุมปากขึ้นก่อนจะค่อยๆยื่นมือของตัวเองไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวของเขาอย่างช้าๆ โดยที่สายตาของเขาก็จับจ้องมองมาที่เรือนร่างของฉันอย่างไม่วางตา ฉันจึงรับรู้ได้ว่าเสื้อคลุมอาบน้ำของฉันมันถลกขึ้นมาเหนือขาเรียวอ่อนของฉันแล้วเพราะแรงผลักของขุนศึกเมื่อกี้นี้แน่ๆพรึ่บฉันรีบเอื้อมมือลงไปเอาชายเสื้อคลุมปกปิดขาอ่อนของฉันอย่างรวดเร็ว แต่ก็รู้ว่ามันไม่ทันเสียแล้ว เพราะสายตาของขุนศึกที่จ้องมองมาที่เรือนร่างของฉันมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการจนฉันรับรู้ได้ว่าคงไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้แล้วตุ๊บขุนศึกโยนเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะตามด้วยกางเกงสแล็คสีดำผ้าเนื้อดีราคาแพงของเขาตามไป ฉันก็จ้องมองการกระทำของเขาด้วยสายตาหวาดหวั่น และรู้สึกเสียววาบที่ท่อนร
พรึบ"หึ!"ขุนศึกหัวเราะออกมาที่เขาบังคับฉันได้ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรเขาก็ยัดลำกายใหญ่ของเขาเข้ามาในโพรงปากของฉันอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว"อื้อฮือ"ฉันร้องออกมาเมื่อภายในโพรงปากของฉันมันคับแน่นไปด้วยลำกายใหญ่โตที่ใหญ่เกินมาตรฐานของชายไทยกำลังคับแน่นอยู่เต็มโพรงปากของฉัน จนทำให้ฉันน้ำตาเล็ดออกมา"อ๊าาาาห์ปากโคตรนุ่ม"ขุนศึกครวญครางออกมาก่อนที่เขาจะค่อยๆขยับสะโพกสอบอย่างช้าๆเพื่อนำพาลำกายใหญ่ของเขาเข้าออกจากโพรงปากของฉันได้อย่างสะดวกขึ้น"อ๊าอื้ออออออ"ฉันร้องท้วงออกมาทั้งนำ้ตา สีข้างของโพรงปากฉันเหมือนจะฉีกขาดมือเล็กของฉันก็ดันขาอ่อนของเขาให้ผละออกไปจากฉันแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะฉันสู้แรงของขุนศึกไม่ได้ แต่เหมือนยิ่งฉันขัดขืนเขาก็ยิ่งดันลำกายใหญ่ให้เข้ามาในโพรงปากของฉันลึกขึ้น พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆ"อื้อออออออ!!!"ฉันแทบจะอ้วกออกมาน้ำลายมากมายของฉันต่างพากันไหลรินออกมาจากด้านในปากของฉันหยดลงพื้นและหยดลงตามซอกคอของฉันไหลลงไปด้านล่างจากการสอดใส่ลำกายใหญ่อย่างเอาแต่ใจของขุนศึก ฉันส่ายศีรษะมาไปมาพร้อมน้ำตาแต่คนร่างสูงก็ไม่สะทกสะท้านและสงสารฉันเลยสักนิด"อย่ามาใช้มารยาหญิงกับฉัน"ขุน
พรึบ สองมือใหญ่ของขุนศึกจับขาเรียวเล็กของฉันให้อ้าออกจากกัน ฉันก็พยายาเกร็งขาและเกร็งร่างกายอย่างสุดชีวิต แต่ก็สู้แรงของขุนศึกไม่ไหวแกว๊กกกกกก"กรี๊ดดดด"ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บแสบเมื่อถูกมือใหญ่ของขุนศึกกระชากเสื้อคลุมอาบน้ำของฉันให้หลุดออกไปจากร่างกายของฉันอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนแผ่นหลังของฉันเกิดอาการแสบร้อนขึ้นมาที่เกิดจากการเสียดสีของเสื้อคลุมที่ขุนศึกดึงมันออกไปจากร่างของฉันและโยนมันทิ้งไปด้านหลังของเขาอย่างไม่ใยดี"หึ!"ขุนศึกหัวเราะในลำคอออกมาพลางสอดส่องสายตามองไปทั่วบริเวณร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉันที่ถูกเขาจับตึงให้นอนหงายอยู่บนโซฟาตัวแพง "จะปิดทำไม....ยังไงฉันก็เห็นมันมาทุกซอกทุกมุมแล้ว...และวันนี้ฉันจะสอดแทรกชิมความหวานจากเรือนร่างของเธอทุกสัดส่วนเลย"ขุนศึกเอ่ยออกมากพร้อมกับจ้องมองฉันด้วยแววตาหื่นกาม ฉันที่เอามือข้างขวาปิดเต้าอวบที่จะปิดยังไงก็ไม่มิดอีกข้างปิดจิมิที่โหนกนูนของฉันสายตาก็จับจ้องขุนศึกกลับไปอย่างไม่วางตา เขาจึงจัดการใช้เส้นเข็มขัดของเขามามัดข้อมือทั้งสองข้างของฉันให้อยู่เหนือศีรษะของฉัน"ฉันก็จะนึกซะว่า....สรรหาความสุขมาปรนเปรอให้ตัวเองล่ะกันนะ...""นา
"อื้ออออขุน!!"ฉันก็ร้องท้วงเขาด้วยความเจ็บที่เขาใช้ปลายจมูกฟัดเต้าอวบของฉันอย่างแรง ทำให้ขุนศึกหยุดและแปรเปลี่ยนมาใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสพร้อมกับตวัดเลียยอดปทุมถันของฉันแทนทำให้ฉันแอ่นหน้าอกสู้กับปลายลิ้นสากของเขาด้วยความสุขสมน้ำลายของขุนศึกเปียกชุ่มไปทั่วบริเวณยอดปทุมถันของฉัน เสียงขุนศึกดูดดื่มยอดปทุมถันของฉันมันส่งเสียงดังก้องิยู่ในหูฉันยิ่งทำให้ฉันเสียวซ่าน"อื้อออ"ฉันครางกระเส่าพร้อมกับบิดร่างกายไปมาอย่างสุขสมมือหนาของขุนศึกก็บีบคลึงเต้าอวบของฉันทั้งสองข้างพร้อมเค้าคลึงในขณะเดียวกันเขาก็ยังใช้ปลายลิ้นดูดดึงยอดปทุมถันให้ฉันอย่างนุ่มนวล มือเล็กของฉันยกขึ้นมาโอบกอดคล้องคอของขุนศึกอย่างไม่เอียงอายเขา"จ๊วฟฟฟฟฟ""อื้อออตรงนั้น!"ฉันร้องท้วงขึ้นมาพร้อมกับเบิกตาโตขึ้นจ้องหน้าหล่อของขุนศึกอย่างตกใจที่รับรู้ได้ถึงสัมผัสของนิ้วเรียวที่คลืบคลานเข้าไปหยอกเย้ากลีบกุหลาบงามของฉัน"มันทำไมเหรอ?"ขุนศึกไม่หยุดการกระทำของเขาแต่เขาถามฉันพร้อมกับยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเหมือนจะทำให้ฉันยอมรับว่าฉันชอบสัมผัสของเขา"อื้ออขุน!""มันทำไมเหรอครับ?"ขุนศึกเอ่ยถามย้ำฉันเสียงกระเส่าอีกครั้งพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเรียวแหวก
ขุนศึก ขุนณรงค์...."จ๊วฟฟฟฟแผล๊บ"ผมก้มหน้าก้มตาดูดดื่มน้ำหวานจากกลีบกุหลาบงามของเอริจนหมดทุกหยาดหยด ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าหล่อขึ้นไปมองหน้าหวานของเอริที่ตอนนี้เธอกำลังนอนหอบหายใจถี่รัวมองหน้าผมอยู่ ดวงตาคู่สวยมองผมอย่างหวานเยิ้มทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอคงจะยังไม่อิ่มกับความสุขที่ผมปรนเปรอให้เธอและผมก็ตั้งใจมาทำมากกว่านี้ด้วย ไม่ใช่แค่ผมจะมามีอะไรกับเธอเท่านั้น แต่ผมจะมาแก้แค้นเธอให้เธอรู้ถึงความเจ็บปวดที่ผมได้รับจากเธอ "หึ....."ผมเงยหน้าจากร่องสวาทที่หวานหอมของเธอจนผมติดใจและอดที่จะคิดถึงมันตลอดเวลาไม่ได้ขึ้นมาจ้องมองหน้าเธอก่อนจะแค่นหัวเราะและมองเธอตั้งแต่เท้าขึ้นไปถึงศีรษะของเธอด้วยสายตาดูถูกที่ผมพยายามทำให้มันเป็นอย่างนั้นเธอหลอกผม เธอเห็นผมเป็นคนโง่มาตลอด แต่แปลกทำไมผมกลับไม่โกรธเธอจริงๆสักที ผมอยากจะเกลียดอยากจะโกรธเธอด้วยซ้ำไป แต่ใจของผมมันก็เกลียดเธอไม่ลงจริงๆทั้งๆที่อยากจะเกลียดเธอแค่ไหน"น้ำเยิ้มขนาดนี้....คงจะพร้อมแล้วสินะ"ผมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้นก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโดยมีสายตาคู่หวานของเอริที่มองมาที่ผมยากที่จะคาดเดาว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่มองตามมาพรึ่บผมไม่รอ
"ซี๊ดโดดเด็ด" ผมครางออกมาพร้อมกับสายตาที่จับจ้องไปที่หน้าอกออวบอิ่มที่มันกระเพื่อมขึ้นลงไปตามแรงขย่มของคนบนร่างผม มันช่างปลุกความหื่นให้อารมณ์ของผมพุ่งได้เป็นอย่างดีพรึบ"อ๊ะ"เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บและสะดุ้งที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใช้ฟันของผมขบกัดยอดปทุมถันสีชมพูสดที่มันแข็งชูชันของเธอ พรึบ"อ๊าาาห์เอริโคตรสุดยอด"ผมครางเสียงหวานกระเส่าออกมาเมื่อเธอยกแขนทั้งสองข้างของเธอมาโอบรอบคอผมและจัดการใช้หน้าอกอวบอิ่มของเธอถูไปมากับใบหน้าของผมทำให้ผมแทบคลั่ง ฟัดหน้ากับหน้าอกของเธอไปพร้อมกับสูดดมอย่างกระหาย โดยที่ส่วนเชื่อมของเราทั้งคู่ยังคงบรรเลงบทเพลงรักกันอย่างบ้าคลั่ง โดยที่เธอเองก็ขย่มผมโดยที่ผมไม่ต้องยกก้นเธอขึ้นลงสอดใส่ไปกับท่อนเอ็นยักษ์ของผมอีกแล้วเพราะเธอเริ่มจะเป็นงานและตอบสนองความต้องการของอารมณ์กามในร่างกายของตัวเองได้แล้วน่ะสิ"ขย่มผัวแรงๆเลยเมียจ๋า"ผมครวญครางเสียงหวานอู้อี้บอกเธอไปพลางใช้ปลายจมูกสูดดมไปกับหน้าอกอวบอิ่มหอมๆของเธออย่างไม่ลดละ ยิ่งเสียงเจ๊าะเจ๊ะของน้ำรักเอริที่หลั่งรินออกมาเป็นตัวล่อลื่นของเอริกระทบกับหน้าขาใหญ่ของผมดังแจ๊ะทำให้ผมอยากจะกระแทกๆเธอแรงๆเพราะมันทำให้ผมกำลัง
"ยังมีอีกคน"แก้มหวานว่าพร้อมกับตบมือขึ้นสามครั้ง ฉันก็เงยหน้าไปมองเธอและก็มีผู้ชายผมเผ้ารกรุงรังหัวฟูสวมใส่เสื้อผ้าขาดๆเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอะไรไม่รู้สีดำฟันของมันดำทุกซี่ หน้าตาเป็นขี้กลากขี้เกลื้อนมันกำลังเดินมาหาฉันด้วยท่าทางที่เหมือนคนไม่เต็มเต็งอย่าบอกนะว่าเป็นคนสติไม่ดีเป็นคนบ้า"ผัวแกก็มีคนบ้าด้วย..ลูกแกต้องเกิดมาเป็นบ้าแน่เลยฮ่าๆๆๆๆๆ"แก้มหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสะใจฉันก็กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และโกรธเธอคนนี้คนที่ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธ แต่ครั้งนี้ฉันโกรธเธอและจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขากเพราะเธอคิดไม่ดีกับลูกของฉัน ฉันไม่ยอม!!!!!"เจ๊ให้พวกผมก่อน.....ผมไม่อยากใช้ของต่อจากไอ้บ้านี้!!"ชายคนหนึ่งที่จับขาฉันยึดไว้หันไปบอกแก้มหวาน"ได้....ไอ้บ้าแกออกมาก่อน!!"แก้มหวานรับคำชายชุดดำก่อนจะหันไปเอ่ยบอกคนบ้า คนบ้าก็เหมือนจะพูดรู้เรื่องและมันก็หยุดอยู่กับที่"ให้พวกกูก่อน....เสร็จแล้วค่อยคิวมึง"ชายคนที่ถือเข็มฉีดยาเอ่ยขึ้น ตอนนี้มันนำยาไปไว้ในเข็มแล้วและมันก็ดันก้นสปริงออกมานิดหน่อยทำให้ตัวยาที่อยู่ด้านบนพุ่งออกมาเล็กน้อยก่อนที่มันจะเดินมาหาฉันพร้อมกับทำส
"เปล่าหรอก......ที่ผู้ชายเขาไม่เลือกเธอมันเป็นเพราะนิสัยของเธอมากกว่าล่ะแก้มหวาน""นิสัยของเธอ.....ลองมองย้อนดูกลับไปว่าอะไรที่เราสองคนไม่เหมือนกัน""นี่แกจะบอกว่านิสัยแกดีกว่าฉันเหรอ?"แก้มหวานกดเสียงต่ำจ้องฉันด้วยแววตาแข็งกร้าวกว่าเดิม เธอพร้อมที่จะประทุอารมณ์ใส่ฉันได้ทุกเมื่อ"ไม่ใช่.....ฉันแค่อยากจะบอกว่าบางทีทัศนคติหรือความชอบความคิดเห็นสองผู้ชายสองคนนั้นไม่ตรงกับเธอ""แต่มาตรงกับฉันมากกว่า"ฉันเอ่ยออกไปอย่างในความคิดฉันจริงๆแต่ดูเหมือนคำพูดของฉันจะทำให้แก้มหวานไม่พอใจฉันเพิ่มขึ้นไปอีกดูจากการจับเส้นผมของฉันดึงก็รู้ได้เพราะว่าเธอดึงมันแรงขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดไปที่ศีรษะนาทีนี้ฉันไม่ควรจะยั่วโมโหแก้มหวาน เพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเองและลูกในท้องของฉัน"หึ.....เข้าข้างตัวเองจริงๆนะ.....ถ้าแกไม่ให้ท่าเควินเขาก็ไม่มีวันสนใจแกหรอก""เขาเชื่อฟังฉันและเอาใจฉันมาตลอดแต่พอมีเเกเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตของเขา.....เขาก็เปลี่ยนไป""เขาทำตัวห่างเหินกับฉันไม่เหมือนเมื่อก่อน.....เควินชีวิตของเขาไม่เคยได้รู้จักผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ....เขาเลยไม่รู้ว่าผู้หญิงน่ะมันตอแหล!!!""เหมือนเธอไงเอริ.....ทำตัวใ
ฉันก็มองจ้องเธอเขม่น แววตาสั่นไหวอย่างไม่ไว้ใจเธอ"แกมีผัวอยู่แล้วและยังจะมายุ่งกับผัวคนอื่นอีกทำไม!!"แก้มหวานตะโกนใส่หน้าฉันสีหน้าและแววตาของเธอที่จ้องมองมาที่ฉันเเปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าวและไม่พอใจและเธอก็เอื้อมมือมาจับผมของฉันพร้อมกับออกแรงกระชากจนหน้าฉันหงายไปข้าง"โอ้ย!""เธอพูดเรื่องอะไรแก้มหวาน.....ฉันไม่เคยไปยุ่งกับสามีของใคร"ฉันเอ่ยบอกแก้มหวานไปพร้อมกับน้ำตาแอบเล็ดไปด้วยเพราะฉันรู้สีกเจ็บที่หนังศีรษะมาก เพราะแก้มหวานเธอดึงผมฉันแรงมากแรงเหมือนอยากจะดึงมันให้ขาดออกไปจากหนังศีรษะฉันฉันก็ใช้มือของตัวเองมั้งสองข้างมาจับมือของแก้มหวานที่จับผมฉันไว้ให้เธอปล่อยผมฉันแต่เธอก็ยิ่งกำมันและออกแรงดึงมันให้แรงขึ้นแรงขึ้นและแรงขึ้น"ยังจะมาตีหน้าซื่ออีกเหรอแกนี่มันมารยาสาไถยจริงๆ""ไม่เข้าใจว่าพวกผู้ชายชอบผู้หญิงแบบแกลงไปได้ยังไง"แก้มหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาดูถูกฉัน ฉันก็จ้องมองเธอด้วยความงุนงงว่าเธอพูดถึงใครกันและใครกันที่ฉันไปแย่งสามีเขามาเท่าที่ฉันจำได้ ฉันไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ไม่ว่าจะที่ทำงานหรือที่ไหน"แกแย่งผู้ชายที่ฉันรักไปทั้งสองคน......""และก็เป็นแกที่ท
"ไอ้จอม?"ผมหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงที่ผมโคตรจะไม่อยากได้ยิน แต่ก็ต้องได้ยินเพราะพี่ชายต่างแม่ของผมกำลังยืนมองหน้าผมอยู่ด้วยสีหน้าแปลกใจ หน้าตามันโคตรกวนตีน ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งเกลียดมัน "มึงมาทำไม?"ผมถามมันไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างชัดเจนว่าผมไม่อยากเจอมัน "กูมาหาเอริ..."มันตอบผมมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นกันแต่หน้าตาโคตรกวนประสาท ผมเกลียดชี้หน้ามันชิบหาย เพราะมันพ่อถึงไม่เคยรักผม "แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่หรือว่า....มึงอยู่กับริเหรอ?"มันถามผมมาพลางชี้มาที่ผมด้วยหน้าตาเหมือนหมาสงสัย "เอ่อกูกับริกำลังมีลูกด้วยกัน.....แค่นี้มึงก็ควรจะรู้ได้แล้วนะว่าเลิกยุ่งกับเมียกูสักที"ผมอ่ยบอกไอ้จอมไปเสียงเเข็ง มันก็มองมาที่ผมด้วยสายตาตกใจแต่แวบหนึ่งผมก็เห็นเหมือนสายตาเป็นประกายในดวงตาคู่สวยของมันแต่ผมไม่มั่นใจเพราะเห็นแค่กระพริบตาเดียวเท่านั้น ที่ผมพูดกันท่าแบบนี่ทั้งที่ผมเองก็รู้ตัวดีว่าผมไม่มีสิทธิ์แต่ผมไม่อยากให้เอริคบกับไอ้จอม เพราะไอ้จอมมันก็เจ้าชู้ไม่ต่างจากผม มันน่ะ......เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าผมเสียอีก ผมไม่อยากให้ริต้องกลับไปเจ็บแบบที่เคยเจ็บมาอีกแล้ว.....ผ
เธอก็บอกว่าจะไม่แก้แค้นอะไรผมอีกแล้ว แต่ขอสู้คดีให้ถึงที่สุด ถ้าผมแพ้ ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรม เธอบอกว่าถือเสียว่าผมชดใช้กรรมให้เธอ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมมั่นใจว่าผมจะไม่แพ้คดีนี้แน่ ผมรีบเดินออกมาจากห้องและเดินไปยังห้องฝั่งตรงข้ามที่เป็นห้องของเควิน ที่ผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าคอนโดนี้เควินเป็นเจ้าของ โดยมันให้เอริอยู่ห้องมันฟรีๆดูก็รู้ว่ามันชอบเอริ และจ้องจะเคลมเธอและที่ผมรู้ไปกว่านั่นอีกคือเควินเป็นลูกชายของผู้ชายที่แก้มหวานแต่งงานด้วยออดดดดดดดดดดดดผมกดออดห้องของเควินอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ผมสักที สงสัยมันจะไม่อยู่จริงๆหรือมันจะออกไปกับเอริ"ขอให้แน่ใจหน่อยจะได้หมดห่วง"ผมพูดออกมาอย่างยอมรับชะตากรรมถ้าเอริจะชอบผู้ชายคนนี้ผมก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางอะไรเธอ เพราะผมกับเธอมีหน้าที่เป็นพ่อแม่ของลูกเท่านั้น ส่วนสถานะอย่างอื่นเราก็เป็นเพื่อนกันผมเดินเข้าลิฟต์ไปยังชั้นล่างและเดินมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ของประชาสัมพันธ์ที่มีไว้ต้อนรับลูกค้าและดูแลคนที่อยู่ในคอนโคนี้"ผมขอเบอร์คุณเควินหน่อยได้ไหมครับ""พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะครับ"ผมเอ่ยบอกพนักงานผู้หญิงที่ทำหน้าที่ประ
คอนโดเควินห้องของเอริ19:00น.ขุนศึก ขุนณรงค์...."ริไปไหนเหรอครับป้าบัว....มืดแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย?"ผมเอ่ยถามป้าบัวไปในขณะที่ท่านกำลังเก็บจานข้าวที่ผมเพิ่งกินเสร็จอยู่ที่จริงผมนั่งชะเง้อคอมองเอริมาตั้งแต่ที่เห็นเธอแต่งตัวออกไปตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็นแล้ว กะว่าเธอไปแค่แปปเดียวก็คงจะกลับเพราะไม่เห็นเธอบอกผมว่าเธอจะไปไหน"เห็นว่าออกไปหาเพื่อนนะคะ....คุณขุนศึกมีอะไรหรือเปล่าคะ?""อ้อเปล่าครับ.....ผมเห็นว่ามันเริ่มมืดแล้ว....."ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างเป็นห่วงสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาเพราะเอริเป็นผู้หญิงและกำลังท้องอยู่ด้วยไม่น่าจะออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนี้นะหรือว่าเธอจะออกไปหาเพลงขวัญ"ลองโทรหาดูไหมคะ.....""เดี๋ยวผมโทรเองครับป้า....ขอบคุณมากนะครับ""โอเคค่ะงั้นป้าขอตัวไปดูคุณหญิงก่อนนะคะ""ครับป้า.....เดี๋ยวผมรอริสักพักก็จะเข้าไปดูคุณแม่นะครับ""ค่ะ.....เดี๋ยวป้านอนเฝ้าคุณหญิงเองค่ะ....คุณขุนศึกไปนอนพักผ่อนเถอะค่ะ""ครับ....ขอบคุณมากนะครับ"ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างซาบซึ้งใจที่ท่านดีกับผมและคุณแม่ของผมจากใจจริงท่านไม่คิดที่จะทอดทิ้งผมและคุณแม่......ในความโชคร้ายของผมก็ถือว่ายังมีโชคดีอยู่บ้างที
"กะจะเผาทั้งเป็นแม่ของขุนศึกเลยนะ""เธอร้ายกาจมากมากจนฉันอยากรู้ว่าแก้มหวานแค้นอะไรขุนศึกมากมายขนาดที่จะฆ่าจะแกงกันได้"นามิเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้มากๆ"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งสามคนในเมื่อก่อนมันจะเป็นต้นเรื่องที่ทำให้แก้มหวานแค้นฉันขนาดนี้ไหม"ฉันเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบามันถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะต้องไปเผชิญหน้าและถามแก้มหวานตรงๆว่าสิ่งที่เธอทำงไปในตอนนี้ เพราะอยากจะเอาคืนขุนศึกที่เขาทำกับเธอตอนที่เธอเรียนอยู่มหาลัยใช่ไหมเพราะสิ่งที่ขุนศึกไม่ตั้งใจในคราวนั้นแต่กลับทำให้คนที่ถูกกระทำเครียดแค้นเอาเป็นเอาตายขนาดนี้"ฉันขอตัวก่อน"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงนามิก็ลุกขึ้นพรวดพราดตามฉันมาทันทีด้วยความตื่นตกใจ"เธอจะไปไหนไม่เอาหลักฐานแล้วหรือไง""ไม่แล้วล่ะ....ฉันไม่ต้องการมันแล้ว"ฉันเอ่ยบอกนามิไปก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินและจำ้อ้าวเดินออกมาจากร้านอาหารนี้อย่างไวตอลดทางเดินฉันหยิบโทรศัพท์ไอโฟนเครื่องแพงของตัวเองขึ้นมากดดูบันทึกรายการบันทึกเสียงฉึก"โอ้ย!!"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจและความเจ็บปวดที่แล่นแวบเข้ามาที่ก้านคอของฉันฉันจึงรีบเอามือไปคลำดูก็พ
"ฉันเลยเตรียมของมาให้เธอได้พิสูจน์....ว่าฉันไม่โกงเธออย่างแน่นอน"ฉันก็มองหน้านามิอย่างจ้องเขม็งและสงสัยในสิ่งที่เธอพูด เธอเตรียมอะไรมาให้ฉันพิสูจน์"ในรถฉันมีโน้ตบุ๊กอยู่....เธอจะไปดูมันกับฉันไหมล่ะ?"นามิเอ่ยถามฉันมา ฉันก็จ้องเธออย่างไม่วางใจ"ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปทำอะไรเธอได้.....?"เธอก็เอ่ยออกมาเสียงใสอย่างรู้ทันความคิดของฉัน"ในนั้นมีหลักฐานทั้งหมดจริงๆใช่ไหม?"ฉันเอ่ยถามนามิไป เธอก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบให้ฉัน"หลักฐานที่แก้มหวานโกงบริษัทของคุณหญิงนฤมิตรจนทำให้ทั้งคุณหญิงและขุนศึกต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นคนคดโกง""ใช่...."นามิตอบมาเสียงดังฟังชัด ฉันก็ทำหน้านิ่งเฉยและเอ่ยถามเธอต่อไป"แก้มหวานเป็นคนอยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด......ทั้งเรื่องที่โยนความผิดว่าคุณหญิงนฤมิตรฟอกเงินที่ผิดกฎหมายจากประเทศเพื่อนบ้าน""เป็นคนต้นคิดการเทรดเงิน....โดยใช้การเทรดเงินเป็นเบื้องหน้าให้คุณหญิงนฤมิตรตายใจและให้คุณหญิงเปิดบัญชีเป็นชื่อของท่านเพียงคนเดียวและนำเงินที่ฟอกมาทั้งหมดโอนใส่ไปในบัญชีของคุณหญิง"นามิเอ่ยออกมา ฉันก็จ้องมองหน้าเธอด้วยท่าทางนิ่งเฉย ฉันต้องทำ
"เธอเป็นใคร"ฉันเอ่ยถามปลายสายที่เป็นเสียงผู้หญิงออกไปน้ำเสียงของปลายสายฟังดูคุ้นหูฉันมาก (นามิเอง....) "นามิ....เธอมีอะไรกับฉัน" (ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับขุนศึกอยากปรึกษาเธอ) "เรื่องอะไร?" (หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับคดีที่ขุนศึกเจออยู่ในตอนนี้.....ถ้าได้หลักฐานอันนี้ไปเขาพ้นคดีแน่) "แล้วเธอไปเอามาจากไหน?"ฉันเอ่ยถามนามิไป ในใจฉันสงสัยและไม่เข้าใจเธอว่าเธอจะช่วยขุนศึกทำไม ในเมื่อก่อนหน้านี้เรื่องของสองคนนี้จบกันไม่ดีเท่าไหร่ อาจจะมองหน้ากันไม่ติดถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันเลยก็ได้ (ฉันโดนนังแก้มหวานหักหลัง....มันเป็นคนต้นเรื่องทั้งหมด) (ฉันพูดจริงๆเอริ....ตอนนี้ฉันกับแม่กำลังเดือดร้อน....ฉันขอขายหลักฐานของขุนศึกให้เธอในราคาสิบล้านก็ได้) (ฉันกับแม่จะใช้เงินก้อนนี้เป็นก้อนหลบหนีนังแก้มหวาน) (มันราวีชีวิตของฉันกับแม่ไม่เลิกนะเอรินะ) (นังแก้มหวานมันสั่งให้ฉันเข้าไปตีสนิทก้บขุนศึกมันอยู่เบื้องหลังทุกอย่างทั้งเรื่องที่คุณหญิงโดนฟ้องว่าฟอกเงิน....การเทรดหุ้นที่ไม่เอาเงินไปเทรดแต่เอาไปใช้เอง....ตลาดหุ้นที่ผิดกฏหมาย) (นังแก้มหวานมันเป็นคนวางแผน....ฉันมีคลิปวิดีโอในการคุยของฉันกับมันในตอนที่มัน