LOGINShare
ตอนที่17
Last Updated:
2025-04-03 13:45:35
Related chapters
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่18
“นี้จ๊ะ ชุดของมหาลัยที่นี้น่ารักจัง^_^”พี่ปลายฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเปิดตู้เสื้อผ้าสีขาวขนาดใหญ่ออกและข้างในก็พบกับยูนิฟอร์มเครื่องแต่งกายของชุดนักศึกษาเสื้อเชิ้ตสีชาวกับกระโปรงคลุมเข่าสีดำสลับขาวเป็นลายสก๊อตและตามด้วยสูทสีดำคลุมทับเสื้อเชิ้ตพร้อมเนคไทสีเดียวกับกระโปรง ฉันเคนเห็นแต่ในละครเครื่องแบบนักเรียนประเทศญี่ปุ่น วันนี้ได้ลองใส่จริงๆเลยเว้ย!“ชอบไหมจ๊ะ ต้นฝน?”พี่ปลายฟ้าหยิบยูนิฟอร์มครบเครื่องออกมาจากตู้พร้อมกับชูและเอ่ยถามฉัน ฉันก็ยิ้มและพยักหน้าตอบเธอไป“ชอบค่ะ น่ารักมาก^_^”“งั้นเรามาใส่กันเลยดีกว่าจ๊ะ^_^”“ค่ะ^_^”ฉันตอบพี่ปลายฟ้าและเตรียมตัวให้เธอจัดแจงใส่เสื้อผ้าให้ฉัน และหลายนาทีมากกว่าจะใส่เข้ามาในร่างของฉันได้แต่ละชิ้นเพราะอีเผือกบ้านี้น่ะสิ!!!3ชั่วโมงต่อมา...มหาลัย ซาโต้ม่ะ ชั้นเรียนปีหนึ่ง“สวัสดีครับนักศึกษาทุกๆคน”เสียงอาจารย์เอ่ยทักทายขึ้นอย่างเป็นมิตรหน้าตายิ้มแย้มของอาจารย์ทำให้ฉันต้องยิ้มตาม ขาวตี๋น่าร๊อคอ่ะ^_^”“สวัสดีค่ะ อาจารย์มามาโต้^_^”เสียงนักศึกษาหญิงเอ่ยขึ้นพร้อมเพียงกันด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย “ชื่อน่ารักจัง^_^”ฉันเอ่ยพึมพำขึ้นคนเดียวพลางยกแขนขึ้นมาเท
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่19
ต้นฝน โยโกะจัง....“อ๋อพอดีเธอเป็นลมนะครับ”เสียงไพเราะของอาจารย์ภามตอบอีตาซาโนะไปด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรฉันก็รีบหลับตาอย่างไวเมื่อสายตาของฉันไปผสานเข้ากับนัยตาสีดำของอีตาซาโนะนั้น“เป็นลม?”เขาเอ่ยทวนถามอีกครั้งพร้อมนำ้เสียงสงสัย ฉันจึงแอบหรี่ตามองเขาเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา ซาโนะก็พยักหน้าเข้าใจและไม่ได้ทำหน้าสงสัยอะไร เฮ้อค่อยโล่งอกไปที“ส่งยัยโยโกะมาให้ผม คุณมีสอนกลับไปสอนเถอะครับ”คำพูดของตาซาโนะแทบจะทำให้ฉันลืมตาและไปด่าเขาสักสองสามที อย่านะคะอาจารย์ภามอย่าส่งตัวหนูให้อีตาบ้านี่นะคะนะคะ“อ๋อครับคุณซาโนะ”เสียงนุ่มละมุนของอาจารย์ภามเอ่ยขึ้นพลางร่างของฉันที่ถูกส่งไปให้อีตาซาโนะพรึบ“ผมขอตัวก่อนนะครับ”“ครับ ขอบคุณครับ^_^”มิซาโนะเอ่ยขึ้นพร้อมกับพาร่างฉันเดินไปไหนสักทีพรึบ“เข้ามาจุ้นทำไม!”ฉันลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเราห่างออกมาจากอาจารย์ภามไกลพอสมควรแล้ว“อ้าวได้สติแล้วเหรอ?”มิซาโนะเบิกตาโตขึ้นพลางทำหน้าตกใจ ไอ้นี่มันน่านัก!!!“อย่าตอแหล ปล่อยฉันลงได้ล่ะ!”ฉันโวยขึ้นพลางดีดดิ้นตัวไปมา“โอเค^_^”ซาโนะพูดพลางทำสีหน้ามีเลศนัยพรึบ ตุ๊บ“โอ้ยยย!ไอ้บ้า!!”ฉันร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดเมื่อซาโนะทุ้ม
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่20
“ฮ่าๆๆๆแค่คิดก็สุขใจ^_^” นครโตเกียว ร้านอาหารสุดหรู มิงากะ “คุณพ่อมีอะไรคะ!!”เสียงฉุนเฉียวของนางเอกเบอร์หนึ่งของประเทศไทยโวยขึ้นเมื่อเธอพาร่างอันสวยสง่าและบอบบางของเธอมาถึงห้องวีไอพี “กว่าจะมาได้”ผู้เป็นพ่อมีนามว่า ท่านฮิเรน ทาโมโต้เอ่ยขึ้นพลางกรีดสายตาอันคมกริบมองไปยังลูกสาวของตัวเองด้วยความเบื่อหน่ายกับความเอาแต่ใจของหล่อน “มินเป็นดาราดังนะคะคุณพ่อ ไม่ได้มีเวลาว่างมานั่งเครื่องบินไปบินมาระหว่างสองประเทศนี้!”เธอโวยวายเสียงดังยังกับคนที่เอาแต่ใจ เธอหย่อนก้นงอนๆของเธอลงบนเก้าอี้ราคาแพงในห้องอาหารและมองผู้เป็นพ่อด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย เพราะพ่อของเธอมักจะเรียกเธอให้มาหาที่นี้เป็นประจำทุกอาทิตย์แต่เธอก็ไม่ค่อยได้มาเพราะติดงานถ่ายละครของเธอ “แกต้องทิ้งงานบ้าๆนั้นของแกได้แล้ว และมาช่วยฉันทำมาหากินที่นี้!!” “เพราะที่ฉันต้องหนีจากประเทศไทยมาที่นี้ก็เพราะว่าฉันจะต้องมาเป็นใหญ่ที่นี้ แกเข้าใจไหม แต่ดูที่แกกับพี่ของแกทำกับฉันสิ!”ผู้เป็นพ่อแววตาและนำ้เสียงดุดันจนน่ากลัว เขาเป็นนักการเมืองที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งในตอนที่เขาอยู่ที่เมืองไทยแต่เพราะเขาคดโกงมากเกินไปจนไม่สามารถที่จะอยู่ที่โน้นต่
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่21
ที่ทำงานของตระกูลซานโต้20:30น.ซาโนะ มิซาโนะ.....“แกว่ายังไงนะ!”ผมโวยขึ้นเมื่อไอ้ซาต้ามันกลับมามือเปล่าโดยไม่ได้พามินตราของผมกลับมาด้วย“คุณมินตราอยู่ที่ประเทศนี้ครับนาย”ซาต้าเอ่ยบอกผมโดยที่มันไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับผมเพราะผมกำลังโกรธมากเพราะมันรู้ดีเวลาที่ผมโกรธจะเป็นยังไง เพราะผมอยากจะเจออยากจะกอดเธอแทบขาดใจแต่มันก็ทำให้ผมผิดหวัง“มินมาทำอะไรที่นี้ เธอมาหาใคร?”“ผมไม่ทราบครับ แต่อีกไม่นานผมจะมีคำตอบมาให้นายครับ”“เออ ไปได้แล้ว ไปให้พ้นหน้ากูเลย!!”ผมโวยใส่ไอ้ซาต้าด้วยความหงุดหงิดมันก็รีบลนลานออกไปจากห้องทำงานของผมอย่างไว ทั้งที่มันบอกว่าใกล้จะได้ตัวมินตราแล้วแท้ๆแต่มาวันนี้มันกลับทำงานพลาดจะไม่ให้ผมโมโหได้ยังไงกันตุ๊บ“โถ่เว้ย!!”ผมใช้มือกวาดหนังสือเอกสารที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นด้วยความหงุดหงิดก๊อกๆๆๆ“ใคร!!”ผมตวาดเสียงเอ่ยถามไปด้วยอารมณ์ที่ยังไม่หายหงุดหงิด“พ่อเอง”เสียงนุ่มและอบอุ่นของพ่อเอ่ยกลับมาทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาเพราะผมไม่เคยขึ้นเสียงใส่พ่อของผมเลยสักครั้ง“เข้ามาได้ครับพ่อ”ผมเอ่ยบอกพ่อกลับไปแอ๊ดดด“เป็นอะไรลูก มองอารมณ์ไม่ค่อยดี?”พ่อผมเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วงพลางนั่งล
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่22
“ไอ้ต้าวความรักมันช่างลึกลับซ่อนเงื่อนจริงๆโว้ย!!”ผมโวยวายขึ้น ความหงุดหงิดก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้น ดีเหมือนกันที่ผมยังไม่ได้ตัวมินตรามาในตอนนี้ เพราะผมจะได้พิสูจน์ตัวเองว่าผมรักมินตรามากแค่ไหน ผมรักเธอจริงหรือเปล่า ผมอยากจะได้เธอมาอยู่เคียงข้างตลอดชีวิตหรือไม่ เพราะถ้าผมไม่ได้รักเธอมากพอผมอาจจะเป็นคนที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ เพราะเธอต้องมาเป็นภรรยารองของผมหรือไม่ก็เป็นได้แค่นางบำเรอแบบที่พ่อบอกผมเพราะผมไม่มีสิทธิ์เลือกมาก ตระกูลและความมั่นคงมีความสำคัญมากกว่าความสุขของผมเสมอ จะขึ้นเป็นนายใหญ่ปกครองซานโต้ต้องยอมเสียสละความสุขของตัวเองนี่คือคำสอนที่คุณปู่สอนผมเสมอมา และผมก็ยังคงยึดมั่นคำสอนของท่านตลอดมาจนถึงตอนนี้เช่นกันผมหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของผมมาจากบนโต๊ะทำงานและกดเบอร์โทรหาไอ้ซาต้าด้วยความร้อนใจตื๊ดดดด(ฮัลโหลครับนาย?)เสียงของซาต้าเอ่ยขึ้นหลังจากที่มันกดรับสายผม“แกไม่ต้องตามหามินตราแล้ว”(อ้าว ทำไมเหรอครับนาย)“ฉันไม่อยากได้ตัวเธอแล้ว”ผมตอบมันไปและกดวางสายมันอย่างไวและเอนแผ่นหลังพิงเข้าพนักเก้าอี้หลับตาลงยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเอง ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม ถ้าผมรัก
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่23
วันต่อมา09:30น.ตึกรับรองของผู้บริหาร มหาลัยซาโต้ม่ะต้นฝน ซาโยโกะจัง...พรึบ“อื้ออออ เมื่อยยยยย!”ฉันบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมดก่อนจะค่อยๆลืมตามองไปรอบๆห้อง ก็พบกับสถานที่แปลกตา “อยู่ที่ไหนอีกเนี่ย?”ฉันยันตัวลุกขึ้นนั่งพลางมองไปรอบๆห้องนอนโทนเดียวกับห้องที่อีตาบ้าซาโนะปล่อยฉันทิ้งไว้คนเดียวแต่ข้าวของเครื่องใช้เฟอร์นิเจอร์ที่ถูกตกแต่งมองดูแตกต่างออกไปจากห้องเมื่อวานแอ๊ดดดด“ตื่นแล้วเหรอคะคุณหนู^_^”เสียงไพเราะเอ่ยทักทายฉันขึ้น ฉันจึงหันไปมองคนมาใหม่ก็พบกับผู้หญิงแต่งชุดสีขาวสะอาดตาเหมือนพวกแม่บ้าน “แม่บ้านอย่างงั้นเหรอ?”ฉันพึมพำถามตัวเองและเริ่มกระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก“ค่ะ ตื่นเพราะหนูหิว หิ๊ววววมากๆๆเลยค่ะ”“หิวจนปวดท้องแล้ว”ฉันแกล้งแสดงละครอาการปวดท้องเหมือนปวดหนักมาเพราะหิวข้าว แม่บ้านก็มีสีหน้าที่ตื่นตกใจ“งั้นรอสักแปปนะคะเดี๋ยว ดิฉันจะไปยกอาหารมาให้คุณหนู”แม่บ้านตอบมาอย่างไร้เดียงสา ฉันจึงแกล้งทำสีหน้าสุดซึ้งใจให้เธอและทำสีหน้าให้เธอเห็นใจฉัน“ขอบคุณนะคะ หนูหิวจนปวดท้องไปหมดแล้วค่ะ เหมือนจะเป็นลมด้วยค่ะ”ฉันเพิ่มสกิลตอแหลมากขึ้นไปอีกเพื่อให้ป้าแม่บ้านสนใจและใจอ่
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่24
“คุณซาโนะคะ!!”คราวนี้ฉันยกมือขึ้นไปโบกไหวไปมาตหน้าเขาและเรียกเขาให้เสียงดังกว่าเดิม และดูเหมือนเขาจะได้สติแล้วนะ“ฮ่ะ!เรียกผมทำไม?”เขาทำสีหน้าเลิกลั่กถามฉันกลับมาด้วยความตกใจ “ก็คุณเอาแต่จ้องหน้าฉัน!”ฉันโวยใส่เขากลับไป เขาก็ทำสีหน้าตกใจวอกแวกและรีบหยิบแว่นกันแดดของตัวเองขึ้นมาสวม“ไปได้แล้ว”เขาบอกฉันและรีบหันหลังให้ฉัน ฉันก็มองเขาด้วยความสงสัย“อะไรของเขาว่ะ?”ฉันยกมือขึ้นมาเกาหัวตัวเองและรีบเดินตามร่างสูงโปร่งที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีนำ้เงินผับแขนขึ้นไปถึงข้อศอกและสวมกางเกงยีนส์สีดำรองเท้าหนังสีดำเงาทำให้รูปร่างของเขาเปล่งออร่าความหล่อเพิ่ทขึ้นไปอีก เพราะเขาขาวมากและผิวเนียนมากอ่ะขอบอก“รอฉันด้วยสิคุณ จะรีบเดินไปไหน!!”ฉันตะโกนเรียกเขาให้เดินรอฉัน เพราะระหว่างที่ฉันแอบชื่นชมเขาอยู่ในใจอีตาบ้าซาโนะก็รีบจ้ำเดินเร็วขึ้นเหมือนจะหนีฉันอย่างงั้นแหละ“ก็คุณมัวชักช้าเอง!”เขาตะโกนตอบฉันกลับมาแต่ไม่ได้หันมาหาฉัน ฉันก็จิ๊ปากใส่แผ่นหลังกว้างๆของเขาอย่างนึกหมั่นไส้และรีบวิ่งไปให้ทันเขาที่เดินไปถึงรถสปอร์ตป้ายแดงคันสีนำ้เงินเงาวับตัวใหม่ล่าสุดที่จอดอยู่ตรงฟุตบาท เขาเดินขึ้นรถไปโดยไม่ได้รอให้ฉันวิ่งไ
Last Updated : 2025-04-03รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่25
ตึก!!“ซาโนะ!!!”ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ สองตาเบิกโตขึ้นจ้องเขม่นไปยังภาพเบื้องหน้า ชายชุดดำนับร้อยกำลังรุมล้อมตัวของนายซาโนะที่เสียการทรงตัวล้มทั้งยืนเพราะเขาถูกของมีคมบาดตรงที่บริเวณหน้าท้อง แค่คนเดียวต้องเอาคนมารุมขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย“เห้ย!นายบอกว่าอย่าฆ่ามัน!!”เสียงชายชุดดำร้องทักเพื่อนของมันขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่น เพราะพวกมันกำลังจะรุมกระทืบนายมิซาโนะน่ะสิ“แล้วเอาไง?”“เดี๋ยวกูโทรถามนายก่อนแปป”“เค”เสียงชายชุดดำสนทนากันและหนึ่งในพวกมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้เป็นนาย อีตาซาโนะก็นอนครวญครางเอามือจับหน้าท้องตัวเองที่บัดนี้มีเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย เลือดจะไหลหมดตัวแล้วตายรึเปล่าว่ะนั้น?“นายบอกให้เอาตัวมันขึ้นเรือไปที่เกาะฮาชิมะ”เกาะอะไรน่ะ?“จะถ่อไปถึงที่นั้นทำไมว่ะ ไกลจะตาย!”ชายชุดดำล่นอุ๊บ ซึ่งฉันยิ่งเบิกตาโตขึ้นไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเกาะฮาชิมะที่คนพวกนี้พูดถึงคือสถานที่น่ากลัวของคนญี่ปุ่นที่จะไม่พูดถึงเกาะนี้ไม่ได้ เพราะเกาะนี้เป็นเกาะร้างและมีผีสิง “เห้ยยยแค่คิดก็ขนลุกแล้ว โชคดีละกันนะอีตาซาโนะ!”ฉันยกมือขึ้นมาลูบแขนทั้งสองข้างที่ขนลุกซู่ขึ้นมาซะดื้อๆเมื่อนึกถึงภาพถ่าย
Last Updated : 2025-04-03
Latest chapter
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่40
“หึ!ผู้ชายแบบผมไม่ได้มีไว้ให้พวกผู้หญิงเลือกแต่มันอยู่ที่ผมจะเลือกใครต่างหากล่ะ”“เลือกใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน!!”ฉันว่าพลางจับจ้องนัยสาสีดำของเขาเขาก็จ้องฉันกลับมาเราจ้องตากันอย่างเนิ่นนานโดยที่ไม่มีใครละสายตาออกไปจากกัน“คุณจะเอาแบบนั้นจริงๆเหรอ…ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่หวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ๆผม”เสียงกระเส่าของมิซาโนะคร่ำครวญอยู่ข้างๆหูฉัน“คนนั้นคือฉันย่ะ!!เพราะฉันไม่หวั่นไหวกับนายเลยสักนิ๊ด”ฉันโกหกนิดนึง ไม่หวั่นไหวบ้าอะไรล่ะใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเวลาที่อยู่ใกล้ๆเขาเนี่ย“แล้ววันหนึ่งคุณจะเสียใจที่คุณไม่ให้ผมเลือกคุณ…เพราะคุณไม่มีสิทธิ์เลือกผม^_^”“ฉันไม่เสียใจหรอกย่ะ!!”ฉันว่าพลางกัดฟันกรอดๆเพราะหมั่นไส้ความมั่นหน้าของอีตาบ้านี่ อีตาซาโนะก็ทำลอยหน้าลอยตาพูดล้อเลียนฉัน ไอ้บ้านี่!มันกวน!“นายมีอะไรดีหนักหนาที่จะทำให้ฉันเสียใจถ้านายไม่เลือกฉันน่ะ?”ฉันถามเขาออกไปทำให้มิซาโนะกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นเเละขยับใบหน้าลงมาหาฉันทำให้ฉันรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวว่าจะโดนเขาจูบ“เพราะลีลาบนเตียงของผมเร้าร้อนมาก^_^”เขาไม่ว่าเปล่าพลางใช้ฟันขบเม้มที่ติ่งหูของฉันเบาๆอี๋สกปรกที่สุด!!“อี๋ๆๆทุเรศ!”ฉันร้องโวยวายพลา
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่39
คฤหาสน์ ซานโต้ห้องนอนมิซาโนะ22:30น.“อื้อออออ”ฉันครวญครางขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าฉันกำลังโดนผีอำ?“อื้อ”ฉันร้องในลำคอพลางขยับตัวแต่ก็ขยับไม่ได้พอลืมตามาก็มองไม่เห็นอะไรเพราะรอบๆข้างมันมืดไปหมด ฉันจับได้ว่าฉันนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนที่นอนที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของและเผลอหลับไป ใช่ฉันหลับแต่ตอนนี้ฉันตื่นแล้ว“อื้อออออ”ฉันดิ้นอีกครั้งแต่ดูเหมือนยิ่งฉันดิ้น ร่างของฉันก็ยิ่งโดนรัดแรงขึ้นแต่เอ๊ะ รัดอย่างงั้นเหรองั้นแสดงว่าฉันไม่ได้โดนผีอำน่ะสิ“อย่าดิ้นได้ไหมคุณ…ผมง่วง”เสียงงัวเงียของซาโนะดังกระซิบที่ข้างหูฉันพร้อมกับแรงกดเบาๆที่แก้มของฉันทำให้ฉันเองที่ก็ง่วงๆสะลึมๆอยู่ก็ตามตื่นทันที ไอ้บ้านี้มันแต๊ะอั๋งฉันอีกแล้วน่ะเว้ยเฮ้ย ครั้งนี้ต้นฝนคนนี้จะไม่ยอม!!!พรึบ ตุ๊บ“โอ้ยยยยยยยย”เสียงร้องโหยหวนของมิซาโนะดังลั่นเมื่อฉันใช้เท้าทั้งสองข้างถีบร่างของอีตาซาโนะให้ออกไปจากตัวฉันอย่างแรงจนทำให้ร่างสูงโปร่งของมิซาโนะตกลงไปจากที่นอนพรึบ“ไอ้บ้า!!!คุณเอาแต่แต๊ะอั๋งฉันจนทำให้ฉันไม่มีค่าอะไรแล้วเนี่ย!!”ฉันเปิดไฟหัวเตียงและโวยใส่เขาทันที ซาโนะที่มีอาการงัวเงียๆอยู่ก็เอาม
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่38
“ผมรีบเคลียร์งานหนิครับ หิวไส้จะขาดแล้ว”ซาโนะพูดบอกคุณป้าไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อน ทำให้ฉันที่ในปากยังคาบช้อนอยู่ต้องหันไปมองซาโนะที่ตัวโตยังกะควายยังอ้อนแม่เหมือนเด็กๆอยู่อีก“มองไร?”ซาโนะที่รู้ได้ว่ามีฉันกำลังนั่งมองอยู่ก็หันหน้ามามองหน้าฉันและเอ่ยถามฉันมาด้วยน้ำเสียงเเข็งๆเพื่อกลบเกลื่อนความอายน่ะสิ“ทานข้าวเถอะลูก”คุณป้ารีบห้ามทัพทันทีเมื่อฉันไม่ตอบซาโนะแต่กลับยักคิ้วให้เขาอย่างกวนๆทำให้ซาโนะไม่พอใจ“ครับ^_^”ว๊ายเจอลูกแหง่เพิ่มอีกหนึ่งอัตรา^_^คนนั้นคือมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ที่มีนามว่า มิซาโนะ ซานโต้“คริๆๆ”ฉันแอบขำทำให้ซาโนะที่นั่งอยู่ข้างๆเอาเท้าเขามาเขี่ยเท้าฉันอย่างแรงทำให้ฉันแทบจะสำลักข้าวในปากขวับฉันหันไปจะเอาเรื่องซาโนะแต่เขากลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ลอยหน้าลอยตาเคี้ยวข้าวตุ้ยๆเหมือนเด็กสายตาของเขาก็จดจ้องไปที่แม่ของเขา อีตาบ้านี้มันกวน!!“มหาวิทยาลัยเป็นยังไงบ้างหนูโยโกะ โอเคไหม?”เสียงของคุณลุงซาโอะที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยถามฉันขึ้นหลังจากที่ท่านไม่ได้พูดอะไรเอาแต่นั่งยิ้มมองสองแม่ลูกนั้นออดอ้อนกัน“ก็..”ฉันที่กำลังจะบอกคุณลุงแต่ก็โดนมิซาโนะเอ่ยตัดหน้าฉันไปอย่างไว“เธอจะไปรู้ได้ยังไงกัน
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่37
คฤหาสน์ซานโต้….ต้นฝน ซาโยะโกะจัง…..“อื้อออ”ฉันบิดตัวไปมาแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปรอบๆก็พบกับห้องนอนขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งเป็นโทนสีดำสลับขาวมีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ?”เสียงนุ่มท่าทางใจดีของใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้ฉันหันไปมองเสียงนั้นอย่างไว ก็พบกับหญิงสาวอายุน่าจะเลขห้าแล้วน่ะ เธอกำลังยืนยิ้มให้ฉันอยู่ด้วยท่าทางใจดี“ค่ะ”ฉันตอบเขาไปพลางทำหน้าสงสัยและดูเหมือนเธอจะเข้าใจสีหน้าของฉันน่ะ“ป้าเป็นแม่ของซาโนะน่ะจ๊ะหนูโยโกะ^_^”เธอเอ่ยกลับมาด้วยท่าทางยิ้มแย้มและเป็นมิตร แม่ของซาโนะอย่างนั้นเหรอ“สวัสดีค่ะ^_^”ฉันรีบยกมือไหว้เพื่อสวัสดีเธอแต่เธอก็ยกมือขึ้นมารับไหว้ฉันด้วยท่าทางเก้ๆกังๆน่ะ อ๋อใช่สิเธอเป็นคนญี่ปุ่นหนิหนา เมื่อนึกได้ยังงั้นฉันก็สบัดตัวลุกขึ้นยืนและโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อทำการทักทายแบบคนญี่ปุ่น“こんにちは(คนนิจิวะ)”ฉันเอ่ยทักทายเป็นภาษาญี่ปุ่นเธอไป“こんにちは(คนนิจิวะ)”เธอเองก็โค้งตัวเล็กน้อยและทักทายฉันกลับมาเป็นภาษาญี่ปุ่นเช่นกัน“หนูโยโกะทำตัวสบายๆเลยจ๊ะไม่ต้องเกร็งนะ”แม่ของซาโนะเอ่ยขึ้นพลางเดินเข้ามาหาฉันใบหน้าของเธอเต็ทไปด้วยรอยยิ้มที่ใจดีทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย“หิวรึยั
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่36
เอี๊ยดฉันมาจอดหน้าตึกอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งและสอดส่องสายตามองเข้าไปก็พบกับร่างสูงที่คุ้นตาของใครคนหนึ่งกำลังทำหน้าตาเคร่งเครียดเอามือเท้าเอวเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมที่คอสามเม็ดโชว์รอยสักที่คอเท่ๆของเขาสวมกางเกงผ้าเตื้อดีสีดำทับในอย่างเท่เขายืนอยู่ตรงหน้าชายกลุ่มของชายชุดดำที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังของอีตานั้นโดยสายตาของพวกเขามันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงปนความเครียดแค้นและยังมีชายชุดดำยืนประกบข้างซาโนะอีกนับสิบคนและที่ทำให้ฉันสะดุดตามากที่สุดก็คือ กลุ่มชายชุดดำอีกกลุ่มหนึ่งจำนวนห้าคนกำลังพากันรุมกระทืบผู้ชายในชุดสูทสีแดงที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย“อีตานักเลงเอ้ย!ป่าเถื่อนที่สุด!”ฉันสบถขึ้นพลางจ้องมองอีตานั้นที่เดินไปคร่อมร่างของชายคนนั้นและจับคอเสื้อเขาขึ้นมามองหน้าตัวเองชายคนนั้นก็เหมือนคนที่กำลังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่และต่อมความเสือกก็เข้ามาทันที ฉันรีบเปิดประตูรถอย่างแผ่วเบาและรีบนั่งย่องๆให้เข้าไปใกล้คนพวกนั้นมากที่สุดเพื่อจะฟังบทสนทนาได้ชัดเจนขึ้น“แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบการค้าผู้หญิง!!”ซาโนะตวาดเสียงดังอย่างดุดันใบหน้าของเขาแสดงถึงความโกรธมากๆใบหน้าที่เคยเป็นสีขาวอมชมพูบัดนี้ได
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่35
คฤหาสน์ มิยาชิตะ07:00น.ต้นฝน ซาโยโกะจัง... “ทำไมลูกถึงอยากอยู่ที่นี้แล้วล่ะ?”เสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจที่ต้องไม่แสดงออกมามากของท่านมิซานเอ่ยขึ้น ฉันที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่ก็ต้องเงยหน้ากลับไปมองเขา“ก็อยากอยู่แล้ว อยู่ที่นี้สบายดีไม่ต้องทำงาน”ฉันบอกเขาไปและก้มหน้ากินข้าวต่อเพื่อจะไปมหาลัย“อย่างงั้นเหรอลูก ดีแล้วที่หนูชอบพ่อจะได้หมดห่วง”ท่านมิซานเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงดีใจ “ฉันจะไม่หนีอีกแต่มีข้อแม้”ฉันว่าพลางวางช้อนกับส้อมและเงยหน้าขึ้นไปมองท่านมิซานที่เขาเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉัน“ข้อแม้?….อะไรเหรอลูก?”ท่านมิซานเอ่ยถามฉันมาด้วยสีหน้ากังวลใจ ฉันก็จึงกรีดรอยยิ้ม“ฉันไม่เอาบอดี้การ์ดฉันต้องการความเป็นส่วนตัว ขอเงินและการติดต่อกับทุกคนได้เพราะคนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้นคือไม่หนีก็คือไม่หนีถ้าคุณไม่เชื่อคำพูดฉัน”ฉันเว้นระยะและจ้องหน้าเขาพร้อมกับกรีดรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่สุดให้เขาดู“ฉันจะหนีทุกอย่างเมื่อมีโอกาส”“โอเคลูก พ่อเชื่อคำหนูพ่อจะให้ทุกอย่างที่หนูต้องการ”เมื่อท่านนายกพูดเสร็จเขาก็ดีดนิ้วดังเป๊าแล้วสักพักก็มีบอดี้การ์ดชุดดำสามคนเดินถือถาดของอะไรมาก็ไม่รู้ ฉันก็มองมันอย่างสงสัย
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่34
คฤหาสน์ ซานโต้มิซาโนะ ซานโต้……“ลูกชาย^_^”เสียงร้องออกมาด้วยความดีใจของผู้หญิงที่ผมรัก ร้องทักผมพร้อมกับผมที่เดินเข้าไปสวมกอดท่านด้วยความคิดถึง“ลมอะไรหอบลูกมาเนี่ยซาโนะ?”แม่ของผมเอ่ยถามผมทันทีที่ท่านผละกอดไปจากผม ผมก็ยิ้มให้ท่าน เพราะตั้งแต่ปลายฟ้าแต่งงานกับไอ้ริวผมก็เข้าไปบริหารงานเองทุกอย่าง งานผมเยอะจนไม่มีเวลากลับบ้านมาหาแม่ของผม ครั้งสุดท้ายที่กลับมาก็เมื่อตอนที่ผมเจอยัยโยโกะครั้งแรกนั้นแหละ “ผมจะกลับมาอยู่ที่นี้แล้วครับ”“อ้าวทำไมล่ะ ทำไมลูกไม่ไปอยู่กับหนูซาโยโกะจังล่ะ?”แม่ผมร้อนใจถามผม ผมก็เอื้อมมือไปจับมือมาผมมากุมไว้ด้วยความเคารพรัก แม่คือผู้หญิงที่แกร่งที่สุดในสายตาผมผมรักท่าน“เธอกลับไปอยู่กับพ่อของเธอแล้วครับ”ผมตอบแม่ไปพลางเดินโอบเอวท่านไปยังห้องนั่งเล่นและพาท่านนั่งลงบนโซฟาตัวแพงและผมก็เอนตัวลงนอนตักแม่ของผม ท่านก็ยื่นมือมาลูบกลุ่มผมของผมอย่างแผ่วเบา“อ้าวหนูโยโกะเธอเข้าใจพ่อของเธอแล้วเหรอ?”“เปล่าหรอกครับแม่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆนะครับ”ผมบอกแม่ไปพลางจับมือท่านมาแนบกับแก้มของผมแม่ของผมก็ยิ้มขำ“ชอบหนูซาโยโกะเหรอลูก ถึงอยากจะเข้าใจเธอน่ะ?”“เปล่าน
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่33
คฤหาสน์ มิยาชิตะต้นฝน ซาโยโกะจัง...“คุณหนูคะ คุณหนูของมาม่าซัง^_^”เสียงร้องด้วยความดีใจของมาม่าซังเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นร่างของฉันเดินเข้ามาภายในบ้าน ฉันก็ยิ้มและอ้าแขนรอรับร่างของมาม่าซังที่วิ่งเข้ามาสวมกอดฉันด้วยความคิดถึงพรึบ“คุณหนูของมาม่าซัง คิดถึงจังเลยค่ะ^_^”มาม่าซังผละกอดออกจากฉันแล้วเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงและแววตาที่จริงจัง“หนูก็คิดถึงมาม่าซังค่ะ^_^”ฉันเอ่ยบอกมาม่าซังกลับไปและในทันใดนั้นสายตาของฉันก็ไปสบเข้ากับดวงตาสีนำ้ตาลที่สั่นไหวเขากำลังมองมาที่ฉันและยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ใครคนนั้นก็คือท่านมิซานท่านนายกรัฐมนตรียังไงล่ะ“คุณหนูมาเที่ยวเหรอคะ?”มาม่าซังเอ่ยถามฉัน ฉันก็ละสายตามามองหน้ามาม่าซังและยิ้มกว้างขึ้น“เปล่าหรอกค่ะ หนูจะกลับมาอยู่ที่นี้และหนูก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”ฉันพูดออกมาด้วยนำ้เสียงเยือกเย็นและเเข็งกร้าว“ลูกหมายความว่ายังไงโยโกะ?”ท่านมิซานเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัยปนแปลกใจกับคำพูดของฉัน“ผมเอาคุณหนูโยโกะมาคืนท่านครับ”มิซาโนะที่เดินตามหลังฉันมาเอ่ยขึ้น ทำให้ท่านมิซานมีสีหน้าที่ตกใจหนักกว่าเดิม“หมายความว่ายังไงซาโนะ?”ท่านมิซานเอ่ยถามซาโนะซาโนะก็ค่อยๆเดินก้มศี
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่32
“ไม่น่ะ ถ้าคุณไม่ขัดใจผมหรือขัดคำสั่งผม”เขาตอบฉันมาพลางยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉัน ฉันก็จิ๊ปากใส่เขาและเอาแผ่นหลังพิงพนักที่นั่งและเอามือขึ้นมากอดอกและมองออกไปนอกเรือและได้ยินเสียงปืนดังถี่รัวแบบไม่มีหยุดพัก เหมือนเกาะนั้นกำลังเกิดสงครามกันอยู่“ที่คุณถูกทำร้ายเป็นแผนของแฟนพี่ปลายฟ้าเหรอคะ?”ฉันที่นึกขึ้นได้ก็รีบหันไปถามซาโนะแต่ในจังหวะนั้นฉันที่หันเร็วและซาโนะก็เกิดจะหันมาหาฉันอีกเหมือนกันทำให้ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันและจมูกชนกันเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวฉันหยุดนิ่งไปเหมือนโดนหยุดเวลา ไม่มีอะไรขยับเคลื่อนไหวมีเพียงแค่ลมหายใจของฉันที่ผ่อนเข้าออกด้วยอาการแปลกๆเพราะหัวใจเต้นรัวเเเรงทำให้ลมหายใจติดขัด“จูบ”ฉันเบิกตาโตขึ้นทั้งสองข้างเมื่อมิซาโนะคนฉวนโอกาสขยับใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาหาฉันพร้อมกับกดริมฝีปากนุ่มๆของเขาลงมาแนบชิดกับริมฝีปากของฉัน พรึบ“ไอ้คนฉวยโอกาส นายจูบฉันสี่ครั้งแล้วนะ!!”ฉันผลักร่างของซาโนะให้ออกไปจากฉันอย่างแรงจนร่างของเขาล้มลงไปอยู่บนพื้นเรือและฉันก็ลุกขึ้นยืนชี้หน้าว่าเขาพลางใช้มืออีกข้างถูริมฝีปากของตัวเองไปด้วย ลูกน้องของซาโนะรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของผู้เป็นนายให้ลุกขึ้นยืน
